Temat interpretacji

Brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu ().

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 maja 2019 r. (data wpływu 3 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu () jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 czerwca 2019 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu ().

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Parafia () jest jednostką organizacyjną kościoła, posiada osobowość prawną, co wynika z art. 5 i 7 ustawy z dnia 7 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczpospolitej Polskiej (Dz. U. z 2018 r. poz. 380). Nie prowadzi działalności gospodarczej, nie figuruje w ewidencji płatników podatku od towarów i usług, nie jest podatnikiem VAT czynnym, nie składała i nie składa deklaracji VAT-7.

Parafia () złożyła wniosek o dofinansowanie ze środków Unii Europejskiej w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa () na lata 2014-2020 projektu (). Wniosek o dofinansowanie został złożony w 2017 roku. Termin realizacji projektu zgodnie z umową o dofinansowanie: od 4 lutego 2019 r. do 31 grudnia 2019 r.

Przedmiotem projektu będzie naprawa więźby dachu i pokrycia dachu budynku kościoła () w (). Naprawa więźby i pokrycia dachowego obejmuje swym zakresem rozbiórkę oraz naprawę uszkodzonych elementów, wymianę zniszczonych elementów, impregnację elementów drewnianych, wykonanie nowego pokrycia, wykonanie obróbek blacharskich, odtworzenie detali. Na prowadzenie ww. prac zezwolenie wydał Wojewódzki Konserwator Zabytków. Realizacja operacji przyczyni się do ochrony zabytkowego obiektu, poprawy jego stanu technicznego oraz podniesie estetykę budynku. Dla projektu podpisana została w dniu 27 kwietnia 2018 r. umowa o dofinansowanie. Stronami umowy są Województwo oraz Parafia (). Podatek VAT stanowi koszt kwalifikowalny projektu.

W związku z realizacją projektu Parafia będzie ponosiła koszty robót budowlanych, usług nadzorów inwestorskich (budowlanego, konserwatorskiego i związanego ze sprawowaniem nadzoru merytorycznego) oraz promocji projektu. Wszystkie prace i usługi wykonane na rzecz Parafii () zostaną udokumentowane fakturami VAT, których nabywcą będzie Parafia. Obiekt jest i będzie własnością Parafii.

Korzystanie z powstałej infrastruktury nie będzie podlegało opłatom przez korzystających. Infrastruktura będzie ogólnodostępna, a Parafia () nie będzie czerpać przychodów związanych z realizacją projektu.

W związku z koniecznością dołączenia do wniosku o płatność (refundacja poniesionych kosztów) interpretacji indywidualnej dotyczącej możliwości bądź braku możliwości odzyskania poniesionego VAT, Parafia jest zobligowana do uzyskania takiej interpretacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym zdarzeniu Parafii () będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu () realizowanego w ramach działania: 5.3. Dziedzictwo kulturowe Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa () na lata 2014-2020?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Parafii () nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z realizacja zadania ze względu na fakt, że nie wystąpią po stronie Parafii jako podatnika VAT czynności opodatkowane, do których wykorzystywany byłby odrestaurowany kościół.

Zgodnie z art. 55 ust 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, Kościelne osoby prawne, które nie prowadzą działalności gospodarczej nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy o zobowiązaniach podatkowych, a tym samym nie mają możliwości odliczenia podatku VAT. Wnioskodawca nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT i nie składa deklaracji VAT - 7.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku o towarów i usług, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest również niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Mając na uwadze przepisy art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, należy stwierdzić, że nie zostaną spełnione przesłanki umożliwiające pomniejszenie podatku należnego o podatek naliczony.

W konsekwencji Parafii () nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących zakupu towarów i usług dokonywanych w związku z realizacją projektu ().

Tym samym Parafia () nie odzyska zapłaconego podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7 (art. 88 ust. 4 ustawy).

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, nie figuruje w ewidencji płatników podatku od towarów i usług, nie jest podatnikiem VAT czynnym, nie składała i nie składa deklaracji VAT-7. Parafia realizuje projekt pn.: (). W związku z realizacją projektu Parafia będzie ponosiła koszty robót budowlanych, usług nadzorów inwestorskich (budowlanego, konserwatorskiego i związanego ze sprawowaniem nadzoru merytorycznego) oraz promocji projektu. Wszystkie prace i usługi wykonane na rzecz Wnioskodawcy zostaną udokumentowane fakturami VAT, których nabywcą będzie Parafia. Obiekt jest i będzie własnością Parafii. Korzystanie z powstałej infrastruktury nie będzie podlegało opłatom przez korzystających. Infrastruktura będzie ogólnodostępna, a Parafia nie będzie czerpać przychodów związanych z realizacją projektu.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą braku prawa do odliczenia lub braku możliwości zwrotu podatku od towarów i usług z faktur dotyczących realizacji projektu.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ponadto art. 88 ust. 4 ustawy wyklucza odliczenie w odniesieniu do podmiotów niebędących zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami podatku VAT.

W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie są spełnione, gdyż Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym, Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku od towarów i usług z faktur dotyczących realizacji ww. projektu. Tym samym, Wnioskodawcy z tego tytułu nie przysługuje prawo do zwrotu różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

W zakresie przedmiotowych wydatków Wnioskodawca nie ma również możliwości zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2019 r., poz. 714). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m. in. złożenie zgłoszenia rejestracyjnego, pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Wnioskodawca nie spełnia tych warunków, nie ma zatem możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT na podstawie przepisów rozdziału 4 cyt. Rozporządzenia.

Reasumując, Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia, a także możliwości zwrotu, a tym samym nie ma możliwości odzyskania podatku od towarów i usług z faktur dotyczących realizacji projektu pn.: ().

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Wskazać również należy, że kryterium kwalifikowalności wydatków w ramach rozliczeń dotyczących wykorzystywanych środków pomocowych Unii Europejskiej (w tym kwalifikowalności podatku od towarów i usług), nie jest zagadnieniem regulowanym przez przepisy prawa podatkowego.

Organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczenia wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych. Pojęcie to należy rozumieć zgodnie z przepisami regulującymi zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Zasady i przepisy podatkowe mogą być jedynie pomocne przy dokonywaniu przez Wnioskodawcę kwalifikacji, czy podatek VAT od zakupów objętych dofinansowaniem ze środków unijnych w związku z realizacją projektu, będącego przedmiotem ww. wniosku może być zaliczony do kosztów kwalifikowanych.

Tym samym, przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie prawa do obniżenia przez Wnioskodawcę kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją wskazanego we wniosku projektu.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej