Temat interpretacji

Zwolnienie od podatku czynności agencyjnych wykonywanych na rzecz Ubezpieczyciela.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2018 r. (data wpływu 20 sierpnia 2018 r.), uzupełnionym w dniu 3 września 2018 r. (data wpływu 5 września 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności agencyjnych wykonywanych na rzecz Ubezpieczyciela jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności agencyjnych wykonywanych na rzecz Ubezpieczyciela.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 3 września 2018 r., złożonym w dniu 3 września 2018 r. (data wpływu 5 września 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. prowadzi działalność gospodarczą (jest czynnym podatnikiem podatku VAT), polegającą m.in. na agencyjnej, w imieniu i na rzecz przewoźników, sprzedaży biletów lotniczych. Z uwagi na skalę prowadzonej działalności gospodarczej oraz biorąc pod uwagę istniejące uwarunkowania rynkowe (wymagania potencjalnych Klientów), Spółka podejmuje szereg dodatkowych działań związanych pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą ukierunkowanych na zwiększanie przychodów m.in. Spółka oferuje w imieniu Ubezpieczycieli A. oraz B. ubezpieczenia podróżne swoim klientom (w ramach usługi komplementarnej do usługi głównej jaką jest sprzedaż biletów lotniczych, rezerwację hoteli, usługi wynajmu samochodów, kompleksową obsługę logistyczną w kraju i za granicą, etc.).

W nawiązaniu do ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym z dn. 22.05.2003 r. z późniejszymi zmianami w zakresie Rozdz. 1 art. 2 ust. 2 i art. 3 ust. 2 Wnioskodawca informuje i potwierdza:

• Pośrednictwo dot. ubezpieczeń podróżnych nie jest działalnością główną Spółki.

• Umowa ubezpieczenia, której zawarcia lub wykonania dotyczą czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego, wymaga wiedzy jedynie w zakresie oferowanej ochrony ubezpieczeniowej oraz nie jest umową ubezpieczenia na życie ani umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej.

• Umowa ubezpieczenia, której zawarcia lub wykonania dotyczą czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego, jest zawierana jako uzupełnienie świadczonych usług i pokrywa m. in. ryzyko uszkodzenia lub utraty bagażu.

• Wysokość rocznej składki należnej z tytułu umowy ubezpieczenia (wartość jednej polisy w przypadku wersji klasycznej) nie przekracza kwoty stanowiącej równowartość 500 euro, obliczonej w złotych według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w tabeli kursów nr 1 każdego roku, a czas trwania umowy ubezpieczenia nie przekracza 5 lat.

Powyższe informacje wskazują jednoznacznie na fakt, że Spółka spełnia warunek przedmiotowej Ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym z dn. 22.05.2003 r. z późniejszymi zmianami w zakresie Rozdz. 1 art. 2 ust. 2 i art. 3 ust. 2.

W ramach prowadzonej z klientami współpracy Sp. z o.o. realizuje w zakresie przedmiotowego pośrednictwa ubezpieczeniowego następujący zakres usług:

• fizyczne poszukiwanie klientów;

• prowadzenie spotkań i rozmów z potencjalnymi klientami w zakresie negocjacji warunków umowy ubezpieczeniowej, co w ostatecznym rachunku ma doprowadzić do zawarcia umowy ubezpieczeniowej (zakupu polisy);

• wykonywanie czynności faktycznych, zmierzających do skojarzenia stron transakcji w celu zawarcia umowy między Ubezpieczycielem a potencjalnym nabywcą;

• uczestniczenie w czynnościach formalnych potrzebnych do zawarcia umowy przez zainteresowane strony;

Działalność Spółki nie ogranicza się jedynie do czynności technicznych. W przypadku tzw. polis klasycznych (opisanych w dalszej części niniejszego dokumentu) Spółka jest uprawniona do zawierania z Klientem umów w imieniu i na rachunek Ubezpieczyciela.

• informowanie ubezpieczających oraz potencjalnych ubezpieczających o rodzajach umów ubezpieczenia oferowanych przez Ubezpieczającego, przy których zawieraniu lub wykonywaniu Spółka może zgodnie z Umową wykonywać czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego;

• informowanie ubezpieczających oraz potencjalnych ubezpieczających o ogólnych warunkach ubezpieczenia regulujących te umowy, wynikających z nich prawach i obowiązkach stron, a także o postępowaniu w przypadku zaistnienia zdarzenia objętego ochroną ubezpieczeniową,

• doręczanie polisy oraz innych dokumentów dołączonych do polisy zgodnie z zasadami obowiązującymi u Ubezpieczyciela,

• wykonywanie innych doraźnych czynności określonych przez Ubezpieczyciela i zaakceptowanych przez Wnioskodawcę, jeśli są one niezbędne do bieżącej obsługi umów ubezpieczenia,

• przetwarzanie danych klientów w zakresie wynikającym z przekazanych przez Ubezpieczyciela materiałów,

• Specyfika działalności Spółki, umożliwia kojarzenie stron umowy ubezpieczenia, na Spółce ciąży obowiązek takiego przedstawienia informacji o oferowanym ubezpieczeniu, aby doprowadzić do zawarcia umowy ubezpieczenia.

Wszystkie powyższe czynności mają za zadanie zachęcenie potencjalnych klientów do zawarcia omawianych umów ubezpieczenia , stanowią odrębną całość i są niezbędne do zawarcia umowy ubezpieczenia pomiędzy Ubezpieczycielem a klientem.

Za świadczone usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego, Spółka rozliczać się może z Ubezpieczycielem i klientami w poniższy, różny w zależności od sytuacji, sposób:

Wariant nr 1 Stan Faktyczny

Spółka wystawia w imieniu i na rzecz Ubezpieczyciela polisę ubezpieczeniową, uzyskuje od Ubezpieczyciela prowizję, ustalaną i wypłacaną na zasadach określonych w umowie. Podstawą obliczenia prowizji są składki ubezpieczeniowe wymagalne, zainkasowane i zarejestrowane w systemie komputerowym Ubezpieczyciela, z tytułu umów ubezpieczenia, przy których zawieraniu lub wykonywaniu których Wnioskodawca wykonuje czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego. Spółka otrzymuje wynagrodzenie bez udziału osób trzecich. Spółka jest jedynym pośrednikiem działającym pomiędzy Ubezpieczycielem a klientem.

Wariant nr 2 Stan Faktyczny

Spółka obsługuje Klienta na bazie osobnego Porozumienia z Ubezpieczycielem, a procedura przewiduje, że Klient przesyła do Spółki dane ubezpieczanego delegata, Spółka dane te przekazuje do Ubezpieczyciela, natomiast ostateczne ubezpieczenie i wystawienie polisy następuje przez Ubezpieczyciela. W dalszym ciągu rola Spółki nie ogranicza się jedynie do działań technicznych, gdyż przed uruchomieniem opisanej procedury zrealizowane były przez Spółkę wszelkie, opisane powyżej, niezbędne czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego, mające ostatecznie doprowadzić do podpisania umowy i skorzystania z proponowanej przez Ubezpieczyciela opcji ubezpieczenia. W trakcie procedury Spółka wykonuje szereg czynności opisanych już w pierwszej części niniejszego pisma. Należność ze strony Klienta przekazywana jest na rachunek bankowy Spółki, a w dalszej kolejności z rachunku bankowego Spółki na rachunek bankowy Ubezpieczyciela. Spółka otrzymuje wynagrodzenie bez udziału osób trzecich. Spółka jest jedynym pośrednikiem działającym pomiędzy Ubezpieczycielem a klientem.

Wariant nr 3 Zdarzenie Przyszłe

Wariant analogiczny do wariantu nr 1, aczkolwiek występuje w tym przypadku dodatkowy element w postaci naliczanej opłaty transakcyjnej, tj.:

Spółka wystawia w imieniu i na rzecz polisę ubezpieczeniową, uzyskuje od Ubezpieczyciela prowizję, ustalaną i wypłacaną na zasadach określonych w umowie. Podstawą obliczenia prowizji są składki ubezpieczeniowe wymagalne, zainkasowane i zarejestrowane w systemie komputerowym Ubezpieczyciela, z tytułu umów ubezpieczenia, przy których zawieraniu lub wykonywaniu których Wnioskodawca wykonuje czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego. Do kwoty wynikającej z naliczonej przez Ubezpieczyciela składki ubezpieczeniowej Spółka dodatkowo opłatę transakcyjną za realizowane czynności. Spółka otrzymuje wynagrodzenie bez udziału osób trzecich. Spółka jest jedynym pośrednikiem działającym pomiędzy Ubezpieczycielem a klientem.

Wariant nr 4 Zdarzenie Przyszłe

Spółka uzyskuje od Ubezpieczyciela stawkę składki ubezpieczeniowej w formie netto, natomiast ma możliwość naliczenia do ww. stawki opłaty transakcyjnej w kwocie uzgodnionej z obsługiwanym podmiotem (Klientem). Spółka wystawia w imieniu i na rzecz Ubezpieczyciela polisę ubezpieczeniową. Również w tym przypadku podstawą do rozliczeń finansowych są składki ubezpieczeniowe wymagalne, zainkasowane i zarejestrowane w systemie komputerowym Ubezpieczyciela, z tytułu umów ubezpieczenia, przy których zawieraniu lub wykonywaniu których Wnioskodawca wykonuje czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego. Spółka otrzymuje wynagrodzenie bez udziału osób trzecich. Spółka jest jedynym pośrednikiem działającym pomiędzy Ubezpieczycielem a klientem.

Należy podkreślić , że we wszystkich wyżej opisanych wariantach:

• umowy ubezpieczenia zawierane są dzięki pośrednictwu Spółki (kojarzeniu stron umowy ubezpieczenia turystycznego). Należna prowizja lub możliwość naliczenia opłaty transakcyjnej przysługuje tylko wówczas, gdy umowa ubezpieczenia turystycznego zostanie zawarta. Takt ten potwierdza tezę, że Spółka wykonuje czynności faktyczne w celu skojarzenia stron umowy ubezpieczenia turystycznego.

• Spółka otrzymuje prowizję lub nalicza stosowną opłatę transakcyjną tylko w stosunku do wartości wystawianych umów ubezpieczenia zawartych pomiędzy klientem (delegatem) i Ubezpieczycielem bez udziału osób trzecich wyłącznie dzięki działaniom Spółki umowa ubezpieczenia zostaje zawarta. Spółka prowadzi stosowne rejestry (księgi) w sposób umożliwiający wyodrębnienie jej należności z tytułu otrzymywanej prowizji związanej ze świadczeniem usług pośrednictwa ubezpieczeniowego, co oznacza, że zastosowanie w sprawie znajdować będzie art. 135 ust. 1 lit. a) dyrektywy 112 rozumiany w sposób, o którym mowa w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (zob. pkt 35 45 wyroku TSUE z 17 marca 2016 r. w sprawie Aspiro, C- 40/15). Jeżeli bowiem efektem czynności podejmowanych przez Spółkę w ramach realizacji umowy zawartej z Ubezpieczycielem jest wyszukanie klientów i kontaktowanie ich z ubezpieczycielem, dzięki czemu zawierane są usługi ubezpieczenia turystycznego wskazywane przez Spółkę, z tytułu których otrzymuje ona stosowną prowizję, to może oznaczać, że przedmiotowe czynności dotyczą kojarzenia klientów z Ubezpieczycielem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Spółka prosi o potwierdzenie prawidłowości interpretacji, stwierdzającej, że opisane powyżej, wszystkie wymienione warianty usług pośrednictwa ubezpieczeniowego (zarówno kwota składki jak i ewent. naliczona opłata transakcyjna, która jest częścią integralną usługi w stosunku do usługi podstawowej, jaką jest pośrednictwo w ubezpieczeniu podróżnym) podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Na bazie opisanego w pkt G stanu faktycznego oraz opisu zdarzeń przyszłych należy stwierdzić, że wszystkie cztery wymienione warianty usług pośrednictwa ubezpieczeniowego (zarówno kwota składki jak i ewent. naliczona opłata transakcyjna, która jest częścią integralną usługi w stosunku do usługi podstawowej, jaką jest pośrednictwo w ubezpieczeniu podróżnym) podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT).

Jak wspominał Wnioskodawca, Sp. z o.o. prowadzi działalność gospodarczą (jest czynnym podatnikiem podatku VAT), polegającą m.in. na agencyjnej, w imieniu i na rzecz przewoźników, sprzedaży biletów lotniczych. Z uwagi na skalę prowadzonej działalności gospodarczej oraz biorąc pod uwagę istniejące uwarunkowania rynkowe (wymagania potencjalnych Klientów), Spółka podejmuje szereg dodatkowych działań związanych pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą ukierunkowanych na zwiększanie przychodów m.in. Spółka oferuje w imieniu Ubezpieczycieli A. oraz B. ubezpieczenia podróżne swoim klientom (w ramach usługi komplementarnej do usługi głównej jaką jest sprzedaż biletów lotniczych, rezerwację hoteli, usługi wynajmu samochodów, kompleksową obsługę logistyczną w kraju i za granicą, etc.).

W nawiązaniu do ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym z dn. 22.05.2003 r. z późniejszymi zmianami w zakresie Rozdz. 1 art. 2 ust. 2 i art. 3 ust. 2 należy stwierdzić, że Spółka spełnia wymogi ujęte w ww. dokumencie ze względu na fakt, iż:

• Pośrednictwo dot. ubezpieczeń podróżnych nie jest działalnością główną Spółki.

• Umowa ubezpieczenia, której zawarcia lub wykonania dotyczą czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego, wymaga wiedzy jedynie w zakresie oferowanej ochrony ubezpieczeniowej oraz nie jest umową ubezpieczenia na życie ani umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej.

• Umowa ubezpieczenia, której zawarcia lub wykonania dotyczą czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego, jest zawierana jako uzupełnienie świadczonych usług i pokrywa m. in. ryzyko uszkodzenia lub utraty bagażu.

• Wysokość rocznej składki należnej z tytułu umowy ubezpieczenia (wartość jednej polisy w przypadku wersji klasycznej) nie przekracza kwoty stanowiącej równowartość 500 euro, obliczonej w złotych według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w tabeli kursów nr 1 każdego roku, a czas trwania umowy ubezpieczenia nie przekracza 5 lat.

W ramach prowadzonej z klientami współpracy Sp. z o.o. realizuje w zakresie przedmiotowego pośrednictwa ubezpieczeniowego następujący zakres usług:

• fizyczne poszukiwanie klientów;

• prowadzanie spotkań i rozmów z potencjalnymi klientami w zakresie negocjacji warunków umowy ubezpieczeniowej, co w ostatecznym rachunku ma doprowadzić do zawarcia umowy ubezpieczeniowej (zakupu polisy);

• wykonywanie czynności faktycznych, zmierzających do skojarzenia stron transakcji w celu zawarcia umowy między Ubezpieczycielem a potencjalnym nabywcą;

• uczestniczenie w czynnościach formalnych potrzebnych do zawarcia umowy przez zainteresowane strony;

• Działalność Spółki nie ogranicza się jedynie do czynności technicznych.

W przypadku tzw. polis klasycznych (opisanych w dalszej części niniejszego dokumentu) Spółka jest uprawniona do zawierania z Klientem umów w imieniu i na rachunek Ubezpieczyciela.

• informowanie ubezpieczających oraz potencjalnych ubezpieczających o rodzajach umów ubezpieczenia oferowanych przez Ubezpieczającego, przy których zawieraniu lub wykonywaniu Spółka może zgodnie z Umową wykonywać czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego;

• informowanie ubezpieczających oraz potencjalnych ubezpieczających o ogólnych warunkach ubezpieczenia regulujących te umowy, wynikających z nich prawach i obowiązkach stron, a także o postępowaniu w przypadku zaistnienia zdarzenia objętego ochroną ubezpieczeniową;

• doręczanie polisy oraz innych dokumentów dołączonych do polisy zgodnie z zasadami obowiązującymi u Ubezpieczyciela;

• wykonywanie innych doraźnych czynności określonych przez Ubezpieczyciela i zaakceptowanych przez Wnioskodawcę, jeśli są one niezbędne do bieżącej obsługi umów ubezpieczenia;

• przetwarzanie danych klientów w zakresie wynikającym z przekazanych przez Ubezpieczyciela materiałów;

• Specyfika działalności Spółki, umożliwia kojarzenie stron umowy ubezpieczenia, na Spółce ciąży obowiązek takiego przedstawienia informacji o oferowanym ubezpieczeniu, aby doprowadzić do zawarcia umowy ubezpieczenia.

Wszystkie powyższe czynności mają za zadanie zachęcenie potencjalnych klientów do zawarcia omawianych umów ubezpieczenia, stanowią odrębną całość i są niezbędne do zawarcia umowy ubezpieczenia pomiędzy Ubezpieczycielem a klientem.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zgodnie zaś z brzmieniem art. 8 ust.1 ustawy o VAT, świadczeniem usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Biorąc pod uwagę treść stanu faktycznego opisanego w niniejszym wniosku i zakres usług świadczonych przez Spółkę na rzecz Ubezpieczyciela, usługi te będą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust 1 pkt 37 ustawy o VAT jako usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych. Wynika to z faktu, iż głównym celem świadczonych przez Wnioskodawcę usług będzie doprowadzenie do zawarcia umów ubezpieczenia turystycznego pomiędzy Ubezpieczycielem a podmiotem trzecim, tj. klientem Wnioskodawcy nabywającym inne, podstawowe dla działalności Spółki usługi, jakimi jest np. sprzedaż biletów lotniczych. W konsekwencji, otrzymane przez Spółkę wynagrodzenie z tytułu świadczonych na podstawie Umowy czynności pośredniczenia w zawieraniu umów ubezpieczenia, będzie objęte zwolnieniem z podatku VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT.

Wydaje się , że w przedstawionym stanie faktycznym, kluczowe jest prawidłowe zdefiniowanie usług pośrednictwa.

Należy podkreślić, że ani ustawa o VAT, ani Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: Dyrektywa o VAT) nie definiują pojęcia usługi pośrednictwa.

Wydaje się, że prawidłowym działaniem jest interpretacja pojęcia pośrednictwa na gruncie wykładni językowej. Dodatkowo istnieje możliwość posiłkowania się definicjami zawartymi w innych przepisach prawa oraz orzecznictwem sądowym, przy czym należy podkreślić, iż nie można ograniczać się tylko do wykładni polskich sądów, ale należy wziąć pod uwagę wykładnię tego pojęcia w kontekście orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE).

Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN (http://sjp.pwn. pi) pośrednictwo to:

1. Działalność osoby trzeciej mająca na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron;
2. Kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych oraz umożliwianie kontaktu uczestnikom rynku pracy.

Według Wielkiego Słownika Poprawnej Polszczyzny, pod red. A. Markowskiego, pośredniczyć oznacza:

1. Uczestniczyć w załatwianiu formalności potrzebnych do zawarcia umów przez zainteresowane strony;
2. Uczestniczyć w załatwianiu spraw jakichś osób, które nie kontaktują się ze sobą bezpośrednio lub godzić strony, które pozostają w konflikcie.

Podsumowując, należy stwierdzić, że pośrednictwo obejmuje wszelkie czynności dokonywane w imieniu oraz na rzecz innego podmiotu gospodarczego, w wyniku których dochodzi do zawarcia transakcji między tym przedsiębiorcą a podmiotem trzecim.

W wyroku z dnia 26 stycznia 2007 r. o sygn. akt III SA/Wa 3996/08 wydanym przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zostało wskazane że: przez usługi pośrednictwa (...) należy rozumieć zespół czynności, które mogą być zarówno czynnościami natury faktycznej, jak i prawnej, jeżeli w ich wyniku dojdzie do nawiązania stosunku prawnego (umownego) pomiędzy dostawcą towarów a ich odbiorcą (...) działania w imieniu osób trzecich (w tym przypadku dostawcy towarów) należy odnieść do wszelkich czynności faktycznych i prawnych składających się na usługę pośrednictwa, przy czym jest on spełniony nie tylko w przypadku posiadania pełnomocnictwa do zawierania umów, lecz również w przypadku istnienia umocowania ze strony dostawcy towarów do podejmowania w jego imieniu i na jego rzecz czynności pośrednictwa.

Zakres pojęcia pośrednictwo w usługach ubezpieczeniowych można znaleźć również w interpretacjach podatkowych Ministra Finansów. Przykładowo zgodnie z interpretacją indywidualną wydaną w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 25 sierpnia 2014 roku o sygn. ILPP1/443-432/14-4/MK: Działalność pośrednictwa ubezpieczeniowego dotyczy działalności wykonywanej przez pośrednika, który nie zajmuje miejsca jakiejkolwiek ze stron umowy, dotyczącej produktu ubezpieczeniowego. Powinna to być usługa wykonana na rzecz strony umowy, oraz opłacona przez nią jako odrębna działalność pośrednictwa. Pośrednictwo ma na celu dokonanie wszelkich niezbędnych czynności faktycznych lub czynności prawnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że świadczone przez Spółkę usługi korzystać winny ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Powyższe uprawnienie wynika z faktu, że w świetle orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej C-453/05 czynności podejmowane przez Wnioskodawcę spełniają przesłanki do uznania ich za pośrednictwo ubezpieczeniowe.

Zgodnie m.in. z orzecznictwem TSUE zwolnienie usług ubezpieczeniowych z VAT nie jest ograniczone jedynie do czynności świadczonych przez podmioty uprawnione na podstawie prawa krajowego do wykonywania działalności ubezpieczeniowej. Zwolnienie z VAT dotyczy zatem określonych czynności związanych z ubezpieczeniem a nie tylko określonych prawem podmiotów. Definicje z ustawy o VAT są szersze od definicji z ustawy o działalności ubezpieczeniowej gdyż odnoszą się także do czynności świadczonych przez podmioty nieuprawnione do prowadzenia działalności ubezpieczeniowej czy pośrednictwa ubezpieczeniowego.

W wyroku TSUE z 21 czerwca 2007 r. (C-453/05 Volker Ludwig przeciwko Finanzamt Luckenwalde) TSUE orzekł: działalność pośrednictwa stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści danej umowy.

W wyroku TSUE C-235/00 z dnia 13 grudnia 2001 r. w sprawie CBS Financial Services wskazano, że działalność pośrednictwa dotyczy działalności wykonywanej przez pośrednika, który nie zajmuje miejsca jakiejkolwiek strony umowy dotyczącej produktu finansowego (...). Powinna to być usługa wykonana na rzecz strony umowy oraz opłacona przez nią jako odrębna działalność pośrednictwa. (...) Pośrednictwo to ma zatem na celu dokonanie wszelkich niezbędnych czynności, które umożliwiłyby zawarcie przez obie strony umowy, przy czym pośrednik nie realizuje w stosunku do treści umowy żadnego własnego interesu.

W wyroku TSUE C-40/15 z dn. 17 marca 2016 w sprawie Aspiro S.A. (C-40/15) wydanym, co prawda, na tle innego stanu faktycznego od tego, który został przedstawiony powyżej zawarte są na tyle uniwersalne rozważania i postawione na ich tle tezy, że niektóre z nich mają także zastosowanie w niniejszej sprawie (zob. pkt 20, 22, 31 i 39 i przywołane orzecznictwo).

Przedstawione przez Spółkę stanowisko dot. opodatkowania usług pośrednictwa ubezpieczeniowego potwierdzone jest m.in. wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 lipca 2016 r., sygn. akt VIII SA/Wa 27/16.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów, w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej