Temat interpretacji

Prawo do odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturach dokumentujących wykonane usługi.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 16 lipca 2019 r. (data wpływu 23 lipca 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 września 2019 r. (data wpływu 29 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturach dokumentujących wykonane usługi jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturach dokumentujących wykonane usługi. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 29 września 2019 r. (data wpływu 29 września 2019 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
  Panią A,
• Zainteresowanych niebędących stroną postępowania:
  Spółkę komandytową B oraz
  Pana C,

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną. W ramach swojej aktywności zawodowej o charakterze zarobkowym:

1. prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna na podstawie wpisu do CEiDG, zasadniczo w zakresie:
   • pozostałego pośrednictwa pieniężnego (PKD: 64.19.Z),
   • stosunków międzyludzkich (public relations) i komunikacji (PKD: 70.21.Z),
   • pozostałego doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKD: 70.22.Z),
   • działalności związanej z wyszukiwaniem miejsc pracy i pozyskiwaniem pracowników (PKD: 78.10.Z),
   • działalności związanej z administracyjną obsługą biura (PKD: 82.11.Z),
   • wykonywania fotokopii, przygotowywania dokumentów i pozostałej specjalistycznej działalności wspomagającej prowadzenie biura (PKD: 82.19.Z),
   • pozostałej działalności wspomagającej prowadzenie działalności gospodarczej, gdzie indziej niesklasyfikowanej (PKD: 82.99.Z),
   • pozostałej działalności usługowej, gdzie indziej niesklasyfikowanej (PKD: 96.09.Z);
2. uczestniczy w charakterze wspólnika w spółce jawnej D, prowadzącej działalność gospodarczą zasadniczo w zakresie pozostałej działalności wspomagającej usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych (PKD: 66.19.Z);
3. uczestniczy w charakterze komandytariusza w spółce komandytowej B Sp. z o.o. Sp.k., prowadzącej działalność gospodarczą zasadniczo w zakresie organizacji targów, wystaw i kongresów (PKD: 82.30.Z), przy czym zagwarantowany jej treścią umowy tej spółki udział w zysku wynosi 9%.

Ponadto z innych istotnych dla sprawy okoliczności - jest członkiem zarządu Spółki E Sp. z o.o., która jest jedynym komplementariuszem Spółki komandytowej B Sp. z o.o. Sp.k. Wspólnikami - poza Wnioskodawczynią - w Spółce E Sp. z o.o. Sp.k. są jeszcze cztery inne osoby fizyczne (wszyscy w charakterze komandytariuszy) oraz wspomniana już Spółka E Sp. z o.o. w charakterze komplementariusza.

W celu prowadzenia działalności gospodarczej Spółka B Sp. z o.o. Sp.k. (dalej także: Spółka komandytowa, Spółka) nabywa usługi od szeregu różnych osób i przedsiębiorstw, z którymi zawiera umowy cywilnoprawne o świadczenie usług. Wnioskodawczyni nosi się z zamiarem odpłatnego świadczenia Usług (dalej: Usługi) na rzecz Spółki. Usługi te miałyby być świadczone na podstawie stosownej umowy cywilnoprawnej zawartej między Spółką a Wnioskodawczynią, w ramach prowadzonej przez nią indywidualnej działalności gospodarczej, w rozumieniu przepisów ustawy - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2018 r., poz. 650). W konsekwencji Wnioskodawczyni w relacjach ze Spółką wystąpi jako odrębny podmiot gospodarczy (Wnioskodawczyni posiada odrębne od Spółki numery regon i NIP). Z tytułu świadczenia Usług Wnioskodawczyni będzie wystawiać na Spółkę faktury jako podwykonawca Spółki komandytowej, stanowiące podstawę do wypłaty Wynagrodzenia (dalej: Wynagrodzenie).

Swoje Wynagrodzenie będzie ona wykazywała dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych jako przychód z prowadzonej indywidualnie działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni wszystkie swoje dochody, tj. uzyskiwane w ramach indywidualnej działalności gospodarczej, jak również uzyskiwane z tytułu uczestnictwa w charakterze wspólnika w spółce jawnej i spółce komandytowej opodatkowuje podatkiem liniowym, o którym mowa w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.; dalej: u.p.d.o.f.). Spośród pozostałych wspólników Spółki B Sp. z o.o. Sp.k. będących osobami fizycznymi, jeden jeszcze (Pan C - w treści niniejszego wniosku zainteresowany, niebędący stroną postępowania) nosi się z zamiarem analogicznym, jak wyżej opisano w niniejszym wniosku. Wynagrodzenie Wnioskodawczyni z tytułu świadczonych Usług na rzecz Spółki B Sp. z o.o. Sp.k. miałoby być wypłacane niezależnie od ewentualnego udziału w zysku Spółki, przysługującego Wnioskodawczyni na zasadach określonych w umowie Spółki.

Za prowadzenie spraw spółki komplementariuszowi, tj. Spółce E Sp. z o.o. przysługuje i było dotychczas wypłacane odrębne wynagrodzenie.

Pozostali komandytariusze (poza wspomnianym już Panem C) nie angażują się w bieżące sprawy Spółki komandytowej i nie wykonują faktycznie żadnej pracy na jej rzecz ani osobiście, ani poprzez inne jednostki. W tej sytuacji oczekiwanie Wnioskodawczyni (także Pana C) co do tego, aby jej zaangażowanie w toku funkcjonowania Spółki komandytowej znalazło swój wyraz w odpowiednio ukształtowanej gratyfikacji, w formie:

• wynagrodzenia wypłacanego komplementariuszowi - za prowadzenie spraw Spółki,
• wynagrodzenia wypłacanego jej jako jednoosobowemu przedsiębiorcy - za wykonywanie bieżących prac nie mających charakteru prowadzenia spraw Spółki komandytowej, jest jak najbardziej słuszne i uzasadnione, albowiem stanowi gwarancję sprawiedliwego podziału wypracowanego zysku, którego to rezultatu nie sposób osiągnąć jedynie poprzez podział zysku na zasadach przewidzianych w umowie Spółki komandytowej.

Wnioskodawczyni w ramach czynności podejmowanych na rzecz Spółki B Sp. z o.o. Sp.k. wyodrębniła dwie grupy działań. Pierwsza grupa działań została zidentyfikowana, jako czynności mające związek z prowadzeniem spraw spółki, legitymacją do wykonania których jest funkcja członka zarządu Spółki E Sp. z o.o. Zadaniami realizowanymi w ramach tak zdefiniowanego zakresu obowiązków są:

1. codzienne kierowanie działalnością Spółki komandytowej, w tym dbanie o należyte zabezpieczenie jej majątku oraz prawidłowy rozwój działalności;
2. negocjowanie wszelkich umów handlowych i ich zawieranie w imieniu Spółki komandytowej;
3. pozyskiwanie klientów oraz dostawców, oraz podtrzymywanie kontaktów z kluczowymi klientami i dostawcami;
4. kreowanie ogólnych koncepcji i nadzór nad kampaniami promocyjnymi Spółki komandytowej oraz prezentacja oferty Spółki komandytowej na rynku krajowym i międzynarodowym;
5. nadzór nad polityką kadrową Spółki komandytowej, uwzględniający jej interesy i potrzeby;
6. nadzór i koordynowanie współpracy poszczególnych ośrodków organizacyjnych w strukturze Spółki komandytowej;
7. nadzór nad rzetelnym prowadzeniem dokumentacji Spółki komandytowej, w tym rejestrów spraw, umów, porozumień, uchwał, protokołów i ich archiwizowaniem;
8. zarządzanie finansami Spółki komandytowej, w szczególności poprzez dbałość o utrzymanie właściwej płynności finansowej, zawieranie umów z bankami, w tym dotyczących rachunków bankowych, kredytów, a także z ubezpieczycielami, ogólny nadzór nad księgowością Spółki komandytowej;
9. usuwanie zauważonych usterek i wadliwości w procesie, organizacji, porządku pracy, w organizacji stanowisk pracy, w funkcjonowaniu i działalności handlowej i marketingowej oraz wszelkiej innej działalności Spółki komandytowej;
10. nadzór nad kształtowaniem otoczenia, w tym przede wszystkim u potencjalnych klientów i w mediach, pozytywnego wizerunku Spółki komandytowej (public relations), jej dobrego imienia, w szczególności poprzez dobór odpowiednich specjalistów;
11. zasięganie w przypadkach wymagających wiadomości specjalnych, ekspertyz, opinii i analiz konsultingowych, prawnych, programowych, ekonomicznych, technicznych, technologicznych, organizacyjnych w dziedzinach wchodzących w zakres działalności Spółki komandytowej.

Drugą grupą działań, które zostały zidentyfikowane, to czynności - zdaniem Wnioskodawczyni - nie pozostające w bezpośrednim związku z prowadzeniem spraw spółki i nie będące ich naturalną pochodną. Zadaniami realizowanymi w ramach tak zdefiniowanego zakresu obowiązków są:

1. przygotowywanie dokumentacji księgowej dla zewnętrznego biura rachunkowego, obejmujące także wyjaśnianie stwierdzonych niezgodności i wątpliwości w toku podejmowanych przez biuro procesów księgowych;
2. wykonywanie czynności technicznych, polegających na wystawianiu faktur sprzedaży oraz bieżącej ewidencji należności i zobowiązań Spółki komandytowej (niezależnie od tych samych czynności wykonywanych następczo przez biuro rachunkowe);
3. wykonywanie czynności technicznych, polegających na składaniu w bankowym systemie transakcyjnym zleceń obciążenia rachunku bankowego Spółki komandytowej, celem regulowania jej zobowiązań;
4. przygotowywanie preliminarzy finansowych Spółki komandytowej, do dalszych prac skutkujących ich zatwierdzeniem;
5. obsługa wierzytelności, w tym prowadzenie miękkiej i twardej windykacji;
6. przygotowywanie raportów zyskowności poszczególnych wydarzeń szkoleniowych, które mają posłużyć jako materiał do dalszej analizy;
7. przygotowywanie zestawień kosztów stałych i zmiennych Spółki komandytowej, które mają posłużyć jako materiał do dalszej analizy;
8. poszukiwanie pracowników, współpracowników i podwykonawców, m.in. poprzez zamieszczanie ogłoszeń prasowych, a w następstwie tego prowadzenie rozmów mających służyć ocenie przydatności do wykonywania określonych zadań przez osoby i przedsiębiorstwa zgłaszające swoją gotowość do nawiązania współpracy; udokumentowane wyniki rozmów mają posłużyć jako materiał do podejmowania decyzji o zakomunikowaniu konkretnym osobom i przedsiębiorstwom woli nawiązania współpracy;
9. doszkalanie współpracowników w zakresie umiejętności sprzedażowych i prowadzenia rozmów handlowych;
10. przeprowadzanie okresowej weryfikacji współpracowników i podwykonawców pod kątem ich umiejętności, predyspozycji zawodowych oraz poziomu realizacji postawionych przed nimi zadań;
11. wyszukiwanie nowych potencjalnych źródeł przychodów Spółki komandytowej, celem późniejszej oceny możliwości aplikowania o udzielenie zamówienia na świadczenie usług przez Spółkę;
12. przygotowywanie od strony materialno-technicznej ofert handlowych do dalszego procedowania;
13. udział w spotkaniach z kontrahentami;
14. udział w procesie organizacji wydarzeń konferencyjnych na zasadach analogicznych jak podwykonawcy usług;
15. przygotowywanie planów marketingowych wespół z innymi członkami poszczególnych zespołów roboczych;
16. przygotowywanie kosztorysów celowych wydarzeń konferencyjnych;
17. przygotowywanie draftów umów dla podwykonawców i kontrahentów do późniejszej ich weryfikacji przez prawnika oraz ocena i przeredagowywanie umów o treści zaproponowanej przez drugą stronę potencjalnego kontraktu.

Szereg z wymienionych czynności wykonywanych jest na takich samych zasadach i warunkach, na jakich wykonują je inne osoby będące podwykonawcami Spółki komandytowej, nie będące członkami zarządu Spółki E Sp. z o.o. i gdyby Wnioskodawczyni ich nie wykonywała, wówczas Spółka komandytowa musiałby w ramach istniejących możliwości powierzyć wykonywanie realizowanych przez Wnioskodawczynię zadań zakontraktowanym już podwykonawcom bądź zatrudnić innych podwykonawców lub pracowników, przy czym - co wymaga podkreślenia - za odpowiednim (dodatkowym w przypadku osób już zakontraktowanych) wynagrodzeniem.

Tak określona druga grupa czynności stanowić ma w zamierzeniu Wnioskodawczyni podstawę do przyznania jej Wynagrodzenia za świadczone usługi, które miałoby zostać udokumentowane fakturą wystawioną z jej działalności indywidualnej na Spółkę B Sp. z o.o. Sp.k. Podkreślić także należy, że do wykonania tak sprecyzowanego zakresu usług nie są potrzebne ani wymagane kompetencje przysługujące członkom zarządu Spółki E Sp. z o.o.

Pan C jest osobą fizyczną. W ramach swojej aktywności zawodowej o charakterze zarobkowym:

1. prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna na podstawie wpisu do CEiDG, zasadniczo w zakresie:
   • pozostałej finansowej działalności usługowej, gdzie indziej niesklasyfikowanej, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych (PKD: 64.99.Z),
   • pozostałej działalności wspomagającej usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych (PKD: 66.19.Z),
   • kupna i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek (PKD: 68.10.Z),
   • wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi (PKD: 68.20.Z),
   • wynajmu i dzierżawy samochodów osobowych i furgonetek (PKD: 77.11.Z),
   • pozostałej działalności wspomagającej prowadzenie działalności gospodarczej, gdzie indziej niesklasyfikowanej (PKD: 82.99.Z).
2. uczestniczy w charakterze wspólnika w spółce jawnej D Sp.j.;
3. uczestniczy w charakterze komandytariusza w spółce komandytowej B Sp. z o.o. Sp.k., przy czym zagwarantowany mu treścią umowy tej spółki udział w zysku wynosi 9%.

Zakres zadań wykonywanych przez Pana C w ramach pierwszej i drugiej grupy działań jest analogiczny jak w przypadku Wnioskodawczyni, z tym jednak zastrzeżeniem, że w niektóre konkretne działania w obrębie poszczególnych grup czy to Wnioskodawczyni, czy Pan C, angażują się w sposób zróżnicowany poświęcając na ich wykonywanie różne ilości czasu.

Zdarzenie przyszłe, dotyczące Pana C, poza wskazanymi odrębnościami, jest analogiczne, jak w odniesieniu Wnioskodawczyni.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Pan C jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka B Sp. z o.o. Sp. k. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Czynności wykonywane na rzecz Spółki przez Panią A oraz Pana C będą czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT, niekorzystającymi ze zwolnienia od tego podatku. Nabyte przez Spółkę B Sp. z o.o. Sp. k. usługi służyły jej będą do czynności zarówno opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, jak i zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług (szkolenia, zasadniczo zwolnione na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 u.p.t.u), rezultatem tego w ocenie Wnioskodawców Spółka będzie mogła odliczyć podatek naliczony, wykazany w fakturach wystawionych przez Panią A oraz Pana C wg proporcji udziału sprzedaży opodatkowanej w sprzedaży ogółem, tj. na podstawie art. 90 ust. 1-6 oraz ust. 9a-10 u.p.t.u.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka B Sp. z o.o. Sp.k. będzie mogła na podstawie art. 86 ust. 1 oraz art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług odliczyć podatek VAT wykazany na fakturach wystawionych przez Wnioskodawczynię oraz przez Zainteresowanego Pana C, dokumentujących wykonane, wyżej wyspecyfikowane w ramach drugiej grupy działań usługi?

Zdaniem Zainteresowanych, Spółka B Sp. z o.o. Sp.k. będzie mogła na podstawie art. 86 ust. 1 oraz art. 90 ust. 1 u.p.t.u. odliczyć podatek VAT wykazany na fakturach wystawionych przez Wnioskodawczynię, a także przez Zainteresowanego Pana C dokumentujących wykonane, wyżej wyspecyfikowane w ramach drugiej grupy działań Usługi.

Nie zachodzą w okolicznościach opisywanej sprawy jakiekolwiek przeszkody, które uniemożliwiałyby Spółce odliczenie podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących Wynagrodzenie Wnioskodawczyni czy Pana C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wśród przepisów ww. artykułu wskazać należy treść art. 88 ust. 3a pkt ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Przepis art. 86 ust. 1 ustawy stanowi generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego i jest uzupełniony regulacjami zawartymi w art. 90 ustawy. Art. 90 ustawy znajduje zastosowanie w przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych od opodatkowania tym podatkiem.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W myśl art. 90 ust. 2 ustawy jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Stosownie do art. 90 ust. 3 ustawy proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Z uwagi na powyższe przepisy należy zauważyć, że obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania zwolnionych od podatku.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (lub usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku.

Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że w celu prowadzenia działalności gospodarczej Spółka nabywa usługi od szeregu różnych osób i przedsiębiorstw, z którymi zawiera umowy cywilnoprawne o świadczenie usług. Wnioskodawczyni nosi się z zamiarem odpłatnego świadczenia Usług na rzecz Spółki. Usługi te miałyby być świadczone na podstawie stosownej umowy cywilnoprawnej zawartej między Spółką a Wnioskodawczynią, w ramach prowadzonej przez nią indywidualnej działalności gospodarczej. Z tytułu świadczenia Usług Wnioskodawczyni będzie wystawiać na Spółkę faktury jako podwykonawca Spółki komandytowej, stanowiące podstawę do wypłaty Wynagrodzenia.

Wynagrodzenie Wnioskodawczyni z tytułu świadczonych Usług na rzecz Spółki miałoby być wypłacane niezależnie od ewentualnego udziału w zysku Spółki, przysługującego Wnioskodawczyni na zasadach określonych w umowie Spółki. Za prowadzenie spraw spółki komplementariuszowi, tj. Spółce E Sp. z o.o. przysługuje i było dotychczas wypłacane odrębne wynagrodzenie.

Wnioskodawczyni w ramach czynności podejmowanych na rzecz Spółki wyodrębniła dwie grupy działań. Pierwsza grupa działań została zidentyfikowana, jako czynności mające związek z prowadzeniem spraw spółki, legitymacją do wykonania których jest funkcja członka zarządu Spółki E Sp. z o.o.

Drugą grupą działań, które zostały zidentyfikowane, to czynności zdaniem Wnioskodawczyni nie pozostające w bezpośrednim związku z prowadzeniem spraw spółki i nie będące ich naturalną pochodną. Szereg z wymienionych czynności wykonywanych jest na takich samych zasadach i warunkach, na jakich wykonują je inne osoby będące podwykonawcami Spółki komandytowej, nie będące członkami zarządu Spółki E Sp. z o.o. i gdyby Wnioskodawczyni ich nie wykonywała, wówczas Spółka komandytowa musiałby w ramach istniejących możliwości powierzyć wykonywanie realizowanych przez Wnioskodawczynię zadań zakontraktowanym już podwykonawcom bądź zatrudnić innych podwykonawców lub pracowników, przy czym za odpowiednim (dodatkowym w przypadku osób już zakontraktowanych) wynagrodzeniem. Tak określona druga grupa czynności stanowić ma w zamierzeniu Wnioskodawczyni podstawę do przyznania jej Wynagrodzenia za świadczone usługi, które miałoby zostać udokumentowane fakturą wystawioną z jej działalności indywidualnej na Spółkę.

Zakres zadań wykonywanych przez Pana Co w ramach pierwszej i drugiej grupy działań jest analogiczny jak w przypadku Wnioskodawczyni, z tym jednak zastrzeżeniem, że w niektóre konkretne działania w obrębie poszczególnych grup czy to Wnioskodawczyni, czy Pan C, angażują się w sposób zróżnicowany poświęcając na ich wykonywanie różne ilości czasu. Zdarzenie przyszłe, dotyczące Pana C, poza wskazanymi odrębnościami, jest analogiczne, jak w odniesieniu Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni, Pan C oraz Spółka są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług. Czynności wykonywane na rzecz Spółki przez Panią A oraz Pana C będą czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT, niekorzystającymi ze zwolnienia od tego podatku. Nabyte przez Spółkę usługi służyły jej będą do czynności zarówno opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, jak i zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc powyższe do powołanych przepisów prawa wskazać należy, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia będą spełnione, gdyż Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będzie wykorzystywała usługi nabywane od Wnioskodawczyni oraz Pana C zarówno do działalności zwolnionej od podatku, jak i, generującej opodatkowanie podatkiem od towarów i usług. Zatem w sytuacji, gdy brak będzie obiektywnej możliwości wyodrębnienia całości lub części kwot podatku naliczonego związanego z poszczególnymi czynnościami, Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego według proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.

W konsekwencji należy stwierdzić, że Spółka B Sp. z o.o. Sp.k. będzie miała prawo, na podstawie art. 86 ust. 1 oraz art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, odliczyć podatek naliczony wykazany na fakturach wystawionych przez Wnioskodawczynię oraz przez Pana C, dokumentujących wykonane przez nich usługi wymienione w drugiej grupie działań.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zwrócić należy uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa rozpatrzone.

Ponadto, w myśl art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Tut. organ informuje, iż w pozostałym zakresie wniosku dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej