Temat interpretacji

prawo do odliczenia podatku VAT z faktury za usługę tzw. korkowego

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2017 r. (data wpływu 29 listopada 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 stycznia 2018 r. (data wpływu 12 stycznia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktury za usługę tzw. korkowego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktury za usługę tzw. korkowego.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 stycznia 2018 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz wskazanie, że wniosek nie dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w ramach przedsiębiorstwa pod firmą . Zakresem ww. działalności jest organizacja konferencji, targów, wystaw i kongresów na terenie całego kraju. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Organizacja tych wydarzeń wymaga od Wnioskodawcy wynajmu i przygotowania przestrzeni, tj. zapewnienie operatora gastronomicznego, wystroju, zaplecza audiowizualnego etc. Administrator, od którego Wnioskodawca wynajął obiekt konferencyjny na potrzeby jednego z wydarzeń wskazuje na stałego operatora gastronomicznego, obsługującego wszystkie wydarzenia w obiekcie. Operator ten ma wysokie koszty obsługi, w związku z czym wprowadził innego, rezygnując z usług sugerowanego. W związku z tą czynnością Wnioskodawca został zmuszony do zapłaty tzw. korkowego na rzecz administratora obiektu konferencyjnego (a nie na rzecz stałego operatora gastronomicznego). Opłata ta obejmuje wyłącznie wyrażenie zgody na wprowadzenie na obiekt własnego operatora, nie występuje w związku z tym żadne świadczenie pomiędzy Wnioskodawcą a administratorem obejmujące obsługę kelnerską czy przygotowanie zastawy/szkła na wydarzenie. Wszystko to Wnioskodawca musi załatwić na własną rękę.

Wnioskodawca zaznaczył, że nie wie i nie ma możliwości uzyskania informacji, czy administratora i stałego operatora gastronomicznego łączy umowa i czy administratorowi przysługuje jakakolwiek prowizja. Od administratora sali dostał fakturę, w której opisane są m.in. usługi dodatkowe wg zamówienia opłata korkowa, opodatkowane stawką 23%.

W piśmie z dnia 10 stycznia 2018 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że usługa nabytego tzw. korkowego ma związek z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług, a konkretnie z organizacją konferencji.

Faktura dotycząca nabytego tzw. korkowego jest wystawiona na Wnioskodawcę, czyli - czynnego podatnika VAT, organizatora konferencji.

Usługa nabytego tzw. korkowego obejmuje opłatę za prawo do rezygnacji z usługi gastronomicznej świadczonej przez podmiot wskazany przez administratora obiektu (wystawcę faktury) i tym samym możliwość zakupienia usługi gastronomicznej u dowolnego dostawcy. Tym samym, w rozumieniu Wnioskodawcy, usługa ta nie obejmuje usług gastronomicznych, chyba, że zaniechanie świadczenia usługi gastronomicznej świadczonej przez podmiot trzeci. Wtedy Wnioskodawca miałby do czynienia z usługami gastronomicznymi (dokładnie z cateringiem) opodatkowanym w części zasadniczej w stawce 8%, a uzupełniająco (napoje) w stawce 23%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawca ma prawo w ramach prowadzonej przez siebie działalności odliczenia kwoty podatku VAT z faktury za usługę tzw. korkowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma prawo do odliczenia kwoty naliczonego podatku VAT wykazanego na fakturze VAT, która obejmuje m.in. opłatę korkową.

Generalna zasada dotycząca możliwości odliczenia podatku naliczonego została sformułowana w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej VAT). W artykule tym wskazano, że w zakresie, w jakim te towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi podatku VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak Wnioskodawca zaznaczył w opisie stanu faktycznego, jest czynnym podatnikiem podatku VAT, a przedmiotem jego działalności jest świadczenie usług w postaci organizacji konferencji, szkoleń etc. Zatem za podstawową powinno się uznać potrzebę wykazania związku nabywanych usług z czynnościami opodatkowanymi. Musi to być związek niepodważalny i bezpośredni. Zakup tej usługi był powiązany z wykonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu, gdyż stały operator gastronomiczny oferował swoje usługi za zbyt wysokie kwoty w stosunku do normalnie obowiązujących. Naturalnym więc było zrezygnować z jego usług i skorzystać z usług innego operatora gastronomicznego, którego wynagrodzenie za usługę było niższe. Wnioskodawca nie miał także pełnej wiedzy dotyczącej wysokości opłaty korkowej, którą będzie musiał ponieść rezygnując z usług stałego operatora, mając jedynie ogólną informację o konieczności jej opłacenia. Kierował się więc zasadą racjonalnego gospodarowania, chcąc unikać nadmiernych kosztów przy organizacji wydarzenia.

W normalnych warunkach opłata korkowa stanowi element składowy całej usługi związanej np. z wynajmem sali w związku z organizacją konferencji. Tak została potraktowana np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach nr IBPP2/443-147/13/RSz z dnia 28 maja 2013 r. czy w orzeczeniu WSA z dnia 29 września 2016 r., sygn. akt: I SA/Łd 468/16.

Odmiennie jednak do stanu faktycznego w tych orzeczeniach, administrator sali, który wystawił opisaną wyżej fakturę za opłatę korkową nie jest jednocześnie podmiotem zajmującym się świadczeniem usług gastronomicznych, ponadto nie występują żadne usługi powiązane, tzn. obsługa kelnerska bądź zapewnienie zastawy/szkła. Z tego względu usługa ta została ujęta na odrębnej fakturze, a nie jako kompleksowe świadczenie sugerowane przez organy w nadmienionych pismach.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca uważa, że jeśli od usługi podstawowej w postaci wynajęcia sali jako bezsprzecznie powiązanej z przedmiotem jego działalności i służącej do dokonania czynności opodatkowanej może odliczyć naliczony podatek VAT na podstawie art. 86 ust. 1 VAT, to usługa w postaci opłaty korkowej traktowana jako usługa powiązana także powinna podlegać takiemu odliczeniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Zatem warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem:

1. (uchylony),
2. nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Powyższa reguła wyłącza możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków ponoszonych w związku z nabyciem usług noclegowych oraz gastronomicznych, za wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób. Oznacza to, że w przypadku usług noclegowych i gastronomicznych ma zastosowanie ograniczenie możliwości pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony poza ww. wyjątkiem.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług ma prawo do odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej nabycie usługi tzw. korkowego, na postawie art. 86 ust. 1 ustawy, ponieważ usługa nabytego tzw. korkowego ma związek z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług, a konkretnie z organizacją konferencji. Jednocześnie z okoliczności sprawy wynika, że usługa ta nie obejmuje usług gastronomicznych, chyba, że zaniechanie świadczenia usługi gastronomicznej świadczonej przez podmiot trzeci.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej