Interpretacja indywidualna z dnia 28.08.2018, sygn. 0115-KDIT1-3.4012.375.2018.3.APR, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Obowiązek rozliczenia podatku na zasadzie odwrotnego obciążenia w związku z nabywanymi usługami kompleksowość usług najmu żurawi budowlanych z obsługą, transportu, montażu/demontażu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 czerwca 2018 r. (data wpływu 25 czerwca 2018 r.), uzupełnionym w dniu 30 lipca 2018 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rozliczenia podatku na zasadzie odwrotnego obciążenia w związku z nabywanymi usługami jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 czerwca 2018 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 30 lipca 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rozliczenia podatku na zasadzie odwrotnego obciążenia w związku z nabywanymi usługami.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka będąca generalnym wykonawcą, jako najemca, kupuje na podstawie umowy od podwykonawcy (podmiotu trzeciego), wynajmującego, łącznie następujące usługi:

1. wynajem żurawi wieżowych wraz z obsługą operatorską - klasyfikowane według PKWiU w grupowaniu 43.99.90.0, jako, Roboty związane z wykonywaniem pozostałych specjalistycznych robót budowlanych, gdzie indziej nie sklasyfikowanych,
2. transport żurawi wieżowych na plac budowy i z placu, wykonywany samochodami ciężarowymi - klasyfikowane według PKWiU w grupowaniu 49.41.19, jako Pozostały transport drogowy towarów,
3. montaż/demontaż żurawi wieżowych na placu budowy - klasyfikowane według PKWiU w grupowaniu 33.20.29.0, jako Usługi instalowania pozostałych maszyn ogólnego przeznaczenia, gdzie indziej niesklasyfikowane.

Obydwa podmioty, zarówno najemca, jak i wynajmujący, są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług.

Teoretycznie usługa transportu żurawi wieżowych oraz usługa ich montażu na placu budowy mogą być świadczone przez inne podmioty niż podwykonawca, który wykonuje na rzecz Spółki usługę wynajmu żurawi wraz z obsługą operatorską. Zależy to od organizacji pracy podmiotu świadczącego usługę wynajmu żurawi wraz z obsługą operatorską. Należy podkreślić, iż montaż żurawi wymaga specjalistycznych kwalifikacji. Spółka nigdy nie zamawiała oddzielnie usług transportu żurawi wieżowych, ich montażu na placu budowy, wynajmu oraz obsługi operatorskiej. Zawsze była to usługa kompleksowa.

Usługa wynajmu żurawi wieżowych wraz z obsługą operatorską oraz usługi transportu i montażu żurawi dla Spółki zawsze mają charakter usługi kompleksowej. Wynajmujący żuraw wieżowy wraz z obsługą operatorską, celem zapewnienia sobie możliwości świadczenia powyższych usług, musi zorganizować w tym celu ich transport i montaż na placu budowy.

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług z 2008 r. - przy wykorzystaniu opisanych usług od podwykonawcy - Spółka świadczy na rzecz inwestora usługę 41.00.40.0 [Roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków niemieszkalnych (prace związane z budową nowych budynków, przebudową lub remontem istniejących budynków)].

Z punktu widzenia Spółki, przedmiotem nabycia od wynajmującego jest usługa wynajmu żurawi wieżowych wraz obsługą operatorską, transportem i montażem. Spółka nigdy nie nabywała tych usług oddzielnie.

W umowie zawartej z wynajmującym zapisano, że wynagrodzenie za należyte jej wykonanie zostanie ustalone wg stawek jednostkowych najmu wg zestawienia:

Żuraw wieżowy: Ż1 Ż2
- transport i montaż: 11.000 zł 12.000 zł
- wynajem żurawia do 240 h/m-c: 7.300 zł 7.600 zł
- wynajem żurawia powyżej 240 h/m-c: 32 zł/h 32 zł/h
- obsługa operatorska: 31 zł/h 31 zł/h
- demontaż i odtransportowanie: 11.000 zł 12.000 zł

Szacunkowa niegwarantowana wartość umowy wynosi 270.000,- zł (słownie złotych: dwieście siedemdziesiąt tysięcy).

Spółka podpisując umowę na najem żurawi wraz z obsługą operatorską uważała, iż usługi wymienione w punkcie 2 i 3 przedstawionego pierwotnie stanu faktycznego, realizowane będą jedynie w celu wykonania usługi określonej w punkcie 1 ponieważ, nie można świadczyć tej usługi bez uprzedniego dostarczenia żurawia na plac budowy oraz jego tam zamontowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka ma obowiązek rozliczenia podatek należny w ramach tzw. odwrotnego obciążenia od usług wymienionych w punkcie 2 i 3 przedstawionego stanu faktycznego, jeżeli te usługi w rozumieniu Spółki - są realizowane w celu wykonania usługi głównej, określonej w punkcie 1?

Zdaniem Wnioskodawcy, wynajem żurawi wieżowych wraz z obsługą operatorską oraz ich transport i montaż stanowią z perspektywy Spółki jedną całość. Spółka podpisując stosowną umowę chciała uzyskać usługi najmu żurawi wraz z obsługą operatorską. Usługa ta nie mogłaby zostać należycie wykonana przez wynajmującego bez wcześniejszego dostarczenia żurawi na plac budowy i ich montażu.

Wobec powyższego Spółka uważa, że należności z tytułu transportu żurawi wieżowych na plac i z placu budowy, ich montażu i demontażu stanowią koszt dodatkowy w rozumieniu art. 29a ust. 6 ustawy i podlegają opodatkowaniu (jako elementy transakcji zasadniczej) na tych samych zasadach co świadczenie usługi budowlanej PKWiU 43.99.90.0 wskazanej w pozycji 48 załącznika nr 14 do ustawy, jako roboty związane z wykonywaniem pozostałych specjalistycznych robót budowlanych, gdzie indziej nie sklasyfikowanych, tj. na zasadach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, czyli z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia.

W związku z powyższym Spółka uważa, iż ma obowiązek rozliczenia podatku należnego, w ramach tzw. odwrotnego obciążenia, z tytułu transportu żurawi wieżowych na plac i z placu budowy, ich montażu i demontażu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu czy opodatkowanie danej czynności powinno nastąpić z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację, organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na klasyfikacji podanej przez Wnioskodawcę.

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - dalej: PKWiU, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczaniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Zatem to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem realizowanych świadczeń. W przypadku zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia to nabywca jest podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku, tym samym nabywca jest zobowiązany do dokonania klasyfikacji nabywanych świadczeń.

Tut. organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionej we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Natomiast stosowanie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Zgodnie z art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jednocześnie zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Przy tym, w myśl art. 17 ust. 1h ustawy w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Załącznik nr 14 do ustawy zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

W ww. załączniku nr 14 pod pozycją 48 wymieniono Roboty związane z wykonywaniem pozostałych specjalistycznych robót budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych PKWiU 43.99.90.0.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Natomiast, transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora, podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), natomiast inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

W przypadku, wystąpienia dalszych podzleceń podwykonawca zlecający staje się głównym wykonawcą swojego zakresu prac w stosunku do swojego podwykonawcy i jest on wówczas zobowiązany do rozliczenia podzleconych usług budowlanych na zasadzie odwróconego obciążenia.

Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu podwykonawca wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN podwykonawca to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy.

W konsekwencji należy stwierdzić, że powyższe uregulowania prawne dowodzą, że aby zaistniał mechanizm odwrotnego obciążenia dla transakcji w zakresie usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, to ich przedmiotem muszą być wyłącznie ww. usługi budowlane, które są wykonywane w następującej relacji: podwykonawca główny wykonawca. Zatem, biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że ustalenie, czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdym konkretnym przypadku należy zbadać, czy:

• dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy,
• dana usługa jest świadczona przez podwykonawcę.

Na gruncie ustawy VAT, opodatkowanie podatkiem od towarów i usług ustawodawca powiązał z wystąpieniem określonych zdarzeń, tj. np. z dostawą towaru lub ze świadczeniem usługi. Podział czynności podlegających opodatkowaniu na dostawy i usługi stanowi podstawę ich kwalifikacji celem zastosowania przepisów określających zasady opodatkowania i stawkę podatku. W sytuacji, gdy transakcje wykonywane przez podatnika VAT na rzecz jednego kontrahenta składają się z kilku czynności (świadczeń), z których każdą można zidentyfikować jako odrębną, problemem jest kwestia czy transakcję uznać należy za jedną kompleksową, czy kilka odrębnych.

Aby móc określić, że dana usługa jest usługą kompleksową (jednolitą/złożoną), powinna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast, usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych.

Nie ma znaczenia subiektywny punkt widzenia dostawcy lub odbiorcy świadczenia. Jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania przepisów ustawy. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu czynności kompleksowej.

Koncepcję opodatkowania świadczeń kompleksowych wypracował Trybunał Sprawiedliwości UE, w wydanych orzeczeniach na podstawie pierwotnie obowiązującej Szóstej Dyrektywy Rady (77/388/EWG) oraz obecnie obowiązującej Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r., w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L nr 347, str. 1, z późn. zm.). W szczególności w wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd., Trybunał uznał, że każde świadczenie usług powinno być, co do zasady, traktowane jako świadczenie odrębne i niezależne. Jeżeli jednak dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej.

Również w orzecznictwie NSA przyjmuje się, że świadczenie złożone (kompleksowe) ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych świadczeń wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego. Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy, wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa niezależnie opodatkowane świadczenia. Zatem należy uwzględniać ochronę podstawowych zasad opodatkowania podatkiem od wartości dodanej wymagających, by każda działalność gospodarcza była traktowana w ten sam sposób. Sprzeciwia się to temu, by podmioty gospodarcze dokonujące takich samych czynności, były traktowane odmiennie w zakresie poboru tego podatku (wyrok NSA z dnia 6 maja 2015 r., I FSK 2105/13).

W kontekście przytoczonych regulacji stwierdzić należy, że ze świadczeniem usługi złożonej (kompleksowej) mamy do czynienia wówczas, gdy świadczenie usługodawcy jest rozbudowane i obejmuje dwie lub więcej pojedynczych czynności (świadczeń), będących elementami częściowego zobowiązania strony transakcji. Jednocześnie usługa taka, jeśli może zostać uznana za usługę o charakterze złożonym, podlega opodatkowaniu jednolitą stawką podatku od towarów i usług, właściwą dla świadczenia podstawowego, głównego.

W konsekwencji, w przypadku usług o charakterze kompleksowym, o sposobie opodatkowania, w tym wysokości stawki podatku decyduje to, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jedną usługą kompleksową, czy też z szeregiem jednostkowych usług. Ocena tej okoliczności powinna odbywać się więc na podstawie tego, czy dokonywane czynności (świadczenia) wykazują ze sobą tak ścisłe powiązanie, że w sensie gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że świadczenie kompleksowe występuje jeżeli dwa lub więcej świadczeń są dokonane przez tego samego podatnika po spełnieniu zasad wynikających z orzecznictwa TSUE.

Co ważne, usługa złożona jest świadczona przez jej wykonawcę (jeden podmiot) nawet, gdy ten aby zrealizować tą usługę nabywa od innych podmiotów usługi, które ostatecznie składać się będą na usługę złożoną. Co do zasady bowiem nie może jednej usługi złożonej wykonywać kilka podmiotów.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Spółka będąca czynnym podatnikiem VAT nabywa od podwykonawcy łącznie następujące usługi:

1. wynajem żurawi wieżowych wraz z obsługą operatorską - klasyfikowane według PKWiU w grupowaniu 43.99.90.0,
2. transport żurawi wieżowych na plac budowy i z placu, wykonywany samochodami ciężarowymi - klasyfikowane według PKWiU w grupowaniu 49.41.19,
3. montaż/demontaż żurawi wieżowych na placu budowy - klasyfikowane według PKWiU w grupowaniu 33.20.29.0.

Podwykonawca (wynajmujący) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Teoretycznie usługa transportu żurawi wieżowych oraz usługa ich montażu na placu budowy mogą być świadczone przez inne podmioty niż podwykonawca. Istotne jest jednak, że montaż żurawi wymaga specjalistycznych kwalifikacji. Spółka nigdy nie zamawiała oddzielnie usług transportu żurawi wieżowych, ich montażu na placu budowy, wynajmu oraz obsługi operatorskiej. Wynajmujący żuraw wieżowy wraz z obsługą operatorską, celem zapewnienia sobie możliwości świadczenia powyższych usług, musi zorganizować w tym celu ich transport i montaż na placu budowy. Usługa wynajmu żurawi wieżowych wraz z obsługą operatorską oraz usługi transportu i montażu żurawi dla Spółki zawsze mają charakter usługi kompleksowej.

Przy wykorzystaniu ww. usług, Spółka świadczy na rzecz inwestora usługę 41.00.40.0 Roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków niemieszkalnych.

W umowie zawartej z wynajmującym wynikają odrębne stawki wynagrodzenia za transport, montaż i demontaż, wynajem żurawia, obsługę operatorską.

Z punktu widzenia Spółki, przedmiotem nabycia od wynajmującego jest usługa wynajmu żurawi wieżowych wraz obsługą operatorską, transportem i montażem.

Odnosząc się do stanowiska Spółki należy podkreślić, że kompleksowe świadczenie występuje wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności, które wykonywane są na rzecz jednego świadczeniobiorcy, wchodzących w skład świadczenia, pozwala na dokonanie podziału na czynność podstawową (świadczenie główne) oraz czynności pomocnicze. Jednocześnie dla uznania świadczenia za kompleksowe koniecznym jest brak możliwości rozdzielenia tych świadczeń bez zmiany ich charakteru lub wartości postrzeganej z punktu widzenia ich nabywcy.

Okoliczności rozpatrywanej sprawy w świetle przywołanych przepisów wskazują, że transport żurawi na i z placu budowy oraz ich montaż i demontaż są to czynności prowadzące do określonego celu wykonania świadczenia jakim jest najem żurawi z obsługą operatorską. Z wniosku wynika, że wszystkie czynności, które Spółka nabywa od wynajmującego, świadczone są na podstawie jednej umowy wynajmu żurawia. Ponadto usługi transportu i montażu/demontażu w przedmiotowym przypadku bezpośrednio związane są z usługą wynajmu żurawi - nie można bez nich wykonać usługi wynajmu. Oznacza to, że usługa wynajmu żurawi wraz z obsługą operatorską stanowi usługę podstawową a transport żurawi i montaż/demontaż są świadczeniami pomocniczymi w ramach jednej kompleksowej usługi. Tym samym usługa wynajmu żurawi wraz z obsługą operatorską, jako usługa podstawowa, wyznacza sposób opodatkowania dla całego świadczenia kompleksowego.

Klasyfikacja świadczenia głównego znajduje się w grupowaniu PKWiU 43.99.90.0 znajdującym się w załączniku nr 14 do ustawy, dla którego należy stosować zasady opodatkowania według odwrotnego obciążenia. Zatem uwzględniając fakt, iż Spółka nabyła przedmiotowe usługi od podwykonawcy oraz obydwie strony transakcji są czynnymi podatnikami VAT, Spółka obowiązana była do rozliczenia podatku należnego od całej usługi kompleksowej, w skład której weszły usługi pomocnicze, tj. transportu żurawi oraz ich montażu/demontażu.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy opisanego we wniosku stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej