Temat interpretacji

Zwolnienie od podatku sprzedaży nieruchomości gruntowej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2017 r. (data wpływu 13 września 2017 r.), uzupełnionym w dniach 8 i 21 listopada 2017 r. (daty wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości gruntowej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniach 8 i 21 listopada 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości gruntowej.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 7 września 2015 r. została ogłoszona upadłość Pana A. K. prowadzącego działalność gospodarczą F. (załącznik nr 1 - kserokopia postanowienia Sądu Rejonowego w B. o ogłoszeniu upadłości).

Upadły jest właścicielem nieruchomości położonej w S., Gmina S., Dz. nr 40/1 oraz 40/2, dla której Sąd Rejonowy w S. prowadzi księgę wieczystą KW nr (). Nieruchomość tą nabył prywatnie, jako osoba fizyczna, na mocy aktu notarialnego Repertorium A numer (), podpisanego w dniu 20 lipca 2009 r. w Kancelarii Notarialnej ... i została wprowadzona do ewidencji prowadzonej przez niego działalności gospodarczej (załącznik nr 2 - kserokopia aktu notarialnego). Po ogłoszeniu upadłości nieruchomość ta została przyjęta do masy upadłości. Syndyk w toku prowadzonego postępowania upadłościowego musi dokonać sprzedaży majątku i jego spieniężenia, w celu zaspokojenia wierzycieli upadłego.

Na terenie nieruchomości znajdują się ruiny budynku, który według wiedzy syndyka nie był użytkowany od min. 10 lat (załącznik nr 3 - wyciąg z operatu szacunkowego, na którym uwidoczniony jest ww. budynek wraz z opisem działki i mapą).

W momencie tworzenia wniosku o dokonanie indywidualnej interpretacji podatkowej dla sprzedaży ww. nieruchomości nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Jednakże z informacji jakie syndyk uzyskał, trwają prace nad jego utworzeniem i w jego ramach przedmiotowy teren ma zostać określony jako tereny górnicze (załącznik nr 4 - wiadomość e-mail wraz z projektem pisma Wójta Gminy S. wraz z wyciągiem z projektu planu i mapą).

Uchwalenie planu przewiduje się do sierpnia br. Po jego uchwaleniu syndyk zamierza sprzedać obie działki. Jednocześnie poinformowano, że w powyższej sprawie została wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 1 września 2017 r. interpretacja indywidualna nr () (w załączeniu kopia - załącznik nr 5). W związku ze zmianą stanu faktycznego, tj. nieruchomość została faktycznie ujęta w ewidencji środków trwałych (załącznik nr 6 - tabela śr. trwałych, poz. 2), zachodzi pytanie czy w takiej sytuacji dalej nie będzie obowiązku naliczania podatku VAT.

Jednocześnie wskazano dodatkowe informacje istotne dla rozpatrzenia wniosku:

1. zgodnie z zapisem zawartym w akcie notarialnym umowy przeniesienia własności nieruchomości na rzecz upadłego Repertorium A numer (,,,) z dnia 20 lipca 2019 r., par. 7, upadły oświadczył, że nieruchomość nabywana była celem utworzenia gospodarstwa rolnego,
2. nieruchomość nie była wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej,
3. od chwili nabycia nieruchomość nie była wykorzystywana w żaden sposób, nie była przedmiotem najmu, dzierżawy ani innej czynności o podobnym charakterze,
4. upadły jest podatnikiem VAT od 1 lipca 1998 r.,
5. zgodnie z operatem ewidencji gruntów działka 40/1 oznaczona jest jako użytek rolny (R), tj. grunty orne. Nieruchomość na dzień sprzedaży, zostanie objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, w którym zostanie ona określona jako tereny górnicze,
6. ruiny budynku stanowią budynek w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane; jest on posadowiony na działce nr 40/1, jednakże syndyk nie posiada jakiejkolwiek dokumentacji dotyczącej tego budynku. Dokumentacji takiej nie posiada także Starostwo S., na którego terenie położona jest nieruchomość i nie została wydane żadne pozwolenie na budowę dla ww. nieruchomości. Według informacji zawartych w operacie szacunkowym sporządzonym dla tej nieruchomości jest to budynek o nieokreślonej funkcji, zdewastowany, bez wpływu na wartość nieruchomości. Przy nabyciu nieruchomości nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego i nie były ponoszone wydatki na ulepszenie budynku.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że działki nr 40/1 i 40/2 zostały wpisane do tabeli środków trwałych za kwotę 366.000,00 zł (tj. kwota wynikająca z aktu notarialnego). W dniu zakupu na gruncie znajdowały się ruiny budynku bez instalacji, okien oraz drzwi. Budynek od momentu zakupu nigdy nie był użytkowany, nie poniesiono na nim żadnych nakładów. Pan A.K., z uwagi na to, że były to grunty orne, nie miał prawa do ich amortyzacji. Nigdy nie poniesiono też żadnych nakładów na całej nieruchomości przez Pana A.K. Na dzień sprzedaży działka nr 40/2 nie będzie terenem budowalnym (tj. rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego). Miejscowy plan, który wejdzie w życie, prawdopodobnie w grudniu b.r. przewiduje przeznaczenie ww. działki pod tereny górnicze i ustalenie na tym terenie możliwości eksploatacji kruszywa naturalnego. Ponadto nadmieniono, że były to tereny rolne i syndyk nie posiada informacji, że na ten teren wydano jakiekolwiek warunki zabudowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż obu działek winna nastąpić z obciążeniem podatkiem VAT jeżeli znajdujący się na terenie nieruchomości budynek nie jest nigdzie zewidencjonowany zgodnie z przepisami i jeśli zostanie zatwierdzony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla terenu, na którym nieruchomości jest położona, a nieruchomość została wpisana do ewidencji środków trwałych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w ww. sytuacji wystąpi zwolnienie z obowiązku naliczenia podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Z zapisów art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza zgodnie z ust. 2 powyższego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Stawka podatku zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Od zasady opodatkowania według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W świetle powyższego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części jest ustalenie, czy nastąpiło ich pierwsze zasiedlenie i jaki okres upłynął od tego momentu.

Na podstawie art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (ust. 7a ww. artykułu).

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W myśl art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego w kontekście powołanych przepisów prawa, prowadzi do stwierdzenia, że planowana przez syndyka sprzedaż nieruchomości składającej się z działek o numerach 40/1 i 40/2, należących do upadłego, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Z opisu sprawy wynika bowiem, że jakkolwiek upadły nabył nieruchomość prywatnie jako osoba fizyczna, w celu utworzenia gospodarstwa rolnego, jednakże została wprowadzona do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez upadłego działalności gospodarczej.

W przypadku działki nr 40/1, z uwagi na fakt, że upadłemu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tej nieruchomości oraz nie ponosił wydatków na ulepszenie budynku, sprzedaż będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Z uwagi na regulację art. 29a ust. 8 ustawy, również dostawa gruntu, na którym budynek ten jest posadowiony, będzie zwolniona od podatku.

Natomiast w przypadku sprzedaży działki nr 40/2 skoro jak wskazano we wniosku na dzień sprzedaży nie będzie terenem budowlanym, zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku na podstawie dyspozycji art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenia przyszłe, z którego wynika, że na dzień sprzedaży obiekt, o którym mowa we wniosku będzie stanowił budynek w rozumieniu ustawy Prawo Budowlane oraz, że działka nr 40/2 nie będzie terenem budowlanym, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Należy podkreślić, że analiza przepisów ustawy Prawo budowlane nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym niniejszą interpretację wydano przy założeniu, że obiekt budowlany, o którym mowa we wniosku, stanowi budynek w rozumieniu ww. ustawy Prawo budowlane.

Jednocześnie należy wskazać, iż analiza treści załączników nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników, a niniejszej interpretacji udzielono w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej