Temat interpretacji
Dostawa nieruchomości zabudowanej.
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2018 r. (data wpływu 16 października 2018 r.), uzupełnionym w dniu 16 listopada 2018 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości zabudowanej jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 16 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 16 listopada 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości zabudowanej.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Spółka prowadzi działalność gospodarczą, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej VAT), a Spółka z tytułu jej prowadzenia jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. W dniu 17 listopada 2008 r. na podstawie umowy sprzedaży, zawartej w formie aktu notarialnego, Spółka nabyła od osoby fizycznej zabudowaną nieruchomość o łącznej powierzchni 1,1914 ha. Zgodnie z treścią aktu notarialnego, na przedmiotowej nieruchomości znajdował się budynek produkcyjny, murowany, wybudowany w latach 1960-1970. Ponadto znajdowały się na niej, wybudowane nakładem Spółki (tj. wybudowane przed zawarciem ww. umowy) budynki i budowle: wiata z blachy wzniesiona około 2002 r., budynek produkcyjno-biurowy z zapleczem socjalnym i kotłownią wybudowany w 2004 r., budynek magazynowy z blachy falistej wybudowany w 2003 r., plac utwardzony kostką brukową oraz szambo, hydrant i ogrodzenie z siatki. Pomiędzy stronami aktu notarialnego zawarta była wcześniej, tj. od dnia 2 listopada 2000 r., umowa najmu obejmująca przedmiotową nieruchomość w całości. Tak więc, zgodnie z treścią aktu notarialnego, cena sprzedaży ww. nieruchomości odpowiadała więc tylko wartości gruntu oraz budynku produkcyjnego z lat 1960-1970. Ponadto, zgodnie z treścią aktu notarialnego, złożone zostało przez Sprzedającego zapewnienie, że czynność prawna nie podlega obowiązkowi wystawienia faktury VAT ani pobrania podatku od towarów i usług. Spółka zamierza sprzedać część nieruchomości nabytej w 2008 r. Przedmiotem sprzedaży będą dwie działki: jedna niezabudowana o numerze i druga zabudowana o numerze... Na działce zabudowanej () znajduje się budynek produkcyjny (z lat 1960-1970 nabyty w 2008 r.) wraz z wiatą z blachy falistej (która została wybudowana przez Spółkę tytułem nakładów około 2002 r.). Spółka oświadcza, że ww. budynek wraz z wiatą wykorzystywane były w prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej i służyły działalności opodatkowanej. Ponadto w stosunku do wybudowanej przez Spółkę wiaty z blachy falistej, przysługiwało Spółce prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W uzupełnieniu do wniosku Spółka wskazała, że nie ponosiła wydatków na ulepszenie budynku produkcyjnego oraz budowli wiaty (znajdujących się na działce nr) w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, tj. takich wydatków na ulepszenie, które prowadziłyby do zmiany ich przeznaczenia lub ich istotnej przebudowy. Spółka ponosiła jedynie wydatki związane z bieżącym utrzymaniem ww. budynku i budowli np. prace remontowe, modernizacyjne), a poniesione w tym zakresie były niższe niż 30 % ich wartości początkowej. Ponadto w uzupełnieniu wniosku Spółka wskazała, że w dniu 17 października 2018 r., na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego, dokonała zbycia nieruchomości objętej wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej, tj. działki gruntu o numerze .wraz z budynkiem produkcyjnym i budowlą w postaci wiaty. W związku z czym przedstawiony we wniosku z dnia 10 października 2018 r. opis zdarzenia przyszłego w chwili obecnej odnosi się do zaistniałego stanu faktycznego, w tym również do stanowiska Wnioskodawcy w zakresie oceny zaistniałego stanu faktycznego.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy dostawa ww. budynku i budowli wraz z działką gruntu, na której są one posadowione, podlega zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w związku z art. 2 pkt 14 i art. 29a ust. 8 ustawy?
Zdaniem Wnioskodawcy, mając na względzie przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, iż w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (zwanej dalej ustawą), zamierzona sprzedaż budynku i budowli oraz działki nr, na której są one posadowione, będzie odpłatną dostawą towarów. Należy jednak zauważyć, że zarówno w treści ustawy jak i w przepisach wykonawczych do niej ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.
W świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:
- dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
- pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
Zatem z powyższych przepisów wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia upłynął okres krótszy niż dwa lata.
W ocenie Spółki zaistniały przesłanki określone przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ponieważ dostawa budynku i budowli nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz pomiędzy pierwszym zasiedleniem a ich dostawą nie upłynął okres krótszy niż 2 lata. Spółka uważa bowiem, że względem ww. obiektów doszło już do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. Bowiem zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej jak i w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie. Ponadto w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. (sygn. I FSK 382/14), w którym to uznał, że pod pojęciem pierwszego zasiedlenia rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynku, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu. Z powyższego wynika, że pierwsze zasiedlenie budynku (budowli) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Ponadto należy wskazać na wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE z 16 listopada 2017 r. (sygn. C-308/16) w którym stwierdza się, że pod pojęciem pierwszego zasiedlenia, zdefiniowanego w art. 2 pkt 14 i użytego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy nie powinno być rozumiane w ten sposób, że pierwsze zasiedlenie powinno nastąpić w ramach czynności podlegających opodatkowaniu.
Konsekwencją zaś objęcia zwolnieniem dostawy budynków, budowli lub ich części z art. 43 ust. 1 pkt 10 jest to, że również dostawa działki, na której są one posadowione, podlega opodatkowaniu według takich samych zasad jak budynek lub budowla, stosownie do treści art. 29a ust. 8 ustawy.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().
Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Według art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 na mocy art. 8 ust. 1 ustawy rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().
Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.
Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.
Według art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:
- dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
- pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
Przez pierwsze zasiedlenie zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:
- wybudowaniu lub
- ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich miało miejsce pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Zwolnienia tego nie można zastosować w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.
Wskazać również należy, iż kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki, budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.
Zatem przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny tych obiektów w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się taką samą stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Wskazany przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.
W dniu 16 listopada 2017 r. Trybunał Sprawiedliwości w wyroku C-308/16 odpowiedział na pytanie prejudycjalne Naczelnego Sądu Administracyjnego dotyczące wykładni pojęcia pierwszego zasiedlenia. TSUE w wyroku tym przyznał rację spółce Kozuba uznając, że pierwsze zasiedlenie w sprawie będącej przedmiotem postępowania głównego, nie musi być związane z czynnością opodatkowaną, gdyż takie stanowisko nie znajduje oparcia w treści przepisów Dyrektywy 2006/112/WE.
Trybunał potwierdził, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. Pierwsze zasiedlenie budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika bowiem w obydwu przypadkach doszło do korzystania z budynku. Przy czym, TSUE jednakowo traktuje pierwsze zasiedlenie po wybudowaniu obiektu, jak i po jego ulepszeniu. W obu przypadkach Trybunał twierdzi, że do pierwszego zasiedlenia wystarczy rozpoczęcie jego użytkowania.
Z opisu sprawy wynika, że Spółka w dniu 17 listopada 2008 r. na podstawie umowy sprzedaży, zawartej w formie aktu notarialnego, nabyła od osoby fizycznej zabudowaną nieruchomość o łącznej powierzchni 1,1914 ha. Sprzedaż ta nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Pomiędzy stronami aktu notarialnego zawarta była wcześniej, tj. od dnia 2 listopada 2000 r., umowa najmu obejmująca przedmiotową nieruchomość w całości. Spółka zamierza sprzedać część nieruchomości nabytej w 2008 r. Przedmiotem sprzedaży będą dwie działki: jedna niezabudowana o numerze i druga zabudowana o numerze.. Na działce zabudowanej (.) znajduje się budynek produkcyjny (z lat 1960-1970, nabyty w 2008 r.) wraz z wiatą z blachy falistej (która została wybudowana przez Spółkę tytułem nakładów około 2002 r.). Przedmiotowy budynek wraz z wiatą wykorzystywane były w prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej i służyły działalności opodatkowanej. Ponadto w stosunku do wybudowanej przez Spółkę wiaty z blachy falistej, przysługiwało Spółce prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Spółka nie ponosiła wydatków na ulepszenie budynku produkcyjnego oraz budowli wiaty (znajdujących się na działce nr.) w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, tj. takich wydatków na ulepszenie, które prowadziłyby do zmiany ich przeznaczenia lub ich istotnej przebudowy. Spółka ponosiła jedynie wydatki związane z bieżącym utrzymaniem ww. budynku i budowli np. prace remontowe, modernizacyjne), a poniesione w tym zakresie były niższe niż 30% ich wartości początkowej.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, do sprzedaży działki zabudowanej nr...
Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, że w odniesieniu do przedmiotowego budynku i budowli doszło do ich pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy i od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży minęły co najmniej 2 lata. Jak wskazano w treści wniosku, budynek został nabyty przez Spółkę w 2008 r., natomiast wiatę Spółka wybudowała w 2002 r. W stosunku do wybudowanej wiaty Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku. Budynek i budowla (wiata) wykorzystywane były do działalności gospodarczej Spółki przez okres dłuższy niż dwa lata. Ponadto, nie były ponoszone nakłady na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym przekraczające 30% wartości początkowej budynku i budowli. Tym samym sprzedaż przedmiotowej nieruchomości, na którą składa się grunt działki nr ..wraz z budynkiem oraz wiatą korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.
Ponadto stwierdzić należy, że do opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycia gruntu, na którym posadowiony jest przedmiotowy budynek oraz wiata, zastosowanie znajdą odpowiednio te same zasady opodatkowania, jak do obiektów będących przedmiotem sprzedaży, w myśl powołanego wyżej art. 29a ust. 8 ustawy.
Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 785-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Stanowisko
prawidłowe
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej