Temat interpretacji

brak obowiązku korekty podatku naliczonego z tytułu zaniechanej inwestycji

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2018 r. (data wpływu 20 lutego 2018 r.) uzupełnionym pismem z 25 kwietnia 2018 r. (data wpływu 30 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku korekty podatku naliczonego z tytułu zaniechanej inwestycji jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku korekty podatku naliczonego z tytułu zaniechanej inwestycji. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 25 kwietnia 2018 r. (data wpływu 30 kwietnia 2018 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 16 kwietnia 2018 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.123.2018.1.MN.

We wniosku, uzupełnionym pismem z 25 kwietnia 2018 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność jednoosobową pod nazwą hurtownia B. (dalej Wnioskodawca). Głównym przedmiotem działalności jest sprzedaż hurtowa niewyspecjalizowaną żywnością, napojami i wyrobami tytoniowymi.

Wnioskodawca w latach 20002002 poczynił wydatki związane z budową przechowalni owoców i warzyw, wydatki te zakwalifikował w księgach rachunkowych jako inwestycję rozpoczętą (środek trwały w budowie), wydatki dotyczyły zakupu materiałów budowlanych oraz usług budowlanych. Wnioskodawca sukcesywnie dokonywał odliczenia podatku naliczonego od poszczególnych nakładów. W roku 2002 nastąpiło drastyczne załamanie się rynku z powodu wejścia na rynek lokalnych sieci marketów B. oraz T., co skutkowało dużym spadkiem obrotów i zysków Wnioskodawcy. Ze względu na powyższe Wnioskodawca podjął decyzję o przerwaniu inwestycji. W roku 2003 wygasło pozwolenie na budowę. Do dnia dzisiejszego budowa nie została zakończona.

Wnioskodawca ze względu na zły stan zdrowia podjął decyzję o zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej. Po likwidacji hurtowni niezakończona budowa będzie stanowiła prywatny majątek Wnioskodawcy. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Wnioskodawca nie odlicza podatku VAT przy zastosowaniu proporcji przewidzianej w art. 90-91 ustawy o VAT.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że przechowalnia owoców i warzyw na dzień przekazania na cele osobiste będzie spełniać definicję budynku Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB). Obiekt spełnia definicję budynku zawartą w art. 3 ust. 2 ustawy Prawo budowlane.

Przechowalnia na dzień przekazania na cele osobiste będzie przystosowana dla przechowywania owoców i warzyw. Budynek nie zawierał i nie będzie zawierał pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi (brak doświetlenia naturalnego, posadzka poniżej poziomu gruntu, brak wentylacji). Pobyt tych samych osób jak obecnie tak i w przyszłości poniżej 2 godzin na dobę (zgodnie z § 5 ust. l rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, nie uważa się pomieszczeń za przeznaczenie na pobyt ludzi w których łączny czas przebywania tych samych osób jest krótszy niż 2 godziny w ciągu doby, a wykonywane czynności mają charakter dorywczy).

Na dzień przekazania na cele osobiste stopień zaawansowania inwestycji jak obecnie będzie jak niżej:

• wykonane fundamenty
• wykonane ściany
• wykonany strop (brak ocieplenia)
• instalacja elektryczna (gniazda wtykowe i lampy oświetlenia),

Budynek nie posiada i nie będzie posiadał wentylacji, instalacji chłodniczej, urządzeń technicznych. Nakłady celem doprowadzenia budynku do stanu nowoczesnego magazynu warzyw i owoców wiążą się z wykonaniem generalnego remontu, wykonaniu instalacji chłodniczej, agregatu, wentylacji nawiewno-wywiewnej mechanicznej, co w odniesieniu do powierzchni użytkowej budynku nie ma sensu z punktu ekonomicznego.

Budowa przechowalni owoców i warzyw nie była wykorzystywana w żaden sposób, ponieważ nie została oddana do użytkowania.

Budowa (przechowalni owoców i warzyw) do dnia dzisiejszego nie została zakończona, a więc nie nastąpiło jej oddanie do użytkowania.

Przechowalnia owoców i warzyw przez cały okres jej posiadania przez Wnioskodawcę nie była użytkowana.

Przekazanie niedokończonej budowy na cele osobiste nastąpi po likwidacji działalności gospodarczej.

Rozpoczęta inwestycja przechowalni warzyw i owoców będzie uwzględniona w sporządzonym w związku z zaprzestaniem wykonywania czynności podlegających opodatkowania spisie z natury według stawki 23%.

Przekazanie niezakończonej budowy na cele osobiste, które nastąpi po likwidacji działalności gospodarczej nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Przekazanie niezakończonej budowy przechowalni owoców i warzyw nastąpi po likwidacji działalności Wnioskodawcy w okresie 12 m-cy od dnia powstania obowiązku podatkowego, o którym mowa w art. 14 ust. 6 ustawy o VAT.

Przekazanie na cele osobiste niezakończonej budowy przechowalni owoców i warzyw nastąpi wraz z gruntem, ponieważ jest on własnością Wnioskodawcy. Na tej samej działce są inne budynki, które są również własnością Wnioskodawcy.

Działka na której znajduje się niezakończona budowa jest przeznaczona na zabudowę zgodnie z planem miejscowym zagospodarowania przestrzennego.

Zgodnie z planem zagospodarowanie przestrzennego jest to teren użyteczności publicznej i usług komercyjnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle obowiązujących przepisów ustawy o VAT Wnioskodawca powinien dokonać korekty podatku naliczonego od wydatków poniesionych na zaniechaną inwestycję?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma obowiązku korygowania uprzednio odliczonego podatku VAT z uwagi na zaniechane inwestycje. Prawo do odliczenia jeśli już powstało, pozostaje w mocy, nawet jeśli planowana działalność gospodarcza nigdy nie zakończyła się transakcją podlegającą opodatkowaniu. (IBPP3/443-929/09/PH Interpretacja indywidualna).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Powołany przepis art. 86 ust. 1 ustawy przyjmuje zatem zasadę, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przez czynności opodatkowane należy rozumieć w tym przypadku czynności, które faktycznie zostały (bądź zostaną) objęte opodatkowaniem.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Zgodnie z art. 91 ust. 4 ustawy o VAT, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Stosownie do art. 91 ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

W myśl art. 91 ust. 6 ustawy o VAT, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Stosownie do art. 91 ust. 7 ustawy o VAT, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Stosownie do przepisów art. 91 ust. 8 ustawy o VAT, korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania

W opisie sprawy wskazano, że Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Wnioskodawca w latach 20002002 poczynił wydatki związane z budową przechowalni owoców i warzyw, wydatki te zakwalifikował w księgach rachunkowych jako inwestycję rozpoczętą (środek trwały w budowie), wydatki dotyczyły zakupu materiałów budowlanych oraz usług budowlanych. Wnioskodawca sukcesywnie dokonywał odliczenia podatku naliczonego od poszczególnych nakładów. Wnioskodawca podjął decyzję o przerwaniu inwestycji. W roku 2003 wygasło pozwolenie na budowę. Do dnia dzisiejszego budowa nie została zakończona. Wnioskodawca ze względu na zły stan zdrowia podjął decyzję o zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej. Po likwidacji hurtowni niezakończona budowa będzie stanowiła prywatny majątek Wnioskodawcy. Przekazanie niedokończonej budowy na cele osobiste nastąpi po likwidacji działalności gospodarczej. Rozpoczęta inwestycja przechowalni warzyw i owoców będzie uwzględniona w sporządzonym w związku z zaprzestaniem wykonywania czynności podlegających opodatkowania spisie z natury według stawki 23%.

Wątpliwości w sprawie dotyczą kwestii, czy Wnioskodawca powinien dokonać korekty podatku naliczonego od wydatków poniesionych na zaniechaną inwestycję.

Z przywołanych wyżej przepisów art. 86 i 91 ustawy o VAT wynika, że podatnik jest zobowiązany do rozpoznania prawa do odliczenia podatku naliczonego w momencie nabycia towarów i usług oraz dokonania ewentualnej korekty tego odliczonego bądź nieodliczonego podatku w przypadku późniejszej zmiany przeznaczenia nabytych towarów i usług lub zmiany sposobu wykorzystania.

Należy w tym miejscu zauważyć, iż z opisu sprawy wynika, że nieukończona inwestycja przechowalni owoców i warzyw spełnia obecnie definicję budynku zawartą w art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. 2017 r. poz. 1332 z późn. zm.) (zostały wykonane fundamenty, ściany, strop i instalacja elektryczna).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle ww. przepisów budynek spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku:

1. rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej;
2. zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego.

Przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (art. 14 ust. 4 ustawy o VAT).

Według art. 14 ust. 5, w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, zwany dalej spisem z natury. Podatnicy są obowiązani załączyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości i o kwocie podatku należnego, do deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Obowiązek podatkowy w przypadku, o którym mowa w ust. 1, powstaje w dniu rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu (art. 14 ust. 6 ustawy o VAT).

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca podjął decyzję o zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej. W związku z tym w myśl powołanych wyżej przepisów art. 14 ustawy o VAT, zobowiązany będzie do sporządzenia spisu z natury towarów na dzień zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Rozpoczęta inwestycja przechowalni warzyw i owoców będzie uwzględniona w sporządzonym w związku z zaprzestaniem wykonywania czynności podlegających opodatkowania spisie z natury według stawki 23%.

Analiza powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wskazuje, że podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku naliczonego w przypadku zmiany przeznaczenia nabytych towarów i usług, tj. w sytuacji gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, jak również w sytuacji, gdy nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Z opisu sprawy wynika, że po likwidacji działalności budynek zostanie ujęty w remanencie likwidacyjnym i opodatkowany według stawki 23%. Zatem, w analizowanym przypadku nie nastąpi zmiana przeznaczenia budynku.

Tym samym, Wnioskodawca w związku z zaniechaniem inwestycji budowy przechowalni owoców i warzyw nie będzie zobowiązany do dokonania korekty kwoty podatku odliczonego z tytułu zakupów związanych z tą budową.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego nie ma obowiązku korygowania uprzednio odliczonego podatku VAT, jest prawidłowe.

Zaznacza się, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego (zdarzeniu przyszłym), bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone. W szczególności niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii czy Wnioskodawca prawidłowo uznał, że budynek będzie opodatkowany stawką podatku VAT w wysokości 23% w spisie z natury sporządzonym przy likwidacji działalności gospodarczej. Stwierdzenie to przyjęto jako element opisanego stanu faktycznego i nie było przedmiotem oceny. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej wyjaśnić należy, że interpretacja ta została wydana w indywidualnej sprawie, w której indywidualnie oceniano stan faktyczny i stanowisko wnioskodawcy. Powołana interpretacja nie stanowi źródła prawa.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej