Temat interpretacji

Prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie usług związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem sprzedaży ZCP.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 lipca 2019 r. (data wpływu 12 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie usług związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem sprzedaży ZCP jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lipca 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie usług związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem sprzedaży ZCP.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (Spółka) jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług (VAT) wykonujący przede wszystkim czynności opodatkowane VAT. Spółka wykonuje też czynności zwolnione z VAT polegające na świadczeniu usług pośrednictwa ubezpieczeniowego i finansowego. W 2018 roku współczynnik sprzedaży określający proporcję opodatkowanej działalności Spółki, obliczony zgodnie z art. 90 ustawy o VAT, wynosił 100%. W ramach swojej struktury majątkowej i organizacyjnej Spółka wyodrębniła zorganizowaną części przedsiębiorstwa (ZCP), a następnie w dniu 2 stycznia 2019 roku dokonała jej zbycia na rzecz podmiotu niepowiązanego ze Spółką.

Do czasu sprzedaży ZCP działalność Spółki była wykonywana w dwóch różnych obiektach, przy czym każdy odrębny obiekt tworzył salon samochodów oraz serwis pojazdów samochodowych. W sprzedanej ZCP prowadzono sprzedaż dilerską aut oraz świadczono usługi serwisowe samochodów. W drugim obiekcie wykonywano serwis oraz sprzedaż aut. Osobnym obiektem była blacharnia, w której prowadzono likwidację szkód komunikacyjnych, mającą charakter pomocniczy wobec pozostałej działalności Spółki.

Zbyta ZCP obejmowała działalność polegającą na prowadzeniu salonu sprzedaży samochodów nowych oraz oryginalnych części zamiennych do samochodów wraz z autoryzowanym punktem serwisowym samochodów.

W związku ze sprzedażą ZCP Spółka nabyła usługi doradcze związane z przygotowaniem i przeprowadzeniem sprzedaży ZCP (Usługi wsparcia), w szczególności:

1. usługi pośrednictwa przy sprzedaży ZCP,
2. usługi prawne,
3. usługi wyceny ZCP,
4. usługi notarialne.

W dniu 15 stycznia 2018 roku Spółka zwarła umowę pośrednictwa przy sprzedaży ZCP z podmiotem, będącym czynnym podatnikiem VAT (Pośrednik). Na podstawie tej umowy, Pośrednik zobowiązał się do podejmowania wszelkich czynności zmierzających do doprowadzenia do transakcji sprzedaży ZCP, a w szczególności:

1. wykonania dokumentacji fotograficznej i opisowej nieruchomości wchodzącej w skład ZCP oraz umożliwienia jej autoryzacji przez Spółkę;
2. przygotowania profesjonalnej oferty ZCP i przekazania jej Spółce do akceptacji;
3. podejmowania wszelkich niezbędnych działań marketingowych w celu doprowadzenia do sprzedaży ZCP;
4. przekazywania oferty podmiotom zainteresowanym nabyciem ZCP drogą telefoniczną lub pocztą e-mailową;
5. skompletowania dokumentacji ZCP potrzebnej do realizacji transakcji sprzedaży ZCP wyszukanej przez Pośrednika;
6. przygotowania obsługi wszystkich procesów, które składają się na przeniesienie własności ZCP, w tym w szczególności weryfikacji umów niezbędnych do przeniesienia własności ZCP, weryfikacji składników wchodzących w skład ZCP pod kątem kompletności i ewentualnych wad poszczególnych składników;
7. prowadzenia i uczestnictwa we wszystkich rozmowach prowadzonych w przedmiocie przeniesienia własności ZCP;
8. informowania Spółki o ryzykach związanych z przeniesieniem własności ZCP i współpracy ze Spółką w zakresie wyeliminowania i ograniczenia takich ryzyk;
9. przygotowania, przy udziale podwykonawców wybranych przez Pośrednika (wybranej przez Pośrednika kancelarii prawniczej) prawnej obsługi transakcji sprzedaży ZCP, w tym przygotowania, modyfikacji kompletu dokumentów potrzebnych do przeprowadzenia transakcji sprzedaży ZCP;
10. aktualizacji oferty ZCP po każdym pisemnym zgłoszeniu przez Spółkę zmiany dotyczącej ZCP; k) uzyskania wszystkich niezbędnych do zawarcia umowy przedwstępnej oraz umowy przenoszącej własność ZCP dokumentów, a także przygotowania wszelkich innych umów, porozumień, oświadczeń, które okażą się niezbędne do przeniesienia własności ZCP;
11. dostarczenia do wskazanej przez Spółkę kancelarii notarialnej dokumentów dotyczących ZCP, protokołu uzgodnień oraz danych stron transakcji;
12. każdorazowo przed zawarciem umowy przedwstępnej lub umowy przenoszącej własność ZCP, zweryfikowanie treści księgi wieczystej nieruchomości wchodzącej w skład ZCP, n) w przypadku znalezienia potencjalnego nabywcy ZCP, podania Spółce imion i nazwiska lub firmy i siedziby tego podmiotu w formie pisemnej wraz z proponowaną ceną i uzyskania potwierdzenia Spółki.

Pośrednik wystawił fakturę za doprowadzenie do zawarcia przez Spółkę umowy przenoszącej własność ZCP na podmiot trzeci oraz za wszelkie czynności podjęte w celu doprowadzenia do sprzedaży ZCP.

Spółka nabyła również usługi prawne od kancelarii prawnych, będących czynnymi podatnikami podatku VAT. Przedmiotem zlecenia była kompleksowa obsługa prawna sprzedaży ZCP. Kancelarie prawne udokumentowały wykonanie tych usług fakturami. Spółka poniosła koszty usług prawnych niezależnie od tego, czy doszło do transakcji sprzedaży ZCP.

Również wszystkie pozostałe Usługi wsparcia zostały udokumentowane fakturami wystawionymi przez podatników VAT.

Spółka otrzymywała faktury dokumentujące Usług wsparcia zarówno przed sprzedażą ZCP, jak i po niej. Spółka nie dokonała do tej pory obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego VAT z tytułu faktur dokumentujących nabycie Usług wsparcia.

W dniu 5 października 2018 roku Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał na wniosek Spółki indywidualną interpretację o sygn. 0114-KDIP1-3.4012.508.2018.1.ISZ, w której stwierdził, iż planowane wówczas zbycie ZCP stanowi niepodlegającą przepisom ustawy VAT sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Usługi wsparcia stanowią ogólny koszt prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego VAT z tytułu faktur dokumentujących nabycie Usług wsparcia?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego VAT wynikającego z tytułu faktur dokumentujących nabycie Usług wsparcia.

Art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.) (ustawa o VAT) stanowi, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jednakże, w myśl art. 6 pkt 1 ustawy o VAT , przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT , podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie zaś do art. 86 ust. 1 i 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT , w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (z pewnymi wyjątkami). Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo odliczenia podatku naliczonego uwarunkowane jest istnieniem - co do zasady - bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy podatkiem naliczonym a czynnością opodatkowaną. Wskazać jednak należy, że ani krajowy, ani unijny ustawodawca nie precyzuje, w jaki sposób oraz w jakim zakresie towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby umożliwiało to podatnikowi dokonanie odliczenia podatku naliczonego. W orzecznictwie zarówno Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), jak i sądów administracyjnych ugruntował się pogląd, że związek ten może być pośredni, a dany zakup może wiązać się z wykonaniem czynności niepodlegającej opodatkowaniu.

Przykładowo, w wyroku z dnia 8 czerwca 2000 roku w sprawie C-98/98 Midland Bank TSUE wskazał, że w wypadku braku bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku a jedną lub większą liczbą transakcji objętych podatkiem należnym, prawo do odliczenia zostaje podatnikowi przyznane wówczas, gdy koszty nabywanych usług należą do kosztów ogólnych tego podatnika i jako takie stanowią elementy cenotwórcze dostarczanych towarów lub świadczonych usług. Tego rodzaju koszty w rzeczywistości zachowują bezpośredni i ścisły związek z całą działalnością gospodarczą podatnika (identyczne stanowisko TUSE zajął też w późniejszych swoich orzeczeniach: z dnia 18 lipca 2013 roku, w sprawie C-26/12 Fiscale eenheid PPG Holdings BV cs te Hoogezand przeciwko Inspecteur van de Belastingdienst/Noord/kantoor Groninge oraz z dnia 8 lutego 2007 roku, w sprawie C-435/05 Investrand).

Podobnie w wyroku z dnia 26 maja 2005 roku, w sprawie C-465/03, Kretztechnik AG przeciwko Finanzamt Linz, w którym TUSE odnisół się do prawa do odliczenia VAT od wydatków (usługi prawne, reklamowe) poniesionych w związku z emisją nowych akcji. TSUE wskazał, że:

36 w sprawie przed sądem krajowym, uwzględniając fakt, iż, po pierwsze, emisja akcji jest transakcją nienależącą do zakresu przedmiotowego szóstej dyrektywy, po drugie zaś, że transakcja ta została zawarta przez Kretztechnik celem podniesienia kapitału z korzyścią dla jej ogólnie pojętej działalności gospodarczej, należy uznać, iż poniesione koszty świadczeń uzyskanych przez tę spółkę w ramach owej transakcji stanowią część kosztów ogólnych i w konsekwencji stanowią element cenotwórczy jej towarów. Takie świadczenia pozostają w istocie w bezpośrednim i ścisłym związku z działalnością gospodarczą podatnika (zob. ww. wyroki w sprawach BLP Group, pkt 25; Midland Bank, pkt 31; Abbey National, pkt 35 oraz 36, jak również Cibo Participations, pkt 33).

37 W konsekwencji, zgodnie z brzmieniem art. 17 ust. 1 i 2 szóstej dyrektywy, Kretztechnik przysługuje prawo do odliczenia całości podatku VAT obciążającego wydatki poniesione przez tę spółkę w związku z różnymi świadczeniami wykonanymi na jej rzecz w ramach przeprowadzonej przez nią emisji akcji, pod warunkiem jednak iż wszystkie transakcje dokonywane przez tę spółkę w ramach jej działalności gospodarczej są opodatkowane.

Z powyższych orzeczeń TSUE jednoznacznie wynika, że podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług zarówno, gdy:

1. zachodzi bezpośredni i ścisły związek pomiędzy danym wydatkiem a konkretną lub konkretnymi czynnościami opodatkowanymi, jak i
2. poniesiony wydatek ma jedynie pośredni związek z czynnościami opodatkowanymi, gdyż stanowi ogólny koszt całej działalności gospodarczej podatnika i jako taki stanowi element cenotwórczy dostarczanych towarów lub świadczonych usług.

Na powyższe wskazał również Naczelny Sąd Administracyjny (NSA) w wyroku z dnia 19 grudnia 2012 roku, I FSK 155/12: Zdaniem Sądu pierwszej instancji dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego decydujący jest związek zakupionych towarów i usług z czynnościami podatnika, jak to ujęto w uzasadnieniu, generującymi podatek VAT. (...) WSA, w oparciu o omawiane wyroki TSUE, doszedł do wniosku, że zakupione towary i usługi muszą mieć wyraźny, ścisły i bezpośredni związek podatku naliczonego podlegającego odliczeniu z opodatkowaną działalnością podatnika (...) Prezentując takie rozumienie przepisu (...) stwierdził, że: Podatek naliczony, którego dotyczy spór związany jest ściśle z zarządzaniem papierami wartościowymi (portfelem instrumentów finansowych), które to czynności polegają jedynie na rozdysponowaniu należących do skarżącej wolnych środków finansowych. Nie są to czynności objęte podatkiem od towarów i usług i nie pozostają w bezpośrednim związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą (sprzedaż bazaltu) podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. (...) Z takim rozumieniem, interpretacją art. 86 ust. 1 VATU nie można się zgodzić. Poszukując przyczyn wadliwości kontrolowanego rozstrzygnięcia WSA, NSA wskazał w dalszej części uzasadnienia orzeczenia, że: Wpływ na zaprezentowaną przez WSA interpretację 86 ust. 1 VATU miały pominięcia pewnych kwestii i wadliwe odczytanie całości orzeczeń TSUE. Nieprawidłowości w rozumowaniu należy temu sądowi przypisać z tego powodu, że dany wydatek kreujący podatek naliczony Sąd ten usiłuje przyporządkować konkretnym czynnościom opodatkowanym w sytuacji, gdy mamy do czynienia z wydatkiem stanowiącym koszty ogólne całokształtu działalności gospodarczej opodatkowanej VAT, bezpośrednio związane z tą działalnością, i to nawet wtedy, kiedy uzyskane środki finansowe zostają na działalność gospodarczą przeznaczone.

Z powoływanego orzecznictwa TSUE i sądów administracyjnych wprost zatem wynika, że wydatki kreujące podatek naliczony związane ze zbyciem ZCP są wydatkami stanowiącymi koszty ogólne całokształtu działalności gospodarczej opodatkowanej VAT, pod warunkiem, że taką działalność podatnik prowadzi. W konsekwencji przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku ze zbyciem ZCP.

W tym miejscu wskazać należy w szczególności na wyrok z 22 lutego 2001 roku wydany w sprawie C-408/98 Abbey National. W uzasadnieniu tego orzeczenia TSUE poddał bowiem analizie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego VAT z tytułu faktur dokumentujących nabycie usług prawnych i doradczych związanych ze zbyciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa w sytuacji, gdy transakcja ta była zgodnie z prawem krajowym wyłączona z zakresu opodatkowania VAT. Zdaniem TSUE, co prawda usługi nabywane przez zbywcę w celu przeprowadzenia zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie pozostają w bezpośrednim związku z jedną lub kilkoma transakcjami opodatkowanymi VAT, Jednakże, koszty tych usług wchodzą w skład kosztów ogólnych podatnika i jako takie stanowią elementy kosztowe wytworów jego działalności. Nawet w przypadku zbycia całości aktywów, gdy podatnik nie dokonuje już transakcji po wykorzystaniu tych usług, ich koszt należy traktować jako część działalności gospodarczej przedsiębiorstwa jako całości przed zbyciem. Jakakolwiek inna wykładnia art. 17 VI Dyrektywy byłaby sprzeczna z zasadą, że system VAT musi być całkowicie neutralny, gdy chodzi o obciążenie podatkowe od wszelkiej działalności gospodarczej przedsiębiorstwa, pod warunkiem że ta działalność sama podlega VAT, a ponadto sprawiłaby, że podmiot gospodarczy byłby zobowiązany do zapłaty podatku VAT w kontekście swojej działalności gospodarczej, bez pozostawienia mu możliwości jego odliczenia (...). Wprowadzonoby w ten sposób arbitralne rozróżnienie pomiędzy wydatkami poniesionymi w celach prowadzenia przedsiębiorstwa przed rozpoczęciem jego rzeczywistej działalności i poniesionymi w czasie jego funkcjonowania z jednej strony a wydatkami poniesionymi w celu zakończenia jego działalności z drugiej strony. W ten sposób, w zasadzie różnorodne usługi wykorzystywane przez zbywcę do celów zbycia całości aktywów lub ich części pozostają w bezpośrednim związku z całością działalności gospodarczej tego podatnika. Zatem TSUE jednoznacznie stwierdził, że koszty usług nabywanych przez zbywcę w celu dokonania zbycia całości aktywów lub ich części, która to transakcja jest poza zakresem opodatkowania VAT, mają bezpośredni związek z jego działalnością gospodarczą lub jej wyraźnie wyodrębnioną częścią, stanowią element kosztów ogólnych tej działalności. W konsekwencji podatnik może odliczyć całość podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione w związku ze zbyciem części przedsiębiorstwa.

Powyżej przytoczona argumentacja została powtórzona przez TSUE w wyroku z dnia 29 października 2009 roku, C-29/08 wydanym w sprawie Skatteverket przeciwko AB SKF. Przedmiotowe orzeczenie dotyczyło prawa do odliczenia VAT z faktur dokumentujących nabycie usług wspierających zbycie całości przedsiębiorstwa. W tym wyroku TSUE uznał, że: W takiej sytuacji, (...) aby można było przyznać podatnikowi prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT i określić zakres tego prawa, zasadniczo konieczne jest istnienie bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku a jedną lub kilkoma transakcjami objętymi podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia (...) Prawo do odliczenia zostaje jednak również przyznane podatnikowi nawet w przypadku braku bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku a jedną lub większą liczbą transakcji objętych podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia, gdy koszty omawianych usług należą do jego kosztów ogólnych i jako takie stanowią elementy cenotwórcze dostarczanych towarów lub świadczonych usług. Koszty te zachowują bowiem bezpośredni i ścisły związek z całą działalnością gospodarczą podatnika. W konsekwencji TSUE orzekł, że prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od świadczeń wykonanych dla potrzeb zbycia akcji przysługuje na podstawie art. 17 ust. 1 i 2 szóstej dyrektywy, w brzmieniu wynikającym z art. 28f ust. 1 tej dyrektywy, oraz art. 168 dyrektywy 2006/112, jeżeli istnieje bezpośredni i ścisły związek między wydatkami związanymi ze świadczeniami powodującymi naliczenie podatku a całością działalności gospodarczej podatnika.

Zaprezentowane powyżej stanowisko TSUE znajduje również odzwierciedlenie w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych. W wyroku z dnia 12 lutego 2015 roku, I FSK 159/14 NSA wskazał, że dokonanie oceny, czy podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego VAT z tytułu faktur za usługi wyświadczone w związku z transakcją zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa wymaga odniesienia się do orzecznictwa TSUE, a w szczególności do wyroków z dnia 8 czerwca 2000 roku, w sprawie C-98/98 Midland Bank, z dnia 22 lutego 2001 roku, w sprawie C-408/98 Abbey National, z dnia 26 maja 2005 roku w sprawie C-465/03 Kretztechnik oraz z dnia 29 października 2009 roku, w sprawie C-29/08 Skatteverket.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 8 czerwca 2015 roku, III SA/Wa 1009/15 opierając się na wytycznych ujętych w ww. wyroku NSA oraz dorobku orzeczniczym TSUE wskazał, że: w świetle przytoczonego orzecznictwa, nie ulega wątpliwości, iż nabyte przez Skarżącą usługi doradztwa, choć dotyczyły zagadnienia merytorycznego oceny skutków informatycznych transakcji zbycia części przedsiębiorstwa, to jednak pozostawały w związku z prowadzoną przez Skarżącą działalnością gospodarczą (opodatkowaną VAT), do której Spółka została powołana. (...) Spółka została powołana do prowadzenia działalności opodatkowanej VAT, a nabyte usługi doradztwa podatkowego stanowiły koszt związany pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki. Dlatego też przyporządkowanie przez organ podatkowy przedmiotowych usług bezpośrednio i wyłącznie do transakcji wyłączonej z opodatkowania, a w konsekwencji odmowę prawa do odliczenia VAT z tej usługi, było niewłaściwe i spowodowało naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, poprzez odmowę prawa do odliczenia podatku naliczonego ze spornych faktur.

Powyżej przytoczone orzecznictwo TSUE i sądów administracyjnych jednoznacznie potwierdza, że Spółka ma pełne prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego VAT z tytułu faktur dokumentujących nabycie Usług wsparcia. Wynika to z faktu, że wydatki poniesione na Usługi wsparcia przez Spółkę celem dokonania zbycia ZCP pozostają w bezpośrednim i ścisłym związku z działalnością gospodarczą Spółki. Wydatki na Usługi wsparcia stanowią elementy cenotwórcze dostarczanych przez Spółkę towarów i świadczonych przez nią usług. Przy tym Spółka prowadzi i prowadziła wyłącznie działalność podatkową VAT. Należy też przypomnieć, że stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w cytowanych powyżej wyrokach TSUE, które są wiążące dla polskich organów podatkowych i sądów administracyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej