Temat interpretacji

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy odpowiadając na pytanie Jednostki zawarte w piśmie z dnia 12 października 2004 r. w sprawie udzielenia pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, działając zgodnie z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.) uprzejmie wyjaśnia.

Stan faktyczny zawarty w złożonym piśmie przedstawia się następująco :

Jednostka korzysta ze zwrotu podatku VAT w terminie 25 dni licząc od dnia złożenia deklaracji VAT-7. Kwota podatku naliczonego wykazana w deklaracji podatkowej wynika z faktur dokumentujących należności, które zostały w całości zapłacone bezpośrednio podatnikom będącym wystawcami faktur , z uwzględnieniem art. 13 ust. 1 pkt 1 Prawo działalności gospodarczej .

Wątpliwości Jednostki dotyczą prawa do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w terminie 25 dni od dnia złożenia deklaracji w przypadku, gdy zapłata za fakturę nastąpiła w formie kompensaty wzajemnych zobowiązań.

Zdaniem Jednostki zapłata za fakturę w formie kompensaty uprawnia do zwrotu podatku w terminie 25 dni od dnia złożenia deklaracji podatkowej.

Odnosząc się do stanu faktycznego przedstawionego w piśmie wyjaśniam, co następuje.

Na podstawie przepisów art. 87 ust. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. Nr 54, poz. 535 ) na umotywowany wniosek podatnika złożony wraz z deklaracją podatkową urząd skarbowy jest obowiązany zwrócić różnicę podatku, o której mowa w ust. 2 , w terminie 25 dni, a w przypadku kwoty, o której mowa w ust. 3 - w terminie 60 dni, licząc od dnia złożenia rozliczenia, gdy kwoty podatku naliczonego, wykazane w deklaracji podatkowej, wynikają z - faktur dokumentujących kwoty należności, które zostały w całości zapłacone bezpośrednio podatnikowi będącemu wystawcą faktury, z uwzględnieniem art. 13 ust. 1 pkt 1 Prawa działalności gospodarczej.

Z dniem 21 sierpnia 2004r. weszły w życie ustawa z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej ( Dz. U Nr 173, poz. 1807 ) oraz ustawa z dnia 2 lipca 2004r. Przepisy wprowadzających ustawę o swobodzie działalności gospodarczej ( Dz. U Nr 173, poz. 1808 ).

W myśl art. 86 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. Przepisy wprowadzające ustawę o swobodzie działalności gospodarczej ( Dz. U Nr 173, poz. 1808 ) ilekroć w obowiązujących przepisach jest mowa o przepisach ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo działalności gospodarczej, należy przez to rozumieć właściwe przepisy ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Oznacza to, że przepis art. 13 ust. 1 pkt 1 Prawa działalności gospodarczej, o którym mowa art. 87 ust. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. Nr 54, poz. 535 ) przestał z tym dniem obowiązywać , gdyż zastąpiony został właściwą regulacją zawartą w przepisach ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej ( Dz. U Nr 173, poz. 1807).

Zasady regulowania płatności w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej zawarte zostały w treści przepisu art.22 w/w ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Zgodnie z treścią powołanego art.22 ust 1 i 2 cyt. ustawy dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy w każdym przypadku, gdy :

1) stroną transakcji, z której wynika płatność jest inny przedsiębiorca oraz
2) jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15.000 euro przeliczonych na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego prze Narodowy Bank Polski ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym dokonano transakcji.

Z literalnego brzmienia powołanego wyżej art. 87 ust. 6 ust. 1 w/w ustawy o VAT wynika, iż jednym z warunków, jakie podatnik winien spełnić, aby otrzymać zwrot we wcześniejszym terminie jest dokonanie w całości zapłaty bezpośrednio podatnikowi będącemu wystawcą faktury.

Przepis art. 498 § 1 kodeksu cywilnego stanowi, iż gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony , jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Ponadto z treści § 2 art. 498 kodeksu cywilnego wynika, iż wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej.

Zdaniem tut. organu kompensata wzajemnych zobowiązań stanowi zapłatę należności, o której mowa w art. 87 ust. 6 pkt 1 w/w ustawy o VAT.

W związku z powyższym jeżeli Jednostka dokona bezpośredniej regulacji wzajemnych zobowiązań z wystawcą faktury w formie kompensaty, jako zapłaty bezgotówkowej, bez udziału podmiotów trzecich - to zachowa uprawnienia wynikające z art. 87 ust. 6 ust.1 w/w ustawy o VAT.

Powyższej odpowiedzi udzielono w oparciu o stan faktyczny zawarty w piśmie, zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym w dniu udzielenia odpowiedzi.

Jednocześnie informuje się, iż odpowiedź tut. organu w zakresie jak wyżej będzie podlegała weryfikacji przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w trybie art. 14 b § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r - Ordynacja podatkowa.