Opodatkowanie na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT uczestnictwa, które nie wiąże się z odpłatnością, w spotkaniach firmowych podwykonawców współp... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 20.09.2019, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.421.2019.1.AB, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Opodatkowanie na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT uczestnictwa, które nie wiąże się z odpłatnością, w spotkaniach firmowych podwykonawców współpracujących ze Spółką, rodziny pracowników zatrudnionych w oparciu o umowę o pracę oraz rodziny podwykonawców współpracujących ze Spółką. Prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu organizacji spotkań firmowych na rzecz podwykonawców współpracujących ze Spółką, rodziny pracowników zatrudnionych w oparciu o umowę o pracę oraz rodziny podwykonawców współpracujących ze Spółką.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 maja 2019 r. (data wpływu 9 lipca 2019 r.), uzupełnionym pismem z 3 września 2019 r. (data wpływu 9 września 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

nieprawidłowe w zakresie opodatkowania na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT uczestnictwa, które nie wiąże się z odpłatnością, w spotkaniach firmowych podwykonawców współpracujących ze Spółką, rodziny pracowników zatrudnionych w oparciu o umowę o pracę oraz rodziny podwykonawców współpracujących ze Spółką (pytania nr 2 i nr 5),
nieprawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu organizacji spotkań firmowych na rzecz podwykonawców współpracujących ze Spółką, rodziny pracowników zatrudnionych w oparciu o umowę o pracę oraz rodziny podwykonawców współpracujących ze Spółką (pytania nr 3 i 6).

UZASADNIENIE

W dniu 9 lipca 2019 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie

opodatkowania na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT uczestnictwa, które nie wiąże się z odpłatnością, w spotkaniach firmowych podwykonawców współpracujących ze Spółką, rodziny pracowników zatrudnionych w oparciu o umowę o pracę oraz rodziny podwykonawców współpracujących ze Spółką (pytania nr 2 i nr 5),
w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu organizacji spotkań firmowych na rzecz podwykonawców współpracujących ze Spółką, rodziny pracowników zatrudnionych w oparciu o umowę o pracę oraz rodziny podwykonawców współpracujących ze Spółką (pytania nr 3 i 6).

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 3 września 2019 r. (data wpływu 9 września 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 29 sierpnia 2019 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.421.2019.1.AB oraz 0111-KDIB1-3.4010.309.2019.MBD.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

B Sp. z o. o. (dalej: Spółka) działa w branży automatyzacji procesów produkcyjnych. Spółka zajmuje się projektowaniem, rozwojem, montażem oraz nadzorem nad systemami automatyzującymi pracę. Spółka zatrudnia szereg wykwalifikowanych techników i specjalistów z branży IT. Spółka świadczy swoje usługi za pomocą pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę oraz podwykonawców prowadzących jednoosobowe działalności gospodarcze w ramach umów zlecenia (w tzw. systemie B).

Spółka organizuje dobrowolne spotkania firmowe w formie:

pikników rodzinnych (raz w roku);
Wigilii, balu karnawałowego (opłata za bilet wstępu od osoby), wyjazd do W (zwiedzanie zakładu dla którego Spółka świadczy serwis rezydencyjny i w którym zainstalowane są maszyny produkowane przez grupę kapitałową do której należy Spółka), połączony ze zwiedzaniem miasta i integracją pracowników, którzy nie pojawiają się w siedzibie zarządu i administracji;
oraz spotkań integracyjnych dla pracowników i kontrahentów B poszczególnych działów, podczas których kupowane są art. spożywcze lub usługi gastronomiczne oraz podejmowane są różnego rodzaju aktywności, np. strzelnica, bowling, warsztaty kulinarne, kajaki itp.).

Spotkania co do zasady trwają nie dłużej niż 6 godzin, odbywają się w kraju, a Spółka ponosi koszty posiłków, napojów, wynajmu sali, transportu powrotnego, animatorki czasu wolnego dla dzieci (w przypadku gdy zaproszenie obejmuje również rodzinę pracownika) oraz pomniejszych atrakcji. Podczas Wigilii Prezes i Wiceprezes Spółki dokonują podsumowania kończącego się roku.

W celu podtrzymywania dobrych, partnerskich i biznesowych relacji z podwykonawcami prowadzącymi jednoosobowe działalności gospodarcze Spółka zaprasza do uczestnictwa w ww. spotkaniach również swoich podwykonawców. Zaproszenie podwykonawców ma na celu m.in. uzgodnienia nowych planów współpracy, podsumowania zrealizowanych wspólnie projektów w ostatnim czasie, ogólną troskę o dobre relacje biznesowe. Ponadto, zespoły pracujące nad danym projektem w Spółce składają się zarówno z osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę oraz umów zlecenia w ramach B. Ze względu na powyższy dualizm form zatrudniania szeroko rozumianego personelu firmy, spotkania mają również charakter integracyjny.

Spółka wskazuje, że celem spotkań integracyjnych nie jest poprawa wizerunku Spółki w oczach szeroko rozumianego personelu. Celem spotkań jest poprawa pracy zespołów, co ma się przełożyć na przychody Spółki.

Praca załogi ma mobilny charakter (częste delegacje) przez co brak jest możliwości utrzymywania bezpośredniego kontaktu z pozostałymi członkami zespołu oraz zarządem Spółki.

Pismem z 3 września 2019 r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy następująco:

Czy Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług?
Zarówno na dzień sporządzania niniejszej odpowiedzi na wezwanie, jak i na dzień złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawca był zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
Czy usługa organizacji spotkań firmowych w części przypadającej na podwykonawców współpracujących ze Spółką oraz w części przypadającej na rodziny pracowników zatrudnionych w oparciu o umowę o pracę oraz rodziny podwykonawców współpracujących ze Spółką służy prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej?

Jak zostało wskazane we wniosku o interpretację spotkania integracyjne organizowane są w celu podtrzymywania dobrych, partnerskich i biznesowych relacji z podwykonawcami. Zaproszenie podwykonawców ma na celu m.in. uzgadnianie nowych planów współpracy, podsumowanie zrealizowanych wspólnie projektów w ostatnim czasie, ogólną troskę o dobre relację biznesowe. Ponadto, zespoły pracujące nad danym projektem w B składają się zarówno z osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę jak i w umów zlecenia w systemie B. Dualizm form zatrudnienia personelu firmy wymaga integracji osób ze sobą pracujących.
Celem spotkań jest poprawa pracy zespołów w firmie co ma się przełożyć na przychody Wnioskodawcy. Ponadto, z uwagi na mobilny charakter pracy brak jest możliwości utrzymywania bezpośredniego kontaktu ze współpracownikami. Spotkania integracyjne są jedną z okazji do spotkań twarzą w twarz.
Rodziny osób zatrudnionych w oparciu o umowę o pracę oraz podwykonawców są zapraszane by nadać spotkaniom bardziej przyjazny i mniej oficjalny klimat. Wpływa to na polepszenie efektów pracy osób zatrudnionych w oparciu o umowę o prace oraz podwykonawców, co ma bezpośrednie przełożenie na przychody Spółki. Ponadto uczestnictwo rodzin ww. osób uwypukla fakt, że Wnioskodawca jest dobrym pracodawcą/kontrahentem przez co zatrudnienie pracowników i współpraca z podwykonawcami na charakter długofalowy. Pozwala to ograniczyć koszty rekrutacji pracowników i pozyskiwania kontrahentów, co zmniejsza wydatki firmy na działania w tych obszarach, co jest bezsprzecznie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Czy usługa organizacji spotkań firmowych w części przypadającej na podwykonawców współpracujących ze Spółką oraz w części przypadającej na rodziny pracowników zatrudnionych w oparciu o umowę o pracę oraz rodziny podwykonawców współpracujących ze spółką związana jest wyłącznie z wykonywaniem przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych, czy też innych (jakich - zwolnionych, niepodlegających opodatkowaniu)?

Wnioskodawca wykonuje wyłącznie działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.
Jakie wydatki dokumentują faktury z tytułu nabyć towarów i usług związanych z organizacją spotkań firmowych w części przypadającej na podwykonawców współpracujących ze Spółką oraz w części przypadającej na rodziny pracowników zatrudnionych w oparciu o umowę o pracę oraz rodziny podwykonawców współpracujących ze Spółką?

W zależności od spotkania integracyjnego faktury dokumentują:
- zakup art. spożywczych na spotkania przy grillu, napoje
- bezalkoholowe, warzywa, sałatki;
- zakup usługi cateringowej;
- zakup usługi gastronomicznej;
- zakup kompleksowej usługi organizacji imprezy;
- wstęp na kręgle, strzelnicę i inne rodzaje aktywności fizycznej;
- bilety na wspólny bal karnawałowy;
- oprawa muzyczna;
- animacje dla dzieci.
Jakie konkretnie korzyści przynosi Wnioskodawcy organizacja spotkań firmowych w części przypadającej na podwykonawców współpracujących ze Spółą oraz w części przypadającej na rodziny pracowników zatrudnionych w oparciu o umowę o pracę oraz rodziny podwykonawców współpracujących poszczególnym grupom osób (pracownikom, ich członkom rodziny, podwykonawcom), proszę je opisać.

Jak zostało wskazane we wniosku o interpretację spotkania integracyjne organizowane są w celu podtrzymywania dobrych, partnerskich i biznesowych relacji z podwykonawcami. Zaproszenie podwykonawców ma na celu m.in. uzgadnianie nowych planów współpracy, podsumowanie zrealizowanych wspólnie projektów w ostatnim czasie, ogólną troskę o dobre relację biznesowe. Ponadto, zespoły pracujące nad danym projektem w firmie składają się zarówno z osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę jak i w umów zlecenia w systemie B. Dualizm form zatrudnienia personelu firmy wymaga integracji osób ze sobą pracujących.
Celem spotkań jest poprawa pracy zespołów w firmie co ma się przełożyć na przychody Wnioskodawcy. Ponadto, z uwagi na mobilny charakter pracy brak jest możliwości utrzymywania bezpośredniego kontaktu ze współpracownikami. Spotkania integracyjne są jedną z okazji do spotkań twarzą w twarz.
Rodziny osób zatrudnionych w oparciu o umowę o pracę oraz podwykonawców są zapraszane by nadać spotkaniom bardziej przyjazny i mniej oficjalny klimat. Wpływa to na polepszenie efektów pracy osób zatrudnionych w oparciu o umowę o prace oraz podwykonawców, co ma bezpośrednie przełożenie na przychody Spółki. Ponadto uczestnictwo rodzin ww. osób uwypukla fakt, że Wnioskodawca jest dobrym pracodawcą/kontrahentem przez co zatrudnienie pracowników i współpraca z podwykonawcami na charakter długofalowy. Pozwala to ograniczyć koszty rekrutacji pracowników i pozyskiwania kontrahentów co zmniejsza wydatki firmy na działania w tych obszarach, co jest bezsprzecznie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Czy organizowanie spotkań firmowych w część przypadającej na podwykonawców współpracujących ze Spółką oraz w części przypadającej na rodziny pracowników zatrudnionych w oparciu o umowę o pracę oraz rodziny podwykonawców współpracujących ze Spółką jest związane z działalnością gospodarczą (opodatkowaną) Wnioskodawcy, a jeśli tak to w czym ten związek się przejawia - proszę go opisać

Organizowanie spotkań firmowych jest pośrednio związane z działalnością gospodarczą (opodatkowaną) Wnioskodawcy.
Wnioskodawca świadczy usługi programowania oraz wsparcia IT na rzecz podmiotów z grupy B. Spotkania integracyjne poprawiają morale pracowników i podwykonawców przez co jakość świadczonych usług jest większa, a projekty realizowane są efektywniej
Z jakich środków będą pokrywane koszty organizacji spotkań firmowych?

Koszty spotkań firmowych pokrywane będą w całości ze środków obrotowych. Wnioskodawca nie prowadzi Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania

(oznaczone jak we wniosku):
2. Spółka powzięła wątpliwość, czy uczestnictwo w spotkaniach podwykonawców współpracujących ze Spółką na podstawie umów zlecenia w ramach B, które nie wiąże się z odpłatnością po ich stronie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 8 ust. 2?

3. Spółka powzięła również wątpliwość, czy przysługuje jej prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na organizację spotkań firmowych w części przypadającej na podwykonawców współpracujących ze Spółką na podstawie umów zlecenia w ramach B?

5. Spółka powzięła wątpliwości, czy uczestnictwo w spotkaniach rodziny pracowników zatrudnionych w oparciu o umowę o pracę oraz rodziny podwykonawców współpracujących ze Spółką na podstawie umów zlecenia w ramach B, które nie wiąże się z odpłatnością na rzecz Spółki podlega opodatkowaniem podatkiem VAT na podstawie art. 8 ust. 2?

6. Spółka powzięła wątpliwość, czy przysługuje jej prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na organizację spotkań firmowych w części przypadającej na rodziny pracowników zatrudnionych w oparciu o umowę o pracę oraz rodziny podwykonawców współpracujących ze Spółką na podstawie umów zlecenia w ramach B?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad.2

Spółka uważa, że uczestnictwo w spotkaniach podwykonawców współpracujących ze Spółką na podstawie umów zlecenia w ramach B, które nie wiąże się z odpłatnością po ich stronie nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 8 ust. 2.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2) ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT) za odpłatne świadczenie usług uznaje się również nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

W opinii Wnioskodawcy spotkania integracyjne mające na celu uzgodnienia nowych planów współpracy, podsumowania zrealizowanych wspólnie projektów w ostatnim czasie, ogólną troskę o dobre relacje biznesowe oraz integrację między członkami poszczególnych zespołów są spowodowane celami związanymi z działalnością gospodarczą podatnika. Korzystny przebieg spotkania integracyjnego ma wpływ na działalność gospodarczą Wnioskodawcy w ten sposób, że zespoły dobrze współpracujące osiągają lepsze wyniki w swojej pracy.

W orzecznictwie podkreśla się, że analizując konieczność naliczenia VAT należnego przy nieodpłatnych świadczeniach należy brać pod uwagę realne gospodarcze potrzeby podatnika oraz ich realizację w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (tak: NSA, I FSK 1514/13 z 08.10.2014 r.). W przywołanym wyroku NSA wskazuje, że organizacja transportu przez podatnika do miejsca prowadzenia działalności jest realizacją jego potrzeb jako przedsiębiorcy. Jest to ważne z punktu widzenia jego interesów, jako przedsiębiorcy. Osobiste korzyści z tego tytułu po stronie odbiorców świadczonej usługi mają znaczenie drugorzędne. Nie jest również istotne czy dana osoba jest u skarżącej zatrudniona.

Przekładając powyższe orzeczenie na stan faktyczny będący przedmiotem niniejszego wniosku należy wskazać, że spotkania integracyjne są organizowane przez Wnioskodawcę w celu zachowania dotychczasowych wyników finansowych oraz ich poprawy w przyszłości. Osiągnięciu lepszych wyników finansowych osiągnięte ma zostać m.in. poprzez integrację pracowników oraz troskę o dobre relacje biznesowe z personelem zatrudnionym w ramach umowy zlecenia w systemie B. Dodatkowo wskazać trzeba, że troska o własny personel w dobie tzw. rynku pracownika jest szczególnie istotną okolicznością.

Ad.3

Spółka uważa, że przysługuje jej prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na organizację spotkań firmowych w części przypadającej na podwykonawców współpracujących ze Spółką na podstawie umów zlecenia w ramach B.

Zgodnie z art. 86 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem przypadków wskazanych enumeratywnie w ustawie.

Uregulowania ustawy o VAT nie określają, czy związek pomiędzy nabywanymi towarami i usługami a wykorzystaniem ich do czynności opodatkowanych musi być pośredni lub bezpośredni. Jednakże w doktrynie i orzecznictwie wskazuje się, że już pośredni związek jest wystarczający dla skorzystania przez podatnika z prawa do odliczenia.

Organizacja spotkań integracyjnych ma na celu m.in. uzgodnienie nowych planów współpracy, podsumowani zrealizowanych wspólnie projektów w ostatnim czasie, ogólną troskę o dobre relacje biznesowe. Ponadto, z uwagi na fakt, że zespoły w firmie Wnioskodawcy składają się zarówno z osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę oraz umów zlecenia w ramach B integracyjny charakter spotkań wymaga uczestnictwa wszystkich członków zespołu niezależnie od prawnej formy współpracy ze Spółką.

Uwzględniając powyższe w ocenie Wnioskodawcy można zatem uznać, że nabywane przez Spółkę w związku z organizacją imprez integracyjnych towary i usługi mają pośredni związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Organizacja spotkań integracyjnych przekłada się na wzrost wydajności całego personelu Spółki, co z kolei wpływa na wartość osiąganych przez Wnioskodawcę przychodów z działalności opodatkowanej. W interpretacji indywidualnej z dnia 14.05.2019 r. o znaku 0111-KDIB3-1.4012.65.2018.2.WN Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że organizacja imprez integracyjnych wykazuje pośredni związek z czynnościami opodatkowanymi co oznacza, że podatnikowi na podstawie art. 86 ustawy o VAT przysługuje prawo do odliczenia podatku, z uwzględnieniem art. 88 ustawy o VAT

Ad.5

Spółka uważa, że uczestnictwo w spotkaniach rodziny pracowników zatrudnionych w oparciu o umowę o pracę oraz rodziny podwykonawców współpracujących ze Spółką na podstawie umów zlecenia w ramach B, które nie wiąże się z odpłatnością na rzecz Spółki nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 8 ust. 2.

Zapewniając w ramach spotkań integracyjnych możliwość skorzystania z cateringu i innych atrakcji Spółka działa w celu realizacji potrzeb przedsiębiorstwa, a nie celów konsumpcyjnych uczestników. Organizując spotkania Integracyjne Spółka chce zwiększyć stopień identyfikacji pracowników i podwykonawców ze Spółką, a w konsekwencji podnieść wydajność ich pracy. Udział rodzin ww. osób ma potęgować ten efekt.

Zapraszając członków rodzin, Spółka chce doceniać pracowników i pokazywać, że ich życie rodzinne jest dla niej ważne. Spółka podkreśla, że z uwagi na aktualne trendy na rynku pracy, tj. istnienie tzw. rynku pracownika wymaga podejmowania nieszablonowych działań, które pozwalają utrzymywać personel Spółki w niezmiennym kształcie. Uczestnictwo rodzin w spotkaniach integracyjnych jest dodatkowym powodem dla którego pracownicy i podwykonawcy współpracują z Wnioskodawcą. Oznacza to, że organizacja tego typu spotkań firmowych związana jest z polityką kadrową Spółki, która jest związana z działalnością gospodarczą Spółki.

W wyroku z dnia 16 października 1997 r. C-258/95 (Julius Fillibeck Sóhne GmbH & Co. KG) Trybunału Sprawiedliwości doszedł do wniosku, że co do zasady, pracodawca, organizując dla pracowników dojazd do zakładu, świadczy nieodpłatną usługę na ich prywatny użytek Pracodawca w normalnych warunkach nie ma obowiązku zapewnienia pracownikom dojazdu do miejsca pracy, a to w jaki sposób pracownik dostanie się do pracy jest jego indywidualną sprawą. Niemniej jednak, jeżeli z okoliczności wynika, że działalność prowadzona przez podatnika wymaga, aby pracodawca zapewnił transport pomiędzy domem a miejscem pracy, wówczas należy przyjąć, że usługa ta świadczona jest w celu nie innym niż działalność gospodarcza podatnika, natomiast prywatne korzyści pracownika wynikające z możliwości skorzystania z transportu mają znaczenie drugorzędne względem potrzeb podatnika.

W świetle powyższego, oceniając, czy dana usługa służy działalność przedsiębiorstwa podatnika, należy zbadać, czy jest ona dla tego celu niezbędna, jak również zważyć, czyja korzyść jest dominująca. Jeżeli korzyść podatnika przeważa nad korzyścią pracownika, wówczas świadczenie to zachowuje swój nieodpłatny charakter i nie podlega opodatkowaniu. Uczestnictwo rodzin pracowników i podwykonawców w spotkaniach integracyjnych w żadnym wypadku nie realizuje potrzeb tych osób, jedyną realizowaną potrzebą jest troska Wnioskodawcy o swoich pracowników i podwykonawców. Jakiekolwiek korzyści uzyskiwane przez rodziny ww. osób mają charakter marginalny i uboczny.

Ad.6

Spółka uważa, że przysługuje jej prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na organizację spotkań firmowych w części przypadającej na rodziny pracowników zatrudnionych w oparciu o umowę o pracę oraz rodziny podwykonawców współpracujących ze Spółką na podstawie umów zlecenia w ramach B.

Spółka uważa, że organizacja imprez firmowych z uczestnictwem rodzin pracowników zatrudnionych w oparciu o umowę o pracę i rodzin podwykonawców współpracujących ze Spółką na podstawie umów zlecenia w ramach B pośrednio wpływa na osiągane wyniki finansowe przez Wnioskodawcę, przez co mają związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych przez Spółkę. Organizacja spotkań integracyjnych z udziałem rodzin buduje poczucie stabilności i gwarancji zatrudnienia przez co wyniki osiągane przez pracowników i podwykonawców Spółki są lepsze.

Spółka podkreśla, że trudności w pozyskiwaniu pracowników i współpracowników wymaga podejmowania nieszablonowych działań, czego przejawem jest np. zapraszanie na spotkania integracyjne rodziny pracowników i podwykonawców Spółki. Jest to jeden z elementów prowadzonej polityki kadrowej przez Wnioskodawcę przez co uczestnictwo ww. osób w spotkaniach integracyjnych jest pośrednio związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych przez Spółkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na istotę prawa do odliczenia podatku w kontekście opodatkowania czynności w podatku od towarów i usług w pierwszej kolejności dokonano analizy w zakresie prawa do odliczenia podatku wydatków poniesionych na organizację spotkań firmowych w części przypadającej na podwykonawców współpracujących ze Spółką oraz w części przypadającej na rodziny pracowników zatrudnionych w oparciu o umowę o pracę oraz rodziny podwykonawców współpracujących ze Spółką.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego, jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Z uregulowań ustawy o podatku od towarów i usług wyraźnie wynika, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością opodatkowaną. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług, będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa. Mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. przez ich odsprzedaż, lecz przez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez dany podmiot obrotów.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Reguła powyższa wyłącza możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków ponoszonych w związku z nabyciem usług noclegowych oraz gastronomicznych, za wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Ponadto stosownie do art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z opisu sprawy wynika, Spółka świadczy swoje usługi za pomocą pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę oraz podwykonawców prowadzących jednoosobowe działalności gospodarcze w ramach umów zlecenia (w tzw. systemie B).

Spółka organizuje dobrowolne spotkania firmowe w formie pikników rodzinnych (raz w roku); Wigilii, balu karnawałowego (opłata za bilet wstępu od osoby), wyjazd do Warszawy, połączony ze zwiedzaniem miasta i integracją pracowników, którzy nie pojawiają się w siedzibie zarządu i administracji oraz spotkań integracyjnych dla pracowników i kontrahentów B poszczególnych działów, podczas których kupowane są art. spożywcze lub usługi gastronomiczne oraz podejmowane są różnego rodzaju aktywności, np. strzelnica, bowling, warsztaty kulinarne, kajaki itp.).

Rodziny osób zatrudnionych w oparciu o umowę o pracę oraz podwykonawców są zapraszane by nadać spotkaniom bardziej przyjazny i mniej oficjalny klimat. Wpływa to na polepszenie efektów pracy osób zatrudnionych w oparciu o umowę o prace oraz podwykonawców, co ma bezpośrednie przełożenie na przychody Spółki. Ponadto uczestnictwo rodzin ww. osób uwypukla fakt, że Wnioskodawca jest dobrym pracodawcą/kontrahentem przez co zatrudnienie pracowników i współpraca z podwykonawcami na charakter długofalowy. Pozwala to ograniczyć koszty rekrutacji pracowników i pozyskiwania kontrahentów, co zmniejsza wydatki firmy na działania w tych obszarach, co jest bezsprzecznie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą między innymi ustalenia, czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku od towarów i usług od wydatków poniesionych na organizację spotkań firmowych w części przypadającej na podwykonawców współpracujących ze Spółką oraz w części przypadającej na rodziny pracowników zatrudnionych w oparciu o umowę o pracę oraz rodziny podwykonawców współpracujących ze Spółką.

W odniesieniu do wątpliwości Spółki należy wskazać, że decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia podatku naliczonego ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. Jak już wcześniej wskazano, aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu.

W tym miejscu należy zauważyć, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia potrzeb osobistych. Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami osobistymi są takie potrzeby, które dotyczą danej osoby i które są jej potrzebami prywatnymi, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika, czy pełnioną funkcją.

Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a więc potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, itp.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego na tle powołanych przepisów prowadzi zatem do wniosku, że usługi świadczone przez Spółkę na rzecz podwykonawców, rodzin podwykonawców oraz rodzin pracowników nie mają zarówno ogólnego, jak i pośredniego związku z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, gdyż stanowią świadczenia wynikające z dobrej woli Spółki. Służą one w głównej mierze zaspokojeniu osobistych/prywatnych potrzeb osób korzystających (tj. podwykonawców).

W konsekwencji, biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku od wydatków poniesionych na organizację spotkań firmowych w części przypadającej na podwykonawców współpracujących ze Spółką oraz w części przypadającej na rodziny pracowników zatrudnionych w oparciu o umowę o pracę oraz rodziny podwykonawców współpracujących ze Spółką.

W rozpatrywanej sprawie ww. wydatki, które ponosi Wnioskodawca w związku z organizacją spotkań firmowych nie są związane ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, gdyż jak wskazano powyżej służą one do zaspokojenia potrzeb prywatnych podwykonawców, rodzin podwykonawców oraz rodzin pracowników.

Zatem, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach dotyczących wydatków na organizację spotkań firmowych podwykonawców, rodzin podwykonawców oraz rodzin pracowników, gdyż nie jest spełniony warunek wynikający z art. 86 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 i nr 6 należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również ustalenia, czy w świetle powyższego stanu faktycznego uczestnictwo w spotkaniach firmowych podwykonawców współpracujących ze Spółką oraz rodzin pracowników zatrudnionych w oparciu o umowę o pracę i rodziny podwykonawców współpracujących ze Spółką polegają opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów w myśl art. 7 ust. 1 ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy dla uznania, że świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest odpłatność za daną czynność.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym i odbiorcą, a w zamian za wykonanie świadczenia zostaje wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem i przekazanym za nie wynagrodzeniem. Wypłacający wynagrodzenie otrzymuje w zamian świadczenie przynoszące mu korzyść.

Podkreślić jednak należy, że w ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W art. 8 ust. 2 ustawy postanowiono, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Przepisy ustawy formułują zatem zasadę, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega co do zasady odpłatne świadczenie usług, a nieodpłatne ich świadczenie traktuje się jako odpłatne w przypadkach określonych w ww. art. 8 ust. 2 ustawy.

Dla stwierdzenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia.

Aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, tj. za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika. Konsekwentnie opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów. Są to zatem te wszystkie nieodpłatne świadczenia usług, które odbywają się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności. W przypadku nieodpłatnych świadczeń realizowanych na rzecz pracowników (byłych pracowników, współpracowników, itd.) będą to także świadczenia, które nie są związane ze stosunkiem pracy ale zaspakajają prywatne/osobiste potrzeby pracownika, a ich zaspokojenie przez pracodawcę wynika wyłącznie z jego dobrej woli.

Jeżeli natomiast nieodpłatne świadczenie będzie się wpisywało w cel prowadzonej działalności gospodarczej, tzn. nieodpłatne świadczenie usług będzie wykonane w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podatnika, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona.

W wyroku z dnia 16 października 1997 r. C-258/95 (Julius Fillibeck Söhne GmbH & Co. KG) Trybunał Sprawiedliwości doszedł do wniosku, że co do zasady, pracodawca, organizując dla pracowników dojazd do zakładu, świadczy nieodpłatną usługę na ich prywatny użytek. Pracodawca w normalnych warunkach nie ma obowiązku zapewnienia pracownikom dojazdu do miejsca pracy, a to w jaki sposób pracownik dostanie się do pracy jest jego indywidualną sprawą. Niemniej jednak, jeżeli z okoliczności wynika, że działalność prowadzona przez podatnika wymaga, aby pracodawca zapewnił transport pomiędzy domem a miejscem pracy, wówczas należy przyjąć, że usługa ta świadczona jest w celu nie innym niż działalność gospodarcza podatnika, natomiast prywatne korzyści pracownika wynikające z możliwości skorzystania z transportu mają znaczenie drugorzędne względem potrzeb podatnika.

W świetle powyższego, oceniając, czy dana usługa służy działalności przedsiębiorstwa podatnika, należy zbadać, czy jest ona dla tego celu niezbędna, jak również zważyć, czyja korzyść jest dominująca. Jeżeli korzyść podatnika przeważa nad korzyścią pracownika, wówczas świadczenie to zachowuje swój nieodpłatny charakter i nie podlega opodatkowaniu.

W drugim wyroku z dnia 11 grudnia 2008 r. w sprawie C-371/07 (Danfoss and Astra Zeneca) Trybunał stwierdził, że co do zasady wydawanie pracownikom nieodpłatnych posiłków, służy zaspokojeniu ich prywatnych potrzeb w rozumieniu art. 6 ust. 2 Szóstej Dyrektywy. Jeżeli natomiast ze szczególnych okoliczności wynika, że zapewnienie posiłków przez pracodawcę nie służy zaspokajaniu prywatnych potrzeb tych ostatnich i nie jest dokonywane w celach innych niż związane z działalnością przedsiębiorstwa, wtedy osobista korzyść, jaka wynika z tego dla pracowników, wydaje się mieć jedynie charakter uboczny względem potrzeb przedsiębiorstwa. Podobnie jak w pierwszym powołanym wyroku, także i w tym orzeczeniu Trybunał podkreślił znaczenie ścisłego związku pomiędzy działalnością gospodarczą podatnika, a świadczoną nieodpłatnie usługą. Wskazał ponadto, że usługa ta powinna służyć przede wszystkim interesom podatnika, a korzyść pracownika powinna mieć charakter uboczny.

Zatem za usługi dokonane do celów działalności gospodarczej należy uznać takie, które mają związek z potrzebami tej działalności. Związek z działalnością gospodarczą mają natomiast takie czynności, których wykonanie jest celowe dla osiągnięcia bądź poprawienia efektów tej działalności. Ta celowość istnieć może również wtedy, gdy taka usługa nieodpłatna nie jest niezbędna do osiągnięcia efektu działalności gospodarczej, ale obiektywnie może na te efekty wpływać.

Mając na uwadze kryteria wynikające z powołanego orzecznictwa TSUE można wywieść wniosek, że co do zasady takie usługi, w których zasadniczą korzyść odnoszą podwykonawcy, należałoby uznać za świadczone na ich osobiste cele, a w konsekwencji usługi te będą podlegały opodatkowaniu na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy. Z drugiej jednak strony, jeżeli usługa taka nie jest świadczona przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności lub ma z nią nikły związek, to można mówić o świadczeniu usługi nie tyle na cele osobiste, lecz przede wszystkim w ramach innej działalności. W tym przypadku również czynność ta objęta jest opodatkowaniem zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy.

Ponadto należy wskazać, że istotną kwestią dla zastosowania przepisu art. 8 ust. 2 ustawy jest ustalenie, czy występuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. Takie podejście znajduje potwierdzenie w opinii Rzecznika Generalnego z dnia 23 października 2008 r. w powołanej wyżej sprawie C-371/07, który stwierdził, że (...) możliwość odliczenia podatku naliczonego stanowi wyraźną przesłankę jedynie dla zastosowania art. 5 ust. 6 lub art. 6 ust. 2 lit. a, jednakże sądzę, że w art. 6 ust. 2 lit. b ma charakter bezwzględnie dorozumiany. Nie ma w tym przypadku charakteru wyraźnego zasadniczo z uwagi na to, że przepis ten odnosi się głównie do usług świadczonych przez pracowników, a koszty pracowników (w formie wynagrodzenia) nie są obciążone podatkiem VAT. Jednakże w przypadku, gdy kompleksowa dostawa winna być sklasyfikowana, jako dostawa usług, wykorzystane towary zazwyczaj będą podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, a podstawą opodatkowania w odniesieniu do wszystkich transakcji wymienionych w art. 6 ust. 2 stanowi suma wydatków poniesionych przez podatnika na wykonanie usług (art. 11 część A ust. 1 lit. c). Objęcie tą podstawą opodatkowania kosztu dostaw, od których podatek naliczony nie podlegał odliczeniu, byłoby sprzeczne nie tylko z systematyką art. 5 ust. 6 i art. 6 ust. 2 w całości, ale również z fundamentalną zasadą neutralności podatku VAT dla podatników vide pkt 40 opinii.

Mając zatem na uwadze powyższe należy uznać, że w przypadku nieodpłatnego świadczenia usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkiego innego nieodpłatnego świadczenia usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, jeżeli podatnikowi przysługiwałoby prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wówczas zastosowanie znajdzie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy.

Zatem brak prawa do odliczenia z uwagi na związek wydatków z czynnościami innymi niż działalność gospodarcza podatnika powoduje, że nie występuje obowiązek opodatkowania podatkiem od towarów i usług nieodpłatnego świadczenia usług.

Mając na uwadze fakt, że jedną z przesłanek opodatkowania nieodpłatnego przekazania usług jest aby podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu dokonywanych zakupów, to ponieważ jak już wcześniej wskazano Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu organizacji spotkań firmowych w części przypadającej na podwykonawców współpracujących ze Spółką oraz w części przypadającej na rodziny pracowników zatrudnionych w oparciu o umowę o pracę oraz rodziny podwykonawców współpracujących ze Spółką, zatem w rozpatrywanej sprawie nieodpłatne świadczenie usług przez Spółkę na rzecz podwykonawców współpracujących ze Spółką oraz rodzin pracowników zatrudnionych w oparciu o umowę o pracę i rodziny podwykonawców współpracujących ze Spółką nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji, usługi świadczone nieodpłatnie przez Spółkę polegające na organizacji spotkań firmowych tj. uczestnictwo w spotkaniach podwykonawców współpracujących ze Spółką na podstawie umów zlecenia w ramach B oraz uczestnictwo w spotkaniach rodziny pracowników zatrudnionych w oparciu o umowę o pracę oraz rodziny podwykonawców współpracujących ze Spółką na podstawie umów zlecenia w ramach B, na rzecz podwykonawców, rodzin pracowników i rodziny podwykonawców nie stanowią odpłatnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, a tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 i nr 5, jest nieprawidłowe, z uwagi na przedstawione uzasadnienie Wnioskodawcy, które jest odmienne od zaprezentowanego przez tut. Organ.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Wydana interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie sformułowanych pytań, stąd wszelkie inne kwestie poruszone we wniosku a nie objęte pytaniami nie były przedmiotem interpretacji.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji znak: 0111-KDIB3-1.4012.65.2018.2.WN wskazać należy, że została ona wydana w odmiennym niż opisanym we wniosku stanie faktycznym.

Ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie