Temat interpretacji

Opodatkowanie transakcji sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 ), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 kwietnia 2019 r. (data wpływu 15 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym w dniu 21 maja 2019 r. (data wpływu 22 maja 2019 r.) na wezwanie Organu z dnia 10 maja 2019 r. (doręczone 14 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości.

Wniosek uzupełniono w dniu 21 maja 2019 r. (data wpływu 22 maja 2019 r.) na wezwanie Organu z dnia 10 maja 2019 r. (doręczone 14 maja 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe :

W dniu 12 lutego 2015 roku Sąd Rejonowy ogłosił upadłość przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą ..., obejmującą likwidację majątku i wyznaczył syndyka masy upadłości. Przedmiotem działalności przedsiębiorcy była sprzedaż hurtowa wyrobów porcelanowych, ceramicznych i szklanych oraz środków czystości, produkcja ceramicznych kafli i płytek oraz roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych. Przedsiębiorca jest czynnym podatnikiem VAT.

W skład masy upadłości wchodzi prawo własności nieruchomości o powierzchni 4 000 m2, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Nieruchomość, określona przez rzeczoznawcę majątkowego jako niezabudowana, stanowi działkę gruntu - teren jest ogrodzony (ogrodzenie z trzech stron wykonane z blachy stalowej, pozostała część ogrodzenia to siatka metalowa) oraz utwardzony (utwardzenia betonowe w postaci płyt stanowiących uprzednio fundamenty regałów wysokiego składowania oraz kostka brukowa pomiędzy nimi i na pozostałej części placu - teren utwardzony na większości powierzchni, nie utwardzone pozostałe części przy samym ogrodzeniu oraz obszar przebiegającego przez teren nieruchomości cieku wodnego), istnieją również studzienki odpływu wody deszczowej. W okresie prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności, na nieruchomości składowano towary handlowe - znajdowały się tam regały wysokiego składowania na których przechowywano płytki ceramiczne - regały były połączone z podłożem (utwardzeniami betonowymi) lecz nie stanowiły wiaty ani hali, nie miały zadaszenia zaś przed wystawieniem nieruchomości na sprzedaż zostały z niej usunięte - nie będą wchodzić w skład przedmiotu sprzedaży. Od czerwca 2017 roku nieruchomość jest przedmiotem najmu - najemca wykorzystuje ją jako plac manewrowy szkoły jazdy.

Dla obszaru nieruchomości istnieje obowiązujący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego -określa on przeznaczenie terenu na usługi z dopuszczeniem zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Przeznaczenie podstawowe to usługi, biura, magazyny, składy. Przeznaczenie towarzyszące to urządzenia budowlane, garaże, budynki gospodarcze, zieleń urządzona. Przeznaczenie dopuszczalne to zabudowa mieszkaniowa, drogi wewnętrzne, ogrody zimowe, obiekty małej architektury, usługi handlu, kioski, rzemiosło usługowe i nieuciążliwe rzemiosło produkcyjne. Maksymalna wysokość zabudowy dla kondygnacji nadziemnych to 12 metrów dla budynków mieszkalnych i budynków usług.

W warunkach przetargu Syndyk określił cenę netto z zastrzeżeniem, że nabywca obowiązany jest do uiszczenia ceny sprzedaży wraz z podatkiem VAT, w przypadku gdy sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem. Według Syndyka przedmiotem sprzedaży jest nieruchomość niezabudowana, spełniająca definicję terenu budowlanego zatem nie ma tu zastosowania zwolnienie i sprzedaż powinna być opodatkowana stawką podstawową 23%.

Przyszły nabywca kwestionuje poprawność określenia przez Syndyka sposobu opodatkowania, wskazując, że naniesienia istniejące na gruncie (utwardzenia, ogrodzenie i odpływ deszczówki) są budowlami, konsekwencją czego sprzedaż nieruchomości może korzystać ze zwolnienia z podatku VAT.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 21 maja 2019 r. Wnioskodawca wskazał, że w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane:

• ogrodzenia oraz przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu i gromadzeniu ścieków zostały ujęte w art. 3 ust. 9 w katalogu urządzeń budowlanych, określonych odrębnie od budowli, których definicję zawiera art. 3 ust. 3, zatem nie stanowią w myśl tych przepisów budowli,
• katalog urządzeń budowlanych obejmuje również place postojowe, zatem utwardzenie gruntu nie stanowi budowli zarówno co do kostki brukowej jak i utwardzeń betonowych stanowiących uprzednio fundamenty regałów - wobec demontażu regałów utwardzenia te utraciły swój walor stanowienia odrębnych pod względem technicznych części przedmiotów składających się na całość użytkową.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT i nie będzie podlegała zwolnieniu z tego podatku ?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zbycie przedmiotowej nieruchomości, jako terenu budowlanego, będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT i nie będzie podlegało zwolnieniu z tego podatku, transakcja będzie opodatkowana według stawki 23%.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się z podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym

Dla obszaru przedmiotowej nieruchomości istnieje obowiązujący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.

W ocenie Wnioskodawcy naniesienia istniejące na nieruchomości nie są budowlami zaś sens ekonomiczny transakcji polega na zakupie gruntu, który zostanie przez nabywcę zagospodarowany wedle jego własnych potrzeb.

Pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową - art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane.

Z kolei w myśl art. 3 pkt 9 ww. ustawy przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Wobec powyższego utwardzenie placu i zapewnienie odpływu deszczówki nie mają cech budowli wymienionych w wyżej cytowanym przepisie, wskazać przy tym należy, że place postojowe zostały umieszczone w katalogu, określonych odrębnie od budowli, urządzeń budowlanych. W konsekwencji należy stwierdzić, że utwardzenie gruntu nie stanowi budowli i jako takie nie może być rozpatrywane jako podstawa do zwolnienia z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10.

Wnioskodawca wskazuje, że również obecna forma wykorzystania nieruchomości jako placu manewrowego nie przesądza w jego ocenie o istnieniu budowli - w odniesieniu do utwardzenia terenu stwierdzono w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 listopada 2012 r. o sygn. akt II OSK 1283/11: Skoro ustawodawca w art. 25 ust. 2 pkt 5 nie ograniczył w żaden sposób, jakim celom ma służyć utwardzenie powierzchni gruntu na działkach budowlanych, jakie ma być przeznaczenie tak utwardzonego gruntu, to nie można w drodze wykładni wprowadzać tu ograniczeń. Jeżeli ktoś zgodnie z powyższym przepisem wykona roboty budowlane polegające na utwardzeniu powierzchni gruntu na działce budowlanej, to nie można po wykonaniu tych robót mówić, że jest to budowa obiektu budowlanego, ponieważ utwardzony teren jest wykorzystywany np. jako plac składowy. Jeżeli na utwardzonej powierzchni gruntu zgodnie z art. 29 ust. 2 pkt 5 Prawa budowlanego mogą lądować helikoptery lub poruszać się samochody to jeszcze nie oznacza, że jest to lotnisko, czy droga czyli budowla w rozumieniu art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego, gdyż takie rozumienie wykluczałoby całkowicie zastosowanie art. 29 ust. 2 pkt 5 Prawa budowlanego. (...)

Przyszły Nabywca stoi na stanowisku, że jeśli nawet przyjąć punkt widzenia że jest to teren niezabudowany to samo ogrodzenie na działce niezabudowanej powoduje powstanie obiektu o jakim mowa w art. 3 pkt 3 prawa budowlanego czyli budowli, powołując się na wyrok II OSK 7/16. Wnioskodawca uważa, że sam fakt istnienia ogrodzenia nie może przesądzać o dopuszczalności zastosowania zwolnienia - ogrodzona działka to wciąż grunt. Wnioskodawca wskazuje wyrok NSA I FSK 102/14 z dnia 8 stycznia 2015 r. - Przy dostawie towaru - a nie ulega wątpliwości, że pytanie zawarte we wniosku o interpretację odnosiło się do dostawy towaru - kładzie się nacisk na ekonomiczny (gospodarczy) aspekt transakcji, jak i cel danej dostawy. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej TSUE) wielokrotnie zwracał uwagę na ekonomiczny sens transakcji, wskazując, że kryteria ekonomiczne mają decydujące znaczenie dla określenia prawidłowych skutków w zakresie podatku VAT dla danego zdarzenia gospodarczego (vide sprawy C-185/01 Auto Tease Holland B.V., C-461/08 Don Bosco Onroerend Goed BV przeciwko Staatssecretaris van Financien ). Istotne jest więc to, co jest sensem ekonomicznym transakcji dostawy działki niezabudowanej, na której wzniesione zostanie ogrodzenie trwale z gruntem związane, czy utrwalony płytami parking. Sensem ekonomicznym takiej transakcji, jak słusznie przyjęto w tej sprawie, jest sprzedaż gruntu, a nie ogrodzenia i parkingu, nawet jeżeli takie ogrodzenie ma uatrakcyjnić sprzedaż gruntu. Ogrodzenia nie można też, wbrew temu co podnosi skarżący, zakwalifikować do budowli. U.p.t.u. nie definiuje pojęcia budowli. Chcąc zdefiniować to pojęcie, można posłużyć się wykładnią systemową zewnętrzną. W Prawie budowlanym ustawodawca krajowy w art. 3 pkt 3 definiuje ogólnie pojęcie budowli, wskazując przy tym przykłady budowli. Wśród tych przykładów nie wymienia się ogrodzenia. Ogrodzenie traktowane jest jak urządzenie techniczne związane z obiektem budowlanym (vide art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego). Według Słownika języka polskiego pod redakcją M. Szymczaka (PWN Warszawa 1993, tom 2, ogrodzenie - to co ogradza, to czym coś jest ogrodzone. Ogrodzenie co do zasady związane jest z obiektem, w tym również gruntem które ogradza, nie pełni więc ono samodzielnych funkcji budowlanych. Przyjęcie stanowiska skarżącego oznaczałoby, że inaczej należałoby traktować ogrodzenie w zależności od tego, czy grunt zabudowany jest budynkiem, czy też nie, co nie ma żadnego uzasadnienia. To ostatnie stanowisko wyrażone zostało przez NSA w wyroku z 17 kwietnia 2012 r., sygn. akt I FSK 918/11 przywołanym przez WSA. Stanowisko to Naczelny Sąd Administracyjny w tym składzie w pełni podziela.

Biorąc pod uwagę przeznaczenie terenu zgodnie z planem zagospodarowania, istniejące utwardzenie placu nie będzie przedstawiać żadnej wartości funkcjonalnej ani ekonomicznej, wręcz przeciwnie, w tym przypadku Nabywca będzie zobligowany ponieść koszty jego rozbiórki - budowa nowego obiektu i zachowanie minimum 20% powierzchni czynnej biologicznie zgodnie ze wskaźnikami zabudowy oraz zagospodarowania terenu, wymuszą przynajmniej częściową rozbiórkę. W sensie ekonomicznym zatem, przedmiotem transakcji jest grunt.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary, na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie zatem z ww. przepisami nieruchomość spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy podkreślić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepis art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Podatnikami według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w myśl art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że w dniu 12 lutego 2015 r. została ogłoszona upadłość przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą W., obejmująca likwidację majątku i wyznaczony został syndyk masy upadłości w osobie Wnioskodawcy. W skład masy upadłości weszło prawo własności nieruchomości, określonej przez rzeczoznawcę majątkowego jako niezabudowana, stanowiąca działkę gruntu - teren jest ogrodzony (ogrodzenie z trzech stron wykonane z blachy stalowej, pozostała część ogrodzenia to siatka metalowa) oraz utwardzony (utwardzenia betonowe w postaci płyt stanowiących uprzednio fundamenty regałów wysokiego składowania oraz kostka brukowa pomiędzy nimi i na pozostałej części placu - teren utwardzony na większości powierzchni, nie utwardzone pozostały części przy samym ogrodzeniu oraz obszar przebiegającego przez teren nieruchomości cieku wodnego), istnieją również studzienki odpływu wody deszczowej. W okresie prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności, na nieruchomości składowano towary handlowe - znajdowały się tam regały wysokiego składowania na których przechowywano płytki ceramiczne - regały były połączone z podłożem (utwardzeniami betonowymi) lecz nie stanowiły wiaty ani hali, nie miały zadaszenia zaś przed wystawieniem nieruchomości na sprzedaż zostały z niej usunięte - nie będą wchodzić w skład przedmiotu sprzedaży. Od czerwca 2017 roku nieruchomość jest przedmiotem najmu - najemca wykorzystuje ją jako plac manewrowy szkoły jazdy. Dla obszaru nieruchomości istnieje obowiązujący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - określa on przeznaczenie terenu na usługi z dopuszczeniem zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy sprzedaż opisanej nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT bez możliwości korzystania ze zwolnienia od tego podatku.

Stosownie do przepisu art. 51 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. (Dz. U. z 2019 r., poz. 498) Prawo upadłościowe, uwzględniając wniosek o ogłoszenie upadłości, sąd wydaje postanowienie o ogłoszeniu upadłości, w którym wyznacza sędziego&komisarza i zastępcę sędziego&komisarza oraz syndyka.

Zgodnie z art. 157 ust. 1 ww. ustawy, funkcję syndyka może pełnić osoba fizyczna, która posiada pełną zdolność do czynności prawnych i licencję doradcy restrukturyzacyjnego.

Jak stanowi art. 160 ust. 1 cyt. ustawy, w sprawach dotyczących masy upadłości syndyk dokonuje czynności w imieniu własnym na rachunek upadłego.

W świetle cytowanych przepisów, upadły z mocy prawa traci zarząd oraz możliwość korzystania i rozporządzania majątkiem należącym do niego, jednakże ta okoliczność nie pozbawia upadłego statusu podatnika, do którego to stosuje się prawa i obowiązki wynikające z przepisów obowiązujących ustaw podatkowych. We wszelkich postępowaniach, stroną w znaczeniu materialnym pozostaje upadły to on jest podmiotem praw i obowiązków, natomiast syndykowi przysługuje legitymacja formalna do występowania w tych postępowaniach, jest on stroną w znaczeniu formalnym. W zakresie prawnopodatkowym działanie syndyka należy potraktować jako działanie przez pełnomocnika ze wszystkimi prawnymi tego stanu rzeczy konsekwencjami. W świetle powyższego, syndyk masy upadłości jest osobą odpowiedzialną w czasie trwania postępowania upadłościowego za realizację wszystkich obowiązków podatnika i płatnika przez upadłego.

Jak wynika z powyższego, okoliczność, że podmiot, będący czynnym podatnikiem podatku VAT, zostaje postawiony w stan upadłości, nie powoduje, że traci on automatycznie status czynnego podatnika podatku VAT, o ile wykonywane są przez ten podmiot lub w jego imieniu np. przez syndyka, czynności podlegające zakresowi podatku od towarów i usług. Zatem obowiązki podatnika nałożone m.in. przepisami ustawy o podatku od towarów i usług nie ustają w chwili ogłoszenia upadłości, a syndyk masy upadłości jest osobą odpowiedzialną w czasie trwania postępowania upadłościowego za realizację obowiązków podatnika.

W analizowanej sprawie, planowana przez syndyka masy upadłości sprzedaż nieruchomości stanowić będzie odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie zaś z art. 146 aa ust. 1 pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku VAT dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Art. 2 pkt 33 ustawy o VAT stanowi, że przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W sytuacji gdy nieruchomość jest zabudowana budynkami lub budowlami przy sprzedaży tych budynków, budowli lub ich części ustawa umożliwia zastosowanie zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz pkt 10a ustawy, po spełnieniu warunków zawartych w tych przepisach.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z art. 2 pkt 14 Ustawy o VAT - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W myśl art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym stanowi art. 43 ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

W przypadku budynków lub budowli niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków -skorzystanie ze zwolnienia o którym stanowi art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy o VAT.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym stanowi art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

W przypadku budynków lub budowli niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanych wyżej przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 Ustawy o VAT.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów zarówno nieruchomości, jak i ruchomości przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ww. ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r., poz. 1202 z późn.zm.), przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

W rozumieniu art. 3 pkt 3 ww. ustawy przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Przez obiekt liniowy należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego (art. 3 pkt 3a cyt. ustawy).

W myśl art. 3 pkt 9 ustawy prawo budowlane jako urządzenia budowlane, należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Jak wskazano w uzupełnieniu wniosku, ogrodzenia oraz przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu i gromadzeniu ścieków zostały ujęte w art. 3 ust. 9 w katalogu urządzeń budowlanych, określonych odrębnie od budowli, których definicję zawiera art. 3 ust. 3, zatem nie stanowią w myśl tych przepisów budowli,

Katalog urządzeń budowlanych obejmuje również place postojowe, zatem utwardzenie gruntu nie stanowi budowli zarówno co do kostki brukowej jak i utwardzeń betonowych stanowiących uprzednio fundamenty regałów - wobec demontażu regałów utwardzenia te utraciły swój walor stanowienia odrębnych pod względem technicznych części przedmiotów składających się na całość użytkową.

W analizowanej sprawie przedmiotem planowanej transakcji będzie zatem nieruchomość niezabudowana. Ponadto, dla opisanej nieruchomości istnieje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który określa przeznaczenie tego terenu na usługi z dopuszczeniem zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. W konsekwencji planowana dostawa opisanej nieruchomości nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zgodnie z którym, zwolniona od podatku jest dostawa terenów niezbudowanych, innych niż tereny budowlane.

W analizowanej sprawie nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10 a ustawy o VAT. Przywołane regulacje dotyczą budynków oraz budowli posadowionych na gruncie, natomiast zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy naniesienia znajdujące się na opisanej nieruchomości ( ogrodzenie oraz utwardzenie betonowe w postaci płyt) nie stanowią budowli w rozumieniu ustawy Prawo budowlane.

W niniejszej sprawie nie znajdzie również zastosowania zwolnienie od podatku określone art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jak wynika z opisu sprawy, nieruchomość nie była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej z podatku VAT, ponieważ przedsiębiorca wynajmował ją jako plac manewrowy szkoły jazdy. Nie zostaną zatem spełnione przesłanki do zastosowania tego przepisu.

Planowana sprzedaż opisanej nieruchomości będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług według stawki 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Tym samym należy uznać, że w ww. zakresie Wnioskodawca zaprezentował prawidłowe stanowisko w sprawie.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy.

Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4 , 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej