Temat interpretacji

opodatkowanie podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2019 r. (data wpływu 3 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 maja 2019 r. (data wpływu 22 maja 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek nr 796/1 i nr 797/1 stanowiących współwłasność małżeńską - jest nieprawidłowe,

UZASADNIENIE

W dniu 3 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek nr 796/1 i nr 797/1 stanowiących współwłasność małżeńską.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 maja 2019 r. w zakresie doprecyzowania opisu sprawy, przeformułowania pytania oraz stanowiska Wnioskodawcy do przeformułowanego pytania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku).

1. W dniu 22.08.2005 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła (... małżonkowie) wg aktu notarialnego Repertorium A nr ... sporządzonego w Kancelarii Notarialnej w .... przy ul. ... Notariusz .....
2. Powierzchnia całkowita działki stanowi 937 m².
3. Działka została zakupiona z przeznaczeniem wybudowania budynku pod działalność gospodarczą tzn. Wnioskodawczyni wraz z mężem chciała wybudować nowy budynek produkcyjny, który spełniałby wymogi techniczne i sanitarne, zgodnie z zaleceniami Państwowej Inspekcji Pracy.
4. Wnioskodawczyni działalność gospodarczą prowadziła od 1990 r. do 2016 r. Wpis do ewidencji działalności gospodarczej Nr ... Urzędu Miasta Nr ... pod nazwą ..... w ... ul. ..., NIP ..., REGON ...
5. Ww. nieruchomość nie została wpisana do ewidencji środków trwałych, ponieważ nie były spełnione warunki zabudowy. Urząd Gminy w ..... obiecał sporządzić nowy plan zagospodarowania przestrzennego. Czas sporządzenia nowego planu przestrzennego zagospodarowania był bardzo długi i przeciągał się.
6. W tym czasie Wnioskodawczyni wynajęła lokal produkcyjny w .... przy ul. ... od Gminnej Sp-ni .... w .... ul. ... (umowa najmu z dnia 29.02.2008). Wnioskodawczyni lokal wynajmowała do dnia 31.03.2012 r.
7. W grudniu 2018 r. ofertę zakupu działki złożyła F-ma X w ..... ul. ....
8. Zaskutkowało to podpisaniem Umowy Przedwstępnej Sprzedaży ww. Działki w dniu 28.01.2019 r. Repetorium A nr ... w Kancelarii Notarialnej w ..... przy ... przed .... notariuszem, przedstawicielem ..., a małżonkami ..... właścicielami działki. Strony ustaliły cenę działki na kwotę 93 700 zł słownie: dziewięćdziesiąt trzy tysiące siedemset złotych.
9. Skuteczne nabycie działki nastąpi najpóźniej do dnia 28 stycznia 2020 r.
10. W dniu 12 lutego 2019 r. podpisano Umowę Dzierżawy działki nr umowy ... pomiędzy ..... właścicielami, a X w ..... na okres 3 m-cy. Wysokość dzierżawy wynosi 100 zł/m-c, słownie: sto złotych/m-c.

Wnioskodawczyni oświadcza:

1. Nieruchomość nie była wpisana do ewidencji środków trwałych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
2. Nie była w żaden sposób wykorzystywana w działalności gospodarczej , nie poczyniono żadnych nakładów inwestycyjnych i nie odliczono podatku.
3. W remanencie likwidacyjnym (w spisie z natury sporządzonym w związku z zakończeniem działalności gospodarczej) Wnioskodawczyni nie uwzględniała ww. Nieruchomości.
4. Na dzień dzisiejszy stan nieruchomości jest taki, jak w momencie zakupu działki w 2005 r., gdyż nie poczyniono żadnych działań inwestycyjnych.

W piśmie z dnia 21 maja 2019 r. Wnioskodawczyni wskazała, że:

1. Wnioskodawczyni nie jest obecnie czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.
2. Wnioskodawczyni była zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w okresie od 1993 r. do czasu zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej, tj. do 28 grudnia 2017 r. Co istotne, Wnioskodawczyni stała się czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT na mocy art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50), co zostało udokumentowane wydanymi przez Urząd Skarbowy w .. w dniu 9 czerwca 1993 r. Potwierdzeniem zgłoszenia rejestracyjnego podatnika podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego (druk VAT-5) oraz Decyzją w sprawie nadania numeru identyfikacyjnego (druk VAT-5/B). W związku z powyższym Wnioskodawczyni była zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT z tytułu podlegania stosownym przepisom ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Status Wnioskodawczyni jako zarejestrowanego czynnego podatnika VAT obowiązywał od czasu wejścia w życie ww. ustawy.
3. Wnioskodawczyni była zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT na podstawie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym od czasu wejścia w życie tej ustawy do czasu zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej, tj. do 28 grudnia 2017 r. W przedmiotowym stanie faktycznym niemożliwe jest precyzyjne udzielenie odpowiedzi na pytanie nr 3 organu podatkowego zawartego w wezwaniu do uzupełnienia braków formalnych, bowiem Wnioskodawczyni nie korzystała ze zwolnienia podmiotowego w podatku VAT.
4. Na pytanie Czy wartość sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, dokonana przez Wnioskodawczynię w 2018 r. przekroczyła kwotę 200.000 zł? Natomiast jeżeli Wnioskodawczyni rozpoczęła działalność gospodarczą w 2019 roku, to czy przewidywana wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w danym roku podatkowym, kwoty 200.000 zł? Wnioskodawczyni wskazała, że Wnioskodawczyni zaprzestała prowadzenia działalności gospodarczej z dniem 28 grudnia 2017 r., zaś z dniem 29 grudnia 2017 r. działalność Wnioskodawczyni została wykreślona z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. W związku z powyższym pytanie nr 4 Dyrektora KIS należy uznać za bezprzedmiotowe.
5. Przedmiotem sprzedaży na podstawie Umowy przedwstępnej sprzedaży pod warunkiem z dnia 28 stycznia 2019 r. (akt notarialny Repertorium A Nr ...) była nieruchomość oznaczona jako działka gruntu nr 796/1 (identyfikator działki: ) o powierzchni 0,0454 ha oraz działka gruntu nr 797/1 (identyfikator działki: ) o powierzchni 0,0483 ha. Łączny obszar sprzedanej nieruchomości wynosi 0,0937 ha. W momencie sprzedaży przedmiotowe działki sklasyfikowane były jako pastwiska trwałe oznaczone symbolem rodzaju użytków: PslV.
6. Na podstawie umowy sprzedaży z dnia 22 sierpnia 2005 r. (akt notarialny Repertorium A Nr ...) Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyli działki nr 796/1 oraz 797/1 do majątku wspólnego małżonków. Nieruchomość została nabyta z przeznaczeniem jej na działalność gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawczynię, co potwierdza treść umowy sprzedaży. Wydzielone działki będące przedmiotem sprzedaży nie były w momencie ich zakupu zabudowane oraz obciążone prawami rzeczowymi. Zgodnie z treścią aktu notarialnego oraz miejscowego planu przestrzennego zagospodarowania gminy .. nabyte działki były przeznaczone pod zabudowę mieszkaniowo-usługową. Stosownie do treści aktu, nabyta nieruchomość miała zostać przeznaczona na prowadzoną przez Wnioskodawczynię działalność gospodarczą pod firmą Y .. polegającą na produkcji odzieży wierzchniej, która to działalność była prowadzona przez Wnioskodawczynię w okresie od 1 października 1991 r. do 28 grudnia 2017 r. Na terenie nabytych działek miał powstać zakład produkcyjny, w którym miała być wykonywana działalność gospodarcza prowadzona przez Wnioskodawczynię. W tym celu Wnioskodawczyni wystąpiła do Urzędu Gminy . o zmianę planu przestrzennego zagospodarowania gminy .. dla obszaru obejmującego działki ewidencyjne nr 796/1 i nr 797/1 położone w miejscowości .. w zakresie warunków kształtowania zabudowy dla realizacji budynków usługowych parterowych. Otrzymana odpowiedź od Urzędu Gminy . nie usatysfakcjonowała Wnioskodawczyni, bowiem nie uwzględniła wszystkich proponowanych zmian. Jednakże w pozostałym zakresie Rada Gminy .. przystąpiła do sporządzenia zmian miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy .. dla obszaru obejmującego działki nr 796/1 i nr 797/1 położone w . rozpoczynając tym samym procedurę zmiany planu prowadzoną zgodnie z ustawą z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym uwzględniając wniosek złożony przez Wnioskodawczynię w lutym 2006 r. Niekorzystna odpowiedź Urzędu Gminy . spowodowała, iż plany dotyczące wybudowania zakładu produkcyjnego na nabytej nieruchomości zostały odłożone w czasie. Od dnia nabycia do dnia zawarcia umowy przedwstępnej na działkach o numerach ewidencyjnych 796/1 oraz 797/1 nie były wykonywane żadne prace związane z zabudową nieruchomości. Ponadto nieruchomość nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.
7. Do momentu zawarcia umowy przedwstępnej, tj. do 28 stycznia 2019 r., nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy. Zgodnie z treścią umowy przedwstępnej z dnia 28 stycznia 2019 r. (akt notarialny Rep. A nr ...) Strona sprzedająca (Wnioskodawczyni wraz z mężem) wyraziła zgodę na dysponowanie przez Kupującego przedmiotową nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu art. 33 ust. 2 pkt 2 w związku z art. 3 ust. 11 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, w zakresie wystąpienia z wnioskiem o pozwolenie na budowę, uzyskanie zgód, opinii itp. oraz wyrażono zgodę na udostępnienie przyszłemu nabywcy działki gruntu nr 796/1 i 797/1. W związku z udzieleniem zgody na działania budowlane oraz związane z nimi czynności nakierowane na uzyskanie niezbędnych opinii, zgód i pozwoleń, w tym pozwolenia na budowę, wysoce prawdopodobne jest, że decyzja o warunkach zabudowy zostanie wydana do czasu zawarcia umowy przyrzeczonej, najpóźniej do 28 stycznia 2020 r. Wystąpienie z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy jest niezależne od Wnioskodawczyni, bowiem w tym zakresie udzieliła zgody Stronie kupującej na wystąpienie z takim wnioskiem.
8. Od momentu nabycia nieruchomości, tj. 22 sierpnia 2005 r., do momentu zawarcia umowy przedwstępnej sprzedaży pod warunkiem w dniu 28 stycznia 2019 r. Wnioskodawczyni nie poczyniła żadnych działań mających na celu zwiększenie wartości nabytej nieruchomości. Wnioskodawczyni w lutym 2006 r. wystąpiła z wnioskiem do Urzędu Gminy .. o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla gminy ... Nie sposób jednak uznać takiej czynności jako działanie mające na celu zwiększenie wartości nieruchomości. Nie bez znaczenia dla przedmiotowej sprawy ma również fakt, iż Strona Kupująca z własnej inicjatywy złożyła ofertę zakupu objętej wnioskiem nieruchomości. Strona Sprzedająca, tj. Wnioskodawczyni wraz z mężem, nie podjęła żadnych działań marketingowych mających na celu sprzedaż nieruchomości (brak jakichkolwiek ogłoszeń w prasie, Internecie, czy na terenie nieruchomości).
9. Będąca przedmiotem wniosku nieruchomość ma dostęp do drogi powiatowej nr ...
10. Wnioskodawczyni nie wystąpiła oraz nie zamierza wystąpić o wydzielenie drogi wewnętrznej, stanowiącej dojazd do działek o numerach ewidencyjnych 796/1 oraz 797/1.
11. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.
12. Poza planowaną sprzedażą działek o numerach ewidencyjnych 796/1 oraz 797/1 Wnioskodawczyni nie dokonywała w przeszłości sprzedaży innych działek.
13. Wnioskodawczyni nie posiada innych działek z zamiarem ich sprzedaży w przyszłości.
14. W umowie przedwstępnej sprzedaży został ustalony jeden warunek, który musi zostać spełniony w celu zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży przenoszącej własność działki na nabywcę. Zgodnie z treścią ww. umowy, Strona Sprzedająca (Wnioskodawczyni wraz z mężem) zobowiązali się sprzedać prawo własności nieruchomości oznaczonej jako działka gruntu nr 796/1 oraz działka gruntu 797/1 w stanie wolnym od jakichkolwiek obciążeń, ciężarów, roszczeń i hipotek pod warunkiem skutecznego nabycia przez Kupującego prawa własności nieruchomości, stanowiącej działkę gruntu nr 796/3 oraz 797/3. Wymienione działki są położone w sąsiedztwie będących w posiadaniu Wnioskodawczyni działek nr 796/1 oraz 797/1.
15. Wnioskodawczyni udzieliła pełnomocnictwa przyszłemu nabywcy do działania w jej imieniu, co znajduje odzwierciedlenie w umowie przedwstępnej sprzedaży pod warunkiem z dnia 28 stycznia 2019 r. (akt notarialny Repertorium A Nr ...). Zgodnie z § 8 przedmiotowej umowy Strona sprzedająca (Wnioskodawczyni wraz z mężem) udzieliła pełnomocnictwa z prawem do udzielania dalszych pełnomocnictw, do występowania przed wszelkimi organami administracji publicznej oraz do podejmowania wszelkich działań faktycznych i prawnych, niezbędnych dla uzyskania wymaganych decyzji i pozwoleń, w szczególności składania wniosków oraz odbioru wymaganych decyzji i postanowień. Przez cały okres obowiązywania umowy przedwstępnej pełnomocnictwo jest nieodwołalne i nie wygasa z chwilą śmierci Mocodawców. Jednocześnie Sprzedający oświadczyli, iż wyrażają zgodę na dysponowanie przez Kupującego przedmiotową nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu art. 33 ust. 2 pkt 2 w związku z art. 3 ust. 11 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, w zakresie wystąpienia z wnioskiem o pozwolenie na budowę, uzyskanie zgód, opinii itp. oraz udostępniają Kupującemu działki gruntu nr 796/1 oraz nr 797/1, celem przeprowadzenia badań gruntu. Ponadto, Sprzedający udzielili pełnomocnictwa pracownikowi Kupującego, z prawem do udzielania dalszych pełnomocnictw, do dokonania wszelkich czynności związanych z uzyskaniem na terenie przedmiotowej nieruchomości warunków technicznych dotyczących przyłączenia do sieci wodociągowej, kanalizacyjnej, kanalizacji deszczowej oraz sieci elektroenergetycznej. Przez w szczególności do złożenia wniosków o wydanie przedmiotowych warunków oraz ich odbioru. Przez cały okres obowiązywania umowy przedwstępnej pełnomocnictwo jest nieodwołalne i nie wygasa wskutek śmierci Mocodawców. Strona sprzedająca udzieliła także pełnomocnictwa pracownikom Kupującego do dokonania wszelkich czynności, z prawem do udzielenia dalszych pełnomocnictw związanych z uzyskaniem decyzji na lokalizację zjazdu publicznego, w szczególności do złożenia wniosków w celu jej uzyskania oraz odbioru. Pełnomocnictwo jest nieodwołalne przez cały okres obowiązywania umowy przedwstępnej i nie wygasa wskutek śmierci Mocodawców. Sprzedający wyrazili również zgodę na usytuowanie przez Kupującego własnym kosztem i staraniem na przedmiotowej nieruchomości tymczasowego przyłącza energetycznego zgodnie z warunkami technicznymi przyłączenia do sieci oraz treścią umowy przyłączeniowej zawartej z operatorem. Kupujący zaś oświadczył, iż w przypadku nie zawarcia przez strony umowy przyrzeczonej sprzedaży usunie własnym kosztem i staraniem usytuowane na działkach urządzenia. W związku z udzieleniem ww. pełnomocnictw Stronie kupującej, na podstawie umowy dzierżawy z dnia 12 lutego 2019 r. oraz aneksu do umowy dzierżawy z dnia 12 lutego 2019 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem oddali przyszłemu nabywcy w dzierżawę działki gruntu 796/1 i 797/1 na cele budowlane w rozumieniu art. 33 ust. 2 pkt 2 w związku z art. 3 ust. 11 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane w zakresie uzyskania niezbędnych zgód i pozwoleń określonych szczegółowo w treści umowy przedwstępnej. Zgodnie z umową Wnioskodawczyni otrzymuje czynsz dzierżawny w wysokości 100,00 zł miesięcznie. Strony zgodnie oświadczyły, iż umowa dzierżawy została zawarta w związku z łączącą strony przedwstępną umową sprzedaży działek gruntu 796/1, 797/1 zawartą w dniu 28 stycznia 2019 r. (akt notarialny Rep. A nr ...).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(ostatecznie postawione w uzupełnieniu wniosku).

Czy sprzedaż nieruchomości oznaczonej jako działka gruntu nr 796/1 oraz działka gruntu nr 797/1 wyczerpuje znamiona definicji działalności gospodarczej zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług i będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawczyni (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku), planowana sprzedaż nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ będzie czynnością mieszczącą się w ramach zarządu majątkiem prywatnym, niemającą cech działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z powyższym Wnioskodawczyni nie będzie występowała w roli podatnika podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.), zwana dalej ustawą, ustawą o VAT lub u.p.t.u.", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z kolei art. 2 pkt 6 ustawy o VAT stanowi, iż ilekroć w ustawie mówi się o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy o VAT definiuje dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z powyższymi przepisami sprzedaż nieruchomości jest niewątpliwie dostawą towarów mieszczącą się w zakresie ustawy o VAT. Jednakże dostawy tej musi dokonać podatnik tego podatku, który prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT. Jego definicję ustawodawca zawarł w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT: podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zwrócić uwagę, iż warunkiem koniecznym do opodatkowania podatkiem VAT danej transakcji nie jest sam fakt bycia podatnikiem, ale występowanie w takiej roli w odniesieniu do konkretnej transakcji wchodzącej w zakres działalności gospodarczej podmiotu. Natomiast ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu jej bez każdorazowego ustalenia czy w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika VAT.

Zarówno w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz polskich sądów administracyjnych, jak i w literaturze przedmiotu określa się przesłanki, których spełnienie przez podmiot dokonujący sprzedaży nieruchomości wiąże się z działaniami podobnymi do tych, które są wykonywane przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u. Spełnienie owych przesłanek przesądza o uznaniu wykonywanych czynności jako działalność gospodarczą i w konsekwencji uznanie podmiotu dokonującego sprzedaży nieruchomości jako podatnika podatku od towarów i usług.

Przykładowo, w wyroku z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10) Naczelny Sąd Administracyjny, w kontekście zapadłego wyroku ETS z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180 i C-181/10 Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie, stanął na stanowisku, iż O tym, że dokonujący sprzedaży gruntu budowlanego działał w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, a nie w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykonując prawo własności, decyduje stopień jego aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, który wskazuje, że angażuje on środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w ramach prowadzenia działalności gospodarczej. W dalszej części uzasadnienia wyroku NSA wskazuje kryteria, jakimi należy się kierować przy określaniu, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą, a nie zarządem majątkiem prywatnym. Do kryteriów tych należy:

1. każdorazowa ocena odnosząca się do okoliczności faktycznych danej sprawy;
2. ustalenie, że dany podmiot w odniesieniu do dokonanej czynności występował w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a niejako osoba wykonująca prawo własności w stosunku do nieruchomości;
3. przyjęcie, że dana osoba fizyczna, sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną;
4. nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych;
5. liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą;
6. okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego;
7. fakt podjęcia np. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną;
8. na profesjonalny rodzaj działalności mogą wskazywać także takie działania, jak uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, zwłaszcza w sytuacji, gdy sprzedawca jest już podatnikiem w zakresie usług budowlanych, deweloperskich, czy innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

W wyroku z dnia 8 grudnia 2016 r. (sygn. akt I SA/Łd 925/16) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi orzekł, iż kluczowe znaczenie ma sposób postępowania podatnika nie przy nabyciu, ale w okresie późniejszym, poprzedzającym sprzedaż, wyrażający się sposobem aktywności w zakresie wykonywanego obrotu przedmiotowymi nieruchomościami. Podzielić należy pogląd, że sam zamiar z jakim podmiot nabył towar np. w postaci lokalu mieszkalnego (odpowiednio nieruchomość) nie jest czynnikiem miarodajnym dla oceny, w jakim charakterze działa ten podmiot w momencie jego sprzedaży.

Również w literaturze poświęconej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług obrotu nieruchomościami dokonuje się wyróżnienia przesłanek przesądzających o działaniu podmiotu w charakterze producenta, handlowca i usługodawcy w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u. Decydujące znaczenie dla uznania transakcji za dokonaną w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą mają takie warunki, jak: niewielki upływ czasu pomiędzy nabyciem nieruchomości a jej zbyciem, sprzedaż nieruchomości za kwotę znacznie przewyższającą kwotę nabycia, częsta powtarzalność tego rodzaju transakcji, poniesienie dużych nakładów pieniężnych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykorzystanie informacji zdobywanych z uwagi na wykonywanie zawodu związanego z obrotem nieruchomościami (...). Warunki decydujące o uznaniu podjętych działań za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy muszą być oceniane łącznie, a zatem sam fakt powtarzalności transakcji nie oznacza automatycznie, że sprzedaż nieruchomości zostaje dokonana w ramach takiej działalności. O uznaniu sprzedaży za zrealizowaną w ramach obrotu gospodarczego nie przesądza również liczba i zakres transakcji, odstępy czasowe między dokonywanymi kolejno sprzedażami czy też podział gruntu na działki. (Rogalska B., Podatek od towarów i usług w budownictwie i obrocie nieruchomościami, Warszawa 2016, s. 14-15).

Ażeby czynność uznać za dokonaną w ramach prowadzonej działalności gospodarczej należy wykazać, że w momencie jej realizacji podmiot miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, oraz, że wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności. Tym samym w przypadku sprzedaży gruntu (dla uznania takiej czynności za związaną z działalnością gospodarczą) należy ustalić, czy nieruchomość była wykorzystywana w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy grunt został nabyty na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej i w celu jego odsprzedaży.

Zbywane przez Wnioskodawczynię mienie nie może być przypisane do działalności gospodarczej, ponieważ Wnioskodawczyni nie działała w charakterze handlowca profesjonalnie zajmującego się nabywaniem i sprzedażą towarów. Opisana w stanie faktycznym nieruchomość została nabyta z przeznaczeniem jej na działalność gospodarczą Wnioskodawczyni. Na nabytych działkach gruntu nr 796/1 oraz 797/1 Wnioskodawczyni zamierzała wybudować budynek produkcyjny. Na dzień nabycia przedmiotowe działki nie były zabudowane. Były natomiast przeznaczone pod zabudowę mieszkaniowo-usługową zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego gminy .. Plany Wnioskodawczyni nie zostały jednak zrealizowane. Na terenie nabytych działek Wnioskodawczyni nie dokonywała żadnych czynności wskazujących na możliwość dalszej ich odsprzedaży. Wnioskodawczyni nie dokonała podziału nabytej nieruchomości na mniejsze działki, nie podjęła działań zmierzających do wzrostu wartości nieruchomości (np. polegające na podłączeniu do sieci energetycznej, wodno-kanalizacyjnej i gazowej, na wydzieleniu i utwardzeniu drogi dojazdowej), przed zawarciem umowy przedwstępnej sprzedaży nie wystąpiła o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, jak również nie wykonała czynności marketingowych polegających na umieszczeniu reklamy w mediach. Jedyną czynnością, jaką Wnioskodawczyni dokonała w związku z nabytą nieruchomością było wystąpienie w lutym 2006 r. o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla gminy ..

Nieruchomość objęta niniejszym wnioskiem nie służyła prowadzeniu przez Wnioskodawczynię jakiejkolwiek działalności handlowej, usługowej czy wytwórczej.

Nieruchomość została oddana w odpłatną dzierżawę, jednak do zawarcia umowy dzierżawy doszło w związku z zawarciem umowy przedwstępnej sprzedaży. Oddanie nieruchomości w dzierżawę miało na celu umożliwienie Kupującemu wykonanie celów budowlanych w rozumieniu art. 33 ust. 2 pkt 2 w zw. Z art. 3 ust. 11 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane. Wnioskodawczyni nie ogrodziła nieruchomości oraz nie wprowadziła jej do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Kupujący sam odnalazł Wnioskodawczynię i złożył jej ofertę kupna nieruchomości.

W świetle przytoczonych wyżej wyroków sądów administracyjnych, Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz przedstawionego stanu faktycznego należy uznać, że Wnioskodawczyni nie podjęła aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u., które skutkowałyby koniecznością uznanie Jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu.

Udzielenie przez Wnioskodawczynię pełnomocnictw oraz zgód na uzyskanie wymaganych decyzji oraz pozwoleń, dysponowanie nieruchomością na cele budowlane, uzyskanie na terenie przedmiotowej nieruchomości warunków technicznych dotyczących przyłączenia do sieci wodociągowej, kanalizacyjnej, kanalizacji deszczowej oraz sieci elektroenergetycznej nie może być rozpatrywane w analizowanej sprawie jako działania profesjonalne służące sprzedaży nieruchomości, które uzasadniałyby uznanie Wnioskodawczyni jako podatnika podatku od towarów i usług. Warty podkreślenia jest fakt, iż udzielenie pełnomocnictw oraz zgód nastąpiło na mocy zawartej umowy przedwstępnej sprzedaży pod warunkiem. Oznacza to, że działania charakterystyczne dla uznania sprzedaży nieruchomości jako opodatkowanej VAT zostaną wykonane przez nabywcę, a nie przez zbywcę. Zostaną one wykonane bez jakiejkolwiek ingerencji Wnioskodawczyni i mają na celu szybkie rozpoczęcie inwestycji przez Kupującego.

Istotne z punktu widzenia działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami są również działania marketingowe, które wykraczają poza zakres zarządzania majątkiem prywatnym.

Wnioskodawczyni przed zawarciem umowy przedwstępnej sprzedaży nie dokonała żadnych czynności w takim charakterze. W przedmiotowej sprawie to Kupujący wyszedł z propozycją nabycia objętej wnioskiem nieruchomości bez zasięgnięcia jakiejkolwiek informacji z prasy, sieci Internet czy innego źródła na temat chęci sprzedaży działki przez Wnioskodawczynię.

W czasie zawarcia umowy przedwstępnej, tj. 28 stycznia 2019 r., Wnioskodawczyni nie prowadziła działalności gospodarczej. Wykonywanie działalności przez Wnioskodawczynię zostało zaprzestane w dniu 28 grudnia 2017 r. Tym samym, z uwagi na to, że Wnioskodawczyni dokona sprzedaży niezabudowanej działki należącej do majątku osobistego, oznacza to działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o VAT nie mają zastosowania.

Bez znaczenia pozostaje również pierwotne przeznaczenie nieruchomości do wykonywania działalności gospodarczej przez Wnioskodawczynię, który to cel nigdy nie został zrealizowany. Jak wynika z cytowanego wyżej wyroku WSA w Łodzi z dnia 8 grudnia 2016 r. (sygn. akt I SA/Łd 925/16) kluczowe znaczenie ma sposób postępowania podatnika nie przy nabyciu, ale w okresie poprzedzającym sprzedaż, wyrażający się sposobem aktywności w zakresie wykonywanego obrotu nieruchomościami. Biorąc pod uwagę przytoczony stan faktyczny, w okresie poprzedzającym sprzedaż Wnioskodawczyni nie poczyniła zorganizowanych działań charakterystycznych dla podmiotu zajmującego się profesjonalnie sprzedażą działek.

Reasumując, Wnioskodawczyni dokonując transakcji sprzedaży nieruchomości nie będzie występować w charakterze podatnika w rozumieniu ustawy, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej, zatem nie będzie zobowiązana do uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji oraz nie prowadzi zorganizowanej działalności gospodarczej w tym zakresie.

Z opisu sprawy nie wynika, aby dokonując sprzedaży działek Wnioskodawczyni działała w charakterze handlowca. Po nabyciu nieruchomości nie dokonała jej podziału na mniejsze działki, nie korzystała z biur pośrednictwa sprzedaży, nie dokonywała kolejnych nabyć nieruchomościami w celu dalszej ich odsprzedaży, nie uczyniła ze sprzedaży nieruchomości stałego źródła utrzymania, nie podjęła działań zmierzających do wzrostu wartości nieruchomości, przed sprzedażą nie wystąpiła o wydanie decyzji o warunkach zabudowy oraz nie wykonała żadnych czynności marketingowych.

Samo wystąpienie z wnioskiem o zmianę planu zagospodarowania przestrzennego nie może być przesłanką uzasadniającą zakwalifikowanie sprzedawcy jako podatnika podatku od wartości dodanej, bowiem o profesjonalnym charakterze sprzedaży decyduje całokształt okoliczności danej sprawy.

Zdaniem Wnioskodawczyni, jej zachowanie mieści się w zarządzaniu własnymi aktywami majątkowymi.

Sprzedając działkę Wnioskodawczyni skorzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, późn. zm.).

Stosownie do art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 ww. Kodeksu, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 cyt. Kodeksu, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych art. 15 ust. 2 ustawy.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie majątku prywatnego nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. Majątek prywatny to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotowa nieruchomość, składająca się z działki nr 796/1 i nr 797/1, została nabyta z przeznaczeniem jej na działalność gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawczynię. W tym celu Wnioskodawczyni wystąpiła do Urzędu Gminy . o zmianę planu przestrzennego zagospodarowania gminy . dla obszaru obejmującego działki ewidencyjne nr 796/1 i nr 797/1 położone w miejscowości . w zakresie warunków kształtowania zabudowy dla realizacji budynków usługowych parterowych. Otrzymana odpowiedź od Urzędu Gminy .. nie usatysfakcjonowała Wnioskodawczyni, bowiem nie uwzględniła wszystkich proponowanych zmian. Jednakże w pozostałym zakresie Rada Gminy . przystąpiła do sporządzenia zmian miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy . dla obszaru obejmującego działki nr 796/1 i nr 797/1 położone w .., rozpoczynając tym samym procedurę zmiany planu prowadzoną zgodnie z ustawą z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym uwzględniając wniosek złożony przez Wnioskodawczynię w lutym 2006 r. Niekorzystna odpowiedź Urzędu Gminy .. spowodowała, iż plany dotyczące wybudowania zakładu produkcyjnego na nabytej nieruchomości zostały odłożone w czasie.

Nabycie przedmiotowej nieruchomości z przeznaczeniem jej na działalność gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawczynię spowodowało, że od chwili jej nabycia nie miała ona charakteru majątku prywatnego. Fakt, że przedmiotowa nieruchomość nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz, że ostatecznie nie doszło do wykorzystania tej nieruchomości w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, nie może świadczyć o tym, że nieruchomość ma charakter majątku prywatnego. Na przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawczyni zamierzała wybudować zakład produkcyjny, w którym miała być wykonywana działalność gospodarcza prowadzona przez Wnioskodawczynię co przesądza o tym, iż działka nie ma charakteru majątku prywatnego.

Ponadto, jak wskazano w opisie sprawy, w dniu 12 lutego 2019 r. podpisano Umowę Dzierżawy nr umowy . pomiędzy . właścicielami, a Sp-ką . S.A. Na podstawie umowy dzierżawy z dnia 12 lutego 2019 r. oraz aneksu do umowy dzierżawy z dnia 12 lutego 2019 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem oddali przyszłemu nabywcy w dzierżawę działki gruntu 796/1 i 797/1 na cele budowlane w rozumieniu art. 33 ust. 2 pkt 2 w związku z art. 3 ust. 11 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane.

W tym miejscu należy wskazać, że na mocy art. 693 § 1 ustawy z Kodeks cywilny, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc, dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony zarówno wydzierżawiającego jak i dzierżawcę określone przepisami obowiązki.

Wykorzystanie przez Wnioskodawczynię przedmiotowej nieruchomości w działalności polegającej na dzierżawie, stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym, czynność ta będzie wypełniać określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności sprawy należy wskazać, że w przypadku sprzedaży przedmiotowych działek stanowiących współwłasność małżeńską Wnioskodawczyni nie będzie zbywała majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej. Jak zostało wskazane powyżej, majątek prywatny to majątek danej osoby fizycznej, który nie jest przez nią wykorzystywany dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, a w całym okresie posiadania tego majątku osoba ta musi wykazywać zamiar wykorzystywania go w ramach majątku osobistego.

Wydzierżawianie przez Wnioskodawczynię przedmiotowych działek świadczy o tym, że nie mają one charakteru majątku prywatnego. Wykorzystywanie przez Wnioskodawczynię w sposób ciągły dla celów zarobkowych przedmiotowych nieruchomości spowodowało, że działki te były wykorzystywane w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, a nie wyłącznie w ramach majątku osobistego.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawczyni, w celu dokonania sprzedaży przedmiotowych nieruchomości podejmowała/będzie podejmować aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast wyjaśnił Trybunał w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z opisu sprawy wynika, na podstawie umowy sprzedaży z dnia 22 sierpnia 2005 r. (akt notarialny Repertorium A Nr ...) Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyli działki nr 796/1 oraz 797/1 do majątku wspólnego małżonków. W grudniu 2018 r. ofertę zakupu nieruchomości złożyła F-ma X. Przedmiotem sprzedaży na podstawie Umowy przedwstępnej sprzedaży pod warunkiem z dnia 28 stycznia 2019 r. (akt notarialny Repertorium A Nr ...) była nieruchomość oznaczona jako działka gruntu nr 796/1 (identyfikator działki: .) o powierzchni 0,0454 ha oraz działka gruntu nr 797/1 (identyfikator działki: .) o powierzchni 0,0483 ha. Łączny obszar sprzedanej nieruchomości wynosi 0,0937 ha. W momencie sprzedaży przedmiotowe działki sklasyfikowane były jako pastwiska trwałe oznaczone symbolem rodzaju użytków: PslV. W umowie przedwstępnej sprzedaży został ustalony jeden warunek, który musi zostać spełniony w celu zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży przenoszącej własność działki na nabywcę. Zgodnie z treścią ww. umowy, Strona Sprzedająca (Wnioskodawczyni wraz z mężem) zobowiązali się sprzedać prawo własności nieruchomości oznaczonej jako działka gruntu nr 796/1 oraz działka gruntu 797/1 w stanie wolnym od jakichkolwiek obciążeń, ciężarów, roszczeń i hipotek pod warunkiem skutecznego nabycia przez Kupującego prawa własności nieruchomości, stanowiącej działkę gruntu nr 796/3 oraz 797/3. Wymienione działki są położone w sąsiedztwie będących w posiadaniu Wnioskodawczyni działek nr 796/1 oraz 797/1. Wnioskodawczyni udzieliła pełnomocnictwa przyszłemu nabywcy do działania w jej imieniu, co znajduje odzwierciedlenie w umowie przedwstępnej sprzedaży pod warunkiem z dnia 28 stycznia 2019 r. (akt notarialny Repertorium A Nr ...). Zgodnie z § 8 przedmiotowej umowy Strona sprzedająca (Wnioskodawczyni wraz z mężem) udzieliła pełnomocnictwa z prawem do udzielania dalszych pełnomocnictw, do występowania przed wszelkimi organami administracji publicznej oraz do podejmowania wszelkich działań faktycznych i prawnych, niezbędnych dla uzyskania wymaganych decyzji i pozwoleń, w szczególności składania wniosków oraz odbioru wymaganych decyzji i postanowień. Przez cały okres obowiązywania umowy przedwstępnej pełnomocnictwo jest nieodwołalne i nie wygasa z chwilą śmierci Mocodawców. Jednocześnie Sprzedający oświadczyli, iż wyrażają zgodę na dysponowanie przez Kupującego przedmiotową nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu art. 33 ust. 2 pkt 2 w związku z art. 3 ust. 11 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, w zakresie wystąpienia z wnioskiem o pozwolenie na budowę, uzyskanie zgód, opinii itp. oraz udostępniają Kupującemu działki gruntu nr 796/1 oraz nr 797/1, celem przeprowadzenia badań gruntu.

Należy w tym miejscu wskazać, że kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, reguluje ww. ustawa Kodeks cywilny. Zgodnie z ogólnymi zasadami dotyczącymi sprzedaży przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę (art. 535 Kodeksu cywilnego).

Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, albo że strony inaczej postanowiły.

Z kolei umowa przedwstępna została uregulowana w art. 389-396 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 389 § 1 Kodeksu cywilnego umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej. Jeżeli termin, w ciągu którego ma być zawarta umowa przyrzeczona, nie został oznaczony, powinna ona być zawarta w odpowiednim terminie wyznaczonym przez stronę uprawnioną do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej. Jeżeli obie strony są uprawnione do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej i każda z nich wyznaczyła inny termin, strony wiąże termin wyznaczony przez stronę, która wcześniej złożyła stosowne oświadczenie. Jeżeli w ciągu roku od dnia zawarcia umowy przedwstępnej nie został wyznaczony termin do zawarcia umowy przyrzeczonej, nie można żądać jej zawarcia (art. 389 § 2 ww. ustawy).

Umowa przedwstępna jest więc jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności, lecz własności nie przenosi. Kupujący nie otrzymuje na mocy tej umowy żadnych uprawnień właścicielskich. Właścicielem zostaje dopiero dzięki zawarciu umowy przyrzeczonej.

Tym samym, zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego umowa przedwstępna, będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży, nawet jeśli sporządzona została w formie aktu notarialnego, nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości.

Ponadto, należy zwrócić uwagę, na kwestię udzielania pełnomocnictw, która to została uregulowana w Tytule IV Działu VI Przedstawicielstwo, Rozdział I Przepisy ogólne, Rozdział II Pełnomocnictwo, ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 95 § 1 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. W świetle § 2 tego artykułu, czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

W myśl art. 96 ww. Kodeksu, umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo). Stosownie do art. 98 ww. Kodeksu, pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Zgodnie z art. 99 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie. W myśl § 2 powołanego artykułu, pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Na mocy art. 108 ww. Kodeksu, pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony.

Z regulacji art. 109 ww. Kodeksu wynika, że przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

W okolicznościach niniejszej sprawy do momentu faktycznego przeniesienia własności działki gruntu nr 796/1 oraz działki gruntu nr 797/1, tj. do momentu podpisania umowy przyrzeczonej, grunty pozostaną własnością Sprzedającego. Zgodnie z treścią umowy przedwstępnej z dnia 28 stycznia 2019 r. Strona sprzedająca (Wnioskodawczyni wraz z mężem) wyraziła zgodę na dysponowanie przez Kupującego przedmiotową nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu art. 33 ust. 2 pkt 2 w związku z art. 3 ust. 11 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, w zakresie wystąpienia z wnioskiem o pozwolenie na budowę, uzyskanie zgód, opinii itp. Oraz wyrażono zgodę na udostępnienie przyszłemu nabywcy działki gruntu nr 796/1 i 797/1. Pomimo, że czynności dotyczące uzyskanie wymaganych decyzji i pozwoleń są czynione przez Kupującego nieruchomości, to aby takie czynności mogły być poczynione to faktyczny właściciel nieruchomości musi wystąpić z wnioskiem lub udzielić stosownych pełnomocnictw potencjalnemu przyszłemu właścicielowi, tak aby mógł on działać w jego imieniu, których to pełnomocnictw Wnioskodawczyni udzieliła Kupującemu.

Zatem fakt, że ww. działania, nie będą podejmowane bezpośrednio przez Wnioskodawczynię, ale przez osoby trzecie nie oznacza, że pozostają bez wpływu na sytuację prawną Zainteresowanej. Po udzieleniu pełnomocnictwa czynności wykonane przez osoby trzecie wywołają skutki bezpośrednio w sferze prawnej Wnioskodawczyni (mocodawcy). Z kolei osoby trzecie dokonując ww. działań uatrakcyjnią przedmiotowe działki będące nadal własnością Wnioskodawczyni. Działania te dokonywane za pełną zgodą Wnioskodawczyni, wpłyną generalnie na podniesienie atrakcyjności nieruchomości jako towaru i wzrost ich wartości.

Wobec powyższego, Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży działek nr 796/1 i nr 797/1 stanowiących współwłasność małżeńską, nie korzysta z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem prywatnym, nie jest to bowiem typowe (zwykłe) rozporządzanie prawem własności. Zainteresowana w taki sposób zorganizowała sprzedaż, że niejako jej działania łącznie z działaniami przyszłego nabywcy stanowią pewnego rodzaju wspólne przedsięwzięcie.

Do czasu zawarcia umowy przyrzeczonej nieruchomości będą własnością Wnioskodawczyni i będą podlegały wielu czynnościom. Wszystkie te czynności z punktu widzenia podatku VAT zostaną wykonane w sferze prawnopodatkowej Wnioskodawczyni. W tym kontekście bez znaczenia pozostaje okoliczność wykonywania ww. czynności przez potencjalnego nabywcę. W efekcie wykonywanych czynności dostawie podlegają nieruchomości o zupełnie innym charakterze jak w chwili zawarcia umowy przedwstępnej.

Zatem, w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawczyni podejmując ww. czynności, zaangażowała środki podobne do tych jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa we wskazanych orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10, tj. wykazała aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W ocenie tut. Organu uznać należy, że podejmowane przez Zainteresowaną działania oraz dokonane czynności wykluczają sprzedaż przedmiotowych działek stanowiących współwłasność małżeńską w ramach zarządu jej majątkiem prywatnym. Wobec powyższego, należy stwierdzić, że sprzedaż przez Zainteresowaną ww. nieruchomości stanowiących współwłasność małżeńską będzie dostawą dokonaną w ramach prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a Zainteresowana będzie działała jako podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Z uwagi na powyższe, w tej konkretnej sytuacji nie można uznać, że przedmiotem dostawy będzie składnik majątku osobistego Zainteresowanej, a sprzedaż przedmiotowych działek stanowiących współwłasność małżeńską będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

Za uznaniem, w opisanej sprawie, Wnioskodawczyni za profesjonalny podmiot prowadzący działalność gospodarczą przemawia również fakt, że w dniu 12 lutego 2019 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem oddali przyszłemu nabywcy w dzierżawę działki gruntu 796/1 i 797/1. Działań takich nie można interpretować inaczej niż jako cel osiągania korzyści majątkowych, a więc cel zarobkowy.

Ponadto, pomimo iż celem wykonania szeregu czynności była realizacja warunków zawarcia umowy przyrzeczonej, to jednak przed sprzedażą wystąpił szereg ww. czynności, które spowodowały zwiększenie atrakcyjności działek i ostatecznie ich sprzedaż.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy, powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług oraz orzecznictwo stwierdzić należy, że podjęte przez Wnioskodawczynię ww. działania wskazują, że sprzedaż działki gruntu nr 796/1 oraz działki gruntu nr 797/1, które to działki stanowią współwłasność małżeńską, będzie dokonana w ramach działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W rozpatrywanej sprawie zaistniały bowiem przesłanki świadczące o takiej aktywności Wnioskodawczyni w przedmiocie zbycia nieruchomości, która porównywalna jest do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W tym miejscu należy wskazać, że wniosek z dnia 25 marca 2019 r. dotyczył 2 zdarzeń przyszłych w zakresie podatku od towarów i usług. W dniu 29 marca 2019 r. Wnioskodawczyni dokonała wpłaty 80 zł. W uzupełnieniu wniosku z dnia 21 maja 2019 r. Wnioskodawczyni postawiła przeformułowane pytanie w wyniku czego wniosek dotyczy jednego zdarzenia przyszłego tj. niepodlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek nr 796/1 i nr 797/1 stanowiących współwłasność małżeńską. Jednocześnie Wnioskodawczyni pismem z dnia 21 marca 2019 r. wystąpiła z wnioskiem o zwrot nadpłaty na adres zamieszkania Wnioskodawczyni: ul. .. Kwota 40 zł została przypisana na poczet 1 zdarzenia przyszłego w zakresie podatku od towarów i usług. W związku z powyższym, kwota 40 zł jest wpłatą wyższą od należnej. Zatem kwota 40 zł stanowi nadpłatę i podlega zwrotowi przekazem pocztowym na ww. adres.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, wynikające z opisu sprawy bądź własnego stanowiska, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Należy zauważyć, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja nie wywiera skutków prawnych dla małżonka Wnioskodawczyni.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny, co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej