Budując budynek w celu wynajęcia Gminie, która przeznaczy go pod działalność społeczno-wychowawczą, oraz dokonując tego wynajmu spółka komunalna dzi... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 11.10.2018, sygn. 0115-KDIT1-1.4012.545.2018.2.MM, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Budując budynek w celu wynajęcia Gminie, która przeznaczy go pod działalność społeczno-wychowawczą, oraz dokonując tego wynajmu spółka komunalna działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a wynajem tego budynku nie korzysta ze zwolnienia.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2018 r. (data wpływu 31 lipca 2018 r.), uzupełnionym w dniu 18 września 2018 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

braku opodatkowania czynności budowy, a następnie wynajmu Gminie Miasta budynku przeznaczonego pod działalność społeczno-wychowawczą,
zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 22 lit. b tiret drugie ustawy lub na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, wynajmu Gminie Miasta ww. budynku

jest nieprawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 31 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 18 września 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności budowy, a następnie wynajmu Gminie Miasta budynku przeznaczonego pod działalność społeczno-wychowawczą, zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 22 lit. b tiret drugie ustawy lub na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, wynajmu ww. budynku Gminie Miasta.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

() Sp. z o.o. z/s w () (Wnioskodawca) jest jednoosobową, komunalną spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, której przedmiotem działalności jest wyłącznie wspieranie Gminy Miasta () w realizacji zadań jednostki samorządu terytorialnego (w załączeniu: eKRS Wnioskodawcy, aktualny tekst jednolity aktu założycielskiego Wnioskodawcy).

Działalność Wnioskodawcy nie jest nakierowana na generowanie zysku, jako że pełni on rolę pomocniczą wobec Gminy Miasta (), która będąc jego jedynym wspólnikiem, w oparciu o substrat działalności Wnioskodawcy realizuje powierzone jej obowiązującymi przepisami prawa działania własne gminy oraz powiatu.

Planowany projekt inwestycyjny przy ul. () będzie realizowany w ramach () Programu Mieszkalnictwa () dla osób/rodzin zagrożonych wykluczeniem społecznym na lata 2016-2023, przyjętego uchwałą nr () Rady Miasta () z dnia () r. (w załączeniu).

Wnioskodawca ma otrzymać w ramach aportu od Gminy Miasta ()nieruchomości gruntowe, na której Wnioskodawca będzie miał wybudować dwa budynki: 1) przeznaczony wyłącznie pod działanie placówki opiekuńczo-wychowawczej zapewniającej całodobową opiekę i wsparcie; 2) przeznaczony wyłącznie na mieszkania komunalne ze wsparciem (w załączeniu: koncepcja zabudowy wielorodzinnej () w () nagrane na płytę CD).

Po wybudowaniu obu budynków zostaną one wynajęte długookresowo Gminie Miasta () na cele zgodne z ich koncepcyjnym przeznaczeniem, czyli: 1) działalność placówki opiekuńczo-wychowawczej; 2) mieszkania komunalne ze wsparciem. Nie dopuszcza się wynajmowania żadnego z ww. budynków innym podmiotom niż Gminie Miasta () i na inne cele niż opisane powyżej. W ramach najmu budynku przeznaczonego pod działanie placówki opiekuńczo-wychowawczej zapewniającej całodobową opiekę i wsparcie korzystającym z tego budynku będzie odpowiednia jednostka budżetowa Gminy Miasta (). Czynsz najmu budynków zostanie ustalony na poziomie zapewniającym spłatę zaciągniętego kredytu oraz pokrycie kosztów bieżącej działalności Wnioskodawcy związanej z budową i zarządzaniem budynkami. Czynsz najmu nie będzie miał zapewniać Wnioskodawcy zysku ponad zapewnienie funkcjonowania Wnioskodawcy. Będzie on rozliczany po kosztach w okresach rocznych.

Funkcjonująca w wyżej opisanym budynku placówka będzie placówką opiekuńczo-wychowawczą w rozumieniu art. 93 ust. 1 ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej. Gmina Miasta () prowadząc przedmiotową placówkę będzie realizować wyłącznie zadania własne gminy (powiatu) w rozumieniu ustawy o samorządzie gminnym, w szczególności wskazane w art. 7 ust. 1 pkt 6 tej ustawy oraz w rozumieniu ustawy o pomocy społecznej (art. 17 ust. 1 pkt 11).

Wnioskodawca wybuduje oba budynki korzystając ze środków własnych oraz z udzielonego kredytu inwestycyjnego. Faktyczny wykonawca robót budowlanych zostanie wyłoniony w odpowiedniej procedurze, a jego wynagrodzenie będzie oparte o stawki rynkowe. Wnioskodawca nie zakłada powiązań osobowych lub kapitałowych pomiędzy wyłonionym w przyszłości wykonawcą robót budowlanych a Wnioskodawcą lub Gminą Miasta (). Prace projektowe oraz uzyskanie odpowiednich zgód i pozwoleń Wnioskodawca przeprowadzi samodzielnie lub korzystając z usług podmiotów zewnętrznych lub w sposób mieszany.

W niniejszym wniosku wątpliwości rozliczenia podatku od towarów i usług dotyczą wyłącznie wybudowania i najmu budynku przeznaczonego pod działanie placówki opiekuńczo-wychowawczej zapewniającej całodobową opiekę i wsparcie.

Wnioskodawca wyjaśnia, że w ramach inwestycji opisanej w złożonym wniosku nie działa w celu osiągnięcia zysku, w tym w szczególności godziwego zysku, i zysku z jej realizacji nie osiągnie.

Wnioskodawca jest jednoosobową spółką Gminy Miasta () powołaną decyzją Rady Miasta () wyrażoną w uchwale nr () z dnia () r. Do zadań Spółki należy budowa mieszkań i obiektów użyteczności publicznej celem zaspokojenia mieszkaniowych potrzeb Gminy Miasta (). Zgodnie ze statutem Wnioskodawcy, celem jego działania jest działalność w zakresie budowy mieszkań i obiektów użyteczności publicznej. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy, zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności, jest Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi (PKD 68.20.Z), Zarządzanie nieruchomościami wykonywanymi na zlecenie (PKD 68.32.Z), Kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek (PKD 68.10.Z), Przygotowanie terenu pod budowę (PKD 43.12.Z), Realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków (PKD 41.10.Z), Działalność w zakresie architektury (PKD 71.11.Z), Działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne (PKD 71.12.Z), Pozostałe badania i analizy techniczne (PKD 71.20.B), Pozostała działalność wspomagająca prowadzenie działalności gospodarczej, gdzie indziej niesklasyfikowana (PKD 82.99.Z), Administracja publiczna oraz polityka gospodarcza i społeczna (PKD 84.1), Pozostała działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana (PKD 96.09.Z).

Placówka opiekuńczo-wychowawcza będzie miała charakter socjalizacyjny (o której mowa w ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 998) dla dzieci w pieczy zastępczej w strukturze () będącego jednostką budżetową Gminy Miasta ().

Efektem inwestycji będzie budynek mieszkalny jednorodzinny, wolnostojący, z przeznaczeniem na placówkę opiekuńczo-wychowawczą dla 14 dzieci w pieczy zastępczej. Na ten cel zostanie przeznaczony budynek zgodnie z umową dzierżawy.

Szacowana wartość budynku, który powstanie w efekcie realizacji inwestycji, wynosić będzie () zł brutto. Wielkość szacowanych nakładów inwestycyjnych może ulec zmianie w momencie wyłonienia wykonawcy robót budowlanych w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego. W chwili obecnej nie jest możliwe wskazanie ostatecznego (niezmiennego) kosztu inwestycji. Jednocześnie Wnioskodawca podkreśla, że ww. kwota stanowi tajemnicę przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, a jej ujawnienie może wpłynąć negatywnie na planowane postępowanie przetargowe.

Spółka przewiduje, iż szacowany czynsz z tytułu najmu budynku z przeznaczeniem na placówkę opiekuńczo-wychowawczą w latach 2019-2030 będzie pobierany w następującej wysokości (w tysiącach złotych): 2019 r. 46, 2020 93, 2021 90, 2022 83, 2023 89, 2024 82, 2025 79, 2026 79, 2027 72, 2028 65, 2019 58, 2030 52. Począwszy od roku 2031 czynsz najmu będzie ustalony zgodnie ze stosowną uchwałą Rady Miasta () w sprawie wieloletniego programu gospodarowania mieszkaniowym zasobem Gminy Miasta () (obecnie obowiązująca stawka bazowa wynosi 10,20 zł/1 m²). Budynek będzie amortyzowany metodą progresywną.

Kwota czynszu będzie zmienna ze względu na wielkość kosztów finansowych ujętych w stawce czynszu w związku z finansowaniem zewnętrznym, które zostanie zaciągnięte przez Spółkę na realizację inwestycji. W założeniu czynsz będzie pokrywał koszty utrzymania oraz zarządu budynku oraz koszty związane z finansowaniem zewnętrznym.

Otrzymywany czynsz nie umożliwi zwrotu poniesionych nakładów inwestycyjnych a będzie zawierał jedynie koszty utrzymania nieruchomości (m.in. podatek od nieruchomości, amortyzację, sprzątanie i utrzymanie powierzchni zewnętrznych, drobne naprawy, remonty i konserwacje, przeglądy techniczne, ubezpieczenie), jak również koszty finansowe w okresie spłaty zobowiązań finansowych związanych z inwestycją. Innymi słowy, czynsz będzie sumą kosztów ponoszonych na utrzymanie budynku i spłatę kosztów zaciągniętego kredytu. Finansowanie budowy nastąpi w 35% ze środków własnych Wnioskodawcy, a w 65% z zaciągniętego kredytu.

Czynsz najmu pobieranego przez Wnioskodawcę od Gminy Miasta () (najemcy) w stosunku do wartości inwestycji stanowić będzie odpowiednio:

Udział % czynszu w stosunku do kosztów inwestycji	2019	2020	2021	2022	2023	2024	2025	2026	2027	2028	2029	2030
Udział % czynszu w wartości inwestycji	4,10%	4,10%	3,98%	3,68%	3,91%	3,61%	3,51%	3,47%	3,17%	2,87%	2,58%	2,28%

Po tym okresie, przy założeniu obecnie obowiązującej stawki czynszu, która może ulec zmianie na skutek okoliczności niezależnych od Wnioskodawcy, udział procentowy czynszu w stosunku do wartości inwestycji będzie wynosił ok. 2,1% rocznie.

Stawka czynszu nie jest skalkulowana w oparciu o realia rynkowe. Stawka czynszu ma zapewnić tylko należyte utrzymanie budynku oraz zwrot kosztów zewnętrznego finansowania. Zgodnie z ustawą z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 1234), jest to gminny zasób mieszkaniowy. Wnioskodawca będzie wynajmował budynek na rzecz Gminy Miasta () za czynsz pokrywający koszty utrzymania budynku, a Gmina Miasta () będzie go wykorzystywała w celu realizacji zadań własnych gminy zgodnie z ustawą o samorządzie gminnym. Ani działanie Wnioskodawcy, ani Gminy, nie będzie nakierowane na zysk, a stosowane przez nie stawki czynszu nie będą oparte o realia rynkowe.

Ponadto, w odpowiedzi na wezwanie tut. organu Wnioskodawca wskazał, Ad. 10. Zwracamy się z wnioskiem o wyjaśnienie przedmiotu pytania. Pytanie 3 we wniosku brzmi: W przypadku odpowiedzi pozytywnej na pytanie 1). Czy Wnioskodawca prowadząc również czynności związane z działalnością gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT powinien stosować zasady określone w art. 86 ust 2a-2h i art. 90c ustawy o VAT. Względnie w przypadku uznania, że umowa najmu budynku przeznaczonego pod działanie placówki opiekuńczo-wychowawczej będzie zwolniona z podatku VAT powinien stosować zasady określone w art. 90 i 91 ustawy o VAT?

Pytanie odnosi się do wskazania, które z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawca powinien stosować, jeżeli zgodnie z pytaniem 1 wniosku czynności związane z wybudowaniem przez Wnioskodawcę budynku pod działalność tej placówki [opiekuńczo- wychowawczej] oraz wynajmu budynku w celu funkcjonowania tam tej placówki będą czynnościami nieobjętymi podatkiem od towarów i usług Ponieważ przedstawiona do rozstrzygnięcia kwestia dotyczy powstania budynku jako całości, w obecnej chwili należałoby odpowiedzieć na pytanie KIS, że będą to wszystkie zakupy związane z powstaniem danego budynku. Niemniej jednak, w celu wyjaśnienia wszelkich wątpliwości KIS Wnioskodawca zwraca się z prośbą o uszczegółowienie (wyjaśnienie) pytania, aby móc w sposób wyczerpujący odpowiedzieć na wszystkie wątpliwości, na wypadek gdyby błędnie odczytał intencję KIS.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że do niniejszego pisma dołącza się wydruk koncepcji zabudowy wielorodzinnej ul () w (), która była pierwotnie nagrana na płytę CD i dołączona do wniosku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Gmina Miasta () w ramach najmu budynku przeznaczonego na działanie placówki opiekuńczo-wychowawczej nie będzie prowadzić działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust 2, względnie będzie działać jako organ władzy publicznej w rozumieniu art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a w konsekwencji czynności związane z wybudowaniem przez Wnioskodawcę budynku pod działalność tej placówki oraz wynajmu budynku w celu funkcjonowania tam tej placówki będą czynnościami nieobjętymi podatkiem od towarów i usług?
W przypadku odpowiedzi negatywnej na pytanie 1) Czy umowa najmu jaka zostanie zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a Gminą Miasta () (odpowiednią jednostką budżetową) dotycząca budynku przeznaczonego pod działanie placówki opiekuńczo-wychowawczej zapewniającej całodobową opiekę i wsparcie powinna być objęta podatkiem w stawce podstawowej 23 %, obniżonej 8%, czy też zwolniona z podatku od towarów i usług?
W przypadku odpowiedzi pozytywnej na pytanie 1) Czy Wnioskodawca prowadząc również czynności związane z działalnością gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT powinien stosować zasady określone w art. 86 ust 2a-2h i art. 90c ustawy o VAT. Względnie, w przypadku uznania, że umowa najmu budynku przeznaczonego pod działanie placówki opiekuńczo-wychowawczej będzie zwolniona z podatku VAT, powinien stosować zasady określone w art. 90 i 91 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Gmina Miasta () w ramach najmu budynku pod działanie placówki opiekuńczo-wychowawczej nie będzie działać w ramach działalności gospodarczej, względnie będzie występować jako organ władzy publicznej w rozumieniu art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług (uVAT), w konsekwencji czynności związane z wybudowaniem przez Wnioskodawcę budynku pod działalność tej placówki oraz wynajmu budynku w celu funkcjonowania tam tej placówki będą czynnościami nieobjętymi podatkiem od towarów i usług.
Względnie umowa najmu, jaka zostanie zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a Gminą Miasta () (odpowiednią jednostką budżetową), dotycząca budynku przeznaczonego pod działanie placówki opiekuńczo-wychowawczej zapewniającej całodobową opiekę i wsparcie będzie czynnością zwolnioną w rozumieniu uVAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 22 lit. b) tiret drugie, ewentualnie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 uVAT,
Uznając za prawidłowe stanowisko określone w zdaniu 1) Wnioskodawca wykonując czynności niezwiązane z działalnością gospodarczą (budowa i wynajem budynku na placówkę opiekuńczo-wychowawczą) oraz inne czynności związane z działalnością gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT zastosuje zasady określone w art. 86 ust 2a-2h i art. 90c ustawy o VAT z zastosowaniem odpowiedniego sposobu określenia proporcji tzw. prewspółczynnika. Natomiast w przypadku określonym w zdaniu 2) Wnioskodawca wykonując czynności zwolnione z podatku VAT (budowa i wynajem budynku na placówkę opiekuńczo-wychowawczą) oraz inne czynności opodatkowane podatkiem VAT zastosuje zasady określone w art. 90 i 91 ustawy o VAT przy użyciu proporcji.

W pierwszej kolejności Wnioskodawca wskazuje, że Gmina Miasta () prowadząc placówkę opiekuńczo-wychowawczą (po-w) nie będzie występować w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, względnie będzie występować jako organ władzy publicznej. Na skutek powyższego najemca Wnioskodawcy nie będzie działał w realiach gospodarczych, a jedynie w realiach wykonywania zadań własnych gminy zgodnie z obowiązującymi przepisami. W konsekwencji ani wynajmowanie, ani wybudowanie przez Wnioskodawcę budynku przeznaczonego pod po-w. nie powinno być uznane za czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach (wyrok z dnia 23 maja 2018 r., III SA/GI 149/18): Pomimo tego, że zakres świadczeń gminy (przedszkola) na rzecz rodzica dziecka, a także odpłatność za pobyt, edukację oraz wyżywienie dziecka w przedszkolu określone są w zawartej umowie cywilnoprawnej, tej sfery działalności gminy, realizowanej przez jej jednostkę organizacyjną (przedszkole) nie można lokować w przestrzeni działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u. Powyższe stanowisko potwierdza wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 27 lutego 2018 r. (I SA/Rz 38/18): Zadania w zakresie edukacji służą realizacji polityki społecznej państwa i pozostają w sferze działań władczych (imperium). Również WSA w Gdańsku potwierdzał, ałalność w zakresie pomocy społecznej nie jest działalnością objętą podatkiem VAT (wyrok z dnia 22 października 2017 r., I SA/Gd 1338/17): Spełnione są przesłanki określone w art. 15 ust. 6 u.p.t.u. ponieważ powiat działa jako podmiot prawa publicznego jednostka samorządu terytorialnego, w celu sprawowania władzy publicznej realizacji nałożonych przepisami prawa zadań z zakresu pomocy społecznej, która nie ma charakteru działalności gospodarczej i nie prowadzi do zakłócenia zasad konkurencji. W rezultacie, wykonywane przez DPS w ramach realizacji zadań ustawowych świadczenia pomocy społecznej, nie podlegają opodatkowaniu VAT. W przedmiotowej kwestii wypowiadał się także WSA w Opolu (wyrok z dnia 6 grudnia 2017 r., I SA/Op 358/17): Gmina pobierając opłaty za świadczenie usług opieki społecznej, działa jako organ władzy publicznej realizujący zadania ustawowe, a nie jako podatnik podatku od towarów i usług. Jak również ponownie WSA w Rzeszowie (wyrok z dnia 16 października 2017 r., I SA/Rz 686/17) Wykonywane przez jednostkę samorządu terytorialnego zadania z zakresu pomocy społecznej, jakim jest świadczenie usług i pobieranie opłat z tego tytułu przez właściwe jednostki podlega wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, gdyż działalność tego rodzaju nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u. W konsekwencji powyższego nie zachodzą wątpliwości, że Gmina Miasta () realizując zadania własne poprzez prowadzenie po-w. nie będzie występowała w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a wyłącznie jako organ władzy publicznej. Skutkiem powyższego będzie brak możliwości rozpoznania ewentualnego podatku VAT na fakturach za najem budynku przeznaczonego na działanie placówki opiekuńczo-wychowawczej. Brak bowiem będzie czynności opodatkowanych pozostających w związku z najmem tego budynku. Wnioskodawca chciałby się odnieść w tym miejscu do wyroku WSA w Bydgoszczy z dnia 18 lipca 2017 r. (I SA/Bd 332/17): Rozważając sporne zagadnienie w sferze opodatkowania podatkiem od towarów i usług i związanego z tym, możliwego zakłócenia konkurencji, wyłączenie skarżącego jako organu władzy publicznej realizującej zadania publiczne z kategorii podatników VAT, a tym samym nieobjęcie świadczonych usług z zakresu pomocy społecznej stawką VAT doliczaną do ceny, faktycznie nie powoduje zakłócenia zasad konkurencji. Zgodnie bowiem z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 22 lit. b u.p.t.u., zwolnieniu od podatku podlegają usługi pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej oraz usługi określone w przepisach o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, a także dostawa towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, na rzecz beneficjenta tej pomocy, wykonywane przez wpisane do rejestru prowadzonego przez wojewodę domy pomocy społecznej prowadzone przez podmioty posiadające zezwolenie wojewody oraz placówki opiekuńczo-wychowawcze i ośrodki adopcyjno-opiekuńcze. Wobec tego, istniejące zwolnienie przedmiotowe zawarte w cytowanym przepisie, wyklucza sytuację, że świadczenie podobnych usług, które potencjalnie mogą być względem siebie konkurencyjne, jest traktowane w różny sposób z punktu widzenia podatku VAT. Zatem również oceniając z tej perspektywy, nie występuje sytuacja, która powodowałaby faktyczne zakłócenie zasad konkurencji, wobec podmiotów prowadzących zbliżony rodzaj działalności.

Wychodząc z powyższych rozważań, biorąc pod uwagę 1) zasady działania Wnioskodawcy, 2) fakt bycia jednoosobową, komunalną spółką z o.o., 3) budowanie i przeznaczenie budynku po-w. wyłącznie na działalność tej placówki Wnioskodawca uważa, że umowa najmu jaka zostanie zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a Gminą Miasta () nie będzie stanowić przejawu działalności gospodarczej w rozumieniu uVAT, względnie będzie podlegać zwolnieniu z podatku VAT. Najem realizowany przez Wnioskodawcę nie będzie nakierowany na zysk i będzie służył wyłącznie realizacji zadań jednostki samorządu terytorialnego, która jest 100% wspólnikiem Wnioskodawcy. Decyzja o realizacji inwestycji i jej późniejszy sposób wykorzystania także zależą od decyzji Gminy Miasta (), która nadaje kierunki i cele działania Wnioskodawcy.

Odnosząc się do kwestii zwolnienia przyszłej umowy najmu budynku przeznaczonego na działalność placówki opiekuńczo-wychowawczej w trybie art. 43 ust 1 pkt 22 lit b) tiret drugie uVAT. Ustawodawca słusznie zwolnił przedmiotowe czynności z podatku VAT uznając je za społecznie i kulturowo pożyteczne. Zważywszy na strukturę własnościową oraz niefunkcjonowania Wnioskodawcy jako w pełni niezależnego przedsiębiorcy, a bardziej jako specjalistyczne wsparcie jednostki samorządu terytorialnego w realizacji powierzonych jej zadań. Powyższa okoliczność prowadzi do wniosku, że wszystkie elementy świadczenia pomocy społecznej powinny podlegać wskazanemu zwolnieniu, w tym także wykonania podstawowego elementu danego zadania jakim jest zapewnienie pomieszczeń pod ten rodzaj działalności.

Odnosząc się z kolei do alternatywnej podstawy zwolnienia umowy najmu, jaka będzie zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a Gminą Miasta (), jaką jest art. 43 ust. 1 pkt 36 uVAT, Wnioskodawca wskazuje, że ustawowym celem placówki opiekuńczo-wychowawczej jest zapewnienie całodobowej opieki (art. 93 ust. 4 pkt 1 ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej). Zatem z mocy prawa wynika, iż budynek placówki opiekuńczo-wychowawczej pełni funkcję mieszkaniową dla dzieci znajdujących się w danej placówce (całodobowa opieka i wychowanie, wsparcie oraz zaspokojenie potrzeb bytowych). Nie sposób zatem twierdzić, że placówka opiekuńczo-wychowawcza nie pełni funkcji mieszkalnej dla jej podopiecznych.

Usługa najmu budynku na placówkę opiekuńczo-wychowawczą zdaniem Wnioskodawcy mieści się w zakresie PKWiU 70.20.11-00.00 Usługi wynajmowania lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym stanowiącym majątek własny, gdyż świadczenie usługi odbywa się na własny rachunek, nieruchomość ma charakter mieszkalny oraz cel najmu jest mieszkaniowy, ponieważ nie jest związany z chwilowym pobytem, ale z zamieszkaniem 14 wychowanków, dla których ten dom staje się stałym centrum interesów życiowych.

Wnioskodawca chce jeszcze podkreślić, że budowa budynku mieści się w kategorii PKOB 113 Budynki zbiorowego zamieszkania. Po wybudowaniu budynek zostanie przyjęty do ewidencji środków trwałych według KŚT 110 Budynki mieszkalne, w zakresie których mieszczą się placówki opiekuńczo-wychowawcze. Konsekwencją powyższej argumentacji powinno być uznane, że towary i usługi nabyte w celu wybudowania tego budynku (placówki opiekuńczo-wychowawczej) oraz jego wynajmowania nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT i w ten sposób (jako nieprzeznaczone do czynności opodatkowanych) powinny być odpowiednio rozliczane w księgach rachunkowych Wnioskodawcy na zasadach określonych w art. 86 ust 2a-2h i art. 90c z zastosowaniem odpowiedniego sposobu określenia proporcji tzw. prewspółczynnika, bądź będą związane z działalnością zwolnioną i będą podlegać rozliczeniu na zasadach określonych w art. 90 i 91 ustawy o VAT przy użyciu proporcji.

Do dyspozycji Dyrektora KIS przekazuje się także uchwałę nr () Rady Miasta () z dnia () r. wraz z załącznikiem, która dokumentuje założenia w działalności Wnioskodawcy w ramach budownictwa społecznego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowiska Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych są nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, ().

Aby uznać dane świadczenie usług za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę i odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi zostaje wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Wypłacający wynagrodzenie otrzymuje w zamian świadczenie przynoszące mu korzyść.

Na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz .U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Stosownie do treści powyższego przepisu, oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy najmu związane jest z wzajemnym świadczeniem najemcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej własności i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie rzeczy przez jego najemcę.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Należy jednak zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca usługę, w rozumieniu art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu, bowiem aby podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza na podstawie ust. 2 przywołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy podkreślić, że działalność gospodarcza ma miejsce również wówczas, gdy nie przynosi ona żadnych widocznych efektów (bez względu na cel i rezultat takiej działalności). Charakterystyka ta pozwala na uznanie, że pojęcie podatnika na gruncie podatku od towarów i usług ma wymiar autonomiczny niezależny od uregulowań innych aktów normatywnych regulujących stosunki prawnopodatkowe.

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Przywołany przepis stanowi implementację do krajowego porządku prawnego zapisów art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym, krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Gmina Miasta zamierza przekazać Wnioskodawcy w formie aportu nieruchomości gruntowe w celu wybudowania przez Wnioskodawcę na tych gruntach dwóch budynków: jeden przeznaczony wyłącznie pod działanie placówki opiekuńczo-wychowawczej zapewniającej całodobową opiekę i wsparcie, a drugi przeznaczony wyłącznie na mieszkania komunalne ze wsparciem. Po wybudowaniu budynki te będą wynajęte przez Wnioskodawcę długookresowo Gminie Miasta. Powyższa placówka opiekuńczo-wychowawcza będzie funkcjonowała w strukturze () jednostki budżetowej Gminy Miasta.

Na tle tak przedstawionych okoliczności sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy czynności budowy, a następnie wynajmu Gminie Miasta budynku przeznaczonego przez Gminę Miasta wyłącznie pod działanie placówki opiekuńczo-wychowawczej zapewniającej całodobową opiekę i wsparcie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Analiza treści wniosku oraz przywołanych przepisów prawa w pierwszej kolejności prowadzi do stwierdzenia, że nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, z którego wynika, że czynności związane z wybudowaniem przez Wnioskodawcę ww. budynku będą czynnościami nieobjętymi podatkiem od towarów i usług z tego powodu, że Gmina Miasta w ramach najmu budynku pod działanie placówki opiekuńczo-wychowawczej nie będzie działać w ramach działalności gospodarczej.

Czynności związane z wybudowaniem przez Wnioskodawcę przedmiotowego budynku co prawda nie będą objęte opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług, ale z innego powodu, niż wskazany przez Wnioskodawcę. Należy bowiem jeszcze raz podkreślić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jak stanowi art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z okoliczności przedstawionego zdarzenia przyszłego jednoznacznie wynika natomiast, że Wnioskodawca wybuduje przedmiotowy budynek na gruncie będącym jego własnością (gruncie, który otrzyma w formie aportu) w celu wynajęcia go Gminie Miasta. Okoliczności te wskazują zatem, że poza Wnioskodawcą nie będzie innego odbiorcy czynności związanych z wybudowaniem przez Wnioskodawcę tego budynku. W konsekwencji, ani ze strony Gminy Miasta, ani innego podmiotu, nie nastąpi odpłatność za czynności związane z wybudowaniem przez Wnioskodawcę ww. budynku. Tak więc nie będą spełnione podstawowe warunki do uznania ich za podlegające przepisom ustawy brak beneficjenta ww. czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę i brak odpłatności. Należy bowiem zauważyć, że odpłatność będzie miała miejsce dopiero w związku z wynajmem ww. budynku Gminie Miasta. Należy przy tym podkreślić, że w świetle powyższych wyjaśnień dla oceny, czy czynności związane z wybudowaniem przez Wnioskodawcę przedmiotowego budynku będą podlegały opodatkowaniu nie ma znaczenia to, czy Gmina Miasta w ramach najmu budynku pod działanie placówki opiekuńczo-wychowawczej będzie działała w ramach działalności gospodarczej, czy nie.

Nie można również się zgodzić ze stanowiskiem Wnioskodawcy, zgodnie z którym biorąc pod uwagę 1) zasady działania Wnioskodawcy, 2) fakt bycia jednoosobową, komunalną spółką z o.o., 3) budowanie i przeznaczenie budynku po-w. wyłącznie na działalność tej placówki, czynność wynajmu Gminie Miasta przedmiotowego budynku, nie będzie podlegała opodatkowaniu, gdyż nie będzie stanowić przejawu działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak już zauważono, najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną. W okolicznościach niniejszej sprawy odpowiednikiem świadczenia Wnioskodawcy (wynajmującego), polegającego na oddaniu rzeczy (budynku) do używania, będzie świadczenie Gminy Miasta (najemcy), polegające na płaceniu umówionego czynszu. Tym samym wynajem ten będzie świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, który zgodnie z art. 5 ust. 1 tej ustawy będzie podlegał opodatkowaniu. Należy przy tym podkreślić, że w przypadku świadczenia przedmiotowych usług przez Wnioskodawcę nie ma znaczenia, czy usługobiorca (Gmina Miasta) będzie działał w tej transakcji w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług istotne będzie to, że wykonując te czynności usługodawca, tj. Wnioskodawca, będący odrębnym od Gminy Miasta podatnikiem tego podatku, będzie w niej działał w takim charakterze. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie przewidują bowiem wyłączenia z pojęcia podatnika jednoosobowych spółek utworzonych przez jednostki samorządu terytorialnego, nawet gdy wykonują czynności (np. budują budynek), których efekty będą wykorzystywane przez jednostkę samorządu terytorialnego.

Potwierdzeniem braku możliwości zastosowania w tak opisanych okolicznościach sprawy wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług może być pośrednio wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 22 lutego 2018 r., C-182/17, Nagyszénás Településszolgáltatási Nonprofit Kft. przeciwko Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebviteli Igazgatósága, rozstrzygający kwestie, czy działalność spółki z ograniczoną odpowiedzialnością o celu niezarobkowym, należącej w 100% do gminy Nagyszénás, która zawarła z tą gminą umowę w sprawie realizacji zadań i wykorzystania majątku, zgodnie z którą zobowiązała się do wykonania określonych zadań publicznych wymienionych w załączniku do tej umowy w zamian za rekompensatę wypłacaną przez tą gminę i udostępniła niektóre z należących do niej nieruchomości, jest objęta zasadą nieopodatkowania VAT przewidzianą w art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE. W orzeczeniu tym Trybunał stwierdził, co następuje: Artykuł 2 ust. 1 lit. c) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że, z zastrzeżeniem sprawdzenia przez sąd odsyłający istotnych okoliczności faktycznych, działalność taka jak będąca przedmiotem postępowania głównego, polegająca na wykonywaniu przez spółkę niektórych zadań publicznych gminy zgodnie z umową zawartą między tą spółką a gminą stanowi odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej na mocy tego przepisu. oraz Artykuł 13 ust. 1 dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że z zastrzeżeniem sprawdzenia przez sąd odsyłający istotnych okoliczności faktycznych i prawa krajowego działalność, taka jak omawiana w postępowaniu głównym, polegająca na wykonywaniu przez spółkę określonych publicznych zadań gminy na mocy umowy zawartej między tą spółką a gminą, nie jest objęta zasadą nieopodatkowania podatkiem od wartości dodanej przewidzianą w tym przepisie wówczas, gdy działalność ta stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 9 ust. 1 tej dyrektywy.

Na rozstrzygnięcie niniejszej kwestii nie może mieć również wpływu to, że czynsz najmu nie będzie miał zapewniać Wnioskodawcy zysku ponad zapewnienie funkcjonowania Wnioskodawcy. Należy bowiem podkreślić, że fakt uznania danej czynności za wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług nie jest uzależniony od osiągania zysku przez podmiot wykonujący tą działalność. Cel czy rezultat danej działalności nie są czynnikami determinującymi przyznanie statusu podatnika podatku od towarów i usług. Nie ma żadnego znaczenia dla opodatkowania tym podatkiem, jaki jest cel działalności, w szczególności, czy jest to cel zarobkowy. Także czynności wykonane po kosztach ich świadczenia, bądź poniżej tych kosztów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie. Są więc działalnością gospodarczą konstytuującą podatnika podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy do pytania 1 należało uznać za nieprawidłowe.

Należy zaznaczyć, że na powyższe rozstrzygnięcie nie mogą mieć wpływu przywołane przez Wnioskodawcę orzeczenia wojewódzkich sądów administracyjnych, tj. WSA w Gliwicach z dnia 23 maja 2018 r., sygn. akt III SA/Gl 149/18; WSA w Rzeszowie z dnia 27 lutego 2018 r., sygn. akt I SA/Rz 38/18 i z dnia 16 października 2017 r., sygn. akt I SA/Rz 686/17; WSA w Gdańsku z dnia 22 października 2017 r.; WSA w Opolu, sygn. akt I SA/Op 358/17 oraz WSA w Bydgoszczy z dnia 18 lipca 2017 r., sygn. akt I SA/Bd 332/17, gdyż zapadły one w odniesieniu do odmiennych okoliczności niż przedstawione we wniosku złożonym przez Wnioskodawcę, bowiem dotyczyły uznania jednostek samorządu terytorialnego, a nie spółek, które zostały utworzone przez te jednostki.

Kolejne wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy wynajem budynku Gminie Miasta, który będzie przez nią przeznaczony wyłącznie na działalność placówki opiekuńczo-wychowawczej dla 14 dzieci w pieczy zastępczej, będzie podlegał zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 22 lit. b tiret drugie ustawy o podatku od towarów i usług, ewentualnie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 tej ustawy.

W kontekście tego zagadnienia należy wskazać, że zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Należy przy tym zaznaczyć, że zarówno w przepisach ustawy, jak i w rozporządzeniach wykonawczych wydanych na jej podstawie, przewidziano stawki obniżone lub zwolnienia od podatku od towarów i usług dla niektórych czynności.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy, zwalnia się od podatku usługi pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej oraz usługi określone w przepisach o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, a także dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, na rzecz beneficjenta tej pomocy, wykonywane przez:

regionalne ośrodki polityki społecznej, powiatowe centra pomocy rodzinie, ośrodki pomocy społecznej, rodzinne domy pomocy, ośrodki wsparcia i ośrodki interwencji kryzysowej,
wpisane do rejestru prowadzonego przez wojewodę:
1. domy pomocy społecznej prowadzone przez podmioty posiadające zezwolenie wojewody,
2. placówki opiekuńczo-wychowawcze i ośrodki adopcyjno-opiekuńcze.

Z art. 43 ust. 17 ustawy wynika, że zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Z kolei według art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy, o czym stanowi art. 43 ust. 1 pkt 20 ustawy.

W kontekście wątpliwości Wnioskodawcy zasadnym jest również wskazanie, że zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U z 2018 r., poz. 1508, z późn. zm.), ustawa określa:

zadania w zakresie pomocy społecznej;
rodzaje świadczeń z pomocy społecznej oraz zasady i tryb ich udzielania;
organizację pomocy społecznej;
zasady i tryb postępowania kontrolnego w zakresie pomocy społecznej.

W myśl ust. 2 przywołanego artykułu, pomoc społeczną organizują organy administracji rządowej i samorządowej, współpracując w tym zakresie, na zasadzie partnerstwa, z organizacjami społecznymi i pozarządowymi, Kościołem Katolickim, innymi kościołami, związkami wyznaniowymi oraz osobami fizycznymi i prawnymi.

Według art. 7 wskazanej ustawy, pomocy społecznej udziela się osobom i rodzinom w szczególności z powodu:

Stosownie do art. 15 tej ustawy, pomoc społeczna polega w szczególności na:

przyznawaniu i wypłacaniu przewidzianych ustawą świadczeń;
pracy socjalnej;
prowadzeniu i rozwoju niezbędnej infrastruktury socjalnej;

().

Z art. 16 ust. 1 tejże ustawy wynika, że obowiązek zapewnienia realizacji zadań pomocy społecznej spoczywa na jednostkach samorządu terytorialnego oraz na organach administracji rządowej w zakresie ustalonym ustawą.

Gmina i powiat, obowiązane zgodnie z przepisami ustawy do wykonywania zadań pomocy społecznej, nie mogą odmówić pomocy osobie potrzebującej, mimo istniejącego obowiązku osób fizycznych lub osób prawnych do zaspokajania jej niezbędnych potrzeb życiowych, o czym stanowi art. 16 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 przywołanej ustawy, do zadań własnych gminy o charakterze obowiązkowym należy:

opracowanie i realizacja gminnej strategii rozwiązywania problemów społecznych ze szczególnym uwzględnieniem programów pomocy społecznej, profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych i innych, których celem jest integracja osób i rodzin z grup szczególnego ryzyka;
sporządzanie, zgodnie z art. 16a, oceny w zakresie pomocy społecznej;
udzielanie schronienia, zapewnienie posiłku oraz niezbędnego ubrania osobom tego pozbawionym;
przyznawanie i wypłacanie zasiłków okresowych;
przyznawanie i wypłacanie zasiłków celowych;
przyznawanie i wypłacanie zasiłków celowych na pokrycie wydatków powstałych w wyniku zdarzenia losowego;
przyznawanie i wypłacanie zasiłków celowych na pokrycie wydatków na świadczenia zdrowotne osobom bezdomnym oraz innym osobom niemającym dochodu i możliwości uzyskania świadczeń na podstawie przepisów o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych;
przyznawanie zasiłków celowych w formie biletu kredytowanego;
opłacanie składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe za osobę, która zrezygnuje z zatrudnienia w związku z koniecznością sprawowania bezpośredniej, osobistej opieki nad długotrwale lub ciężko chorym członkiem rodziny oraz wspólnie niezamieszkującymi matką, ojcem lub rodzeństwem;
praca socjalna;
organizowanie i świadczenie usług opiekuńczych, w tym specjalistycznych, w miejscu zamieszkania, z wyłączeniem specjalistycznych usług opiekuńczych dla osób z zaburzeniami psychicznymi;

()

Według ust. 2 wskazanego artykułu, do zadań własnych gminy należy:

Ponadto zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (Dz. U. z 2018 r., poz. 998, z późn. zm.), ustawa określa:

zasady i formy wspierania rodziny przeżywającej trudności w wypełnianiu funkcji opiekuńczo-wychowawczych;
zasady i formy sprawowania pieczy zastępczej oraz pomocy w usamodzielnianiu jej pełnoletnich wychowanków;
zadania administracji publicznej w zakresie wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej;
zasady finansowania wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej;
zadania w zakresie postępowania adopcyjnego.

Stosownie do art. 32 ust. 1 wskazanej ustawy, piecza zastępcza jest sprawowana w przypadku niemożności zapewnienia dziecku opieki i wychowania przez rodziców.

W myśl ust. 2 przywołanego artykułu, pieczę zastępczą organizuje powiat.

Według art. 33 ww. ustawy, piecza zastępcza zapewnia:

pracę z rodziną umożliwiającą powrót dziecka do rodziny lub gdy jest to niemożliwe dążenie do przysposobienia dziecka, a w przypadku braku możliwości przysposobienia dziecka opiekę i wychowanie w środowisku zastępczym;
przygotowanie dziecka do:
1. godnego, samodzielnego i odpowiedzialnego życia,
2. pokonywania trudności życiowych zgodnie z zasadami etyki,
3. nawiązywania i podtrzymywania bliskich, osobistych i społecznie akceptowanych kontaktów z rodziną i rówieśnikami, w celu łagodzenia skutków doświadczania straty i separacji oraz zdobywania umiejętności społecznych;
zaspokojenie potrzeb emocjonalnych dzieci, ze szczególnym uwzględnieniem potrzeb bytowych, zdrowotnych, edukacyjnych i kulturalno-rekreacyjnych.

Jak stanowi art. 34 tej ustawy, piecza zastępcza jest sprawowana w formie:

rodzinnej;
instytucjonalnej.

Z art. 93 ust. 1 tejże ustawy wynika, że instytucjonalna piecza zastępcza jest sprawowana w formie:

placówki opiekuńczo-wychowawczej;
regionalnej placówki opiekuńczo-terapeutycznej;
interwencyjnego ośrodka preadopcyjnego.

Placówkę opiekuńczo-wychowawczą prowadzi powiat lub podmiot, któremu powiat zlecił realizację tego zadania na podstawie art. 190 (art. 93 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 101 ust. 1 ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, placówka opiekuńczo-wychowawcza jest prowadzona jako placówka opiekuńczo-wychowawcza typu:

socjalizacyjnego;
interwencyjnego;
specjalistyczno-terapeutycznego;
rodzinnego.

Należy również zauważyć, że w myśl § 18 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 22 grudnia 2011 r. w sprawie instytucjonalnej pieczy zastępczej (Dz. U. 292, poz. 1720), wydanego na podstawie art. 127 ustawy o wspieraniu rodziny i pieczy zastępczej, dziecku umieszczonemu w placówce opiekuńczo-wychowawczej albo w regionalnej placówce opiekuńczo-terapeutycznej zapewnia się:

wyżywienie dostosowane do jego potrzeb rozwojowych, kulturowych, religijnych oraz stanu zdrowia;
dostęp do opieki zdrowotnej;
zaopatrzenie w produkty lecznicze;
zaopatrzenie w środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyroby medyczne wraz z pokryciem udziału środków własnych dziecka - do wysokości limitu przewidzianego w przepisach o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych;
dostęp do zajęć wychowawczych, kompensacyjnych, a także terapeutycznych i rewalidacyjnych, o ile takie są wskazane dla dziecka;
wyposażenie w:
1. odzież, obuwie, bieliznę i inne przedmioty osobistego użytku, stosownie do wieku i indywidualnych potrzeb,
2. zabawki odpowiednie do wieku rozwojowego,
3. środki higieny osobistej;
zaopatrzenie w podręczniki, pomoce i przybory szkolne;
kwotę pieniężną do własnego dysponowania przez dzieci od 5 roku życia, której wysokość, nie niższą niż 1% i nie wyższą niż 8% kwoty odpowiadającej kwocie, o której mowa w art. 80 ust. 1 pkt 2 ustawy, ustala co miesiąc dyrektor placówki opiekuńczo-wychowawczej albo regionalnej placówki opiekuńczo-terapeutycznej;
dostęp przez całą dobę do podstawowych produktów żywnościowych oraz napojów;
dostęp do nauki, która w zależności od potrzeb dzieci odbywa się:
1. w szkołach poza placówką opiekuńczo-wychowawczą albo regionalną placówką opiekuńczo-terapeutyczną,
2. w systemie nauczania indywidualnego;
pomoc w nauce, w szczególności przy odrabianiu zadań domowych oraz w miarę potrzeby przez udział w zajęciach wyrównawczych;
uczestnictwo, w miarę możliwości, w zajęciach pozalekcyjnych i rekreacyjno-sportowych;
opłatę za pobyt w bursie lub internacie, jeżeli dziecko uczy się poza miejscowością, w której znajduje się placówka opiekuńczo-wychowawcza albo regionalna placówka opiekuńczo-terapeutyczna;
pokrycie kosztów przejazdu do i z miejsca uzasadnionego pobytu poza placówką opiekuńczo-wychowawczą albo regionalną placówką opiekuńczo-terapeutyczną.

Analiza treści wniosku oraz przywołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że usługa wynajmu przedmiotowego budynku Gminie Miasta wbrew stanowisku Wnioskodawcy nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 22 lit. b tiret drugie ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż okoliczności sprawy wskazują, że Wnioskodawca nie jest żadnym z podmiotów wymienionych w tym przepisie (nie jest placówką opiekuńczo-wychowawczą, ani ośrodkiem adopcyjno-opiekuńczym). Ponadto ww. usługi Wnioskodawca nie będzie świadczył ani na rzecz beneficjentów usług pomocy społecznej, ani beneficjentów usług określonych w przepisach o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie.

Przedmiotowa usługa nie będą również zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług. Pomimo, że budynek, którego dotyczy wniosek jak wskazał Wnioskodawca stanowić będzie budynek sklasyfikowany wg PKOB w grupie 113 Budynki zbiorowego zamieszkania, to z okoliczności sprawy wynika, że nie będzie on przeznaczony jak wymaga tego ww. przepis ustawy wyłącznie na cele mieszkaniowe. Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika bowiem, że najemca (Gmina Miasta) będzie wykorzystywał ten budynek jako placówkę opiekuńczo-wychowawczą o charakterze socjalizacyjnym dla 14 dzieci w pieczy zastępczej w strukturze (), a więc placówkę, której ani wyłącznym, ani głównym celem nie będzie zaspokojenie jedynie potrzeb mieszkaniowych ww. dzieci, które będą w nim mieszkały.

Należy przy tym zauważyć, że z przywołanej ustawy o wspieraniu rodziny i pieczy zastępczej wynika, że piecza zastępcza zapewnia zaspokojenie potrzeb emocjonalnych dzieci, ze szczególnym uwzględnieniem potrzeb bytowych, zdrowotnych, edukacyjnych i kulturalno-rekreacyjnych.

W związku z tym, że zarówno przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jak i rozporządzeń wydanych na jej podstawie, nie przewidują dla usługi wynajmu przedmiotowego budynku zwolnienia od podatku, ani opodatkowania stawkami obniżonymi, usługa ta będzie opodatkowana stawką 23%.

Wobec powyższego stanowisko do pytania drugiego zadanego we wniosku uznano za nieprawidłowe.

W związku z tym, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowany wnioskodawca ma obowiązek przedstawienia we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) w sposób wyczerpujący, co wiąże się z koniecznością podania w nim wszystkich jego elementów istotnych z punktu widzenia możliwości oceny przez organ upoważniony stanowiska wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), załączone przez Wnioskodawcę do wniosku i jego uzupełnienia dokumenty nie były przedmiotem merytorycznej analizy.

Wskazać również należy, że wobec niepodzielenia przez organ stanowiska Wnioskodawcy w kontekście do pytań 1 i 2, niniejsza interpretacja nie zawiera oceny stanowiska Wnioskodawcy do pytania 3. Powyższe zgodne jest z intencją Wnioskodawcy, który warunkuje udzielenie odpowiedzi na zagadnienia objęte tym pytaniem od pozytywnej oceny stanowiska Wnioskodawcy na pierwsze lub drugie z zadanych pytań.

Końcowo podkreślić należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii, czy w transakcji najmu budynku przeznaczonego na działalnie placówki opiekuńczo-wychowawczej Gmina Miasta () będzie działała w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, czy nie, ponieważ w tym zakresie Spółka nie jest zainteresowanym w rozumieniu art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (), w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie