Temat interpretacji

Opodatkowanie zaliczki z tytułu wywłaszczenia na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości pod budowę drogi publicznej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2018 r. (data wpływu 15 listopada 2018 r.), uzupełnionym pismami: z dnia 7 stycznia 2019 r. (data wpływu 14 stycznia 2019 r.), z dnia 4 lutego 2019 r. (data wpływu 6 lutego 2019 r.), z dnia 25 lutego 2019 r. (data wpływu 27 lutego 2019 r.) oraz z dnia 12 marca 2019 r. (data wpływu 15 marca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zaliczki z tytułu wywłaszczenia na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości pod budowę drogi publicznej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie opodatkowania zaliczki z tytułu wywłaszczenia na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości pod budowę drogi publicznej. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 7 stycznia 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz złożenie aktualnego oświadczenia, o którym mowa w art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 4 lutego 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, pismem z dnia 25 lutego o doprecyzowanie opisu sprawy i przeformułowanie pytania oraz pismem z dnia 12 marca 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz przeformułowanie pytania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą od 2003 r. działalność gospodarczą obejmującą:

• doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej,
• wynajem nieruchomości na własny rachunek,
• kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek,
• działalność pozostała związana ze sportem.

Dochody uzyskane z ww. działalności Wnioskodawca rozlicza zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych podatkiem liniowym (art. 30c ustawy o PDOF). Wnioskodawca jest również podatnikiem podatku od towarów i usług.

W latach 1996-1998, czyli przed rozpoczęciem działalności gospodarczej, Zainteresowany zakupił z majątku prywatnego od osoby fizycznej kilka działek niezabudowanych. Działki te w 2003 r. Zainteresowany wprowadził do założonej działalności jako inwestycje nabyte w celu osiągnięcia korzyści ekonomicznych. Tylko jedna z działek posiada decyzję o warunkach zabudowy, a pozostałe to grunty rolne nieobjęte planem zagospodarowania przestrzennego i nieposiadające decyzji o warunkach zabudowy. W okresie od 1996 r. do 2018 r. Zainteresowany nie ponosił żadnych nakładów na ulepszenie, jedyne koszty to opłaty podatku rolnego, opłaty za prace porządkowe i za postawienie tablicy informacyjnej o sprzedaży działki.

W 2018 r. Wnioskodawca zawarł umowę o ustanowieniu służebności przesyłu oraz otrzymał decyzję GDDKIA o wywłaszczeniu na rzecz Skarbu Państwa części działek przeznaczonych pod budowę drogi S-17. 31 października 2018 r. i 9 listopada 2018 r. wpłynęły na konto Wnioskodawcy zaliczki w wysokości 70% ustalonej kwoty odszkodowania za wywłaszczenie działek pod budowę drogi. W dniu 9 listopada 2018 r. Zainteresowany otrzymał również na konto kwoty wynagrodzenia od S.A. za służebność przesyłu.

W piśmie z dnia 7 stycznia 2019 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowany wskazał, że:

W latach 1996-1998 czyli przed rozpoczęciem działalności gospodarczej Wnioskodawca zakupił z majątku prywatnego od osoby fizycznej kilka działek niezabudowanych (działki nr 3/1, 3/4, 4/1 4/4, 4/5, 5/3, 5/6, 5/8, 5/9, 5/10, 5/12, 5/13, 5/14, 5/15, 263/1 która została rozdzielona na działki 263/2, 263/3, 263/4). W związku z tym, że Zainteresowany nabył je jako osoba prywatna od osoby nie prowadzącej działalności, nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Działki te w 2003 r. Wnioskodawca wprowadził do założonej działalności jako inwestycje nabyte w celu osiągnięcia korzyści ekonomicznych. Dwie działki posiadają decyzje o warunkach zabudowy (działki nr 263/2 i 263/3), a pozostałe to grunty rolne nieobjęte planem zagospodarowania przestrzennego i nieposiadające decyzji o warunkach zabudowy. W związku z tym, że działki Zainteresowany wprowadził jedynie jako inwestycję, na tych działkach nie była prowadzona ani działalność gospodarcza, ani Wnioskodawca nie osiągał żadnych korzyści finansowych. Działki te nie wiązały się z prowadzoną bieżącą działalnością i VAT Zainteresowany odliczał jedynie od faktur za prace porządkowe i za postawienie tablicy informującej o zamiarze sprzedaży działki. W okresie od 1996 r. do 2018 r. Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów na ulepszenie, jedyne koszty to opłaty podatku rolnego, opłaty za prace porządkowe i za postawienie tablicy informacyjnej na działce nr 263/3 o sprzedaży działki. Tablica informacyjna nie stanowi budowli, gdyż nie była ustawiona na fundamentach. W 2018 r. Wnioskodawca zawarł umowę o ustanowieniu służebności przesyłu na działce nr 263/2, 263/3. Decyzja polegała na prawie zajęcia nieruchomości w zakresie niezbędnym do wybudowania (posadowienia) i utrzymania przesyłu energii elektrycznej lub nad działką napowietrznej linii elektroenergetycznej 400KV wraz z wszelkimi obiektami i urządzeniami związanymi z jej eksploatacją oraz do obowiązku znoszenia ograniczeń i zakazów w zakresie wznoszenia budynków mieszkalnych i innych związanych z pobytem ludzi. W 2018 r. na podstawie art. 12 ust. 4a, 4f, 4g i ust. 5 art. 18 i art. 23 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1474) oraz art. 132 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r., poz. 121) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. KPA (Dz. U. z 2017 r., poz. 1257) Wnioskodawca otrzymał decyzję Wojewody o wywłaszczeniu na rzecz Skarbu Państwa działek nr 3/1, 3/4, 4/1, 5/3, 5/8, 5/9, 5/10, 263/4 przeznaczonych na realizację inwestycji drogowej pn. (). 31 października 2018 r. i 9 listopada 2018 r. od GDDKIA wpłynęły na konto Wnioskodawcy zaliczki w wysokości 70% ustalonej kwoty odszkodowania za wywłaszczenie działek pod budowę drogi. W dniu 9 listopada 2018 r. Wnioskodawca otrzymał również na konto kwoty wynagrodzenia od S.A. za służebność przesyłu.

W piśmie z dnia 4 lutego 2019 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 23 stycznia 2019 r. Wnioskodawca wskazał, że

W latach 1996-1998 czyli przed rozpoczęciem działalności gospodarczej zakupił z majątku prywatnego od osoby fizycznej kilka działek niezabudowanych (działki nr 3/1, 3/4, 4/1, 4/4, 4/5, 5/3, 5/6, 5/8, 5/9, 5/10, 5/12, 5/13, 5/14, 5/15, 263/1. W związku z tym, że Wnioskodawca nabył je jako osoba prywatna od osoby nie prowadzącej działalności nie przysługiwało mu prawo odliczenia podatku naliczonego. Działki te w 2003 r. Wnioskodawca wprowadził do założonej działalności jako inwestycje nabyte w celu osiągnięcia korzyści ekonomicznych. Działka 263/1 została rozdzielona na działki 263/2, 263/3 zmiana z dnia 11 marca 2008 r. Działki 263/2, 263/3 posiadają decyzje o warunkach zabudowy Decyzja z dnia 31 marca 2011 r., a pozostałe to grunty rolne nieobjęte planem zagospodarowania przestrzennego i nieposiadające decyzji o warunkach zabudowy. W związku z tym, że działki Wnioskodawca wprowadził jedynie jako inwestycję, na tych działkach nie była prowadzona ani działalność gospodarcza, ani nie Wnioskodawca nie osiągał żadnych korzyści finansowych. Działki te nie wiązały się z prowadzoną bieżącą działalnością i Wnioskodawca VAT odliczał jedynie od faktur za prace porządkowe i za postawienie tablicy informującej o zamiarze sprzedaży działki. W okresie od 1996 r. do 2018 r. Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów na ulepszenie, jedyne koszty to opłaty podatku rolnego, opłaty za prace porządkowe i za postawienie tablicy informacyjnej na działce nr 263/3 o sprzedaży działki. Tablica informacyjna nie stanowi budowli, gdyż nie była ustawiona na fundamentach. 20 sierpnia 2018 r. zawarłem umowę o ustanowieniu służebności przesyłu na działkach nr 263/2, 3/2, 4/2, 5/2, 5/4, 5/5, 5/6. Decyzja polegała na prawie zajęcia nieruchomości w zakresie niezbędnym do wybudowania (posadowienia) i utrzymania przesyłu energii elektrycznej lub nad działką napowietrznej linii elektroenergetycznej 400KV wraz z wszelkimi obiektami i urządzeniami związanymi z jej eksploatacją oraz do obowiązku znoszenia ograniczeń i zakazów w zakresie wznoszenia budynków mieszkalnych i innych związanych z pobytem ludzi. W 2018 r. na podstawie art. 12 ust. 4a, 4f, 4g i ust. 5, art. 18 i art. 23 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1474) oraz art. 132 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r., poz. 121) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. KPA (Dz. U. z 2017 r., poz. 1257) Wnioskodawca otrzymał decyzję Wojewody o wywłaszczeniu na rzecz Skarbu Państwa działek:

nr 263/4 (z działki 263/2 powstała wywłaszczona działka nr 263/4), 3/1, 3/4, 4/1, 4/5, 5/3, 5/6, 5/8, 5/9, 5/10, 5/12, 5/13, 5/14, 5/15, 5/6 (Działki 3/1, 4/1, 5/3, 5/6 zostały w całości wywłaszczone pod inwestycję, pozostałe działki wymienione do wywłaszczenia, zostały objęte wywłaszczeniem w częściach) przeznaczonych na realizację inwestycji drogowej pn. () decyzja Wojewody z dnia 29 marca 2018 roku o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pn. () .

W ww. piśmie Wnioskodawca doprecyzował ponadto, że pierwotnie zadane pytanie o treści: Czy prawidłowo została wystawiona faktura VAT ze stawką zwolnioną na otrzymaną zaliczkę, w sytuacji, gdy jedna działka posiada decyzję o warunkach zabudowy dotyczy działki 263/4, która powstała z działki 263/2.

Natomiast w piśmie z dnia 25 lutego 2019 r. Zainteresowany wskazał, że po otrzymaniu zawiadomienia o uzupełnienie wniosku, zapytał w urzędzie gminy czy działki po podziale dalej mają warunki zabudowy objęte wcześniejszą decyzją. Z informacji jakie Wnioskodawca uzyskał, wynika, że działki po podziale nie mają już warunków zabudowy, w związku z tym dla działek po podziale nie obowiązuje decyzja wydana 31 marca 2011 r. Ponieważ w obecnej sytuacji nie ma działek z warunkami zabudowy, pytanie pierwsze powinno dotyczyć tylko zapytania czy prawidłowo została wystawiona faktura VAT ze stawką zwolnioną na otrzymaną zaliczkę.

Ponadto, w piśmie z dnia 12 marca 2019 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 4 marca 2019 r. Wnioskodawca wskazał, że działki 263/4 przed wydaniem decyzji o wywłaszczeniu nie było. Powstała ona z podziału działki 263/2 do wywłaszczenia. Działka 263/2 i powstała w wyniku wywłaszczenia działka 263/4 nie była i nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego. Działka 263/4 nie posiada i nigdy nie posiadała decyzji o warunkach zabudowy i nie jest i nie była objęta planem zagospodarowania przestrzennego. Jest to działka rolna.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(ostatecznie sformułowane pismem z dnia 25 lutego 2019 r.)

Czy prawidłowo została wystawiona faktura VAT ze stawką zwolnioną na otrzymaną zaliczkę? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 12 marca 2019 r.), działki, które nie są objęte planem zagospodarowania przestrzennego i nie posiadają decyzji o warunkach zabudowy zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, są zwolnione z VAT, gdyż ten artykuł mówi wprost, że zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Należy podkreślić, że co do zasady dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest odpłatność za daną czynność, co wynika wprost z powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Z przywołanego przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że czynność polegająca na przeniesieniu z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie stanowi dostawę towarów. W tej sytuacji bez znaczenia jest fakt, że dostawa nie jest de facto następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa. Odszkodowanie w tym przypadku pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną. W konsekwencji należy stwierdzić, że przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (w tym np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

Wynagrodzenie musi mieć zatem konkretny wymiar, a więc być konkretną wielkością wyrażalną w pieniądzu. Dostawę można uznać za dokonaną odpłatnie, dopiero gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru. Oznacza to, że przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów nabiera odpłatnego charakteru dopiero w momencie przyznania odszkodowania i ustalenia jego wysokości.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl przepisu art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. b ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty z tytułu przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu własności towarów w zamian za odszkodowanie.

W przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 1 i 2, obowiązek podatkowy powstaje w odniesieniu do otrzymanej kwoty (art. 19a ust. 6 ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą od 2003 r. działalność gospodarczą obejmującą: doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej, wynajem nieruchomości na własny rachunek, kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek, działalność pozostała związana ze sportem. W latach 1996-1998, czyli przed rozpoczęciem działalności gospodarczej Wnioskodawca zakupił z majątku prywatnego od osoby fizycznej kilka działek niezabudowanych (działki nr 3/1, 3/4, 4/1, 4/4, 4/5, 5/3, 5/6, 5/8, 5/9, 5/10, 5/12, 5/13, 5/14, 5/15, 263/1. W związku z tym, że Wnioskodawca nabył je jako osoba prywatna od osoby nie prowadzącej działalności nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Działki te w 2003 r. Wnioskodawca wprowadził do założonej działalności jako inwestycje nabyte w celu osiągnięcia korzyści ekonomicznych. Działka 263/1 została rozdzielona na działki 263/2, 263/3 zmiana z dnia 11 marca 2008 r. Działki 263/2, 263/3 posiadają decyzje o warunkach zabudowy Decyzja z dnia 31 marca 2011 r., a pozostałe to grunty rolne nieobjęte planem zagospodarowania przestrzennego i nieposiadające decyzji o warunkach zabudowy. W związku z tym, że działki Wnioskodawca wprowadził jedynie jako inwestycję na tych działkach nie była prowadzona ani działalność gospodarcza, a Wnioskodawca nie osiągał żadnych korzyści finansowych. Działki te nie wiązały się z prowadzoną bieżącą działalnością i Wnioskodawca VAT odliczał jedynie od faktur za prace porządkowe i za postawienie tablicy informującej o zamiarze sprzedaży działki. Tablica informacyjna nie stanowi budowli, gdyż nie była ustawiona na fundamentach. Dnia 20 sierpnia 2018 r. Wnioskodawca zawarł umowę o ustanowieniu służebności przesyłu na działkach nr 263/2, 3/2, 4/2, 5/2, 5/4, 5/5, 5/6. W 2018 r. Wnioskodawca otrzymał decyzję Wojewody o wywłaszczeniu na rzecz Skarbu Państwa działek: nr 263/4 (z działki 263/2 powstała wywłaszczona działka nr 263/4), 3/1, 3/4, 4/1, 4/5, 5/3, 5/6, 5/8, 5/9, 5/10, 5/12, 5/13, 5/14, 5/15, 5/6 (Działki 3/1, 4/1, 5/3, 5/6 zostały w całości wywłaszczone pod inwestycję, pozostałe działki wymienione do wywłaszczenia, zostały objęte wywłaszczeniem w częściach) przeznaczonych na realizację inwestycji drogowej decyzja Wojewody z dnia 29 marca 2018 r. o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. 31 października 2018 r. i 9 listopada 2018 r. wpłynęły na konto Wnioskodawcy zaliczki w wysokości 70% ustalonej kwoty odszkodowania za wywłaszczenie działek pod budowę drogi. Zainteresowany zapytał w urzędzie gminy, czy działki po podziale dalej mają warunki zabudowy objęte wcześniejszą decyzją. Z informacji jakie Wnioskodawca uzyskał, wynika, że działki po podziale nie maja już warunków zabudowy, w związku z tym dla działek po podziale nie obowiązuje decyzja wydana 31 marca 2011 r. Działki 263/4 przed wydaniem decyzji o wywłaszczeniu nie było. Powstała ona z podziału działki 263/2 do wywłaszczenia. Działka 263/2 i powstała w wyniku wywłaszczenia działka 263/4 nie była i nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego. Działka 263/4 nie posiada i nigdy nie posiadała decyzji o warunkach zabudowy i nie jest i nie była objęta planem zagospodarowania przestrzennego. Jest to działka rolna.

Na tle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości, w zakresie opodatkowania zaliczki otrzymanej z tytułu wywłaszczenia na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości pod budowę drogi publicznej.

Jak wyjaśniono wyżej, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

Mając na uwadze powołane wyżej regulacje prawne należy stwierdzić, że dostawa nieruchomości przez Wnioskodawcę na rzecz Skarbu Państwa będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy) jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Należy bowiem wskazać, że przedmiotowa transakcja będzie dotyczyła towaru w rozumieniu ustawy oraz będzie dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług (o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Natomiast w myśl art. 146aa ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział obniżone stawki podatku oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów lub świadczenia niektórych usług, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów i świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Przepis art. 2 pkt 33 ustawy w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz w przypadku braku takiego planu wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane w myśl art. 2 pkt 33 ustawy. Natomiast dostawa gruntów niezabudowanych, które nie są terenami budowlanymi, jest zwolniona od podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1945, z późn. zm.), w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy da innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Na podstawie art. 112 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r., poz. 2204, z późn. zm.), wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości.

W myśl art. 128 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, wywłaszczenie własności nieruchomości, użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczonej odpowiadającym wartości tych praw.

Z okoliczności sprawy wynika, że przed dniem, w którym wydano decyzję o wywłaszczeniu działki nr 263/4 nie istniał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla terenu obejmującego ww. działkę. Dla przedmiotowej działki nie została wydana także decyzja o warunkach zabudowy. Działka będąca przedmiotem dostawy nie stanowi zatem terenu budowlanego zdefiniowanego w art. 2 pkt 33 ustawy. Tym samym dostawa przedmiotowej działki korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W myśl przepisu art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 (art. 106b ust. 2 ustawy).

W myśl przepisu art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Mając na uwadze przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, że czynność przeniesienia przez Wnioskodawcę z mocy prawa w zamian za odszkodowanie prawa własności działki 263/4 stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Dostawa ta jednak korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, bowiem ww. działka nie stanowi terenów budowlanych, o których mowa w art. 2 pkt 33 ustawy. Konsekwentnie, wystawiając fakturę dokumentującą otrzymaną zaliczkę z tytułu wywłaszczenia ww. nieruchomości, Wnioskodawca postąpił prawidłowo stosując zwolnienie od podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, analizując całościowo stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie, należało ocenić jako prawidłowe.

Ponadto zaznaczenia wymaga, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być rozpatrzone.

Tutejszy organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zaliczki z tytułu wywłaszczenia na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości pod budowę drogi publicznej (pytanie oznaczone we wniosku nr 1). Natomiast wniosek w pozostałej części dotyczącej podatku od towarów i usług, tj. opodatkowania służebności przesyłu (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) oraz w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych został załatwiony odrębnymi pismami.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej