Temat interpretacji

Uznanie sprzedaży na rzecz osób fizycznych w Czechach za sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju. Uznanie sprzedaży na rzecz firmy zidentyfikowanej dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w Czechach jako WDT oraz dokumentowanie tej czynności fakturą.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2018 r. (data wpływu 7 czerwca 2018 r.), uzupełnionym w dniu 3 sierpnia 2018 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• uznania sprzedaży na rzecz osób fizycznych w Czechach za sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju jest prawidłowe;
• uznania sprzedaży na rzecz firmy zidentyfikowanej dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w Czechach jako WDT oraz dokumentowania tej czynności fakturą jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 3 sierpnia 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania sprzedaży na rzecz osób fizycznych w Czechach za sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju oraz uznania sprzedaży na rzecz firmy zidentyfikowanej dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w Czechach jako WDT, a także dokumentowania tej czynności fakturą.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące stany faktyczne.

... jest producentem zlewów granitowych, które sprzedaje przez sklepy internetowe oraz platformy sprzedażowe. Sprzedaż definiuje wg art. 2 pkt 23 ustawy o VAT, jako sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju, zgodnie z którym jest to dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika VAT lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium innego państwa, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru.

Spółka posiada siedzibę i stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium Polski, skąd jest wysyłany towar. Jest czynnym podatnikiem VAT w Polsce i posiada NIP-UE. Na sprzedane towary wystawiane są faktury VAT.

W styczniu 2018 roku Spółka przekroczyła limit dla sprzedaży wysyłkowej obowiązujący w Czechach, w związku z powyższym dokonano stosownej rejestracji w tym państwie i Wnioskodawca jest zobowiązany do rozliczenia podatku VAT w Czechach.

Dostawa towarów do ostatecznego klienta organizowana jest przy współudziale czeskiej firmy logistycznej, z którą Spółka podpisała umowę o świadczenie usług pośrednictwa w dostarczaniu przesyłek zagranicznych na rzecz .

Proces transportu przesyłek jest następujący:

1. odpowiedzialna jest za prawidłowe zapakowanie przesyłek (zgodnie z wymogami czeskiej firmy kurierskiej) oraz zaadresowanie i naklejenie na przesyłce (na kartonie) etykiety transportowej z danymi kupującego, tj. imieniem, nazwiskiem, telefonem oraz adresem doręczenia w Czechach. Etykiety transportowe sporządzane są w programie czeskiej firmy kurierskiej;
2. Spakowane przesyłki detaliczne do klientów wysyłane są z własnego magazynu w Polsce jako przesyłka zbiorcza do magazynu czeskiej firmy logistycznej w w Polsce;
3. Firma logistyczna odbiera przesyłkę zbiorczą, przewozi przez granicę do Czech, sortuje i wysyła do klienta w Czechach najpóźniej w drugim dniu roboczym po otrzymaniu przesyłki zbiorczej;
4. Miejscem nadania przesyłki do klienta jest magazyn firmy logistycznej w .

Czeska firma logistyczna raz w miesiącu wystawia faktury za spedycję. Do faktury dołączone jest zestawienie nadanych przesyłek. ma również dostęp do monitorowania dostarczonych i niedostarczonych przesyłek w Czechach. Przy płatności za pobraniem, pieniądze wpłaca firma kurierska bezpośrednio na konto . W związku z powyższym Spółka ma bezpośredni dostęp do dokumentów potwierdzających fakt dostarczenia towarów do zagranicznego klienta.

Nabywcą opisanych we wniosku dostaw dokonywanych przez Spółkę będą:

1. osoby niebędące podatnikami podatku od wartości dodanej;
2. podatnicy podatku od wartości dodanej zidentyfikowani na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Czech.

Opisana sprzedaż odnosi się do przedstawionego w opisie sprawy modelu sprzedaży zlewów, w których przesyłki transportowane są przez czeską firmę logistyczną.

W związku z powyższym opisem, w uzupełnieniu do wniosku, postawiono ostatecznie następujące pytania:

1. Czy sprzedaż dla osoby fizycznej w Czechach jest sprzedażą wysyłkową z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego i czy prawidłowe jest wystawienie faktury sprzedaży z czeskim numerem NIP i rozliczenie podatku w Czechach po przekroczeniu limitu wskazanego w art. 23 ustawy o VAT?
2. Czy sprzedaż z dostawą do Czech dla podatnika podatku zarejestrowanego na potrzeby wewnątrzwspólnotowe jest wewnątrzwspólnotową dostawą towarów i czy należy wystawić fakturę sprzedaży z polskim numerem NIP?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Zdaniem Spółki, przedstawionym ostatecznie w uzupełnieniu do wniosku, sprzedaż dla osób fizycznych z dostawą do Czech, które nie są podatnikami podatku od wartości dodanej, dokonywana za pośrednictwem sklepu internetowego i platformy sprzedażowej, spełnia definicję sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, zgodnie z art. 1 pkt 23 ustawy o VAT.

Przekroczenie przez Spółkę limitu 35.000 eur dla sprzedaży wysyłkowej wg art. 23 ust. 2 i 3 ustawy o VAT, zobowiązuje Spółkę do rozliczenie podatku VAT w Czechach.

W związku z obowiązkiem rozliczenia podatku VAT w Czechach, Spółka zobowiązana jest do wystawienia faktury dokumentującej sprzedaż wysyłkową z czeskim numerem NIP.

Ad.2.

Sprzedaż dla podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w Czechach nie będzie spełniała warunków sprzedaży wysyłkowej, w związku z powyższym transakcje te będą rozpoznane jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towaru (WDT). W związku z powyższym na fakturze powinno się wskazać polski nr VAT-UE oraz numer VAT-UE kontrahenta. W tym przypadku nie naliczany jest podatek VAT, pod warunkiem posiadania dokumentów potwierdzających fakt dostarczenia towarów do klienta w Czechach. Zastosowanie w tym przypadku art. 13 ust. 1 oraz ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o VAT będzie zasadne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych:

• jest prawidłowe w zakresie uznania sprzedaży na rzecz osób fizycznych w Czechach za sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju;
• jest prawidłowe w zakresie uznania sprzedaży na rzecz firmy zidentyfikowanej dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w Czechach jako WDT oraz dokumentowania tej czynności fakturą.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają ww. czynności, ale tylko wówczas, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Pod pojęciem sprzedaży rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami zaś, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju, stosownie do art. 2 pkt 23 ustawy, rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz:

1. podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub
2. innego niż wymieniony w lit. a podmiotu niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Jak wskazuje art. 23 ust. 1 ustawy, w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, z zastrzeżeniem ust. 2.

W myśl art. 23 ust. 2 ustawy w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

Przepis ust. 2 stosuje się pod warunkiem, że całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów (art. 23 ust. 3 ustawy).

W przypadku przekroczenia kwoty, o której mowa w ust. 2, miejsce opodatkowania na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów obowiązuje, począwszy od dostawy, którą przekroczono tę kwotę (art. 23 ust. 4 ustawy).

Przy czym, w myśl art. 23 ust. 5 ustawy, podatnicy, do których ma zastosowanie ust. 2, mogą wybrać miejsce opodatkowania określone w ust. 1 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o skorzystaniu z tego wyboru (opcji), z zaznaczeniem nazwy państwa członkowskiego lub nazw państw członkowskich, których zawiadomienie to dotyczy.

Z cytowanych przepisów wynika, że miejscem opodatkowania sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju jest państwo przeznaczenia towarów wówczas, gdy wartość sprzedaży wysyłkowej do tego państwa przekracza określony w jego przepisach limit lub też jeśli jest ona niższa, ale podatnik dokonał wyboru opodatkowania w państwie przeznaczenia towarów. Wybór miejsca opodatkowania w państwie przeznaczenia towarów dotyczy tych dostaw, które, co do zasady, opodatkowane są w państwie wysyłki towaru, z uwagi na nie przekroczenie limitów ustalonych przez państwo członkowskie zakończenia dostawy. Jeśli podatnik składa polskiemu organowi podatkowemu oświadczenie o wyborze opodatkowania w państwie przeznaczenia, to tym samym rezygnuje z opodatkowania dostaw dokonywanych w ramach sprzedaży wysyłkowej w kraju, tj. w Polsce. Wówczas dokonywane transakcje podlegają opodatkowaniu zgodnie z zasadami obowiązującymi w kraju ostatecznego odbiorcy towarów.

Natomiast zgodnie z art. 23 ust. 14 ustawy, warunkiem uznania dostawy towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju za dostawę dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia jest otrzymanie przez podatnika, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, następujących dokumentów, jeżeli dokumenty te łącznie potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów:

1. dokumentów przewozowych otrzymanych od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przez podatnika przewoźnikowi;
2. (uchylony)
3. dokumentów potwierdzających odbiór towarów poza terytorium kraju.

Stosownie do art. 23 ust. 15 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 14, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, dokumentami wskazującymi, że wystąpiła dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, mogą być również inne dokumenty otrzymywane przez podatnika w tego rodzaju dostawie towarów, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie - w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania.

Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 14 i 15, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy. W tym przypadku podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za następny okres rozliczeniowy jako dostawę towarów na terytorium kraju, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres rozliczeniowy podatnik nie otrzymał dokumentów wskazujących, że wystąpiła dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów (art. 23 ust. 15a ustawy).

Stosownie do art. 23 ust. 15b ustawy, otrzymanie dokumentów po terminie, o którym mowa w ust. 15a, wskazujących, że wystąpiła dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, uprawnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał te dokumenty.

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie natomiast z art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 tego artykułu stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (WDT), której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej - na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy - wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

W myśl art. 13 ust. 3 ustawy, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Art. 13 ust. 3 ustawy rozszerza pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności nie mające charakteru czynności dwustronnych (czynionych za wynagrodzeniem), polegające na przemieszczeniu towarów przedsiębiorstwa z Polski do innego kraju wspólnotowego, w którym mają posłużyć wykonywanym tam przez podatnika czynnościom opodatkowanym. Przy czym należy zaznaczyć, że przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy występuje chociażby jedna z przesłanek negatywnych określonych w art. 13 ust. 4 ustawy.

Zgodnie z art. 13 ust. 4 pkt 2 ustawy, przemieszczenia towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy przemieszczenie towarów następuje w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju.

W przypadku gdy ustaną okoliczności, o których mowa w ust. 4, przemieszczenie towarów uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów art. 13 ust. 5 ustawy.

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Jak stanowi art. 97 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

W myśl art. 97 ust. 10 ustawy, podmioty, o których mowa w ust. 1-3, zarejestrowane jako podatnicy VAT UE, które uzyskały potwierdzenie zgodnie z ust. 9, podając numer, pod którym są zidentyfikowane na potrzeby podatku, przy:

1. dokonywaniu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów,
2. dokonywaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,
3. świadczeniu usług, do których stosuje się art. 100 ust. 1 pkt 4, dla podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
4. nabywaniu usług, do których stosuje się art. 28b, dla których są podatnikami z tytułu importu usług

• są obowiązane do posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej poprzedzonym kodem PL.

Zasady dotyczące dokumentowania wykonywanych czynności za pomocą faktur na gruncie przepisów ustawy uregulowano w przepisach Działu XI Dokumentacja Rozdział 1 Faktury.

Istotne postanowienia odnoszące się do fakturowania zawarto we wskazanym Dziale i Rozdziale w szczególności w przepisach art. 106a-106q.

Zgodnie z art. 106a ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
   
   
   
   1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
   2. państwa trzeciego.

W myśl art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Z powyższych przepisów wynika również, że faktury są dokumentem sformalizowanym i muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa krajowego w tym względzie. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla w sposób prawidłowy zdarzenie gospodarcze. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy mają znaczenie dowodowe.

I tak, według ww. art. 106e ust. 1 wskazano, że faktura powinna zawierać:

• ();
• numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a (pkt 4);
• numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b (pkt 5);
• ();
• w przypadkach, o których mowa w art. 97 ust. 10 pkt 2 i 3:
  
  
  
  1. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, poprzedzony kodem PL,
  2. numer, za pomocom którego nabywca towaru lub usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej w danym państwie członkowskim, zawierający dwuliterowy kod stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej właściwy dla tego państwa członkowskiego (pkt 24).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest producentem zlewów granitowych, które sprzedaje przez sklepy internetowe oraz platformy sprzedażowe. Posiada siedzibę i stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium Polski, skąd jest wysyłany towar. Jest czynnym podatnikiem VAT w Polsce i posiada NIP UE. Na sprzedane towary wystawiane są faktury VAT. W styczniu 2018 roku Wnioskodawca przekroczył limit dla sprzedaży wysyłkowej obowiązujący w Czechach, w związku z powyższym dokonano stosownej rejestracji w tym państwie i Wnioskodawca jest zobowiązany do rozliczenia podatku VAT w Czechach.

Sytuacje będące przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy przebiegają według następującego schematu:

Dostawa towarów do ostatecznego klienta organizowana jest przy współudziale czeskiej firmy logistycznej, z którą Wnioskodawca podpisał umowę o świadczenie usług pośrednictwa w dostarczaniu przesyłek zagranicznych. Proces transportu przesyłek jest następujący:

1. Wnioskodawca odpowiedzialny jest za prawidłowe zapakowanie przesyłek (zgodnie z wymogami czeskiej firmy kurierskiej) oraz zaadresowanie i naklejenie na przesyłce (na kartonie) etykiety transportowej z danymi kupującego, tj. imieniem, nazwiskiem, telefonem oraz adresem doręczenia w Czechach. Etykiety transportowe sporządzane są w programie czeskiej firmy kurierskiej;
2. Spakowane przesyłki detaliczne do klientów Wnioskodawcy wysyłane są z własnego magazynu w Polsce jako przesyłka zbiorcza do magazynu czeskiej firmy logistycznej w w Polsce;
3. Firma logistyczna odbiera przesyłkę zbiorczą, przewozi przez granicę do Czech, sortuje i wysyła do klienta w Czechach najpóźniej w drugim dniu roboczym po otrzymaniu przesyłki zbiorczej;
4. Miejscem nadania przesyłki do klienta jest magazyn firmy logistycznej w .

Czeska firma logistyczna raz w miesiącu wystawia faktury za spedycję. Do faktury dołączone jest zestawienie nadanych przesyłek. Wnioskodawca ma również dostęp do monitorowania dostarczonych i niedostarczonych przesyłek w Czechach. Przy płatności za pobraniem, pieniądze wpłaca firma kurierska bezpośrednio na konto Wnioskodawcy. W związku z powyższym Wnioskodawca ma bezpośredni dostęp do dokumentów potwierdzających fakt dostarczenia towarów do zagranicznego klienta.

Nabywcami opisanych dostaw dokonywanych przez Wnioskodawcę będą:

1. osoby niebędące podatnikami podatku od wartości dodanej;
2. podatnicy podatku od wartości dodanej zidentyfikowani na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Czech.

Sprzedaż będąca przedmiotem zapytania Wnioskodawcy odnosi się do modelu sprzedaży zlewów, w których przesyłki transportowane są przez czeską firmę logistyczną.

Odnosząc powołane przepisy prawa do przedstawionych we wniosku stanów faktycznych wskazać należy, że warunkiem uznania dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, za sprzedaż wysyłkową w rozumieniu ustawy, jest dokonanie tej dostawy na rzecz podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub też na rzecz innego podmiotu, niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów stanowiąca sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju winna być dokonana w ramach wysyłki lub transportu na rzecz konkretnego podmiotu (klienta), będącego podatnikiem podatku od wartości dodanej niemającym obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub też niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie sprzedaż na rzecz osób fizycznych niebędących podatnikami podatku od wartości dodanej w sytuacji gdy, jak wskazano we wniosku, został przekroczony przez Wnioskodawcę limit dla sprzedaży wysyłkowej obowiązujący w Czechach podlega opodatkowaniu w kraju przeznaczenia dla wysyłanych towarów, tj. na terytorium Czech.

Jako że miejscem opodatkowania i rejestracji transakcji w tej sytuacji jest terytorium Czech, Wnioskodawca winien dokonać stosownego rozliczenia i udokumentowania czynności, adekwatnie do przepisów obowiązujących w tym państwie. W tym miejscu należy jednak zaakcentować, że krajowe przepisy w zakresie podatku od towarów i usług nie regulują materii związanej z rozliczeniem i dokumentowaniem tej transakcji na terytorium Czech, konsekwentnie kwestia ta zgodnie z zasadą terytorialności nie podlega unormowaniom obowiązującym na terytorium kraju (Polska). Wobec tego organ interpretacyjny nie posiada legitymacji prawnej do dokonania interpretacji obowiązków ciążących na Wnioskodawcy na terytorium Czech w odniesieniu do rozliczenia i udokumentowania transakcji, zwłaszcza posługiwania się czeskim numerem NIP na fakturze.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem 1 jest prawidłowe.

Natomiast w przypadku sprzedaży towarów na rzecz podatników podatku od wartości dodanej zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Czech stwierdzić należy, że czynność ta stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. W tej sytuacji bowiem spełnione zostały warunki wskazane w art. 13 ust. 1 w zw. z art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy dochodzi do przemieszczenia towarów z kraju (Polska) do innego kraju członkowskiego (Czechy) na rzecz nabywcy/podmiotu, o którym mowa w tych przepisach. W konsekwencji transakcja ta podlegała udokumentowaniu na warunkach wskazanych w art. 106b ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 106e ust. 1 pkt 24 lit. a), co oznacza, że Wnioskodawca winien na fakturze potwierdzającej wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz kontrahenta z Czech posługiwać się numerem, za pomocą którego jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, potwierdzonym kodem PL.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem 2 jest prawidłowe.

Końcowo wskazuje się, że przedmiotem interpretacji nie była kwestia zastosowania na okoliczność wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów właściwej dla tej czynności stawki podatku, ponieważ nie postawiono w tym zakresie pytania określającego granice żądania Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku pytanie nie zawiera w swojej treści żądania rozstrzygnięcia kwestii zastosowania dla tej czynności właściwej stawki podatku).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeń.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej