Temat interpretacji

w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika VAT z tytułu sprzedaży wydzielonych działek oraz opodatkowania sprzedaży ww. działek

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 marca 2019 r. (data wpływu 1 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z 18 kwietnia 2019 r. (data wpływu 23 kwietnia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika VAT z tytułu sprzedaży wydzielonych działek oraz opodatkowania sprzedaży ww. działek - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 kwietnia 2019 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika VAT z tytułu sprzedaży wydzielonych działek oraz opodatkowania sprzedaży ww. działek.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 18 kwietnia 2019 r. (data wpływu 23 kwietnia 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 10 kwietnia 2019 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.189.2019.1.KO.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w miesiącu w maju 2015 roku otrzymał darowiznę w postaci udziału (1/2 części ułamkowej) w nieruchomościach gruntowych oznaczonych numerem geodezyjnym oraz o łącznej powierzchni 1,1 ha. Przedmiotowe nieruchomości stanowią majątek prywatny Wnioskodawcy oraz współwłaściciela. Decyzją Wójta Gminy z dnia 9.10.2015 r. ustalono warunki zabudowy dla przedmiotowych nieruchomości, z treści których wynikała możliwość dokonania zabudowy nieruchomości. Decyzją Wójta Gminy z dnia 18.03.2016 r. dokonano podziału przedmiotowych nieruchomości. W konsekwencji dokonanego podziału wyodrębnionych zostało 10 działek przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową, 2 działki geodezyjne związane z komunikacją oraz jedna działka stanowiąca poszerzenie pasa drogi publicznej. Wskazać należy, iż podatnik wraz ze współwłaścicielem nosi się z zamiarem zniesienia współwłasności 2 wydzielonych nieruchomości celem rozpoczęcia inwestycji mieszkaniowych w związku z zaspokojeniem indywidualnych potrzeb mieszkaniowych. Nadto Wnioskodawca nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT. Działania Wnioskodawcy ukierunkowane są przede wszystkim na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych (budowa budynku mieszkalnego jednorodzinnego). Pierwotna powierzchnia nieruchomości (2 działek geodezyjnych) tj. 1,1 ha, której udział stanowił własność Wnioskodawcy stanowiła zbyt dużą powierzchnie w ocenie Wnioskodawcy dla spełnienia indywidualnych potrzeb. Intencją dokonanego podziału nieruchomości było wyodrębnienie indywidualnych działek gruntu w tym 2 działek o powierzchni ok 1000 m2, które przeznaczone zostaną pod zabudowę mieszkaniową przez Wnioskodawcę oraz współwłaściciela po zniesieniu współwłasności. Decyzja w przedmiocie ilości oraz powierzchni wydzielanych nieruchomości wynikała z indywidualnych potrzeb i upodobań Wnioskodawcy. W stosunku do pozostałych nieruchomości Wnioskodawca nie powziął żadnych planów. Część wydzielonych nieruchomości prawdopodobnie zostanie w przyszłości darowana zstępnym. Wnioskodawca nie wyklucza także możliwości dokonania zbycia wydzielonych nieruchomości. Nadto wskazać należy, iż wydzielone nieruchomości nie stanowią przedmiotu najmu lub dzierżawy, nie są wykorzystywane do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Nadto Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym oraz nie prowadzi i nie prowadził działalności rolniczej.

Pismem z 18 kwietnia 2019 r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy następująco:

ad. 1

Na dzień przedmiotowego wniosku Wnioskodawca nie zamierza dokonać sprzedaży żadnej z wydzielonych 10-ciu parceli w roku 2019. Wnioskodawca dopuszcza możliwość zbycia ewentualnie 1 bądź 2 działek w roku 2019 w przypadku pojawienia się propozycji zakupu. Wnioskodawca dopuszcza możliwość sprzedaży pozostałych nieruchomości w latach późniejszych bez konkretnych założeń związanych z ilością oraz częstotliwością sprzedaży. Zgodnie jednak z generalnym założeniem po pozostawieniu 2 nieruchomości na własne cele mieszkaniowe - Wnioskodawca z dużym prawdopodobieństwem zbędzie pozostałe 8 działek (częściowo w formie sprzedaży a częściowo w formie darowizn uczynionych na rzecz zstępnych). Wnioskodawca wskazuje następujące numery działek, których ewentualne zbycie może nastąpić w przyszłości (w tym m. in. poprzez uczynione darowizny): .

ad. 2

Od momentu nabycia nieruchomości w formie darowizny nieruchomości nie były przez Wnioskodawcę wykorzystywane na żaden cel (nie podlegały stosunkowi najmu, dzierżawy oraz nie były wykorzystywane na cele jakiejkolwiek działalności).

ad. 3

Zgodnie z wyjaśnieniami w pkt 2 Wnioskodawca dokonał jedynie umownego ustalenia, którą parcelę pozostawi celem zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

ad. 4

Wnioskodawca nie dokonał uzbrojenia terenu, budowy drogi, wyposażenia w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacyjne, elektroenergetyczne. Nie podjęto żadnych działań uatrakcyjniających nieruchomości.

ad. 5

Wnioskodawca nie występował o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca uzyskał decyzję o warunkach zabudowy albowiem uzyskanie decyzji było warunkiem niezbędnym dla dokonania geodezyjnego podziału nieruchomości. Prace planistyczne prowadzone są z inicjatywy Gminy.

ad. 6

Wnioskodawca nie podjął żadnych działań marketingowych. Wnioskodawca nie jest w stanie sprecyzować jakie działania marketingowe podejmie w przyszłości. Zasadniczo Wnioskodawca nie zamierza podejmować konkretnych i zaplanowanych działań.

ad. 7

Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży nieruchomości.

ad. 8

Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dokonanie sprzedaży wydzielonych działek gruntu skutkować będzie nadaniem Wnioskodawcy statusu podatnika VAT oraz skutkować będzie koniecznością zapłaty podatku od towarów i usług VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W niniejszej sprawie pytanie Wnioskodawcy sprowadza się do dokonania oceny prawidłowości uznania, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży działek nie będzie działać jako podatnik podatku VAT, a w konsekwencji transakcje te nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.t.u., podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT). Jednocześnie, zgodnie z art. 12 ust. 1 lit. a i b) dyrektywy 2006/112 państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji: dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem; dostawa terenu budowlanego. Na gruncie ww. przepisów pojawił się problem związany z ustaleniem podmiotowości prawnopodatkowej na gruncie VAT związanej z przekroczeniem zarządu majątkiem prywatnym, który znalazł swoje rozstrzygnięcie w orzecznictwie TS. W kluczowym dla polskiego systemu prawnego wyroku Słaby i in., C-180/11, C-181/11, EU:C:2011:589 Trybunał zauważył, że dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą VAT na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112 niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Jednocześnie wskazał on, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z VAT i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika VAT w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Natomiast, jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112 należy uznać ją za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika VAT. Powyższe twierdzenia TSUE znalazły również aprobatę w późniejszych orzeczeniach TSUE takich jak: wyroki: Redlihs, C-263/11, EU:C:2012:497, pkt 36; Kezić, C-331/14, EU:C:2015:456, pkt 24 czy postanowienie TS, Gmina Wrocław, C-72/13, EU:C:2014:197, pkt 17.

Z utrwalonego orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego wynika, że stwierdzenie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik VAT wymaga każdorazowo oceny dokonanej na gruncie stanu faktycznego konkretnej sprawy, albowiem odmienność stanów faktycznych zezwala jedynie na sformułowanie pewnych wskazań, bez możliwości tworzenia uniwersalnych wzorców kontroli. W każdej sprawie konieczne jest ustalenie, że w odniesieniu do danej czynności podmiot występował w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoba wykonująca prawo własności w stosunku do tego gruntu. Istotna jest więc ocena, czy z dokonanych w danej sprawie ustaleń wynika, że strona dokonując sprzedaży gruntów zachowywała się tak jak handlowiec (por. wyroki NSA: w składzie 7 sędziów z 29 października 2007 r., I FPS 3/07; z 22 października 2013 r., I FSK 1323/12; z 14 marca 2014 r I FSK 319/13; z 16 kwietnia 2014 r I FSK 781/13; z 29 kwietnia 2014 r., I FSK 621/13; z 11 września 2014 r., I FSK 1352/13; z 3 marca 2015 r., I FSK 1859/13; z 8 lipca 2015 r., I FSK 729/14 publ.: http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Nie można bowiem zapominać, że aby transakcja mogła podlegać VAT, podatnik musi działać w takim charakterze. Natomiast podatnik dokonujący transakcji prywatnie nie działa w charakterze podatnika, a transakcja nie podlega VAT (zob. podobnie wyroki TS: Armbrecht, C-291/92, EU:C:1995:304, pkt 16-18; Bakcsi, C-415/98, EU:C:2001:136, pkt 24; Kezić, EU:C;2015:456, pkt 18. Oczywistym zatem jest, że zwykłe wykonywanie przez właściciela prawa własności nie może samo z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Jednocześnie istotnym kryterium oceny stanowi fakt, iż Wnioskodawca nie podjęła i nie zamierza podejmować w przyszłości aktywnych działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112, polegające zwłaszcza na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych.

Zdaniem Wnioskodawcy w rozpatrywanym zdarzeniu przyszłym dotyczącym ewentualnego zbycia wydzielonych działek gruntu nie zostaną spełnione kryteria dla przyjęcia, że Wnioskodawca podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców i należy uznać go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 u.p.t.u., a w konsekwencji za podatnika podatku od towarów i usług w odniesieniu do transakcji sprzedaży działek.

Wskazać należy, iż Wnioskodawca otrzymał nieruchomość w drodze uczynionej darowizny, dokonał jej podziału na mniejsze działki oraz uzyskał warunki zabudowy. Ewentualna sprzedaż działek rozłożona zostanie w czasie na kilka lat.

W kontekście wyroku Trybunału Sprawiedliwości w sprawach połączonych Słaby i in, C-180/10 i C181/10 sama liczba i zakres transakcji sprzedaży, fakt, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny, długość okresu, w jakim te transakcje następowały jak i wysokość osiągniętych z nich przychodów nie ma znaczenia dla przesądzenia, w jakim charakterze działa podatnik dokonujący sprzedaży gruntów, bowiem całość powyższych elementów może odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego (pkt 37-38 wyroku). Inaczej jest natomiast w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112 (pkt 39 wyroku). Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności (pkt 40-41 wyroku). Wnioskodawca nie zamieszcza i nie będzie zamieszczał żadnych ogłoszeń w prasie, nie będzie umieszczał żadnych banerów reklamowych czy tabliczek na terenie działek. Także fakt uzyskania przez Wnioskodawcę decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu przed przyszłą sprzedażą nieruchomości, nie przesądza w ocenie Wnioskodawcy, iż działanie to było podejmowane w ramach działalności gospodarczej mającej na celu obrót nieruchomościami. Wnioskodawca nie zamierza oznaczać wydzielonych działek, nie zamierza ich utwardzać, kosić i nie zamierza prowadzić żadnych innych działań.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie zdaniem Trybunału okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z dnia 11.12.2006, Nr 347, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w miesiącu w maju 2015 r. otrzymał darowiznę w postaci udziału (1/2 części ułamkowej) w nieruchomościach gruntowych oznaczonych numerem geodezyjnym oraz . Decyzją Wójta Gminy z dnia 18.03.2016 r. dokonano podziału przedmiotowych nieruchomości. W konsekwencji dokonanego podziału wyodrębnionych zostało 10 działek przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową, 2 działki geodezyjne związane z komunikacją oraz jedna działka stanowiąca poszerzenie pasa drogi publicznej. Decyzja w przedmiocie ilości oraz powierzchni wydzielanych nieruchomości wynikała z indywidualnych potrzeb i upodobań Wnioskodawcy. Część wydzielonych nieruchomości prawdopodobnie zostanie w przyszłości darowana zstępnym. Wnioskodawca nie wyklucza także możliwości dokonania zbycia wydzielonych nieruchomości.

Na tle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości, czy sprzedając działki wystąpi on w charakterze podatnika VAT.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar, z jakim została zrealizowana i okoliczności, w jakich ją wykonano.

W związku z powyższym należy wskazać, że w przypadku sprzedaży nieruchomości (działek) elementami przesądzającymi o uznaniu transakcji za prowadzenie działalności gospodarczej jest całokształt działań, jakie Wnioskodawca podejmował w odniesieniu do tejże nieruchomości przez cały okres jej posiadania, w tym w związku z przygotowaniem jej do sprzedaży.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca dokonał działań, które wskazują na zamiar sprzedaży nieruchomości, tj.: ustalenie warunków zabudowy dla nieruchomości, wystąpienie o podział nieruchomości na 10 działek przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową, 2 działki geodezyjne związane z komunikacją oraz jedna działka stanowiąca poszerzenie pasa drogi publicznej. Decyzja w przedmiocie ilości oraz powierzchni wydzielanych nieruchomości wynikała z indywidualnych potrzeb i upodobań Wnioskodawcy.

Wynikająca z opisanych wyżej działań Wnioskodawcy koncepcja wykorzystania nieruchomości dowodzi, że zostały przez niego podjęte czynności, które świadczą o tym, że przyszła sprzedaż działek powstałych z podziału tej nieruchomości nie może stanowić jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W związku z powyższym należy wskazać, że istotnym elementem, przesądzającym o uznaniu planowanej przez Wnioskodawcę transakcji sprzedaży za prowadzenie działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, są czynności, jakie poczynił Wnioskodawca w związku z zamierzoną dostawą działek powstałych z podziału przedmiotowej nieruchomości, które to działania są charakterystyczne dla podmiotów profesjonalnie zajmujących się sprzedażą nieruchomości.

Przedstawione okoliczności sprawy wskazują na zamiar sprzedaży przez Wnioskodawcę opisanych we wniosku działek w sposób profesjonalny i z zyskiem, bowiem Wnioskodawca podjął czynności, których celem było uatrakcyjnienie przedmiotowych działek, w przeciwnym bowiem razie podjęte przez Wnioskodawcę czynności byłyby nieuzasadnione. Zatem, wykonanie ww. czynności wskazuje na podjęcie przez Wnioskodawcę świadomych, aktywnych działań zmierzających do podniesienia atrakcyjności nieruchomości i sprzedaży działek w celu osiągnięcia korzyści finansowej.

Dokonanie tych czynności pozwala na stwierdzenie, że Wnioskodawca zachowuje się jak podmiot, którego przedmiotem działalności gospodarczej jest obrót nieruchomościami. Wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla nieruchomości oraz dokonanie podziału działek, wraz z wydzieleniem działek komunikacyjnych oraz poszerzenie pasa drogi publicznej, oznacza, że Wnioskodawca wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia przedmiotowych działek porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Zatem, wykonanie ww. czynności wskazuje na podjęcie przez Wnioskodawcę świadomych działań mających na celu sprzedaż przedmiotowych działek, które nie mogą zostać uznane za incydentalne i sporadyczne. Z całokształtu opisanego zespołu konkretnych czynności wynika, że sprzedaż przedmiotowych działek nastąpi w warunkach wskazujących na działania w ramach działalności gospodarczej. Zdaniem tut. Organu podejmowane przez Wnioskodawcę działania nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Zatem nie cele osobiste w przypadku Wnioskodawcy brak jest czynności charakteryzujących zarząd majątkiem osobistym a cele gospodarcze leżą u podstaw działania Zainteresowanego, wobec czego czynność zbycia działek powstałych z podziału nabytej w drodze darowizny nieruchomości nie będzie stanowiła rozporządzania majątkiem osobistym. Planowana sprzedaż działek wpisuje się w katalog czynności, które zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem skoro sprzedaż będzie wykraczała poza zakres zwykłego wykonywania prawa własności, będzie stanowiła działalność gospodarczą podjętą w celach zarobkowych, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca wystąpi dla tej czynności w charakterze podatnika tego podatku zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy.

Z przedstawionych okoliczności analizowanej sprawy wynika, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży działek będzie działał jako podatnik podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzący działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a planowana przez Wnioskodawcę dostawa działek powstałych w wyniku podziału nieruchomości będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy, powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług oraz orzecznictwo stwierdzić należy, że podjęte przez Wnioskodawcę ww. działania wskazują, że sprzedaż działek powstałych w wyniku podziału nieruchomości, będzie dokonana w ramach działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W rozpatrywanej sprawie zaistniały bowiem przesłanki świadczące o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia nieruchomości, która porównywalna jest do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Tym samym, sprzedaż wydzielonych działek gruntu będzie skutkować koniecznością zapłaty podatku od towarów i usług wg stawki właściwej dla gruntu, który będzie przedmiotem dostawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej