Temat interpretacji

Prawo do odliczenia podatku VAT zawartego na fakturze niezawierającej numeru NIP i dokumentującej nabycie energii elektrycznej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2019 r. (data wpływu 9 sierpnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 września 2019 r. (data wpływu 2 października 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT zawartego na fakturze niezawierającej numeru NIP i dokumentującej nabycie energii elektrycznej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT zawartego na fakturze niezawierającej numeru NIP i dokumentującej nabycie energii elektrycznej. Dnia 2 października 2019 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest rolnikiem czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadzi gospodarstwo rolne specjalizujące się w hodowli krów mlecznych i sprzedaży mleka. Nieodzowną czynnością wykonywaną każdego dnia dwukrotnie jest udój mleka za pomocą specjalistycznego sprzętu. Przedmiotowy sprzęt zasilany jest energią elektryczną, dlatego też każdego miesiąca Wnioskodawca otrzymuje od X dokument zakupu energii elektrycznej wystawiony na własne imię i nazwisko oraz adres zamieszkania, która zawiera zużycie energii elektrycznej w gospodarstwie rolnym, jak i w domu. Przedmiotowa faktura nie zawiera numeru NIP Wnioskodawcy. Aby dokonać właściwego poprawnego rozliczenia zużycia energii elektrycznej związanej z prowadzoną działalnością gospodarczą, z uwagi na brak podliczników, Zainteresowany stosuje na podstawie własnego oświadczenia proporcję procentowego odliczenia energii w stosunku 70% do 30%, gdzie 70% dotyczy zużycia energii związanej z prowadzoną działalnością gospodarczą, a 30% dotyczy zużycia energii na cele mieszkalne. Przy ustaleniu przedmiotowej proporcji Wnioskodawca sugerował się przeciętnym zużyciem energii w gospodarstwie domowym, z czasów, kiedy prowadzona hodowla krów mlecznych nie miała takiego rozmiaru jak obecnie.

Dnia 2 października 2019 r. Zainteresowany uzupełnił wniosek o doprecyzowanie opisu sprawy wskazując, że:

1.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i prowadzi gospodarstwo rolne specjalizujące się w hodowli krów mlecznych i sprzedaży mleka, dlatego też nabywana energia elektryczna udokumentowana fakturą VAT bez numeru NIP służy zasilaniu specjalistycznego sprzętu, za pomocą którego pozyskiwane jest mleko. Mleko surowe po udoju odstawiane jest do Spółdzielni, a jego dostawa opodatkowana stawką 5%, udokumentowana jest sporządzoną przez Wnioskodawcę fakturą VAT. Ponadto, Zainteresowany informuje, że nie wykonuje czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług.

2 i 3.

Zakupiona energia elektryczna wykorzystywana jest zarówno do celów wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej oraz do celów prywatnych budynek mieszkalny. W związku z tym Zainteresowany nie dokonywał nigdy 100% odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących przedmiotowy zakup energii. Wnioskodawca nie posiada odrębnych podliczników zużycia energii odrębnie na budynek inwentarski i budynek mieszkalny, dlatego też, w ocenie Wnioskodawcy, właściwe i obiektywne jest rozliczenie szacunkowe w proporcji 70% do 30%, gdzie 70% dotyczy zużycia energii związanej z prowadzoną działalnością i sprzedażą opodatkowaną.

Przedmiotowa proporcja ustalona została na podstawie zużycia energii z okresu gdzie Wnioskodawca nie prowadził wyspecjalizowanego w hodowli krów i sprzedaży mleka gospodarstwa rolnego. Specjalistyczny sprzęt do udoju bydła użytkowany jest każdego dnia dwukrotnie, ponadto mleko po udoju przechowywane jest w specjalnych zbiornikach utrzymujących za pomocą systemu zasilania odpowiednią temperaturę, zanim przyjedzie po jego odbiór nabywca z firmy zajmującej się skupem mleka.

Zarówno sprzęt do udoju jak i system podtrzymujący za pomocą temperatury odpowiednie parametry mleka bezsprzecznie generuje znaczące koszty związane ze sprzedażą opodatkowaną.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy stosowany przez Wnioskodawcę sposób rozliczenia energii za pomocą proporcji z faktury wystawionej bez numeru NIP nabywcy, daje możliwość odliczenia podatku naliczonego?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, prawo do odliczenia podatku VAT z faktur zakupu, uwarunkowane jest ich związkiem z wykonywaniem czynności opodatkowanych, w zakresie w jakim nabyte towary i usługi służą, w konsekwencji, sprzedaży towarów i usług będących przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej. W związku z tym, iż zakupiona i zużyta w gospodarstwie przy udoju krów energia elektryczna ma bezsprzeczny związek ze sprzedażą mleka warunek ten jest spełniony. Faktura zakupu energii elektrycznej dotyczy całego gospodarstwa domowego łącznie budynek mieszkalny i budynki inwentarzowe, dlatego też Wnioskodawca dokonuje odliczenia kwoty podatku naliczonego z takiej faktury tylko w takim zakresie czyli w takiej części, która jest zużyta docelowo na potrzeby gospodarstwa rolnego. Jako właściciel i prowadzący gospodarstwo od kilkunastu lat, uważa, iż rozliczenie energii za pomocą stosowanej proporcji jest jak najbardziej uczciwe i poprawne, a brak NIP na fakturze zakupowej nie pozbawia możliwości odliczenia podatku VAT z takiej faktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Podkreślić należy, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Wobec tego należy stwierdzić, że za podatnika VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów opodatkowanej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca jest rolnikiem czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadzi gospodarstwo rolne specjalizujące się w hodowli krów mlecznych i sprzedaży mleka. Każdego miesiąca Wnioskodawca otrzymuje dokument zakupu energii elektrycznej wystawiony na imię i nazwisko oraz adres zamieszkania Wnioskodawcy, która zawiera zużycie energii elektrycznej w gospodarstwie rolnym jak i w domu. Przedmiotowa faktura nie zawiera numeru NIP Wnioskodawcy. Aby dokonać właściwego poprawnego rozliczenia zużycia energii elektrycznej związanej z prowadzoną działalnością gospodarczą, z uwagi na brak podliczników, Zainteresowany stosuje na podstawie własnego oświadczenia proporcję procentowego odliczenia energii w stosunku 70% do 30%, gdzie 70% dotyczy zużycia energii związanej z prowadzoną działalnością gospodarczą, a 30% dotyczy zużycia energii na cele mieszkalne. Przy ustaleniu przedmiotowej proporcji Wnioskodawca sugerował się przeciętnym zużyciem energii w gospodarstwie domowym, z czasów kiedy prowadzona hodowla krów mlecznych nie miała takiego rozmiaru jak obecnie. Nabywana energia elektryczna udokumentowana fakturą VAT bez numeru NIP służy zasilaniu specjalistycznego sprzętu, za pomocą którego pozyskiwane jest mleko. Mleko surowe po udoju odstawiane jest do Spółdzielni, a jego dostawa opodatkowana stawką 5%, i udokumentowana jest sporządzoną przez Wnioskodawcę fakturą VAT. Ponadto, Zainteresowany informuje, iż nie wykonuje czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług.

Zakupiona energia elektryczna wykorzystywana jest zarówno do celów wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej oraz do celów prywatnych budynek mieszkalny. W związku z tym Zainteresowany nie dokonywał nigdy 100% odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących przedmiotowy zakup energii. Wnioskodawca nie posiada odrębnych podliczników zużycia energii odrębnie na budynek inwentarski i budynek mieszkalny. Zarówno sprzęt do udoju jak i system podtrzymujący za pomocą temperatury odpowiednie parametry mleka, bezsprzecznie generuje znaczące koszty związane ze sprzedażą opodatkowaną.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy stosowany sposób rozliczenia energii za pomocą proporcji z faktury wystawionej bez numeru NIP nabywcy, daje możliwość odliczenia podatku naliczonego.

Należy zauważyć, iż ciężar rzetelnego rozdziału wydatków dotyczących wykorzystania energii elektrycznej dla potrzeb produkcji rolniczej i części wykorzystanej dla potrzeb gospodarstwa domowego (potrzeby osobiste) spoczywa zawsze na podatniku.

Jeżeli więc poniesione wydatki na zużycie energii elektrycznej zostały udokumentowane jedną fakturą dotyczącą zarówno prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności, jak i jego prywatnym celom, to prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w części, która dotyczy prowadzonej działalności gospodarczej (tylko ta część może pomniejszać podatek należny).

O ile zatem wysokość procentowego odliczenia wskazana przez Wnioskodawcę we wniosku odpowiada rzeczywistemu zużyciu energii dla celów prowadzonego gospodarstwa, to możliwe jest odliczenie podatku naliczonego w wydzielonej części, która jest związana z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

W świetle powołanych wyżej przepisów oraz przedstawionego opisu sprawy, należy stwierdzić, że o ile przyporządkowanie odpowiednich części wydatków związanych ze zużyciem energii elektrycznej dla celów wykonywanej działalności w ramach prowadzonego gospodarstwa rolnego, jak i dla celów osobistych jest miarodajne, to Wnioskodawcy, będącemu czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w takiej części, która jest związana z realizowaną sprzedażą opodatkowaną, zgodnie z generalną zasadą, wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, (tj. w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego).

W przypadku prawa do odliczenia, gdy faktury za zużycie energii elektrycznej (dla celów prowadzonej działalności, jak i prywatnych) wystawiane są na Wnioskodawcę (osobę fizyczną bez podania numeru NIP), stwierdzić należy co następuje.

Uregulowania dotyczące szczegółowych zasad wystawiania faktur oraz danych, które powinny zawierać zawarte są w art. 106a-106e ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem;
16. w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których:
    1. obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1, lub
    2. w przepisach wydanych na podstawie art. 19a ust. 12 określono termin powstania obowiązku podatkowego z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty wyrazy metoda kasowa;
17. w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 wyraz samofakturowanie;
18. w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi wyrazy odwrotne obciążenie;
19. w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 wskazanie:
    1. przepisu ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie od podatku,
    2. przepisu dyrektywy 2006/112/WE, który zwalnia od podatku taką dostawę towarów lub takie świadczenie usług, lub
    3. innej podstawy prawnej wskazującej na to, że dostawa towarów lub świadczenie usług korzysta ze zwolnienia;
20. w przypadku, o którym mowa w art. 106c nazwę i adres organu egzekucyjnego lub imię i nazwisko komornika sądowego oraz jego adres, a w miejscu określonym dla podatnika imię i nazwisko lub nazwę dłużnika oraz jego adres;
21. w przypadku faktur wystawianych w imieniu i na rzecz podatnika przez jego przedstawiciela podatkowego nazwę lub imię i nazwisko przedstawiciela podatkowego, jego adres oraz numer, za pomocą którego jest on zidentyfikowany na potrzeby podatku;
22. w przypadku gdy przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy są nowe środki transportu datę dopuszczenia nowego środka transportu do użytku oraz:
    1. przebieg pojazdu w przypadku pojazdów lądowych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. a,
    2. liczbę godzin roboczych używania nowego środka transportu w przypadku jednostek pływających, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. b, oraz statków powietrznych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. c;
23. w przypadku faktur wystawianych przez drugiego w kolejności podatnika, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej (procedurze uproszczonej) - dane określone w art. 136;
24. w przypadkach, o których mowa w art. 97 ust. 10 pkt 2 i 3:
    1. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, poprzedzony kodem PL,
    2. numer, za pomocą którego nabywca towaru lub usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej w danym państwie członkowskim, zawierający dwuliterowy kod stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej właściwy dla tego państwa członkowskiego.
    
    

Powyższe przepisy określają niezbędne minimum elementów, które powinna zawierać faktura. Uwzględniając przytoczone regulacje stwierdzić należy, że w przypadku, gdy Wnioskodawca złożył zgłoszenie rejestracyjne dla potrzeb podatku od towarów i usług (podając swój numer NIP), aby przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego, musi być on wskazany jako nabywca na otrzymywanych fakturach.

Z opisu sprawy wynika, że Zainteresowany otrzymuje faktury dokumentujące nabycie energii elektrycznej wykorzystywanej w gospodarstwie domowym oraz w gospodarstwie rolnym, wystawione na imię i nazwisko oraz adres zamieszkania, które nie zawierają numeru NIP Wnioskodawcy.

Analiza przedstawionego opisu sprawy oraz treści powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia części podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących zużycie energii elektrycznej w gospodarstwie rolnym. Przy czym, prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur, na których nie ma numeru NIP przysługuje, o ile na podstawie danych zawartych w ww. fakturach możliwe jest zidentyfikowanie Wnioskodawcy jako nabywcy. Prawo to przysługuje w takiej części, w jakiej energia elektryczna jest wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych. Prawo to przysługuje pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych wymienionych w art. 88 ustawy.

Końcowo podkreśla się, iż prawidłowe określenie wysokości procentowego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup energii elektrycznej, związanego z realizowanymi czynnościami należy do podatnika, natomiast ocena prawidłowości przyjętych przez Wnioskodawcę rozwiązań może nastąpić jedynie w drodze przeprowadzonego postępowania podatkowego przez właściwy organ podatkowy pierwszej instancji. W związku z tym, w niniejszej interpretacji oceniono stanowisko wyłącznie w zakresie istnienia prawa do odliczenia podatku naliczonego, a nie jego wysokości.

Podsumowując, Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług uprawniony jest do odliczenia części podatku od towarów i usług zawartego na fakturach dokumentujących nabycie energii elektrycznej wykorzystywanej zarówno w gospodarstwie rolnym, jak i gospodarstwie domowym związanego wyłącznie z prowadzonym gospodarstwem rolnym (działalnością gospodarczą). Uprawnienia takiego nie wyklucza fakt, że faktura dokumentująca zakup energii nie zawiera numeru NIP Wnioskodawcy, gdyż prawo do odliczenia z faktur, na których nie ma numeru NIP przysługuje, o ile na podstawie danych zawartych w ww. fakturach możliwe jest zidentyfikowanie Wnioskodawcy jako nabywcy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej