Temat interpretacji

Nabycie składników majątkowych niestanowiących zorganizowanej części przedsiębiorstwa oraz prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej sprzedaż poszczególnych składników majątkowych wystawionej przez Sprzedającego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2018 r. (data wpływu 11 grudnia 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 4 lutego 2019 r. (data wpływu 11 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nabycia składników majątkowych niestanowiących zorganizowanej części przedsiębiorstwa oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej sprzedaż poszczególnych składników majątkowych wystawionej przez Sprzedającego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresach. Wniosek uzupełniono w dniu 11 lutego 2019 r. o prawidłowo uzupełnione pełnomocnictwo oraz doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej również: Kupujący) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług architektonicznych i wykonuje czynności opodatkowane podatkiem VAT. Wnioskodawca zawarł umowę opisaną poniżej ze spółką (dalej również: Sprzedający), która również prowadzi działalność w zakresie usług architektonicznych.

Kupujący oraz Sprzedający zawarli w dniu 30 października 2018 r. umowę sprzedaży nazwaną umową sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej również: Umowa). Przedmiotem Umowy była sprzedaż składników majątkowych stanowiących Zorganizowaną Część Przedsiębiorstwa, zgodnie z wykazem stanowiącym załącznik nr 1 do Umowy. Zawierając Umowę strony posłużyły się pojęciem Zorganizowanej Części Przedsiębiorstwa (dalej: ZCP pisane wielkimi literami w odniesieniu do przedmiotu Umowy) we własnym, uproszczonym rozumieniu mając na myśli pewien usystematyzowany z ich punktu widzenia zbiór składników majątkowych mających określoną przydatność gospodarczą.

Strony nie posłużyły się w treści Umowy odwołaniem do definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej: zcp pisane z małych liter w odniesieniu do definicji ustawowej) wynikającej z art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług (uptu), czy też z art. 4a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (updop), art. 5a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (updof), ani też do definicji przedsiębiorstwa wynikającej z art. 55¹ kodeksu cywilnego (kc).

Brak odwołania do definicji ustawowej wynikał z braku pewności co do tego, czy przedmiot sprzedaży stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawowym.

Załącznik do przedmiotowej Umowy stanowiący wykaz składników wchodzących w skład ZCP objął:

1. część zakładu pracy Sprzedającego w postaci praw i obowiązków wynikających z zawartych umów o pracę z pracownikami wymienionymi w Załączniku nr 2 do Umowy, wraz z prawem własności ruchomości stanowiących wyposażenie stanowisk wskazanych pracowników, opisanym w Załączniku nr 3 do Umowy;
2. prawa do 20 licencji stałego oprogramowania projektowego wraz z pakietem subskrypcji oprogramowania projektowego Załącznik nr 4 do Umowy;
3. prawa i obowiązki z umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych w odniesieniu do numerów telefonów wymienionych w Załączniku nr 5 do Umowy;
4. prawa do domen internetowych Tacakiewicz.com;
5. cesja praw z umowy najmu biura, wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej dotychczas przez Sprzedającego, a po zawarciu przedmiotowej umowy przez Kupującego.

Powołany pod literą a) powyżej Załącznik nr 2 do Umowy objął listę pracowników oraz współpracowników oraz wyposażenie stanowisk pracy, załącznik zawierał listę 55 pracowników, którzy przeszli do Kupującego na zasadach przejęcia zakładu pracy uregulowanego w art. 231 Kodeksu Pracy. Przejście zakładu pracy uregulowano w umowie wskazując, iż Kupujący zobowiązuje się do poinformowania pracowników o przejściu zakładu pracy na nowego pracodawcę w trybie przepisów wskazanych w art. 231 Kodeksu Pracy.

Załącznik nr 3 objął listę składników majątkowych i wyposażenie stanowisk pracy wyliczając 447 pozycje składników majątkowych. Wśród składników majątkowych znajdowało się wiele niskocennych środków trwałych, a ponadto w szczególności: meble biurowe, komputery, monitory, drukarki, inne urządzenia biurowe, samochody.

Załącznik nr 4 objął listę licencji stałego oprogramowania projektowego wraz z pakietem subskrypcji oprogramowania, składał się z 4 pozycji zawierających nazwy oprogramowania oraz numery subskrypcji.

Załącznik nr 5 objął listę 88 numerów telefonów w odniesieniu do których miała nastąpić cesja umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych.

W okresie do dnia zawarcia Umowy Wnioskodawca był związany z Sprzedającym umową o współpracy w zakresie świadczenia usług projektowych na rzecz Wnioskodawcy. Umowa ta została rozwiązana w październiku 2018 r.

W ramach Umowy nie zostały sprzedane żadne prawa i obowiązki wynikające z umów o prace projektowe realizowane przez Sprzedającego.

W ramach Umowy nie zostały przejęte zobowiązania Sprzedającego. Zobowiązania istniejące na dzień 30 października 2018 r. po stronie Sprzedającego są nadal, tj. po zawarciu Umowy, regulowane przez Sprzedającego.

Uwagi ogólne:

Sprzedający zawarł tego samego dnia również drugą umowę z innym kupującym, której przedmiotem był również zespół składników majątkowych nazwanych w umowie jako Zorganizowana Część Przedsiębiorstwa.

Po sprzedaży zrealizowanej w ramach Umowy oraz drugiej umowy zawartej tego samego dnia z innym kupującym po stronie Sprzedającego pozostał jedynie nieistotny majątek, w tym kilka projektów zakontraktowanych w okresach wcześniejszych, które są realizowane poprzez ich podzlecenie podwykonawcom, jak również zobowiązania istniejące na dzień 30 października 2018 r., które regulowane są nadal przez Sprzedającego.

Księgowość Sprzedającego prowadzona była i jest wyłącznie na kontach zespołu 4. Po stronie Sprzedającego zespoły składników majątkowych sprzedane w ramach Umowy nie zostały finansowo wyodrębnione w księgach. W księgach możliwe jest wyodrębnienie bezpośrednich kosztów i przychodów poszczególnych projektów, jednakże bez wyodrębnienia należności i zobowiązań odnoszących się do tych projektów. Nie są także wyodrębnione koszty i przychody poszczególnych pracowników, czy zespołów projektowych.

Pracownicy, którzy przeszli po sprzedaży w ramach Umowy do Wnioskodawcy, funkcjonowali po stronie Sprzedającego zasadniczo w stałych zespołach projektowych przypisanych do jednego z dwóch wspólników Sprzedającego. Utarło się w toku działalności, że poszczególne grupy dedykowane były do obsługi zleceń prowadzonych przez poszczególnych wspólników, jednak nie wszystkie zlecenia realizowane były w ten sposób. Wiele zleceń realizowanych było albo w zespołach łączonych, albo w zależności od zapotrzebowania w zespołach krzyżowo udostępnianych wzajemnie przez wspólników lub organizowanych na potrzeby danego zlecenia z różnych pracowników funkcjonujących co do zasady w stałych zespołach.

Realizacja Umowy oraz wspomnianej wyżej drugiej umowy z innym kupującym była związana z decyzją o zakończeniu wspólnego prowadzenia działalności gospodarczej przez wspólników Sprzedającego.

Sprzedający złożył również wniosek o interpretację indywidualną obejmujący m.in. transakcję opisaną w stanie faktycznym, w którym zadał pytanie, czy przedmiot sprzedaży objęty Umową stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa na gruncie przepisów ustawy o VAT.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Nabyte składniki majątkowe będą służyć Wnioskodawcy do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawca zawierając Umowę nabył zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, czy też nabył składniki majątkowe niestanowiące zorganizowanej części przedsiębiorstwa?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Można wskazać trzy zasadnicze elementy, które muszą łącznie występować w zespole składników materialnych i niematerialnych, aby uznać go za zorganizowaną część przedsiębiorstwa:

1. wyodrębnienie organizacyjne i finansowe,
2. przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych,
3. możliwość funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

Ustawa stanowiąc o wyodrębnieniu organizacyjnym i finansowym nie wskazuje na rodzaj takiego wyodrębnienia. Wyodrębnienie organizacyjne ma miejsce przede wszystkim wówczas, gdy w strukturze podatnika zbywane elementy mają swoją formę organizacyjną, taką jak m.in. dział, placówka handlowa, departament, oddział. Fakt istnienia odrębności organizacyjnej warunkuje przede wszystkim rola jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa. Można uznać, że zespół składników majątkowych przeniesionych do Kupującego spełnia warunek wyodrębnienia organizacyjnego, gdyż pracownicy Sprzedającego funkcjonowali zasadniczo w stałych zespołach projektowych.

Nie można natomiast mówić o wyodrębnieniu finansowym. To wyodrębnienie nie musi oznaczać samodzielności finansowej, ale może oznaczać sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa (podobnie WSA w Krakowie w wyroku z dnia 15 kwietnia 2010 r., I SN Kr 29/10). Wprawdzie projekty po stronie Sprzedającego realizowane były co do zasady w stałych zespołach projektowych, to jednak poszczególni projektanci z poszczególnych stałych zespołów projektowych wykonywali też projekty innych zespołów, były również realizowane projekty przez projektantów z różnych grup projektowych.

Zatem, po pierwsze Sprzedający nie wyodrębniał w księgach środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, przychodów i kosztów, należności i zobowiązań poszczególnych zespołów projektowych, a po drugie nawet potencjalne wyodrębnienie ww. pozycji, w tym w szczególności zobowiązań, nie jest możliwe bez znacznego nakładu pracy. Poza tym, na Kupującego nie przeszły zobowiązania istniejące na dzień 30 października 2018 r.

Wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie i gotowość do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Należy zauważyć, że do Kupującego w ramach Umowy nie przeszły umowy o prace projektowe realizowane na podstawie umów zawartych przez Sprzedającego. Sprzedający oprócz projektów realizowanych na zlecenie podmiotów trzecich realizował także projekty na zlecenie Kupującego jako jego podwykonawca. O pozyskanie klientów zewnętrznych zabiegał Kupujący. Stąd, zdaniem Wnioskodawcy, nie można uznać, że zespół składników majątkowych, który został sprzedany do Kupującego, mógłby być całkowicie samodzielny.

W związku z brakiem wyodrębnienia finansowego, faktem, że w ramach Umowy nie dokonano przeniesienia zobowiązań Sprzedającego oraz że wg oceny Wnioskodawcy nie można uznać zespołu składników majątkowych za całkowicie samodzielny w realizacji zadań, Wnioskodawca jest zdania, że nie kupił zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o VAT, a kupił niezależne składniki majątkowe.

Ad 2

W związku ze stanowiskiem Wnioskodawcy do pytania nr 1 Wnioskodawca jest zdania, że będzie miał prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej sprzedaż poszczególnych składników majątkowych wystawionej przez Sprzedającego na zasadach ogólnych wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z powołanym przepisem, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym, wykonuje działalność opodatkowaną na gruncie ustawy o VAT a nabycie składników majątkowych od Sprzedającego będzie służyć wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. W związku z powyższym, Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z dokonanego zakupu składników majątkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów, czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednak na stosowne wyłączenie, czynności te chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów, czy też odpłatne świadczenie usług nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie transakcji zbycia należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu dostawy towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. zbycie obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części.

Przepisy ustawy nie definiują terminu przedsiębiorstwo. Z tej przyczyny, dla celów określenia zakresu pojęcia przedsiębiorstwo wykorzystuje się regulację zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), który to przepis stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Przy czym zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla badanej kwestii jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Przedsiębiorstwo, w rozumieniu powyższego przepisu, powinno więc łączyć mienie w funkcjonalnie zorganizowane przedsięwzięcie gospodarcze, a nie tylko stanowić zgromadzone niematerialne i materialne składniki stanowiące sobą przedsiębiorstwo w przedstawionym znaczeniu przedmiotowym. Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia. Ponadto, przepis art. 551 Kodeksu cywilnego wskazuje, że przedsiębiorstwo jest zespołem składników. Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa.

Ponadto, ustawodawca na mocy art. 6 pkt 1 ustawy wyłączył z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa wynika z art. 2 pkt 27e ustawy, przez którą rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana cześć przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana cześć przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako np. dział, wydział, oddział. Ocena ta musi być dokonana według podstawowego kryterium, tj. ustalenia jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie całość). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa obrotowe, ale także czynnik ludzki, a więc pracowniczy.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Zatem, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań;
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest dowolnym zbiorem składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) wchodzących w skład przedsiębiorstwa, ale wyodrębnionym organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie zespołem tych składników, zdolnym do samodzielnej realizacji określonych zadań gospodarczych. Przy czym, organizacyjne i finansowe wyodrębnienie musi istnieć w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Nie jest wystarczające, aby zbywane składniki majątkowe utworzyły przedsiębiorstwo u nabywcy. Zbywane składniki majątkowe muszą stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa u zbywcy. Zatem zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Okolicznością determinującą możliwość wyłączenia na mocy art. 6 pkt 1 ustawy stosowania przepisów ustawy określonego zespołu składników niematerialnych i materialnych jest takie ich zorganizowanie, żeby wspomniany zespół mógł służyć do prowadzenia działalności gospodarczej. Zespół składników materialnych i niematerialnych obejmować powinien elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem przepisy ustawy nie miały zastosowania do zbywanego mienia musi ono obiektywnie oceniając posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w jego skład muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Kupujący), będący czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług zawarł ze Sprzedającym umowę sprzedaży nazwaną umową sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa (Umowa). W okresie do dnia zawarcia Umowy Wnioskodawca był związany z Sprzedającym umową o współpracy w zakresie świadczenia usług projektowych na rzecz Wnioskodawcy. Umowa ta została rozwiązana w październiku 2018 r. W ramach Umowy nie zostały sprzedane żadne prawa i obowiązki wynikające z umów o prace projektowe realizowane przez Sprzedającego. W ramach Umowy nie zostały przejęte zobowiązania Sprzedającego. Zobowiązania istniejące na dzień 30 października 2018 r. po stronie Sprzedającego są nadal, tj. po zawarciu Umowy, regulowane przez Sprzedającego. Księgowość Sprzedającego prowadzona była i jest wyłącznie na kontach zespołu 4. Po stronie Sprzedającego zespoły składników majątkowych sprzedane w ramach Umowy nie zostały finansowo wyodrębnione w księgach. W księgach możliwe jest wyodrębnienie bezpośrednich kosztów i przychodów poszczególnych projektów, jednakże bez wyodrębnienia należności i zobowiązań odnoszących się do tych projektów. Nie są także wyodrębnione koszty i przychody poszczególnych pracowników czy zespołów projektowych. Pracownicy, którzy przeszli po sprzedaży w ramach Umowy do Wnioskodawcy, funkcjonowali po stronie Sprzedającego zasadniczo w stałych zespołach projektowych przypisanych do jednego z dwóch wspólników Sprzedającego.

Analiza przedstawionego opisu sprawy oraz treści powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że zawarta ze Sprzedającym Umowa nie obejmuje wszystkich składników majątkowych służących do prowadzenia działalności gospodarczej, o których mowa w art. 55¹ Kodeksu cywilnego. W analizowanej sytuacji nie można więc uznać, że przedmiot transakcji stanowił przedsiębiorstwo.

Jak wynika z opisu sprawy, w ramach Umowy nie zostały sprzedane żadne prawa i obowiązki wynikające z umów o prace projektowe realizowane przez Sprzedającego. Ponadto, w ramach Umowy nie zostały przejęte zobowiązania Sprzedającego istniejące na dzień 30 października 2018 r. (data zawarcia Umowy). Poza tym, po stronie Sprzedającego zespoły składników majątkowych sprzedane w ramach Umowy nie zostały wyodrębnione finansowo. Ponadto, w księgach możliwe jest wyodrębnienie bezpośrednich kosztów i przychodów poszczególnych projektów, jednakże bez wyodrębnienia należności i zobowiązań odnoszących się do tych projektów. Nie są także wyodrębnione koszty i przychody poszczególnych pracowników, czy zespołów projektowych. Tym samym nie sposób więc uznać nabywanych przez Wnioskodawcę składników za wyodrębnione pod względem finansowym.

W związku z powyższym opisany przedmiot transakcji nie stanowi również zorganizowanej części przedsiębiorstwa ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy. Bowiem, aby mówić o zorganizowanej części przedsiębiorstwa konieczne jest wyodrębnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej oraz funkcjonalnej.

Reasumując, nabywane składniki majątkowe są jedynie niepowiązanymi organizacyjnie i finansowo elementami przedsiębiorstwa Sprzedającego i jako takie nie mogą być uznane za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, której podstawową cechą jest możliwość funkcjonowania jako samodzielne przedsiębiorstwo.

Mając powyższe na uwadze, należy uznać, że w związku z brakiem wyodrębnienia finansowego, Wnioskodawca w ramach zawartej ze Sprzedającym Umowy nie nabył zorganizowanej część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, ale składniki majątkowe niestanowiące zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Tym samym, stanowisko w zakresie pytania nr 1 wniosku jest prawidłowe.

Ponadto, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej sprzedaż poszczególnych składników majątkowych wystawionej przez Sprzedającego.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Kupujący) jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług a nabyte składniki majątkowe będą służyć Wnioskodawcy do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zatem z uwagi na powyższe, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej sprzedaż poszczególnych składników majątkowych wystawionej przez Sprzedającego, pod warunkiem, że dostawa nabytych składników majątkowych nie będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT oraz nie zaistnieją inne negatywne przesłanki określone w art. 88 ustawy.

Tym samym, stanowisko w zakresie pytania nr 2 wniosku jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki podatkowoprawne tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku, w szczególności dotyczącym braku wyodrębnienia finansowego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej