Temat interpretacji

Dostawa nieruchomości niezabudowanej będzie podlegała opodatkowaniu stawką podstawową VAT w wysokości 23% w części odpowiadającej terenowi przeznaczonemu pod zabudowę, stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, natomiast w części obejmującej tereny inne niż przeznaczone pod zabudowę, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z dnia 2 grudnia 2011 r. (data wpływu 5 grudnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 lutego 2012r. (data wpływu 27 lutego 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości niezabudowanej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości niezabudowanej.

Wniosek został uzupełniony w dniu 27 lutego 2012r. o wskazanie przedmiotu wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny.

Gmina będąca zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT zamierza sprzedać działkę niezabudowaną o powierzchni 9.339 m².

Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego Gminy, działka ta w części jest przeznaczona pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną (powierzchnia ujęta pod zabudowę wynosi 720 m²). Pozostała część działki o powierzchni 8.619 m² nie jest w ogóle objęta planem zagospodarowania przestrzennego.

Również zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy, ta sama część działki o powierzchni 720 m² jest przeznaczona pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Natomiast w odniesieniu do pozostałej części działki o powierzchni 8.619 m², zgodnie z powyższym studium ma ona przeznaczenie inne niż pod zabudowę, tj. pod zalesienie i rolne.

W odniesieniu do przedmiotowej nieruchomości nie została wydana decyzja o warunkach jej zabudowy. W ewidencji gruntów przedmiotowa działka w całości jest oznaczona jako grunty orne, sady, lasy oraz użytki rolne.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy dostawa przedmiotowej nieruchomości ze względu na odrębne przeznaczenia podlega opodatkowaniu podstawową stawką VAT w części, w jakiej jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem pod zabudowę, a w pozostałej części zwolnieniu z VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Dostawa przedmiotowej nieruchomości ze względu na odrębne przeznaczenia podlega opodatkowaniu podstawową stawką VAT w części, w jakiej jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem pod zabudowę, a w pozostałej części zwolnieniu z VAT.
2. Zastosowanie stawki podstawowej oraz zwolnienia z VAT powinno nastąpić proporcjonalnie do poszczególnych powierzchni dwóch części działki w zależności od ich przeznaczenia.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznczone pod zabudowę.

Jak Gmina wskazała w opisie zdarzenia przyszłego, przedmiotem dostawy będą tereny niezabudowane. Ustawodawca nie zdefiniował jednak pojęcia terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę. Niemniej jednak, zgodnie z praktyką określenie czy dane grunty są terenami budowlanymi lub przeznaczonymi pod zabudowę powinno odbywać się w oparciu o zapisy w planie zagospodarowania przestrzennego.

Stanowisko takie zostało potwierdzone przykładowo przez NSA w wyroku z dnia 22 lipca 2008 r., sygn. I FSK 868/07, w którym sąd stwierdził, że W tym miejscu można odwołać się do stanowiska doktryny. Poglądy na kwestię zasadniczą w niniejszej sprawie są wśród komentatorów przepisów prawa podatkowego zbieżne, przyjmujące, że zagadnienie to winno być oceniane w oparciu o dane wynikające z planu zagospodarowania przestrzennego. W szczególności takie stanowisko zaprezentowali: J. Zubrzycki, Leksykon VAT 2007, Wydawnictwo Unimex, str. 676, A. Bartosiewicz i R. Kubacki VAT 2006, Dom Wydawniczy ABC str. 954, T. Michalik VAT Komentarz Rok 2007, Wydawnictwo C.H. Beck, s. 477 oraz H. Lubińska, P. Małecki Ustawa o VAT w pytaniach i odpowiedziach, Polska Akademia Rachunkowości, W-wa 2005, str. 413.(...) Wobec tego należy uznać, że WSA oceniając stanowisko organów podatkowych za prawidłowe, bo uznające, że pojęcie "teren przeznaczonym pod zabudowę" może być oceniany tylko przez pryzmat ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, nie naruszył przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Jak Gmina wskazała w opisie zdarzenia przyszłego, planem zagospodarowania przestrzennego objęta jest wyłącznie część działki będąca przedmiotem sprzedaży. Zgodnie z tym planem, teren ten jest przeznaczony pod zabudowę. W konsekwencji, w opinii Gminy dostawa tej części działki nie może korzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W przypadku, gdy dany teren nie jest objęty planem zagospodarowania przestrzennego (jak w przypadku pozostałej części działki), organy podatkowe w praktyce kierują się zapisami w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego i na tej podstawie ustalają przeznaczenie danego terenu. Takie stanowisko przykładowo zostało przedstawione w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 7 lipca 2011 r., sygn. ILPP2/443-682/11-4/MN, w której organ podatkowy stwierdził, że Ustawodawca w ustawie o podatku VAT nie wskazał na podstawie jakich kryteriów powinno się daną nieruchomość gruntową uznać jako przeznaczoną pod zabudowę. W związku z tym, ustawodawca dopuszcza w tej materii możliwość korzystania z wszelkich aktów prawnych, czy też aktów administracyjnych regulujących te kwestie. Z opisu sprawy wynika, że dla przedmiotowych nieruchomości nie ma planu zagospodarowania przestrzennego. Nieruchomości te, zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, przeznaczone są pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, a ponadto wydano dla nich decyzję o warunkach zabudowy. W związku z powyższym, sprzedaż przedmiotowych nieruchomości niezabudowanych, dokonywana przez zarejestrowanego czynnego podatnika VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednocześnie, sprzedaż ta nie może korzystać ze zwolnienia od podatku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ grunt ten przeznaczony jest pod zabudowę.

Jak Gmina wskazała w opisie zdarzenia przyszłego, zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, przedmiotowa działka poza przeznaczeniem pod zabudowę jednorodzinną (co już wynika z planu zagospodarowania przestrzennego) jest przeznaczona pod zalesienie. W konsekwencji, również na tej podstawie nie można uznać, że działka w tej części przeznaczona jest pod zabudowę.

Również ewidencja gruntów potwierdza, że tereny te nie są przeznaczone pod zabudowę, bowiem zgodnie z tym rejestrem działka jest oznaczona jako grunty orne, sady, lasy oraz użytki rolne.

W konsekwencji, w odniesieniu do części działki, która nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego, Gmina powinna zastosować zwolnienie z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, bowiem w odniesieniu do tych terenów nie występuje przeznaczenie pod zabudowę.

Podsumowując tereny działki w części przeznaczonej pod zabudowę na podstawie planu zagospodarowania przestrzennego powinny podlegać opodatkowaniu podstawową stawką VAT. Natomiast w odniesieniu do dostawy działki w pozostałej części, która nie jest przeznaczona pod zabudowę, zastosowanie znajdzie zwolnienie z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Jak wskazano powyżej, sprzedaż przedmiotowej działki powinna w części podlegać opodatkowaniu podstawową stawką VAT, a w części korzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W opinii Gminy, przepisy ustawy o VAT zobowiązują każdorazowo do zastosowania prawidłowej (wynikającej z przepisów) stawki VAT przy sprzedaży terenów o różnym przeznaczeniu. W związku z faktem, że Gmina jest w stanie precyzyjnie określić, jaka część działki powinna podlegać opodatkowaniu VAT (tj. 720 m²) oraz jaka część korzysta ze zwolnienia z VAT (tj. 8.619 m²), w opinii Gminy zastosowanie odpowiedniej stawki VAT powinno nastąpić proporcjonalnie do poszczególnych powierzchni (tj. 720 m² oraz 8.619 m²) w zależności od ich przeznaczenia.

Stanowisko takie zostało potwierdzone przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 czerwca 2011 r., sygn. ILPP1/443-424/11-2/MK, w której organ podatkowy stwierdził, że W kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, iż pomimo braku geodezyjnego wydzielenia poszczególnych części nieruchomości, Spółka obowiązana jest do zastosowania prawidłowej stawki VAT przy sprzedaży terenów o różnymi przeznaczeniu. Dla ustalenia prawidłowej podstawy opodatkowania należy odnieść się bowiem do ustaleń zawartych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Reasumując, w oparciu o przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujący iv tym zakresie stan prawny stwierdzić należy, że czynność zbycia przedmiotowej nieruchomości na podstawie aktu notarialnego z dnia 16 grudnia 2010 r. podlega opodatkowaniu w części odpowiadającej terenowi przeznaczonemu pod zabudowę stawką podstawową, przewidzianą w art. 41 ust. 1 ustawy do dnia 31 grudnia 2010 r., tj. 22%, natomiast w części obejmującej teren bez prawa do zabudowy korzysta ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Z powyższego wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE.L. Nr 347), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Zgodnie z przepisem § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Analiza wskazanych powyżej przepisów prowadzi do następujących wniosków:

1. wyłączenie organów władzy publicznej i urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników podatku od towarów i usług oraz zwolnienie od podatku jednostek samorządu terytorialnego ma charakter wyłącznie podmiotowo przedmiotowy,
2. w celu skorzystania przez ww. podmioty z wyłączenia lub ze zwolnienia od podatku konieczne jest spełnienie dwóch kumulatywnych warunków:

• czynności co do zasady podlegające opodatkowaniu VAT muszą być wykonane przez ściśle określone podmioty,
• ponadto czynności te muszą być wykonywane w ramach sprawowanego przez te podmioty władztwa publicznego.
  
  

  W związku z powyższym należy podkreślić, iż tylko spełnienie ww. warunków łącznie daje możliwość legalnego wyłączenia z kategorii podatników podatku od towarów i usług na mocy art. 15 ust. 6 ustawy, lub zwolnienia realizowanych czynności od podatku, w oparciu o § 13 ust. 1 pkt 12 powołanego wyżej rozporządzenia.

  Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

  W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W świetle art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym, w szczególności zadania własne obejmują sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej.

  Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

  Jak stanowi art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

  W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

  Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych towarów i czynności stawkami preferencyjnymi oraz zwolnienie od podatku.

  Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

  Ustawodawca w ustawie o podatku od towarów i usług nie wskazał, na podstawie jakich kryteriów powinno się daną nieruchomość gruntową uznać jako przeznaczoną pod zabudowę. W związku z tym, ustawodawca dopuszcza w tej materii możliwość korzystania z wszelkich aktów prawnych czy też aktów administracyjnych regulujących te kwestie.

  Celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy odwołać się do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

  Dla prawidłowego określenia przeznaczenia terenów istotne znaczenie odgrywa miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w art. 4 ww. ustawy. Stosownie do art. 4 ust. 1 powołanej ustawy ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (art. 4 ust. 2).

  Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego i decyzja o warunkach zabudowy, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ustawy o planowaniu zagospodarowaniu przestrzennym.

  Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy należy do jej zadań własnych. W myśl art. 9 ust. 1 cyt. ustawy polityka przestrzenna gminy wyrażona jest w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Studium nie jest aktem prawa miejscowego, jednakże jego postanowienia są wiążące dla Rady Gminy przy uchwalaniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu (art. 9 ust. 4 i ust. 5 cyt. ustawy).

  Z powyższych przepisów wynika, że o przeznaczeniu danego terenu w przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu decyduje przeznaczenie określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Ustalenia studium są bowiem wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych. Dopiero w przypadku braku ww. dokumentacji przeznaczenie terenu może wynikać z ewidencji gruntów i budynków.

  Z treści złożonego wniosku wynika, że Gmina, będąca czynnym podatnikiem VAT, zamierza sprzedać działkę niezabudowaną o powierzchni 9.339 m². Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego Gminy, działka ta w części jest przeznaczona pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną (powierzchnia ujęta pod zabudowę wynosi 720 m²). Pozostała część działki o powierzchni 8.619 m² nie jest w ogóle objęta planem zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy, ta sama część działki o powierzchni 720 m² jest przeznaczona pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, natomiast pozostała część działki o powierzchni 8.619m², ma ona przeznaczenie inne niż pod zabudowę, tj. pod zalesienie i rolne. W odniesieniu do przedmiotowej nieruchomości nie została wydana decyzja o warunkach jej zabudowy.

  A zatem z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż przedmiotem dostawy będzie nieruchomość, obejmująca zarówno tereny przeznaczone pod zabudowę, jak i tereny bez prawa do zabudowy.

  W kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że pomimo braku geodezyjnego wydzielenia poszczególnych części nieruchomości, Gmina obowiązana jest do zastosowania prawidłowej stawki VAT przy sprzedaży terenów o różnym przeznaczeniu. Dla ustalenia prawidłowej podstawy opodatkowania należy odnieść się do ustaleń zawartych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oraz studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Zastosowanie właściwej stawki VAT/zwolnienia z VAT powinno nastąpić proporcjonalnie do powierzchni poszczególnych części nieruchomości w zależności od ich przeznaczenia.

  W oparciu o przedstawione okoliczności sprawy stwierdzić należy, że czynność zbycia przedmiotowej nieruchomości podlega opodatkowaniu w części odpowiadającej terenowi przeznaczonemu pod zabudowę stawką podstawową, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy, tj. 23%, natomiast w części obejmującej tereny bez prawa do zabudowy korzysta ze zwolnienia od podatku, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

  Reasumując, dostawa nieruchomości niezabudowanej podlega opodatkowaniu stawką podstawową VAT w wysokości 23% w części odpowiadającej terenowi przeznaczonemu pod zabudowę, stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, natomiast w części obejmującej tereny inne niż przeznaczone pod zabudowę, korzysta ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

  Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

  Jednocześnie należy zauważyć, że powołane przez Wnioskodawcę interpretacje zostały wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano opis zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i stanowisko Wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tut. Organ nie jest nimi związany.

  W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości niezabudowanej. Natomiast wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości niezabudowanej został załatwiony interpretacją nr IPTPP1/443-1006/11-4/MW.

  Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

  Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

  Referencje

  IPTPP1/443-1006/11-4/MW, interpretacja indywidualna

  Wniosek ORD-IN

  Treść w pliku PDF

  Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi