Temat interpretacji

Opodatkowanie zbycia nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 grudnia 2018 r. (data wpływu 10 grudnia 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 20 lutego 2019 r. (data wpływu 22 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług

• jest prawidłowe w zakresie opodatkowania zbycia nieruchomości zabudowanych i niezabudowanych;
• jest nieprawidłowe w zakresie opodatkowania zbycia wiaty stalowo-magazynowej.

UZASADNIENIE

W dniu 10 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia nieruchomości. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 22 lutego 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz wskazanie i doprecyzowanie własnego stanowiska w sprawie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest syndykiem masy upadłości Przedsiębiorstwa w upadłości likwidacyjnej, powołanym w oparciu o Postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 13 czerwca 2012 r. w przedmiocie ogłoszenia upadłości obejmującej likwidację majątku. W toku postępowania upadłościowego syndyk sprzedaje majątek upadłego w celu zaspokojenia wierzycieli. W skład masy upadłości wchodzi nieruchomość ().

Dla omawianego terenu obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego uchwalony Uchwałą Rady Miasta z dnia 22 maja 2003 r. Przedmiotowa nieruchomość położona jest na terenie jednostki planistycznej oznaczonym symbolem B-UW co oznacza tereny usługowo-wytwórcze.

Na nieruchomość, która jest położona w składają się:

1. Prawo użytkowania wieczystego gruntu jako działki nr: 2255/7 o pow.: 0.0558 ha zabudowanego budynkiem socjalno-biurowym o pow. użytkowej: 445,40 m² (Księga Wieczysta )
   1. Budynek socjalny o powierzchni: 445 m² i powierzchni zabudowy: 190 m². Kubatura: 2.150 m³. Wiek budynku: - 451at. Brak szczegółowych danych. W okresie przed ogłoszeniem upadłości w budynku w części parterowej czynności wykonywały służby kadrowe a z kolei na 1 piętrze mieściły się szatnie i łazienki dla pracowników warsztatowych. W części piwnicznej mieściły się magazyny z ubraniami i zapleczem socjalnym.
      Budynek dwukondygnacyjny, podpiwniczony. Wykonany metodą tradycyjną. Fundamenty betonowe, ściany murowane z bloczków betonowych i cegły ceramicznej na zaprawie cementowej i cementowo-wapiennej. Stropodachem płaskim o konstrukcji żelbetowej, pokryty papą bitumiczną na lepiku. Stropy monolityczne wykonane z prefabrykatów żelbetowych. Schody wewnętrzne i zewnętrzne jednobiegowe, płytowe o konstrukcji żelbetowej. Stolarka okienna i drzwiowa typowa. Okna z profili PCV. Tynki wewnętrzne i zewnętrzne gładkie z zaprawy cementowo-wapiennej. Posadzki w zależności od funkcji pomieszczeń cementowe, lastrykowe i z tworzyw sztucznych. Obróbki blacharskie, rynny i rury spustowe wykonane z blachy stalowej ocynkowanej. Budynek wyposażony jest w instalacje: elektryczną trójfazową, wodno-kanalizacyjną, c.o. zasilaną z lokalnej kotłowni, wentylacyjną grawitacyjną i mechaniczną, teletechniczną, odgromową i alarmową.
      Budynek spełnia funkcję biurowo administracyjną na drugiej kondygnacji. Na parterze pomieszczenia socjalne. W piwnicy pomieszczenia magazynowe. Instalacje kompletne, sprawne. Wyprawy ścienne i sufity gładkie, pomalowane farbami emulsyjnymi.
      Brak informacji o terminie wykonania remontu i wysokości nakładów finansowych. Obiekt nie był przedmiotem wynajmu przez syndyka masy upadłości na rzecz osób i firm po ogłoszeniu upadłości. Brak informacji o wynajmie nieruchomości przez upadłego przed ogłoszeniem upadłości.
2. prawo użytkowania wieczystego gruntu niezabudowanego jako działka nr 2255/10 o pow.: 0.0205 ha (Księga Wieczysta ). Grunt ma charakter drogi.
3. prawo użytkowania wieczystego gruntu niezabudowanego jako działka nr 2255/11 o pow.: 0.0104 ha (Księga Wieczysta )
4. prawo użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego jako działka nr: 2255/12 o pow.: 0.7716 ha (Księga Wieczysta ).
   1. Budynek warsztatowo-magazynowy o pow. użytkowej: 580,00 m², powierzchni zabudowy: 347,50 m² i kubaturze: 1.950 m³. Rok budowy: 1960-1962 r. Obiekt dwukondygnacyjny, bez podpiwniczenia, przykryty stropodachem płaskim o konstrukcji żelbetowej i pokryciu z papy bitumicznej. Fundamenty betonowe, ściany murowane z bloczków betonowych i cegły ceramicznej na zaprawie cementowej i cementowo-wapiennej, stropy monolityczne żelbetowe oraz typu Kleina. Schody wewnętrzne i zewnętrzne jednobiegowe, płytowe o konstrukcji żelbetowej. Stolarka okienna i drzwiowa typowa. Okna z profili PCV, drewniana oraz stalowa, bramy stalowe. Tynki wewnętrzne i zewnętrzne gładkie z zaprawy cementowo-wapiennej. Posadzki w pomieszczeniach warsztatowych cementowe zatarte na gładko, w pomieszczeniach szatni cementowe pokryte wykładzinami z tworzyw sztucznych. Wszystkie obróbki blacharskie, rynny i rury spustowe wykonane są z blachy stalowej ocynkowanej. Część pomieszczeń klimatyzowanych. Budynek wielokrotnie modernizowany i remontowany. Budynek wyposażony jest w instalacje: elektryczną siły i światła, wodno-kanalizacyjną, c.o. zasilaną z własnej kotłowni, teletechniczną, odgromową i alarmową. Brak informacji o terminie wykonania remontu i wysokości nakładów finansowych. Obiekt nie był przedmiotem wynajmu przez syndyka masy upadłości na rzecz osób i firm po ogłoszeniu upadłości. Brak informacji o wynajmie nieruchomości przez upadłego przed ogłoszeniem upadłości.
   2. Budynek administracyjno-warsztatowy o pow. użytkowej: 870,00 m², powierzchni zabudowy: 664,40 m² i kubaturze: 4.456,00 m³. Rok budowy: 1970-1972 r. Brak szczegółowych danych. W części administracyjnej zlokalizowany był zarząd i kierownictwo upadłego. W pozostałej części biur prace wykonywali kierownicy budów i pracownicy księgowości. Budynek wielobryłowy, niepodpiwniczony. W części biurowej dwukondygnacyjny, w części warsztatowej parterowy. Od wschodu parterowa przybudówka o funkcji biurowo-socjalnej. Brak połączeń komunikacyjnych pomiędzy poszczególnymi bryłami budynków. Przeznaczenie wielofunkcyjne. Północne i południowe skrzydła na piętrze posiadają funkcję biurową. Na parterze pomieszczenia warsztatowe i kotłownia. Cześć środkowa jednokondygnacyjna o funkcji warsztatowej. Konstrukcja tradycyjna, murowana. Fundamenty żelbetowe. Ściany zewnętrzne i wewnętrzne murowane z bloczków betonowych, cegły ceramicznej pełnej i dziurawki. Stropodach z elementów żelbetowych prefabrykowanych pokryty warstwa ocieplająca i papą bitumiczną. Schody zewnętrzne i wewnętrzne jednobiegowe, płytowe o konstrukcji żelbetowej. Stolarka okienna i drzwiowa jest typowa z profili PCV, drewniana oraz ślusarka stalowa. Tynki wewnętrzne i zewnętrzne są gładkie z zaprawy cementowo-wapiennej. Posadzki w zależności od przeznaczenia cementowe zatarte na gładko, w pomieszczeniach sanitariatów i na korytarzach z płytek ceramicznych, w pomieszczeniach biurowych pokryte wykładzinami rulonowymi. Wszystkie obróbki blacharskie, rynny i rury spustowe wykonane są z blachy stalowej ocynkowanej. Bramy i drzwi pomieszczeń warsztatowych stalowe. Budynek wyposażony jest w instalacje: elektroenergetyczną trójfazową, wodno-kanalizacyjną, c.o. zasilaną z własnej kotłowni, teletechniczną, odgromową i alarmową. Część pomieszczeń biurowych klimatyzowana. Standard funkcjonalny typowy dla siedzib baz sprzętowych. Brak informacji o terminie wykonania remontu i wysokości nakładów finansowych. Po ogłoszeniu upadłości - syndyk masy upadłości przez okres od 01.06.2013 r. do 31.01.2014 r. wynajmował Firmie - 2 pomieszczenia biurowe o łącznej powierzchni: - 40 m² za kwotę: 1.900,00 zł. + VAT miesięcznie.
   3. Budynek magazynowo-warsztatowy o pow. użytkowej: 386,60 m², powierzchni zabudowy: 255,60 m² i kubaturze: 1.263 m³. Rok budowy: przed 1950 r. Brak szczegółowych danych. Budynek dwubryłowy z częścią jedno i dwukondygnacyjną. Obiekt niepodpiwniczony, przykryty stropodachem płaskim, drewnianym pokrytym papą bitumiczną. Wykony w technologii tradycyjnej, murowanej. Fundamenty betonowe, ściany z cegły ceramicznej pełnej na zaprawie cementowej i cementowo-wapiennej, stropy drewniane, schody wejściowe z poziomu terenu na piętro jednobiegowe, płytowe o konstrukcji żelbetowej. Stolarka okienna i drzwiowa jest typowa drewniana, bramy drewniane. Tynki wewnętrzne i zewnętrzne gładkie z zaprawy cementowo-wapiennej. Posadzki cementowe zatarte na gładko. Obróbki blacharskie, rynny i rury spustowe wykonane są z blachy stalowej ocynkowanej. Budynek wyposażony jest w instalacje: elektroenergetyczną i odgromową. Brak informacji o terminie wykonania remontu i wysokości nakładów finansowych. Obiekt nie był przedmiotem wynajmu przez syndyka masy upadłości na rzecz osób i firm po ogłoszeniu upadłości. Brak informacji o wynajmie nieruchomości przez upadłego przed ogłoszeniem upadłości.
   4. Budynek stolarni z magazynem o pow. użytkowej: 402,00 m², powierzchni zabudowy: 405,70 m² oraz kubaturze: 1655,00 m³. Rok budowy: lata 1970 r. Brak szczegółowych danych. Budynek parterowy, niepodpiwniczony. Wzniesiony z prefabrykowanych elementów żelbetowych. Konstrukcję nośną stanowią żelbetowe stopy fundamentowe, słupy, rygle i dyle ścienne. Dach dwuspadowy drewniany o pokryciu z płyt eternitowych falistych. Posadzki cementowe. Bramy wjazdowe drewniane, deskowe, rozwierane, mocowane do słupów żelbetowych. W budynku brak instalacji technicznych. Brak informacji o terminie wykonania remontu i wysokości nakładów finansowych. Obiekt nie był przedmiotem wynajmu przez syndyka masy upadłości na rzecz osób i firm po ogłoszeniu upadłości. Brak informacji o wynajmie nieruchomości przez upadłego przed ogłoszeniem upadłości.
   5. Wiata magazynowa o pow. użytkowej: 160,90 m², powierzchni zabudowy: 166,00 m² oraz kubaturze: 644,00 m³. Rok budowy: lata 1970 r. Brak szczegółowych danych. Budynek parterowy, niepodpiwniczony. Wzniesiony z prefabrykowanych elementów żelbetowych. Konstrukcję nośną stanowią żelbetowe stopy fundamentowe, słupy, rygle i dyle ścienne. Dach dwuspadowy drewniany o pokryciu z płyt eternitowych falistych. Posadzki cementowe malarie na gładko. Bramy wjazdowe drewniane, deskowe, rozwierane, mocowane do słupów żelbetowych. W budynku brak instalacji technicznych. Stan techniczny obecny: do wyburzenia. Brak informacji o terminie wykonania remontu i wysokości nakładów finansowych. Obiekt nie był przedmiotem wynajmu przez syndyka masy upadłości na rzecz osób i firm po ogłoszeniu upadłości. Brak informacji o wynajmie nieruchomości przez upadłego przed ogłoszeniem upadłości.
   6. Wiata stalowa - magazynowa o pow. użytkowej: 211,80 m², powierzchni zabudowy: 214,20 m² oraz kubaturze: 804,00 m³. Rok budowy: lata 1970 r. Brak szczegółowych danych. Wiata wykonana jako konstrukcja stalowa. Konstrukcję nośną stanowią jednogałęziowe słupy stalowe z rur, natomiast konstrukcję dachu wykonano z rur stalowych i łat drewnianych. Pokrycie dachu wykonane z płyt falistych eternitowych. Posadzka betonowa. Obudowa ścian z blachy stalowej fałdowej. Ściana frontowa osłonięta jest siatką stalową w ramach z elementów stalowych zimnowalcowanych. Stan techniczny obecny: do wyburzenia. Brak informacji o terminie wykonania remontu i wysokości nakładów finansowych. Obiekt nie był przedmiotem wynajmu przez syndyka masy upadłości na rzecz osób i firm po ogłoszeniu upadłości. Brak informacji o wynajmie nieruchomości przez upadłego przed ogłoszeniem upadłości.
   7. Budynek Stacji Paliw z wiatą o pow. użytkowej: 42,60 m², powierzchni zabudowy: 46,32 m² oraz kubaturze: 130,00 m³. Rok budowy: lata 1980 r. Brak szczegółowych danych. Obiekt parterowy z wiatą zadaszoną. W budynku znajduje się pomieszczenie biurowe i magazynowe, a pod wiatą znajdują się dwa dystrybutory do tankowania paliwa. Budynek jednokondygnacyjny bez podpiwniczenia, przykryty stropodachem płaskim o konstrukcji żelbetowej i pokryciu z papy na lepiku. Obróbki blacharskie, rynny i rury spustowe wykonane są z blachy stalowej ocynkowanej. Ściany budynku murowane z bloczków betonowych i cegły ceramicznej na zaprawie cementowej i cementowo-wapiennej, stolarka okienna i drzwiowa typowa. Tynki wewnętrzne i zewnętrzne gładkie z zaprawy cementowo-wapiennej. Posadzki cementowe zatarte na gładko. Budynek wyposażony jest w instalacje: elektroenergetyczną, wodno-kanalizacyjną i odgromową. Stan techniczny obecny: do wyburzenia. Brak informacji o terminie wykonania remontu i wysokości nakładów finansowych. Obiekt nie był przedmiotem wynajmu przez syndyka masy upadłości na rzecz osób i firm po ogłoszeniu upadłości. Brak informacji o wynajmie nieruchomości przez upadłego przed ogłoszeniem upadłości.

Z dokumentacji księgowej przekazanej przez upadłego syndykowi nie wynika jakie nakłady finansowe i kiedy były ponoszone na przez upadłą spółkę na zmodernizowanie ww. nieruchomości.

Upadły prowadził księgowość w formie Księgi Handlowej i zaewidencjonował wszystkie budynki i budowle na jednym koncie księgowym bez kont analitycznych dla poszczególnych budynków i budowli, natomiast grunty są zaewidencjonowane analitycznie dla każdej działki. Nawiązując do przytoczonego powyżej stanu i statusu budynków i budowli trudno określić czy były one modernizowane, kiedy i jakie nakłady w związku z tym były poniesione.

Z tytułu opisanych powyżej nieruchomości od daty ogłoszenia upadłości przez Sąd Rejonowy, tj. od 13 czerwca 2012 roku nie były dokonywane odpisy amortyzacyjne na niniejszych nieruchomościach.

Co w niniejszej sprawie niezwykle istotne to fakt, że należąca do upadłego dokumentacja (umowy, faktury VAT) nie pozwala w dniu dzisiejszym na przyporządkowanie konkretnych wydatków do konkretnych budynków. Posiadana dokumentacja księgowa nie pozwala w sposób wiarygodny, wynikający z dokumentów, ustalić wartości początkowej poszczególnych budynków. Podatnik do chwili obecnej jest czynny podatnikiem podatku VAT i co się z tym wiąże ma prawo do odliczania podatku naliczonego.

W załączeniu Wnioskodawca przekazuje:

1. Postanowienie Sądu Rejonowego z dn. 13 czerwca 2012 r. w przedmiocie ogłoszenia upadłości Przedsiębiorstwa

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że:

Ad. 1

Upadłemu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku od naliczonego z tytułu nabycia nieruchomości będących przedmiotem wniosku. Nieruchomości będące przedmiotem wniosku zostały nabyte przez upadłą spółkę w drodze nieodpłatnego ich przekazania przez X. Podatku od darowizny nie naliczono na zasadzie art. 1 ustawy z dn. 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn.

Podatku od towarów i usług nie pobrano na zasadzie par. 74 Rozporządzenia Ministra Finansów z dn. 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym.

Ad. 2

Wszystkie budynki budowle objęte przedmiotowym służyły Upadłemu do prowadzenia jego działalności gospodarczej. Działalność ta prowadzona była od co najmniej 19.02.1996 r. (nabycia praw do nieruchomości) do 11.06.2012 r. (ogłoszenia upadłości obejmującej likwidację majątku).

Ad. 3

Część budynku administracyjno-warsztatowego (położonego na działce nr 2255/12 o pow.: 0.7716 ha - Księga Wieczysta nr: o pow. użytkowej: 870,00 m², powierzchni zabudowy: 664,40 m² i kubaturze: 4.456,00 m³. Po ogłoszeniu upadłości - syndyk masy upadłości przez okres od 01.06.2013 r. do 31.01.2014 r. wynajmował Firmie Przedsiębiorstwo - 2 pomieszczenia biurowe o łącznej powierzchni: 40 m² za kwotę: 1.900,00 zł. + VAT miesięcznie.

Pozostałe budynki i budowle objęte wnioskiem nie były przedmiotem wynajmu i dzierżawy i nie uzyskiwano z tego tytułu przychodów.

Ad. 4

Wszystkie budynki i budowle objęte wnioskiem nie były wykorzystywane przez upadłego wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

Ad. 5

Z treści dokumentów księgowych nie wynika aby Upadły dokonał w budynkach i budowlach objętych wnioskiem istotnych ulepszeń w wysokości przekraczającej 30% wartości początkowej. Syndyk masy upadłości od upadłości, tj. od czerwca 2012 r. takich ulepszeń nie wykonywał.

1. Nie dotyczy
2. Nie dotyczy
3. Nie dotyczy
4. Nie dotyczy

Ad. 6

Wszystkie wiaty stalowo-magazynowe wskazane we wniosku nie stanowią budowli, w rozumieniu art. 3 ust. 3 ustawy z dn. 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r., poz. 1202 z poźn. zm.). Nie zostały wymienione w specyfikacji budowli wskazanych w ww. art. 3 ust. 3 ustawy z dn. 7 lipca 1994 r.

Natomiast wszystkie wiaty magazynowe wskazane we wniosku są ujęte jako budynki w ewidencji budynków prowadzonej przez Wydział Geodezji i Kartografii Urzędu Miasta. Tym samym odprowadzony jest od wiat magazynowych podatek od nieruchomości.

Ad. 7

Dla całego terenu objętego wnioskiem, w tym działek nr: 2255/10 i 2255/11 obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego uchwalony Uchwałą Rady Miasta z dnia 22 maja 2003 r. Przedmiotowa nieruchomość położona jest na terenie jednostki planistycznej oznaczonym symbolem B-UW co oznacza tereny usługowo-wytwórcze.

W związku z powyższym na działkach nr 2255/10 i 2255/11 jest dopuszczalna zabudowa zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Działki nr 2255/10 i 2255/11 stanowią teren budowlany, zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy sprzedaż budynku socjalnego posadowionego na działce 2255/7, o którym mowa w I pkt 1) będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa opisanych w poz. 75 nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w części dotyczącej nieruchomości zabudowanych.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 i 9 ustawy z 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz. U. z 2017 roku, poz. 1221 z późniejszymi zmianami) - dalej: ustawa VAT z podstawy opodatkowania dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli nie wyodrębnia się wartości gruntu lub prawa wieczystego użytkowania gruntu, co powoduje, że stawka podatku lub zwolnienie z podatku ustalone dla dostawy budynku czy budowli stosuje się również do gruntu lub prawa wieczystego użytkowania gruntu związanych z budynkami lub budowlami będącymi przedmiotem dostawy.

Ustawodawca w ustawie VAT przewidział zwolnienie z podatku dla dostawy budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata,

co wynika z treści art. 43 ust 1 pkt 10 ustawy VAT.

Ponadto dla dostawy, która nie mogłaby korzystać ze zwolnienia opisanego wyżej przewidziane zostało kolejne zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10a.

Zgodnie z tym przepisem zwalnia się z podatku dostawę budynków, budowli lub ich części pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

W przedmiotowej sprawie elementem przesądzającym jest interpretacja definicji pierwszego zasiedlenia. Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy VAT przez pierwsze zasiedlenie - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Definicja ta wynikająca z ustawy VAT została uznana przez TSUE, w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16, za niezgodną z prawem unijnym w takim zakresie, w jakim uznaje ona pierwsze zasiedlenie, jako następujące wyłącznie w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu VAT. W świetle wspólnotowej wykładni nie można pierwszego zasiedlenia nieruchomości ograniczać jedynie do dokonania czynności podlegającej VAT (np. sprzedaży czy najmu). Pierwsze zasiedlenie budynku to jego pierwsze zajęcie, faktyczne używanie (w tym także na potrzeby własnej działalności gospodarczej). I nie ma znaczenia, czy dany budynek został wybudowany, czy też został ulepszony (zmodernizowany).

Posługując się, zatem wykładnią dokonaną przez TSUE, w odniesieniu do budynków mających być przedmiotem opisanej wcześniej dostawy, uznać należy, że dostawa ta będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, w części budynków magazynowych i garażu jako, że nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia i od pierwszego zasiedlenia upłynął okres dłuższy niż dwa lata. Zwolnienie z podatku wynika w tym przypadku z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT.

Konstrukcja ustawy VAT, w zakresie opodatkowania dostawy budynków i budowli, jako regułę wprowadza zwolnienie podatkowe, natomiast opodatkowanie stawką podstawową jest odstępstwem od tej reguły, co powoduje, iż dopiero łączne spełnienie wszystkich warunków zapisanych w art. 43 ust. 1 pkt 10 lub pkt 10a daje możliwość odejścia od zasady zwolnienia z podatku. Potwierdzeniem tej tezy jest również treść art. 43 ust. 10 ustawy VAT, która dopuszcza możliwość rezygnacji ze zwolnienia dopiero po spełnieniu określonych warunków w ustawowo wyznaczonym terminie, co jednoznacznie potwierdza, że wolą ustawodawcy było zwolnienie z podatku dostawy budynków i budowli.

W piśmie z dnia 20 lutego 2019 r. stanowiącym uzupełnienie do wniosku, Zainteresowany wskazał, że dostawa opisanych w poz. 75 nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w części dotyczącej nieruchomości zabudowanych, tj. pytanie nr 1 i pytanie nr 3.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 i 9 ustawy z 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz. U. z 2017 roku, poz. 1221 z późniejszymi zmianami) - dalej: ustawa VAT z podstawy opodatkowania dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli nie wyodrębnia się wartości gruntu lub prawa wieczystego użytkowania gruntu, co powoduje, że stawka podatku lub zwolnienie z podatku ustalone dla dostawy budynku czy budowli stosuje się również do gruntu lub prawa wieczystego użytkowania gruntu związanych z budynkami lub budowlami będącymi przedmiotem dostawy.

Ustawodawca w ustawie VAT przewidział zwolnienie z podatku dla dostawy budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata,

co wynika z treści art. 43 ust 1 pkt 10 ustawy VAT.

Ponadto dla dostawy, która nie mogłaby korzystać ze zwolnienia opisanego wyżej przewidziane zostało kolejne zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10a.

Zgodnie z tym przepisem zwalnia się z podatku dostawę budynków, budowli lub ich części pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Zdaniem Wnioskodawcy dostawa opisanych w poz. 75 niezabudowanych działek będzie opodatkowana stawką 23 % podatku od towarów i usług w części dotyczącej nieruchomości niezabudowanych (działki 2255/10 i 2255/11) tj. pytanie nr 2.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Przez tereny budowlane - w świetle art. 2 pkt 33 ustawy - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę).

Dla omawianego terenu obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego uchwalony Uchwałą Rady Miasta z dnia 22 maja 2003 r. Przedmiotowa nieruchomość położona jest na terenie jednostki planistycznej oznaczonym symbolem B-UW co oznacza tereny usługowo-wytwórcze, wobec powyższego dla opisanych w poz. 74 działek 2255/10 i 2255/11 nie będzie miał zastosowanie przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe w zakresie opodatkowania zbycia nieruchomości zabudowanych i niezabudowanych oraz nieprawidłowe w zakresie opodatkowania zbycia wiaty stalowo-magazynowej.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu tym podatkiem, bowiem aby dana czynność była opodatkowana, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza zgodnie z ust. 2 przywołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie zaś z art. 146aa ust. 1 pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, bądź zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Warunkiem zastosowania ww. zwolnienia od podatku konieczne jest zatem wykorzystywanie towaru wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku oraz brak prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia towaru. Przedmiotowe przesłanki do zastosowania opisywanego zwolnienia muszą być spełnione łącznie.

Podkreślić należy, że omawiane zwolnienie dotyczy wszystkich towarów zarówno nieruchomości, jak i ruchomości przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego i wykorzystywanych niezależnie od okresu ich używania przez podatnika wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest co do zasady zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie według art. 2 pkt 14 ustawy rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub,
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady, posługują się pojęciem pierwszego zasiedlenia, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził: Porównując zakresy definicji pierwszego zasiedlenia wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji wporównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Ponadto należy wskazać, że w kwestii pierwszego zasiedlenia w kontekście interpretacji pojęcia ulepszenia wypowiedział się TSUE w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16, w którym wskazał () artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku ulepszenia istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie ulepszenia jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie przebudowy zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia.

W przypadku budynków lub budowli niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Wskazać również należy, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki, budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zatem przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny tych obiektów w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się taką samą stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia budynku oraz budowli. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r., poz. 1202 z późn. zm.).

Stosownie do treści art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane).

Jak stanowi art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Przez obiekty małej architektury należy rozumieć niewielkie obiekty, a w szczególności: kultu religijnego, jak: (kapliczki, krzyże przydrożne, figury), posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej, użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki (art. 3 pkt 4 ustawy Prawo budowlane).

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, że w toku postępowania upadłościowego syndyk sprzedaje majątek upadłego w celu zaspokojenia wierzycieli. W skład masy upadłości wchodzą nieruchomości: prawo użytkowania wieczystego gruntów działek zabudowanych o nr 2255/7 i 2255/12 oraz działek niezabudowanych o nr 2255/10 i 2255/11.Na działkach zabudowanych są posadowione:

Budynek socjalny dwukondygnacyjny;

Budynek warsztatowo-magazynowy dwukondygnacyjny;

Budynek administracyjno-warsztatowy wielobryłowy;

Budynek magazynowo-warsztatowy dwubryłowy;

Budynek stolarni parterowy;

Wiata magazynowa budynek parterowy;

Wiata stalowa magazynowa: konstrukcja stalowa;

Budynek stacji paliw obiekt parterowy.

Dla omawianego terenu obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego. Przedmiotowa nieruchomość położona jest na terenie jednostki planistycznej oznaczonym symbolem B-UW co oznacza tereny usługowo-wytwórcze.

Upadłemu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku od naliczonego z tytułu nabycia nieruchomości będących przedmiotem wniosku. Nieruchomości będące przedmiotem wniosku zostały nabyte przez upadłą spółkę w drodze nieodpłatnego ich przekazania przez X. Wszystkie budynki, budowle objęte przedmiotowym wnioskiem służyły Upadłemu do prowadzenia jego działalności gospodarczej. Działalność ta prowadzona była od co najmniej 19.02.1996 r. (nabycia praw do nieruchomości) do 11.06.2012 r. (ogłoszenia upadłości obejmującej likwidację majątku).

Część budynku administracyjno-warsztatowego po ogłoszeniu upadłości - syndyk masy upadłości przez okres od 01.06.2013 r. do 31.01.2014 r. wynajmował Firmie Przedsiębiorstwo - 2 pomieszczenia biurowe o łącznej powierzchni: 40 m² za kwotę: 1.900,00 zł. + VAT miesięcznie. Pozostałe budynki i budowle objęte wnioskiem nie były przedmiotem wynajmu i dzierżawy i nie uzyskiwano z tego tytułu przychodów.

Wszystkie budynki i budowle objęte wnioskiem nie były wykorzystywane przez upadłego wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

Z treści dokumentów księgowych nie wynika aby Upadły dokonał w budynkach i budowlach objętych wnioskiem istotnych ulepszeń w wysokości przekraczającej 30% wartości początkowej. Syndyk masy upadłości od upadłości, tj. od czerwca 2012 r. takich ulepszeń też nie wykonywał.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do skorzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT dla sprzedaży budynków i budowli posadowionych na działkach zabudowanych oraz opodatkowania stawką podatku w wysokości 23% sprzedaży działek niezabudowanych.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, że do pierwszego zasiedlenia ww. obiektów zgodnie z szerokim rozumieniem tego pojęcia (pierwsze zajęcie budynku, używanie), doszło najpóźniej w momencie nabycia i rozpoczęcia użytkowania nieruchomości przez Upadłego, zatem od pierwszego zasiedlenia upłynął okres dłuższy niż dwa lata. Ponadto, co istotne, nie były ponoszone nakłady na ulepszenie przekraczające 30% wartości początkowej przedmiotowych nieruchomości. Tym samym zbycie budynków i budowli będzie korzystało ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W tym miejscu wskazać należy, że dostawa gruntu jest opodatkowana według takiej stawki podatku, jaką opodatkowana jest dostawa budynku na nim posadowionego. Oznacza to, że w rozpatrywanej sprawie, zbycie gruntu, na którym usytuowane są budynki (budowle), będzie również korzystać ze zwolnienia od podatku. Podstawą do zastosowania zwolnienia od podatku będą przepisy art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

Z kolei na działkach niezabudowanych, o których mowa we wniosku dopuszczona jest zabudowa zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Zatem działki o nr 2255/10 i 2255/11 stanowią teren budowlany i nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Podsumowując, sprzedaż budynków i budowli posadowionych na działkach 2255/7 i 2255/12 opisanych we wniosku korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w związku z art. 29a ust. 8 ustawy. Natomiast zbycie opisanych we wniosku działek niezabudowanych o nr 2255/10 i 2255/11 będzie opodatkowane stawką podatku VAT w wysokości 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należy znać za prawidłowe.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem sprzedaży jest również wiata stalowa - magazynowa wykonana jako konstrukcja stalowa. Konstrukcję nośną stanowią jednogałęziowe słupy stalowe z rur, natomiast konstrukcję dachu wykonano z rur stalowych i łat drewnianych. Pokrycie dachu wykonane z płyt falistych eternitowych. Posadzka betonowa. Obudowa ścian z blachy stalowej fałdowej. Ściana frontowa osłonięta jest siatką stalową w ramach z elementów stalowych zimnowalcowanych. Ponadto jak wskazał Wnioskodawca wiaty stalowo-magazynowe nie stanowią budowli, w rozumieniu art. 3 ust. 3 ustawy z dn. 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r., poz. 1202 z poźn. zm.). Nie zostały wymienione w specyfikacji budowli wskazanych w ww. art. 3 ust. 3 ustawy z dn. 7 lipca 1994 r.

Z powyższego wynika zatem, że wiata stalowa - magazynowa, o której mowa we wniosku nie jest budowlą, do której odnoszą się zapisy m.in. art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W konsekwencji z uwagi na fakt, iż przedmiotowa wiata nie stanowi budowli, to do jej dostawy nie będzie można zastosować zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone w wydanej interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej