Temat interpretacji

prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy zakupach związanych z działalnością ZAZ, prawo do skorygowania poprzez wystawienie noty korygującej lub faktury korygującej w przypadku błędnych danych dotyczące nabywcy zawartych na fakturach dokumentujących zakupy związane z działalnością ZAZ, okres, w jakim przysługuje Wnioskodawcy prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wykazany w ww. fakturach

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2018r. (data wpływu 03 września 2018r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy zakupach związanych z działalnością ZAZ,

• prawa do skorygowania poprzez wystawienie noty korygującej lub faktury korygującej w przypadku błędnych danych dotyczące nabywcy zawartych na fakturach dokumentujących zakupy związane z działalnością ZAZ,

• okresu, w jakim przysługuje Wnioskodawcy prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wykazany w ww. fakturach

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy zakupach związanych z działalnością ZAZ,

• prawa do skorygowania poprzez wystawienie noty korygującej lub faktury korygującej w przypadku błędnych danych dotyczące nabywcy zawartych na fakturach dokumentujących zakupy związane z działalnością ZAZ,

• okresu, w jakim przysługuje Wnioskodawcy prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wykazany w ww. fakturach.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jako Spółdzielnia Socjalna prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług ogólnobudowlanych (w tym elektrycznych, hydraulicznych, utrzymania czystości), sklasyfikowanych w sekcji F, dział 43 Polskiej Klasyfikacji Działalności i jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. Wnioskodawca nie posiada statusu organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (Dz. U. z 2016 r. poz. 1817 z późn. zm.).

Wnioskodawca powstał z myślą o osobach wykluczonych społecznie, długotrwale bezrobotnych i niepełnosprawnych. Aby pomóc im w funkcjonowaniu w życiu społecznym i zawodowym, Wnioskodawca postanowił wyodrębnić w swojej strukturze organizacyjnej Zakład Aktywności Zawodowej, zwany dalej Zakładem lub w skrócie: ZAZ.

Zakład Aktywności Zawodowej utworzony został na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2011 r. poz. 721, ze zm), rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 17 lipca 2012 r. w sprawie zakładów aktywności zawodowej (Dz.U. z dnia 24 lipca 2012 r., poz. 850), umowy utworzenia i działania Zakładu Aktywności Zawodowej, Statutu oraz przepisów szczegółowych w odniesieniu do poszczególnych obszarów działania ZAZ, jako jednostka wyodrębniona organizacyjnie i finansowo w strukturze Wnioskodawcy.

Mimo wyodrębnienia organizacyjnego i finansowego ZAZ nie jest odrębnym od Wnioskodawcy podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.), zwanej dalej ustawą, co potwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 21 maja 2018 r. o nr 0113-KDIPT1-1.4012.280.2018.1.AK.

Do czasu wydania powyższej interpretacji Wnioskodawca traktował ZAZ jako odrębnego podatnika, który posługiwał się odrębnymi od Wnioskodawcy identyfikatorami NIP oraz REGON i jako taki korzystał ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy (ZAZ nie wykonywał czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy, a wartość jego sprzedaży w roku 2014, 2015 i 2016 nie przekroczyła 150.000 zł, a w 2017 r. nie przekroczyła 200.000 zł).

Po uzyskaniu interpretacji nr 0113-KDIPT1-1.4012.280.2018.1.AK, Wnioskodawca zamierza skorygować swoje rozliczenia w zakresie podatku od towarów i usług za okres od 01 października 2014 r. (od dnia powstania ZAZ) i wykazać sprzedaż dokonywaną w ramach ZAZ jako czynności opodatkowane VAT.

W związku z tym, Wnioskodawca zamierza zsumować uzyskiwane przez siebie wartości sprzedaży z tytułu dostawy towarów i świadczenia usług i złożyć deklaracje VAT, rozliczając podatek należny i naliczony zarówno z tytułu podstawowej działalności w zakresie usług ogólnobudowlanych oraz w zakresie działalności ZAZ, czyli wytwarzania i sprzedaży wyrobów rękodzielniczych (PKD 16.29.Z - Produkcja pozostałych wyrobów z drewna; produkcja wyrobów z korka, słomy i materiałów używanych do wyplatania).

Do wytwarzania i sprzedaży wyrobów rękodzielniczych Wnioskodawca wykorzystuje narzędzia oraz urządzenia techniczne, które zostały sfinansowane ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, które Wnioskodawca otrzymuje z racji prowadzenia ZAZ.

Celem ustawowym i statutowym działalności ZAZ jest:

1. zatrudnienie osób niepełnosprawnych, w stosunku do których orzeczono znaczny i umiarkowany stopień niepełnosprawności, u których stwierdzono autyzm, upośledzenie umysłowe lub chorobę psychiczną,
2. prowadzenie rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych, o których mowa w pkt 1,
3. przygotowanie do życia w otwartym środowisku oraz pomoc w realizacji pełnego, niezależnego, samodzielnego i aktywnego życia w miarę indywidualnych możliwości osób, o których mowa w pkt 1, co realizuje tworząc miejsca pracy dla osób niepełnosprawnych.

ZAZ stwarza szansę na skuteczne rozwiązywanie problemów osób, które mają największe trudności z funkcjonowaniem w życiu społecznym i zawodowym. ZAZ tworzy dla każdej osoby niepełnosprawnej Indywidualny Program Rehabilitacji, co w konsekwencji ma służyć kształtowaniu zaradności życiowej, umiejętności poruszania się po otwartym rynku pracy i znalezieniu przez pracownika zatrudnienia poza ZAZ.

Podstawowym zadaniem ZAZ jest rehabilitacja zawodowa i społeczna zatrudnionych w ZAZ osób z niepełnosprawnością w stopniu znacznym (bez względu na rodzaj schorzenia) i umiarkowanym (tylko upośledzenie umysłowe, choroby psychiczne lub autyzm).

Z uwagi na specyfikę funkcjonowania ZAZ i realizację celów społecznych, ZAZ w obszarze tym nie ma konkurencji.

ZAZ jest zatem typowym przedsiębiorstwem społecznym jego cele społeczne polegające na tworzeniu miejsc pracy dla osób niepełnosprawnych oraz zapewnieniu pracownikom szans na integrację społeczną i zawodową, osiągane są dzięki działalności ekonomicznej.

Aktualnie w ZAZ zatrudnionych jest 15 osób o znacznym i umiarkowanym stopniu niepełnosprawności oraz 4 osoby pełnosprawne, zatrudnione przy działalności obsługowo-rehabilitacyjnej. Wnioskodawca samodzielnie decyduje o wyborze pracowników, jednak zarówno osoby niepełnosprawne, jak i kadra obsługi, może być zatrudniona po wcześniejszym wyrażeniu zgody przez Regionalne Centrum Polityki Społecznej w ... i PFRON na zwiększenie zatrudnienia i aneksowaniu zawartej umowy na dofinansowanie działalności ZAZ. Powyższe związane jest z rygorem wskaźnika zatrudnienia (70% ogółu osób zatrudnionych w ZAZ muszą stanowić osoby niepełnosprawne, tylko 35 % z nich mogą stanowić osoby z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności) oraz finansowaniem przez PFRON działalności ZAZ.

Środki na bieżącą działalność ZAZ pozyskiwane są przez Regionalne Centrum Polityki Społecznej w ... i przekazywane na konto bankowe ZAZ. Na budżet ZAZ składają się: środki PFRON będące w dyspozycji Samorządu Województwa (ok. 89,90 %), środki Województwa (ok. 6,15 %) oraz środki uzyskane z działalności gospodarczej (ok. 3,95 %).

Zakup sprzętu i innego wyposażenia niezbędnego do uruchomienia i prowadzenia działalności ZAZ dofinansowany został ze środków budżetu Miasta na mocy umowy z dnia 04 września 2014 r. oraz z PFRON na mocy uchwały Zarządu Województwa. Dotacji celowej na zakup wyposażenia ZAZ, na mocy umowy z dnia 23 września 2014 r., udzieliła także Gmina.

Na adaptację pomieszczeń dla ZAZ oraz na bieżącą działalność ZAZ Wnioskodawca otrzymał dofinansowanie z Urzędu Marszałkowskiego w ... Regionalnego Centrum Polityki Społecznej w ....

Na zakup sprzętu (narzędzia, urządzenia techniczne, środki trwałe i wyposażenie) oraz na bieżące wydatki związane z funkcjonowaniem ZAZ Wnioskodawca otrzymywał faktury, na których jako nabywca widniały dane ZAZ, w tym NIP wydany dla ZAZ.

Otrzymane faktury dotyczyły następujących kategorii kosztów:

1. Bieżącej obsługi i bieżącej działalności gospodarczej, w tym m.in.: usług radcy prawnego, usług księgowych, usług inspektora BHP, energii elektrycznej, wywozu śmieci, opłat za telefon i internet, zakupu środków czystości, obsługi informatycznej, zakupu materiałów biurowych, materiałów podstawowych i towarów handlowych, remontów, wody dla pracowników, udziału w targach i wystawach, itp.
2. Szkoleń osób niepełnosprawnych związanych z przygotowaniem ich do pracy na otwartym rynku pracy lub z prowadzoną działalnością.
3. Szkoleń personelu i pracowników administracyjnych.
4. Innych wydatków niezbędnych do realizacji rehabilitacji, obsługi i prowadzenia działalności wytwórczej przez osoby niepełnosprawne, w tym m.in.: zakup środków trwałych i wyposażenia sali rehabilitacyjnej, naprawa sprzętu rehabilitacyjnego, zakup środków czystości, zakup środków medycznych i opatrunkowych, itp.
5. Transportu i dowozu pracowników (osób niepełnosprawnych) do miejsca pracy, w tym m.in. kosztów związanych z utrzymaniem samochodu (np. opłat leasingowych, zakupu paliwa, części zamiennych, przeglądów i kosztów serwisowych).

Wnioskodawca organizuje transport pracowników niepełnosprawnych zamieszkałych zarówno poza, jak i w miejscowości, w której zlokalizowany jest ZAZ. Samodzielny dojazd tych pracowników do siedziby ZAZ jest bowiem w znacznej mierze utrudniony z uwagi na ich stan zdrowia i posiadaną niepełnosprawność oraz brak wystarczającej ilości dogodnych połączeń komunikacji publicznej. Dzięki zorganizowaniu dla swoich pracowników dojazdów do pracy, Wnioskodawca ma szansę znaleźć odpowiednią liczbę pracowników, jak również zadbać o ich punktualną obecność w pracy. W ramach transportu pracownicy w określonych godzinach odbierani są z miejsca zamieszkania, a po zakończeniu pracy odwożeni z powrotem. Jednocześnie pracownicy nie mogą być przewożeni do jakichkolwiek innych miejsc.

Wnioskodawca nie pobiera od osób korzystających ze zorganizowanych dojazdów do pracy żadnych opłat ani nie potrąca żadnych kwot z ich wynagrodzeń.

Wszystkie ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki związane z działalnością ZAZ są ściśle związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych, to jest ze sprzedażą wytworzonych przez niepełnosprawnych pracowników produktów, w tym produkcją pozostałych wyrobów z drewna, produkcją wyrobów z korka, słomy i materiałów używanych do wyplatania. W związku z powyższym Wnioskodawca zamierza odliczyć podatek naliczony związany z wydatkami opisanymi w pkt 1-4 w całości, a z wydatkami opisanymi w pkt 5 na zasadach określonych w art. 86a ustawy (w sposób uwzględniający zasady odliczania podatku naliczonego związanego z pojazdami samochodowymi).

Wnioskodawca zamierza wystawić noty korygujące do faktur dokumentujących poniesione wydatki i skorygować dane nabywcy wskazując NIP Wnioskodawcy i jego nazwę (Spółdzielnia Socjalna ...) w miejsce numeru NIP i nazwy wyodrębnionego w jego strukturach ZAZ.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawca prowadzący ZAZ, którego sprzedaż jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług, ma prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy zakupach związanych z działalnością ZAZ?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy zakupach związanych z działalnością ZAZ, gdyż cała sprzedaż dokonywana w ramach ZAZ jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług, a zakupione towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei ust. 2 cytowanego artykułu stanowi, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych lub prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Skoro Zakładu Aktywności Zawodowej utworzonego przez Wnioskodawcę nie można uznać za podatnika podatku od towarów i usług, gdyż nie spełnia przesłanek określonych w art. 15 ust. 1 ustawy, to realizacja prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy zakupach związanych z działalnością ZAZ przysługuje Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15. przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z treści przywołanych powyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług ogólnobudowlanych, gastronomicznych oraz w zakresie produkcji pozostałych wyrobów z drewna, produkcji wyrobów z korka, słomy i materiałów używanych do wyplatania w ramach wyodrębnionej struktury organizacyjnej w postaci ZAZ. Działalności te są opodatkowane podatkiem VAT.

W związku z prowadzoną działalnością, Wnioskodawca dokonuje wydatków bezpośrednio związanych ze świadczeniem usług i dostawą towarów oraz zakupów na cele ogólne wszystkich niepełnosprawnych zatrudnionych w ramach ZAZ.

Wnioskodawca ponosi także wydatki na organizację transportu pracowniczego, które bezsprzecznie służą wykonywaniu czynności opodatkowanych. Gdyby Wnioskodawca nie zorganizował transportu, niepełnosprawni pracownicy nie dojechaliby do pracy, a zatem wydatki te są wręcz warunkiem prowadzenia działalności opodatkowanej, wobec czego są z nią bezpośrednio związane.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że Wnioskodawcy, który jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, przysługuje uprawnienie do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy zakupach związanych z działalnością ZAZ, niewymienionych w art. 88 ustawy, gdyż zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, warunkiem obniżenia podatku należnego o podatek naliczony jest wyłącznie związek dokonywanych zakupów z realizowaną sprzedażą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Przy czym, uprawnienie to przysługuje:

• w całości w stosunku do wydatków dotyczących bieżącej obsługi i bieżącej działalności gospodarczej, szkoleń osób niepełnosprawnych związanych z przygotowaniem ich do pracy na otwartym rynku pracy lub z prowadzoną działalnością, szkoleń personelu, pracowników administracyjnych i innych wydatków niezbędnych do realizacji rehabilitacji, obsługi i prowadzenia działalności wytwórczej przez osoby niepełnosprawne, w tym m.in.: zakup środków trwałych i wyposażenia sali rehabilitacyjnej, naprawa sprzętu rehabilitacyjnego, zakup środków medycznych i opatrunkowych,

• na zasadach określonych w art. 86a ustawy, w stosunku do wydatków dotyczących kosztów utrzymania samochodu wykorzystywanego do transportu i dowozu pracowników (osób niepełnosprawnych) do miejsca pracy, w tym m.in. kosztów związanych z utrzymaniem samochodu (np. opłat leasingowych, zakupu paliwa, części zamiennych, przeglądów i kosztów serwisowych).

Ad 2.

Na okoliczność ponoszonych wydatków Wnioskodawca otrzymywał faktury, z których wynikał podatek naliczony.

Faktury są dokumentem sformalizowanym i muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi przepisami. Wśród elementów prawidłowo wystawionej faktury zawartych w art. 106e ust. 1 ustawy ustawodawca wymienia w pkt 3) imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy oraz w pkt 4) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku.

Podstawową zasadą jest, że faktura powinna odzwierciedlać rzeczywiste zdarzenia gospodarcze. Jeżeli faktura zawiera błędy, może zostać poprawiona przez podatnika dokonującego dostawy lub wykonującego usługę poprzez wystawienie faktury korygującej, lub też poprzez fakturę nazywaną notą korygującą wystawianą przez nabywcę towaru lub usługi. Co do zasady, nota korygująca może być wystawiona przez nabywcę tylko wówczas, gdy w fakturze stwierdzi on błędy nieistotne, niemające przede wszystkim wpływu na zmniejszenie lub zwiększenie wykazanej w fakturze VAT kwoty należności oraz kwoty podatku VAT.

Zgodnie bowiem z art. 106k ustawy, nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie następujących danych:

1. miary i ilości (liczby) dostarczonych towarów lub zakresu wykonanych usług;
2. ceny jednostkowej towaru lub usługi bez kwoty podatku (ceny jednostkowej netto);
3. kwot wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto:
4. wartości dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartości sprzedaży netto);
5. stawki podatku;
6. sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
7. kwoty podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku oraz
8. kwoty należności ogółem

-może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą.

Nota korygująca jest przesyłana wystawcy faktury lub faktury korygującej wraz z kopią. Nota korygująca powinna zawierać:

1. wyrazy NOTA KORYGUJĄCA;
2. numer kolejny i datę jej wystawienia;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy i numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, a także numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej;
4. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura, o której mowa w ust. 1, określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6;
5. wskazanie treści korygowanej informacji oraz treści prawidłowej.

W opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca otrzymał faktury, na których jako dane nabywcy umieszczone były dane wyodrębnionej jednostki ZAZ (jej nazwa i NIP) zamiast danych Wnioskodawcy, gdyż w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, to on był stroną transakcji. To Wnioskodawca, a nie ZAZ, jest podatnikiem podatku VAT i ma obowiązek rozliczyć w deklaracji VAT wszystkie czynności dokonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie usług ogólnobudowlanych oraz w zakresie produkcji pozostałych wyrobów z drewna, produkcji wyrobów z korka, słomy i materiałów używanych do wyplatania.

Zgodnie z przywołanymi przepisami, jeżeli faktura zawiera błędne informacje sprzedawcy lub nabywcy, takie jak np.: błędny NIP lub jego brak, błąd w nazwisku, imieniu, nazwie czy adresie, a także braki w tych informacjach, czynny podatnik podatku od towarów i usług może wystawić notę korygującą te pomyłki.

W opisanym stanie faktycznym, na skutek wystawienia noty korygującej nie zmieni się podmiot dokonujący transakcji (podatnik), gdyż cały czas jest nim Wnioskodawca, poprawione zostaną tylko dane go identyfikujące.

Skoro poprzez notę korygującą poprawione zostaną jedynie dane podatnika (kontrahenta) wymienionego na wystawionej fakturze, to nie można mówić, że nota korygująca wystawiona zostanie na zupełnie innego nabywcę. Stanowisko takie potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 1 marca 2013 r.. ILPP1/443-1119/12-4/HW: (...) jeżeli faktura zawiera błędne informacje sprzedawcy lub nabywcy, takie jak np.: błędny NIP lub jego brak, błąd w nazwisku, imieniu, nazwie czy adresie, a także braki w tych informacjach, czynny podatnik podatku od towarów i usług może wystawić notę korygującą te pomyłki. Nie będzie jednak tak zawsze, bowiem decydujące znaczenie ma tutaj fakt, czy na skutek danego błędu zmienił się podmiot wskazany na fakturze. Tym samym, jeżeli faktura została wystawiona na zupełnie innego nabywcę, notą korygującą poprawić się już jej nie da. Noty korygujące umożliwiają bowiem poprawienie pomyłek odnoszących się tylko do konkretnego podatnika (kontrahenta) wymienionego na wystawionej fakturze.

Reasumując, jeżeli faktury zostały wystawione na nabywcę, którego błędnie zidentyfikowano poprzez użycie nazwy i numeru NIP wyodrębnionego w jego strukturach ZAZ, a nie poprzez nazwę i NIP Wnioskodawcy, aby odzwierciedlały rzeczywiście dokonane czynności, powinny zostać poprawione poprzez wystawienie noty korygującej.

Ad 3.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ww. ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Stosownie do art. 86 ust. 10b ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w:

1. ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny;
2. ust. 2 pkt 4 lit. c - powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem, że podatnik:
   1. otrzyma fakturę dokumentującą dostawę towarów, stanowiącą u niego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w terminie trzech miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy.
   2. uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek, nie później niż w terminie 3 miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy;
3. ust. 2 pkt 4 lit. a, b i d - powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem, że podatnik uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu tych transakcji w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek, nie później niż w terminie 3 miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów lub usług powstał obowiązek podatkowy.

Zgodnie z art. 86 ust. 11 ww. ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

W myśl art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Z przytoczonych powyżej przepisów ustawy wynika, że z prawa do odliczenia podatku naliczonego podatnik może skorzystać dopiero w rozliczeniu za okres, w którym spełnione są łącznie trzy przesłanki:

• powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabywanych towarów i usług;

• doszło do faktycznego nabycia tych towarów i usług;

• podatnik jest w posiadaniu faktur dokumentujących te transakcje.

Jak stwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 15 maja 2018 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.151.2018.1.SM: O prawidłowości faktur wystawianych i otrzymywanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe. A zatem, jeżeli w fakturach dokumentujących transakcje występują tzw. wadliwości mniejszej wagi, należy uznać, że nie ma podstawy do kwestionowania faktur, w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego (korekty), wyłącznie z powodu braków mających charakter tzw. wadliwości mniejszej wagi. Są to tego rodzaju wadliwości, które co prawda powodują, że faktura nie odpowiada wymogom określonym w przepisach, jednakże same w sobie nie wpływają na przedmiot i podstawę opodatkowania.

Jeżeli więc dostawcy towarów i usług wskazali na wystawionych przez siebie fakturach błędne dane nabywcy, czyli Wnioskodawcy (podatnika), pozostaje to bez wpływu na prawo Wnioskodawcy do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z takich faktur.

Niemniej jednak, błędy mniejszej wagi powinny być skorygowane w ten sposób, aby faktura odzwierciedlała faktycznie dokonaną transakcję pomiędzy prawidłowo oznaczonymi podmiotami gospodarczymi, dlatego też zasadne jest wystawienie przez Wnioskodawcę not korygujących.

Jak podkreślił Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w cytowanej powyżej interpretacji, powołane powyżej przepisy ustawy uzależniają prawo podatnika do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od obowiązku posiadania faktury dokumentującej nabycie towarów lub usługi wykorzystywanej następnie do wykonywania czynności opodatkowanych. Żaden z przepisów nie uzależnia tego prawa od obowiązku a jedynie od prawa do skorygowania pomyłek dotyczących jakiejkolwiek informacji wiążącej się zwłaszcza ze sprzedawcą lub nabywcą (za wyjątkiem pomyłek w pozycjach faktury określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15 ustawy). Zatem, pomimo że odliczenie podatku naliczonego w ww. przypadkach nie będzie uzależnione od wystawienia not korygujących przez Wnioskodawcę, powinien On wystawić te noty, które winny być zaakceptowane przez sprzedawcę, celem potwierdzenia stanu faktycznego dotyczącego danych nabywcy błędnie określonych w wystawionej fakturze.

Podsumowując, Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach związanych z działalnością opodatkowaną, zawierających nazwę i NIP wyodrębnionego w jego strukturach ZAZ, w rozliczeniu za miesiąc, w którym spełnione były łącznie trzy przesłanki:

• powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabywanych towarów i usług;

• doszło do faktycznego nabycia tych towarów i usług;

• podatnik był w posiadaniu faktur dokumentujących te transakcje,

albo w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast, w myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
2. należnego z tytułu:
   1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
   2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
   3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
3. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
4. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

W myśl art. 86a ust. 2 ustawy do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Zatem zgodnie z powyższymi regulacjami, podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku mieszanego.

Dla celów stosowania tego ograniczenia, za wykorzystywanie mieszane należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością, np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób mieszany. Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów mieszanych.

Celem zapewnienia właściwego wdrożenia decyzji wykonawczej Rady z 17 grudnia 2013 r. upoważniającej Rzeczpospolitą Polską do stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a) i art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej Dz. Urz. UE L 353 z 28.12.2013, str. 51), przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony ze względu na swoje cechy konstrukcyjne służy, co do zasady, użytkowi mieszanemu, a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%.

Należy wskazać, że przez pojazdy samochodowe stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1260, z późn. zm.), przez pojazd samochodowy rozumie się pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Natomiast art. 2 pkt 40 ustawy Prawo o ruchu drogowym wskazuje, że samochodem osobowym jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Od zasady wynikającej z art. 86a ust. 1 ustawy przewidziano jednakże wyjątki. I tak, w świetle art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
   1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
   2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Według art. 86a ust. 4 ustawy pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

1. przeznaczonych wyłącznie do:
   1. odprzedaży,
   2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
   3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze
   • jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
2. w odniesieniu do których:
   1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
   2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawy).

Na podstawie art. 86a ust. 12 ustawy, podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

W przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia (art. 86a ust. 13 ustawy).

W powołanych wyżej przepisach art. 86a ustawy ustawodawca zawarł szczególne uregulowania dotyczące określenia wysokości przysługującej do odliczenia kwoty podatku naliczonego. Taka konstrukcja oznacza, że w sytuacji, gdy znajdzie zastosowanie szczególne uregulowanie zawarte w art. 86a ust. 1 ustawy, wówczas podatnik może skorzystać jedynie z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego. Jeżeli jednak przepis art. 86a ust. 1 ustawy nie znajdzie zastosowania (vide: art. 86a ust. 3 ustawy), wówczas znajdą zastosowanie ogólne uregulowania zawarte w art. 86 ustawy.

Z treści cytowanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym bowiem warunkiem, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Zaznaczyć jednak należy, że ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Zatem niezbędnym warunkiem odliczenia VAT jest istnienie związku pomiędzy zakupami a konkretną transakcją opodatkowaną. Prawo do odliczenia podatku naliczonego powinno przysługiwać podatnikowi w takim zakresie, w jakim działalność podatnika daje to prawo. Aby odliczenie podatku było dopuszczalne, transakcja powodująca naliczenie podatku winna pozostawać w ścisłym związku z transakcjami, które rodzą prawo do odliczenia. W ten sposób prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług zakłada, że poczynione wydatki stanowią element cenotwórczy transakcji obciążonych podatkiem należnym, rodzącym prawo do jego odliczenia.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy zakupach związanych z działalnością ZAZ.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jako Spółdzielnia Socjalna prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług ogólnobudowlanych (w tym elektrycznych, hydraulicznych, utrzymania czystości), sklasyfikowanych w sekcji F, dział 43 Polskiej Klasyfikacji Działalności i jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. Wnioskodawca nie posiada statusu organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (Dz. U. z 2016 r. poz. 1817 z późn. zm.).

W związku z działalnością ZAZ nabywane są towary i usługi dotyczące:

1. Bieżącej obsługi i bieżącej działalności gospodarczej, w tym m.in.: usług radcy prawnego, usług księgowych, usług inspektora BHP, energii elektrycznej, wywozu śmieci, opłat za telefon i internet, zakupu środków czystości, obsługi informatycznej, zakupu materiałów biurowych, materiałów podstawowych i towarów handlowych, remontów, wody dla pracowników, udziału w targach i wystawach, itp.
2. Szkoleń osób niepełnosprawnych związanych z przygotowaniem ich do pracy na otwartym rynku pracy lub z prowadzoną działalnością.
3. Szkoleń personelu i pracowników administracyjnych.
4. Innych wydatków niezbędnych do realizacji rehabilitacji, obsługi i prowadzenia działalności wytwórczej przez osoby niepełnosprawne, w tym m.in.: zakup środków trwałych i wyposażenia sali rehabilitacyjnej, naprawa sprzętu rehabilitacyjnego, zakup środków czystości, zakup środków medycznych i opatrunkowych, itp.
5. Transportu i dowozu pracowników (osób niepełnosprawnych) do miejsca pracy, w tym m.in. kosztów związanych z utrzymaniem samochodu (np. opłat leasingowych, zakupu paliwa, części zamiennych, przeglądów i kosztów serwisowych).

Wszystkie ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki związane z działalnością ZAZ są ściśle związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych, to jest ze sprzedażą wytworzonych przez niepełnosprawnych pracowników produktów.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że warunki, o których mowa w przepisie art. 86 ust. 1 ustawy, są spełnione, gdyż Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, a wydatki związane z działalnością ZAZ jak wskazał Wnioskodawca - mają związek z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. Zatem skoro, jak wyżej wskazano, spełnione są przesłanki z art. 86 ust. 1 ustawy, to Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od wydatków związanych z działalnością ZAZ. Przy czym odliczenie to będzie przysługiwało:

• w pełnej wysokości od nabywanych towarów i usług wymienionych w poz. 1-4 związanych wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi ZAZ na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy,

• na zasadach określonych w art. 86a ustawy od nabywanych towarów i usług wymienionych w poz. 5.

Prawo to przysługuje, o ile nie wystąpią przesłanki negatywne wymienione w art. 88 ustawy.

Zatem, oceniając stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania nr 1 wniosku, należało uznać je za prawidłowe.

Kwestie prawidłowości w zakresie wystawiania faktur regulują art. 106a -106p ustawy. Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Stosownie do art. 106e ust. 1 pkt 3 ustawy, faktura powinna zawierać imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy.

Ponadto, jak stanowi art. 106k ust. 1 ustawy, nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą. Jak stanowi art. 106k ust. 2 ustawy faktura, o której mowa w ust. 1, wymaga akceptacji wystawcy faktury.

Zatem treść ww. przepisów oznacza możliwość korygowania m.in. pomyłek w sposobie określenia nabywcy, np. błąd w nazwie, adresie lub numerze identyfikacyjnym. Wskazuje to, że w tym trybie mogą być prostowane jedynie pomyłki dotyczące tego konkretnego podatnika. W sytuacji, gdy nabywca otrzyma fakturę zawierającą błędy tylko w niektórych elementach nazwy, wówczas może je skorygować notą korygującą.

Jak stanowi art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Według regulacji art. 106e ust. 1 tej ustawy, faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem;

().

W art. 106j ust. 1 ustawy wskazano, że w przypadku, gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

-podatnik wystawia fakturę korygującą.

Jak wynika z treści ust. 2 tego artykułu, faktura korygująca powinna zawierać:

1. wyrazy FAKTURA KORYGUJĄCA albo wyraz KOREKTA;
2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
3. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   • określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
   • nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
4. przyczynę korekty;
5. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego
   • odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
6. w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 - prawidłową treść korygowanych pozycji.

W myśl art. 106k ust. 1 ustawy, nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą.

Według regulacji ust. 2 tego artykułu, faktura, o której mowa w ust. 1, wymaga akceptacji wystawcy faktury.

Na podstawie ust. 3 wskazanego artykułu, faktura, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać:

1. wyrazy NOTA KORYGUJĄCA;
2. numer kolejny i datę jej wystawienia;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy i numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, a także numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej;
4. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura, o której mowa w ust. 1, określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6;
5. wskazanie treści korygowanej informacji oraz treści prawidłowej.

Zgodnie z ust. 4 ww. artykułu, przepisy ust. 1-3 nie naruszają przepisów dotyczących wystawiania faktur korygujących.

Jak wynika z powyższych regulacji, fakturę korygującą wystawia się w przypadku udzielenia rabatów, obniżek cen, zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, a także zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu (zwrotu całości lub części należności) oraz w sytuacji, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Zatem, jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Zatem faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu.

Z kolei noty korygujące mogą zostać wystawione przez nabywcę towaru lub usługi, w przypadku, gdy otrzymał on fakturę lub fakturę korygującą zawierającą pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się zwłaszcza ze sprzedawcą lub nabywcą lub oznaczeniem towaru lub usługi (z wyjątkiem pomyłek w pozycjach faktury określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15 ustawy).

Zatem w sytuacji, gdy nabywca otrzymał fakturę zawierającą błędy w elementach nazwy sprzedawcy lub nabywcy albo oznaczenia towaru lub usługi, może je skorygować notą korygującą. Należy jednak stwierdzić, że przez wystawienie noty korygującej nie można zmienić podmiotu umowy sprzedaży. W przypadku, gdy błędne są wszystkie dane nabywcy towaru lub usługi wskazane na fakturze, nie jest dopuszczalne jej korygowanie przez nabywcę notą korygującą. Jedynym sposobem naprawienia tego typu błędu jest wystawienie faktury korygującej przez sprzedawcę.

Jak wynika z treści przywołanego wcześniej przepisu art. 106k ustawy, ustawodawca dał nabywcy towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki, uprawnienie do skorygowania tych pomyłek poprzez wystawienie noty korygującej. Ustawodawca zastrzegł jednak, że powyższe nie dotyczy pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15 ustawy, tj. w zakresie miary i ilości (liczby) dostarczonych towarów lub zakresu wykonanych usług, ceny jednostkowej towaru lub usługi bez kwoty podatku (ceny jednostkowej netto), kwot wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto, wartości dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartości sprzedaży netto), stawki podatku, sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku, kwoty podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku, kwoty należności ogółem.

W tej sytuacji należy przyjąć, że jeżeli w otrzymanej fakturze dokumentującej nabycie towaru lub usługi nabywca stwierdzi pomyłkę, która nie dotyczy danych wskazanych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15 ustawy, to może on skorygować te omyłki w drodze wystawienia noty korygującej, przy czym nota ta wymaga akceptacji wystawcy faktury.

Odnosząc powyższe do sprawy będącej przedmiotem niniejszej interpretacji należy stwierdzić, że skoro w wystawionych na Wnioskodawcę fakturach błędnie wskazano dane nabywcy (tj. numer NIP i nazwa), to w tym przypadku dopuszczalne jest skorygowanie takiej wadliwości faktur za pomocą not korygujących wystawionych przez Wnioskodawcę. Noty korygujące wymagają akceptacji wystawcy faktury.

Mając zatem na uwadze okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy należy stwierdzić, że prawidłowe jest działanie Wnioskodawcy polegające na wystawieniu not korygujących do faktur, które zostały wystawione na wyodrębniony w strukturach Wnioskodawcy ZAZ, z podaniem jego nazwy i numeru NIP.

Mając zatem na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że Wnioskodawca ma prawo do skorygowania danych nabywcy na ww. fakturach poprzez wystawienie not korygujących.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 wniosku należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą okresu, w jakim przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z faktur zawierających błędne dane nabywcy.

Terminy, w których powstaje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, ustawodawca określił w art. 86 ust. 10-13 ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Stosownie natomiast do art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Oznacza to, że z odliczenia podatku na podstawie art. 86 ust. 10 i 10b pkt 1 ustawy można skorzystać dopiero w rozliczeniu za okres, w którym spełnione są łącznie trzy przesłanki:

• powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabywanych towarów i usług,

• doszło do faktycznego nabycia tych towarów i usług,

• podatnik jest w posiadaniu faktury dokumentującej tę transakcję.

Stosownie do art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, l0d i l0e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Termin dwóch kolejnych okresów rozliczeniowych do odliczenia podatku jest liczony dopiero od okresu, w którym zostaną spełnione łącznie wskazane wyżej przesłanki do odliczenia.

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, l0e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (tj. za pierwszy okres rozliczeniowy, w którym spełnił wszystkie warunki do dokonania odliczenia), nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle uregulowań art. 88 ust. 3a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
   1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
   2. (uchylona);
2. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
3. (uchylony);
4. wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane w części dotyczącej tych czynności,
2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego w części dotyczącej tych czynności;
5. faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
6. (uchylony);
7. wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze w części dotyczącej tych czynności.

Natomiast na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Co zostało już wskazane powyżej, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa krajowego w tym względzie. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. A contrario, nie będzie można uznać za prawidłową faktury, gdy sprzecznie z jej treścią wykazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Elementy formalne faktury, wymagane przez art. 106b ust. 1 ustawy, mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku.

W przepisie art. 106k ustawodawca przewidział możliwość skorygowania pewnych danych otrzymanej faktury w drodze wystawienia noty korygującej. Pomyłka występująca na fakturach i dotycząca jak w rozpoznawanej sprawie - informacji wskazanych w stanie faktycznym, może być skorygowana notą korygującą, zgodnie z przepisem art. 106k ust. 1 ustawy, co oznacza, że przez samego prawodawcę uznana została za nieznaczny błąd formalny, niewymagający nawet wystawienia faktury korygującej, a jedynie wystawienia przez nabywcę noty korygującej taką wadliwość.

W omawianej sytuacji błędy w fakturach wystawionych przez kontrahentów, nie dotyczą danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15 ustawy (tj. danych dotyczących ilości, ceny, wartości, stawki i kwoty podatku przedmiotu transakcji), lecz danych nabywcy. Faktury z takimi błędami są obarczone wadą techniczną, która nie wyłącza możliwości prawidłowego określenia nabywcy towaru, a jednocześnie pozostaje bez znaczenia dla wysokości zobowiązania podatkowego. Nie można zatem stwierdzić, że wystawienie faktury w sposób opisany we wniosku pozbawia Wnioskodawcę prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z niej wynikającego.

Jak wskazano wyżej, Wnioskodawca jest w posiadaniu faktur wystawionych na wyodrębniony w jego strukturze ZAZ. Wnioskodawca zamierza wystawić noty korygujące do faktur dokumentujących poniesione wydatki związane z działalnością ZAZ i skorygować dane nabywcy wskazując swój NIP i nazwę ( Spółdzielnia Socjalna ) w miejsce numeru NIP i nazwy wyodrębnionego w jego strukturach ZAZ. Jak wskazano wyżej, podatnikiem dla potrzeb podatku od towarów i usług jest Wnioskodawca, a nie wyodrębniony ZAZ. To Wnioskodawca ma obowiązek rozliczyć w zakresie podatku od towarów i usług wszystkie czynności dokonywane przez ZAZ. Należy zaznaczyć, że skoro to Spółdzielnia była i jest podatnikiem podatku VAT, a nie ZAZ, nieprawidłowością było przyjmowanie faktur, w których jako nabywcę wskazywano ZAZ zamiast Spółdzielni. Na skutek wystawienia przez Wnioskodawcę not korygujących ze wskazaniem nazwy i numeru NIP Wnioskodawcy w miejsce nazwy i numeru ZAZ, zostaną usunięte błędy formalne, techniczne przedmiotowych faktur.

Jak już zaznaczono, prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT uzależnione jest nie tylko od spełnienia warunków wynikających z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, ale również od niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Należy w tym miejscu zaznaczyć, iż wskazany art. 88 ustawy nie przewiduje braku prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury zawierającej błędne oznaczenie nabywcy czy błędny numer NIP nabywcy, będącego jednostką organizacyjną Wnioskodawcy (w sytuacji, gdy faktura odzwierciedla prawdziwe zdarzenie gospodarcze i Wnioskodawca nabył przedmiotowe towary i usługi).

Zatem, jeśli faktury zawierają błędy wskazane przez Wnioskodawcę i jednocześnie dokumentują faktyczne dostawy towaru lub świadczenie usług na rzecz Wnioskodawcy, to Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z takich faktur.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż w sytuacji, jeżeli błędy na fakturze dotyczą wskazania jako nabywcy wyodrębnionego w strukturach Spółdzielni Socjalnej ZAZ, to Wnioskodawca ma prawo do odliczenia z tych faktur podatku naliczonego związanego wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi Wnioskodawcy, na podstawie art. 86 ust. 1 i art. 86a ustawy, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 88 ustawy.

Podsumowując, Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z wadliwie wystawionych faktur, które to wady zostaną usunięte przez wystawienie noty korygującej, w terminach przewidzianych w ustawie, tj. określonych w art. 86 ust.10 i 10b ustawy, z uwzględnieniem terminu określonego w art. 86 ust. 13 ustawy.

Oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisy sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej