Temat interpretacji

W zakresie braku opodatkowania zbycia wydzielonej części przedsiębiorstwa w postaci Departamentu Usług Internetowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 kwietnia 2019 r. (data wpływu 9 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym w dniu 18 czerwca 2019 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania zbycia wydzielonej części przedsiębiorstwa w postaci Departamentu Usług Internetowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 kwietnia 2019 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 18 czerwca 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania zbycia wydzielonej części przedsiębiorstwa w postaci Departamentu Usług Internetowych.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką kapitałową prawa handlowego posiadającą osobowość prawną, prowadzącą działalność w formie prawnej spółki akcyjnej będącej podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, zarejestrowanej jako podatnik VAT czynny. Przedmiot działalności gospodarczej stanowi zgodnie ze statutem:

64.91.Z leasing finansowy,

45.11.Z sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów osobowych i furgonetek,

58.14.Z wydawanie czasopism i pozostałych periodyków,

63.12.Z działalność portali internetowych,

64.19.Z pozostałe pośrednictwo pieniężne,

64.92.Z pozostałe formy udzielania kredytów,

73.11.Z działalność agencji reklamowych,

77.11.Z wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek,

77.40.Z dzierżawa własności intelektualnej i podobnych produktów, z wyłączeniem

prac chronionych prawem autorskim,

82.20.Z działalność centrów telefonicznych (call-center).

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie świadczenia specjalistycznych usług na rzecz spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych oraz innych podmiotów z sektora spółdzielczości finansowej, np. towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych, towarzystwa ubezpieczeń na życie, spółek kapitałowych i osobowych prawa handlowego, w zakresie opisanych wyżej usług wspomagających podstawową działalność kas w zakresie świadczenia usług finansowych, ubezpieczeniowych i związanych ze świadczeniem usług finansowych i ubezpieczeniowych. Wnioskodawca świadczy też niektóre rodzaje usług na rzecz kontrahentów nienależących do szeroko rozumianego sektora spółdzielczości finansowej. Kluczowe obszary działalności gospodarczej obejmują świadczenie usług leasingu środków transportu (samochodów osobowych), specjalistyczne usługi informatyczne związane z tworzeniem i rozwijaniem platform internetowych oraz narzędzi informatycznych służących do zdalnej sprzedaży usługi poprzez sieć Internet oraz usług w zakresie oddawania do korzystania znaków towarowych.

W ramach struktury organizacyjnej Wnioskodawcy funkcjonuje Departament Usług Internetowych jako wyodrębniona jednostka organizacyjna podległa bezpośrednio Zarządowi Spółki (dalej: DUI, lub Departament). W ramach Departamentu wyodrębnione są dalsze komórki organizacyjne, tj.: Dział Wspomagania Procesów Biznesowych, Dział Produktów Elektronicznych oraz Dział Obsługi Portalu. Pracami DUI kieruje Dyrektor Departamentu odpowiedzialny za nadzór nad pracą pracowników, tworzenie strategii biznesowej DUI, współpracę z podmiotami zewnętrznymi, rozwój i generowanie nowych źródeł przychodów i zarządzanie budżetem DUI oraz kontrolę efektywności realizowanych działań. W DUI zatrudnionych jest łącznie ok. 7 pracowników, na stanowiskach: Specjalisty ds. rozwoju e-biznesu, Specjalisty ds. e-biznesu, Specjalisty ds. produktów, Specjalisty ds. Obsługi Procesów Biznesowych, oraz Konsultanta ds. Innowacji Technologicznych. Pracownicy DUI wykonują obowiązki związane z realizacją usług wchodzących w skład oferty usług Departamentu oraz współuczestniczą w działaniach związanych z opracowywaniem i rozwojem nowych oraz oferowaniem istniejących usług DUI.

Departament Usług Internetowych zajmuje się realizacją usług na rzecz klientów Wnioskodawcy w następujących obszarach:

• usługi telesprzedaży obejmujące swoim zakresem działania związane z:

• pozyskiwaniem bazy klientów,
• promowaniem produktów/usług w Internecie,
• wspieraniem sprzedaży poprzez oparte na kontakcie telefonicznym z potencjalnymi klientami czynności Infosale,
• doradztwo w zakresie doboru odpowiedniego produktu/usługi do potrzeb klienta podczas świadczenia Infosale,
• pozyskiwanie danych osobowych klientów.

Usługa realizowana jest za pośrednictwem platformy internetowej stworzonej i rozwijanej w ramach działalności DUI. Departament sprawuje merytoryczny nadzór nad przebiegiem procesu telesprzedaży i zapewnia zamawiającemu monitorowanie i raportowanie skuteczności realizacji procesu telesprzedaży.

• usługi utrzymania i rozwoju narzędzi informatycznych dotyczące utrzymania i rozwoju narzędzi informatycznych w zakresie utrzymania, rozwoju i raportowania platformą Internetową oraz aplikacjami działającymi w obszarze tej platformy. Przedmiotem usługi jest administrowanie narzędziami informatycznymi, tak aby zagwarantować ich stałą dostępność w sieci Internet oraz obsługę zgłoszonych przez zamawiającego błędów w ich działaniu. Usługa polega na planowaniu i zarządzaniu zmianami rozwojowymi narzędzi Informatycznych, pod kątem optymalizacji ich działania w zakresie technologicznym oraz skuteczności realizowanego procesu pozyskania klienta przez Internet.
• usługi utrzymania serwisu internetowego polegające na administrowaniu serwisem, tak aby zagwarantować jego stałą dostępność w sieci Internet oraz obsługę zgłoszonych przez zamawiającego błędów w jego działaniu. Usługi w tym zakresie obejmują planowanie i zarządzanie zmianami rozwojowymi serwisu internetowego, których podstawowymi celami jest optymalizacja działania serwisu Internetowego w zakresie technologicznym.
• usługi marketingu produktowego polegające na udostępnianiu podstron w serwisach internetowych innych podmiotów, na których prezentowane są banery reklamujące produkty lub usługi zamawiającego, udostępnieniu powierzchni reklamowej w serwisach internetowych oraz w ramach kampanii reklamowych prowadzonych przez DUI.

Z tytułu świadczenia opisanych wyżej usług na rzecz kontrahentów DUI osiąga przychody przypisywane w systemie księgowo-finansowym Wnioskodawcy do działalności Departamentu. Ponosi także szereg kosztów związanych z prowadzoną działalnością, w szczególności kosztów osobowych, związanych z zatrudnieniem pracowników i kadry kierowniczej Departamentu z tytułu wypłacanych wynagrodzeń oraz składek na ubezpieczenie społeczne, kosztów zakupu wyposażenia i materiałów eksploatacyjnych, usług informatycznych i telekomunikacyjnych, podróży służbowych oraz innych kosztów związanych z prawidłową realizacją usług Departamentu. Koszty działalności DUI przypisywane są w systemie księgowo-finansowym Wnioskodawcy do odrębnego miejsca powstania kosztów dotyczącego wyłącznie DUI w sposób umożliwiający ich pełną i jednoznaczną alokację.

DUI korzysta ze składników majątku wyodrębnionych ewidencyjne w systemie finansowo-księgowym Wnioskodawcy, do których należą w szczególności: biurka pracownicze wraz z wyposażeniem biurowym (kontenery pod-biurkowe, szafy, stoliki, krzesła itp.), aparaty telefoniczne (stacjonarne i komórkowe), drobne urządzenia biurowe (czajniki, dyski przenośne, routery sieci bezprzewodowej itp.). Posiada również licencje na korzystanie z oprogramowania systemowego i pakietów oprogramowania biurowego, jak również oprogramowania specjalistycznego wykorzystywanego do kontaktów z klientami oraz do realizacji poszczególnych usług, w tym tworzenia i rozwijania platform i serwisów internetowych oraz oprogramowania narzędziowego. Sprzęt informatyczny w postaci komputerów przenośnych, monitorów, rzutników multimedialnych, drukarek, itp. jest wykorzystywany na podstawie umowy najmu. Ponadto na potrzeby DUI nabywane są m. in. usługi w zakresie hostingu stron www, prawa do domen internetowych, usługi telekomunikacyjne itp.

W bieżącej działalności DUI korzysta także z usług wspólnych dla całej działalności Wnioskodawcy, zapewnianych przez niego we własnym zakresie lub przez podmioty zewnętrzne na zasadzie outsourcingu, tj. w szczególności z usług sekretarsko-administracyjnych, księgowych, kadr i płac, prawnych itp., które mają wyłącznie pomocnicze znaczenie dla działalności prowadzonej przez DUI.

W związku z wejściem w życie przepisów ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji (Dz. U. z 2017 r., poz. 1937, z późn. zm., dalej: Ustawa o BFG), główny akcjonariusz Wnioskodawcy, będący podmiotem podlegającym przepisom Ustawy o BFG, został zobowiązany przez właściwe organy B. do podjęcia działań w celu usunięcia zidentyfikowanych przez Fundusz przeszkód w opracowaniu planu przymusowej restrukturyzacji, o którym mowa w art. 73 i nast. Ustawy o BFG, pośród których to przeszkód wskazana została potrzeba przeprowadzenia zmian organizacyjno-prawnych w spółkach zależnych, w tym w spółce będącej Wnioskodawcą. Uzgodniony z organami B. plan działań obejmuje przeprowadzenie czynności związanych z wydzieleniem obszarów działalności zdolnych do samodzielnego realizowania funkcji gospodarczych, w tym na rzecz klientów zewnętrznych.

W celu realizacji działań zmierzających do usunięcia przeszkód w opracowaniu planu przymusowej restrukturyzacji, o którym mowa w art. 73 i nast. Ustawy o BFG, Wnioskodawca podjął m. in decyzję o wniesieniu wyodrębnionej jednostki organizacyjnej DUI w postaci wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej prawa handlowego (w formie spółki akcyjnej lub spółki z ograniczoną odpowiedzialnością) w zamian za co otrzyma udziały (akcje) w podwyższonym kapitale zakładowym tej nowej spółki (dalej: Spółka celowa). Przedmiotem wkładu niepieniężnego będzie cała struktura organizacyjna DUI, wraz ze wszystkimi wchodzącymi w jej skład Działami oraz składnikami majątku wykorzystywanymi w działalności DUI i zatrudnionymi w Departamencie pracownikami, w tym Dyrektorem DUI, których umowy o pracę zostaną przeniesione na nowego pracodawcę w trybie art. 231 Kodeksu pracy (zmiana pracodawcy). Wraz z DUI na Spółkę celową przeniesiony zostanie ogół praw i obowiązków Wnioskodawcy wynikających z umów na realizację usług wchodzących w zakres działalności DUI oraz prawa i obowiązki wynikające z umów dotyczących najmu wyposażenia informatycznego oraz innych umów dotyczących zakupu materiałów i usług wykorzystywanych w działalności Departamentu. Tym samym DUI kontynuować będzie działalność w zakresie świadczenia usług wskazanych we wniosku w niezmienionym zakresie, uzyskując z tego tytułu przychody oraz ponosząc koszty związane z jego działalnością. Na Spółkę celową przeniesione zostaną także wszelkie należności i zobowiązania związane z działalnością DUI. W ramach transakcji do Spółki celowej przeniesione zostaną także wszelkie dokumenty związane z tą działalnością, w tym: umowy, porozumienia, korespondencja, wypracowane konow-how w zakresie tworzenia i rozwijania platform i serwisów internetowych oraz narzędzi informatycznych służących do zdalnej sprzedaży usługi poprzez sieć Internet, zarówno w formie dokumentów (papierowych i elektronicznych), jak i wiedzy i umiejętności praktycznych pracowników DUI, za wyjątkiem tych dokumentów, które z uwagi na ciążące na Wnioskodawcy obowiązki prawne nie mogą zostać przekazane w oryginale.

W zakresie realizacji typowych funkcji administracyjnych i pomocniczych związanych z działalnością DUI, takich jak: obsługa sekretarska i administracyjna, księgowość, kadry i płace, usługi prawne, udostępnienie powierzchni biurowej, które dotychczas były zapewniane na potrzeby DUI przez Wnioskodawcę we własnym zakresie lub przez podmioty zewnętrzne na zasadzie outsourcingu, Spółka celowa będąca nabywcą zapewni je we własnym zakresie, poprzez wykorzystanie w tym celu własnych zasobów organizacyjnych i osobowych lub poprzez nabycie tych usług pomocniczych od wyspecjalizowanych podmiotów (outsourcing).

Wydzielona w ramach struktury Wnioskodawcy jednostka organizacyjna DUI z uwagi na posiadane zasoby osobowe, w tym kadrę kierowniczą, zasoby majątkowe oraz umowy w zakresie realizacji na rzecz zewnętrznych odbiorców usług wchodzących w zakres działalności Departamentu, w oparciu o wyodrębnione w systemie księgowo-finansowym Wnioskodawcy zapisy dotyczące osiąganych przychodów i ponoszonych kosztów działalności oraz należności i zobowiązań, posiada zdolność do samodzielnego realizowania funkcji gospodarczych. Spółka celowa, po dniu nabycia będzie kontynuować realizację funkcji gospodarczych Departamentu w niezmienionym zakresie, przy wykorzystaniu przeniesionych zasobów majątkowych i osobowych wchodzących w skład DUI.

W celu kontynuowania działalności gospodarczej dotychczas prowadzonej przez Wnioskodawcę w ramach wyodrębnionej jednostki Departamentu Usług Internetowych, Spółka celowa będąca nabywcą składników majątkowych i niemajątkowych składających się na ww. Departament nie będzie angażowała składników majątkowych innych niż te, które będą przedmiotem transakcji.

W zakresie realizacji typowych funkcji pomocniczych związanych z działalnością Departamentu, takich jak: obsługa sekretarska i administracyjna, obsługa księgowa i kadrowo-płacowa, usługi prawne, udostępnienie powierzchni biurowej, które dotychczas są zapewniane na potrzeby DUI przez podmioty zewnętrzne na zasadzie outsourcingu, Spółka celowa będąca nabywcą zapewni je poprzez nabycie tych usług pomocniczych od wyspecjalizowanych podmiotów (outsourcing). W tym celu Spółka celowa będąca nabywcą Departamentu Usług Internetowych zawrze umowy, na podstawie których nabywać będzie od podmiotów zewnętrznych wskazane wyżej usługi pomocnicze w zakresie: obsługi administracyjnej, księgowości, obsługi kadrowo-płacowej, obsługi prawnej, udostępnienia do korzystania z powierzchni biurowej (najem). Spółka celowa zawrze także umowy najmu sprzętu informatycznego w postaci: komputerów przenośnych, monitorów, rzutników multimedialnych itp., które to urządzenia i sprzęt także obecnie, przed dokonaniem zbycia DUI, wykorzystywany jest przez Wnioskodawcę na podstawie umów najmu.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa w postaci DUI może być także przedmiotem sprzedaży do Spółki celowej (alternatywnie do transakcji wniesienia w postaci wkładu niepieniężnego do tej samej Spółki celowej). Przedmiotem sprzedaży - tak samo jak w przypadku aportu - będzie cała struktura organizacyjna Departamentu, wraz ze wszystkimi wchodzącymi w jej skład Działami oraz składnikami majątku wykorzystywanymi w działalności DUI i zatrudnionymi w Departamencie pracownikami, w tym Dyrektorem Departamentu, których umowy o pracę zostaną przeniesione na nowego pracodawcę w trybie art. 23&¹ Kodeksu pracy (zmiana pracodawcy). Wraz z Departamentem na Spółkę celową przeniesiony zostanie ogół praw i obowiązków Wnioskodawcy wynikających z umów na realizację usług wchodzących w zakres działalności DUI oraz prawa i obowiązki wynikające z umów dotyczących najmu wyposażenia informatycznego oraz innych umów dotyczących zakupu materiałów i usług wykorzystywanych w działalności Departamentu. Tym samym Departament kontynuować będzie działalność w zakresie świadczenia usług wskazanych we wniosku w niezmienionym zakresie, uzyskując z tego tytułu przychody oraz ponosząc koszty związane z działalnością Departamentu. Na Spółkę celową przeniesione zostaną także wszelkie należności i zobowiązania związane z jego działalnością. W ramach transakcji wniesienia aportem DUI do Spółki celowej przeniesione zostaną także wszelkie dokumenty związane z działalnością, w tym: umowy, porozumienia, korespondencja, wypracowane konow-how w zakresie tworzenia i rozwijania platform i serwisów internetowych oraz narzędzi informatycznych służących do zdalnej sprzedaży usługi poprzez sieć Internet, zarówno w formie dokumentów (papierowych i elektronicznych), jak i wiedzy i umiejętności praktycznych pracowników DUI, za wyjątkiem tych dokumentów, które z uwagi na ciążące na Wnioskodawcy obowiązki prawne nie mogą zostać przekazane w oryginale.

W związku z powyższym opisem w uzupełnieniu wniosku zadano następujące pytanie.

Czy opisany zespół składników majątkowych, materialnych i niematerialnych oraz pracowników, a także przychody i koszty oraz należności i zobowiązania związane z tym zespołem składników majątkowych składające się na wyodrębnioną jednostkę organizacyjną Departament Usług Internetowych stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy VAT, a w konsekwencji czy czynność sprzedaży lub wniesienia przez Wnioskodawcę wyodrębnionej jednostki organizacyjnej DUI do Spółki celowej w formie wkładu niepieniężnego będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 Ustawy VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym we wniosku i jego uzupełnieniu, zespół składników majątkowych, materialnych i niematerialnych oraz pracowników, a także przychody i koszty oraz należności i zobowiązania związane z tym zespołem składników majątkowych składające się na wyodrębnioną jednostkę organizacyjną Departament Usług Internetowych stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy VAT, a w konsekwencji czynność wniesienia wyodrębnionej jednostki organizacyjnej DUI do Spółki celowej w formie wkładu niepieniężnego będzie podlegała wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 Ustawy VAT. Na gruncie przepisów art. 6 pkt 1 Ustawy VAT każda transakcja zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega wyłączeniu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Tym samym niezależnie od tego czy wyodrębniona jednostka organizacyjna w postaci DUI zostanie zbyta do Spółki celowej w drodze umowy sprzedaży, czy też poprzez wniesienie wkładu niepieniężnego (aportu), czynność ta podlegać będzie wyłączeniu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług z uwagi na fakt, że przedmiotem zbycia jest zorganizowana część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

Zgodnie z brzmieniem art. 2 pkt 27e Ustawy VAT, przez zorganizowaną części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Należy podkreślić, że w obecnie obowiązującym stanie prawnym definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa przewidziana w powołanym przepisie Ustawy VAT jest tożsama z definicją wynikającą z art. 4a pkt 4 Ustawy CIT.

Mając na uwadze brzmienie wskazanego wyżej przepisu, a także wnioski płynące z wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacji indywidualnych prawa podatkowego oraz orzecznictwa Sądów Administracyjnych można stwierdzić, że o zorganizowanej części przedsiębiorstwa mówić można w sytuacji, gdy zespół składników majątkowych będący przedmiotem określonej w Ustawie o CIT czynności prawnej posiada następujące cechy:

• w skład zespołu wchodzą składniki materialne i niematerialne, które pozostają w funkcjonalnym związku i są przeznaczone do wykonywania określonych zadań gospodarczych;
• posiada określone, wydzielone miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika;
• został organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w przedsiębiorstwie podatnika;
• zespół składników niematerialnych i materialnych mógłby stanowić odrębne przedsiębiorstwo, w sposób samodzielny realizujące określone zdania gospodarcze.

W konsekwencji, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, musi odznaczać się pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Powyższe oznacza, że wyodrębnienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa powinno zachodzić na trzech płaszczyznach: 1) organizacyjnej, 2) finansowej oraz 3) funkcjonalnej.

Wyodrębnienie organizacyjne.

Odnosząc się do wskazanych wyżej kryteriów pozwalających na stwierdzenie istnienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa mogącej podlegać, wniesieniu w postaci wkładu niepieniężnego do spółki prawa handlowego (spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółka akcyjnej), Wnioskodawca na podstawie przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego sprawy wskazuje, że w skład wyodrębnionego w jego strukturze DUI wchodzą m. in.

• składniki materialne w postaci: mebli biurowych (biurek pracowniczych wraz z wyposażeniem biurowym, szafy, stoliki, krzesła itp.), aparatów telefonicznych (stacjonarnych i komórkowych), drobnych urządzeń biurowych (czajniki, dyski przenośne, routery sieci bezprzewodowej itp.) oraz
• prawa niematerialne w postaci licencji na używanie programów komputerowych, pakietów oprogramowania biurowego i aplikacji specjalistycznych wykorzystywanych do kontaktów z klientami oraz do realizacji poszczególnych usług, w tym tworzenia i rozwijania platform i serwisów internetowych, prawa i licencje na korzystanie z oprogramowania narzędziowego oraz prawa i obowiązki wynikające z umów dotyczących usług nabywanych na potrzeby działalności Departamentu (w szczególności najmu sprzętu komputerowego).

W skład opisanego zespołu składników majątkowych związanych z DUI wchodzą także zobowiązania i należności związane z działalnością prowadzoną przez Departament, w szczególności wynikające z wyżej wskazanych umów, ale także z umów o pracę z pracownikami DUI a także przychody i koszty oraz należności i zobowiązania wynikające z prowadzonej przez Departament działalności gospodarczej.

Wszystkie wskazane składniki majątku Wnioskodawcy, materialne i niematerialne, przypisane do DUI, a także odpowiadające im przychody i koszty oraz należności i zobowiązania, pozostają w ścisłym funkcjonalnym związku, służąc działalności prowadzonej przez DUI oraz realizowanym w jego ramach zadaniom i funkcjom gospodarczym.

Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące część przedsiębiorstwa powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w istniejącym przedsiębiorstwie, a więc w ramach działalności prowadzonej przez podatnika i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa (np. w postaci oddzielnej jednostki organizacyjnej czy działu).

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie m. in.: w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 31 lipca 2018 r. nr 0114-KDIP1-2.4012.358.2018.1.WH.

W przypadku Departamentu, który Wnioskodawca zamierza wnieść jako wkład niepieniężny do spółki kapitałowej warunek ten, w opinii Wnioskodawcy, jest spełniony. Jak wynika bowiem z opisu zdarzenia przyszłego, aktualnie w ramach jego struktury organizacyjnej DUI funkcjonuje jako wyodrębniona jednostka organizacyjna, realizująca przypisane wyłącznie jej funkcje gospodarcze obejmujące świadczenie specjalistycznych usług informatycznych związanych z tworzeniem i rozwijaniem platform internetowych oraz narzędzi informatycznych służących do zdalnej sprzedaży usługi poprzez sieć Internet. Przedmiotem planowanej transakcji będzie całość DUI wraz z wszystkimi przypisanymi mu składnikami majątku, realizowanymi zadaniami oraz zatrudnionymi pracownikami, w tym kadrą kierowniczą. Wszystkie elementy wyodrębnienia wchodzące w skład Departamentu umożliwiają mu niezależne prowadzenie działalności w zakresie świadczenia usług opisanych we wniosku.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, spełniony jest warunek organizacyjnego wyodrębnienia mającego stanowić przedmiot wkładu niepieniężnego DUI.

Wyodrębnienie finansowe.

Zgodnie z utrwalonym poglądem dominującym w orzecznictwie, wyodrębnienia finansowe oznacza, że istnieje możliwość przypisania wyodrębnionemu w strukturach podmiotu zespołowi składników majątkowych, określonych, wskaźników finansowych, w tym zwłaszcza przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań realizowanych (osiąganych) przez ten zespół. Takie przypisanie ww. wielkości powinno być możliwe w szczególności przy wykorzystaniu, np. systemu księgowo-rachunkowego. Wyodrębnienie finansowe nie musi jednocześnie polegać na całkowitej samodzielności finansowej, wystarczy bowiem, że poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych, wydzielanej masie majątkowej można przyporządkować przychody i koszty oraz należności i zobowiązania.

W związku z powyższym, Wnioskodawca wskazuje, że ewidencja księgowa umożliwia w każdym czasie identyfikację i przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz pasywów i aktywów, a także należności i zobowiązań związanych z prowadzeniem działalności w zakresie zadań realizowanych przez DUI. Koszty i przychody związane wyłącznie z działalnością DUI przypisywane są odrębnie do Departamentu, natomiast koszty ogólne, tj. wydatki, których Wnioskodawca nie jest w stanie jednoznacznie przyporządkować do konkretnych jednostek wewnętrznych, gdyż są wykorzystywane we wszystkich rodzajach prowadzonych działalności, są alokowane proporcjonalnie do wszystkich działów na podstawie ustalonych kluczy alokacji. Wskazany sposób prowadzenia ewidencji księgowo-finansowej przez Wnioskodawcę umożliwia precyzyjne określenie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z działalnością DUI.

Prezentowane stanowisko odnośnie określenia kryterium wyodrębnienia finansowego zorganizowanej części przedsiębiorstwa znajduje potwierdzenie w przywołanej wyżej interpretacji z dnia 31 lipca 2018 r., a także w interpretacji wydanej w dniu 23 lipca 2018 r. nr 0114-KDIP3-1.4011.279.2018.1.MG.

Wyodrębnienie funkcjonalne.

Wyodrębnienie funkcjonalne oznacza, że określona część przedsiębiorstwa jest przeznaczona i zdolna do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest bowiem sumą poszczególnych składników, które potencjalnie mogłyby służyć do prowadzenia odrębnego zakładu, lecz zorganizowanym, autonomicznym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia powinna być tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa, a więc na ile stanowią w nim wyodrębnioną funkcjonalnie całość.

Ze względu na wskazane wyżej wyodrębnienie majątkowe, organizacyjne i finansowe, a także wyposażenie w odpowiedni do realizowanego celu majątek, dokumenty oraz zasoby osobowe w tym kadrę kierowniczą, odpowiedzialne za realizowanie funkcji gospodarczych DUI, może on, w ocenie Wnioskodawcy, stanowić odrębne przedsiębiorstwo, zdolne do samodzielnej realizacji powierzonych zadań, tj. świadczenia na rzecz kontrahentów specjalistycznych usług w zakresie specjalistycznych usług szkoleniowych oraz rekrutacyjnych i konsultacyjnych w zakresie polityki personalnej.

Podjęcie przez Spółkę celową działalności w zakresie funkcji i zadań gospodarczych wykonywanych przez DUI nie będzie wiązało się z koniecznością uzyskania specjalnych zezwoleń czy koncesji, a Spółka celowa będzie zdolna świadczyć te usługi, zarówno pod względem formalno-prawnym jak i operacyjnym, począwszy od dnia wniesienia aportu. Pozostałe funkcje pomocnicze do wskazanej działalności, w szczególności w zakresie: sekretarsko-administracyjnym, księgowym, kadrowo-płaconym czy prawnym, stanowiących typowe funkcje pomocnicze dla wszystkich rodzajów działalności, zostaną zapewnione przez Spółkę celową we własnym zakresie, w części poprzez nabycie odpowiednich usług od wyspecjalizowanych podmiotów (outsourcing). Fakt ten nie pozbawia jednak wnoszonego tytułem wkładu niepieniężnego DUI cechy gospodarczej samodzielności, albowiem owe funkcje wspólne nie są istotne z punktu widzenia możliwości prowadzenia działalności przez DUI po jego wniesieniu aportem.

Tym samym, odwołując się do wskazanej argumentacji, w ocenie Wnioskodawcy, zespół składników majątkowych, materialnych i niematerialnych oraz pracowników, a także przychody i koszty oraz należności i zobowiązania związane z tym zespołem składników majątkowych składające się na wyodrębnioną jednostkę organizacyjną DUI stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy VAT.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Wskazać przy tym należy, że definicja transakcji zbycia użyta w Ustawie o VAT jest pojęciem szerszym niż sprzedaż i obejmuje każde rozporządzenie przedmiotem skutkującym przeniesieniem własności, tj. prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W szczególności, zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądów administracyjnych i stanowiskiem doktryny prawa podatkowego, wyłączone spod opodatkowania jest zarówno odpłatne, jak i nieodpłatne zbycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Znaczenia nie ma natomiast forma jego zbycia, więc podatkowi od towarów i usług nie podlegają m. in. sprzedaż, aport, darowizna, jeśli mają za przedmiot przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część (a także każda inna czynność skutkująca przeniesieniem własności przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części).

Zgodnie z wykładnią dokonaną przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 6 października 2009 r. (sygn. akt III SA/Wa 368/09), transakcją zbycia jest każda czynność, w świetle obowiązujących przepisów skutkująca przeniesieniem własności przedsiębiorstwa. Podobny pogląd został wyrażony w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 kwietnia 2016 r., sygn. IBPP3/4512-74/16/MD: Pojęcie transakcja zbycia należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu dostawa towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. zbycie obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aportu), itp. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

W świetle powyższego planowana przez Wnioskodawcę czynność wniesienia wyodrębnionej jednostki organizacyjnej Departamentu Usług Internetowych w postaci wkładu niepieniężnego do Spółki celowej będącej spółką kapitałową prawa handlowego w zamian za jej udziały (akcje), mieści się w pojęciu zbycia, o którym mowa w art. 6 pkt 1 Ustawy VAT.

Tym samym, uwzględniając opisaną argumentację w przypadku, gdy przedmiotem zbycia będzie DUI stanowiący zorganizowaną część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy w rozumieniu art. 2 pkt 27e) Ustawy VAT, transakcja ta, w świetle art. 6 pkt 1 Ustawy VAT, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do postanowień art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się - w myśl dyspozycji art. 7 ust. 1 ww. ustawy - przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Pojęcie transakcja zbycia należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu dostawa towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. zbycie obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Na podstawie art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, do realizacji których służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia z zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją, m. in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm.), w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub też jego zorganizowanej części decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Podkreślić w tym miejscu należy, że nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części są na tyle istotne, aby bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części podlegają wyłączeniu z transakcji zbycia. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie lub jego zorganizowanej części zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Zatem aby ocenić czy w danej, konkretnej sytuacji mamy do czynienia ze zbyciem przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, należy dokładnie przeanalizować zarówno to jakie składniki majątku będą przedmiotem transakcji, ale także czy istniejące między nimi funkcjonalne zależności pozwolą na kontynuowanie działalności zbywanego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Przy dokonaniu tej analizy pomocne, a czasami nawet niezbędne mogą okazać się orzeczenia TSUE.

W zakresie braku obowiązku opodatkowania czynności zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl, w którym stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego.

W wyroku z dnia 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christel Schriever, TSUE wywiódł, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje natomiast samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. W wyroku tym Trybunał wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy.

Trybunał uznał również, że regulacja art. 19 Dyrektywy 112 może znaleźć zastosowanie także w sytuacji przekazania aktywów przedsiębiorstwa bez prawa własności nieruchomości, jeżeli działalność gospodarcza nie wymaga użytkowania konkretnych pomieszczeń lub pomieszczeń wyposażonych w stałe instalacje konieczne do jej prowadzenia. Oznacza to, zdaniem TSUE, że wspomniany przepis obejmuje również sytuacje, w których lokal handlowy zostanie udostępniony nabywcy w drodze dzierżawy lub jeżeli nabywca dysponuje odpowiednią nieruchomością, do której może przenieść całość przejętych aktywów i gdzie może kontynuować działalność gospodarczą. Doprowadziło to Trybunał do wniosku, że: przeniesienie własności zapasu towarów oraz wyposażenia sklepu z jednoczesnym oddaniem nabywcy w dzierżawę lokalu handlowego na podstawie umowy na czas nieoznaczony, ale możliwej do rozwiązania przez każdą ze stron z zachowaniem krótkiego terminu wypowiedzenia, stanowi przekazanie całości lub części aktywów w rozumieniu tego przepisu, pod warunkiem iż przekazane aktywa są wystarczające do prowadzenia przez nabywcę w sposób trwały samodzielnej działalności gospodarczej.

W kontekście uregulowań wspólnotowych oraz orzecznictwa TSUE należy wskazać, że nie ma podstaw do przyjęcia, że tylko przeniesienie wszystkich składników materialnych i niematerialnych jest okolicznością decydującą o uznaniu danego zespołu składników materialnych i niematerialnych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, ponieważ jeśli dany zespół składników będzie zdolny do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej, to spełnione zostaną przesłanki pozwalające uznać, z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności, że doszło do wydzielenia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto, w wyroku z dnia 21 czerwca 2012 r., sygn. akt I FSK 1586/11 NSA zauważył, że Sam tylko fakt wyłączenia jakiegokolwiek składnika majątku nie pozwala na stwierdzenie, że już z tego powodu przedmiotem zbycia nie jest zorganizowana część przedsiębiorstwa, bowiem decydującą jest okoliczność, czy przy użyciu tej części można samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. () Jeśli wyłączenie określonego składnika nie pozbawi wydzielonego kompleksu majątkowego cech przedsiębiorstwa bądź jego zorganizowanej części, to zbycie w takiej postaci nie podlega podatkowi od towarów i usług.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego, powołanych regulacji oraz zaprezentowanego orzecznictwa pozwala stwierdzić, że skoro jak wynika z treści wniosku i jego uzupełnienia zespół składników materialnych i niematerialnych składający się na działalność Departamentu Usług Internetowych wyodrębniony jest u Wnioskodawcy pod względem organizacyjnym i finansowym oraz przeznaczony jest do realizacji określonych zadań gospodarczych, który mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania, a Spółka celowa będzie miała możliwość kontynuowania działalności gospodarczej prowadzonej w ramach ww. Departamentu w takim zakresie w jakim jest obecnie prowadzona u Wnioskodawcy należy uznać, że przedmiotem aportu lub sprzedaży w świetle art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa. W konsekwencji powyższego transakcja ta będzie podlegała wyłączeniu z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 powołanej ustawy.

Zatem oceniając stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za prawidłowe.

Należy wskazać, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, z którego wynika, że na moment transakcji zespół składników materialnych i niematerialnych będzie wydzielony u Wnioskodawcy pod względem organizacyjnym i finansowym a nabywca z wykorzystaniem tych składników będzie kontynuował działalność Departamentu Usług Internetowych w takim samym zakresie jak dotychczas Wnioskodawca, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, to interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Jednocześnie informuje się, że w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej