Temat interpretacji

w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT z faktury za umowę dzierżawy, w sytuacji gdy umowę tę rozwiązano

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 lutego 2019 r. (data wpływu 15 lutego 2019 r.), uzupełnionym pismem z 17 kwietnia 2019 r. (data wpływu 26 kwietnia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT z faktury za umowę dzierżawy, w sytuacji gdy umowę tę rozwiązano jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lutego 2019 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT z faktury za umowę dzierżawy, w sytuacji gdy umowę tę rozwiązano.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem 18 marca 2019 r. (data wpływu 26 kwietnia 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 10 kwietnia 2019 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.94.2019.1.RSZ.

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny:

Stan faktyczny dotyczy pytania w kwestii odliczenia podatku VAT w kwocie 4.600 zł od faktury za umowę dzierżawy. II US w K. kwestionuje zasadność odliczenia podatku VAT.

Umowa dzierżawy była podpisana w maju 2018 r. i Wnioskodawca planował wykorzystanie gruntu dzierżawionego do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług ustawy o VAT (sprzedaż towarów oraz prawo do sprzedaży na plaży przez współpracujące podmioty).

Umowa została rozwiązana (wg Urzędu Gminy D.) z powodu definicji handlu obwoźnego. Urząd uznał, że handel obwoźny polega na ciągłym przemieszczaniu się po terenie. Wg Wnioskodawcy handel obwoźny to punkt sprzedaży, który nie jest trwale związany z gruntem (np. wózek na kółkach nie będący instalacją, ani obiektem budowlanym w rozumieniu prawa budowalnego). Urząd odmówił oddania części pieniędzy za rozwiązaną umowę, gdyż według niego nie musi tego robić.

W związku z tym, że nieosiągnięcie przychodu z tytułu czynności opodatkowanych (poza kilkoma paragonami) podatkiem od towarów i usług nie wynikało z braku zamiaru podjęcia takich czynności, tylko z powodu sporu z Gminą D., Wnioskodawca uważa, że przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego od faktury za dzierżawę na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, bo rozwiązanie umowy nastąpiło bez winy Wnioskodawcy, więc prawo do odliczenia zostaje zachowane.

Załączone dokumenty:

• faktura ()
• umowa z 25 maja 2018 r.
• rozwiązanie umowy z 12 lipca 2018 r.

Dokumenty powyższe z działu B są dowodem na stan zaistniały całej sytuacji.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca w związku z wezwaniem z 10 kwietnia 2019 r. odpowiedział na pytania KIS w następujący sposób:

1. Czy Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług składającym deklarację VAT-7?
   Odpowiedź: TAK
2. W jakim zakresie Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, co jest przedmiotem tej działalności?
   Odpowiedź: 56.21.Z Przygotowywanie i dostarczanie żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering), 46.33.Z, 46.34.B, 46.36.Z, 46.37.Z, 46.38.Z, 46.39.Z, 53.20.Z.
3. Czy usługa dzierżawy gruntu była faktycznie wykonana i przez kogo (kto był wydzierżawiającym grunt)?
   Odpowiedź: Usługa dzierżawy była wykonywana tylko do dnia zerwania umowy przez Gminę D. tj. do dnia 12 lipca 2018 roku.
4. Na jaki okres została zawarta umowa dzierżawy oraz kiedy i z jakich przyczyn została rozwiązana?
   Odpowiedź: Umowa była zawarta od 01 lipca 2018 do 31 sierpnia 2018. Rozwiązana była bez przyczyny.
5. W jaki sposób i do jakich konkretnie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług Wnioskodawca wykorzystywał dzierżawiony grunt?
   Dokonał transakcji sprzedaży w formie handlu obnośnego oraz sprzedawał tzw. zezwolenia - identyfikatory na handel w ramach umowy o współpracy.
6. Czy zakupiona usługa jest przez Wnioskodawcę wykorzystywana wyłącznie do opodatkowania podatkiem VAT?
   Odpowiedź: TAK
7. Czy faktura dokumentująca wydatek jest wystawiona na Wnioskodawcę?
   Odpowiedź: TAK
8. W ramach jakich czynności prowadzonych przez Naczelnika US zostało zakwestionowane prawo do odliczenia podatku VAT w kwocie 4600 zł?
   To były czynności sprawdzające na które Wnioskodawca mógł złożyć korektę po wskazaniu nieprawidłowości.
9. Czy do zakresu objętego zadanym we wniosku pytaniem toczyło się postępowanie podatkowe? Czy w tym zakresie sprawa została rozstrzygnięta?
   Sprawa miała po czynnościach sprawdzających iść chyba do kontroli podatkowej, ale stanęło na tym, że Wnioskodawca miał wystąpić o Indywidualną Interpretację i ona będzie wiążąca co do kwoty 4.600 zł.
10. Co Wnioskodawca rozumie pod sformułowaniem cyt. nieosiągnięcie przychodu z tytułu czynności opodatkowanych (poza kilkoma paragonami) podatkiem od towarów i usług.
    Z powodu wypowiedzenia umowy było tylko kilka paragonów wystawionych związanych z umową dzierżawy i urzędnicy z US stwierdzili, że to za mało jest, aby odliczyć VAT z faktury dzierżawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT w kwocie 4.600 zł?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca uważa, że przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego w kwocie 4.600 zł, bo rozwiązanie umowy nastąpiło bez jego winy, więc prawo do odliczenia zostaje zachowane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

W tym miejscu należy nadmienić, że związek ponoszonych wydatków z czynnościami opodatkowanymi podatnika może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary (ponoszone wydatki) służą, np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku ponoszonych wydatków z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy wydatki te wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, ustawa definiuje podatnika jako każdy podmiot, niezależnie od jego formy organizacyjno-prawnej, który samodzielnie prowadzi działalność gospodarczą, bez względu na cel oraz rezultat takiej działalności. Powyższa definicja ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnika tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zaznaczenia wymaga, że wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 90 ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług składającym deklarację VAT-7. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą wymienioną w opisie sprawy. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarł z Gminą D. umowę dzierżawy. Dokonał transakcji sprzedaży w formie handlu obnośnego oraz sprzedawał tzw. zezwolenia - identyfikatory na handel w ramach umowy o współpracy. Umowa dzierżawy była podpisana w maju 2018 r. i Wnioskodawca planował wykorzystanie gruntu dzierżawionego do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług ustawy o VAT (sprzedaż towarów oraz prawo do sprzedaży na plaży przez współpracujące podmioty). Umowa była zawarta od 01 lipca 2018 r. do 31 sierpnia 2018 r. Usługa dzierżawy była wykonywana tylko do dnia zerwania umowy przez Gminę D., tj. do dnia 12 lipca 2018 roku. Umowa została rozwiązana (wg Urzędu Gminy D.) z powodu definicji handlu obwoźnego. Wg Wnioskodawcy handel obwoźny to punkt sprzedaży, który nie jest trwale związany z gruntem (np. wózek na kółkach nie będący instalacją, ani obiektem budowlanym w rozumieniu prawa budowalnego). Urząd odmówił oddania części pieniędzy za rozwiązaną umowę, gdyż według niego nie musi tego robić. Urząd uznał, że handel obwoźny polega na ciągłym przemieszczaniu się po terenie. Urząd odmówił oddania części pieniędzy za rozwiązaną umowę. Z powodu wypowiedzenia umowy było tylko kilka paragonów wystawionych związanych z umową dzierżawy i urzędnicy z US stwierdzili, że to za mało jest, aby odliczyć VAT z faktury dzierżawy. Nieosiągnięcie przychodu z tytułu czynności opodatkowanych (poza kilkoma paragonami) podatkiem od towarów i usług nie wynikało z braku zamiaru podjęcia takich czynności, tylko z powodu sporu z Gminą D. Zakupiona usługa jest przez Wnioskodawcę wykorzystywana wyłącznie do opodatkowania podatkiem VAT. Faktura dokumentująca wydatek jest wystawiona na Wnioskodawcę.

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia VAT z faktury za umowę dzierżawy w kwocie 4.600 zł.

W odniesieniu do powyżej wątpliwości należy stwierdzić, że najistotniejszym warunkiem umożliwiającym czynnemu podatnikowi podatku VAT realizację prawa do odliczenia jest związek dokonanych zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Jednocześnie, istotnym dla prawa do odliczenia podatku naliczonego jest, aby w odniesieniu do nabywanej czynności doszło do jej faktycznego wykonania. W analizowanej sprawie Wnioskodawca zawarł umowę dzierżawy gruntu, która miała być świadczona w okresie od 1 lipca 2018 r. do 31 sierpnia 2018 r. Jednakże, usługa dzierżawy gruntu była świadczona przez Wydzierżawiającego tylko w okresie do 12 lipca 2018 r. z uwagi na rozwiązanie umowy. Zatem usługa była faktycznie wykonywana tylko do 12 lipca 2018 r. a tym samym tylko w tym okresie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W pozostałym okresie tj. 13 lipca 2018 r. do 31 sierpnia 2018 r., po rozwiązaniu umowy, usługa nie była już świadczona.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego na fakturze w wysokości 4.600 zł, gdyż podatek w ww. kwocie dotyczy należności ustalonej przez strony za cały okres świadczenia usługi dzierżawy gruntu tj. od 1 lipca 2018 r. do 31 sierpnia 2018 r. Natomiast usługa była faktycznie świadczona tylko do 12 lipca 2018 r. Tym samym Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia proporcjonalnie do okresu w jakim usługa była faktycznie wykonywana a w konsekwencji wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

W tych okolicznościach stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Końcowo wyjaśnić należy, iż zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów, w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Należy w tym miejscu wskazać, że niniejsza interpretacja indywidualna rozstrzyga wyłącznie w zakresie prawa do odliczenia VAT z faktury wskazanej we wniosku. Stąd też kwestia objęta dodatkowym pytaniem przedstawionym w ww. piśmie uzupełniającym, tj. Czy skoro umowa usługi dzierżawy była wykonywana tylko do 12 lipca 2018 to czy Gmina D. ma obowiązek wystawić korektę faktury za okres od 12 lipca 2018 kiedy usługa dzierżawy nie była faktycznie wykonywana? Korekta miałaby dotyczyć okresu od 13 lipca 2018 roku do 31 sierpnia 2018 roku czyli miałaby wynosić 19838.71 zł brutto, tj. 16129,03 netto i 3709,67 VAT, jest przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej