Temat interpretacji
VAT - w zakresie opodatkowania cesji prawa do zaliczek wpłaconych na poczet przyszłej dostawy nieruchomości.
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2018 r. (data wpływu 21 lutego 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania cesji prawa do zaliczek wpłaconych na poczet przyszłej dostawy nieruchomości jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 21 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania cesji prawa do zaliczek wpłaconych na poczet przyszłej dostawy nieruchomości.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca (C.) z siedzibą w Polsce jest czynnym podatnikiem VAT oraz podatnikiem podatku dochodowego na podstawie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2343.; dalej: ustawa o CIT). Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na nabywaniu nieruchomości w celu realizacji inwestycji budowlanych i eksploatacji centrów handlowych, w szczególności z przeznaczeniem na wynajem podmiotom trzecim.
P. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce (dalej: P.) jest czynnym podatnikiem VAT oraz podatnikiem podatku dochodowego na podstawie ustawy o CIT. P. prowadzi działalność polegającą m.in. na nabywaniu nieruchomości, realizacji inwestycji budowlanych i dalszej eksploatacji obiektów handlowych (w szczególności domów meblowych) poprzez wynajem powierzchni R. Sp. z o.o., spółce z grupy prowadzącej sprzedaż w ramach systemu franczyzy.
Z uwagi na fakt, że C. i P. mają zbieżną grupę docelową klientów, to C. i P. są zainteresowane lokalizacją domów meblowych, jak i centrów handlowych w bezpośrednim sąsiedztwie i funkcjonowanie centrów handlowych i domów meblowych jako jednego parku handlowego, gdyż takie rozwiązanie daje możliwości synergii biznesowej.
W związku z powyższym, Wnioskodawca i P. (dalej łącznie: Spółki) były i są zainteresowane współpracą w zakresie koordynowania realizacji projektów związanych z nabywaniem nieruchomości i procesów inwestycyjnych dotyczących planowanych parków handlowych. W interesie Spółek jest osiągnięcie korzyści z podziału kosztów inwestycji (np. kosztów infrastruktury) oraz koordynacji działań inwestycyjnych (np. planowanie wjazdów do parku handlowego, itp.).
Ponadto Spółki są zainteresowane skoordynowaniem działań służących przygotowaniu procesu inwestycyjnego związanego z nabywanymi nieruchomościami, polegającego w szczególności na przygotowaniu działek pod inwestycję.
W konsekwencji, Spółki uzgodniły, że dla realizacji inwestycji polegającej na wybudowaniu i eksploatacji obu obiektów tj. domu meblowego oraz centrum handlowego (dalej: Inwestycja), ekonomicznie zasadnym będzie nabycie działek gruntu niezbędnych do realizacji Inwestycji, jak i prowadzenia działań przygotowawczych dla Inwestycji za pośrednictwem jednego podmiotu w formie sp. z o.o. (dalej: SPV), w którym obecnym 100% udziałowcem jest C.
Konsekwentnie, Spółki zawarły z SPV (dalej łącznie: Strony) umowę ramową (dalej: Umowa Ramowa), na podstawie której Strony postanowiły, że będą współpracować przy przygotowaniu Inwestycji mającej na celu wybudowanie przez P. domu meblowego, a także wybudowanie przez C. centrum handlowego z przeznaczeniem na wynajem. Spółki i SPV są podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ustawy o CIT.
Na mocy Umowy Ramowej SPV miało nabyć i nabyło nieruchomości niezbędne do realizacji Inwestycji (dalej: Nieruchomość). Zgodnie z Umową Ramową, SPV uczestniczyło w procesie przygotowywania Nieruchomości pod Inwestycję i w założeniu miało dokonać zbycia Nieruchomości - w ustalonej proporcji - na rzecz Spółek.
Spółki - po przygotowaniu Nieruchomości pod Inwestycję - zobowiązały się nabyć od SPV Nieruchomość w zakresie niezbędnym do realizacji powyższego celu. Postanowienia w tym zakresie zostały zawarte w umowie przedwstępnej sprzedaży Nieruchomości (dalej: Umowa).
Zgodnie z Umową, wraz ze spełnieniem wskazanych w niej warunków przedwstępnych, SPV została zobowiązana do przeniesienia Nieruchomości na Spółki (w celu realizacji Inwestycji). Na podstawie Umowy, SPV zobowiązała się dokonać zakupu Nieruchomości, jak i scalenia i/lub podziału nabytych działek gruntu składających się na Nieruchomość, w tym również uzyskania, we współpracy ze Spółkami, ostatecznej decyzji zatwierdzającej projekty scalenia, a następnie podziału działek gruntu, zgodnej z przepisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w szczególności w zakresie przeznaczenia nowoutworzonych działek.
SPV otrzymała m.in. od C. zaliczki na poczet przyszłej dostawy Nieruchomości na rzecz C. (dalej: Zaliczki). Z tytułu otrzymania Zaliczek SPV wystawiła na rzecz C. faktury VAT.
Umowa przewidywała, że ostateczna umowa przeniesienia własności Nieruchomości zostanie zawarta niezwłocznie po łącznym spełnieniu wszystkich warunków przedwstępnych, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2012 r. Na mocy aneksu z dnia 6 grudnia 2012 r. do Umowy, z uwagi na niespełnienie przez SPV łącznie warunków z Umowy, Strony postanowiły przedłużyć termin na zawarcie ostatecznej umowy nabycia Nieruchomości przez Spółki do dnia 31 grudnia 2013 r. Ze względu na niespełnienie warunków przedwstępnych z Umowy, Strony postanowiły ponownie przedłużyć termin na zawarcie ostatecznej umowy nabycia Nieruchomości przez Spółki do dnia 31 grudnia 2020 r.
C. w dniu 3 grudnia 2010 r. zawarła z Gminą reprezentowaną przez Wójta Gminy porozumienie (dalej: Porozumienie) w celu ustalenia warunków współpracy w zakresie realizacji Inwestycji, w ramach którego Gmina zobowiązała się w szczególności do podjęcia niniejszych działań:
- zmiany ustaleń obowiązującego dla miejsca Inwestycji studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego umożliwiającego wzniesienie wielkopowierzchniowych obiektów handlowych,
- uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla miejsca Inwestycji umożliwiającego zrealizowanie Inwestycji,
- zapewnienia uzyskania wszelkich uzgodnień oraz pozwolenia na budowę wraz z zapewnieniem terenu niezbędnego do realizacji przez C. określonych inwestycji gminnych,
- przeniesienia na C. - bądź na inny podmiot wskazany przez C. - własności wskazanych działek drogowych nr ewidencyjny nr 4754, pow. 7800 m objętej księgą wieczystą oraz nr 2976, pow. 400 m objętej księgą wieczystą w drodze zamiany, w zamian za nieruchomość położoną wzdłuż drogi wraz z drogą o znaczeniu lokalnym, która zostanie wybudowana przez C. Z ww. drogi o znaczeniu lokalnym C. wykona wjazdy i wyjazdy według opracowanego przez siebie, zgodnego z przepisami prawa projektu, w celu jej skomunikowania z parkingiem salonu meblowego i centrum handlowego.
Na mocy Porozumienia, w związku z realizacją Inwestycji, jej wpływem na zwiększenie wykorzystania infrastruktury technicznej oraz ogólnym wpływem Inwestycji na Gminę, C. była zobowiązana m.in. do partycypacji w kosztach budowy określonych inwestycji gminnych oraz do przygotowania i przekazania Gminie projektu budowlanego instalacji wodnej i kanalizacyjnej zewnętrznej (na terenie Gminy) umożliwiającej obsługę Inwestycji w zakresie dostaw wody i odprowadzania ścieków.
Z uwagi na zmianę sytuacji biznesowej Spółek wynikającej ze zmiany sytuacji rynkowej na przestrzeni lat od zawarcia Umowy Ramowej, Spółki podjęły decyzję o wycofaniu się z Inwestycji i odsprzedaży wszelkich praw związanych z Inwestycją. W konsekwencji, Spółki planują zawrzeć porozumienie z SPV na zasadzie którego SPV odkupi - na zasadzie umowy cesji za wynagrodzeniem - od Spółek wszelkie prawa i obowiązki z Umowy (dalej: Cesja). W szczególności, w ramach Cesji Spółki zamierzają zbyć za wynagrodzeniem prawa do zaliczek wpłaconych przez Spółki na rzecz SPV na poczet przyszłej dostawy Nieruchomości. Wynagrodzenie za Cesję będzie ustalone na poziomie aktualnej rynkowej wartości Nieruchomości.
Obecnie część działek nabytych przez SPV w ramach Umowy nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Pozostała część działek nabytych przez SPV w ramach Umowy jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym działki te przeznaczone są pod zabudowę.
Po dokonaniu Cesji, z uwagi na zmianę sytuacji biznesowej SPV, planowana jest sprzedaż Nieruchomości (dalej: Sprzedaż) w miarę możliwości biznesowych i prawnych.
Na tle powyżej przedstawionego zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca chce uzyskać potwierdzenie sposobu rozliczania Cesji na gruncie VAT.
Niezależnie od poniższych pytań, Spółka zaznaczyła, że w odrębnym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącym skutków zawartej Umowy, zaadresowała m.in. pytania w zakresie rozpoznawalności przychodów i kosztów na gruncie ustawy o CIT.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.
Czy w ramach Cesji Wnioskodawca będzie świadczyć czynności podlegające opodatkowaniu VAT?
Zdaniem Wnioskodawcy:
- W ramach Cesji Wnioskodawca będzie świadczyć czynności podlegające opodatkowaniu VAT.
- Obowiązek podatkowy w VAT dla Wnioskodawcy w związku ze świadczeniem usługi w ramach Cesji powstanie na zasadach ogólnych, zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT.
- Podstawę opodatkowania na gruncie ustawy o VAT dla Wnioskodawcy z tytułu Cesji będzie stanowić kwota wynagrodzenia należnego od SPV.
- W związku z Cesją Wnioskodawca powinien wykazywać dla celów VAT świadczenie usług opodatkowanych VAT według podstawowej stawki VAT (obecnie 23%).
Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu VAT podlegają:
- odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
- eksport towarów;
- import towarów na terytorium kraju;
- wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
- wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika - nie będące dostawą towarów - na rzecz innego podmiotu, w tym również:
- przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
- zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
- świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
W związku z powyższym, każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu się podatnika, mieści się w definicji usługi.
Usługa, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, stanowi transakcję gospodarczą, co oznacza, że stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym. W celu uznania danej czynności za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny między świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie, tj. między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem musi istnieć bezpośredni związek.
Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Dlatego też, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Podkreślenia wymaga, że związek między otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć że płatność następuje w zamian za to świadczenie.
Tym samym, muszą być spełnione łącznie dwa warunki, aby można było mówić o świadczeniu dokonanym za wynagrodzeniem:
- wynagrodzenie musi być możliwe do wyrażenia w pieniądzu, oraz
- musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy zachowaniem podatnika oraz należnym wynagrodzeniem (więź prawna).
Zgodnie z przedstawionym zdarzeniem przyszłym, Cesja jest świadczeniem, za które Spółka otrzyma ustalone wynagrodzenie (świadczenie pieniężne). Między Wnioskodawcą a SPV zaistnieje zatem więź o charakterze zobowiązaniowym, która na gruncie ustawy o VAT stanowi świadczenie usług za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT. Spółka podejmie bowiem określone działania (tj. przeniesie prawa i obowiązki wynikające z Umowy), za które otrzyma wynagrodzenie. Z kolei SPV jako cesjonariusz stanie się beneficjentem tej czynności jako bezpośredni odbiorca świadczenia. W ramach tego konkretnego stosunku prawnego Spółka zrealizuje na rzecz SPV świadczenie, które będzie polegało na umożliwieniu SPV wstąpienia w prawa i obowiązki z Umowy przysługujące wcześniej - na mocy Umowy - Spółce. Dzięki temu SPV uzyska wymierną korzyść -wstąpi, w miejsce Spółki, w jej prawa i obowiązki z Umowy, w zamian za co zobowiąże się do zapłaty na rzecz Spółki określonego wynagrodzenia.
Z uwagi na powyższe unormowania oraz przedstawione zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że Cesja będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT jako świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.
Wnioskodawca pragnie przy tym zaznaczyć, że stanowisko zgodnie z którym odpłatna cesja praw i obowiązków stanowi odpłatne świadczenie usług, znajduje potwierdzenie na gruncie wydawanych interpretacji podatkowych, przykładowo w interpretacjach indywidualnych wydanych przez:
- Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 30 listopada 2017 r., nr 0111-KDIB3-3.4012.107.2017.1.WR oraz nr 0115-KDIT1-1.4012.541.2017.3.BS;
- Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 15 kwietnia 2013 r., nr ILPP2/443-80/13-2/EN oraz z 4 czerwca 2009 r., nr ILPP2/443-439/09-4/GZ;
- Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 1 lipca 2016 r., nr P.P3/4512-351/16-4/PC, z 8 marca 2013 r nr P.P3/443-1216/12-2/JK oraz nr P.P3/443-1220/12-2/KT, z 6 listopada 2013 r., nr P.P2/443-951/13-2/KOM oraz z 10 lipca 2008 r., nr IP-PP2-443-725/08-2/PW.
Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2
Zgodnie z przepisem art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy w VAT powstaje, co do zasady, z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usług.
W odniesieniu do umów cesji praw i obowiązków, wykonaniem usługi jest wstąpienie cesjonariusza (nabywcy) w prawa i obowiązki cedenta (zbywcy).
W sytuacji, gdy Cesja nie będzie poprzedzona przedpłatą (zaliczką) przed terminem wykonania usługi, zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy w VAT z tytułu planowanej Cesji powstanie dla Spółki w momencie wykonania usługi, tj. w dacie wstąpienia cesjonariusza (SPV) w prawa i obowiązki cedenta (Wnioskodawcy), określoną w umowie Cesji.
Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3
Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Jednocześnie, zgodnie z art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty VAT.
Powyższy przepis stanowi implementację art. 73 Dyrektywy VAT do porządku krajowego i stanowi zasadę wielokrotnie potwierdzaną przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE), jako fundamentalna zasada VAT.
Intencją powyższych regulacji, jest zapewnienie, aby podatnik deklarował podstawę opodatkowania i rozliczał VAT wyłącznie od tych kwot, które uzyskał lub ma uzyskać z tytułu danego świadczenia. Kluczowe jest stwierdzenie, że jakiekolwiek wynagrodzenie otrzymane przez podatnika z tytułu danego świadczenia wchodziło w zakres podatkowy opodatkowania VAT (będącej podstawą do naliczenia podatku).
Podstawę opodatkowania VAT stanowi całość świadczenia należnego usługodawcy. Z tym, że nie może być uznane za świadczenie przedmiot poszczególnych usług - przekazywane świadczenie z zastrzeżeniem zwrotu. Zatem, to wartość dodana, która towarzyszy świadczonej usłudze stanowi wynagrodzenie opodatkowane VAT. TSUE wielokrotnie wskazywał, iż podstawę opodatkowania powinna stanowić wartość rzeczywistego wynagrodzenia (realny zysk usługodawcy), a nie wartość hipotetyczna.
Zdaniem Wnioskodawcy, podstawę opodatkowania w przypadku Cesji będzie zatem stanowić kwota uzyskanego przez Wnioskodawcę od SPV wynagrodzenia.
Teoretycznie, można rozważać, czy to nie cena sprzedaży z Umowy powinna stanowić wynagrodzenia z tytułu świadczenia tego typu usług. W tym kontekście należy zauważyć, że od strony VAT ważna jest odpowiedź na pytanie, co usługobiorca otrzymuje dla siebie z tytułu świadczonej usługi (tak też twierdzi TSUE (Tak TSUE w wyroku z 14 lipca 1998 r. w sprawie C-172/96_Commissioners of Customs & Excise przeciwko First National Bank of Chicago.). W ocenie Wnioskodawcy (co również potwierdza TSUE) podstawą opodatkowania dla usług, dla których wynagrodzenie zostało ustalone bezpośrednio w postaci ceny lub prowizji, powinna być kwota tego wynagrodzenia.
Konsekwentnie, na gruncie Cesji podstawę opodatkowania VAT będzie stanowiła kwota wynagrodzenia należnego C. Ponownie - wobec dość otwartego charakteru definicji podstawy opodatkowania - podstawą opodatkowania VAT powinna być cała kwota. Takie podejście jest uzasadnione na podstawie literalnej interpretacji przepisów podatkowych, jak również potwierdzone praktyką rynkową oraz ekonomicznym charakterem zasad opodatkowania VAT.
Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4
W celu ustalenia stawki opodatkowania VAT w sytuacji, gdy prawodawca nie dokonał przywołania stosownego symbolu PKWiU dla danego towaru lub usługi w przepisach - w zakresie podatku VAT - klasyfikacji należy dokonać na podstawie cech charakterystycznych dla danego świadczenia. Stawka podatku, co do zasady to stawka 23% VAT. W przypadku, gdy usługi świadczone przez Spółkę mogłyby być zaklasyfikowane jako usługi zwolnione z VAT, tzn. mieściłyby się w zakresie jakiejkolwiek czynności zwolnionej z VAT z katalogu z art. 43 ust. 1 ustawy o VAT, to Wnioskodawca nie powinien takich usług opodatkować stawką podstawową.
Z punktu widzenia konstrukcji podatku VAT zwolnienia przedmiotowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania (zarówno podmiotowej, jak i przedmiotowej). TSUE w swym orzecznictwie dotyczącym wykładni zwolnień przedmiotowych wskazuje, że prawo unijne wyznacza bardzo szeroki zakres przedmiotowy podatku VAT. Zasadą jest zatem opodatkowanie VAT transakcji mieszczących się w zakresie przedmiotowym i podmiotowym VAT, wyjątkiem jest zwolnienie tych transakcji od opodatkowania, które powinno wynikać z analizy przepisów krajowych z uwzględnieniem orzecznictwa TSUE w tym zakresie (tak np. Orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z zakresu VAT. Polska perspektywa, pod red. Romana Namysłowskiego, Warszawa 2014, s. 778).
Wychodząc z założenia, że zwolnienia z VAT podlegają ścisłej wykładni, TSUE wskazuje jednocześnie, iż wyjątki od zwolnień powinny być interpretowane szeroko (dyrektywa wykładni rozszerzającej wyjątków od zwolnień).
W celu ustalenia, czy zasadne byłoby odstąpienie od podstawowej stawki VAT 23% należy przede wszystkim przeanalizować zakres czynności zwolnionych z VAT z art. 43 ust. 1 ustawy o VAT z uwzględnieniem orzecznictwa TSUE - które potencjalnie mogłyby odpowiadać usługom świadczonym przez Wnioskodawcę w ramach Umowy.
W kontekście treści przepisów (art. 43. ust. 1 ustawy o VAT) oraz planowanej Cesji, charakter usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz SPV nie pozwala na objęcie ich zwolnieniem z VAT, ponieważ nie jest możliwe zakwalifikowanie tych usług do którejkolwiek z kategorii wskazanych w art. 43 ust. 1 pkt 1-41 ustawy o VAT. Pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy o VAT, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.
Ponadto należy wskazać, że ustawa o VAT w katalogu czynności, do których zastosowanie znajdują stawki obniżone VAT nie wymienia bezpośrednio usług w zakresie cesji praw i obowiązków. W szczególności, w przypadku Cesji nie znajdzie zastosowania stawka obniżona VAT dla dostaw lub usług związanych z budownictwem objętym społecznym programem mieszkaniowym (art. 41 ust. 12 ustawy o VAT). Z regulacji art. 41 ust. 12 ustawy o VAT m.in. wynika, że obniżonej stawce VAT podlegają usługi budowlane, remontowe, modernizacyjne itp., których przedmiotem są obiekty mieszkalne (za wyjątkiem lokali użytkowych) lub lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych.
Zakres Cesji obejmuje przeniesienie praw i obowiązków z Umowy, w której skład nie wejdą jakiekolwiek usługi budowlane, remontowe i/lub modernizacyjne.
Opodatkowane obniżoną stawką VAT są również dostawy ww. typów obiektów.
Przede wszystkim, w ramach Cesji nie dojdzie do dostawy Nieruchomości. Co więcej, Nieruchomość stanowi nieruchomość gruntową, która nie może podlegać dostawie opodatkowanej obniżoną stawką VAT - ze względu na pozostawanie Nieruchomości poza zakresem definicji obiektu budownictwa mieszkaniowego, o którym mowa w art. 41 ust. 12a ustawy o VAT.
W konsekwencji, usługa, która będzie świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz SPV powinna być, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowana podatkiem VAT wg podstawowej stawki, tj. obecnie 23%.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenie przyszłego jest prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn.zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Stanowisko
prawidłowe
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej