Temat interpretacji

Uznanie poszczególnych czynności za WDT, WNT, import usług.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2019 r. (data wpływu 5 lutego 2019 r.), uzupełnionym w dniu 25 marca 2019 r (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania poszczególnych czynności za:

• wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz niemieckiego zakładu jest nieprawidłowe,
• import usług jest nieprawidłowe
• wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów od niemieckiego zakładu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 25 marca 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania poszczególnych czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz niemieckiego zakładu, import usług oraz wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów od niemieckiego zakładu.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, jako osoba fizyczna na stałe mieszka w Niemczech i tam znajduje się Jego centrum interesów życiowych. Wnioskodawca jest osobą, która posiada podwójne obywatelstwo - P i N. Równocześnie prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarówno w Polsce - jako osoba fizyczna zarejestrowana w CEiDG i czynny podatnik VAT UE oraz w Niemczech - jako osoba fizyczna zarejestrowana do odpowiedniego niemieckiego rejestru oraz czynny podatnik VAT UE. W ramach polskiej firmy prowadzi stolarnię i m.in. świadczy usługi dostawy i montażu zabudowy meblowej wykorzystywanej na targach na rzecz polskich i unijnych kontrahentów. W ramach niemieckiej firmy m.in. świadczy usługi montażu gotowych produktów takich jak meble na rzecz firm i osób fizycznych. W ramach prowadzonych działalności gospodarczych zdarzają się m.in. następująco sytuacje:

1. jako polska firma Wnioskodawca dokonuje dostawy towarów na rzecz Swojej niemieckiej firmy - polska firma rozpoznaje WDT,
2. niemiecka firma Wnioskodawcy wykonuje usługi najmu ruchomości (np. przyczepki) na terenie Niemiec na rzecz polskiej firmy Wnioskodawcy - polska firma rozpoznaje import usług,
3. niemiecka firma Wnioskodawcy dokonuje dostawy towarów/środków trwałych na rzecz polskiej firmy Wnioskodawcy - polska firma rozpoznaje WNT.

Przy dokonywanych dostawach z polskiej firmy na rzecz niemieckiej oraz odwrotnie transport dokonywany jest własnym środkiem transportu przez dostawcę, a towar przemieszcza się z terytorium Polski na terytorium Niemiec i odwrotnie.

Polska firma na rzecz niemieckiej produkuje meble drewniane typu: stoły, krzesła, listwy podłogowe, parapety drewniane itp., które Wnioskodawca dostarcza własnym transportem do niemieckiej firmy. Dostawa udokumentowana jest fakturą dokumentującą wewnątrzwspólnotową dostawę ze stawką 0%. Niemiecka firma montuje te meble u niemieckiego kontrahenta. Dowodem potwierdzającym wywóz jest dowód dostawy zawierający m.in nr rejestracyjny środka transportu.

Niemiecka firma wypożycza polskiej firmie m.in. przyczepkę lub wyposażenie typu ekspres do kawy, telewizory, czy inne wyposażenie wykorzystywane na stoiskach targowych. Powyższe dokonywane jest w sytuacjach, gdy w celu zrealizowania usługi przez polską firmę na rzecz jej kontrahenta niezbędne jest tymczasowe użycie ww. ruchomości. Bezcelowym byłoby dla Wnioskodawcy kupowanie do Polskiej firmy ruchomości, które posiada Wnioskodawca już w niemieckiej firmie, ani wypożyczanie ich od firm trzecich.

Niemiecka firma dokonała dostawy na rzecz polskiej firmy m.in. maszyn stolarskich i innego wyposażenia niezbędnego do prowadzonej działalności gospodarczej w polskiej firmie. Transakcja została udokumentowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Towary przemieszczane z terytorium Polski na terytorium Niemiec służą działalności gospodarczej Wnioskodawcy prowadzonej w Niemczech.

Towary przemieszczane z terytorium Niemiec na terytorium Polski służą działalności gospodarczej Wnioskodawcy prowadzonej w Polsce.

W uzupełnieniu z dnia 25 marca 2019 r. Wnioskodawca wskazał, że posiada siedzibę prowadzenia działalności gospodarczej: Polska X ; Niemcy Y.

Towary przemieszczane z terytorium Polski na terytorium Niemiec przez Wnioskodawcę przemieszczane są bezpośrednio do firmy Wnioskodawcy w Niemczech.

W momencie produkcji mebli drewnianych wysyłanych następnie do firmy niemieckiej znany jest już kontrahent niemieckiej firmy Wnioskodawcy, u którego będą montowane meble. W przypadku, gdy zleceniodawcą firmy niemieckiej Wnioskodawcy jest podatnik od wartości dodanej zidentyfikowany dla celów wewnątrzwspólnotowych - w tym przypadku podaje numer pod którym jest zarejestrowany dla takich transakcji. W przypadku, gdy zleceniodawcą firmy niemieckiej Wnioskodawcy nie jest podatnik zidentyfikowany dla celów wewnątrzwspólnotowych lub w przypadku gdy jest to osoba prywatna - w tym przypadku nie podaje numeru pod którym jest zarejestrowana dla takich transakcji.

Towary typu parapety, listwy podłogowe dostarczane przez polską firmę Wnioskodawcy do niemieckiej firmy Wnioskodawcy i są montowane u kontrahenta niemieckiego to montażu dokonuje firma niemiecka Wnioskodawcy. Montaż ma miejsce na nieruchomościach położonych na terytorium Niemiec.

Polska firma Wnioskodawcy na rzecz niemieckiej firmy Wnioskodawcy produkuje meble drewniane typu: stoły, krzesła, listwy podłogowe, parapety drewniane itp. i te towary przemieszczane są z terytorium Polski na terytorium Niemiec i służą działalności prowadzonej w Niemczech. Przedmiotowe towary są wykorzystywane (służą) w niemieckiej firmie Wnioskodawcy - niemiecka firma montuje przedmiotowe towary u swoich niemieckich kontrahentów na terytorium Niemiec. Towary te nie są czasowo wykorzystywane na terytorium Niemiec w celu świadczenia usług. Poza wcześniej wymienionymi towarami nie są przemieszczane inne towary.

Niemiecka firma Wnioskodawcy na rzecz polskiej firmy Wnioskodawcy dokonuje dostawy m.in. maszyn stolarskich i innego wyposażenia, które służą działalności gospodarczej polskiej firmy. Służą one do produkcji mebli drewnianych. Towary te nie są czasowo wykorzystywane na terytorium kraju, gdyż zostały one dostarczone polskiej firmie na stałe i są w polskiej firmie elementem jej wyposażenia lub środków trwałych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym (sytuacja nr 1) powstanie obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów z terytorium kraju na rzecz niemieckiego zakładu?
2. Czy w przedstawionym stanie faktycznym (sytuacja nr 2) powstanie obowiązek podatkowy z tytułu importu usług z tytułu najmu rzeczy ruchomych od niemieckiego zakładu na terytorium Niemiec?
3. Czy w przedstawionym stanie faktycznym (sytuacja nr 3) powstanie obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów od niemieckiego zakładu?

Stanowisko Wnioskodawcy.

W przedstawionym stanie faktycznym (sytuacja nr 1) powstanie obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów z terytorium kraju na rzecz niemieckiego zakładu.

Zgodnie z art. 5 ust 1 pkt 5 za dostawę towarów uznaje się również wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Zgodnie z art. 13 ust 1 przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8. Natomiast zgodnie z art. 13 ust 2 przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Co więcej zgodnie z art. 13 ust 3 za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

W przedstawionym stanie faktycznym (sytuacja nr 2) powstanie obowiązek podatkowy z tytułu importu usług z tytułu najmu rzeczy ruchomych od niemieckiego zakładu na terytorium Niemiec.

Świadczona usługa opisana w stanie faktycznym spełnia poniższe ustawowe przesłanki.

Zgodnie z definicją określoną w art. 2 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Z kolei w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług mowa jest o tym, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług.
2. usługobiorcą jest:
   
   
   1. w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b ustawy o podatku od towarów i usług - podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług.,
   2. w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedstawionym stanie faktycznym (sytuacja nr 3) powstanie obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów od niemieckiego zakładu.

Przedmiotowa transakcja spełnia ustawowe wymogi dla wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Zgodnie z art. 9 ustawy o podatku od towarów i usług przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   
   
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
      - z zastrzeżeniem art. 10;
      
      
      
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku, gdy:

1. nabywcą jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 1,
2. dokonującym dostawy towarów jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 2

- jeżeli przedmiotem nabycia są nowe środki transportu.

Natomiast zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie uznania poszczególnych czynności za:

• wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz niemieckiego zakładu jest nieprawidłowe,
• import usług jest nieprawidłowe,
• wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów od niemieckiego zakładu jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (). Towarami zaś są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Z kolei art. 8 ust. 1 ustawy wskazuje, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

W przypadku świadczenia usług, w celu prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług konieczne jest określenie miejsce wykonania danej usługi, które wskaże, czy usługa ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

Stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest, w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Z kolei w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejscem dostawy towarów jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy (art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy).

Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (WNT), o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z art. 9 pkt 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   
   
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. A
      - z zastrzeżeniem art. 10;
      
      
      
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (WNT) za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Powyższy przepis stanowi lustrzane odbicie art. 13 ust. 3 ustawy i pozwala na uznanie za wewnątrzwspólnotowe nabycie także czynności, w ramach których podatnik przemieszcza towary należące do swego przedsiębiorstwa z terytorium jednego państwa członkowskiego UE na terytorium kraju. Przemieszczenia własnych towarów uznaje się za transakcje zrównane z WNT tylko wtedy, gdy towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane.

Natomiast art. 12 ust. 1 ustawy określa zamknięty katalog sytuacji, w których przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy, z terytorium innego państwa członkowskiego na terytorium Polski dokonywanego przez podatnika podatku od wartości dodanej nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

I tak, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w przypadku gdy towary są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, dla których miejscem dostawy zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 jest terytorium kraju, jeżeli towary te są przemieszczane przez tego podatnika dokonującego ich dostawy lub na jego rzecz.

Należy podkreślić, że regulacja art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy w zw. z art. 11 ust. 1 ustawy dotyczy wyłącznie podatnika podatku od wartości dodanej dokonującego przemieszczenia własnych towarów na terytorium kraju. Tym samym przepisy te nie odnoszą się do nabywcy tych towarów po ich montażu na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (WDT) rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy VAT, przepis art. 13 ust. 1 ustawy stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest m.in. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (WDT) uznaje się również przemieszczenie przez podatnika w rozumieniu przepisów ustawy towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach WNT, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Przepis ten rozszerza WDT na czynności niemające charakteru czynności dwustronnych (czynionych za wynagrodzeniem), polegające na przemieszczeniu towarów przedsiębiorstwa z Polski do innego kraju wspólnotowego, w którym mają posłużyć wykonywanej tam przez podatnika działalności gospodarczej. Przemieszczenie, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy nie uznaje się za WDT w przypadku gdy występuje chociaż jedna z przesłanek negatywnych określonych w art. 13 ust. 4 ustawy, ale nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Według art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrz-wspólnotowego nabycia towarów (WNT).

W myśl art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania, których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą jako czynny podatnik VAT UE, posiadający miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce i w Niemczech.

W ramach polskiej firmy Wnioskodawca prowadzi stolarnię i dokonuje produkcji i dostawy mebli drewnianych typu: stoły, krzesła, listwy podłogowe, parapety drewniane itp. Te towary przemieszczane są z terytorium Polski na terytorium Niemiec i służą działalności prowadzonej w Niemczech. Przedmiotowe towary są wykorzystywane (służą) w niemieckiej firmie Wnioskodawcy - niemiecka firma montuje przedmiotowe towary u swoich niemieckich kontrahentów na terytorium Niemiec. Montażu dokonuje firma niemiecka Wnioskodawcy. Montaż ma miejsce na nieruchomościach położonych na terytorium Niemiec. Towary te nie są czasowo wykorzystywane na terytorium Niemiec w celu świadczenia usług. W momencie produkcji mebli drewnianych wysyłanych następnie do firmy niemieckiej znany jest już kontrahent niemieckiej firmy Wnioskodawcy, u którego będą montowane meble. W przypadku, gdy zleceniodawcą firmy niemieckiej Wnioskodawcy jest podatnik od wartości dodanej zidentyfikowany dla celów wewnątrzwspólnotowych - w tym przypadku podaje numer pod którym jest zarejestrowany dla takich transakcji. W przypadku, gdy zleceniodawcą firmy niemieckiej Wnioskodawcy nie jest podatnik zidentyfikowany dla celów wewnątrzwspólnotowych lub w przypadku gdy jest to osoba prywatna - w tym przypadku nie podaje numeru pod którym jest zarejestrowana dla takich transakcji.

Natomiast niemiecka firma Wnioskodawcy na rzecz polskiej firmy Wnioskodawcy dokonuje dostawy m.in. maszyn stolarskich i innego wyposażenia, które służą działalności gospodarczej polskiej firmy. Służą one do produkcji mebli drewnianych. Towary te nie są czasowo wykorzystywane na terytorium kraju, gdyż zostały one dostarczone polskiej firmie na stałe i są w polskiej firmie elementem jej wyposażenia lub środków trwałych.

Ponadto Wnioskodawca w ramach niemieckiej firmy wykonuje usługi najmu ruchomości (np. przyczepki) na terenie Niemiec na rzecz polskiej firmy prowadzonej przez Wnioskodawcę

Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą obowiązku rozpoznawania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny w świetle przywołanych regulacji prawnych należy stwierdzić, że w przypadku dostawy towarów mebli drewnianych typu stoły, krzesła przez Wnioskodawcę ze swojej polskiej firmy do niemieckiej firmy, a następnie dostarczanych do odbiorcy finalnego będącego podatnikiem od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju dochodzi do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy (WDT). Przesądza o tym fakt, iż już w momencie produkcji tych mebli znany jest ich nabywca.

Z kolei w przypadku dostawy towarów na rzecz zleceniodawców indywidualnych, tj. osób fizycznych lub podatników niezidentyfikowanych dla celów wewnątrzwspólnotowych nie dochodzi do wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru (WDT), albowiem nie zostaje spełniony warunek, o którym mowa w art. 13 ust. 2 ustawy, tj. nabywca towarów nie jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Natomiast w przypadku, przemieszczenia towarów, które mają być montowane na nieruchomościach w Niemczech (listwy podłogowe, parapety okienne) zastosowanie znajdzie art. 13 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym przemieszczanie własnych towarów również uznawane jest za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (WDT).

Odnosząc się do kwestii obowiązku podatkowego z tytułu importu usług wskazać należy, że wbrew ocenie Wnioskodawcy w przypadku wykonania usługi najmu lub wypożyczenia ruchomości (np. przyczepki) przez niemiecką firmę Wnioskodawcy na rzecz polskiej firmy prowadzonej przez Wnioskodawcę nie mamy do czynienia z importem usług, o którym mowa w powołanych wyżej przepisach. Albowiem wymienione usługi wykonywane pomiędzy niemiecką firmą Wnioskodawcy a Jego polską firmą nie są czynnościami wykonywanymi na rzecz innego podmiotu. Czynności te wykonywane pomiędzy firmami Wnioskodawcy, mają charakter tzw. czynności wewnątrzzakładowych (realizowanych w ramach jednego podmiotu). Wobec tego w przedstawionym stanie faktycznym nie dochodzi do świadczenia usług, w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 i 2 uznano za nieprawidłowe.

Natomiast sprowadzenie towarów z zakładu z Niemiec do zakładu w Polsce wiąże się z obowiązkiem rozpoznania przez Wnioskodawcę wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (WNT). Zostaną bowiem spełnione przesłanki wynikające z definicji zawartej w przepisie art. 11 ust. 1. Przepis ten nie określa terminu na dokonanie przemieszczenia towarów z jednego kraju członkowskiego na terytorium innego. Istotne jest aby towar został przetransportowany do innego kraju członkowskiego w celu wykonywania przez podatnika działalności gospodarczej. W przedmiotowym przypadku spełnione są powyższe warunki. Przetransportowane towary zostały dostarczone do polskiej firmy na stałe i stanowią wyposażenie oraz środki trwałe.

Zatem, w odniesieniu do pytania oznaczonego we wniosku nr 3 stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej