Projekt prawo do odliczenia. - Interpretacja - 0114-KDIP4.4012.695.2018.1.AS

ShutterStock
Interpretacja indywidualna z dnia 11.12.2018, sygn. 0114-KDIP4.4012.695.2018.1.AS, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Projekt prawo do odliczenia.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 października 2018 r. (data wpływu 19 października 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją operacji jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 października 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją operacji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Urząd zawarł z Wnioskodawcą umowę o dofinansowanie operacji. Operacja realizowana jest jako tzw. projekt grantowy. W ramach zawartej umowy na realizację projektu grantowego Wnioskodawca pozyskał kwotę zł na realizację tej operacji. W ramach zamierzonego projektu grantowego na obszarze zostanie zrealizowanych 20 zadań realizowanych przez grantobiorców. Operacja polegać będzie na budowie altan wraz z wyposażaniem, doposażeniu placu zabaw, budowie siłowni zewnętrznych, obiektów rekreacyjno- turystycznych i kulturowych. Wszystkie realizowane zadania w ramach projektu grantowego będą mieć charakter niekomercyjny i ogólnodostępny. Grantobiorcy nie będą uzyskiwać dochodu z realizacji operacji. W ramach operacji zaplanowano realizację nie mniej niż 20 zadań w obiektach ogólnodostępnej i niekomercyjnej infrastruktury rekreacyjnej, turystycznej lub kulturalnej na terenie gmin członkowskich Wnioskodawcy celem zachowania dziedzictwa lokalnego obszaru gmin członkowskich. Na operację składa się 10 grantów w kwocie i 10 grantów w kwocie ... Grantobiorcami są podmioty będące Gminami, ale również organizacje pozarządowe. Pośród grantobiorców nie ma przedsiębiorców. Z każdym z grantobiorców podpisana została umowa mająca taki sam wzór zgodnie z którą zadaniem Grantobiorcy jest realizacja operacji grantowej zgodnie z zakresem złożonego wcześniej do Wnioskodawcy wniosku o przyznanie grantu. Po wyłonieniu wykonawcy każdy z Gratobiorców dokonuje płatności ze swoich środków a następnie składa do Wnioskodawcy wniosek o rozliczenie grantu i przedkłada dowód poniesienia kosztów (faktury, rachunki) zgodnie z umową o powierzenie grantu. Wydatki obejmują również zwrot kosztów podatku VAT poniesionego przez Grantobiorców. Stowarzyszenie dokonuje zwrotu 100% kosztów kwalifikowanych na rzecz każdego z Grantobiorców. Na podstawie rozliczenia z każdym z Grantobiorców opracowany zostanie jeden zbiorczy wniosek o płatność składany przez Wnioskodawcę do Urzędu celem refundacji poniesionych kosztów kwalifikowanych zgodnie z umową na poziomie 100% kosztów kwalifikowanych. Pośród kosztów kwalifikowanych będzie ujęty również podatek VAT. Na etapie oceny wniosku o płatność Urząd oczekuje wskazania na konieczność pozyskania interpretacji prawa podatkowego, w tym celu wystąpiono do KIS. Po uzupełnieniu wniosku o płatność o interpretację prawa podatkowego Wnioskodawca będzie mógł rozliczyć się z operacji i zawartej umowy z Urzędem. Wnioskodawca nie planuje działań po realizacji tej konkretnej operacji poza promocją jej wyników i rezultatów jako dobrej praktyki wykorzystania środków unijnych PROW 2014-2020. Obowiązkiem Wnioskodawcy po otrzymaniu płatności będzie archiwizacja dokumentów. Operacja ma charakter inwestycyjny nie tworzy jednak nowych miejsc pracy nie ma zatem dodatkowych obowiązków utrzymania trwałości takiej operacji które mogłyby wynikać z przepisów regulujących wydatkowanie środków PROW 2014-2020. Obowiązkiem Wnioskodawcy będzie utrzymanie trwałości operacji inwestycyjnej przez 5 lat od daty otrzymania płatności ostatecznej przez Urząd na rzecz Wnioskodawcy.

ZADANIE NR 1 Budowa altany

ZADANIE NR 2 Doposażenie placu zabaw

ZADANIE NR 3 Zakup i montaż altany z grillem wraz z wyposażeniem

ZADANIE NR 4 Zakup i montaż altany rekreacyjnej wraz z zestawem mebli przy

ZADANIE NR 5 Zakup i montaż altany rekreacyjnej wraz z zestawem mebli przy zbiorniku wodnym

ZADANIE NR 6 Przebudowa świetlicy wiejskiej

ZADANIE NR 7 Budowa siłowni zewnętrznej

ZADANIE NR 8 Budowa placu zabaw

ZADANIE NR 9 Wieże kwiatowe

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

W związku z powyższym Stowarzyszenie zwraca się z uprzejmą prośbą o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej przedmiotowej operacji, która wskaże, że Stowarzyszenie nie ma możliwości odliczenia VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stowarzyszenie nie figuruje w ewidencji podatników podatku VAT ani nie jest podatnikiem VAT na mocy art. 15 i 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn.zm.). Nie prowadzi działalności gospodarczej. Z uwagi na powyższe nie ma możliwości odzyskania podatku VAT. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ww. ustawy podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego tylko w sytuacji, w której towary i usługi wykorzystywane są do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. W tym przypadku sytuacja ta nie będzie miała miejsca, ponieważ Stowarzyszenie nie będzie wykonywało czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Wnioskodawca w zakresie przedmiotowego projektu, nie ma również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.). W ocenie Stowarzyszenia z uwagi na niespełnienie przesłanek o których mowa w art. 86 ust. 1 oraz w art. 88 ust. 4 ustawy o ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług Stowarzyszeniu nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174), zwanej dalej ustawą. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

  1. nabycia towarów i usług,
  2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w myśl art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. z 2017 r., poz. 210, z późn. zm.), stowarzyszenie jest dobrowolnym, samorządnym, trwałym zrzeszeniem o celach niezarobkowych.

Stowarzyszenie samodzielnie określa swoje cele, programy działania i struktury organizacyjne oraz uchwala akty wewnętrzne dotyczące jego działalności (art. 2 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 34 ustawy Prawo o stowarzyszeniach, stowarzyszenie może prowadzić działalność gospodarczą, według ogólnych zasad określonych w odrębnych przepisach. Dochód z działalności gospodarczej stowarzyszenia służy realizacji celów statutowych i nie może być przeznaczony do podziału między jego członków.

Zaznaczyć należy, że działalność statutowa stowarzyszenia to działalność zgodna z jego statutem, w którym wymienione są cele działalności stowarzyszenia i sposoby ich realizacji. Działalność statutowa nie jest nastawiona na zysk, czyli nie jest to działalność gospodarcza, która w organizacji pozarządowej jest tylko działalnością pomocniczą.

Z opisu sprawy wynika, że Stowarzyszenie zawarło umowę o dofinansowanie operacji realizowanej jako projekt grantowy. W ramach zamierzonego projektu grantowego na obszarze zostanie zrealizowanych 20 zadań realizowanych przez grantobiorców. Operacja polegać będzie na budowie altan wraz z wyposażaniem, doposażeniu placu zabaw, budowie siłowni zewnętrznych, obiektów rekreacyjno- turystycznych i kulturowych. Wszystkie realizowane zadania w ramach projektu grantowego będą mieć charakter niekomercyjny i ogólnodostępny. Grantobiorcy nie będą uzyskiwać dochodu z realizacji operacji. W ramach operacji zaplanowano realizację nie mniej niż 20 zadań w obiektach ogólnodostępnej i niekomercyjnej infrastruktury rekreacyjnej, turystycznej lub kulturalnej na terenie gmin członkowskich celem zachowania dziedzictwa lokalnego obszaru gmin członkowskich. Grantobiorcami są podmioty będące Gminami, ale również organizacje pozarządowe. Pośród grantobiorców nie ma przedsiębiorców. Z każdym z grantobiorców podpisana została umowa mająca taki sam wzór zgodnie z którą zadaniem Grantobiorcy jest realizacja operacji grantowej zgodnie z zakresem złożonego wcześniej do Wnioskodawcy wniosku o przyznanie grantu. Po wyłonieniu wykonawcy każdy z Gratobiorców dokonuje płatności ze swoich środków a następnie składa do Stowarzyszenia wniosek o rozliczenie grantu i przedkłada dowód poniesienia kosztów (faktury, rachunki) zgodnie z umową o powierzenie grantu. Wydatki obejmują również zwrot kosztów podatku VAT poniesionego przez Grantobiorców. Wnioskodawca dokonuje zwrotu 100% kosztów kwalifikowanych na rzecz każdego z Grantobiorców.

Stowarzyszenie nie planuje działań po realizacji tej konkretnej operacji poza promocją jej wyników i rezultatów jako dobrej praktyki wykorzystania środków unijnych PROW 2014-2020. Obowiązkiem Stowarzyszenia po otrzymaniu płatności będzie archiwizacja dokumentów. Operacja ma charakter inwestycyjny nie tworzy jednak nowych miejsc pracy nie ma zatem dodatkowych obowiązków utrzymania trwałości takiej operacji które mogłyby wynikać z przepisów regulujących wydatkowanie środków PROW 2014-2020.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z przedmiotową operacją.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT, w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Ponadto, jak wskazano powyżej, art. 88 ust. 4 ustawy wyklucza odliczenie w odniesieniu do podmiotów niebędących zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami podatku VAT.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie zostaną spełnione, gdyż jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy wszystkie realizowane zadania w ramach projektu grantowego będą mieć charakter niekomercyjny i ogólnodostępny. W związku z realizacją projektu grantobiorcy nie będą uzyskiwać dochodu z realizacji operacji, Stowarzyszenie nie będzie wykonywało czynności podlegających opodatkowaniu. W konsekwencji towary i usługi nabyte w związku z realizacją operacji nie będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zatem, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących zakup towarów i usług związanych z realizacją opisanej operacji.

W związku z poniesionymi wydatkami, Wnioskodawca nie ma również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1686, z późn. zm.). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. złożenie zgłoszenia rejestracyjnego i pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Zainteresowany nie spełnia tych warunków, nie ma zatem możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT na podstawie przepisów rozdziału 4 cyt. rozporządzenia.

W konsekwencji, Wnioskodawca nie ma możliwości odzyskania podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na realizację opisanej operacji.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej