Zdaniem Wnioskodawcy, powołując się na zwarte w umowach zapisy Podatnik uważa, że powinien traktować całość usług kompleksowo, biorąc pod uwagę to, że przeważającą jest usługa polegająca na pełnieniu funkcji organizatora przedsięwzięcia artystycznego pod względem muzycznym, co przesądza o konieczności opodatkowania stawką podstawową podatku.

Podatnik świadcząc każdą z ww. usług nie działa w pojedynkę (indywidualnie) lecz współpracuje z innymi twórcami i wykonawcami, których zatrudnia na podstawie umów cywilno-prawnych lub zatrudnionymi przez teatr.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33b zwolnione od podatku są usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzanych w formie honorariów, w tym za przekazanie praw autorskich lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Podatnik stoi na stanowisku, że skoro nie wykonuje swoich usług na rzecz teatru samodzielnie lecz wraz z innymi artystami, którzy ściśle mu podlegają, nie może ich traktować jako indywidualne.

Wobec tego zachowuje się prawidłowo stosując podstawową stawkę podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym w myśl art. 146a pkt 1 ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Natomiast zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W myśl. art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Zgodnie jednak z art. 146aa ust. 1 pkt 2 , w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy, stanowiącym Wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7% (w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. stawką 8%), pod poz. 181, bez względu na symbol PKWiU, wymieniono usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Zaznaczyć w tym miejscu należy, że odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Jednakże według art. 43 ust. 19 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

1. usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
2. wstępu:
   1. na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
   2. do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
   3. do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;
3. wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
4. usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
5. działalności agencji informacyjnych;
6. usług wydawniczych;
7. usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
8. usług ochrony praw.

Z powołanych powyżej przepisów można wywieść, iż twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie przejaw działalności twórczej, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie podaje definicji pojęcia usług kulturalnych. Jego znaczenie należy zatem ustalić na podstawie dostępnych metod wykładni. W prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie ma wykładnia językowa. Zatem zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu usługi kulturalne w języku potocznym, możemy stwierdzić, że pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp. Natomiast kultura to całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp. (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtműller Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999). Encyklopedia Popularna w haśle kultura podaje, że jest to całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982). Zgodnie z internetowym Słownikiem języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN SA (http://sjp.pwn.pl/), kultura oznacza materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory. Przez potoczne rozumienie pojęcia kultura możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności. Takie rozumienie pojęcia kultura, ma jednak niewielkie znaczenie praktyczne, a już w szczególności nie spełni swojej funkcji w procesie interpretacji prawa podatkowego. Zgodnie zatem z regułami wykładni prawa, w sytuacji gdy wykładnia językowa nie przynosi oczekiwanych rezultatów, wskazane jest sięgniecie do wykładni systemowej oraz funkcjonalnej. Wykładnia systemowa pozwala na ustalenie zakresu rozumienia pojęcia w znaczeniu w jakim posługują się nim inne akty prawne należące do systemu prawa (wykładnia systemowa zewnętrzna). W tym celu należy sięgnąć do ustawy wprost lub pośrednio odnoszącej się do działalności prowadzonej w sferze kulturalnej, tj. ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Co prawda definicja działalności kulturalnej w języku prawnym, skonstruowana na podstawie powyższego aktu prawnego nie będzie pełna, jednak pozwoli na sprecyzowanie terminów kultura oraz usługi kulturalne na potrzeby niniejszej interpretacji.

Jak wynika z przepisów Ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U z 2018 r. poz. 1983 z późn. zm.) , działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. Należy zauważyć, że usługi o charakterze organizacyjnym istotnie różnią się od usług o charakterze kulturalnym. Usługi o charakterze kulturalnym polegają na stworzeniu utworu lub artystycznym jego wykonaniu, a więc są przejawami działalności twórczej, podczas gdy usługi o charakterze organizacyjnym takich cech nie posiadają.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu sprawy Podatnik jest zarejestrowanym czynnym płatnikiem VAT i w ramach prowadzonej działalności wykonuje usługi związane z organizacją przedstawień artystycznych pod względem muzycznym. Z jednym z teatrów Podatnik współpracuje, podpisując umowy o wykonanie następujących czynności:

1. KIEROWNIK MUZYCZNY - uczestniczy od początku cyklu produkcyjnego. Jest w komisji castingowej wyłaniającej obsadę aktorską. Uczestniczy w spotkaniach produkcyjnych, na których podejmowane są ważne decyzje związane z wystawieniem przedstawienia. Jest odpowiedzialny za przygotowanie przedstawienia od strony muzycznej. Dotyczy to przygotowania wokalnego aktorów. Podatnik korzysta z pomocy asystentów zatrudnionych przez teatr lecz osobiście odpowiada przed dyrekcją teatru. Odpowiada także za wyłonienie muzyków, którzy mają za zadanie grać w orkiestrze. Muzycy zatrudnieni są przez teatr, natomiast kierownik muzyczny odpowiada za ich przygotowanie merytoryczne i za poziom artystyczny całej warstwy muzycznej. Orkiestra składa się z kilkudziesięciu osób a podatnik jest ich bezpośrednim przełożonym. Cykl produkcyjny do dnia premiery trwa kilka miesięcy, zadaniem podatnika jest złożyć wszystkie elementy muzyczne w całość. Dotyczy to również realizatorów dźwięku, którzy są zatrudnieni przez teatr, w głównej mierze ze wskazania podatnika, który jako kierownik muzyczny odpowiada za brzmienie spektaklu.
2. DYRYGENT - Podatnik jest dyrygentem, który podczas spektaklu dowodzi kilkudziesięcioosobowym zespołem artystów - muzyków i aktorów (zatrudnionych przez teatr). Pełni nadzór muzyczny. Dyrygent ma zastępcę zatrudnionego przez teatr, ale jest to osoba, która odpowiada artystycznie przed dyrygentem i stosuje się do jego zaleceń i sugestii. Zastępca dyryguje w terminach uzgodnionych z podatnikiem, w sytuacji gdy zastępca nie może podjąć się dyrygowania to podatnik jest zobowiązany prowadzić spektakl.
3. ORGANIZATOR LUB WSPÓŁORGANIZATOR Z JEDNOCZESNYM WŁASNYM UDZIAŁEM - Podatnik ma za zadanie zorganizować zespół muzyków, mniejszą lub większą orkiestrę oraz wokalistów. Napisać aranżacje (nuty) dla wszystkich, zorganizować próby, wynająć salę na próby, doprowadzić do koncertu, jednocześnie samemu w nim występując w charakterze dyrygenta bądź pianisty - dyrygenta, który dowodzi całym koncertem od strony muzycznej. Organizator podpisuje umowy z artystami i wystawia fakturę zamawiającemu za całość usługi kompleksowo.
4. ARANŻER - Zamawiający zamawia u podatnika aranżacje muzyczne (nuty) na zespół lub orkiestrę w celu wykonania koncertu. Podatnik aranżuje, ale także zatrudnia do współpracy innych aranżerów, kopistę, edytora nut, zamawia wydruki xero, zamawia studio oraz realizatora dźwięku do nagrania wersji demo dla zamawiającego etc. Oddaje jako firma gotowe partytury i wystawia fakturę za całość usługi kompleksowo, będąc jenocześnie twórcą (aranżerem) jak i organizatorem całego projektu.
5. KOMPOZYTOR (SKOMPONOWANIE MUZYKI DO SPEKTAKLU BĄDŹ FILMU) -Podatnik jako kompozytor zatrudnia do pomocy w wykonaniu zadania podwykonawców, aranżerów, edytorów, realizatora dźwięku, wynajmuje studio, zatrudnia muzyków. Ze wszystkimi ww. podpisuje umowy cywilno-prawne a sam wystawia fakturę zamawiającemu na całość usługi kompleksowo.

Przy wszystkich powyżej opisanych czynnościach podatnik często korzysta z doświadczeń innych artystów, konsultuje różne kwestie, ponieważ funkcja kierownicza wiąże się z odpowiedzialnością za ludzi, którymi kieruje oraz odpowiedzialnością za efekt artystyczny, będący niejednokrotnie wynikiem współpracy z podwykonawcami, który firmuje swoim nazwiskiem.

Wnioskodawca w związku ze świadczonymi powyżej usługami tj. pełnienie funkcji kierownika muzycznego, związane z dyrygenturą, organizacji lub współorganizacji koncertu, przygotowania aranżacji muzycznych, związane ze skomponowaniem muzyki do spektaklu bądź filmu - występuje zarówno jako indywidualny twórca jak i organizator. W większości przypadków usługi realizowane są przez Wnioskodawcę przy udziale innych artystów.

Zamawiającym usługę są najczęściej instytucje kultury (teatry) natomiast realizatorem jest Wnioskodawca.

Wnioskodawca jest wynagradzany w formie honorarium, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Zwolnienie określone w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, ma charakter przedmiotowo-podmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów, wykonujących te usługi.

Należy zauważyć, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy jest nie tylko spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy, który musi być podmiotem prawa publicznego lub podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym, wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej bądź indywidualnym twórcą i artystą wykonawcą, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzany w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

W skład grupy podmiotów uprawnionych do zwolnienia na podstawie ww. przepisu weszli indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Powyższe unormowanie odsyła wprost do przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, zatem należy zauważyć, iż stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1191 z późn. zm.) przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Z kolei jak stanowi art. 1 ust. 2 pkt 1-9 ww. ustawy w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory: wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe); plastyczne; fotograficzne; lutnicze; wzornictwa przemysłowego; architektoniczne, architektoniczno- urbanistyczne i urbanistyczne; muzyczne i słowno-muzyczne; sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne; audiowizualne (w tym filmowe).

W myśl art. 8 ust. 1 - 3 cyt. ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu. Dopóki twórca nie ujawnił swojego autorstwa, w wykonywaniu prawa autorskiego zastępuje go producent lub wydawca, a w razie ich braku właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi.

Jak stanowi art. 85 ust. 1 ww. ustawy każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Zgodnie z art. 85 ust. 2, artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Z powołanych powyżej przepisów można wywieść, że twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie przejaw działalności twórczej, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca współpracuje z jednym z teatrów, podpisując umowy o wykonanie takich czynności jak: usługi pełnienia funkcji kierownika muzycznego, usługi związane z dyrygenturą, przygotowania aranżacji muzycznych, usługi związane ze skomponowaniem muzyki do spektaklu bądź filmu. Strona jednocześnie wskazuje, że w związku ze świadczeniem ww. usług występuje jako indywidualny twórca i w większości przypadków usługi realizowane są przez Wnioskodawcę przy udziale innych artystów. Zamawiającym usługę są najczęściej instytucje kultury (teatry) natomiast realizatorem jest Wnioskodawca. Wnioskodawca jest wynagradzany w formie honorarium, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że świadczone przez Wnioskodawcę czynności (w tym przy jednoczesnym współudziale innych osób) takie jak usługi pełnienia funkcji kierownika muzycznego, usługi związane z dyrygenturą, przygotowania aranżacji muzycznych, usługi związane ze skomponowaniem muzyki do spektaklu bądź filmu stanowią usługi kulturalne, gdyż są przejawem działalności twórczej polegającej na stworzeniu utworu lub artystycznym jego wykonaniu, a Wnioskodawca, w związku ze świadczonymi usługami występuje jako indywidualny twórca wynagradzany w formie honorarium. Zatem należy wskazać, że Wnioskodawca wykonując usługi pełnienia funkcji kierownika muzycznego, usługi związane z dyrygenturą, przygotowania aranżacji muzycznych, usługi związane ze skomponowaniem muzyki do spektaklu bądź filmu korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy.

Fakt, że usługi pełnienia funkcji kierownika muzycznego, usługi związane z dyrygenturą, przygotowania aranżacji muzycznych, usługi związane ze skomponowaniem muzyki do spektaklu bądź filmu realizowane są przez Wnioskodawcę przy udziale innych artystów, czy też w celu zrealizowania danej czynności Strona korzysta z doświadczenia innych artystów, konsultuje różne kwestie - pozostaje bez wpływu na sposób opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę czynności. Podkreślić należy, że to Wnioskodawca jest realizatorem zamawianych - najczęściej przez instytucje kultury - usług, który jest wynagradzany w formie honorarium, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworu.

Tym samym stwierdzić należy, że Wnioskodawca świadcząc usługi pełnienia funkcji kierownika muzycznego, usługi związane z dyrygenturą, przygotowania aranżacji muzycznych, usługi związane ze skomponowaniem muzyki do spektaklu bądź filmu, w odniesieniu do których Strona działa jako indywidualny twórca i artysta wykonawca, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych - korzysta ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy.

Jak już wcześniej zostało wskazane z preferencji w podatku VAT korzystają usługi twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Z opisu analizowanej sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności wykonuje również usługi związane z organizacją lub współorganizacją przedstawień artystycznych (koncertu) z jednoczesnym udziałem własnym.

W tym miejscu warto przytoczyć odpowiedź Ministerstwa Finansów z 7 marca 2011 r. na interpelację poselska nr 20464, w której Minister Finansów poinformował, że od 1 stycznia 2011 r. dla wysokości opodatkowania podatkiem od towarów i usług, usługi w zakresie organizacji imprezy kulturalnej, w ramach której wykonywany będzie koncert, istotne znaczenie ma określony stan faktyczny.

Zatem wykonanie koncertu przez artystę można traktować jako świadczenie odrębnej usługi, za wykonanie której artysta pobiera honorarium, jak również jako jeden z elementów imprezy kulturalnej organizowanej przez agencję artystyczną albo menadżera wykonawcy.

W konsekwencji w sytuacji, gdy na podstawie umowy zawartej z miastem, agencją artystyczną albo menadżerem wykonawcy, indywidualni twórcy i artyści wykonawcy w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, świadczą odrębną usługę kulturalną polegającą na wykonaniu koncertu, za które pobierają wynagrodzenie w postaci honorarium to świadczona przez nich usługa będzie zwolniona z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy.

Natomiast w przypadku gdy przedmiotem umowy cywilnoprawnej zawartej pomiędzy miastem, a prywatną agencją artystyczną (menadżerem wykonawcy) jest odpłatne zorganizowanie imprezy kulturalnej (np. koncertu) wówczas usługa ta podlega opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT.

Wskazać przy tym należy, że działanie w zakresie organizacji wiąże się wyłącznie ze zorganizowaniem zespołu i przygotowaniem go do koncertu tj. występu artystycznego na zlecenie Teatru, za co Wnioskodawca jest wynagradzany w formie honorarium, będąc jednocześnie twórcą i artystą wykonawcą, a organizatorem całego koncertu jako imprezy jest w istocie Teatr, to należy uznać że Wnioskodawca wykonuje usługi kulturalne.

Wnioskodawca w ramach czynności związanych z organizacją lub współorganizacją przedstawień artystycznych (koncertu) z jednoczesnym udziałem własnym ma za zadanie zorganizować zespół muzyków, mniejszą lub większą orkiestrę oraz wokalistów, napisać aranżacje (nuty) dla wszystkich, zorganizować próby, wynająć salę na próby, doprowadzić do koncertu, jednocześnie samemu w nim występując w charakterze dyrygenta bądź pianisty - dyrygenta, który dowodzi całym koncertem od strony muzycznej. Organizator podpisuje umowy z artystami i wystawia fakturę zamawiającemu za całość usługi kompleksowo.

Odnosząc się do kwestii dotyczącej ustalenia charakteru świadczenia realizowanego przez Wnioskodawcę wskazać należy, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne. Jednak w obrocie gospodarczym występują świadczenia natury kompleksowej, czyli takie, które nie dają się w prosty sposób zaklasyfikować do danej kategorii, bowiem składają się z kilku różnych czynności.

Przy kwalifikacji danych świadczeń w kontekście uznania ich za czynności złożone, należy przede wszystkim patrzeć przez pryzmat fundamentalnej zasady, zgodnie z którą każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, a dopiero w sytuacji, gdy jedna czynność obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, wtedy przyjmuje się, że czynność ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych.

Świadczenie złożone (kompleksowe) ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej) niezależnie opodatkowane świadczenia.

W sytuacji, gdy mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym świadczeniem dwóch lub więcej czynności, tak ściśle ze sobą powiązanych, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku VAT. Zdarzenie to należy traktować jako jednolite świadczenie, w którym kilka elementów należy uznać za konstytutywne do świadczenia głównego. Zatem należy ustalić charakter realizowanego świadczenia, a tym samym zidentyfikować jego dominujące składniki.

Natomiast o tym, czy będziemy mieli do czynienia z kompleksową dostawą towarów, czy też kompleksowym świadczeniem usług, powinien przesądzić element, który w ramach danego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94 Faaborg - Gelting Linien; z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera, opubl. Lex/el. 2010). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, zaś pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny, wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów. Natomiast w przypadku, gdy istotą transakcji będą inne czynności, to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

W konsekwencji, w przypadku świadczeń o charakterze złożonym o sposobie opodatkowania, decyduje to, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jednym świadczeniem kompleksowym czy też z szeregiem jednostkowych świadczeń. Świadczenie o charakterze złożonym podlega opodatkowaniu według jednolitych zasad właściwych dla świadczenia głównego.

Opis sprawy wskazuje, że w analizowanej sytuacji mamy do czynienia z usługą kompleksową, gdyż składa się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi do jednego celu tj. wykonania koncertu, a osobą wykonującą usługę będzie Wnioskodawca.

Trudno w przedstawionym opisie sprawy dopatrzyć się elementów, które wykraczałyby poza czynności niezbędne do przygotowania koncertu jako występu artystycznego. Oczywistym jest, że zespół, który przygotowuje się do koncertu musi odbyć próby, zatem wynajęcie Sali na próby jest takim samym kosztem działalności Wnioskodawcy poniesionym w celu przygotowania przedstawienia, jak np. zakup papieru na którym będą wydrukowanie nuty.

Zatem stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie świadczone przez Stronę usługi polegające na organizacji oraz współorganizacji koncertu w ramach których Wnioskodawca działa w charakterze indywidualnego twórcy i artysty wykonawcy w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych wykonaniu koncertu będzie zwolniona z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy VAT.

W konsekwencji oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, z którego wynika, że Strona prawidłowo zachowuje się stosując podstawową stawkę podatku w odniesieniu do całości świadczonych usług - należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej