Temat interpretacji

Określenia miejsca świadczenia wykonywanych przez Wnioskodawcę usług pośrednictwa.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 listopada 2018 r. (data wpływu 22 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia wykonywanych przez Wnioskodawcę usług pośrednictwa jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia wykonywanych przez Wnioskodawcę usług pośrednictwa.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, która w głównej mierze oparta jest na pośrednictwie biznesowym oraz doradztwie technicznym. Działalność ta wykonywana jest zarówno na terenie Polski jak i poza granicami, na terenie UE oraz poza granicami UE. Głównym dostawcą sprzedawanych usług jest kontrahent z siedzibą we Włoszech, zarejestrowany jako czynny podatnik VAT we Włoszech.

Włoska firma jest dostawcą technologii, tj. aparatów, automatyki oraz inżynieringu tzw. know -how dla procesów chemicznych, w szczególności procesów produkcji olejów roślinnych. W ramach współpracy Wnioskodawca zobowiązuje się do stałego pośredniczenia za wynagrodzeniem (prowizją) przy zawieraniu umów sprzedaży na rzecz Zleceniodawcy w ramach prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa.

Wnioskodawca związany jest z Włoskim partnerem umową, która gwarantuje procentową wypłatę od zawartego kontraktu.

Zgodnie z art. 28b miejscem świadczenia tej usługi jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. W omawianej sytuacji naliczenie prowizji agencyjnej było zidentyfikowane przez Wnioskodawcę jako usługa, która podlega opodatkowaniu we Włoszech. Jeżeli usługa świadczona jest na rzecz kontrahenta spoza kraju i spoza Unii Europejskiej obowiązek podatkowy zostaje przeniesiony na nabywcę usługi. W takiej sytuacji powstanie u niego obowiązek rozliczenia podatku od tej usługi z tytułu jej importu. Dla polskiej firmy będzie to czynność niepodlegająca opodatkowaniu VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prowizja otrzymana przez Wnioskodawcę od Zleceniodawcy za świadczone usługi i pozyskanych klientów na terenie UE oraz poza granicami UE podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też powinna być wykazana jako niepodlegająca VAT i obowiązek podatkowy leży po stronie Zleceniodawcy usługi?

Zdaniem Wnioskodawcy, prowizja, którą będzie otrzymywał od Zleceniodawcy z tytułu pozyskiwania na rzecz Zleceniodawcy kontrahentów zarówno z terenu UE oraz spoza terenu UE nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT).

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W przypadku usług, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, istotnym jest miejsce ich świadczenia, bowiem od miejsca świadczenia zależeć będzie miejsce ich opodatkowania.

Zgodnie z ogólną regułą wyrażoną w przepisie art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28l, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Skoro więc w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca, działając jako podmiot świadczący usługę pośrednictwa w ramach przyjętego modelu, będzie ją wykonywał na rzecz podmiotu z siedzibą w UE ale spoza terenu Polski, to w konsekwencji, w oparciu o normę art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu w kraju siedziby tego usługobiorcy.

Zgodnie z art. 28b miejscem świadczenia tej usługi jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. W omawianej sytuacji naliczenie prowizji agencyjnej było zidentyfikowane przez Wnioskodawcę jako usługa, która podlega opodatkowaniu we Włoszech.

Jeżeli usługa świadczona jest na rzecz kontrahenta spoza kraju i spoza Unii Europejskiej obowiązek podatkowy zostaje przeniesiony na nabywcę usługi. W takiej sytuacji powstanie u niego obowiązek rozliczenia podatku od tej usługi z tytułu jej importu. Dla polskiej firmy będzie to czynność niepodlegająca opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, która w głównej mierze oparta jest na pośrednictwie biznesowym oraz doradztwie technicznym. Działalność ta wykonywana jest zarówno na terytorium Polski jak i na terytorium UE oraz poza granicami UE. Głównym dostawcą sprzedawanych usług jest kontrahent z siedzibą we Włoszech, zarejestrowany jako czynny podatnik VAT we Włoszech. Włoska firma jest dostawcą technologii, tj. aparatów, automatyki oraz inżynieringu tzw. know-how dla procesów chemicznych, w szczególności procesów produkcji olejów roślinnych. W ramach współpracy Wnioskodawca zobowiązuje się do stałego pośredniczenia za wynagrodzeniem (prowizją) przy zawieraniu umów sprzedaży na rzecz Zleceniodawcy w ramach prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa. Wnioskodawca związany jest z Włoskim partnerem umową, która gwarantuje procentową wypłatę od zawartego kontraktu. Z opisu sprawy wynika, że usługi pośrednictwa Wnioskodawca świadczy także na rzecz kontrahentów spoza Unii Europejskiej.

Zatem Wnioskodawca świadczy usługi pośrednictwa za wynagrodzeniem (prowizją) na rzecz kontrahentów (z terytorium Unii Europejskiej jak i spoza tego terytorium), którzy prowadzą działalność gospodarczą.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku opodatkowania podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju świadczonych dla ww. kontrahentów usług pośrednictwa.

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy.

I tak, stosownie art. 28a ustawy na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza jak stanowi art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o podatku od towarów i usług. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Do powołanej w art. 28b ust. 1 ustawy zasady ogólnej, ustawodawca przewidział szereg zastrzeżeń, wskazując szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług. Jednakże w przedmiotowej sprawie nie będą miały one zastosowania.

Wobec powyższego, miejscem świadczenia wykonanych przez Wnioskodawcę usług pośrednictwa zarówno na rzecz kontrahentów z terytorium Unii Europejskiej jak i kontrahentów spoza terytorium Unii Europejskiej na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy będzie miejsce, gdzie dany nabywca ma swoją siedzibę.

Podsumowując, usługi pośrednictwa świadczone przez Wnioskodawcę (za które otrzyma prowizję) zarówno kontrahentom z terytorium Unii Europejskiej jak i kontrahentom spoza terytorium Unii Europejskiej nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju. Zatem sprzedaż ta powinna być wykazana przez Wnioskodawcę jako niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Natomiast o sposobie rozliczania podatku VAT i jego wysokości, oraz o podmiocie zobowiązanym do jego rozliczenia przesądzać będą w takim przypadku przepisy kraju, w którym znajdować się będzie miejsce świadczenia danej usługi.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu, o założenie, że nabywcy usług są podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą ważność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej