wskazanie, czy transakcja sprzedaży (likwidacji) przez syndyka gospodarstwa rolnego, osoby fizycznej (konsumenta) pozostającej w upadłości, w całośc... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 02.08.2019, sygn. 0112-KDIL1-2.4012.232.2019.2.MR, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

wskazanie, czy transakcja sprzedaży (likwidacji) przez syndyka gospodarstwa rolnego, osoby fizycznej (konsumenta) pozostającej w upadłości, w całości bądź w zorganizowanej części składników podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, który ma obowiązek zapłacić spadkobierca upadłego jako następca prawny niekontynuujący działalności w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej bez lub z obowiązkiem rejestracji dla celów podatku VAT.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 kwietnia 2019 r. (data wpływu 30 kwietnia 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 30 lipca 2019 r. (data wpływu 30 lipca 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania, czy transakcja sprzedaży (likwidacji) przez syndyka gospodarstwa rolnego, osoby fizycznej (konsumenta) pozostającej w upadłości, w całości bądź w zorganizowanej części składników podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, który ma obowiązek zapłacić spadkobierca upadłego jako następca prawny niekontynuujący działalności w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej bez lub z obowiązkiem rejestracji dla celów podatku VAT jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania, czy transakcja sprzedaży (likwidacji) przez syndyka gospodarstwa rolnego, osoby fizycznej (konsumenta) pozostającej w upadłości, w całości bądź w zorganizowanej części składników podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, który ma obowiązek zapłacić spadkobierca upadłego jako następca prawny niekontynuujący działalności w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej bez lub z obowiązkiem rejestracji dla celów podatku VAT. Wniosek uzupełniono w dniu 30 lipca 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, przedstawienie własnego stanowiska do sformułowanego we wniosku pytania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Osoba fizyczna (podatnik, upadła) od 1999 r. prowadziła gospodarstwo rolne w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej. Podatnik był zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. Podatnik w okresie prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej nabywał środki trwałe oraz ponosił nakłady na inwestycje (szklarnie, plac utwardzony, pomieszczenie socjalno-biurowe oraz komin). Z tytułu powyższych zakupów przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego. Z dniem 31 października 2017 r. podatnik zaprzestał wykonywania działalności w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej z uwagi na zły stan zdrowia i problemy finansowe. Po zaprzestaniu wykonywania działalności w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej do dnia 16 marca 2018 r., kiedy to sąd ogłosił wobec podatnika upadłość osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej (upadłość konsumencką) środki trwałe nabyte przez podatnika, jak i środki trwałe, na które ponosił nakłady nie były wykorzystywane jedynie na cele mieszkaniowe podatnika oraz członków jego najbliższej rodziny (rodzice, dzieci).

Ponadto, do dnia 16 marca 2018 r. środki trwałe nabyte przez podatnika, jak i środki trwałe, na które ponosił nakłady nie były udostępniane przez podatnika po zaprzestaniu prowadzenia działalności w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych itp. Syndyk z uwagi na ubóstwo masy upadłości oraz konieczność pokrywania kosztów postępowania upadłościowego wydzierżawiał gospodarstwo rolne/nieruchomość zabudowaną położoną w A, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą, osobom trzecim w zakresie pozasiedliskowej części gospodarstwa, w okresie od dnia 15 maja 2018 r. do dnia 31 stycznia 2019 r., oraz od dnia 1 lutego 2019 r. do dnia 15 maja 2019 r.

Przedmiotem dzierżawy była zorganizowana część gospodarstwa rolnego/nieruchomości rolnej, nieobejmująca siedliska (dom jednorodzinny oraz przydomowego ogródka) znajdująca się na działkach nr 320/2 oraz nr 345, w tym: budynek gospodarczy o pow. użytkowej 227,80 m²; plac manewrowy z kostki brukowej; budynek gospodarczy o pow. użytkowej 47,74 m²; budynek hali o pow. użytkowej 441,46 m¹; szklarnie ogrodnicze o pow. użytkowej 8979,40 m² z urządzeniami infrastruktury technicznej.

Syndyk w okresie od maja 2018 r. do stycznia 2019 r. naliczał podatek VAT. W okresie od stycznia do marca nie naliczał podatku od towarów i usług z uwagi na brak podatnika (brak NIP, PESEL, itd.). W trakcie postępowania upadłościowego upadły podatnik zmarł (16 stycznia 2019 r.). Spadkobierca upadłego podatnika (syn upadłej) przyjął oświadczeniem złożonym przednotariuszem w dniu 12 lutego 2019 r. spadek z dobrodziejstwem inwentarza, o czym świadczy akt notarialny poświadczenia dziedziczenia.

Spadkobierca (Wnioskodawca) nie zamierza kontynuować działalności podatnika, w tym prowadzonej w formie działów specjalnych produkcji rolnej (brak możliwości dalszego prowadzenia działalności rolnej wynika z faktu konieczności zbycia przez syndyka wszystkich składników masy upadłości), nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT.

W skład gospodarstwa rolnego, o którym mowa we wniosku wchodzą: nieruchomość rolna położona w A w tym nieruchomość gruntowa znajdująca się na działkach nr 320/2 oraz nr 345 zabudowana jednorodzinnym budynkiem mieszkalnym o pow. użytkowej 138,06 m,sup>3; budynkiem gospodarczym o pow. użytkowej 59,95 m², budynkiem gospodarczym (kotłownia wraz z kominem) o pow. 102,99 m²; budynkiem gospodarczym o pow. użytkowej 227,80 m²; budynkiem gospodarczym o pow. użytkowej 47,74 m²; budynkiem hali o pow. użytkowej 441,46 m²; zespołem szklarni I III o pow. użytkowej 8979,40 m² o konstrukcjach stalowo szklanych, na podbudowie betonowej wraz z urządzeniami infrastruktury technicznej na stałe związanymi z nieruchomościami jak: pompy cyrkulacji wody, instalacje wodne, nawodnieniowe, centralnego ogrzewania, wentylacji, energetyczne, wewnętrzna infrastruktura komunikacyjna (alejki, szyny transportowe) stanowiące całość substancji budynków szklarniowych oraz z urządzeniami infrastruktury technicznej na stałe związanymi
z nieruchomościami jak plac z kostki brukowej.

Na dzień śmierci upadłej, zespół wszystkich składników materialnych i niematerialnych posiadanych przez upadłego, stanowiących masę upadłości nie stanowił przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (dalej jako k.c.) i nie będzie stanowił przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ k.c. na moment opisanej we wniosku transakcji sprzedaży przez syndyka gospodarstwa rolnego.

Zespół wszystkich składników majątku objęty transakcją sprzedaży przez syndyka będzie stanowił gospodarstwo rolne, w rozumieniu art. 55³ k.c., gdyż składniki materialne potencjalnie stanowią zorganizowaną całość gospodarczą przeznaczoną do realizacji określonych zadań, które zarazem mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące te zadania. Zespół wszystkich składników majątku objęty transakcją sprzedaży przez syndyka nie będzie wyodrębniony na płaszczyźnie finansowej, gdyż nie posiada samodzielności finansowej, pozwalającej autonomicznie funkcjonować w obrębie gospodarczym, gdyż na moment sprzedaży nie prowadzi się ewidencji księgowej dzięki, której możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do wyodrębnionej działalności.

Przedmiotem zbycia na moment sprzedaży będą wyłącznie materialne składniki majątku upadłej, bez zobowiązań i należności z uwagi na egzekucyjny charakter sprzedaży przez syndyka oraz cel postępowania upadłościowego jakim jest zaspokojenie ogółu wierzycieli. Syndyk w transakcji sprzedaży dokonuje całkowitej likwidacji wszystkich składników masy upadłości objętych spisem inwentarza bez wyłączania jakichkolwiek elementów, a zbywane składniki na moment sprzedaży będą stanowiły całość pod względem organizacyjnym, tak aby potencjalnie móc samodzielnie wykonywać zadania gospodarcze w zakresie w jakim były one wykorzystywane przez upadłą w okresie od dnia 2 lutego 1999 r. do dnia 31 października 2017 r.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

Jako pozbawiony prawa zarządu nad majątkiem otrzymanym w spadku, na podstawie art. 75 ust. 1 w zw. z art. 188 ust. 2 Prawa upadłościowego, od dnia 12 lutego 2019 r. Wnioskodawca wykorzystuje majątek jedynie w celach mieszkaniowych. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT i nie zamierza kontynuować/prowadzić działalności w formie działów specjalnych produkcji rolnej. Syndyk natomiast, który obecnie zarządza całym majątkiem masy spadkowej (obecnie tożsamej z masą upadłości), z uwagi na ubóstwo masy oraz konieczność pokrywania bieżących kosztów postępowania upadłościowego od dnia 1 lutego br. wydzierżawia, na cele produkcji ogrodniczej, Panu, prowadzącemu Gospodarstwo Rolno-Ogrodnicze nieruchomości stanowiące zorganizowaną część gospodarstwa rolnego, w części nieobejmującej siedliska (domu jednorodzinnego oraz przydomowego ogródka), a w szczególności budynek gospodarczy o pow. użytkowej 227,80 m²; plac manewrowy z kostki brukowej; budynek gospodarczy o pow. użytkowej 47,74 m²; budynek hali o pow. użytkowej 441,46 m²; szklarnie ogrodnicze o pow. użytkowej 8979,40 m² z urządzeniami infrastruktury technicznej, położone w A.

Wnioskodawca, jak również syndyk nie dokonał i nie zamierza dokonać jakichkolwiek nakładów (czynności) zmierzających do zwiększenia wartości, bądź atrakcyjności nabytych w formie spadku składników majątku upadłej oraz przygotowania ich do sprzedaży.

Zainteresowany nie udostępnił i nie zamierza udostępnić nabytych składników majątku upadłej osobom trzecim na podstawie umów cywilno-prawnych (np. najem, dzierżawa).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy transakcja sprzedaży (likwidacji) przez syndyka gospodarstwa rolnego osoby fizycznej (konsumenta) pozostającej w upadłości, w całości bądź w zorganizowanej części składników, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, który ma obowiązek zapłacić spadkobierca upadłego jako następca prawny niekontynuujący działalności w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej bez lub z obowiązkiem rejestracji dla celów podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 30 lipca 2019 r.), transakcja sprzedaży gospodarstwa rolnego, w całości bądź w zorganizowanej części dokonana przez syndyka, stanowiącego własność Wnioskodawcy (konsumenta, spadkobiercy upadłego) niekontynuującego działalności w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Na dzień śmierci upadłej zespół wszystkich składników materialnych i niematerialnych posiadanych przez upadłego, stanowiących masę upadłości nie stanowił przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (dalej jako k.c.) i nie będzie stanowił przedsiębiorstwa na moment opisanej we wniosku transakcji sprzedaży dokonywanej przez syndyka choćby dlatego, że zespół wszystkich składników majątku objętych transakcją sprzedaży nie jest wyodrębniony na płaszczyźnie finansowej i nie posiada samodzielności finansowej pozwalającej autonomicznie funkcjonować w obrębie gospodarczym.

Na moment sprzedaży nie prowadzi się bowiem ewidencji księgowej dzięki, której możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do wyodrębnionej działalności.

Zatem, do przedmiotowego zdarzenia przyszłego nie będzie miał zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy o VAT (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.). Podlegające sprzedaży gospodarstwo rolne (w rozumieniu art. 553 k.c.), w całości lub w poszczególnych jego składnikach, stanowi obecnie majątek Wnioskodawcy, jako osoby fizycznej niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Majątek należący bowiem do upadłego, w przypadku jego śmierci i wstąpienia spadkobiercy do postępowania upadłościowego, przy sprzedaży gospodarstwa rolnego, bądź poszczególnych jego składników traktowany jest jako majątek osobisty spadkobiercy (tu Wnioskodawcy).

Ponadto, spadkobierca upadłego nie ma obowiązku zarejestrowania się dla celów podatku VAT szczególnie, że nie będzie on dalej prowadził gospodarstwa rolnego (np. w formie działalności gospodarczej lub w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej).

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie natomiast z art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej, spadkobiercy podatnika, z zastrzeżeniem § 2 przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy.

W myśl art. 97 § 2 Ordynacji podatkowej, jeżeli na podstawie przepisów prawa podatkowego, spadkodawcy przysługiwały prawa o charakterze niemajątkowym, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, uprawnienia te przechodzą na spadkobierców pod warunkiem dalszego prowadzenia tej działalności na ich rachunek.

Z powyższego wynika, że spadkobiercy nie wstępują w prawa i obowiązki spadkodawcy wynikające z przepisów prawa podatkowego, lecz przejmują z mocy prawa wszelkie prawa i obowiązki o charakterze majątkowym, a prawa niemajątkowe pod warunkiem kontynuacji działalności prowadzonej uprzednio przez spadkodawcę.

Stanowisko takie potwierdza interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 lipca 2018 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.364.2018.2.AB. Z art. 15 ust. l ustawy o VAT, należy uznać, że w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że spadkobierca dokonując sprzedaży gospodarstwa rolnego, bądź poszczególnych jego składników występuje w charakterze podatnika. Dokonując sprzedaży nieruchomości rolnej lub poszczególnych jej składników spadkobierca korzysta z prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, a to nie stanowi wykonywania działalności gospodarczej na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Wobec tego, w zakresie sprzedaży nieruchomości spadkobierca nie posiada statusu podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, a zatem czynność ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ze stanu faktycznego wynika, że jeszcze przed dniem 1 stycznia 2018 r. podatnik (matka Wnioskodawcy) zaprzestał wykonywania działalności w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej, a w dniu 16 marca 2018 r. sąd ogłosił upadłość podatnika jako osoby fizycznej (tzw. upadłość konsumencką) w trakcie postępowania upadłościowego podatnik zmarł (zgon w dniu 16 stycznia 2019 r.).

Wobec tego, spadkobierca upadłego jako następca prawny nabył w spadku majątek prywatny z dobrodziejstwem inwentarza, jako osoba fizyczna (gospodarstwo rolne). A więc, sprzedaż gospodarstwa rolnego w całości lub poszczególnych jego składników jest jej majątkiem prywatnym jako osoby fizycznej niepodlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT. Wobec tego, spadkobierca ma obowiązek zgłosić w urzędzie skarbowym na formularzu SD-Z2 nabycie spadku. Spadkobierca upadłego nie ma obowiązku zarejestrowania się dla celów podatku VAT, gdyż nie będzie dalej prowadził gospodarstwa rolnego w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej, a sprzedaż w przyszłości nieruchomości nabytej w spadku lub poszczególnych jej składników nie będzie stanowiła podstawy do opodatkowania podatkiem VAT, ponieważ stanowi majątek osobisty spadkobiercy.

Mimo, że w przypadku śmierci upadłego podatnika oraz wstąpienia do postępowania upadłościowego spadkobiercy (por. art. 188 ust. 2 Prawa upadłościowego) na syndyku ciąży wykonanie obowiązków podatkowych w zakresie podatku VAT związanych z likwidacją majątku, bowiem zarówno Prawo upadłościowe, ustawa o podatku od towarów i usług oraz Ordynacja podatkowa nakładają takie obowiązki na podatnika, jego następców prawnych oraz syndyka działającego jako zastępca pośredni podatnika, nie wystąpi podatek VAT, ponieważ majątek należący do upadłego podatnika w przypadku jego śmierci i wstąpienia spadkobiercy do postępowania upadłościowego przy sprzedaży gospodarstwa rolnego, bądź poszczególnych jego składników traktowany jest jako majątek osobisty spadkobiercy. Doniosłym zdaje się również fakt, że sąd ogłosił tzw. upadłość konsumencką co oznacza, że ogłoszono upadłość wobec osoby fizycznej, która nie prowadziła już gospodarstwa rolnego.

Do sprzedaży gospodarstwa rolnego nie będzie miał również zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, ponieważ gospodarstwo rolne można uznać za przedsiębiorstwo lub zorganizowaną jego część w przypadku, gdyby spadkobierca w dalszym ciągu kontynuował prowadzenie działalności w zakresie działów produkcji rolnej lub sprzedaż nastąpiłaby w wyniku działalności gospodarczej.

Jeśli chodzi o obowiązki syndyka to należy stwierdzić, że na podstawie art. 160 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe (Dz. U. z 2017 r., poz. 2344, z późn. zm.) w sprawach dotyczących masy upadłości syndyk dokonuje czynności w imieniu własnym na rachunek upadłego. Z przepisu tego wynika, że w postępowaniu upadłościowym syndyk działa jedynie niejako w zastępstwie upadłego, w imieniu którego wykonuje czynności zmierzające do zaspokojenia wierzycieli upadłego. Masa upadłości bowiem aż do jej likwidacji stanowi własność upadłego. Ogłoszenie upadłości nie pozbawia upadłego tego prawa. Syndyk w sprawach dotyczących masy upadłości działa więc jako zastępca pośredni. Dotyczy to wszelkich czynności prawnych, w tym także czynności zobowiązaniowych. To z kolei powoduje, że wszelkie przesłanki podlegające ocenie przy ustalaniu powstania obowiązku podatkowego bierze się pod uwagę tak jakby sprzedaży dokonywał sam upadły. Natomiast w przypadku śmierci upadłego z uwagi na ustanie jego bytu prawnego i unieważnienie jego NIP-u nieskuteczne jest złożenie po śmierci podatnika rozliczenia podatku VAT w deklaracji VAT-7 przez syndyka. Również z uwagi na fakt, że śmierć podatnika podmiotu upadłego wiąże się z ustaniem bytu prawnego podatnika i unieważnieniem NIP-u tego podatnika, to niemożliwym staje się, dokonanie po śmierci upadłego korekt sprzedaży (faktur) i deklaracji VAT-7 złożonych za życia tegoż upadłego. Po śmierci upadłego brak również możliwości dokumentowania dostaw dokonywanych przez syndyka fakturami i tym samym brak możliwości składania przez syndyka deklaracji VAT-7. Deklaracje złożone po śmierci podatnika nie wywierają skutków prawnych.

Stanowisko takie popiera Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 10 listopada 2017 r., nr 0113-KDIPT1-1.4012.446.2017.4.MW.

Wobec tego syndyk masy upadłości nie może rozliczyć podatku VAT ze sprzedaży składników majątku i nie może wystawiać faktur po śmierci podmiotu upadłego oraz składać deklaracji dla podatku VAT. Sytuacja syndyka pozostaje wątpliwa w przypadku, gdy spadkobierca skorzysta z prawa udziału w postępowaniu upadłościowym na mocy art. 188 ust. 1 i 2 ustawy Prawo upadłościowe. Zgodnie z powołanym przepisem, w przypadku śmierci upadłego spadkobierca ma prawo brać udział w postępowaniu upadłościowym. Jeżeli spadkobierca nie jest znany albo nie wstąpił do postępowania, sędzia-komisarz na wniosek syndyka, ustanawia kuratora. Ustanowienie kuratora traci moc po wstąpieniu do postępowania spadkobiercy upadłego, który wykazał swoje prawa prawomocnym postanowieniem o stwierdzeniu nabycia spadku. Przepisy o prawach i obowiązkach upadłego stosuje się odpowiednio do spadkobiercy, co oznacza, że spadkobiercy mają w postępowaniu tyle praw co upadły, a skoro w jego imieniu działa syndyk, to po śmierci upadłego dalej działa syndyk, a nie spadkobiercy (WSA wyrok I SA/Kr 360/12). A więc, zgodnie z art. 188 ust. 2 ww. ustawy oraz orzecznictwem sądowym na syndyku ciąży wykonanie obowiązków podatkowych w zakresie podatku VAT związanych z likwidacją majątku.

Nieco inną wykładnię przyjęły organy skarbowe w pismach wydanych przez Izbę Skarbową w Katowicach z dnia 13 kwietnia 2011 r., nr IBPP1/443-5/11/AL, IBPP1/443-6/11/AL, IBPP1/443-7/11/AL, IBPP1/443-8/11/AL.

Zdaniem organów skarbowych syndyk nie wstępuje w prawa i obowiązki podatnika.

Postępowanie upadłościowe prowadzone jest nadal, jednakże nie można stwierdzić, że w takim przypadku syndyk samodzielnie wykonuje działalność gospodarczą, zamiast zmarłego podatnika.

Organy skarbowe odwołują się do Dyrektywy UE 2006/112/WE, która wskazuje, że podatnikami VAT są jedynie podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem gospodarczym. Dla statusu podatnika istotna jest w rozumieniu art. 9 Dyrektywy 2006/112/WE samodzielność w prowadzeniu działalności gospodarczej, rozumianej jako działalność producentów, handlowców lub usługodawców. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Z powyższego wynika, że byt podatnika VAT wiąże się z samodzielnym wykorzystywaniem majątku podatnika w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Zatem, z tytułu czynności zmierzających do likwidacji majątku upadłego i zaspokojenia wierzycieli syndyk nie jest podatnikiem podatku VAT. Wobec tego, na podstawie analizowanych przepisów i stanu faktycznego, w szczególności należy zwrócić uwagę na art. 188 ust. 2 ustawy Prawo upadłościowe. W rozumieniu wskazanego przepisu na syndyku ciąży wykonanie obowiązków w zakresie podatku VAT z tytułu sprzedaży majątku likwidacyjnego, ponieważ działa on w imieniu spadkobiercy, który wstępując do postępowania upadłościowego przejął prawa i obowiązki upadłego. Jednak mimo obowiązków syndyka nałożonych ustawą, po śmierci podatnika (upadłego) i skorzystania przez spadkobiercę z prawa udziału w postępowaniu upadłościowym, sprzedaż gospodarstwa rolnego lub jego części nie będzie opodatkowana podatkiem VAT, ponieważ jest to majątek prywatny spadkobiercy. Również dzierżawa przez spadkobiercę gruntów rolnych i pobieranie z tego tytułu czynszu dzierżawnego nie oznacza, że spadkobierca kontynuuje prowadzenie działalności zmarłego podatnika. Okoliczność zawarcia umowy dzierżawy także nie wpływa na podatek VAT. Podatnik zanim zmarł, zaprzestał wykonywania swojej działalności. A więc nabyty w drodze spadku majątek, nawet, jeśli po śmierci podatnika został częściowo wydzierżawiony stanowi majątek osobisty spadkobiercy i sprzedaży tego majątku, bądź poszczególnych jego składników nie należy traktować jako sprzedaży majątku pochodzącego z działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT. Sprzedaż ta powinna być udokumentowana aktem notarialnym, umową kupna sprzedaży, rachunkiem zgodnie z art. 87 Ordynacji podatkowej, bez wykazywania podatku VAT. W zakresie sprzedaży całości lub części gospodarstwa rolnego stanowiącego działy specjalne produkcji rolnej należy wnioskować, że sprzedaż tego gospodarstwa nie podlegałaby ustawie o VAT jako przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, jeśli zbycie nastąpiłoby w wyniku działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Pojęcie transakcja zbycia należy rozumieć, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę. Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia, a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy. Przepis art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie, które winno zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Wobec tego, jeśli gospodarstwo rolne albo wyodrębniona część tego gospodarstwa będzie stanowiła organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w strukturze prowadzonego gospodarstwa rolnego zespół składników, które może stanowić niezależne przedsiębiorstwo (gospodarstwo rolne) samodzielnie realizujące zadania, to sprzedaż takiego gospodarstwa nie podlega ustawie o VAT.

Pogląd taki zawiera interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 maja 2015 r., ITPP2/4512-151/15/AP. W omawianym przypadku osoba zmarła zaprzestała wykonywania działalności rolniczej w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej, a spadkobierca nabył to gospodarstwo drogą dziedziczenia jako majątek prywatny.

Wobec tego do sprzedaży gospodarstwa rolnego nie będzie miał w tym przypadku zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W pierwszej kolejności należy wyjaśnić, że ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwana dalej ustawą, nie precyzuje wprost skutków prawnych związanych ze śmiercią podatnika podatku od towarów i usług, jednakże śmierć podatnika jest jedną z form zakończenia bytu prawnego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, a więc również zakończeniem występowania podmiotu w obrocie gospodarczym w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 96 ust. 6 ustawy, jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT.

Art. 96 ust. 7 ustawy, stanowi, że zgłoszenia o zaprzestaniu działalności w wyniku śmierci podatnika dokonuje jego następca prawny.

W art. 99 ust. 1 ustawy wskazano, że podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Powyższy przepis nakłada obowiązek składania deklaracji dla podatku od towarów i usług wyłącznie na podatników tego podatku.

W myśl zapisu art. 103 ust. 1 ustawy, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 1a-4 oraz art. 33 i art. 33b.

W świetle powyższego, obowiązujące przepisy prawa podatkowego nie przewidują, aby obowiązek złożenia deklaracji podatkowej za zmarłego podatnika spoczywał na jego następcach prawnych.

Natomiast, zgodnie z art. 7 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową, podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Byt prawny podatnika osoby fizycznej, na którego przepisy podatkowe nakładają obowiązek podatkowy ustaje z chwilą jego śmierci.

W kontekście niniejszej sprawy należy wskazać, że stosownie do art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. z 2019, poz. 1145), zwanej dalej k.c., prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.

Nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami (art. 922 § 2 k.c).

Organy podatkowe uzyskują informację o śmierci podatnika na podstawie przepisów ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2017 r., poz. 869, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 12 ust. 2 ww. ustawy, w przypadku zgonu lub ustania bytu prawnego podatnika, nadany NIP wygasa, z wyjątkiem przypadków wymienionych w ust. 1 i 1a.

Podkreślić należy, że prawa i obowiązki wynikające z przepisów prawa podatkowego nie należą do spadku. Ich sukcesja jest możliwa jedynie na podstawie i w granicach przepisów Ordynacji podatkowej.

Kwestię sukcesji podatkowej reguluje przede wszystkim art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej zgodnie z którym, spadkobiercy podatnika, z zastrzeżeniem § 2, przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy.

W myśl art. 97 § 2 Ordynacji podatkowej, jeżeli, na podstawie przepisów prawa podatkowego, spadkodawcy przysługiwały prawa o charakterze niemajątkowym, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, uprawnienia te przechodzą na spadkobierców pod warunkiem dalszego prowadzenia tej działalności na ich rachunek.

Natomiast art. 98 § 1 Ordynacji podatkowej stanowi, że do odpowiedzialności spadkobierców za zobowiązania podatkowe spadkodawcy stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego o przyjęciu i odrzuceniu spadku oraz o odpowiedzialności za długi spadkowe.

Zgodnie z art. 100 § 1 Ordynacji podatkowej, organ podatkowy orzeka w jednej decyzji o zakresie odpowiedzialności lub uprawnień poszczególnych spadkobierców na podstawie decyzji ostatecznych wydanych wobec spadkodawcy oraz jego zobowiązań wynikających z prawidłowych deklaracji.

Z opisu sprawy wynika, że podatnik (matka Wnioskodawcy) prowadziła od 1999 r. gospodarstwo rolne w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej i była zarejestrowana jako czynny podatnik VAT. Podatnik w okresie prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej nabywał środki trwałe oraz ponosił nakłady na inwestycje (szklarnie, plac utwardzony, pomieszczenie socjalno-biurowe oraz komin). Z dniem 31 października 2017 r. podatnik zaprzestał wykonywania działalności w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej z uwagi na zły stan zdrowia i problemy finansowe. Po zaprzestaniu wykonywania działalności w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej sąd ogłosił wobec podatnika upadłość osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej (upadłość konsumencką). Ponadto, do dnia 16 marca 2018 r. środki trwałe nabyte przez podatnika, jak i środki trwałe, na które ponosił nakłady nie były udostępniane przez podatnika po zaprzestaniu prowadzenia działalności w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych itp. Syndyk z uwagi na ubóstwo masy upadłości oraz konieczność pokrywania kosztów postępowania upadłościowego wydzierżawiał gospodarstwo rolne/nieruchomość zabudowaną osobom trzecim w zakresie pozasiedliskowej części gospodarstwa, w okresie od dnia 15 maja 2018 r. do dnia 31 stycznia 2019 r., oraz od dnia 1 lutego 2019 r. do dnia 15 maja 2019 r. Przedmiotem dzierżawy była zorganizowana część gospodarstwa rolnego/nieruchomości rolnej, nieobejmująca siedliska. Syndyk w okresie od maja 2018 r. do stycznia 2019 r. naliczał podatek VAT. W okresie od stycznia do marca b.r. nie naliczał podatku od towarów i usług z uwagi na brak podatnika (brak NIP, PESEL, itd.). W trakcie postępowania upadłościowego zmarła matka Wnioskodawcy (upadłego podatnika) i spadkobierca upadłego podatnika (Wnioskodawca) przyjął oświadczeniem złożonym przed notariuszem w dniu 12 lutego 2019 r. spadek z dobrodziejstwem inwentarza, o czym świadczy akt notarialny poświadczenia dziedziczenia. Spadkobierca (Wnioskodawca) nie zamierza kontynuować działalności podatnika, w tym prowadzonej w formie działów specjalnych produkcji rolnej (brak możliwości dalszego prowadzenia działalności rolnej wynika z faktu konieczności zbycia przez syndyka wszystkich składników masy upadłości), nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT. Na dzień śmierci upadłej, zespół wszystkich składników materialnych i niematerialnych posiadanych przez upadłego, stanowiących masę upadłości nie stanowił przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ k.c. i nie będzie stanowił przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ k.c. na moment opisanej we wniosku transakcji sprzedaży przez syndyka gospodarstwa rolnego. Zespół wszystkich składników majątku objęty transakcją sprzedaży przez syndyka będzie stanowił gospodarstwo rolne, w rozumieniu art. 55³ k.c., gdyż składniki materialne potencjalnie stanowią zorganizowaną całość gospodarczą przeznaczoną do realizacji określonych zadań, które zarazem mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące te zadania. Zespół wszystkich składników majątku objęty transakcją sprzedaży przez syndyka nie będzie wyodrębniony na płaszczyźnie finansowej, gdyż nie posiada samodzielności finansowej, pozwalającej autonomicznie funkcjonować w obrębie gospodarczym, gdyż na moment sprzedaży nie prowadzi się ewidencji księgowej dzięki, której możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do wyodrębnionej działalności.

Wnioskodawca od momentu przejęcia spadku, tj. od dnia 12 lutego 2019 r. wykorzystuje majątek jedynie w celach mieszkaniowych. Syndyk natomiast, który obecnie zarządza całym majątkiem masy spadkowej (obecnie tożsamej z masą upadłości), z uwagi na ubóstwo masy oraz konieczność pokrywania bieżących kosztów postępowania upadłościowego od dnia 1 lutego br. wydzierżawia, na cele produkcji ogrodniczej, nieruchomości stanowiące zorganizowaną część gospodarstwa rolnego, w części nieobejmującej siedliska. Wnioskodawca nie dokonał i nie zamierza dokonać jakichkolwiek nakładów (czynności) zmierzających do zwiększenia wartości, bądź atrakcyjności nabytych w formie spadku składników majątku upadłej oraz przygotowania ich do sprzedaży. Zainteresowany nie udostępnił i nie zamierza udostępnić nabytych składników majątku upadłej osobom trzecim na podstawie umów cywilno-prawnych (np. najem, dzierżawa).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy transakcja sprzedaży (likwidacji) przez syndyka gospodarstwa rolnego osoby fizycznej (konsumenta) pozostającej w upadłości, w całości bądź w zorganizowanej części składników, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Należy wskazać, że zasady powoływania syndyków i nadzorców sądowych określa ustawa z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe (Dz. U. z 2019 r., poz. 498), zwana dalej ustawą p.u..

Syndyk jest wyznaczany przez sąd, który powierza mu pełnienie określonych funkcji w postępowaniu upadłościowym, określonych zakresem ustawy. Przy wykonywaniu czynności syndyk ograniczony jest przepisami ustawy i najważniejsze czynności musi konsultować z sędzią komisarzem i radą wierzycieli, jednak w podstawowym i zasadniczym zakresie wykonywania swoich obowiązków jest w pełni samodzielny. Sąd powierzając danej osobie wypełnienie określonych ustawowo zadań nie określa w ścisły sposób warunków wykonywania pracy odnoszących się przykładowo do miejsca i czasu jej wykonania.

W art. 160 ust. 1 ustawy p.u., postanowiono, że w sprawach dotyczących masy upadłości syndyk dokonuje czynności w imieniu upadłego.

Wszelkie zatem czynności realizowane przez syndyka w stosunku do majątku upadłego mające charakter odpłatnej dostawy lub świadczenia usług są realizowane w imieniu upadłego.

Wyjaśnić należy, że podmiotowość prawnopodatkowa w zakresie podatku od towarów i usług z tytułu działalności prowadzonej przez przedsiębiorcę po ogłoszeniu upadłości nie ustaje, a syndyk masy upadłości jest osobą odpowiedzialną w czasie trwania postępowania upadłościowego za realizację obowiązków podatnika. Syndyk masy upadłości ponosi również odpowiedzialność za rzetelność i niewadliwość prowadzonych ksiąg podatkowych.

Zatem, ogłoszenie upadłości nie zmienia statusu podatnika podatku od towarów i usług, w szczególności nie powoduje, że podatnikiem przestaje być upadły, a zostaje nim syndyk masy upadłości.

W świetle powyższego, upadły z mocy prawa traci zarząd oraz możliwość korzystania i rozporządzania majątkiem należącym do niego, jednakże ta okoliczność nie pozbawia upadłego statusu podatnika, do którego stosuje się prawa i obowiązki wynikające z przepisów obowiązujących ustaw podatkowych.

Wszelkie zatem czynności realizowane przez syndyka w stosunku do majątku upadłego mające charakter odpłatnej dostawy lub świadczenia usług są realizowane na rachunek upadłego i w jego imieniu. W takim przypadku uznać należy, że w dalszym ciągu czynności te są realizowane w ramach działalności gospodarczej upadłego i w jego imieniu.

Odnośnie zatem wszelkich odpłatnych czynności dostaw towarów oraz świadczenia usług wykonywanych na rachunek upadłego w następstwie decyzji zarządczych syndyka, podatnikiem VAT świetle art. 15 ust. 1 ustawy pozostaje upadły, którego działalność gospodarcza jest prowadzona w szczególnym zakresie i formie. W postępowaniu upadłościowym syndyk w sensie materialnoprawnym działa w interesie wierzycieli, a także upadłego, co oznacza, że podejmuje w tym postępowaniu czynności, z których podmioty te uzyskują jakąś korzyść. Jednakże należy zauważyć, że syndyk nie wstępuje w prawa i obowiązki podatnika. Podatnikiem pozostaje przedsiębiorca, ale w związku z jego upadłością rozliczenia z organami podatkowymi są nadzorowane przez syndyka.

Jednakże z chwilą śmierci upadłego podmiotu, co ma miejsce w przedstawionym stanie sprawy, nie występuje sytuacja samodzielnego wykonywania przez upadłego działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a wszelkie dane identyfikujące ten podmiot dla celów podatku VAT tracą byt prawny.

Art. 75 ust. 1 p.u. stanowi, że z dniem ogłoszenia upadłości upadły traci prawo zarządu oraz możliwość korzystania z mienia wchodzącego do masy upadłości i rozporządzania nim.

Zgodnie z art. 188 ust. 1 p.u., w razie śmierci upadłego jego spadkobierca ma prawo brania udziału w postępowaniu upadłościowym. Jeżeli spadkobierca nie jest znany albo nie wstąpił do postępowania, sędzia-komisarz na wniosek syndyka albo z urzędu ustanowi kuratora, do którego przepis art. 187 stosuje się.

Ustanowienie kuratora na podstawie ust. 1 traci moc po wstąpieniu do postępowania spadkobiercy upadłego, który wykazał swoje prawa prawomocnym postanowieniem o stwierdzeniu nabycia spadku. Przepisy o prawach i obowiązkach upadłego stosuje się odpowiednio do spadkobiercy (art. 188 ust. 2 p.u.).

W tym miejscu należy wyjaśnić, że z regulacji zawartej w ww. art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej dotyczącej sukcesji w zakresie prawa podatkowego wynika, że spadkobiercy podatnika przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy. Ich sukcesja jest możliwa jedynie na podstawie i w granicach przepisów Ordynacji podatkowej. Zarówno prawa jak i obowiązki aby mogły być nabyte przez spadkobiercę, muszą nie tylko wynikać z przepisów prawa podatkowego ale również przynależeć do konkretnej osoby spadkodawcy. Na spadkobierców przechodzą tylko te obowiązki spadkodawcy, które miał on jako podatnik i tylko te związane z realizacją obowiązków, wynikających z ustaw regulujących kwestie podatków. Jednocześnie nie można mówić o sukcesji prawa, którego spadkodawca nie nabył. Wejście spadkobiercy na podstawie art. 97 Ordynacji podatkowej w prawa i obowiązki podatnika (spadkodawcy) nie uzasadnia utożsamiania go z podatnikiem.

Tym samym zarówno w ww. art. 188 p.u., jak i ww. art. 97 Ordynacji podatkowej, przewidziana została możliwość wstąpienia do postępowania spadkobierców zmarłego podatnika, którego upadłość ogłoszono. Na gruncie przepisów prawa upadłościowego fakt śmierci upadłego nie zmienia sytuacji procesowej syndyka, jednak nie oznacza przejęcia wykonywania działalności gospodarczej przez syndyka. Zakres obowiązków syndyka jest bowiem ściśle określony ww. przepisem art. 173 p.u., zgodnie z którym syndyk niezwłocznie obejmuje majątek upadłego, zarządza nim, zabezpiecza go przed zniszczeniem, uszkodzeniem lub zabraniem go przez osoby postronne oraz przystępuje do jego likwidacji.

Odnosząc się do sytuacji przedstawionej we wniosku, istotne znaczenie ma ustalenie charakteru prawa bądź obowiązku, które wynikają z przepisów ustaw podatkowych, a przechodzących na spadkobiercę podatnika.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że jeśli osoba fizyczna nieprowadząca regularnej, czy zorganizowanej działalności gospodarczej dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ww. art. 15 ust. 2 ustawy.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca (spadkobierca) nie zamierza kontynuować/prowadzić działalności w formie działów specjalnych produkcji rolnej (brak możliwości dalszego prowadzenia działalności rolnej wynika z faktu konieczności zbycia przez syndyka wszystkich składników masy upadłości). Ponadto, jak wynika z opisu sprawy, przedmiotem zbycia na moment sprzedaży będą wyłącznie materialne składniki majątku upadłej, bez zobowiązań i należności z uwagi na egzekucyjny charakter sprzedaży przez syndyka oraz cel postępowania upadłościowego jakim jest zaspokojenie ogółu wierzycieli. Wnioskodawca nie dokonał i nie zamierza dokonać jakichkolwiek nakładów (czynności) zmierzających do zwiększenia wartości, bądź atrakcyjności nabytych w formie spadku składników majątku upadłej oraz przygotowania ich do sprzedaży. Zainteresowany nie udostępnił i nie zamierza udostępnić nabytych składników majątku upadłej osobom trzecim na podstawie umów cywilno-prawnych (np. najem, dzierżawa). Jednocześnie, Wnioskodawca, jako pozbawiony prawa zarządu nad majątkiem otrzymanym w spadku, na podstawie art. 75 ust. 1 w zw. z art. 188 ust. 2 p.u., od dnia 12 lutego 2019 r. wykorzystuje majątek jedynie w celach mieszkaniowych.

Mając na względzie powyższe oraz powołane przepisy prawa należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że w sytuacji sprzedaży gospodarstwa rolnego po zmarłej matce (pozostającej przed śmiercią w upadłości) w całości bądź w zorganizowanej części składników, Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika. Zatem sprzedaż gospodarstwa rolnego nie będzie wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dokonać zgłoszenia rejestracyjnego o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3, gdyż w przedmiotowej sprawie nie będzie on występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Podsumowując, transakcja sprzedaży przez syndyka gospodarstwa rolnego w całości bądź w zorganizowanej części stanowiącego własność Wnioskodawcy (konsumenta, spadkobiercy upadłego) niekontynuującego działalności w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Wnioskodawca, jako spadkobierca po zmarłej matce, który nie będzie kontynuował działalności gospodarczej zmarłej, nie będzie zobowiązany do zarejestrowania działalności gospodarczej jako podatnik podatku VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki podatkowoprawne tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie