Stanowisko Wnioskodawców:

W ocenie Wnioskodawcy, w świetle art. 2 pkt 27e i art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, sprzedaż Biznesu 1 nie stanowiła sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a tym samym nie była wyłączona z zakresu opodatkowania VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, nie występuje ograniczenie w odliczeniu VAT po stronie Nabywcy z uwagi na fakt, jakoby sprzedaż Biznesu 1 miała nie podlegać opodatkowaniu VAT.& 

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie Pytania nr 1:

Jak stanowi art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Jednocześnie, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, transakcje obejmujące sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa, nie podlegają opodatkowaniu VAT.

W świetle zacytowanej definicji zorganizowana część przedsiębiorstwa oznacza pewien zespół składników majątkowych, które są wyodrębnione w sposób funkcjonalny, organizacyjny oraz finansowy w istniejącym przedsiębiorstwie i które posiadają zdolność do samodzielnego działania. Kluczowa więc jest kontynuacja danej działalności i przejęcie wszystkich funkcji (elementów) związanych z daną działalnością.

W przypadku transakcji obejmującej sprzedaż Biznesu 1, nie można stwierdzić, iż doszło do sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Pomimo, iż przedmiotem sprzedaży była wyodrębniona funkcjonalnie, organizacyjnie czy finansowo części biznesu Wnioskodawcy, to jednak z uwagi na brak przejścia całości biznesu na Nabywcę, to nie doszło do zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wynika to w szczególności z faktu, że:

• Nabywca nie przejął otwartych zleceń realizowanych przez jednostki biznesowe, które to zlecenia zostały rozpoczęte przed dniem sprzedaży Biznesu 1,
• Nabywca nie przejął prawa do zafakturowania zleceń, które zostały wykonane przed dniem sprzedaży,
• Nabywca nie przejął zobowiązań i gwarancji wynikających z wykonanych już zleceń dotyczących Biznesu 1.

W tym zakresie więc, sprzedaż Biznesu 1 miała raczej charakter sprzedaży prawa do prowadzenia działalności pozostającej w kompetencji wybranych jednostek biznesowych od określonego dnia, a nie wejście w prawa i obowiązki dotyczące Biznesu 1. Od dnia sprzedaży Nabywca może taką działalność realizować, ale jednocześnie nie ma kompetencji dotyczących działalności historycznej czy kontynuowanej Biznesu 1.

Z tej przyczyny, w świetle objaśnień Ministerstwa Finansów z dnia 11 grudnia 2018 r., Nabywca nie ma możliwości kontynuować działalności Biznesu 1 - Nabywca może realizować analogiczną działalność jak Biznes 1 (przy wsparciu usługowym Spółki w okresie przejściowym), natomiast nie jest to kontynuacja. Brak możliwości kontynuacji biznesu wyklucza możliwość uznania tej operacji za sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W konsekwencji opodatkowanie sprzedaż Biznesu 1, powinna podlegać opodatkowaniu VAT.& 

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie Pytania 2:

W myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Z przepisu tego wynika, że jeśli podatek wykazany na fakturze obiektywnie nie istnieje - gdyż transakcja nie podlegała opodatkowaniu bądź była zwolniona z podatku - wówczas nie można odliczyć kwoty podatku z takiej faktury.

Do transakcji nie podlegających opodatkowaniu, o których mowa w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, zaliczyć należy sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zgodnie bowiem z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest zatem wyłączona z zakresu opodatkowania podatkiem VAT.

Jak wskazano powyżej, sprzedaż Biznesu 1 nie powinna być traktowana jako sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa (z uwagi na brak faktycznej możliwości kontynuacji tej działalności). W konsekwencji, ograniczenie w odliczeniu VAT po stronie nabywcy, z faktury wystawionej przez Spółkę z tytułu sprzedaży Biznesu 1, nie powinno mieć miejsca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W tym miejscu należy wskazać, że w myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji przedsiębiorstwa. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145 z późn. zm.).

Zgodnie z powołanym wyżej przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych, przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Ponadto art. 55² Kodeksu cywilnego stanowi, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo jest nie tylko sumą składników materialnych i niematerialnych, lecz ich zorganizowanym zespołem, tzn. składniki te powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie tylko o zbiorze pewnych elementów. Czynnikiem konstytuującym przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym jest występowanie elementu organizacji oraz funkcjonalnego powiązania różnorodnych jego składników, umożliwiających traktowanie przedsiębiorstwa jako pewnej całości - wyrok NSA z dnia 27 marca 2008 r. (sygn. II FSK 1896/11).

Zatem, przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym.

Definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta jest w art. 2 ust. 27e ustawy, pod którym to pojęciem rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług będziemy mieli do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest dowolnym zbiorem składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) wchodzących w skład przedsiębiorstwa, ale wyodrębnionym organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie zespołem tych składników, zdolnym do samodzielnej realizacji określonych zadań gospodarczych. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Prawidłowa klasyfikacja przedmiotu transakcji, tj. przedsiębiorstwo/zorganizowana część przedsiębiorstwa lub poszczególne składniki majątkowe ma decydujące znaczenie dla prawidłowego ustalenia skutków podatkowych transakcji.

Przy ocenie, czy składniki majątku powinny być uznane za (i) przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy, czy też (ii) zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy uwzględnić należy następujące okoliczności:

1. zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz
2. faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji (wyrok TSUE z dnia 30 maja 2013 r. w sprawie C-651/11 X BV, pkt 34).

Wskazanej oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji. Tym samym, w przypadku, gdy konieczne dla kontynuowania działalności gospodarczej jest angażowanie przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji lub podejmowanie dodatkowych działań, brak jest możliwości stwierdzenia, że w danym przypadku zespół składników majątkowych stanowi przedsiębiorstwo lub ZCP.

Jak wskazał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: Trybunał lub TSUE) w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie C 444/10 Schriever przekazanie całości lub części aktywów należy interpretować w taki sposób, że obejmuje ono przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą. Podobne stanowisko prezentowane jest w orzecznictwie sądów administracyjnych (wyroki NSA: z dnia 25 czerwca 2013 r. sygn. akt I FSK 955/12 oraz z dnia 21 listopada 2016 r. sygn. akt I FSK 1316). Zgodnie natomiast z orzecznictwem TSUE (wyrok TSUE z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Christel Schriever, pkt 26) ocena, jakie dobra ruchome lub nieruchome są niezbędne do utworzenia przedsiębiorstwa lub ZCP, musi być dokonywana () z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej.

Z okoliczności sprawy wynika, że Spółka 1 sp. z o.o. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest polską spółką kapitałową, zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Spółka prowadzi działalność m.in. w zakresie badań rynku (instytut badawczy). Spółka jest częścią międzynarodowej grupy, realizującej zbliżoną działalność na poszczególnych rynkach zagranicznych.

Wnioskodawca prowadzi badania satysfakcji konsumentów oraz tworzy programy zarządzania relacjami z konsumentami, które oceniają ogólną satysfakcję, lojalność i siłę relacji z marką. W swojej ofercie Spółka posiada również prowadzenie pomiarów oglądalności, badań opinii publicznej i wizerunku, badań jakościowych i testów produktów.

Dotychczas Spółka prowadziła swoją działalność badawczą (badanie rynku) za pośrednictwem dwóch głównych działów - Dział Badań i Dział Digital. W ramach działów funkcjonują jednostki biznesowe zajmujące się prowadzeniem badań na poszczególnych rynkach.

Poszczególne jednostki biznesowe są wyodrębnione organizacyjnie, funkcjonalnie i finansowo w ramach Spółki, na tyle że można do nich przypisać odpowiednie kontrakty handlowe, personel, należności i zobowiązania, w szczególności:& 

• poszczególne jednostki biznesowe są funkcjonalnie wyodrębnione i przypisane np. do prowadzenia badań w konkretnym sektorze (nie są one jednak formalnie wyodrębnione w ramach Spółki, są wyodrębnione w sposób wewnętrzny / funkcjonalny),

• możliwe jest przypisanie odpowiednich pracowników do danej jednostki biznesowej (a także aktywów czy umów dotyczących danego pracownika),

• poszczególne jednostki biznesowe posiadają struktury zarządcze, umożliwiające zarządzaniem daną jednostką biznesową,

• poszczególne jednostki mają alokowane kontrakty handlowe bądź zlecenia (na podstawie umów ramowych),

• możliwe jest wyodrębnienie zobowiązań i należności dotyczących poszczególnych jednostek biznesowych.

Pomiędzy grupą międzynarodową, w której funkcjonuje Spółka oraz grupą międzynarodową, w której funkcjonuje Nabywca, została zawarta umowa sprzedaży jednej z linii biznesowych zajmujących się badaniami rynku (zbycie wybranych jednostek biznesowych). W wykonaniu tej umowy, Spółka oraz Nabywca zawarli Lokalną Umowę Sprzedaży Aktywów.

Na mocy postanowień Lokalnej Umowy Sprzedaży Aktywów, Spółka dokonała sprzedaży czterech jednostek biznesowych (całość biznesu sprzedawanego do Nabywcy określono jako Biznes 1) zajmujących się:

• Jednostka I - jakościowe i ilościowe badania dotyczące m.in. innowacji czy doświadczeń konsumenta,
• Jednostka II - jakościowe i ilościowe badania realizowane na zlecenie firm medycznych, farmaceutycznych czy biotechnologicznych,
• Jednostka III - jakościowe i ilościowe badania zajmujące się lojalnością i zadowoleniem klienta oraz pracownika, a także badania typu tajemniczy klient,
• Jednoska IV - jakościowe i ilościowe badania dotyczące opinii publicznej, reputacji korporecyjnej i społeczeństw.

Nabywca uzyskał prawa do prowadzenia Biznesu 1 i pozyskania jego elementów takich jak:

• aktywa - Nabywca pozyskał relacje z klientami, komputery dotyczące przejmowanych pracowników, oprogramowanie i licencje na oprogramowanie, dostęp do znaków towarowych i know-how, a także baz danych istotnych dla działalności przejmowanych jednostek,
• kontrakty - Nabywca pozyskał prawo do wykonywania umów zawieranych wyłącznie przez przejmowane jednostki, jak również uzyskał prawo do wykonywania badań na podstawie umów ramowych zawartych wcześniej przez Spółkę,
• pracownicy - Nabywca pozyskał pracowników zatrudnionych bezpośrednio do pracy w przejmowanych jednostkach,
• dokumentacja pracownicza i dotycząca działalności przejmowanych jednostek (w tym składane oferty czy zawierane w przeszłości umowy)& 
• zobowiązania - Nabywca przejął zobowiązania pracownicze (w zakresie przejmowanych pracowników).

Jednocześnie jednak Nabywca:

• nie przejął tych elementów aktywów czy kontraktów, które były wspólne dla całej działalności Spółki, jak m.in. umowy najmu czy licencje na korzystanie z głównego znaku towarowego,
• nie przejął działalności wspierającej (m.in. wsparcie księgowe), która była realizowana przez Spółkę na rzecz poszczególnych jednostek biznesowych,
• nie uzyskał prawa do dokończenia otwartych zleceń w ramach przejmowanych kontraktów, a także prawa do zafakturowania tych zleceń, które już zostały zakończone (Nabywca przejął tylko przyszłą działalność realizowaną przez Biznes 1),
• nie przejął należności handlowych wynikających z działalności Biznesu 1, w tym uzyskanych zaliczek czy zafakturowanych, a nie otrzymanych kwot,
• nie przejął zobowiązań handlowych wynikających z działalności Biznesu 1, w tym m.in. gwarancji handlowych czy obowiązków związanych z korektami.

W związku z zawarciem Lokalnej Umowy Sprzedaży Aktywów, z określoną datą, to Nabywca zyskał możliwość prowadzenia działalności handlowej z wykorzystaniem Biznesu 1 (działalności w zakresie kompetencji Biznesu 1). Z uwagi na fakt, iż Nabywca nie był w stanie samodzielnie realizować pewnych funkcji wsparcia służących temu biznesowi, w okresie przejściowym, Nabywca zawarł umowę ze Spółką, na mocy której Spółka te czynności realizuje na rzecz Nabywcy.

Jednocześnie, Spółka dokonała zakończenia i rozliczenia tych zleceń w ramach Biznesu 1, które zostały rozpoczęte czy zakontraktowane przed zawarciem i wykonaniem Lokalnej Umowy Sprzedaży Aktywów.

Z okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku wynika, że w niniejszej sprawie przedmiotem sprzedaży nie będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ ustawy Kodeks cywilny ani jego zorganizowana część, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, bowiem jak wskazał Wnioskodawca, na moment transakcji Nabywca nie ma możliwości kontynuować działalności Biznesu 1 - Nabywca może realizować analogiczną działalność jak Biznes 1 (przy wsparciu usługowym Spółki w okresie przejściowym), natomiast nie jest to kontynuacja. Brak możliwości kontynuacji biznesu wyklucza możliwość uznania tej operacji za sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zatem, w okolicznościach przedstawionych we wniosku, sprzedaż Biznesu 1 nie będzie stanowiła transakcji wyłączonej z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. Dostawa ta stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Ad. 2

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Jak wykazano powyżej, planowana sprzedaż Biznesu 1 nie będzie stanowiła zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, a w związku z tym będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu VAT na podstawie przepisów ustawy o VAT, która nie będzie podlegała wyłączeniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Transakcja będzie podlegała opodatkowaniu VAT. A zatem, okoliczności wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, w myśl którego podatnik nie jest uprawniony do obniżenia kwoty VAT należnego o VAT naliczony w sytuacji, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie jest opodatkowana VAT lub jest zwolniona z VAT, nie będą miały miejsca.

W świetle powyższego, po dokonaniu przedmiotowej sprzedaży Biznesu 1 i otrzymaniu prawidłowo wystawionej faktury potwierdzającej jej faktyczne dokonanie, Nabywcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty VAT należnego o VAT naliczony z tytułu Transakcji, gdyż spełniony będzie warunek niezbędny do dokonania takiego obniżenia, określony w art. 86 ust. 1 ustawy VAT, a Nabywca będzie wykorzystywał nabyte składniki majątku do działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy.

Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

• z zastosowaniem art. 119a;
• w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
• z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn.zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski lub /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej