czy wycofanie przez Wnioskodawcę składników majątkowych przedsiębiorstwa osoby fizycznej - nieruchomości zabudowanej - do majątku prywatnego celem i... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 03.01.2018, sygn. 0111-KDIB3-3.4012.127.2017.1.MS, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

czy wycofanie przez Wnioskodawcę składników majątkowych przedsiębiorstwa osoby fizycznej - nieruchomości zabudowanej - do majątku prywatnego celem ich wynajmu w przyszłości (opodatkowanego nadal podatkiem VAT) podlega opodatkowaniu oraz czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego na podstawie art. 91 w zw. z art 90 ust. 2-10 ustawy o VAT

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 października 2017 r. (data wpływu 10 listopada 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy wycofanie przez Wnioskodawcę składników majątkowych przedsiębiorstwa osoby fizycznej - nieruchomości zabudowanej - do majątku prywatnego celem ich wynajmu w przyszłości (opodatkowanego nadal podatkiem VAT) podlega opodatkowaniu oraz czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego na podstawie art. 91 w zw. z art. 90 ust. 2-10 ustawy o VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2017 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy wycofanie przez Wnioskodawcę składników majątkowych przedsiębiorstwa osoby fizycznej - nieruchomości zabudowanej - do majątku prywatnego celem ich wynajmu w przyszłości (opodatkowanego nadal podatkiem VAT) podlega opodatkowaniu oraz czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego na podstawie art. 91 w zw. z art. 90 ust. 2-10 ustawy o VAT.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT od 1998 r., prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie produkcji i handlu wyrobami cukierniczymi i ciastkami wpisaną do CEIDG.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w 2005 r. została nabyta nieruchomość gruntowa zabudowana budynkiem niemieszkalnym, ponieważ nabycie ww. nieruchomości dokonane było od osoby fizycznej niebędącej podatnikiem VAT nie wystąpił podatek naliczony od tej transakcji. W latach 2006-2016 zostały poniesione nakłady dotyczące rozbudowy, przebudowy i modernizacji budynku w związku z jego adaptacją dla celów produkcji spożywczej. Nakłady przekroczyły 30% wartości budynku. Od wydatków związanych z ww. wymienionymi pracami, Wnioskodawca dokonywał odliczenia podatku naliczonego. Ponadto w latach 2012-2016 zostały poniesione nakłady na wybudowanie kolejnych budynków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą tj. budynek zaplecza technicznego, oraz dwa budynki magazynowe. Od wydatków związanych z wybudowaniem przedmiotowych budynków Wnioskodawca odliczył podatek VAT w szczególności od usług i materiałów budowlanych. Wszystkie opisane budynki są wykorzystywane na potrzeby prowadzonej - opodatkowanej podatkiem VAT - działalności gospodarczej, ponadto wszystkie budynki zaliczone są do środków trwałych przedsiębiorstwa Wnioskodawcy i podlegają amortyzacji. Wartość każdego z przedmiotowych budynków przekracza wartość 15.000,00 złotych. Aktualnie Wnioskodawca zamierza zrestrukturyzować swoje przedsiębiorstwo w celu optymalnego zorganizowania działalności operacyjnej, oraz efektywniejszego i bezpieczniejszego ukształtowania przedsiębiorstwa, pod względem ewentualnych praw spadkobierców i zapewnienia w przyszłości płynnego prowadzenia przedsiębiorstwa. W tym celu rozważane jest przekształcenie dotychczasowej jednoosobowej działalności w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością (na podst. art. 551 § 5 w zw. z art. 584 i nast. Ksh), która zostanie wpisana do rejestru przedsiębiorstw KRS z momentem przekształcenia.

Istotnie w procesie restrukturyzacji jest wyraźne rozdzielenie majątku prywatnego od tego, który stanie się własnością spółki, dlatego też przed przekształceniem nastąpiłoby wycofanie przedmiotowych nieruchomości z dotychczasowej działalności gospodarczej (poprzez wykreślenie jej z ewidencji środków trwałych) i zostałyby one przyporządkowane do majątku prywatnego Wnioskodawcy.

Do dnia przekształcenia przedmiotowe nieruchomości udostępnione byłyby na potrzeby prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej, natomiast z chwilą przekształcenia zawarte zostałyby stosowne umowy najmu/dzierżawy na bazie których spółka wykorzystywałaby te składniki odpłatnie na potrzeby prowadzonej działalności.

Wnioskodawca - po przekształceniu - podlega wykreśleniu z działalności gospodarczej i w związku z tym utraciłby status przedsiębiorcy - pozostając nadal czynnym podatnikiem podatku VAT.

Nieruchomości, które zostały wycofane z działalności gospodarczej przed przekształceniem byłyby wynajmowane przez Wnioskodawcę spółce z o.o. w ramach tak zwanego najmu prywatnego, czynności te podlegałyby nadal opodatkowaniu podatkiem VAT.

Pomimo faktycznej likwidacji działalności gospodarczej - prowadzonej na własne imię i nazwisko - w rozumieniu przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej i ustawy o PIT - Wnioskodawca zamierza pozostać w rejestrze podatników VAT czynnych z uwagi na planowany najem nieruchomości niemieszkalnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy wycofanie przez Wnioskodawcę składników majątkowych przedsiębiorstwa osoby fizycznej - nieruchomości zabudowanej - do majątku prywatnego celem ich wynajmu w przyszłości (opodatkowanego nadal podatkiem VAT) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i wywołuje po stronie Wnioskodawcy jakiekolwiek skutki w tym podatku?

Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego na podstawie art. 91 w zw. z art. 90 ust. 2-10 ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, wycofanie nieruchomości niemieszkalnych z działalności gospodarczej i przeniesienie jej do majątku prywatnego celem uzyskiwania w przyszłości opodatkowanych podatkiem VAT przychodów z najmu nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług ponieważ czynność ta nie stanowi odpłatnej dostawy towarów ani odpłatnego świadczenia usług w rozumienie art. 5 ust. 1 ustawy o VAT. Nie stanowi także ona czynności przekazania na cele osobiste podatnika w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy. Uzasadnienie:

Prywatny najem nieruchomości niemieszkalnych to odpłatne świadczenie usług o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy podlegający opodatkowaniu podatkiem VAT.

Natomiast przez odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju stosownie do postanowień art. 7 ust. 2 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się również nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników w tym jego byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy (...), i ich domowników, członków organów sławiących osób prawnych, członków stowarzyszenia.
wszelkie inne darowizny jeżeli podatnikowi przysługiwało w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W przedstawionym przez Wnioskodawczynię stanie faktycznym przepis ten nie znajdzie zastosowania z uwagi na fakt, iż nieruchomości nie zostaną przekazane do majątku prywatnego podatnika na jego cele osobiste, lecz będą nadal przez niego wykorzystywane do czynności opodatkowanych, w sposób ciągły, dla celów zarobkowych, w ramach umowy najmu.

Zgodnie z definicją działalności gospodarczej określoną w art. 15 ust. 2 ustawy najem spełnia kryteria tam określone, bez względu na to czy jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej zgodnie z ustawą o swobodzie działalności gospodarczej czy też jako odrębne źródło przychodów w rozumieniu ustawy o PIT. Podsumowując wycofanie z ewidencji środków trwałych (nieruchomości - budynków niemieszkalnych wraz z gruntem) w sytuacji gdy będą one nadal wykorzystywane do czynności opodatkowanych - nie będzie zdaniem Wnioskodawcy podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, a także nie będzie rodzić konsekwencji dokonania korekty podatku naliczonego o której mowa w art. 91.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w wydanych interpretacjach podatkowych m.in.:

interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 23 stycznia 2015 r. sygn. ITPP/443-1470/14/RS,
interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 lipca 2015 r. sygn. IPPP1/4512-461/15-2/AZ,
interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 24 lipca 2013 r. sygn. ILPP2/443-432/13-2/SJ,
interpretacja indywidualna Izba Skarbowa w Bydgoszczy pismo z dnia 9 lutego 2017 r. sygn. 0461-lTPP2.4512.926.2016.1.AD.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się w świetle art. 8 ust. 1 ustawy każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy ().

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z przytoczonego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Natomiast zużycie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy dokonywane jest na rzecz podmiotów i na cele wymienione w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, pod warunkiem, że przysługiwało prawo do odliczania podatku naliczonego.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r., poz. 459), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, przy czym jak wynika z § 2 tego samego artykułu czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Zatem oddanie w ramach umowy najmu osobie trzeciej (podmiotowi trzeciemu) nieruchomości skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie podmiotu dokonującego wynajmu.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Zatem, ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy).

Wobec powyższego, zwolnione od podatku od towarów i usług są usługi w zakresie wynajmowania i dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, natomiast usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze niemieszkalnym opodatkowane są stawką podatku w wysokości 23%.

Należy ponadto wskazać, że ustawodawca nie przewidział żadnych preferencji podatkowych w postaci zwolnień od podatku VAT czy też obniżonych stawek dla usług najmu nieruchomości budowlanych i gruntowych. Z tego też względu najem tych składników majątkowych posiadanych przez Wnioskodawcę opodatkowany będzie podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%.

Mając na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, prywatny najem nieruchomości niemieszkalnych, posiadanych budynków wraz gruntem stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w 2005 r. nabył nieruchomość gruntową zabudowaną budynkiem niemieszkalnym. W latach 2006-2016 poniósł nakłady na przedmiotowy budynek Od wydatków związanych z ww. wymienionymi nakładami, Wnioskodawca dokonywał odliczenia podatku naliczonego.

Ponadto w latach 2012-2016 Wnioskodawca poniósł nakłady na wybudowanie kolejnych budynków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą tj. budynku zaplecza technicznego, oraz dwóch budynków magazynowych. Od wydatków związanych z wybudowaniem przedmiotowych budynków Wnioskodawca odliczył podatek VAT. Wskazane budynki są wykorzystywane na potrzeby prowadzonej - opodatkowanej podatkiem VAT - działalności gospodarczej, ponadto wszystkie budynki zaliczone są do środków trwałych przedsiębiorstwa Wnioskodawcy i podlegają amortyzacji.

Aktualnie Wnioskodawca zamierza przekształcić dotychczasową jednoosobową działalność w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością (na podst. art. 551 § 5 w zw. z art. 584 i nast. Ksh), która zostanie wpisana do rejestru przedsiębiorstw KRS z momentem przekształcenia.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, że w rozpoznawanej sprawie w odniesieniu do składników majątku wskazanej we wniosku nieruchomości gruntowej oraz posadowionych na niej: budynku niemieszkalnego, budynku zaplecza technicznego oraz dwóch budynków magazynowych, które Wnioskodawca ma zamiar wynajmować, nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy. Przedmiotowe nieruchomości jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego nie będą przekazane do majątku osobistego Wnioskodawcy i nie będą wykorzystywane na cele prywatne, lecz w związku z przeznaczeniem ich do wynajmu, będą nadal przez Wnioskodawcę wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Wskazać należy, że Wnioskodawca oddając w najem składniki majątku po ich wykreśleniu z ewidencji środków trwałych nie utraci statusu podatnika podatku VAT w tym zakresie. Wynika to z faktu, że oddanie przedmiotowych składników majątkowych w najem poza dotychczasową działalność gospodarczą na gruncie ustawy o VAT skutkować będzie wykonywaniem działalności gospodarczej (polegającej na wynajmie nieruchomości gruntowej oraz posadowionych na niej: budynku niemieszkalnego, budynku zaplecza technicznego oraz dwóch budynków magazynowych), zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy, oraz dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu (czynsz z tytułu najmu), określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, które na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy są opodatkowane podatkiem VAT.

Odnosząc się w konsekwencji do kwestii korekty podatku naliczonego oraz zwrotu odliczonego podatku wskazać należy, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 91 ustawy.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2&−10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2&−6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Zgodnie z art. 91 ust. 3 ustawy, korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

W przypadku, gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty (art. 91 ust. 4).

Natomiast zgodnie z art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

W świetle art. 91 ust. 6 ustaw, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

opodatkowane w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty (art. 91 ust. 7a).

Zatem mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawione zdarzenie przyszłe należy zauważyć, że Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego, w odniesieniu do nieruchomości stanowiących środki trwałe: nieruchomości gruntowej oraz posadowionych na niej: budynku niemieszkalnego, budynku zaplecza technicznego oraz dwóch budynków magazynowych mających być przedmiotem planowanego najmu gdyż:

przekazanie opisanych w złożonym wniosku składników majątkowych z działalności gospodarczej do majątku prywatnego Wnioskodawcy celem ich wynajmu nie będzie stanowiło zmiany w sposobie ich wykorzystania, w szczególności nie będzie stanowiło czynności zwolnionej od podatku;
przedmiotowe składniki majątkowe nadal będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do działalności gospodarczej, do czynności opodatkowanych, tj. wynajmu.

Nie nastąpi więc w tym przypadku zmiana przeznaczenia tych składników.

W świetle powyższych okoliczności, wycofanie z działalności gospodarczej nieruchomości (nieruchomości gruntowej oraz posadowionych na niej: budynku niemieszkalnego, budynku zaplecza technicznego oraz dwóch budynków magazynowych), w odniesieniu do której Wnioskodawca odliczył podatek naliczony od wydatków związanych z ulepszeniem budynku niemieszkalnego, z wybudowaniem budynku zaplecza technicznego oraz dwóch budynków magazynowych, które będą dalej wynajmowanie spółce w ramach najmu prywatnego, nie będzie skutkowało koniecznością naliczenia podatku należnego od wycofanego majątku jak również Wnioskodawca nie będzie musiał korygować odliczonego wcześniej podatku VAT, w sytuacji gdy ten najem prywatny będzie nadal czynnością opodatkowaną podatkiem VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że wycofanie z ewidencji środków trwałych (nieruchomości - budynków niemieszkalnych wraz z gruntem) w sytuacji gdy będą one nadal wykorzystywane do czynności opodatkowanych nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, a także nie będzie rodzić konsekwencji dokonania korekty podatku naliczonego o której mowa w art. 91 należy uznać za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Na marginesie należy też zauważyć, że powołane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne zostały wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano stan faktyczny ((zdarzenie przyszłe) i stanowisko wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tut. organ nie jest nimi związany. Powyższe oznacza, że interpretacje przepisów prawa podatkowego należy traktować indywidualnie, zwłaszcza, gdy nie dotyczą identycznych stanów faktycznych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie