Temat interpretacji
Organizacja wyjazdu szkoleniowego w okresie ferii zimowych, w ramach którego uczestnikom zostanie zapewniony transport, zakwaterowanie, wyżywienie i opieka stanowi usługę turystyki.
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2008 r. (data wpływu 28 października 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi polegającej na organizacji wyjazdu szkoleniowego dla dzieci i młodzieży - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 28 października 2008 r. został złożony wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi polegającej na organizacji wyjazdu szkoleniowego dla dzieci i młodzieży.
W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Jest Pan czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem działalności gospodarczej są usługi nauki tańca. Działalność ta została zaklasyfikowana przez Urząd Statystyczny w grupowaniu PKWiU 92.34.12. Zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług, usługi nauki tańca podlegają zwolnieniu od tego podatku.
W ramach prowadzonej działalności zamierza Pan zorganizować w okresie ferii zimowych tygodniowe szkolenie dla dzieci i młodzieży (będących tylko i wyłącznie członkami prowadzonego przez Pana koła tanecznego i podlegających szkoleniu przynajmniej 2 lata) w ośrodku wczasowym. W ramach tego szkolenia zapewni Pan uczestnikom szkolenia zakwaterowanie, wyżywienie oraz opiekę. Celem zorganizowanego wyjazdu będzie nauka tańca w wymiarze 6-7 godzin dziennie, poza tym nie będzie Pan zapewniał uczestnikom szkolenia innych form spędzania wolnego czasu.
W związku z powyższym, zadano następujące pytanie.
Czy planowany wyjazd szkoleniowy będzie sklasyfikowany jako usługa instruktorów tańca i czy będzie zwolniony przedmiotowo od podatku od towarów i usług jako pozostałe usługi instruktorów tańca.
Zdaniem Wnioskodawcy, zorganizowanie wyjazdu szkoleniowego dla dzieci i młodzieży, którego celem będzie nauka tańca podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 ustawy. Zgodnie z treścią tego przepisu, usługi instruktorów tańca sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 92.34.12 są zwolnione przedmiotowo od podatku od towarów i usług. Wyjazd szkoleniowy dzieci i młodzieży, którego celem jest prowadzenie szkolenia w zakresie nauki tańca również jest usługą instruktorów tańca i podlega zwolnieniu.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r., usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119 ustawy.
Przepisy art. 119 ustawy, wprowadzają szczególny sposób opodatkowania usług turystyki, polegający na opodatkowaniu marży, stanowiącej wynagrodzenie podatników świadczących usługi turystyki. Zgodnie z ust. 1 tego przepisu, podstawą opodatkowania w przypadku wykonywania usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.
Przez marżę rozumie się różnicę między kwotą należną, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika podatku od towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, przy czym przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie (art. 119 ust. 2 ustawy).
Natomiast w myśl ust. 3 ww. artykułu rozliczenie metodą marży stosuje się bez względu na to kto nabywa usługę turystyki, w przypadku, gdy podatnik:
- ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju,
- działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek,
- przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.
Ponadto treść art. 119 ust. 3a stanowi, że podatnicy, o których mowa w ust. 3, są obowiązani prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiadać dokumenty, z których wynikają te kwoty. Przedmiotowa regulacja w sposób kategoryczny zobowiązuje podatników świadczących usługi turystyki do prowadzenia specyficznej dla tego rodzaju działalności ewidencji. W efekcie, łączne spełnienie wszystkich przedmiotowych przesłanek przesądza o obligatoryjności zastosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą usług turystyki.
Jednocześnie należy zaznaczyć, że w przypadku, gdy przy świadczeniu usługi turystyki podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie, odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29 (art. 119 ust. 5 ustawy). W tych przypadkach jak wynika z ust. 6 ww. artykułu - podatnik obowiązany jest do wykazania w prowadzonej ewidencji, jaka część należności za usługę przypada na usługi nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, a jaka na usługi własne.
Zauważyć należy, że podstawowym kryterium zasadności zastosowania specjalnych zasad opodatkowania marży, jest uznanie całego pakietu świadczeń za jedną usługę turystyki. Usługa turystyki jest kompleksową usługą, realizowaną przez podatnika, obejmującą swym zakresem różne usługi składowe świadczone dla bezpośredniej korzyści turysty, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć, przy czym muszą one być nabywane od innych podatników.
Jeżeli więc, usługa świadczona przez Wnioskodawcę w postaci organizowania wyjazdu szkoleniowego w okresie ferii zimowych będzie się składać również z usług i towarów nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, zastosowanie znajdzie art. 119 ustawy.
Zatem, mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz przytoczony stan prawny należy przyjąć, że organizacja przedmiotowego wyjazdu, w ramach którego uczestnikom zostanie zapewniony transport, zakwaterowanie, wyżywienie i opieka, jest świadczeniem złożonym, składającym się z usług własnych i nabytych i w konsekwencji stanowi usługę turystyki.
W przypadku świadczenia usługi turystyki, na Wnioskodawcę zostanie nałożony obowiązek prowadzenia szczególnej ewidencji oraz obowiązek zastosowania szczególnej procedury opodatkowania marży. Tym samym wynagrodzenie z tytułu świadczenia przedmiotowych usług - ustalane w sposób określony w powołanych wyżej przepisach - podlega opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 22%.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.
Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy