Temat interpretacji

Brak prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 października 2018 r. (data wpływu 9 października 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z realizacją projektu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z realizacją projektu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina ubiega się o dofinansowanie ze środków Unii Europejskiej w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 dla projektu pod nazwą Remont placu w miejscowości (). Szacowana wartość całkowita inwestycji według kosztorysu inwestorskiego wynosi X zł z czego podatek VAT X zł, wnioskowana wysokość dofinansowania X zł. W ramach PROW dofinansowaniu podlegać będą koszty robót budowlano-montażowych na zasadzie refundacji poniesionych nakładów.

Inwestycja obejmuje remont placu polegający na wymianie nawierzchni na betonową 1570 m², wymianę nawierzchni chodnika 125 m² w pasie drogi dojazdowej, remont drogi dojazdowej 237 m² przebiegającej wzdłuż placu, polegający na wymianie nawierzchni, przeniesienie kapliczki 1 szt., remont kanalizacji opadowej, zieleń.

Inwestycja zlokalizowana jest na działkach 1548/1, 1548/2, 1552/1. Działka nr 1552/1 stanowiąca drogę dojazdową stała się własnością Gminy decyzją Wojewody z dnia 8 maja 2018 r., która jest ostateczna z dniem 29 maja 2018 r.

Działki nr 1548/1 i 1548/2, na których zlokalizowany jest plac, są własnością Parafii Rzymsko-Katolickiej. Działki te zostały przekazane Gminie w nieodpłatne użyczenie na podstawie zawartej umowy z dnia 18 września 2017 r. na cele publiczne, na realizację zadań własnych gminy, o jakich mowa w przepisie art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Umowa została zawarta na 10 lat, tj. do 17 września 2027 r. W przypadku uzyskania dofinansowania, rozwiązanie umowy będzie możliwe nie wcześniej niż po upływie 7 lat obowiązywania umowy. Planowany termin realizacji zadania 2017-2018 r.

Inwestorem zadania jest Gmina.

Gmina jest czynnym podatnikiem podatku VAT tylko w zakresie dotyczącym jednostek administracji publicznej zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Gmina jest zarządcą drogi dojazdowej w rozumieniu przepisów ustawy o drogach. Gmina nie prowadzi i nie będzie prowadzić w związku z zarządem drogą dojazdową czynności opodatkowanych.

Korzystanie przez uczestników ruchu drogowego z pasa drogi jest nieodpłatne.

Plac zlokalizowany na działkach 1548/1 i 1548/2 przeznaczony będzie na nieodpłatane użytkowanie przez wszystkich użytkowników. Gmina nie będzie pobierała żadnych opłat za korzystanie z wyremontowanej infrastruktury. Gmina nie prowadzi i nie będzie prowadzić żadnych czynności opodatkowanych w związku z użytkowaniem placu na działkach 1548/1 i 1548/2.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina nie będzie miała możliwości odliczenia naliczonego podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z realizacją inwestycji obejmującej m.in. remont placu oraz drogi dojazdowej, Gmina nie wykonuje i nie będzie wykonywać czynności podlegających opodatkowaniu. W związku z powyższym Gmina nie będzie miała możliwości odliczenia naliczonego podatku VAT z tytułu wykonywanych robót budowlano-montażowych zadania pn. Remont placu w miejscowości ().

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz, gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w myśl art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ponadto należy zauważyć, że na mocy art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 cyt. ustawy). W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (art. 7 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina ubiega się o dofinansowanie ze środków Unii Europejskiej w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 dla projektu pod nazwą Remont placu w miejscowości (). W ramach PROW dofinansowaniu podlegać będą koszty robót budowlano-montażowych na zasadzie refundacji poniesionych nakładów. Inwestycja obejmuje remont placu, polegający na wymianie nawierzchni na betonową 1570 m², wymianę nawierzchni chodnika 125 m² w pasie drogi dojazdowej, remont drogi dojazdowej 237 m² przebiegającej wzdłuż placu polegający na wymianie nawierzchni, przeniesienie kapliczki 1 szt., remont kanalizacji opadowej, zieleń. Inwestycja zlokalizowana jest na działkach 1548/1, 1548/2, 1552/1. Działka nr 1552/1 stanowiąca drogę dojazdową stała się własnością Gminy decyzją Wojewody. Działki nr 1548/1 i 1548/2, na których zlokalizowany jest plac, są własnością Parafii. Działki te zostały przekazane Gminie w nieodpłatne użyczenie na podstawie zawartej umowy z dnia 18 września 2017 r. na cele publiczne, na realizację zadań własnych gminy, o jakich mowa w przepisie art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym. Planowany termin realizacji zadania 2017-2018 r. Inwestorem zadania jest Gmina. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT tylko w zakresie dotyczącym jednostek administracji publicznej zgodnie z obowiązującymi przepisami. Gmina jest zarządcą drogi dojazdowej w rozumieniu przepisów ustawy o drogach. Gmina nie prowadzi i nie będzie prowadzić w związku z zarządem drogą dojazdową czynności opodatkowanych. Korzystanie przez uczestników ruchu drogowego z pasa drogi jest nieodpłatne. Plac zlokalizowany na działkach 1548/1 i 1548/2 przeznaczony będzie na nieodpłatane użytkowanie przez wszystkich użytkowników. Gmina nie będzie pobierała żadnych opłat za korzystanie z wyremontowanej infrastruktury. Gmina nie prowadzi i nie będzie prowadzić żadnych czynności opodatkowanych w związku z użytkowaniem placu na działkach 1548/1 i 1548/2.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą tego, czy będzie miał on prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z ww. projektem.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.

W omawianej sprawie związek taki nie będzie występował. Z okoliczności sprawy wynika bowiem, że powstała w wyniku inwestycji infrastruktura będzie ogólnodostępna, a korzystanie z niej będzie nieodpłatne. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że nie prowadzi i nie będzie prowadzić w związku z zarządem drogą dojazdową oraz użytkowaniem placu na działkach 1548/1 i 1548/2 żadnych czynności opodatkowanych. Tym samym, w analizowanym przypadku, Gmina nie będzie ponosiła wydatków w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a więc nabywając towary i usługi nie będzie działała w charakterze podatnika VAT. Zatem, w omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione.

Podsumowując, w okolicznościach niniejszej sprawy, w związku z realizacją projektu pn.: Remont placu w miejscowości () Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie będą spełnione wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Zainteresowany nie będzie działał jako podatnik VAT, a wydatki związane z realizacją projektu nie będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy ocenić jako prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej