Temat interpretacji

Brak prawa do odliczenia podatku związanego z realizacją inwestycji.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 czerwca 2019 r. (data wpływu 18 czerwca 2019 r.) uzupełnionym w dniu 21 sierpnia 2019 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku związanego z realizacją inwestycji pn. Przebudowa i rozbudowa ul. () jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 21 sierpnia 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku związanego z realizacją inwestycji pn. Przebudowa i rozbudowa ul. ().

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina Miasta jest czynnym podatnikiem VAT. Powyższe wynika z komunikatu Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2015 r., w którym wskazano że model rozliczeń polegający za zachowaniu statusu odrębnego podatnika VAT przez jednostki budżetowe do dnia 1 stycznia 2017 r. nie będzie kwestionowany. Po dniu 1 stycznia 2017 r. w związku z centralizacją rozliczeń VAT, faktury wystawiane są na Gminę (jej numer NIP). Dodatkowo, w dniu 29 września 2015 r. zapadł w sprawie C-276/14 Gmina Wrocław przeciwko Ministrowi Finansów wyrok TSUE, zgodnie z którym gminna jednostka organizacyjna, której działalność gospodarcza nie spełnia kryterium samodzielności w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE nie może być uznana za podatnika podatku od wartości dodanej odrębnie od gminy, w której skład jednostka ta wchodzi.

Jak stanowi art. 92 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym, miasto na prawach powiatu jest gminą wykonującą zadania powiatu na zasadach określonych w tej ustawie. Stosownie do przepisów ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, Gmina jest jednostką samorządu terytorialnego posiadającą osobowość prawną, wykonującą zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność (art. 2 ust. 1 i ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym). Miasto realizuje swoje zadania własne, które polegają na zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty oraz zadania zlecone z zakresu administracji rządowej, jak również z zakresu organizacji przygotowań i przeprowadzenia wyborów powszechnych oraz referendów (art. 7 i art. 8 tej ustawy).

W celu wykonywania zadań nałożonych na mocy odrębnych ustaw, Gmina tworzy jednostki organizacyjne, a także zawiera umowy z innymi podmiotami (art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym).

Wśród jednostek organizacyjnych Gminy Miasta znajduje się M., który został powołany w celu realizacji zadań własnych Gminy związanych z utrzymaniem i rozwojem układu drogowego, rozwojem ruchu i oświetlenia ulicznego. Zakres działania M. uregulowany statutem stanowiącym załącznik do uchwały Rady Miasta obejmuje planowanie, budowę, przebudowę, remont, utrzymanie i ochronę dróg oraz drogowych obiektów inżynierskich, zgodnie z postanowieniami statutu i ustawy o drogach publicznych, a w szczególności:

1. opracowywanie projektów planów rozwoju sieci drogowej;
2. opracowywanie projektów planów finansowania budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg oraz drogowych obiektów inżynierskich;
3. pełnienie funkcji inwestora;
4. utrzymanie nawierzchni drogi, chodników, drogowych obiektów inżynierskich;
5. realizacja zadań w zakresie inżynierii ruchu;
6. przygotowanie infrastruktury drogowej dla potrzeb obronnych;
7. koordynacja robót w pasie drogowym, w tym utrzymanie zieleni przydrożnej;
8. wydawanie zezwoleń na zajęcie pasa drogowego i zjazdy z dróg oraz pobieranie opłat i kar pieniężnych;
9. prowadzenie ewidencji dróg, obiektów mostowych, tuneli i przepustów;
10. sporządzanie informacji o drogach publicznych oraz przekazywanie ich G.;
11. przeprowadzanie okresowych kontroli stanu dróg i drogowych obiektów inżynierskich,
12. badanie wpływu robót drogowych na bezpieczeństwo ruchu drogowego;
13. wykonywanie robót interwencyjnych, robót utrzymaniowych i zabezpieczających;
14. przeciwdziałanie niszczeniu dróg przez ich użytkowników;
15. przeciwdziałanie niekorzystnym przeobrażeniom środowiska powstającym w następstwie budowy lub utrzymania dróg;
16. wprowadzenie ograniczeń bądź zamykanie dróg i drogowych obiektów inżynierskich dla ruchu oraz wyznaczanie objazdów;
17. dokonywanie okresowych pomiarów ruchu drogowego;
18. sadzenie oraz usuwanie drzew i krzewów w pasie drogowym przebudowywanych budowanych dróg;
19. nabywanie nieruchomości pod pasy drogowe dróg publicznych i gospodarowanie nimi w ramach posiadanego prawa do tych nieruchomości;
20. wykonywanie innych zadań ciążących na organie zarządzającym drogami publicznymi wynikających z obowiązujących przepisów prawa,
21. utrzymywanie czystości, odśnieżanie i zwalczanie śliskości zimowej na drogach publicznych Miasta.

Do zadań M. należy nadto organizowanie przetargów na wykonawstwo, zgodnie z ustawą o zamówieniach publicznych w ramach przekazywanych na ten cel środków finansowych oraz pobieranie opłat parkingowych w wyznaczonych Strefach Płatnego Parkowania w pasach drogowych na podstawie odpowiednich uchwał Rady Miasta, ustalających strefy płatnego parkowania, opłaty za postój pojazdów samochodowych oraz opłaty dodatkowe za nieuiszczenie opłat za postój pojazdów samochodowych na drogach publicznych.

Wnioskodawca, tj. Gmina Miasta, za pośrednictwem M. zrealizował inwestycję pn. Przebudowa i rozbudowa ul. () współfinansowaną ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko na lata 2014-2020. Inwestycja drogowa została rozpoczęta w październiku 2016 r. a zakończona w maju 2019 r. Przedmiotem projektu była przebudowa i rozbudowa odcinka drogi krajowej nr (), polegająca na wykonaniu nowych jezdni, wiaduktów nad torami kolejowymi i całej infrastruktury towarzyszącej. Nad realizacją robót budowlanych sprawowany był zewnętrzny nadzór inwestorski. W związku z powyższym Wnioskodawca poniósł wydatki dotyczące prac związanych z przygotowaniem oraz wykonaniem inwestycji, tj. przygotowanie dokumentacji projektowej oraz wykonanie robót budowlanych w oparciu o nią, a także zarządzanie i nadzór nad realizacją inwestycji. W ramach rzeczowej realizacji zadania wykonano następujące prace:

• opracowanie dokumentacji projektowo-kosztorysowej,
• budowa drugiej jezdni od ul. () do ul. (..) oraz przebudowa jezdni istniejącej,
• budowa dwóch wiaduktów kolejowych (dla każdej jezdni osobno),
• budowa chodników i ciągów pieszo-rowerowych,
• budowa oświetlenia,
• budowa i przebudowa kanalizacji deszczowej i sanitarnej,
• przebudowa infrastruktury technicznej,
• przebudowa i budowa zatok autobusowych,
• wdrożenie elementów ITS,
• wycinka drzew i nasadzenia zieleni.

Poniesione wydatki w związku z realizacją inwestycji zostały udokumentowane fakturami VAT wystawionymi na Wnioskodawcę.

Efektem końcowym robót budowlanych prowadzonych w ramach inwestycji pn. Przebudowa i rozbudowa ul. () jest droga publiczna wraz z towarzyszącą infrastrukturą, tj. jezdnie, wiadukty nad linią kolejową, chodniki i ciągi pieszo-rowerowe, oświetlenie uliczne, kanalizacja deszczowa i sanitarna, elementy teletechniki oraz zatoki autobusowe.

W ramach przedmiotowej inwestycji wybudowano również infrastrukturę przystankową tj. zmodernizowano jedną istniejącą i wybudowano cztery nowe zatoki przystankowe. Wnioskodawca za zatrzymywanie się na przystankach autobusowych pobiera od przewoźników opłatę, o której mowa w art. 16 ust. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym. Uchwałą Rady Miasta w sprawie ustalenia stawki opłaty za korzystanie przez operatorów i przewoźników z przystanków komunikacyjnych, których właścicielem lub zarządzającym jest Gmina Miasta ustalono stawkę opłaty za korzystanie z przystanków autobusowych w wysokości 0,05 zł za jedno zatrzymanie środka transportu na przystanku komunikacyjnym.

W uzupełnieniu wniosku dodatkowo wyjaśniono, że zakres rzeczowy inwestycji obejmował również wykonanie robót branżowych w zakresie budowy kanalizacji deszczowej oraz usunięcia kolizji z istniejącą siecią sanitarną (wodociągową). Wykonanie wszystkich robót budowlanych leżało w gestii Wykonawcy, z którym została podpisana umowa na przebudowę i rozbudowę ul. (). Należy zwrócić uwagę, że roboty budowlane branży sanitarnej polegały wyłącznie na usunięciu kolizji w kontekście budowy drogi, bez montażu urządzeń. W wyniku zrealizowanych robót budowlanych został przebudowany i rozbudowany odcinek drogi krajowej nr () w granicach administracyjnych miasta, której dalsze utrzymanie leży w gestii M. jednostki Gminy, która została powołana w celu realizacji zadań własnych Gminy związanych z utrzymaniem i rozwojem układu drogowego, rozwojem ruchu i oświetlenia ulicznego. W związku z powyższym budowa kanalizacji deszczowej oraz usunięcie kolizji w zakresie branży sanitarnej nie implikuje jej wykorzystania do czynności opodatkowanych.

Powstałe w wyniku realizacji przedsięwzięcia zatoki autobusowe wraz z infrastrukturą przystankową są wykorzystywane przez Gminę wyłącznie w celu poboru opłaty, o której mowa w art. 16 ust. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym.

Elementy ITS zostały wdrożone na podstawie zawartej umowy z Wykonawcą robót budowlanych i w związku z tym, że stanowią element drogi nie są i nie będą wykorzystane do czynności opodatkowanych.

Przebudowana infrastruktura techniczna (usunięcie kolizji z istniejącymi sieciami, budowa oświetlenia) stanowi element drogi i nie jest i nie będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych.

Przedmiotowa inwestycja została przyjęta na podstawie dowodu OT jako nowy środek trwały zwiększający wartość majątku, ze wskazaniem miejsca użytkowania - Gmina Miasta. Ewidencja środków trwałych w zakresie inwestycji drogowych prowadzona jest w M. jako jednostce Gminy odpowiedzialnej m.in. za budowę i przebudowę dróg. Nakłady inwestycyjne przedstawione w przedmiotowym dokumencie odnoszą się do wszystkich branż wykonanych robót budowlanych w efekcie, których powstał odcinek drogi publicznej wraz z obiektami inżynierskimi stanowiący całość techniczno-użytkową, przeznaczoną do prowadzenia ruchu drogowego, zlokalizowany w pasie drogowym w ciągu ul. ().

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawcy, jako czynnemu podatnikowi podatku VAT, będzie przysługiwało pełne prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazywanego na otrzymywanych fakturach zakupu dotyczących bezpośrednio lub pośrednio wyłącznie kosztów przygotowania dokumentacji projektowej oraz remontu i budowy zatok autobusowych wraz z infrastrukturą przystankową oraz dotyczących sprawowania nadzoru technicznego nad robotami budowlanymi i ich jakością?
2. Czy Wnioskodawcy, jako czynnemu podatnikowi podatku VAT, będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazywanego na otrzymanych fakturach zakupu dotyczących bezpośrednio lub pośrednio wyłącznie kosztów przygotowania dokumentacji projektowej oraz robót budowlanych z wyłączeniem remontu oraz budowy zatok autobusowych wraz z infrastrukturą przystankową?

W uzupełnieniu wniosku wyjaśniono, że:

• pytanie nr 1 dotyczy opracowania dokumentacji projektowej oraz wyłącznie remontu i budowy zatok autobusowych wraz z infrastrukturą przystankową oraz sprawowania nadzoru inwestorskiego nad przedmiotowymi robotami budowlanymi i ich jakością; w związku z tym, że powstały majątek w tym zakresie wiąże się wykonywaniem czynności o odpłatnym charakterze tj. pobieraniem opłat od przewoźników zatrzymujących się na przystankach autobusowych, większa część opisu odnosi się do powstałej infrastruktury przystankowej;
• pytanie nr 2 dotyczy opracowania dokumentacji projektowej oraz wykonania robót budowlanych branżowych niezbędnych do przebudowy i rozbudowy ul. () z wyłączeniem remontu oraz budowy zatok autobusowych wraz z infrastrukturą przystankową, efektem końcowym przedsięwzięcia jest droga publiczna wraz z towarzyszącą infrastrukturą, tj.: jezdnie, chodniki, ciągi pieszo-rowerowe, obiekty inżynierskie, oświetlenie uliczne, kanalizacja deszczowa i sanitarna, elementy teletechniki; nad robotami budowlanymi sprawowany był nadzór inwestorski.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał dwa pytania mając na względzie przedstawienie całego zakresu rzeczowego inwestycji, z którego jeden element, tj. budowa zatok autobusowych wraz z infrastrukturą przystankową generuje pobieranie opłat od przewoźników za zatrzymywanie się na przystankach autobusowych.

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Gminie nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wykazywanego na fakturach zakupu dotyczących bezpośrednio lub pośrednio wyłącznie kosztów przygotowania dokumentacji projektowej oraz budowy i remontu zatok autobusowych wraz z infrastrukturą przystankową oraz dotyczących sprawowania nadzoru technicznego nad przedmiotowymi robotami budowlanymi i ich jakością.
2. Gminie nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wykazywane na otrzymywanych fakturach zakupu dotyczących bezpośrednio lub pośrednio kosztów przygotowania dokumentacji projektowej oraz robót budowlanych z wyłączeniem budowy zatok autobusowych wraz z infrastrukturą przystankową oraz budowy kanałów technologicznych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4. art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 powoływanej ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu: nabycia towarów i usług, dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do opodatkowanych czynności (w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi).

Od dnia 1 stycznia 2016 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników, wydanego na podstawie art. 86 ust. 22 ustawy o podatku od towarów i usług. Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć. Przez jednostkę budżetową, zgodnie z § 2 pkt 6 rozporządzenia rozumie się utworzoną przez jednostkę samorządu terytorialnego, samorządową jednostkę budżetową. W przypadku analizy przepisów art. 15 ustawy o VAT nasuwa się konkluzja, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez jednostki czynności w strefie ich aktywności cywilnoprawnej np. czynności sprzedaży, zamiany, wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego. Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Dodatkowo, w świetle art. 2 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, gmina wykonuje zadania publicznym w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują zadania w zakresie gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu kołowego (art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym).

Zgodnie z art. 1 ustawy o drogach publicznych drogą publiczną jest droga, zaliczona na podstawie niniejszej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych. W myśl art. 2a ust. 2 ww. ustawy drogi wojewódzkie, powiatowe i gminne stanowią własność samorządu województwa, powiatu lub gminy. Zgodnie z art. 19 ust. 1 organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymywania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi. Wójt (burmistrz, prezydent miasta) jest zarządcą dróg dla dróg gminnych. Dodatkowo, w granicach miast na prawach powiatu zarządcą wszystkich dróg publicznych, z wyjątkiem autostrad i dróg ekspresowych jest prezydent miasta (art. 19 ust. 5 udp).

Analizując możliwość odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji drogowej, należy zauważyć, że co do zasady budowa dróg publicznych jest realizacją celu publicznego na poziomie samorządowym, a więc jako zadanie jednostek samorządu terytorialnego mające na celu zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty i nie stanowi czynności związanej z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT, uprawniającej do odliczenia podatku naliczonego.

W ramach inwestycji drogowej doszło do przebudowania oraz wybudowania infrastruktury przystankowej. Aby jednak dokonać prawidłowego rozstrzygnięcia kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupów związanych z przebudową i budową infrastruktury przystankowej, przede wszystkim określenia wymaga czy czynności udostępnienia przystanków, za które pobierane są opłaty podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W tym miejscu należy wskazać, że w ugruntowanej linii orzeczniczej przyjmuje się, że czynności odpłatnego udostępnienia przystanków komunikacyjnych są przejawem wykonywania władztwa publicznego (wyrok NSA z 20 marca 2013 r., I FSK 687/12; z 27 listopada 2013 r., I FSK 1781/12 oraz z 2 lipca 2015 r. I FSK 821/14).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym organizatorem publicznego transportu zbiorowego, właściwym ze względu na obszar działania lub zasięg przewozów, jest gmina: na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w gminnych przewozach pasażerskich, której powierzono zadanie organizacji publicznego transportu zbiorowego na mocy porozumienia między gminami - na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w gminnych przewozach pasażerskich, na obszarze gmin, które zawarły porozumienie.

W myśl art. 8 ww. ustawy do zadań organizatora należy planowanie rozwoju transportu, organizowanie publicznego transportu zbiorowego, zarządzanie publicznym transportem zbiorowym. W myśl art. 15 ust. 1 pkt 3 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, organizowanie publicznego transportu zbiorowego polega w szczególności na zapewnieniu odpowiednich warunków funkcjonowania publicznego transportu zbiorowego, w szczególności w zakresie standardów dotyczących przystanków komunikacyjnych oraz dworców, korzystania z przystanków komunikacyjnych oraz dworców, funkcjonowania zintegrowanych węzłów przesiadkowych, funkcjonowania zintegrowanego systemu taryfowo-biletowego, systemu informacji dla pasażera. Przepisy ww. ustawy o publicznym transporcie zbiorowym wprowadzają pojęcie operatora publiczne transportu zbiorowego, przez którego w myśl art. 4 ust. 1 pkt 8 ustawy należy rozumieć samorządowy zakład budżetowy oraz przedsiębiorcę uprawnionego do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób, który zawarł z organizatorem publicznego transportu zbiorowego umowę o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, na linii komunikacyjnej określonej w umowie. Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 4 cyt. ustawy przewidziano możliwość pobierania przez jednostkę samorządu terytorialnego opłat za korzystanie przez operatorów i przewoźników z przystanków komunikacyjnych lub dworców, których jest właścicielem albo zarządzającym. Stawka opłaty ustana jest w drodze uchwały podjętej przez właściwy organ danej jednostki samorządu terytorialnego, z uwzględnieniem niedyskryminujących zasad. W myśl art. 16 ust. 7 ww. ustawy, opłaty o których mowa w ust. 4 stanowią dochód właściwej jednostki samorządu terytorialnego, z przeznaczeniem na: utrzymanie przystanków komunikacyjnych oraz dworców, o których mowa w ust. 4 oraz realizację zadań określonych w art. 18 - w przypadku, gdy organizatorem jest gmina.

Z uwagi więc na to, iż Gmina Miasta jako jednostka samorządu terytorialnego ustanowiła, w drodze uchwały wydanej na podstawie art. 16 ust. 4 ustawy opłatę za korzystanie z przystanków, operatorzy i przewoźnicy są zobligowani do ponoszenia tej opłaty w wysokości wynikającej z pomnożenia opłaty przez liczbę zatrzymań wynikającą z rozkładu jazdy.

W orzeczeniu NSA z dnia 20 marca 2013 r. wydanym w sprawie o sygn. akt I FSK 687/12 jednoznacznie wskazano, że organy władzy o charakterze krajowym, regionalnym, lokalnym i inne instytucje prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują i transakcjami, które zawierają jako władze publiczne, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub inne płatności w związku z taką działalnością lub transakcjami. NSA wskazał także, że pobieranie przez samorząd opłat (daniny publicznej) za korzystanie z przystanków komunikacyjnych i dworców jest bez wątpienia przejawem wykonywania władztwa publicznego.

Dodatkowo WSA w Gliwicach w wyroku z dnia 29 czerwca 2016 r. o sygn. akt III SA/G11539/14 orzekł, że pobieranie opłat za korzystanie z przystanków komunikacyjnych, których właścicielem lub zarządzającym jest gmina, jest czynnością przy wykonywania której Gmina występuje w roli organu władzy publicznej i zarazem mieszczącą się w sferze publicznoprawnej.

Gmina nie ma swobody wydatkowania dochodów uzyskanych z opłat za korzystanie przez operatora i przewoźnika z przystanków komunikacyjnych. Środki te mogą być wydatkowane wyłącznie na cele wskazane w ustawie o publicznym transporcie drogowym.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy wskazać, że Wnioskodawca wypełniając zadania własne Gminy w przedstawionym we wniosku zakresie, spełnia obie przesłanki wskazane w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. Pobieranie opłat (daniny publicznej) za korzystanie z przystanków komunikacyjnych jest przejawem wykonywania władztwa publicznego. Podmiot sprawujący zarząd i organizowanie lokalnego transportu zbiorowego przy wykonywaniu tych czynności działa na ustawowo uregulowanych zasadach, a zatem nie jest w stanie dokonywać modyfikacji, dopuszczalnych w stosunkach cywilnoprawnych w ramach swobody zawierania umów. Organ taki pobiera należność o charakterze daniny publicznej, zaś dochód uzyskiwany z jej poboru służy celom publicznym. Dlatego też Wnioskodawca przychyla się do stanowiska, że czynności udostępnienia zatok autobusowych, za które pobierana jest opłata nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a nabywane przez Wnioskodawcę towary i usługi wykorzystywane do przebudowania istniejących lub wybudowania nowych zatok autobusowych nie są związane ze sprzedażą opodatkowaną.

Biorąc więc pod uwagę powołane przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, w świetle których prawo do odliczenia podatku naliczonego uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, należy stwierdzić że w zaistniałych okolicznościach warunek ten nie może być spełniony. Wydatki poniesione na przebudowę i budowę zatok autobusowych wraz z infrastrukturą przystankową oraz wydatki odnoszące się sprawowania nadzoru technicznego nad robotami budowlanymi i ich jakością nie mają więc związku z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

Wnioskodawca stoi więc na stanowisku, że nie przysługuje jemu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o pełną kwotę podatku naliczonego związanego z zaprojektowaniem i przebudową istniejących lub budową nowych zatok autobusowych wraz z infrastrukturą przystankową, a także ze sprawowaniem nadzoru technicznego nad robotami budowlanymi i ich jakością.

W aspekcie możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazywanego na fakturach zakupu dotyczących bezpośrednio lub pośrednio kosztów wykonania dokumentacji projektowej oraz robót budowlanych z wyłączeniem zatok autobusowych wraz z infrastrukturą przystankową, należy wskazać, że efektem końcowym inwestycji jest droga publiczna wraz z towarzyszącą infrastrukturą. Wykonanie inwestycji służy realizacji zadań nałożonych na Gminę art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym w zw. 2 art. 20 pkt 3 ustawy o drogach publicznych. W związku z powyższym należy uznać, że nabycie towarów i usług związanych z realizacją projektu w zakresie robót budowlanych związanych z budową i przebudową drogi publicznej wraz z infrastrukturą towarzyszącą (jezdnie, chodniki, ścieżki rowerowe, oświetlenie uliczne, kanalizacja deszczowa i sanitarna) służy wyłącznie czynnościom niepodlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT. Z tego też względu Wnioskodawca nie dokonuje nabycia towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i tym samym nie będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT, a więc nie spełni przesłanek z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Nie będzie więc przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wykazywane na otrzymywanych fakturach zakupu dotyczących bezpośrednio lub pośrednio kosztów przygotowania dokumentacji projektowej oraz robót budowlanych, z wyłączeniem budowy zatok autobusowych wraz z infrastrukturą przystankową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Tutejszy organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami zawartymi we wniosku nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej