Temat interpretacji

Zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia do nabywanych usług polegających na montażu i instalacji kolektorów słonecznych i pieców na biomasę.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2018 r. (data wpływu 29 listopada 2018 r.) uzupełnionym pismami z dnia 28 listopada 2018 r. (data wpływu 4 grudnia 2018 r.) oraz z dnia 11 grudnia 2018 r. (data wpływu 12 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do nabywanych usług polegających na montażu i instalacji kolektorów słonecznych i pieców na biomasę jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do nabywanych usług polegających na montażu i instalacji kolektorów słonecznych i pieców na biomasę. Wniosek został uzupełniony pismami z dnia 28 listopada 2018 r. (data wpływu 4 grudnia 2018 r.) o przesłanie wniosku drogą papierową oraz z dnia 11 grudnia 2018 r. (data wpływu 12 grudnia 2018 r.) o wyjaśnienie, że wniosek przesłany drogą papierową należy traktować jako uzupełnienie wniosku złożonego drogą elektroniczną w dniu 29 listopada 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego wykonuje zadania publiczne określone przepisami prawa. Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, rozlicza podatek VAT miesięcznie.

Zgodnie z brzmieniem art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.) do zadań własnych należą w szczególności zadania ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej i pkt 3 zadania w zakresie zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną. Ponadto zgodnie z ustawą Prawo Ochrony Środowiska do zadań własnych należy m.in. finansowanie przedsięwzięć związanych z ochroną powietrza, a także wspomaganie wykorzystania lokalnych źródeł energii odnawialnej oraz wprowadzanie bardziej przyjaznych dla środowiska nośników energii (z art. 403 ust. 2 ustawy Prawo Ochrony Środowiska).

Gmina w latach 2016-2019 realizuje inwestycje dotyczące wykorzystania odnawialnych źródeł energii. Pierwsza pn. Montaż kolektorów słonecznych oraz druga pn. Montaż kotłów na biomasę w budynkach prywatnych.

W 2016 r. poniesiono wydatki na studium wykonalności i dokumentację techniczną. Na realizację ww. projektów przyznano Gminie dofinansowanie z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, oś priorytetowa 4. Energia przyjazna środowisku, Działanie 4.1 Wsparcie wykorzystania OZE. Na pokrycie wkładu własnego Gmina zawarła z mieszkańcami umowy cywilnoprawne, z których wynika, że właściciele budynków mieszkalnych przed rozpoczęciem realizacji ww. projektów wniosą wkład własny w wysokości 15% zakładanych kosztów kwalifikowalnych oraz pokrycie kosztów niekwalifikowalnych. Wpłaty dokonywane przez właścicieli budynków mieszkalnych na rzecz Gminy mają charakter obowiązkowy. Realizacja inwestycji dotyczącej montażu kolektorów słonecznych i kotłów na biomasę w budynkach stanowiących własność osób fizycznych jest uzależniona od wpłat dokonywanych przez poszczególnych właścicieli budynków mieszkalnych. Zakłada się montaż instalacji kolektorów słonecznych na dachu lub elewacji budynku mieszkalnego, montaż kotłów w budynku mieszkalnym lub gospodarczym.

Po okresie utrzymania trwałości projektu, tj. po upływie 5 lat od zakończenia inwestycji Gmina zamierza protokolarnie przekazać ww. instalację mieszkańcom właścicielom na własność za kwotę wcześniej wniesionego wkładu własnego. Od momentu przekazania instalacji właściciel budynku nie będzie ponosił żadnych kosztów wobec Gminy. Gmina nie osiągnie z tego tytułu żadnych przychodów. Usługi montażowe/instalacyjne będą wykonywane w ramach termomodernizacji budynków i widnieją w wykazie usług, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) w załączniku nr 14 pod poz. 25 znajduje się symbol PKWiU 43.22.12.0 Roboty związane z wykonywaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych.

Wykonawca usług polegających na zakupie i instalacji kolektorów słonecznych i pieców na biomasę został wybrany w drodze przetargu nieograniczonego. Wykonawca (czynny podatnik VAT) montażu/instalacji urządzeń OZE przystąpił do przetargu nie jako wykonawca prac budowlanych, ale jako świadczący usługę dostawy i montażu instalacji kolektorów słonecznych i pieców na biomasę. Usługa objęta zakresem umowy pomiędzy Gminą a wykonawcą usługi na rzecz mieszkańców zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) z 2008 r., wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676, z późn. zm.) to 43.22.12.0 Roboty związane z wykonywaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych. Gmina nie świadczy bezpośrednio żadnych usług ani prac na rzecz mieszkańca. Jedyna czynność podatkowa jaka występuje na poziomie Gmina Mieszkaniec jest wpłata dokonywana na poczet wkładu własnego (udziału mieszkańca) w projekcie wnoszona na podstawie faktury wystawianej przez Gminę za dostawę i montaż kolektorów solarnych, pieców na biomasę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy nabyte usługi o PKWiU 43.22.12.0 od wykonawcy powinny być opodatkowane na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 jako odwrotne obciążenie?

Zdaniem Wnioskodawcy, przy realizacji projektów pn. Montaż kolektorów słonecznych, Montaż pieców na biomasę w budynkach prywatnych inwestorem jest mieszkaniec Gminy, natomiast wykonawcą Gmina. Ogłaszając przetarg na wykonanie instalacji kolektorów słonecznych i montażu pieców na biomasę Gmina wyłoniła wykonawcę. Dokonywana przez Gminę na rzecz mieszkańców dostawa i montaż instalacji jest świadczeniem usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Gmina od zakupionych od wykonawców usług montażu instalacji kolektorów słonecznych i pieców na biomasę PKWiU 43.22.12.0 Roboty związane z wykonywaniem instalacji cieplnych, które zostaną następnie przekazane na rzecz mieszkańców, będzie zobowiązana do stosowania przepisu art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z ust. 1h, tj. zasadą odwrotnego obciążenia.

Rozliczanie podatku na zasadzie mechanizmu odwrotnego obciążenia ma zastosowanie jeśli zostaną spełnione łącznie następujące warunki:

1. usługodawca i usługobiorca są podatnikami VAT czynnymi;
2. usługodawca jest podwykonawcą usługobiorcy, czyli usługodawca nie jest generalnym wykonawcą usługi i jego sprzedaż nie jest zwolniona na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy;
3. świadczenie dotyczy usług wymienionych w załączniku nr 14 (poz. 2-48), objętych wskazanymi tam symbolami PKWiU.

W myśl ww. artykułu w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeśli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawca, w związku z tym dla prawidłowego rozumienia tego terminu należy posłużyć się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN: podwykonawca to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy.

Jednocześnie firma (czynny podatnik VAT), która na zlecenie Gminy będzie dokonywała dostawy i montażu kolektorów słonecznych i pieców na biomasę jest zobowiązana do wystawiania faktury na rzecz Gminy w odniesieniu do wykonanych przez siebie robót budowlanych z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Jeżeli Gmina zawarła umowę z wykonawcą (podwykonawcą) na kwotę brutto to powinien być sporządzony aneks do tej umowy, podając kwotę netto. Faktury od wykonawcy (podwykonawcy) za ww. usługi winny być wystawione w kwocie netto.

Zatem Gmina jako główny wykonawca nabywając usługi budowlane polegające na montażu i instalacji kolektorów słonecznych i pieców na biomasę, które mieszczą się w załączniku nr 14 do ustawy, od kontrahenta, działającego w tym przypadku w charakterze podwykonawcy zobowiązana będzie do ich opodatkowania i rozliczania podatku należnego na podst. art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy (zgodnie z mechanizmem odwrotnego obciążenia).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu prawidłowego sposobu opodatkowania dla danej usługi istotne jest właściwe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację tutejszy organ oparł się na podanych przez Wnioskodawcę klasyfikacjach.

Wskazać należy, że stosownie do pkt 1 komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W związku z tym, że organy podatkowe nie są właściwe do klasyfikowania usług, a dla prawidłowego ich opodatkowania niezbędne jest ich zaklasyfikowanie do prawidłowego grupowania statystycznego, obowiązek ten spoczywa na Wnioskodawcy.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga prawidłowości klasyfikacji usług nabywanych przez Wnioskodawcę w świetle PKWiU. Wobec tego została ona wydana przy założeniu, że Wnioskodawca poprawnie zakwalifikował usługi będące przedmiotem wniosku do odpowiedniego grupowania PKWiU. Tutejszy organ nie jest bowiem uprawniony, w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości formalnego przyporządkowania usługi do grupowania statystycznego.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku usług) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Na podstawie art. 5a ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Należy wskazać, że od dnia 1 stycznia 2011 r. dla potrzeb podatku od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. z 2008 r. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych art. 15 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Jednakże zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

W świetle art. 17 ust. 2 ustawy w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Załącznik nr 14 do ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 bądź 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Ustawa nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia tego terminu wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego: podwykonawca to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca;2503008).

Zatem powyższe uregulowania prawne dowodzą, że aby zaistniał mechanizm odwrotnego obciążenia dla transakcji w zakresie usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, to ich przedmiotem muszą być wyłącznie usługi, które są wykonywane w następującej relacji: podwykonawca główny wykonawca.

Należy wskazać, że podwykonawca to dalszy wykonawca prac (częściowych lub całościowych) w ramach zleconej przez inwestora na rzecz głównego wykonawcy inwestycji budowlanej. A zatem podwykonawca jest podatnikiem działającym na zlecenie głównego wykonawcy.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego wykonuje zadania publiczne określone przepisami prawa. Jest ona zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, rozlicza podatek VAT miesięcznie. W latach 2016-2019 realizuje ona inwestycje dotyczące wykorzystania odnawialnych źródeł energii. Pierwsza pn. Montaż kolektorów słonecznych oraz druga pn. Montaż kotłów na biomasę w budynkach prywatnych.

W 2016 r. poniesiono wydatki na studium wykonalności i dokumentację techniczną. Na realizację ww. projektów przyznano Gminie dofinansowanie z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, oś priorytetowa 4. Energia przyjazna środowisku, Działanie 4.1 Wsparcie wykorzystania OZE. Na pokrycie wkładu własnego Gmina zawarła z mieszkańcami umowy cywilnoprawne, z których wynika, że właściciele budynków mieszkalnych przed rozpoczęciem realizacji ww. projektów wniosą wkład własny w wysokości 15% zakładanych kosztów kwalifikowalnych oraz pokrycie kosztów niekwalifikowalnych. Wpłaty dokonywane przez właścicieli budynków mieszkalnych na rzecz Gminy mają charakter obowiązkowy. Realizacja inwestycji dotyczącej montażu kolektorów słonecznych i kotłów na biomasę w budynkach stanowiących własność osób fizycznych jest uzależniona od wpłat dokonywanych przez poszczególnych właścicieli budynków mieszkalnych. Zakłada się montaż instalacji kolektorów słonecznych na dachu lub elewacji budynku mieszkalnego, montaż kotłów w budynku mieszkalnym lub gospodarczym.

Po okresie utrzymania trwałości projektu, tj. po upływie 5 lat od zakończenia inwestycji Gmina zamierza protokolarnie przekazać ww. instalację mieszkańcom właścicielom na własność za kwotę wcześniej wniesionego wkładu własnego. Od momentu przekazania instalacji właściciel budynku nie będzie ponosił żadnych kosztów wobec Gminy. Gmina nie osiągnie z tego tytułu żadnych przychodów. Usługi montażowe/instalacyjne będą wykonywane w ramach termomodernizacji budynków i widnieją w wykazie usług, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, w załączniku nr 14 pod poz. 25 znajduje się symbol PKWiU 43.22.12.0 Roboty związane z wykonywaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych.

Wykonawca usług polegających na zakupie i instalacji kolektorów słonecznych i pieców na biomasę został wybrany w drodze przetargu nieograniczonego. Wykonawca (czynny podatnik VAT) montażu/instalacji urządzeń OZE przystąpił do przetargu nie jako wykonawca prac budowlanych, ale jako świadczący usługę dostawy i montażu instalacji kolektorów słonecznych i pieców na biomasę. Usługa objęta zakresem umowy pomiędzy Gminą a wykonawcą usługi na rzecz mieszkańców zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) z 2008 r., to 43.22.12.0 Roboty związane z wykonywaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych. Gmina nie świadczy bezpośrednio żadnych usług ani prac na rzecz mieszkańca. Jedyna czynność podatkowa jaka występuje na poziomie Gmina Mieszkaniec jest wpłata dokonywana na poczet wkładu własnego (udziału mieszkańca) w projekcie wnoszona na podstawie faktury wystawianej przez Gminę za dostawę i montaż kolektorów solarnych, pieców na biomasę.

Ustalenie, czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, czy też zastosowanie ma ogólna zasada rozliczenia podatku ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdym konkretnym przypadku należy zbadać, czy:

1. dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 2-48),
2. jest świadczona przez podwykonawcę,
3. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 bądź ust. 9 ustawy,
4. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Przy czym podkreślić należy, że dla zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia konieczne jest spełnienie ww. przesłanek łącznie. W konsekwencji niespełnienie chociażby jednego z tych warunków eliminuje zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Ponownie należy wskazać, że podwykonawca to podmiot, któremu inny podmiot (główny wykonawca) w ramach otrzymanego zlecenia (np. od inwestora), powierzył wykonanie części lub całości prac budowlanych.

Zatem aby stwierdzić, czy w realizacji danej inwestycji uczestniczy podwykonawca muszą wystąpić dwa rodzaje zleceń: pierwotne zlecenie udzielone głównemu wykonawcy oraz zlecenie udzielone przez głównego wykonawcę na rzecz kolejnego podmiotu, który pełni właśnie funkcję podwykonawcy. Tym samym konieczne jest uwzględnienie funkcji poszczególnych podmiotów uczestniczących w realizacji inwestycji budowlanej oraz charakteru relacji pomiędzy nimi.

W przedmiotowej sprawie kluczowe znaczenie dla ustalenia, czy w tej sytuacji znajdzie zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia jest określenie statusu podmiotu świadczącego usługi na rzecz Gminy.

Jak wskazała Gmina, nabywa ona usługi polegające na zakupie i instalacji kolektorów słonecznych i pieców na biomasę, które znajdują się w załączniku nr 14 do ustawy pod symbolem PKWiU 43.22.12.0 Roboty związane z wykonaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych. Jednakże aby można było uznać wykonawcę ww. usług za podwykonawcę, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy, należy przeanalizować cel w jakim Gmina nabywa przedmiotowe usługi.

Jak wynika z opisu sprawy, Gmina świadczy na rzecz mieszkańców usługi montażowe/instalacyjne, które widnieją w wykazie usług w załączniku nr 14 pod poz. 25 Roboty związane z wykonywaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych PKWiU 43.22.12.0.

Tym samym, skoro ww. usługi Gmina nabywa w ramach świadczenia przez nią usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy, to wykonawca montażu/instalacji urządzeń OZE występuje jako podwykonawca. Z kolei Gmina realizując inwestycje pn. Montaż kolektorów słonecznych oraz pn. Montaż kotłów na biomasę, a instalacje te montowane są w budynkach stanowiących własność danego mieszkańca działa w charakterze głównego wykonawcy. Oczekiwanym przez mieszkańców Gminy efektem prac jest montaż ww. instalacji (a więc możliwość korzystania z niej) w nieruchomościach będących ich własnością. Z tego względu to dany mieszkaniec, a nie Gmina jest podmiotem zlecającym i oczekującym wykonania na własnej nieruchomości przedmiotowych usług, tj. inwestorem.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, że w związku z realizacją usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy, świadczonych przez wykonawcę (czynnego podatnika VAT) podwykonawcę na rzecz Gminy (również czynnego podatnika), która to świadczy na rzecz mieszkańców usługi montażowe/instalacyjne, to usługi te podlegają opodatkowaniu przy zastosowaniu mechanizmu odwrotnego obciążenia. Tym samym podatek powinien zostać rozliczony przez nabywcę usług, tj. Gminę.

Zatem nabyte przez Gminę usługi o PKWiU 43.22.12.0 od wykonawcy powinny być opodatkowane na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej