Temat interpretacji

opodatkowanie podatkiem VAT czynności organizowania i finansowania usług przewozu pasażerów w komunikacji autobusowej na czas realizacji określonej inwestycji

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2019 r. (data wpływu 17 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności organizowania i finansowania usług przewozu pasażerów w komunikacji autobusowej na czas realizacji określonej inwestycji jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 czerwca 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności organizowania i finansowania usług przewozu pasażerów w komunikacji autobusowej na czas realizacji określonej inwestycji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

G. jest związkiem metropolitalnym, utworzonym przez Radę Ministrów rozporządzeniem z dnia 26 sierpnia 2017 r. (Dz. U. z 2017 r. poz. 1290), na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o związku metropolitalnym w województwie (Dz. U. z 2017 r., poz. 730).

Obszar i granice związku metropolitalnego G obejmują gminy miasta na prawach powiatu.

Zgodnie z art. 12 ust.1 pkt 4 ustawy o związku metropolitalnym w województwie, G wykonuje zadania publiczne w zakresie metropolitalnych przewozów pasażerskich.

Z dniem 1 stycznia 2019 r. G przejęła obowiązki m.in. K. w zakresie organizacji komunikacji miejskiej na terenie miast do niej należących.

Uchwałą z dnia 22 listopada 2017 r. Zgromadzenie G. utworzyło z dniem 1 stycznia 2018 r. jednostkę organizacyjną G. pod nazwą Zarząd Transportu X. (ZT) z siedzibą w K. Przedmiotem działania ZT jest wykonywanie zadań G. w zakresie organizowania publicznego transportu zbiorowego. ZT nie posiada osobowości prawnej, prowadzi gospodarkę finansową w formie jednostki budżetowej. ZT do dnia 31 grudnia 2018 r. nie prowadził działalności opodatkowanej. ZT prowadzenie działalności gospodarczej rozpoczął od 1 stycznia 2019 r.

ZT działa na podstawie ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o związku metropolitalnym w województwie (Dz. U. z 2017 r., poz. 730), ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (tj. z dnia 13 kwietnia 2018 r. Dz. U. z 2018 r. poz. 913), ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (tj. z dnia 13 października 2017 r. (Dz. U. z 2017 r. poz. 2077) oraz w oparciu o statut (załącznik do uchwały Zgromadzenia G. z dnia 18 grudnia 2018 r.).

ZT zawiera umowy z wykonawcami, których przedmiotem jest zorganizowanie i sfinansowanie usług przewozu pasażerów w komunikacji autobusowej na czas realizacji określonej inwestycji. W ramach zawieranych umów ZT organizuje komunikację autobusową na wskazanych trasach objazdowych. Wykonawca pokrywa zaś koszty komunikacji autobusowej, tj. koszty związane z czasową zmianą tras przejazdu autobusowej komunikacji publicznej na podstawie faktury wystawionej przez ZT.

Zgodnie ze szczegółowym planem finansowym na 2019 r., dochody ZT z tytułu pobierania od wykonawców opłat związanych z koniecznością realizacji objazdów stanowią wpływy z usług.

G. jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wszystkie czynności wykonywane przez ZT, jako jednostkę budżetową G. są wykonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

G. wraz ze wszystkimi swoimi jednostkami organizacyjnymi, w tym ZT traktowana jest jak jeden podatnik na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług i tym samym rozlicza podatek VAT wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi, w tym wykazuje podatek VAT należny z tytułu sprzedaży realizowanej przez swoje jednostki organizacyjne w swoich deklaracjach VAT. Stanowisko to zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej z dnia 4 marca 2019 r. sygn. 0111- KDIB3-2.4012.2.2019.2.AZ wydanej na wniosek GZM.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy organizowanie i finansowanie usług przewozu pasażerów w komunikacji autobusowej na czas realizacji określonej inwestycji spełnia przesłanki definicji świadczenia usług z art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, organizowanie i finansowanie usług przewozu pasażerów w komunikacji autobusowej na czas realizacji określonej inwestycji spełnia przesłanki definicji świadczenia usług z art. 5 ust. 1 pkt 2 oraz art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z treścią art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W oparciu o ww. przepis, każda czynność niebędąca dostawą towarów, wykonana za wynagrodzeniem na rzecz innego podmiotu stanowi świadczenie usług. Zakres świadczenia usług zdefiniowany został zatem przez ustawodawcę bardzo szeroko.

Świadczenie usług podlega opodatkowaniu wtedy, gdy pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, na podstawie którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych (Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 24 maja 2018 r. sygn. akt I SA/Wr 293/18). W przedstawionym stanie faktycznym stosunkiem prawnym będącym podstawą wymiany świadczeń stron, są umowy zawierane przez ZTM z poszczególnymi wykonawcami.

Wskazać nadto należy, iż organizowanie usług przewozu pasażerów w komunikacji autobusowej na czas realizacji określonej inwestycji jest świadczeniem związanym z wykonywaną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

Z tytułu świadczenia usług organizowania usług przewozu pasażerów w komunikacji autobusowej na czas realizacji inwestycji wykonawca uiszcza wynagrodzenie przeznaczane na pokrycie kosztów organizacji tejże komunikacji autobusowej. Pomiędzy wynagrodzeniem uiszczanym przez wykonawców, a organizowaniem usług przewozu pasażerów w komunikacji autobusowej na czas realizacji określonej inwestycji istnieje bezpośredni związek. Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 11 lipca 2018 r. sygn. akt I SA/Bk 340/18, dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania usługi.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż czynności Wnioskodawcy wykonywane w ramach zawartych umów mieszczą się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, tym samym podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Opłata pobierana od kontrahentów stanowi wynagrodzenie z tytułu świadczenia usługi w postaci organizowania usług przewozowych. Czynności te spełniają zaś przesłanki definicji świadczenia usług z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z analizy przywołanego art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Przy czym, do uznania czynności za usługę, konieczne jest istnienie odbiorcy usługi. Tak więc usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Usługa jest czynnością opodatkowaną, co do zasady, w sytuacji, kiedy jest odpłatna. Związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności, musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny. Pod pojęciem odpłatności rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i są wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Należy wskazać, że pojęcie podatnika obejmuje swym zakresem podmioty, które dokonują czynności podlegającej opodatkowaniu. Ustawodawca określił wskazane pojęcie na tyle szeroko, by w każdym przypadku profesjonalnej aktywności zawodowej, dokonywania czynności opodatkowanych podmiot mógł zostać uznany za podatnika w zakresie tych czynności. Podkreślić przy tym należy, że działalność gospodarcza ma miejsce również wówczas, gdy nie przyniosła ona żadnych widocznych efektów (bez względu na cel i rezultat takiej działalności). Charakterystyka ta pozwala na uznanie, że pojęcie podatnika na gruncie podatku od towarów i usług ma wymiar autonomiczny niezależny od uregulowań innych aktów normatywnych regulujących stosunki prawnopodatkowe.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zarząd Transportu X. (ZT) jest jednostką organizacyjną Wnioskodawcy. Przedmiotem działania ZT jest wykonywanie zadań Wnioskodawcy w zakresie organizowania publicznego transportu zbiorowego. ZT zawiera umowy z wykonawcami, których przedmiotem jest zorganizowanie i sfinansowanie usług przewozu pasażerów w komunikacji autobusowej na czas realizacji określonej inwestycji. W ramach zawieranych umów ZT organizuje komunikację autobusową na wskazanych trasach objazdowych. Wykonawca pokrywa zaś koszty komunikacji autobusowej, tj. koszty związane z czasową zmianą tras przejazdu autobusowej komunikacji publicznej na podstawie faktury wystawionej przez ZT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania podatkiem VAT czynności organizowania i finansowania usług przewozu pasażerów w komunikacji autobusowej na czas realizacji określonej inwestycji.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie podlegające opodatkowaniu, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy dostawcą towarów lub usługodawcą a odbiorcą, a w zamian za wykonanie świadczenia powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem i przekazanym za nie wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest dana czynność, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz dokonującego dostawy lub świadczącego usługę.

Należy zwrócić uwagę na wyrok w sprawie C-16/93 Tolsma, EU:C:1994:80, gdzie Trybunał zauważył, iż czynność: podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy.

Mając na uwadze treść wniosku oraz powołane wyżej uregulowania prawne stwierdzić należy, że przedstawiona we wniosku sytuacja nosi znamiona odpłatnego świadczenia usług, podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W opisanym przypadku występuje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy działaniami Wnioskodawcy realizowanymi przez ZT (czynnościami polegającymi na zorganizowaniu przewozu pasażerów w komunikacji autobusowej na czas realizacji określonej inwestycji), a świadczeniem wzajemnym, tj. opłatą wnoszoną przez wykonawców na podstawie faktury wystawionej przez ZT. Wynika to z faktu, że na podstawie zawartej umowy ZT organizuje komunikację autobusową na wskazanych trasach objazdowych, a wykonawca pokrywa koszty związane z czasową zmianą tras przejazdu autobusowej komunikacji publicznej.

W związku z tym ww. działania Wnioskodawcy realizowane przez ZT, stanowią usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, a otrzymane od wykonawców opłaty są wynagrodzeniem za wykonanie tego świadczenia przez ZT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej