Temat interpretacji
Stawka podatku dla sprzedaży domów drewnianych mieszkalnych i letniskowych całorocznych.
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29
sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900)
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko
Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 kwietnia 2019 r. (data
wpływu 11 kwietnia 2019 r.) uzupełnionym w dniu 13 maja 2019 r. (data
wpływu 13 maja 2019 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 6
maja 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku
od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży domów
drewnianych mieszkalnych i letniskowych całorocznych - jest
prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 11 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży domów drewnianych mieszkalnych i letniskowych całorocznych.
Wniosek uzupełniony został w dniu 13 maja 2019 r. (data wpływu 13 maja 2019 r.) na wezwanie Organu z dnia 6 maja 2019 r.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawczyni ma zamiar świadczyć usługi polegające na budowie i montażu domków drewnianych mieszkalnych i letniskowych całorocznych w konstrukcji szkieletowej bądź z bala. Wnioskodawczyni zamawia poszczególne elementy domu w tartakach lub w innych firmach zajmujących się dostarczaniem wyrobów z drewna. Elementy te są transportowane na działkę inwestora, gdzie budynek jest składany. Budowane domy będą mieć powierzchnię od 25 do 150 m2, w zależności od umowy z inwestorem. Budynki będą posiadać kompletne ocieplenie, a także podłogę, wszystkie ściany i dach. W zależności od umowy z inwestorem domy będą montowane i sprzedawane w stanie surowym zamkniętym lub z instalacjami. Budynki będą składać się z salonu, sypialni (lub kilku), kuchni, łazienki, a w przypadku budynków z poddaszem, schodów. Domy będą sprzedawane wraz z montażem dla osób fizycznych oraz dla przedsiębiorców. Budynki będą mogły być zamieszkiwane przez cały rok, a nie jedynie w okresie letnim.
W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że opis zdarzenia przyszłego dotyczy domów drewnianych mieszkalnych oraz domów letniskowych całorocznych wg Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w zabudowie wolnostojącej sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (dalej także PKOB) w dziale 11 (budynki mieszkalne). Domy te to obiekty jedno-lokalowe sklasyfikowane w PKOB w klasie 1110 (budynki mieszkalne jednorodzinne) oraz obiekty dwu-lokalowe sklasyfikowane w PKOB w klasie 1110 (budynki mieszkalne jednorodzinne) lub w klasie 1121 (budynki o dwóch mieszkaniach).
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:
Czy Wnioskodawczyni postąpi prawidłowo stosując stawkę 8% na sprzedawane domy drewniane mieszkalne i letniskowe całoroczne wraz z ich montażem przez Wnioskodawczynię?
Zdaniem Wnioskodawcy, może stosować obniżoną stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 8% przy sprzedaży domów drewnianych mieszkalnych i letniskowych całorocznych wraz z ich montażem przez Wnioskodawczynię. Domy budowane przez Wnioskodawczynię będą spełniały definicję obiektu objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12a-12c ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a także będą kwalifikowane jako budynki mieszkalne jednorodzinne (symbol PKOB 1110). Stawka podatku wynika zatem z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Stawka podatku od towarów i usług w wysokości 8% będzie stosowana zarówno przy sprzedaży dla konsumentów, jak i firm deweloperskich z uwagi na brak stosownego rozróżnienia w ustawie o podatku od towarów i usług.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Na wstępie należy zauważyć, że przy określeniu stawki dla usług budowy i montażu obiektów budowlanych istotne jest zaklasyfikowanie tych obiektów do określonego symbolu PKOB. Tym samym wydając interpretację Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na podanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji obiektów.
Tut. Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego obiektów budowlanych do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania obiektu do właściwego grupowania nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z póź. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Przez towary, według art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
W świetle art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().
Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().
Na podstawie art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.
Podstawowa stawka podatku od towarów i usług, stosowanie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
W myśl art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.
Ponadto stosownie do treści art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy, stosuje się w myśl ust. 12 wskazanego artykułu do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.
Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym według art. 41 ust. 12a ustawy rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.
Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, nie zalicza się:
- budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2,
- lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.
Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.
Jak wynika z ww. art. 2 pkt 12 ustawy, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. z 1999 r. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącej usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.
Budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11, o których mowa w cyt. art. 2 pkt 12 ustawy, to:
- budynki mieszkalne jednorodzinne (PKOB 111), czyli samodzielne budynki takie jak: pawilony, wille, domki wypoczynkowe, leśniczówki, domy mieszkalne w gospodarstwach rolnych (bez budynków gospodarstw rolnych), rezydencje wiejskie, domy letnie itp., a także domy bliźniacze lub szeregowe, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu;
- budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe (PKOB 112), w tym: budynki o trzech i więcej mieszkaniach (PKOB 1122),
- budynki zbiorowego zamieszkania (PKOB 113), czyli domy opieki społecznej, internaty i bursy szkolne, domy studenckie, domy dziecka, domy dla bezdomnych, budynki mieszkalne na terenie koszar, zakładów karnych i poprawczych, aresztów śledczych, budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni ma zamiar świadczyć usługi polegające na budowie i montażu domków drewnianych mieszkalnych i letniskowych całorocznych w konstrukcji szkieletowej bądź z bala. Budowane domy będą mieć powierzchnię od 25 do 150 m2, w zależności od umowy z inwestorem. Budynki będą posiadać kompletne ocieplenie, a także podłogę, wszystkie ściany i dach. W zależności od umowy z inwestorem domy będą montowane i sprzedawane w stanie surowym zamkniętym lub z instalacjami. Budynki będą składać się z salonu, sypialni (lub kilku), kuchni, łazienki, a w przypadku budynków z poddaszem, schodów. Domy będą sprzedawane wraz z montażem dla osób fizycznych oraz dla przedsiębiorców. Budynki będą mogły być zamieszkiwane przez cały rok, a nie jedynie w okresie letnim. Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że opis zdarzenia przyszłego dotyczy domów drewnianych mieszkalnych oraz domów letniskowych całorocznych wg Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w zabudowie wolnostojącej sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11 (budynki mieszkalne). Domy te to obiekty jednolokalowe sklasyfikowane w PKOB w klasie 1110 (budynki mieszkalne jednorodzinne) oraz obiekty dwulokalowe sklasyfikowane w PKOB w klasie 1110 (budynki mieszkalne jednorodzinne) lub w klasie 1121 (budynki o dwóch mieszkaniach).
Wątpliwość Wnioskodawczyni dotyczą stawki podatku dla dostawy wraz z montażem domów drewnianych mieszkalnych i domów letniskowych całorocznych, realizowanej zarówno na rzecz konsumentów jak i firm deweloperskich.
Zgodnie z powołanymi powyżej przepisami prawa podatkowego, warunkiem zastosowania 8% stawki VAT, jest spełnienie dwóch przesłanek jednocześnie. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji obiektów budowlanych lub ich dostawy. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą wymienione czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku. Ponadto wskazać należy, że przepisy nie uzależniają zastosowania stawki 8% od statusu nabywcy takiego budynku.
Zatem biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis sprawy jak również powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że sprzedaż przez Wnioskodawczynię domów drewnianych mieszkalnych i letniskowych całorocznych wraz z montażem, zarówno osobom fizycznym, jak i firmom deweloperskim, sklasyfikowanych jak wskazano we wniosku - pod symbolem PKOB 1110 lub 1121, objętych społecznym programem mieszkaniowym zgodnie z art. 41 ust. l2a i stanowiących obiekty budownictwa mieszkaniowego zgodnie z art. 2 pkt 12 ustawy opodatkowana będzie 8% stawką podatku od towarów i usług stosownie do art. 41 ust. 12 w zw. z art. 41 ust. 2 i art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy.
Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
- z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
W myśl art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Stanowisko
prawidłowe
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej