Temat interpretacji
Podatek od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu wydania majątku likwidacyjnego wspólnikom Spółki.
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2017 r. (data wpływu 31 maja 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 maja 2017 r. (data wpływu 6 czerwca 2017 r.), pismem z dnia 10 lipca 2017 r. (data wpływu 10 lipca 2017 r.) oraz pismem z dnia 6 lipca 2017 r. (data wpływu 12 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu wydania majątku likwidacyjnego wspólnikom Spółki jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 31 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu wydania majątku likwidacyjnego wspólnikom Spółki. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 31 maja 2017 r. o pełnomocnictwo, pismem z dnia 10 lipca 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy i zadanego pytania oraz pismem z dnia 6 lipca 2017 r. o dokument potwierdzający powołania likwidatora w Spółce.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Wspólnicy Spółki podjęli decyzję o rozwiązaniu Wnioskodawcy. Została podjęta uchwała o rozwiązaniu Wnioskodawcy i zgodnie z art. 274 Kodeksu spółek handlowych (dalej: KSH), otwarto likwidację Spółki Wnioskodawcy. Po ściągnięciu wierzytelności i spłacie zobowiązań (o ile takowe będą) majątek Wnioskodawcy zostanie podzielony między dwóch wspólników Wnioskodawcy osoby fizyczne. Na majątek ten składa się przede wszystkim prawo użytkowania wieczystego działki gruntu oraz prawo własności budynku produkcyjno-biurowego (dalej łącznie zwane: Nieruchomością). W wyniku likwidacji każdy ze wspólników Wnioskodawcy otrzyma część majątku likwidacyjnego Wnioskodawcy, do którego należeć będzie przede wszystkim udział wynoszący 50% we współwłasności Nieruchomości. Wartość Nieruchomości zostanie określona w sprawozdaniu likwidacyjnym Wnioskodawcy w wartości zbywczej/rynkowej nieruchomości.
W skład grona wspólników Wnioskodawcy wchodzą dwie osoby fizyczne, które wniosły do Spółki wkład pieniężny. Nieruchomość została wniesiona do Spółki jako wkład niepieniężny przez innego, byłego już wspólnika Spółki, który po wniesieniu ww. składników do Spółki zbył swoje udziały na rzecz obecnych wspólników Spółki. Transakcja wniesienia aportem Nieruchomości do Spółki nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.
Wniosek uzupełniono pismem z dnia 10 lipca 2017 r. (data wpływu 10 lipca 2017 r.) o następujące informacje:
- Spółka jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT.
- Wspólnicy Spółki nie będą wykorzystywali majątku likwidacyjnego (udziału w Nieruchomości) w działalności gospodarczej. Udział w Nieruchomości zostanie przekazany na cele prywatne. Wspólnicy najprawdopodobniej dokonają zbycia otrzymanych w związku z likwidacją udziałów w Nieruchomości.
- Wnioskodawcy nie przysługiwało, w całości lub części, prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu nabycia Nieruchomości.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie
(ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 10 lipca 2017 r.).
Czy wydanie wspólnikom Wnioskodawcy w ramach likwidacji Wnioskodawcy, Nieruchomości, będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
Zdaniem Wnioskodawcy, wydanie przez Zainteresowanego majątku likwidacyjnego wspólnikom Spółki nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów usług.
Zgodnie z treścią art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa w szczególności:
- przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
- wszelkie inne darowizny
&‒ jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.
Regulacja ta stanowi zatem, że przeznaczenie (użycie) przez podatnika towarów, z którymi związane było prawo do odliczenia VAT, do celów innych niż prowadzona przez niego działalność uznawane jest za odpłatną dostawę towarów. Tak też należy rozumieć użyte w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT sformułowanie wszelkie inne darowizny wskazujące, że obejmuje ono wszelkie rozporządzenia towarami podatnika pod tytułem darmym w celach innych niż prowadzona przez niego działalność.
Warunkiem zastosowania przepisu art. 7 ust. 2 VATU jest, aby podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego Nieruchomość została wniesiona do Wnioskodawcy aportem. Transakcja ta nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług, a zatem Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy tej transakcji.
Z uwagi na powyższe stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe w pełnym zakresie.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).
Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).
Przez pojęcie dostawy towarów, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Interpretując zawarty w ww. artykule zwrot przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel należy podkreślić, że jest to czynność, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Uznaje się przy tym, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu prawo do rozporządzania jak właściciel nie można interpretować jako prawo własności. Istotny jest przede wszystkim aspekt ekonomiczny, a nie prawny transakcji, w ramach której podatnik przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania towarami jak właściciel. Akcent sformułowanej definicji położony został głównie na podkreślenie przeniesienia ekonomicznego władztwa nad rzeczą w taki sposób, aby nabywca mógł nią dysponować podobnie jak właściciel.
Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.
Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.
Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte w przypadku dostawy towarów w art. 7 ust. 2 oraz a w przypadku świadczenia usług w art. 8 ust. 2 ustawy.
Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:
- przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
- wszelkie inne darowizny
&‒ jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.
Wobec powyższych regulacji należy wskazać, że co do zasady, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia (w szczególności darowizny), pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.
Aby dana czynność była opodatkowana podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika.
W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Zasady i tryb rozwiązania i likwidacji spółki z ograniczoną odpowiedzialnością regulują przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1578, z późn. zm.).
Postępowanie likwidacyjne prowadzone w celu rozwiązania spółki z przyczyn wskazanych w ustawie Kodeks spółek handlowych ma na celu uregulowanie stosunków majątkowych spółki wobec jej wspólników i wierzycieli oraz doprowadzenie do ostatecznego wykreślenia spółki z rejestru i zakończenia jej bytu prawnego.
Na mocy art. 272 Kodeksu spółek handlowych, rozwiązanie spółki następuje po przeprowadzeniu likwidacji, z chwilą wykreślenia spółki z rejestru.
Zgodnie z art. 275 § 2 ww. ustawy, w okresie likwidacji nie można, nawet częściowo, wypłacać wspólnikom zysków ani dokonywać podziału majątku spółki przed spłaceniem wszystkich zobowiązań.
Jak stanowi art. 282 § 1 cyt. ustawy, likwidatorzy powinni zakończyć interesy bieżące spółki, ściągnąć wierzytelności, wypełnić zobowiązania i upłynnić majątek spółki (czynności likwidacyjne). Nowe interesy mogą wszczynać tylko wówczas, gdy to jest potrzebne do ukończenia spraw w toku. Nieruchomości mogą być zbywane w drodze publicznej licytacji, a z wolnej ręki jedynie na mocy uchwały wspólników i po cenie nie niższej od uchwalonej przez wspólników.
W myśl art. 286 § 1 tej ustawy, podział między wspólników majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli nie może nastąpić przed upływem sześciu miesięcy od daty ogłoszenia o otwarciu likwidacji i wezwaniu wierzycieli.
Stosownie do art. 286 § 2 Kodeksu spółek handlowych, majątek, o którym mowa w § 1, dzieli się między wspólników w stosunku do ich udziałów.
Umowa spółki może określać inne zasady podziału majątku (art. 286 § 3 powołanej ustawy).
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Wspólnicy Spółki podjęli decyzję o rozwiązaniu Wnioskodawcy. Została podjęta uchwała o rozwiązaniu Spółki i zgodnie z art. 274 Kodeksu spółek handlowych, otwarto likwidację Spółki Wnioskodawcy. Po ściągnięciu wierzytelności i spłacie zobowiązań (o ile takowe będą) majątek Zainteresowanego zostanie podzielony między dwóch wspólników Spółki osoby fizyczne. Na majątek ten składa się przede wszystkim prawo użytkowania wieczystego działki gruntu oraz prawo własności budynku produkcyjno-biurowego (Nieruchomość). W wyniku likwidacji każdy ze wspólników Wnioskodawcy otrzyma część majątku likwidacyjnego Spółki, do którego należeć będzie przede wszystkim udział wynoszący 50% we współwłasności Nieruchomości. Wartość Nieruchomości zostanie określona w sprawozdaniu likwidacyjnym Wnioskodawcy w wartości zbywczej/rynkowej nieruchomości.
W skład grona wspólników Spółki wchodzą dwie osoby fizyczne, które wniosły do Spółki wkład pieniężny. Nieruchomość została wniesiona do Spółki jako wkład niepieniężny przez innego, byłego już wspólnika Spółki, który po wniesieniu ww. składników do Spółki zbył swoje udziały na rzecz obecnych wspólników Wnioskodawcy. Transakcja wniesienia aportem Nieruchomości do Spółki nie była opodatkowania podatkiem od towarów i usług.
Wspólnicy Spółki nie będą wykorzystywali majątku likwidacyjnego (udziału w nieruchomości) w działalności gospodarczej. Udział w Nieruchomości zostanie przekazany na cele prywatne. Wspólnicy najprawdopodobniej dokonają zbycia otrzymanych w związku z likwidacją udziałów w Nieruchomości.
Wnioskodawcy nie przysługiwało, w całości lub części, prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu nabycia Nieruchomości.
Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy wydanie wspólnikom Spółki w ramach likwidacji Wnioskodawcy, Nieruchomości, będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Uregulowania Kodeksu spółek handlowych wskazują, że podział majątku między wspólników następuje po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli. Tym samym, przejęcie majątku likwidowanej spółki handlowej przez wspólników następuje z mocy prawa i nie stanowi rozdysponowania majątku przez likwidowany podmiot. Likwidowany podmiot nie może przeznaczyć majątku likwidacyjnego na żaden inny cel (chyba że inne zasady podziału określone zostały w umowie już w momencie zawiązywania spółki), lecz tylko dokonać podziału pozostałego majątku między wspólników.
Należy wskazać, że w okresie likwidacji spółki rozporządzanie jej majątkiem następuje bezpośrednio na mocy decyzji likwidatorów, jako osób reprezentujących tę spółkę. Wspólnik (wspólnicy) spółki ma jedynie pośredni wpływ na rozporządzanie jej majątkiem. W związku z powyższym podmiotem dokonującym przekazania majątku spółki w okresie jej likwidacji jest sama spółka, w imieniu której stosowne decyzje podejmują likwidatorzy.
W niniejszych okolicznościach Wnioskodawca przeniesie na każdego ze wspólników udział wynoszący 50% we współwłasności Nieruchomości. W konsekwencji, w przypadku przekazania majątku likwidacyjnego w postaci Nieruchomości przez Spółkę na rzecz jej wspólników dojdzie do zmiany właściciela majątku. Zatem w odniesieniu do przeniesionego towaru w postaci Nieruchomości Wnioskodawca dokona na rzecz wspólników dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ustawy. Konsekwencją przekazania udziału wynoszącego 50% we współwłasności Nieruchomości będącej własnością Spółki wspólnikom w związku z jej likwidacją będzie nabycie przez wspólników prawa do rozporządzania ww. towarem jak właściciel. Brak odpłatności w przypadku powyższej dostawy towarów nie wyklucza opodatkowania tej czynności podatkiem od towarów i usług.
Natomiast zgodnie z powołanym wyżej art. 7 ust. 2 ustawy łączne spełnienie dwóch przesłanek powoduje opodatkowanie czynności nieodpłatnego przekazania przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa. Po pierwsze, dla uznania nieodpłatnego przekazania towarów za odpłatną dostawę towarów towary muszą zostać przekazane na cele osobiste m.in. wspólników lub udziałowców podatnika. Przy czym opodatkowanie tej czynności wystąpi w sytuacji spełnienia drugiego warunku wymienionego w art. 7 ust. 2 ustawy, tj. istnienia, w całości lub w części, po stronie podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia (wytworzenia) przekazywanego towaru lub jego części składowych.
W niniejszej sprawie jak wskazał Wnioskodawca Spółce nie przysługiwało, w całości lub części, prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu nabycia Nieruchomości będącej przedmiotem przekazania wspólnikom w toku postępowania likwidacyjnego, w związku z tym nie został spełniony jeden z dwóch podstawowych warunków określonych w art. 7 ust. 2 ustawy, powodujących uznanie tej czynności za dostawę towarów objętą opodatkowaniem podatkiem VAT. W związku z powyższym, w rozpatrywanej sprawie przekazanie wspólnikom udziałów wynoszących 50% we współwłasności Nieruchomości w toku postępowania likwidacyjnego nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Podsumowując, wydanie Nieruchomości wspólnikom Wnioskodawcy w ramach likwidacji Spółki, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.
Stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Mając na uwadze powyższe należy podkreślić, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Zaznaczenia wymaga zatem, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze zdarzeniem opisanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, wydana interpretacja straci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Stanowisko
prawidłowe
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej