Temat interpretacji

Opodatkowanie sprzedaży działki.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2019 r. (data wpływu 18 lutego 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 19 kwietnia 2019 r. (data wpływu 23 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości niezabudowanej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości niezabudowanej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 kwietnia 2019 r. (data wpływu 23 kwietnia 2019 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (w uzupełnieniu do wniosku z dnia 19 kwietnia 2019 r. zmieniono przedmiot wniosku ze zdarzenia przyszłego na stan faktyczny).

Wnioskodawca umową darowizny z dnia 27 lutego 1992 r. nabył własność niezabudowanej nieruchomości stanowiącej grunty orne o pow. 0,64ha położonej we wsi.

Działka wykorzystywana była pod uprawy rolne. Wnioskodawca zawarł przedwstępną umowę sprzedaży części działki z pełnomocnikiem Spółki Akcyjnej pod warunkiem:

1. uzyskania przez Spółkę prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o warunkach zabudowy obiektem handlowym o powierzchni zabudowy nie mniejszej niż 550m²,
2. uzyskania przez Spółkę prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na budowę budynku handlowego,
3. uzyskania przez Spółkę prawomocnej ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na budowę wjazdu na przedmiotową nieruchomość,
4. uzyskania pozwolenia na wycięcie drzew w zakresie niezbędnym do realizacji zamierzeń inwestycyjnych Spółki,
5. uzyskania przez Spółkę prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji na wycinkę drzew kolidujących z zakresem przebudowy pasa drogowego,
6. niestwierdzenia ponadnormatywnego zanieczyszczenia nieruchomości,
7. potwierdzenie badaniami geotechnicznymi możliwości posadowienia na nieruchomości budynków,
8. wydanie przez właściwy organ prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o podziale działki,
9. uzyskania przez Spółkę warunków technicznych przyłączy-kanalizacji sanitarnej, wodnej i kanalizacji deszczowej oraz przyłącza energetycznego.

Jednocześnie w akcie notarialnym Wnioskodawca udzielił Spółce pełnomocnictwa do występowania przed wszelkimi organami administracji publicznej oraz do podejmowania wszelkich działań faktycznych i prawnych niezbędnych do uzyskania ww. decyzji i zezwoleń.

Ponadto dnia 18 października 2017 r. Zainteresowany zawarł ze Spółką umowę dzierżawy tej nieruchomości. Umową tą wyraził zgodę na dysponowanie przez Spółkę działką w rozumieniu art. 33 ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 3 ust. 11 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane w zakresie uzyskania niezbędnych zgód i pozwoleń.

W dniu 10 marca 2018 r. została zawarta umowa z X Spółka Akcyjna, w której Wnioskodawca wyraził zgodę na umieszczenie urządzeń elektroenergetycznych, natomiast dnia 3 września 2018 r. został podpisany akt notarialny, w którym oświadczył, że ustanawia na rzecz X Spółka Akcyjna, nieodpłatnie na czas nieokreślony służebność przesyłu obciążającą działkę nr 302.

W dniach 26 lipca 2018 r. oraz 16 stycznia 2019 r. zostały podpisane aneksy do umowy przedwstępnej. Zmieniony został ustęp IV pkt 1.

Została spełniona większość warunków z umowy przyrzeczonej. Między innymi została wydana decyzja przez Burmistrza ustalająca warunki zabudowy dla nieruchomości. Następnie decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości, polegająca na wydzieleniu działek 302/1 o powierzchni 0,266ha oraz 302/2 o powierzchni 0,3661ha.

Została założona księga wieczysta dla działki 302/1.

Obecnie Spółka jest na etapie projektowania budynku i będzie składała wniosek o pozwolenie na budowę.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że:

1. Nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, nie jest także rolnikiem.
2. Nieruchomość była wykorzystywana do celów uprawnych Wnioskodawca siał tam zboże, sadził ziemniaki i inne warzywa.
3. W dniu 15 kwietnia 2019 r. Zainteresowany złożył do Urzędu Miejskiego wniosek o zaświadczenie o braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla działki nr ewid. 302/1 w celu przedłożenia dokumentu u notariusza.
   Dnia 16 kwietnia 2019 r. zaświadczono, że ogólny plan zagospodarowania przestrzennego Gminy zatwierdzony uchwałą nr Rady Gminy i Miasta z dnia 16 listopada 1994 r. (Dz. Urz. Woj. Nr 18 poz. 155 z dnia 13 grudnia 1994 r.) z dniem 1 stycznia 2004 r. utracił moc prawną. Jednocześnie zaświadczono, że Gmina nie podjęła uchwały o ustanowieniu obszaru rewitalizacji dla ww. terenu.
   Zaświadczono również przez Starostwo, że nieruchomość nie leży na obszarze rewitalizacji ani w specjalnej strefie rewitalizacji w rozumieniu ustawy z dnia 9 października 2015 r. o rewitalizacji i nie jest objęta uproszczonym planem lasu, ani decyzją o której mowa w art. 19 ust. 3 ustawy o lasach.
4. Dnia 18 października 2017 r. Wnioskodawca zawarł przedwstępną umowę sprzedaży części działki z pełnomocnikiem Spółki Akcyjnej pod warunkiem:
   1. uzyskania przez Spółkę prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o warunkach zabudowy obiektem handlowym o powierzchni zabudowy nie mniejszej niż 550m²,uzyskania przez Spółkę prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na budowę budynku handlowego,
   2. uzyskania przez Spółkę prawomocnej ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na budowę wjazdu na nieruchomość,
   3. uzyskania pozwolenia na wycięcie drzew w zakresie niezbędnym do realizacji zamierzeń inwestycyjnych Spółki,
   4. uzyskania przez Spółkę prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji na wycinkę drzew kolidujących z zakresem przebudowy pasa drogowego,
   5. niestwierdzenia ponadnormatywnego zanieczyszczenia nieruchomości,
   6. potwierdzenie badaniami geotechnicznymi możliwości posadowienia na nieruchomości budynków,
   7. wydanie przez właściwy organ prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o podziale działki,
   8. uzyskania przez Spółkę warunków technicznych przyłączy-kanalizacji sanitarnej, wodnej i kanalizacji deszczowej oraz przyłącza energetycznego.
   W akcie notarialnym Wnioskodawca udzielił Spółce pełnomocnictwa do występowania przed wszelkimi organami administracji publicznej oraz do podejmowania wszelkich działań faktycznych i prawnych niezbędnych do uzyskania ww. decyzji i zezwoleń.
   Spółka działając jako pełnomocnik otrzymała wszelkie niezbędne pozwolenia na budowę budynku handlowo-usługowego:
   • dzięki udzielonemu pełnomocnictwu, S.A., w imieniu której działa pełnomocnik złożyła wniosek w sprawie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku handlowo-usługowego na działce nr ewid. 302.
     W dniu 5 kwietnia 2018 r. zostało zakończone postępowanie dowodowe w tej sprawie, natomiast w dniu 23 kwietnia 2018 r. została wydana przez Burmistrza decyzja o ustaleniu warunków zabudowy na budowę budynku handlowo-usługowego na działce nr ewid. 302.
   • S.A. złożyło wniosek w sprawie zmiany warunków zabudowy ustalonych decyzją o warunkach zabudowy z dnia 23 kwietnia 2018 r. dla inwestycji polegającej na budowie budynku handlowo-usługowego na działce nr ewid. 302 /część działki/. Zmiana dotyczy intensywności wykorzystania terenu przeznaczonego pod planowaną inwestycję oraz obsługi w zakresie infrastruktury technicznej.
     Dnia 28 sierpnia 2018 r. została wydana Decyzja przez Burmistrza w sprawie zmiany warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku handlowo-usługowego w na działce nr ewid. 302 /część działki/ dla firmy S.A.
   • S.A. ponownie złożyło wniosek do Gminy w sprawie zmiany warunków zabudowy ustalonych decyzją o warunkach zabudowy z dnia 23 kwietnia 2018 r. oraz decyzją z dnia 28 sierpnia 2018 r. wydanymi przez Burmistrza, dla inwestycji polegającej na budowie budynku handlowo-usługowego na działce nr ewid. 302 /część działki/. Zmiana dotyczyła aktualizacji numeru ewidencyjnego nieruchomości.
     W dniu 21 stycznia 2019 r. została wydana przez Burmistrza ostateczna decyzja nr w sprawie zmiany warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku handlowo-usługowego w na działce nr ewid. 302/1 /część działki/ dla firmy S.A.
     Dnia 15 lutego 2019 r. S.A. działając przez pełnomocnika złożyło w Starostwie wniosek o pozwolenie na budowę budynku handlowo-usługowego wraz z infrastrukturą techniczną w budynku i obrębie działki, na działce nr ewid. 302/1. A w dniu 27 marca 2019 r. została wydana decyzja zatwierdzająca projekt budowlany i udzielono pozwolenia na budowę dla S.A. obejmująca budowę budynku handlowo-usługowego wraz z infrastrukturą techniczną na działce nr ewid. 302/1.
5. Nieruchomość nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Na nieruchomości było uprawiane zboże i ziemniaki, inne warzywa na potrzeby gospodarstwa domowego.
6. Dnia 18 października 2017 r. Wnioskodawca zawarł ze Spółką umowę dzierżawy nieruchomości na okres 3 miesięcy za łączną kwotę 300 zł, która została przelana na konto bankowe. Umową tą Zainteresowany wyraził zgodę na dysponowanie przez Spółkę działką w rozumieniu art. 33 ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 3 ust. 11 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane w zakresie uzyskania niezbędnych zgód i pozwoleń. Było to jedyne udostępnienie nieruchomości na podstawie dzierżawy.
   Dnia 10 marca 2018 r. Wnioskodawca zawarł umowę z X Spółka Akcyjna, w której wyraził zgodę na umieszczenie urządzeń elektroenergetycznych.
   W dniu 26 kwietnia 2018 r. wszczęto na wniosek X S.A. postępowanie w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego dla inwestycji pod nazwą budowa stacji transformatorowej napowietrznej 150/0,4 kV na działkach nr ewid. 302, 99/1, 297, 298. Natomiast dnia 12 czerwca 2018 r. została wydana przez Burmistrza decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego na budowę stacji transformatorowej napowietrznej.
   W dniu 3 września 2018 r. został podpisany akt notarialny, w którym Zainteresowany oświadczył, że ustanawia na rzecz X Spółka Akcyjna, nieodpłatnie na czas nieokreślony służebność przesyłu obciążającą działkę nr 302. Obecnie stacja transformatorowa napowietrzna jest już postawiona na przedmiotowej działce.
7. W związku z tym, że S.A. potrzebowało na budowę inwestycji działki o powierzchni 0,266ha Wnioskodawca złożył wniosek do Gminy o podział działki.
   Dnia 3 października 2018 r. została wydana Decyzja przez Burmistrza zatwierdzająca podział nieruchomości, polegająca na wydzieleniu działek 302/1 o powierzchni 0,266ha oraz 302/2 o powierzchni 0,3661ha. Została założona księga wieczysta dla działki 302/1. Wszystkie zmiany zostały zawarte w księdze wieczystej.
   S.A. działając w imieniu Zainteresowanego jako pełnomocnik uzyskało wszelkie zgody i pozwolenia związane z uzbrojeniem działki w media, uzyskaniem pozwolenia na budowę. Wnioskodawca osobiście nie ponosił żadnych nakładów na nieruchomość. Nie angażował środków w uzbrojenie nieruchomości, ogrodzenie i nie wykonywał innych działań zmierzających do zwiększenia wartości i atrakcyjności działki.
8. Wnioskodawca nie ogłaszał sprzedaży działki w środkach masowego przekazu i nie podejmował działań marketingowych wykraczających poza zwykły zarząd majątkiem prywatnym. Przedstawiciel S.A. sam zgłosił się do Zainteresowanego z propozycją kupna części działki pod budowę budynku handlowo-usługowego.
9. Wnioskodawca nie planuje sprzedaży pozostałych nieruchomości.
10. Zainteresowany środki ze sprzedaży nieruchomości przeznaczy na cele bieżące.
11. Po zawarciu umowy przedwstępnej S.A. dokonał inwestycji infrastrukuralnych, które zwiększyły atrakcyjność działki: teren został uzbrojony w energię elektryczną, uzgodniono warunki techniczne przyłączy kanalizacji sanitarnej, wodnej i kanalizacji deszczowej, wykonano badania geotechniczne.
    Wnioskodawca nie poniósł żadnych nakładów finansowych związanych z działką.
    Od momentu sprzedaży inwestor podejmie niezbędne kroki do budowy budynku handlowo-usługowego.

W dniu 18 kwietnia 2019 r. aktem notarialnym zainteresowany przeniósł własność nieruchomości na rzecz S.A.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu z dnia 19 kwietnia 2019 r.).

Czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, (stanowisko Wnioskodawcy określone ostatecznie w uzupełnieniu z dnia 19 kwietnia 2019 r.) ze stanu faktycznego wynika, że grunt rolniczy przekształcił on na działkę pod inwestycję budowlaną. Zatem zasadne wydaje się stwierdzenie, że dokonują sprzedaży gruntu będzie on działał w charakterze podatnika VAT. Jeżeli działka ta na moment dokonywania sprzedaży spełnia definicję terenów budowlanych określoną w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT czyli posiada warunki zabudowy, to przy jej sprzedaży Wnioskodawca będzie zobowiązany do odprowadzenia podatku należnego według podstawowej stawki podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 146aa ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku lub zwolnień od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b powołanej Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. Teren budowlany to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania planowanej sprzedaży działek istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży ww. gruntu podjął/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie zdaniem Trybunału okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast jak wyjaśnił Trybunał w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca umową darowizny z dnia 27 lutego 1992 r. nabył własność niezabudowanej nieruchomości stanowiącej grunty orne o pow. 0,64ha.

Działka wykorzystywana była pod uprawy rolne. Wnioskodawca zawarł przedwstępną umowę sprzedaży części działki z pełnomocnikiem Spółki Akcyjnej.

Jednocześnie w akcie notarialnym Wnioskodawca udzielił Spółce pełnomocnictwa do występowania przed wszelkimi organami administracji publicznej oraz do podejmowania wszelkich działań faktycznych i prawnych niezbędnych do uzyskania ww. decyzji i zezwoleń.

Ponadto dnia 18 października 2017 r. Zainteresowany zawarł ze Spółką umowę dzierżawy tej nieruchomości. Umową tą wyraził zgodę na dysponowanie przez Spółkę działką w rozumieniu art. 33 ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 3 ust. 11 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane w zakresie uzyskania niezbędnych zgód i pozwoleń.

W dniu 10 marca 2018 r. została zawarta umowa z X Spółka Akcyjna, w której Wnioskodawca wyraził zgodę na umieszczenie urządzeń elektroenergetycznych, natomiast 3 września 2018 r. został podpisany akt notarialny, w którym oświadczył, że ustanawia na rzecz X Spółka Akcyjna, nieodpłatnie na czas nieokreślony służebność przesyłu obciążającą działkę nr 302 położoną.

Została założona księga wieczysta dla działki 302/1.

Zainteresowany wskazał, że:

Nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i nie jest także rolnikiem.

W akcie notarialnym Wnioskodawca udzielił Spółce pełnomocnictwa do występowania przed wszelkimi organami administracji publicznej oraz do podejmowania wszelkich działań faktycznych i prawnych niezbędnych do uzyskania ww. decyzji i zezwoleń.

Spółka działając jako pełnomocnik otrzymała wszelkie niezbędne pozwolenia na budowę budynku handlowo-usługowego i S.A., w imieniu której działa pełnomocnik złożyła wniosek w sprawie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku handlowo-usługowego w miejscowości na działce nr ewid. 302.

W dniu 21 stycznia 2019 r. została wydana przez Burmistrza ostateczna decyzja w sprawie zmiany warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku handlowo-usługowego w na działce nr ewid. 302/1 /część działki/ dla firmy S.A.

Dnia 15 lutego 2019 r. S.A. działając przez pełnomocnika złożyło w Starostwie wniosek o pozwolenie na budowę budynku handlowo-usługowego wraz z infrastrukturą techniczną w budynku i obrębie działki, na działce nr ewid. 302/1. A w dniu 27 marca 2019 r. została wydana decyzja zatwierdzająca projekt budowlany i udzielono pozwolenia na budowę dla S.A. obejmująca budowę budynku handlowo-usługowego wraz z infrastrukturą techniczną na działce nr ewid. 302/1.

Nieruchomość nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Na nieruchomości było uprawiane zboże i ziemniaki, inne warzywa na potrzeby gospodarstwa domowego.

Dnia 18 października 2017 r. Wnioskodawca zawarł ze Spółką umowę dzierżawy nieruchomości na okres 3 miesięcy za łączną kwotę 300 zł, która została przelana na konto bankowe. Umową tą Zainteresowany wyraził zgodę na dysponowanie przez Spółkę działką w rozumieniu art. 33 ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 3 ust. 11 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane w zakresie uzyskania niezbędnych zgód i pozwoleń. Było to jedyne udostępnienie nieruchomości na podstawie dzierżawy.

W dniu 3 września 2018 r. został podpisany akt notarialny, w którym Zainteresowany oświadczył, że ustanawia na rzecz X Spółka Akcyjna, nieodpłatnie na czas nieokreślony służebność przesyłu obciążającą działkę nr 302. Obecnie stacja transformatorowa napowietrzna jest już postawiona na przedmiotowej działce.

W związku z tym, że S.A. potrzebowało na budowę inwestycji działki o powierzchni 0,266ha Wnioskodawca złożył wniosek do Gminy o podział działki.

Dnia 3 października 2018 r. została wydana Decyzja przez Burmistrza zatwierdzająca podział nieruchomości, polegająca na wydzieleniu działek 302/1 o powierzchni 0,266ha oraz 302/2 o powierzchni 0,3661ha. Została założona księga wieczysta dla działki 302/1. Wszystkie zmiany zostały zawarte w księdze wieczystej.

S.A. działając w imieniu Zainteresowanego jako pełnomocnik uzyskało wszelkie zgody i pozwolenia związane z uzbrojeniem działki w media, uzyskaniem pozwolenia na budowę.

Po zawarciu umowy przedwstępnej S.A. dokonał inwestycji infrastrukuralnych, które zwiększyły atrakcyjność działki: teren został uzbrojony w energię elektryczną, uzgodniono warunki techniczne przyłączy kanalizacji sanitarnej, wodnej i kanalizacji deszczowej, wykonano badania geotechniczne.

W dniu 18 kwietnia 2019 r. aktem notarialnym zainteresowany przeniósł własność nieruchomości na rzecz S.A.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy sprzedaż nieruchomości będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. gruntów) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT co do zasady mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży nieruchomości, Zainteresowany będzie spełniał przesłanki do uznania go za podatnika podatku od towarów i usług.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Jak wyjaśniono wyżej odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie majątku prywatnego nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. Majątek prywatny to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Należy w tym miejscu wskazać, że zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), zwanej dalej Kodeks cywilny, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego/wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy/dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

W kontekście niniejszej sprawy należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia działalność gospodarcza, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).

Istota umowy dzierżawy wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz dzierżawcy. Dzierżawca za oddaną mu w dzierżawę rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

W konsekwencji, dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, bez względu na to, czy dzierżawa jest prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że przedmiotowa nieruchomość wydzierżawiana na podstawie zawartej umowy, de facto wykorzystywana była przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem złożonego wniosku, należy zwrócić uwagę na kwestię udzielenia pełnomocnictw, która uregulowana jest w Tytule IV Działu VI Przedstawicielstwo, Rozdział I Przepisy ogólne, Rozdział II Pełnomocnictwo ww. ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 95 § 1 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela.

Czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego, o czym stanowi § 2 powyższego artykułu.

W myśl art. 96 Kodeksu cywilnego, umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo).

Stosownie do art. 98 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Zgodnie z art. 99 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie.

W myśl § 2 powołanego artykułu, pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony (art. 108 Kodeksu cywilnego).

Z regulacji art. 109 ww. ustawy wynika, że przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 ww. ustawy, pełnomocnictwo to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy.

Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

Z treści złożonego wniosku wynika, że w umowie przedwstępnej zawartej przez Wnioskodawcę zostało udzielone Kupującemu, do występowania przed wszelkimi organami administracji publicznej oraz do podejmowania wszelkich działań faktycznych i prawnych, niezbędnych dla uzyskania decyzji i zezwoleń opisanych w warunkach sprzedaży, tj.:

1. uzyskania przez Spółkę prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o warunkach zabudowy obiektem handlowym o powierzchni zabudowy nie mniejszej niż 550m&²,
2. uzyskania przez Spółkę prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na budowę budynku handlowego,
3. uzyskania przez Spółkę prawomocnej ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na budowę wjazdu na przedmiotową nieruchomość,
4. uzyskania pozwolenia na wycięcie drzew w zakresie niezbędnym do realizacji zamierzeń inwestycyjnych Spółki,
5. uzyskania przez Spółkę prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji na wycinkę drzew kolidujących z zakresem przebudowy pasa drogowego,
6. niestwierdzenia ponadnormatywnego zanieczyszczenia nieruchomości,
7. potwierdzenie badaniami geotechnicznymi możliwości posadowienia na nieruchomości budynków,
8. wydanie przez właściwy organ prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o podziale działki,
9. uzyskania przez Spółkę warunków technicznych przyłączy-kanalizacji sanitarnej, wodnej i kanalizacji deszczowej oraz przyłącza energetycznego.

Zatem, po udzieleniu pełnomocnictwa czynności wykonane przez kupującego wywołają skutki bezpośrednio w sferze prawnej Wnioskodawcy (mocodawcy), co wskazuje, że w celu zwiększenia możliwości sprzedaży nieruchomości podejmuje on pewne działania w sposób zorganizowany.

W ocenie tut. Organu uznać należy, że podejmowane przez Wnioskodawcę działania oraz dokonane czynności wykluczają sprzedaż przedmiotowej nieruchomości w ramach zarządu majątkiem prywatnym Zainteresowanego.

Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz zawarty opis sprawy stwierdzić należy, że planowana przez Zainteresowanego sprzedaż ww. nieruchomości będzie, zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, dostawą dokonywaną przez podatnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca, dokonując opisanych we wniosku czynności, podejmował działania podobne do tych, jakie wykonują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa w orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10, tj. wykazał aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Z uwagi na powyższe, w tej konkretnej sytuacji nie można uznać, że przedmiotem dostawy będzie składnik majątku osobistego Wnioskodawcy, a sprzedaż przedmiotowej nieruchomości będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

W analizowanej sprawie nieruchomość będąca przedmiotem sprzedaży była udostępniana w ramach umowy dzierżawy. Ponadto Kupujący posiadał pełnomocnictwo Wnioskodawcy w zakresie występowania przed wszelkimi organami administracji publicznej oraz podejmowania wszelkich działań faktycznych i prawnych niezbędnych dla uzyskania decyzji i pozwoleń, o których mowa w warunkach sprzedaży nieruchomości. Jak również wskazał Wnioskodawca wyrażona została również zgoda na dysponowanie przez Kupującego nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu art. 33 ust. 2 pkt 2 w związku art. 3 ust. 11 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo Budowlane, w zakresie wystąpienia z wnioskiem o pozwolenie na budowę, uzyskanie zgód, opinii itp. oraz Wnioskodawca udostępnił Kupującemu nieruchomość będącą przedmiotem niniejszej umowy celem przeprowadzenia badań gruntu. Zainteresowany wskazał również, że Kupujący wystąpił w imieniu Wnioskodawcy do właściwego organu o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla ww. działki. W związku z powyższym, skoro w przedmiotowej sprawie wystąpią przesłanki stanowiące podstawę uznania Wnioskodawcy za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to czynność dostawy przedmiotowej nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Podsumowując, sprzedaż przez Wnioskodawcę przedmiotowej nieruchomości, będzie dostawą dokonywaną przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług, zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy i w konsekwencji sprzedaż ww. działki będzie stanowiła wskazaną w art. 7 ust. 1 ustawy dostawę towarów, która zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej