Temat interpretacji

Prawo do odliczenia 50% podatku VAT od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi użytkowanymi do celów mieszanych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2018 r. (data wpływu 6 listopada 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 listopada 2018 r. (data wpływu 5 grudnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 50% podatku VAT od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi użytkowanymi do celów mieszanych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 50% podatku VAT od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi użytkowanymi do celów mieszanych. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 5 grudnia 2018 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT w Polsce. Spółka prowadzi działalność w branży spożywczej, będąc producentem, importerem oraz dostawcą produktów m.in. do odbiorców krajowych. Prowadzona przez Spółkę działalność opodatkowana jest podatkiem VAT.

Do prowadzenia przez Spółkę działalności gospodarczej, poza innymi stosownymi aktywami, niezbędne jest posiadanie odpowiedniej floty samochodów. W związku z powyższym Wnioskodawca ponosi/będzie ponosić szereg wydatków związanych z przedmiotowymi pojazdami samochodowymi, tj. w szczególności wydatki na paliwo, wydatki związane z eksploatacją pojazdów, koszty napraw i serwisów oraz w zależności od przypadku koszty rat leasingowych lub koszty nabycia pojazdów, etc.

Z uwagi na charakter występujących potrzeb transportowych związanych z obowiązkami służbowymi osób wykorzystujących samochody (tj. przedstawicieli Spółki), Spółka zasadniczo wyróżnia dwa rodzaje samochodów służbowych:

• samochody służbowe stanowiskowe, tj. pojazdy, które są na stałe przyporządkowane do konkretnego pracownika i użytkowane wyłącznie przez danego pracownika w związku z realizacją jego obowiązków służbowych (w szczególności pojazdy te przeznaczone są dla pracowników działu handlowego),
• samochody służbowe działowe, tj. pojazdy, które są na stałe przyporządkowane do konkretnego pracownika. Przedmiotowe samochody są przypisane do konkretnego działu Spółki (przykładowo do działu sprzedaży, marketingu, itp.) i mogą być użytkowane przez różnych pracowników danego działu w związku z realizacją doraźnych obowiązków służbowych.

Pojazdy samochodowe będące przedmiotem wniosku są wykorzystywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Niemniej jednak, Spółka nie wyklucza użytkowania samochodów służbowych również dla celów prywatnych pracowników (w szczególności w trakcie weekendów, dni wolnych od pracy, urlopu wypoczynkowego, etc.).

Spółka planuje wprowadzenie nowych zasad ewidencji przejazdów pojazdami służbowymi, w tym ewidencji bazującej na systemie GPS. Wprowadzenie ewidencji GPS jest przede wszystkim podyktowane dążeniem Spółki do monitorowania oraz promowania zasad bezpiecznej jazdy, a tym samym wyrazem dbałości o bezpieczeństwo pracowników oraz aktywów Spółki. Dodatkowo, system ten ma umożliwić Spółce weryfikację wykorzystywania pojazdów dla celów służbowych, w szczególności w kontekście rozliczeń z pracownikami Spółki.

Zgodnie z założeniami, co do zasady, pracownicy przed rozpoczęciem podróży będą zobowiązani do zadeklarowania, czy dana podróż stanowi podróż służbową, czy prywatną. W konsekwencji powyższego, z perspektywy określenia prawa do odliczenia VAT, Spółka zamierza weryfikować, czy dany pojazd jest faktycznie wykorzystywany dla celów działalności, niemniej Spółka nie zamierza weryfikować stopnia takiego wykorzystania.

Rozważane przez Spółkę zasady ewidencji i rozliczeń z pracownikami z tytułu wykorzystywania samochodów służbowych zasadniczo zakładać będą udostępnianie pracownikom pojazdów służbowych do celów prywatnych nieodpłatnie. Niemniej, w przypadku przekroczenia określonego przez Spółkę rocznego limitu kilometrów na przejazdy prywatne pracownik będzie obciążany ryczałtową kwotą za każdy kilometr powyżej określonego limitu.

Spółka zaznacza, iż mogą zdarzyć się sytuacje, w których poszczególne pojazdy samochodowe będą użytkowane na potrzeby działalności gospodarczej w przeważającej większości, niemniej mogą występować także sytuacje, gdy dane pojazdy samochodowe będą użytkowane na potrzeby działalności gospodarczej wyłącznie w ograniczonym zakresie.

Wnioskodawca chciałby wskazać, iż przedmiotowy wniosek dotyczy wyłącznie pojazdów samochodowych w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą.

Ponadto, w piśmie z dnia 29 listopada 2018 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Zainteresowany wskazał, że samochody, o których mowa we wniosku będą wykorzystywane przez Spółkę. w dwojaki sposób, tj.:

• w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy podlegającej opodatkowaniu VAT (i niekorzystającej ze zwolnienia z tego podatku) w związku z realizacją obowiązków służbowych przez osoby wykorzystujące pojazdy (tj. przez przedstawicieli Spółki),
• dla celów prywatnych przedstawicieli Spółki (od momentu przekroczenia określonego przez Spółkę rocznego limitu kilometrów na przejazdy prywatne, przedstawiciele Spółki będą obciążani ryczałtową kwotą za każdy kilometr powyżej określonego limitu; do momentu przekroczenia danego limitu przedstawiciele Spółki będą użytkować przedmiotowe pojazdy nieodpłatnie).

W konsekwencji Wnioskodawca uznaje, iż samochody, o których mowa we wniosku nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przedmiotowe pojazdy będą wykorzystywane również do zdarzeń niepodlegających opodatkowaniu VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka będzie miała prawo do odliczenia VAT naliczonego w wysokości 50% kwoty podatku VAT od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi użytkowanymi do celów mieszanych (tj. zarówno na potrzeby działalności gospodarczej, jak i na cele prywatne pracowników) bez względu na zakres użytkowania pojazdu samochodowego na potrzeby działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie miała prawo do odliczenia VAT naliczonego w wysokości 50% kwoty podatku VAT od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi użytkowanych do celów mieszanych (tj. zarówno na potrzeby działalności gospodarczej, jak i na cele prywatne pracowników) bez względu na zakres użytkowania pojazdu samochodowego na potrzeby działalności gospodarczej, tj. nawet w przypadkach, gdy pojazdy użytkowane będą na potrzeby działalności gospodarczej tylko w ograniczonym zakresie.

Podejście to w ocenie Spółki uzasadnia następująca argumentacja:

Stosownie do brzmienia art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, co do zasady, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z kolei art. 86a ust. 1 ustawy o VAT wprowadza ograniczenia w odliczaniu podatku naliczonego do wysokości 50% w odniesieniu do wydatków dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do tzw. użytku mieszanego.

Zgodnie z tym przepisem, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika,
2. należnego z tytułu:
   1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
   2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
   3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów,
3. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a,
4. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

W myśl art. 86a ust. 2 ustawy o VAT, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, w odniesieniu do których prawo do odliczenia może podlegać ograniczeniu VAT wskazanemu w art. 86a ustawy o VAT (50%) zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych,
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3,
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Wprowadzenie przedmiotowej regulacji do ustawy o VAT stanowi implementację decyzji Rady Unii Europejskiej z dnia 17 grudnia 2013 r. upoważniającą Rzeczpospolitą Polską do stosowania środków stanowiących odstępstwo w stosowaniu przepisów Dyrektywy VAT (dalej: Decyzja). Zgodnie z Decyzją uznano, iż przyjęte uproszczenie ma na celu wyeliminowanie problemów dotyczących określania zakresu wykorzystania samochodów osobowych i niektórych pojazdów samochodowych do celów niezwiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Jak zostało wskazane powyżej, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, które są przeznaczone do użytku mieszanego (tj. przeznaczone zarówno do celów związanych z działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego) zostało wprowadzone zryczałtowane ograniczenie prawa do odliczenia VAT w wysokości 50% kwoty podatku. W tym miejscu warto wskazać, iż w uzasadnieniu do projektu ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 312), wprowadzającej do ustawy o VAT art. 86a, wskazane zostało, iż (...) w celu osiągnięcia założonych skutków w ramach stosowanego w decyzji (Decyzja doprecyzowanie Spółki) upraszczającego założenia, przyjmuje się (zgodnie też z ustaleniami poczynionymi w trakcie omawiania przedłożonego wniosku derogacyjnego z Komisją Europejską), że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony ze względu na swoje cechy służy co do zasady użytkowi mieszanemu, a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają odliczeniu w 50% (...). W przedmiotowym uzasadnieniu wskazano również, iż Przyjęte ograniczenie w odliczaniu w wysokości 50% jest proporcjonalne do realizowanego celu. Kwota ta odpowiada bowiem przeciętnemu wykorzystaniu dla celów prywatnych. Odpowiada ona również kwocie stosowanej w innych państwach członkowskich, jak również kwocie, przedłożonej przez Komisję w propozycji dyrektywy Rady z dnia 17 czerwca 1998 r., zmieniającej dyrektywę 77/388 w odniesieniu do przepisów, regulujących prawo do odliczenia podatku VAT (0J 1998 C 219, p. 16). Możliwość przyjęcia tego rodzaju założenia potwierdza również orzecznictwo TSUE (vide: C-17/01 pkt 57-58).

Co więcej, Minister Finansów w wydanej broszurze informacyjnej pn. Nowe zasady odliczania podatku VAT od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi wskazał, iż Zgodnie z decyzją Rady uznano, że tego rodzaju pojazdy wykorzystywane w celach mieszanych (tj. zarówno do celów związanych z działalnością gospodarczą, jak i do celów niezwiązanych z tą działalnością) średnio są wykorzystywane w 50% w biznesie, a w pozostałej części prywatnie. Przyjęte uproszczenie oznacza, że nie bada się już realnego wykorzystywania tych pojazdów w celach biznesowych, bo niezależnie od tego czy realne wykorzystywanie byłoby wyższe czy niższe od przyjętego w decyzji Rady, dla celów rozliczania podatku VAT uznaje się. że pojazd wykorzystywany jest w 50% w biznesie. Realne badanie wykorzystywania pojazdów niweczyłoby bo wiem ideę uproszczenia.

W konsekwencji powyższego, w przypadku wykorzystywania pojazdów samochodowych zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej, jak i do celów prywatnych, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego wyłącznie w wysokości 50% kwoty podatku. Nie ma natomiast przy tym znaczenia, czy podatnik faktycznie wykorzystuje przedmiotowy pojazd do celów służbowych w 50%, czy w innej części. Na skutek tak przyjętego uproszczenia, niezależnie od tego, czy dany pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony jest faktycznie wykorzystywany do działalności gospodarczej w 20%, czy 80%. Sam fakt jednoczesnego wykorzystania go do celów działalności gospodarczej oraz do celów prywatnych sprawia, iż zgodnie z przepisami ustawy o VAT, przyjmuje się, że pojazd jest wykorzystywany w 50% do działalności gospodarczej.

Jednocześnie wskazać należy, iż omawiane ograniczenie do 50% w prawie do odliczenia VAT ma zastosowanie niezależnie od tego, czy wydatki dotyczą pojazdów samochodowych stanowiących własność podatnika, czy też użytkowanego na podstawie umowy najmu, leasingu, czy innej umowy o podobnym charakterze.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie przykładowo w:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 30 października 2015 r., sygn. IBPP2/4512-684/15/ICz, w której organ w całości zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, zgodnie z którym m.in. (...) celem zasady odliczania 50% kwoty podatku wykazanego na fakturze, wprowadzone z dniem 1 kwietnia 2014 r., był ułamkowy udział wydatku w wykonywanych czynnościach opodatkowanych, przy czym ułamek nie ma znaczenia. Zarówno jeżeli pojazd jest wykorzystany w 99,9% czy w 0,1% w działalności gospodarczej podatnikowi przysługuje 50% odliczenia (podkreślenie Spółki).
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 12 lipca 2016 r., sygn. ITPP2/4512-338/16/KK, w której wnioskodawca uzasadniając swoje stanowisko wskazał, iż W związku z tym, że zakupiony przez Panią pojazd samochodowy oraz sposób jego użytkowania nie spełnia przesłanek, o których mowa w cytowanych powyżej regulacjach art. 86a ust. 3 u.p.t.u., w szczególności nie jest wykorzystywany wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, dla odliczania podatku naliczonego (art. 86 ust. 1 u.p.t.u.) powinna Pani uwzględniać regulację art. 86a ust. 1 tej ustawy (czyli podatkiem naliczonym podlegającym odliczeniu jest 50% podatku widniejącego na fakturze dotyczącej eksploatacji pojazdu).
  Jednocześnie na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych ustaliła Pani, że faktycznie samochód, który posiada jest wykorzystywany w ten sposób, że 70% to użytek związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, a 30% to użytek prywatny. Proporcja ta nie powinna mieć jednak wpływu na ani wysokość odliczenia podatku VAT naliczonego (art. 86 ust. 1 u.p.t.u.), ani na wartość ustalenia podatku naliczonego (art. 86a ust.1 u.p.t.u.) wynikającego z faktu, dokumentujących ww. wydatki. Dzieje się tak, gdyż prawodawca wprowadzając mechanizm, o którym mowa w art. 86a ust. 1 u.p.t.u., z góry założył, że 50% podatku widniejąca na fakturze nie jest związana z prowadzoną działalnością (czynnościami opodatkowanymi) i nie można jej odliczyć w ramach art. 86 ust. 1 tej ustawy. Taki mechanizm zakłada jednocześnie, że pojazd nie jest wykorzystywany wyłącznie na cele prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, a więc może by wykorzystywany (domyślnie) także do celów prywatnych.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, bez znaczenia w analizowanej sytuacji pozostaje stopień faktycznego wykorzystania pojazdów samochodowych do poszczególnych celów (do celów związanych z działalnością gospodarczą i celów użytku prywatnego). Z perspektywy prawa do odliczenia VAT (50%) znaczenie ma jedynie przeznaczenie do użytku mieszanego i faktyczne wykorzystanie go (choćby w ograniczonym zakresie) w celach służbowych (związanych z działalnością gospodarczą). W rezultacie, w ocenie Wnioskodawcy, Spółka będzie miała prawo do odliczenia VAT naliczonego w wysokości 50% kwoty podatku VAT od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi użytkowanymi do celów mieszanych bez względu na zakres użytkowania pojazdu samochodowego na potrzeby działalności gospodarczej, tj. zarówno w przypadkach, gdy pojazdy użytkowane są/będą na potrzeby działalności gospodarczej w przeważającym zakresie, jak również przypadkach, gdy dane pojazdy będą wykorzystywane na potrzeby działalności gospodarczej w istotnie ograniczonym zakresie.

Tym samym, z perspektywy określenia prawa do odliczenia VAT, prawidłowe jest podejście Spółki, w ramach którego zamierza ona weryfikować, czy dany pojazd jest faktycznie wykorzystywany dla celów działalności, niemniej Spółka nie zamierza weryfikować stopnia takiego wykorzystania.

W świetle powyższego Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości jej stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych art. 15 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy.

Z powołanych wyżej regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony są lub będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Jednocześnie, przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z kolei, kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
2. należnego z tytułu:
   1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
   2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
   3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
3. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
4. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Przez pojazdy samochodowe stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1990, z późn. zm.), użyte w ustawie określenie pojazd samochodowy oznacza pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Zgodnie z art. 2 pkt 40 ustawy Prawo o ruchu drogowym, samochód osobowy oznacza pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

W myśl art. 86a ust. 2 ustawy do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Z kolei, na podstawie art. 86a ust. 3 ustawy przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
   1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
   2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Zgodnie z art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Zatem, zgodnie z powyższymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku mieszanego.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie mieszane należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalności np. do celów prywatnych. Przy czym, przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony ze względu na swoje cechy konstrukcyjne służy co do zasady użytkowi mieszanemu, a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. Spółka prowadzi działalność w branży spożywczej, będąc producentem, importerem oraz dostawcą produktów m.in. do odbiorców krajowych. Prowadzona przez Spółkę działalność opodatkowana jest podatkiem VAT. Do prowadzenia przez Spółkę działalności gospodarczej, poza innymi stosownymi aktywami, niezbędne jest posiadanie odpowiedniej floty samochodów. W związku z powyższym, Wnioskodawca ponosi/będzie ponosić szereg wydatków związanych z przedmiotowymi pojazdami samochodowymi, tj. w szczególności wydatki na paliwo, wydatki związane z eksploatacją pojazdów, koszty napraw i serwisów oraz w zależności od przypadku koszty rat leasingowych lub koszty nabycia pojazdów, etc.

Pojazdy samochodowe będące przedmiotem wniosku są wykorzystywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Niemniej jednak, Spółka nie wyklucza użytkowania samochodów służbowych również dla celów prywatnych pracowników (w szczególności w trakcie weekendów, dni wolnych od pracy, urlopu wypoczynkowego, etc.). Spółka planuje wprowadzenie nowych zasad ewidencji przejazdów pojazdami służbowymi, w tym ewidencji bazującej na systemie GPS. Wprowadzenie ewidencji GPS jest przede wszystkim podyktowane dążeniem Spółki do monitorowania oraz promowania zasad bezpiecznej jazdy, a tym samym wyrazem dbałości o bezpieczeństwo pracowników oraz aktywów Spółki. Dodatkowo, system ten ma umożliwić Spółce weryfikację wykorzystywania pojazdów dla celów służbowych w szczególności w kontekście rozliczeń z pracownikami Spółki. Zgodnie z założeniami, co do zasady, pracownicy przed rozpoczęciem podróży będą zobowiązani do zadeklarowania, czy dana podróż stanowi podróż służbową, czy prywatną. Rozważane przez Spółkę zasady ewidencji i rozliczeń z pracownikami z tytułu wykorzystywania samochodów służbowych zasadniczo zakładać będą udostępnianie pracownikom pojazdów służbowych do celów prywatnych nieodpłatnie. Niemniej, w przypadku przekroczenia określonego przez Spółkę rocznego limitu kilometrów na przejazdy prywatne pracownik będzie obciążany ryczałtową kwotą za każdy kilometr powyżej określonego limitu. Spółka zaznacza, iż mogą zdarzyć się sytuacje, w których poszczególne pojazdy samochodowe będą użytkowane na potrzeby działalności gospodarczej w przeważającej większości, niemniej mogą występować także sytuacje, gdy dane pojazdy samochodowe będą użytkowane na potrzeby działalności gospodarczej wyłącznie w ograniczonym zakresie. Wnioskodawca chciałby wskazać, iż przedmiotowy wniosek dotyczy wyłącznie pojazdów samochodowych w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą.

Samochody, o których mowa we wniosku będą wykorzystywane przez Spółkę w dwojaki sposób, tj.: w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy podlegającej opodatkowaniu VAT (i niekorzystającej ze zwolnienia z tego podatku) w związku z realizacją obowiązków służbowych przez osoby wykorzystujące pojazdy (tj. przez przedstawicieli Spółki) oraz dla celów prywatnych przedstawicieli Spółki (od momentu przekroczenia określonego przez Spółkę rocznego limitu kilometrów na przejazdy prywatne, przedstawiciele Spółki będą obciążani ryczałtową kwotą za każdy kilometr powyżej określonego limitu; do momentu przekroczenia danego limitu przedstawiciele Spółki będą użytkować przedmiotowe pojazdy nieodpłatnie). W konsekwencji Wnioskodawca uznaje, iż samochody, o których mowa we wniosku nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przedmiotowe pojazdy będą wykorzystywane również do zdarzeń niepodlegających opodatkowaniu VAT.

Na tle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości, czy będzie miał prawo do odliczenia VAT naliczonego w wysokości 50% kwoty podatku VAT od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi użytkowanymi do celów mieszanych (tj. zarówno na potrzeby działalności gospodarczej, jak i na cele prywatne pracowników) bez względu na zakres użytkowania pojazdu samochodowego na potrzeby działalności gospodarczej.

W związku z faktem, że pytanie Wnioskodawcy dotyczy pojazdów samochodowych w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy, konieczna jest analiza prawa do odliczenia podatku naliczonego z uwzględnieniem przepisów art. 86a ustawy.

Art. 86a reguluje zasady odliczania podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków związanych z nabywanymi pojazdami samochodowymi i należy czytać ww. przepis łącznie z art. 86 ustawy. W art. 86a ustawy określono szczególne regulacje dotyczące określenia wysokości kwoty podatku naliczonego.

Jak wskazano powyżej podstawową zasadą wyrażoną w art. 86a ust. 1 ustawy jest ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku związanego z nabyciem i użytkowaniem pojazdu samochodowego w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy. Po spełnieniu dodatkowych warunków istnieje jednak możliwość odliczenia podatku w pełnej wysokości. Dotyczy to sytuacji, gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie.

Z opisu sprawy nie wynika, aby samochody, o których mowa we wniosku były pojazdami przeznaczonymi konstrukcyjnie do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą. Wnioskodawca wskazał jednocześnie, że samochody oraz wydatki związane z pojazdami będą przez niego wykorzystywane do prowadzonej działalności opodatkowanej VAT oraz do celów prywatnych, czyli do tzw. użytku mieszanego. Tym samym, warunki powodujące wyłączenie stosowania art. 86a ust. 1 nie będą spełnione.

Zatem, Zainteresowanemu nie przysługuje prawo do pełnego odliczenia kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, bowiem prawo to jest ograniczone do 50% kwoty podatku wykazanego na fakturach.

Reasumując, mając na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że Wnioskodawcy bez względu na zakres użytkowania pojazdów samochodowych na potrzeby działalności gospodarczej, na podstawie art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, będzie przysługiwało prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego od wydatków związanych z ww. pojazdami, które jak wynika z opisu sprawy będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Nadmienić należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). A zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tutejszy Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego, w szczególności na informacji, że pojazdy samochodowe będące przedmiotem zapytania będą wykorzystywane do celów mieszanych, tj. zarówno do działalności gospodarczej (opodatkowanej VAT), jak i na cele prywatne Wnioskodawcy oraz będą stanowić pojazdy samochodowe w rozumieniu definicji zawartej w art. 2 pkt 34 ustawy. W przypadku zatem zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, wydana interpretacja straci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej