Temat interpretacji
Z tytułu sprzedaży przedmiotowych działek nie stanie się Pan podatnikiem podatku od towarów i usług.
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2012 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniu 23 kwietnia 2012 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 21 lutego 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 23 kwietnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania sprzedaży działek.
W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
Prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie usług ubezpieczeniowych, kupna i sprzedaży nieruchomości (od 2009 r.), usług finansowych, wynajmu i sprzedaży samochodów. Jest czynnym podatnikiem VAT, składa deklaracje VAT-7. W 1995 r. zakupił Pan nieruchomość gruntową na cele własne, które w momencie zakupu nie były sprecyzowane. Wskazał Pan: Uważałem, że jeżeli nie wykorzystam nieruchomości na zorganizowanie własnego gospodarstwa domowego, to transakcja stanowić będzie lokatę środków finansowych. W 2002 r. umową darowizny przekazał Pan grunt matce. W 2003 r. matka tę samą nieruchomość umową darowizny przekazała Panu. W 2004 r. dokonał podziału nieruchomości na 16 działek, po 1,81 ha każda. Powyższa nieruchomość do 2011 r. była zakwalifikowana do gruntów rolnych bez planu zagospodarowania przestrzennego. Od 2011 r. zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego nieruchomość jest przeznaczona pod rekreację i turystykę. Stanowi ona Pana osobisty majątek. Nie nabył jej Pan z zamiarem dalszej odsprzedaży, nieruchomość nigdy nie była wprowadzona do ewidencji środków trwałych. Grunt ten w żadnym okresie nie był wykorzystywany do prowadzonej przez Pana działalności w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, ani też działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy. Poza jej podziałem nie wykonał Pan i nie zamierza wykonać żadnych czynności mających na celu przygotowanie działek do sprzedaży. Jeżeli podejmie Pan ostateczną decyzje o sprzedaży działki lub działek, prawdopodobnie wykorzysta następujące formy prezentacji oferty: internet, osobiste polecenie przez znajomych, ogłoszenia w biurach pośrednictwa obrotu nieruchomościami, informacje w prasie. Wybór oferty uzależniony będzie od tego, jak szybko będzie Pan chciał sprzedać działki.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy sprzedaż nieruchomości (jako jednej całej lub kilku, kilkunastu działek) powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...
Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości jako całości lub kilku, kilkunastu działek nie jest wykonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nie ma oznak częstotliwości i jako pochodząca z majątku osobistego, nie związanego z działalnością gospodarczą, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Towarami - w myśl postanowień art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Art. 7 ust. 1 ustawy określa, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().
W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Wskazując w ustawie czynności podlegające opodatkowaniu ustawodawca odszedł od czysto cywilistycznego pojęcia dostawy towarów, jako przeniesienia własności towaru. Z brzmienia ww. przepisów wynika bowiem, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, czy działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód.
W przedmiocie opodatkowania sprzedaży działek wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10).
Udzielając odpowiedzi na postawione pytania prejudycjalne Trybunał wskazał, iż czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie, zdaniem Trybunału, okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.
Trybunał wyjaśnił, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu, na działaniach marketingowych. Trybunał podkreślił, że działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.
W powyższej kwestii wypowiedział się także Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 listopada 2011 r. I FSK 1059/10 orzekając, iż istotna jest ocena, czy w świetle okoliczności danej sprawy zainteresowany w celu dokonania sprzedaży gruntów podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, o których mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkowałoby koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w świetle tego przepisu, czy też sprzedaż ta nastąpiła w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym. Fakt podjęcia takich czynności jak np. uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną. Na taki rodzaj działalności wskazywać mogą także takie działania jak uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy gruntów nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.
Z treści wniosku wynika, iż prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie usług ubezpieczeniowych, kupna i sprzedaży nieruchomości (od 2009 r.), usług finansowych, wynajmu i sprzedaży samochodów. Jest czynnym podatnikiem VAT, składa deklaracje VAT-7. W 1995 r. nabył Pan nieruchomość gruntową na cele własne, które w momencie zakupu nie były sprecyzowane. Wskazał Pan: Uważałem, że jeżeli nie wykorzystam nieruchomości na zorganizowanie własnego gospodarstwa domowego, to transakcja stanowić będzie lokatę środków finansowych. W 2002 r. umową darowizny przekazał Pan grunt matce. W 2003 r. matka tę samą nieruchomość, umową darowizny przekazała Panu. W 2004 r. dokonał Pan jej podziału na 16 działek, po 1,81 ha każda. Do 2011 r. ww. nieruchomość była zakwalifikowana do gruntów rolnych bez planu zagospodarowania przestrzennego. Od 2011 r., zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego, jest przeznaczona pod rekreację i turystykę. Stanowi Pana majątek osobisty. Nie nabył jej Pan z zamiarem dalszej odsprzedaży i nigdy nie była wprowadzona do ewidencji środków trwałych. Grunt ten w żadnym okresie nie był wykorzystywany do prowadzonej przez Pana działalności w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, ani też działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy. Poza jej podziałem nie wykonał Pan i nie zamierza wykonać żadnych czynności mających na celu przygotowanie działek do sprzedaży. Jeżeli podejmie ostateczną decyzję o sprzedaży działki lub działek, prawdopodobnie wykorzysta następujące formy prezentacji oferty: internet, osobiste polecenie przez znajomych, ogłoszenia w biurach pośrednictwa obrotu nieruchomościami, informacje w prasie. Wybór oferty uzależniony będzie od tego jak szybko będzie Pan chciał sprzedać działki.
Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych regulacji stwierdzić należy, że mimo, iż grunty spełniają definicję towarów zawartą z art. 2 pkt 6 ustawy, z okoliczności niniejszej sprawy nie wynika, aby dokonując sprzedaży działek gruntu, działał Pan w charakterze handlowca. Z treści wniosku nie wynika, aby poza podziałem wykonał Pan czynności mające na celu przygotowanie gruntu do sprzedaży. Powyższe wyklucza zatem handlowy cel transakcji. W konsekwencji sprzedając ww. działki będzie Pan korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Taka czynność sprzedaży oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.
Reasumując należy stwierdzić - mając również na uwadze aktualne orzecznictwo sądowe
Podkreślić należy, iż powyższe orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjny, np. NSA z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1658/11), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/11), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.
Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną), a ponieważ w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia ze zbiorem tych zorganizowanych działań planowana przez Pana sprzedaż działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Jednocześnie zaznaczyć należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, iż w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń
Wniosek ORD-IN
Treść w pliku PDF 2 MB
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy