Temat interpretacji

zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy sprzedaży działki niezabudowanej, zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy sprzedaży działki zabudowanej budynkami oraz działek zabudowanych budowlami, nie wliczanie do limitu sprzedaży wynikającego z art. 113 ustawy przychodu uzyskanego ze sprzedaży działek zabudowanych, wliczania do limitu sprzedaży wynikającego z art. 113 ustawy przychodu uzyskanego ze sprzedaży działki niezabudowanej oraz brak utraty prawa do zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ustawy.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2019 r. (data wpływu 7 czerwca 2019 r.) uzupełnionym pismem 1 sierpnia 2019 r. (data wpływu 6 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy sprzedaży działki niezabudowanej jest prawidłowe,
• zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy sprzedaży działki zabudowanej budynkami oraz działek zabudowanych budowlami jest prawidłowe,
• nie wliczania do limitu sprzedaży wynikającego z art. 113 ustawy przychodu uzyskanego ze sprzedaży działek zabudowanych jest prawidłowe,
• wliczania do limitu sprzedaży wynikającego z art. 113 ustawy przychodu uzyskanego ze sprzedaży działki niezabudowanej jest prawidłowe,
• braku utraty prawa do zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ustawy jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 czerwca 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy sprzedaży działki niezabudowanej, zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy sprzedaży działki zabudowanej budynkami oraz działek zabudowanych budowlami, nie wliczania do limitu sprzedaży wynikającego z art. 113 ustawy przychodu uzyskanego ze sprzedaży działek zabudowanych, wliczania do limitu sprzedaży wynikającego z art. 113 ustawy przychodu uzyskanego ze sprzedaży działki niezabudowanej oraz braku utraty prawa do zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ustawy. Wniosek został uzupełniony pismem z 1 sierpnia 2019 r. (data wpływu 6 sierpnia 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 24 lipca 2019 r. znak 0111-KDIB3-2.4012.342.2019.2.SR, 0111-KDIB1-1.4012.239.2019.3.NL.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Kółko Rolnicze jest wpisane do rejestru stowarzyszeń pod poz. X oraz zarejestrowane w KRS pod nr X , posiada nr Regon X oraz nadany przez Urząd Skarbowy Nr NIP X, jest osobą prawną w rozumieniu ustawy o CIT. Kółko Rolnicze jest podatnikiem zwolnionym podmiotowo z podatku VAT art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Pod koniec lat 60-tych Kółko Rolnicze otrzymało od osób prywatnych niepodatników (bez VAT) w darowiźnie działki, których stan prawny został uregulowany postanowieniem o zasiedzeniu z dniem 1 stycznia 2000 r. wydanym przez Sąd Rejonowy. Postanowienie o zasiedzeniu obejmowało między innymi działki 7350/10, 4939/11, 4939/12, 4939/13, 4939/15 o łącznej powierzchni 0,2970 ha, które wpisane są do księgi wieczystej nr X prowadzonej przez Sąd Rejonowy. Działki te przeznaczone były wyłącznie na prowadzenie działalności usługowo-rolniczej zwolnionej od podatku VAT.

1. Działka nr ew. 7350/10 o powierzchni 0,2150 ha, która według planu zagospodarowania przestrzennego położona jest w 97% w terenie oznaczonym symbolem PU tereny zabudowy produkcyjno-usługowej, a w 3% symbolem KDW tereny ciągów komunikacyjnych. W latach 1969-1970 na działce wybudowano dwa budynki garażowe (w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane), trwale związane z gruntem o powierzchni 261 m2 i 121,5 m2. Po zakończeniu inwestycji budynki zostały oddane do użytkowania, ujęte w ewidencji środków trwałych oraz amortyzowane według stawki amortyzacyjnej określonej w załączniku do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Budynki garażowe wykorzystywane były do przechowywania ciągników oraz maszyn i sprzętu rolniczego, służących do wykonywania działalności zwolnionej od podatku VAT. Kółko Rolnicze nie ponosiło wydatków na ulepszenie (w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym) budynków garażowych, znajdujących się na działce. Wykonywano tylko niezbędne remonty, które w sumie nie stanowiły 30% wartości początkowej. Z tytułu nabycia gruntu, budowy budynków oraz remontów nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Od 9 stycznia 1995 r. do końca 1998 r. oraz od stycznia 2000 r. do czerwca 2016, budynek garażu o pow. 121,5 m2 oraz 136 m2 drugiego budynku wraz z częścią gruntu były dzierżawione Firmom czynnym podatnikom VAT na magazyn materiałów budowlanych, od lipca 2016 r. do 31 grudnia 2018 r. obydwa budynki w całości i cała działka 7350/10 były dzierżawione przez Firmę K. będącą czynnym podatnikiem VAT.
2. Działka o nr ew. 4939/11 o powierzchni 0,02 ha, która według planu zagospodarowania przestrzennego położona jest w 72% w terenie oznaczonym symbolem PU tereny zabudowy produkcyjno-usługowej, a w 28% symbolem KDU tereny ciągów komunikacyjnych. W 1971 r. na działce 4939/11 oraz częściowo na działce 7350/10 wybudowano budowlę (w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane), która jest trwale związana z gruntem. Po oddaniu do użytkowania i przyjęciu na środki trwałe, podlegała amortyzacji. Budowla służyła do przechowywania paliw, które wykorzystywane były do działalności rolniczej zwolnionej od podatku VAT do czerwca 2016 r. Nie ponoszono wydatków na ulepszenie (w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym), ani na remonty ww. budowli. Z tytułu nabycia gruntu i budowy budowli nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Działka zabudowana budowlą była od lipca 2016 r. dzierżawiona przez Firmę K. czynnego podatnika VAT.
3. Działka nr ew. 4939/12 o powierzchni 0,0176 ha, która według planu zagospodarowania przestrzennego położona jest w 85% w terenie oznaczonym symbolem PU tereny zabudowy produkcyjno-usługowej, a w 15% symbolem KDW tereny ciągów komunikacyjnych. W 2000 r. na działce wybudowano wiatę na fundamencie betonowym trwale związaną z gruntem o powierzchni 57,6 m2, która stanowi budowlę (w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane). Po oddaniu do użytkowania i przyjęciu na środki trwałe podlegała amortyzacji. Wiata po oddaniu do użytkowania wraz z działką była dzierżawiona przez Firmę K. czynnego podatnika VAT do 31 grudnia 2018 r. Z tytułu nabycia gruntu i budowy budowli nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nie były ponoszone wydatki na ulepszenie (w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym) budowli znajdującej się na działce. Obiekt był wykorzystywany wyłącznie na cele działalności zwolnionej z VAT.
4. Działka nr ew. 4939/13 o pow. 0,0301 ha, która według planu zagospodarowania przestrzennego położona jest w 61% w terenie oznaczonym symbolem PU tereny zabudowy produkcyjno-usługowej, a w 39% symbolem KDU tereny ciągów komunikacyjnych. W latach 1971-1972 na działce 4939/13 oraz częściowo na działce 7350/10 wybudowano na fundamencie betonowym, trwale związaną z gruntem wagę najazdową (samochodową), na działce 4939/13 na betonowym fundamencie wybudowano również tzw. kantorek pomieszczenie pomocnicze trwale związane z gruntem. Oba obiekty są budowlami (w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane). Po oddaniu do użytkowania i przyjęciu na środki trwałe, podlegały one amortyzacji zgodnie z załącznikiem do ustawy o podatku dochodowym. Od lipca 2016 r do 31 grudnia 2018 r. waga wraz z tzw. kantorkiem pomieszczeniem pomocniczym oraz gruntem była dzierżawiona Firmie K. czynnemu podatnikowi VAT. Z tytułu nabycia gruntu i budowy budowli nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nie były ponoszone wydatki na ulepszenie tych budowli (w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym). Obiekty były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.
5. Działka o nr ew. 4939/15 o pow. 0,0143 ha w planie zagospodarowania przestrzennego Gminy dla wsi cała działka położona jest w terenie o symbolu RW tereny wód otwartych, potoków i zieleni ochronnej. Działka jest niezabudowana i według planu zagospodarowania nie jest działką budowlaną. Przy nabyciu działki Kółku Rolniczemu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Działka była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Wszystkie wymienione wyżej obiekty wymagają kapitalnego remontu, na który Kółko Rolnicze nie stać finansowo. Poza tym w dzisiejszym czasie nie ma zapotrzebowania na usługi rolnicze, prywatne rolnictwo na terenie Wnioskodawcy prawie upadło. Dlatego Walne Zgromadzenie Członków KR 28 marca 2016 podjęło uchwałę o sprzedaży działek oraz budynków i budowli.

Przedmiotem dostawy (sprzedaży) z dnia 9 stycznia 2019 r. według aktu notarialnego sporządzonego przez Kancelarię Notarialną są działki nr 7350/10, 4939/11, 4939/12, 4939/13 (zabudowane) wraz z budynkami i budowlami według opisu pkt 1-4 oraz działka nr 4939/15 niezabudowana według opisu pkt 5. Sprzedaży dokonano na rzecz osób fizycznych (prywatnych) niebędących podatnikami VAT. Działki nr 7350/10, 4939/11, 4939/12, 4939/13 wraz z budynkami i budowlami były w całości dzierżawione przez Firmę K. czynnego podatnika VAT w okresie od lipca 2016 r. do 31 grudnia 2018 r. Kółko Rolnicze od gruntów, budynków i budowli opisanych w punktach 1-5 płaciło do Urzędu Gminy podatek od nieruchomości zgodnie z uchwałą Rady Gminy.

Przedmiot transakcji sprzedaży nie stanowi przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025 ze zm.).

W piśmie z dnia 1 sierpnia 2019 r. uzupełniono opis sprawy o następujące informacje. Kółko Rolnicze do 2018 r. prowadziło działalność usługową (dzierżawa) natomiast w 2019 r. uzyskało przychód jedynie ze sprzedaży działek z zabudowaniami i działki niezabudowanej. W przypadku wliczenia do limitu sprzedaży, wartości sprzedaży działki niezabudowanej, wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 113 ust. l ustawy nie przekroczy w roku 2019 kwoty 200.000 zł.

Kółko Rolnicze od początku swojej działalności (tj. od lat siedemdziesiątych) uzyskiwało przychody wyłącznie z działalności usługowo rolniczej, a od 1995 r. do 31 grudnia 2018 również z dzierżawy według opisu zawartego w poz. 74 wniosku ORD-IN str. 3-4. W 2019 roku Kółko Rolnicze uzyskało przychód jedynie ze sprzedaży działek z zabudowaniami i działki niezabudowanej.

Przychody osiągane przez Kółko Rolnicze w roku podatkowym nie przekraczają wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro przeliczonej wg średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego w zaokrągleniu do 1000 zł. Kółko Rolnicze jest małym podatnikiem w rozumieniu art. 4a pkt 10 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j Dz.U. z 2019, poz.865). Ww. przepis definiuje podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się wg średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Wartość przychodu ze sprzedaży w 2018 r. wynosiła w zaokrągleniu 23.000 zł, przychody pochodziły w całości z dzierżawy gruntów z zabudowaniami. W stosunku do Kółka Rolniczego nie mają zastosowania wyłączenia wynikające z przepisów art. 19 ust. 1a - 1c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym opisem w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytania:

Czy Kółko Rolnicze nie będące podatnikiem VAT (art. 113 pkt 1) dokonując sprzedaży działki nr 4939/15 niezabudowanej, którą otrzymało darowizną od niepodatnika (bez VAT), a według planu zagospodarowania przestrzennego nie jest działką budowlaną, przy jej zbyciu korzysta ze zwolnienia art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

1. Sprzedaż działki nr 4939/15 niezabudowanej, zdaniem Wnioskodawcy będzie korzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9, ponieważ w planie zagospodarowania przestrzennego Gminy, dla wsi dla całej działki obowiązuje oznaczenie RW czyli tereny wód otwartych, dolin potoków i zieleni ochronnej. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9, zwolnione z opodatkowania są tereny niezabudowane inne niż budowlane, których definicja została ujęta w art. 2 ust. 33 ustawy o VAT.
2. Sprzedaż działki 7350/10 zabudowanej dwoma budynkami garażowymi oraz działek 4939/11, 4939/12, 4939/13 zabudowanych budowlami (w rozumieniu przepisów z art. 3 ust. 2 i 3 Ustawy z 07.07.1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2018 r. poz 1202 ze zm.) zdaniem Wnioskodawcy będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10. Działki zabudowane zostały szczegółowo opisane w poz. 74 punkt 1-4. (stanowisko ostatecznie sformułowane w piśmie z 1 sierpnia 2019 r.).
3. Wartość sprzedaży wszystkich działek zabudowanych wraz z budynkami i budowlami, zdaniem Wnioskodawcy nie jest wliczana do limitu sprzedaży, o którym mowa w art. 113 ust. l ustawy. Sprzedane zabudowania (budynki i budowle) były zaliczone przez podatnika do środków trwałych i podlegały amortyzacji - art. 113 ust.2 pkt 3 ustawy o VAT. Natomiast wartość sprzedaży działki niezabudowanej zostanie wliczona do limitu sprzedaży zwolnionej od podatku Vat na podstawie art. 113 ust. l. Zdaniem Wnioskodawcy po sprzedaży działki niezabudowanej oraz działek zabudowanych Kółko Rolnicze nie utraci prawa do zwolnienia podatkowego art. 113 ust. l (stanowisko ostatecznie sformułowane w piśmie z 1 sierpnia 2019 r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle powołanych powyżej przepisów budynki i budowle oraz grunt spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a sprzedaż budynków i budowli oraz gruntu stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Natomiast w myśl art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Definicja terenów budowlanych zawarta została w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Należy podkreślić, że zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę.

Zwrócić należy w tym miejscu uwagę na ustawę z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1073 z późn. zm.), która zgodnie z art. 1 ust. 1 określa:

1. zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej,
2. zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy

przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku w zależności od rodzaju inwestycji będzie to albo decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego albo decyzja o warunkach zabudowy.

W przypadku dostawy budynków lub budowli zwolnienie od podatku przysługuje na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz 10a ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest co do zasady zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ww. ustawy, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ustawodawca umożliwia podatnikom po spełnieniu określonych warunków skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Zgodnie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Stosownie do art. 43 ust. 7a ww. ustawy warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów zarówno nieruchomości, jak i ruchomości przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Natomiast kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków oraz budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca podjął uchwałę o sprzedaży działek oraz budynków i budowli. Przedmiotem dostawy z dnia 9 stycznia 2019 r. według aktu notarialnego są zabudowane budynkami i budowlami działki nr 7350/10, 4939/11, 4939/12, 4939/13 oraz niezabudowana działka nr 4939/15.

Wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą kwestii zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy sprzedaży niezabudowanej działki nr 4939/15.

Jak zostało wskazane powyżej, zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy obejmuje zbycie nieruchomości (gruntów) niezabudowanych wyłącznie w sytuacji, gdy nie stanowią one terenów budowlanych (nie są przeznaczone pod zabudowę).

O charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji natomiast, gdy dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego istotna jest decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Jak wynika z opisu sprawy, niezabudowana działka nr 4939/15 według planu zagospodarowania nie jest działką budowlaną. W planie zagospodarowania przestrzennego Gminy cała działka położona jest w terenie o symbolu RW tereny wód otwartych, potoków i zieleni ochronnej.

W konsekwencji sprzedaż ww. niezabudowanej działki, która jak jednoznacznie wskazał Wnioskodawca według planu zagospodarowania przestrzennego Gminy nie jest działką budowlaną, spełnia przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy sprzedaży zabudowanej budynkami działki nr 7350/10 i zabudowanych budowlami działek nr 4939/11, 4939/12, 4939/13.

Odnosząc się do sprzedaży ww. działek zabudowanych budynkami i budowlami, należy zauważyć, że decydujące dla rozstrzygnięcia, czy w przedmiotowej sprawie dla opisanej dostawy zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania jest rozstrzygnięcie kwestii, czy i kiedy względem ww. budynków i budowli nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że dwa budynki garażowe posadowione na działce nr 7350/10 zostały wybudowane w latach 1969-1970. Po zakończeniu inwestycji budynki zostały oddane do użytkowania i wykorzystywane były do przechowywania ciągników oraz maszyn i sprzętu rolniczego, służących do wykonywania działalności zwolnionej od podatku VAT. Od 9 stycznia 1995 r. do końca 1998 r. oraz od stycznia 2000 r. do czerwca 2016, budynek garażu o pow. 121,5 m2 oraz 136 m2 drugiego budynku wraz z częścią gruntu były dzierżawione Firmom na magazyn materiałów budowlanych, od lipca 2016 r. do 31 grudnia 2018 r. obydwa budynki w całości i cała działka 7350/10 były dzierżawione przez Firmę K. Z kolei budowla znajdująca się na działce nr 4939/11 oraz częściowo na działce 7350/10 została wybudowana w 1971 r. Po oddaniu do użytkowania służyła do przechowywania paliw, które wykorzystywane były do działalności rolniczej zwolnionej od podatku VAT do czerwca 2016 r. Działka zabudowana budowlą była od lipca 2016 r. dzierżawiona przez Firmę K. Natomiast wiata znajdująca się na działce nr 4939/12 została wybudowana w 2000 r. Wiata po oddaniu do użytkowania wraz z działką była dzierżawiona przez Firmę K. czynnego podatnika VAT do 31 grudnia 2018 r. Wagę najazdową (samochodową) wybudowano na działce 4939/13 oraz częściowo na działce 7350/10 w latach 1971-1972, natomiast tzw. kantorek wybudowano na działce 4939/13. Od lipca 2016 r. do 31 grudnia 2018 r. waga wraz z tzw. kantorkiem pomieszczeniem pomocniczym oraz gruntem była dzierżawiona Firmie K.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie sprzedaż ww. budynków posadowionych na działce nr 7350/10 oraz budowli znajdujących się na działkach nr 7350/10, 4939/11, 4939/12 i 4939/13, nie została dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, ani przed nim, gdyż jak wynika z opisu sprawy wszystkie opisane budynki i budowle zostały już zasiedlone. Ponadto pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą ww. budynków i budowli, dokonaną 9 stycznia 2019 r., nie upłynął okres krótszy niż 2 lata. W opisie sprawy wskazano bowiem, że działki nr 7350/10, 4939/11, 4939/12, 4939/13 wraz z budynkami i budowlami były w całości dzierżawione przez firmę K. od lipca 2016 r. Jednocześnie należy zauważyć, że jak wynika z opisu sprawy w stosunku do żadnego budynku i budowli nie ponoszono wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej ww. budynków lub budowli.

W konsekwencji sprzedaż ww. budynków i budowli spełnia przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tak więc, skoro sprzedaż ww. budynków i budowli korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to tym samym bezzasadnym stało się badanie przesłanek do zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, gdyż zwolnienia te mają zastosowanie do dostawy budynków, budowli lub ich części nieobjętej zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Konsekwentnie również sprzedaż działek nr 7350/10, 4939/11, 4939/12 i 4939/13, na których posadowione są ww. budynki i budowle zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy korzysta ze zwolnienia od podatku VAT (analogicznie jak sprzedaż ww. budynków i budowli, które są z tym gruntem związane).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

W złożonym wniosku Wnioskodawca zwrócił się również o wyjaśnienie czy przychód uzyskany ze sprzedaży wszystkich działek zabudowanych wraz z budynkami i budowlami oraz działki niezabudowanej wlicza się do limitu art. 113 oraz czy Wnioskodawca w związku ze sprzedażą nieruchomości straci prawo do zwolnienia podmiotowego.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
3. transakcji związanych z nieruchomościami,
4. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
5. usług ubezpieczeniowych
jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
6. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę (art. 113 ust. 5 ustawy).

W myśl art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
   3. energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
   4. wyrobów tytoniowych,
   5. samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
2. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
3. terenów budowlanych,
4. nowych środków transportu;
5. świadczących usługi:
   
   1. prawnicze,
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
   3. jubilerskie;
6. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Powołany przepis art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. c ustawy o podatku od towarów i usług wyklucza możliwość korzystania ze zwolnienia podmiotowego przez podatników dokonujących dostaw budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b.

A zatem przepis art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. c ww. ustawy dotyczy dostaw budynków i budowli i ich części dokonywanych przed pierwszym zasiedleniem, w ramach pierwszego zasiedlenia oraz w przypadku gdy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a tą dostawą upłynął okres krótszy niż 2 lata. W takim przypadku dostawa budynku, budowli lub ich części jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług, a podatnik nie może korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku.

W związku z tym, że w rozpatrywanej sprawie dostawa ww. budynków oraz budowli nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia i pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nie upłynie okres krótszy niż 2 lata, to wyłączenie, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. c ustawy nie będzie mieć zatem zastosowania.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że stosownie do art. 113 ust. 2 pkt 3 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Biorąc zatem pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz cytowane regulacje z zakresu podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, że w przypadku sprzedaży działek zabudowanych budynkami i budowlami, przedmiotem dostawy będą środki trwałe podlegające amortyzacji, to zgodnie z art. 113 ust. 2 pkt 3 ustawy, dostawa przedmiotowych środków trwałych nie powinna być wliczana przez Wnioskodawcę do limitu 200.000 zł, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Reasumując, wartość sprzedaży budynków i budowli wraz z działkami, na których są posadowione nie będzie wliczana do limitu 200.000 zł, o którym mowa w art. 113 ust.1 ustawy, bowiem przedmiotem dostawy są środki trwałe, które zgodnie z art. 113 ust. 2 pkt 3 ustawy, nie powinny być wliczane przez Wnioskodawcę do limitu 200.000 zł, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Odnosząc się z kolei do działki niezabudowanej należy wskazać, że jak wynika z przytoczonych przepisów stosownie do art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy o VAT do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem transakcji związanych z nieruchomościami, jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych.

Zgodnie z art. 288 pkt 4 Dyrektywy 2006/112/WE kwota obrotu stanowiąca punkt odniesienia dla zastosowania procedury przewidzianej w niniejszej sekcji obejmuje następujące kwoty z wyłączeniem VAT: wartość transakcji związanych z nieruchomościami, transakcji finansowych, o których mowa w art. 134 ust. 1 lit. b)g) oraz usług ubezpieczeniowych, chyba że transakcje te mają charakter transakcji pomocniczych.

Aby wyjaśnić definicję transakcji, należy posłużyć się słownikowym określeniem tego terminu. I tak Słownik języka polskiego PWN pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Warszawa 2008, definiuje słowo transakcja jako operację handlową dotyczącą kupna lub sprzedaży towarów lub usług albo umowę handlową na kupno lub sprzedaż towarów lub usług i samo zawarcie takiej umowy.

Podkreślić w tym miejscu należy, że ustawodawca zarówno w akcie zasadniczym, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do ustawy nie zdefiniował pojęcia charakter pomocniczy. W takim przypadku w pierwszej kolejności stosuje się wykładnię językową, w taki bowiem sposób ustawodawca komunikuje się z podatnikiem jako adresatem normy. Dopiero gdy wykładnia językowa nie prowadzi do jednoznacznych rezultatów dopuszczalne jest skorzystanie z pozajęzykowych dyrektyw interpretacyjnych. Według internetowego słownika synonimów (strona internetowa http://synonim.net/synonim/pomocniczy), synonimami do słowa pomocniczy są pojęcia: pomocny, wspierający, poboczny, akcesoryjny, dodatkowy, dopływowy, posiłkowy, subsydialny, subsydiarny, uzupełniający, wspomagający.

Przepisy unijnej dyrektywy w zakresie VAT posługują się określeniem incidental transactions w ramach odpowiedniego przepisu, co na język polski może być tłumaczone jako transakcje incydentalne/uboczne. Termin incydentalny wg Słownika języka polskiego (Słownika Wydawnictwa Naukowego PWN) oznacza przy tym mający małe znaczenie lub zdarzający się bardzo rzadko, natomiast termin uboczny oznacza dotyczący czegoś pośrednio, mniej istotny lub dodatkowy. Transakcje o charakterze incydentalnym oznaczają zdarzenia występujące nie tyle rzadko, ile ubocznie, przy określonej okazji, nawet gdyby występowały w sposób powtarzalny. Pojęcie incydentalności odnosi się więc nie tyle do samej częstotliwości występowania danego zdarzenia, co raczej do jego poboczności względem zasadniczej działalności podatnika.

Także w wersji francuskiej omawianej VI Dyrektywy użyto określenia accessoire, a w wersji niemieckiej Hilfsumsaetze, co wskazuje, że w analizowanym kontekście istotne jest, aby były to czynności poboczne, czy też pomocnicze do zasadniczej działalności podatnika (wspomniane powyżej trzy wersje językowe VI Dyrektywy są kompatybilne i wskazują na pomocniczy, poboczny charakter omawianych czynności). Podobnie, polska wersja językowa Dyrektywy 2006/112, która zastąpiła VI Dyrektywę, odstępuje od sformułowania transakcje sporadyczne i określa omawiane czynności jako transakcje pomocnicze.

Transakcje pomocnicze zatem to takie, które nie są związane z zasadniczą działalnością podatnika, a przychody z ich tytułu nie są bezpośrednim, stałym i koniecznym uzupełnieniem tej działalności. Tak więc, aby ocenić, czy dana czynność może być uznana za pomocniczą, należy wziąć pod uwagę przede wszystkim to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności gospodarczej podatnika. Jeżeli dana działalność stanowi stały i niezbędny element wbudowany w funkcjonowanie przedsiębiorstwa podatnika, to transakcje takie nie mogą być uznane za pomocnicze. Jeżeli działalność np. sprzedaż nieruchomości stanowi stały i niezbędny element wbudowany w funkcjonowanie przedsiębiorstwa podatnika, to transakcje takie nie mogą być uznane za pomocnicze.

Należy zauważyć, że w rozpatrywanej sprawie, dostawa nieruchomości, która jest objęta zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, jest przedmiotem odrębnej działalności od działalności Wnioskodawcy. Jak wskazano w opisie sprawy Kółko Rolnicze od początku swojej działalności (tj. od lat siedemdziesiątych) uzyskiwało przychody wyłącznie z działalności usługowo rolniczej, a od 1995 r. do 31 grudnia 2018 również z dzierżawy. W 2019 roku Kółko Rolnicze uzyskało przychód jedynie ze sprzedaży działek z zabudowaniami i działki niezabudowanej.

Zatem sprzedaż nieruchomości jest przedmiotem odrębnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, a więc nie ma charakteru transakcji pomocniczych do działalności zasadniczej (usługowo rolniczej), lecz są to transakcje podstawowe w zakresie odrębnego rodzaju (przedmiotu) wykonywanej przez Zainteresowanego działalności gospodarczej.

W konsekwencji w analizowanej sprawie z uwagi na treść art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy Wnioskodawca jest zobowiązany wliczać obrót z tytułu sprzedaży działki niezabudowanej do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, jako transakcje związaną z nieruchomościami, która nie ma charakteru czynności pomocniczych.

Wnioskodawca wskazał, że w przypadku wliczenia do limitu sprzedaży, wartości sprzedaży działki niezabudowanej, wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 113 ust. l ustawy nie przekroczy w roku 2019 kwoty 200.000 zł.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności należy stwierdzić, że skoro łączna wartość sprzedaży nie przekroczy 200.000 zł, to Wnioskodawca nie utraci zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 jest prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytań) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej