Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Zdaniem Spółki, w przypadku gdy Bony udostępniane za pośrednictwem potralu w imieniu i na rzecz Sprzedawców, obejmują skonkretyzowany typ towarów lub usług oferowanych przez danych Sprzedawców, dla których możliwe jest ustalenie podstawy opodatkowania i stawki VAT już w momencie emisji Bonu, stanowią one bony jednego przeznaczenia w rozumieniu art. 2 pkt 43 ustawy o VAT.

Ad 2

Zdaniem Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym świadczy ona na rzecz Sprzedawców jedynie usługi promocyjno marketingowe i pośrednictwa w sprzedaży Bomów. Tym samym, w przypadku udostępnianych z wykorzystaniem portalu Bonów, które stanowią bony jednego przeznaczenia w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, Spółka nie jest zobowiązana do rozliczania VAT z tytułu sprzedaży towarów lub świadczenia usług oferowanych przez Sprzedawców (tj. towarów lub usług, na które dany Bon jednego przeznaczenia jest wymienialny), a jedynie do rozliczania VAT w związku ze świadczeniem Usług na rzecz Sprzedawców.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 9 września 2019 r. Wnioskodawca wskazał, że w przedstawionym modelu biznesowym Spółka świadczy na rzecz Sprzedawców kompleksowe usługi pośrednictwa w sprzedaży Bonów. Zakres świadczonych przez Spółkę usług obejmuje rozpowszechnianie promocyjnych ofert Sprzedawców na określone usługi oraz produkty, a także prowadzoną w imieniu i na rzecz Sprzedawców sprzedaż Bonów wymienialnych na przedmiotowe usługi oraz produkty. Tym samym, w przypadku udostępnionych z wykorzystaniem portalu Bonów, które stanowią bony jednego przeznaczenia w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, Spółka nie jest zobowiązana do rozliczenia VAT z tytułu sprzedaży towarów lub świadczenia usług oferowanych przez Sprzedawców (tj. towarów lub usług, na które dany bon jednego przeznaczenia jest wymienialny), ponieważ obowiązek podatkowy w tym zakresie powstaje po stronie Sprzedawców. Spółka zobowiązana jest jedynie do rozliczenia VAT w związku ze świadczeniem na rzecz Sprzedawców kompleksowych usług pośrednictwa.

Ad 3

Zdaniem Spółki Usługi świadczone na rzecz Sprzedawców, co do zasady podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych, tj. w momencie ich wykonania. W przypadku natomiast, gdy ze Sprzedawcą ustalone są miesięczne okresy rozliczeniowe, a wartość świadczonych w danym okresie rozliczeniowym usług ustalana jest w oparciu o ilość sprzedanych Bonów wynikającą z danych dostępnych na portalu, wykonanie usług, a co za tym idzie obowiązek podatkowy z tego tytułu powstaje z końcem każdego przyjętego okresu rozliczeniowego.

Ad 4

Zdaniem Spółki, do momentu upływu terminu ważności Bonu, pobrana w imieniu i na rzecz Sprzedawcy płatność od Nabywcy nie stanowi skonkretyzowanego i definitywnego dodatkowego wynagrodzenia Spółki z tytułu Usług świadczonych na rzecz Sprzedawców. Ustalenie już na etapie pobrania płatności od Nabywców, które Bony nie zostaną ostatecznie wykorzystane w terminie ważności, a w konsekwencji, która płatność stanowić będzie po tym terminie dodatkowe wynagrodzenie Spółki, jest w pełni uzależnione od Nabywców, którzy mogą dany Bon zrealizować w dowolnym momencie w okresie ważności Bonu. Tym samym pobierane w imieniu i na rzecz Sprzedawców płatności dotyczące Bonów, które ostatecznie nie zostaną zrealizowane w okresie ich ważności, nie stanowią skonkretyzowanego i definitywnego wynagrodzenia z tytułu świadczonych przez Spółkę usług na rzecz Sprzedawców w momencie ich wpłaty, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu jako zaliczki na poczet świadczonych przez Spółkę Usług, na zasadach wynikających z treści art. 19a ust. 8 ustawy o VAT.

Ad 5

Zdaniem Spółki, do momentu upływu terminu ważności Bonu, pobrana w imieniu i na rzecz Sprzedawcy płatność od Nabywcy nie ma skonkretyzowanego i ostatecznego charakteru, zatem nie stanowi dodatkowego wynagrodzenia Spółki z tytułu świadczonych Usług. Ustalenie już na etapie pobrania płatności od Nabywców, które Bony nie zostaną ostatecznie wykorzystane w terminie ważności, a w konsekwencji, która płatność stanowić będzie po tym terminie dodatkowe wynagrodzenie Spółki, jest w pełni uzależnione od Nabywców, którzy mogą dany Bon zrealizować w dowolnym momencie w okresie ważności Bonu. Dopiero w przypadku niezrealizowania Bonu w okresie jego ważności dochodzi do skonkretyzowania świadczenia Spółki oraz przysługującego jej w tym zakresie wynagrodzenia. Tym samym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że dodatkowe wynagrodzenie, przysługujące Spółce w przypadku niezrealizowania zakupionych przez Nabywców Bonów, powinno zostać opodatkowane w okresie rozliczeniowym, w którym ostatecznie upływa termin ważności niezrealizowanych Bonów.

Ad 6

Zdaniem Spółki faktury dokumentujące świadczenie przez Spółkę usług przedstawionych w opisie stanu faktycznego powinny być wystawiane nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu świadczonych Usług, tj. w którym nastąpił koniec okresu rozliczeniowego przyjętego między Spółką a danym Sprzedawcą.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 1

Zgodnie z art. 2 pkt 41 ustawy o VAT, przez pojęcie bonów należy rozumieć instrumenty, z którymi wiąże się obowiązek ich przyjęcia jako wynagrodzenia lub części wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, w przypadku którego towary, które mają zostać dostarczone, lub usługi, które mają zostać wykonane, lub tożsamość potencjalnych dostawców lub usługodawców są wskazane w samym instrumencie lub określone w powiązanej dokumentacji, w tym w warunkach wykorzystania tego instrumentu.

Z kolei zgodnie z art. 2 pkt 43 ustawy o VAT, bony jednorazowego przeznaczenia to instrumenty, w przypadku których miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, których one dotyczą, oraz kwota należnego podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze z tytułu dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług są znane w chwili emisji tych bonów.

Zgodnie zaś z art. 2 pkt 44 ustawy o VAT, bony różnego przeznaczenia stanowią bony inne niż bony jednego przeznaczenia.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Bony udostępniane przez Spółkę w imieniu i na rzecz Sprzedawców za pośrednictwem portalu mogą być wymienialne przez Nabywców na z góry określone rodzaje towarów lub usług, oferowanych przez Sprzedawców. W takim przypadku miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług objętych danym Bonem oraz kwota należnego podatku, wynikająca z dostawy tych towarów lub świadczonych usług jest dla Nabywcy z góry wiadoma. Ponadto Sprzedawcy, w imieniu i na rzecz których działa Spółka, są wyraźnie wskazani na poszczególnych Bonach lub w powiązanej z tymi Bonami dokumentacji, w tym również w ogólnych warunkach korzystania z Bonów, które są udostępnione dla Nabywców na portalu.

W związku z powyższym, w przypadku gdy Bony udostępniane za pośrednictwem portalu w imieniu i na rzecz Sprzedawców, obejmują wyłącznie jeden, z góry określony typ towarów lub usług oferowanych przez wskazanych Sprzedawców, stanowią one bony jednego przeznaczenia w rozumieniu art. 2 pkt 43 ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 2

Zgodnie z art. 5 ust 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlega, co do zasady odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie zaś do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania tym towarem jak właściciel.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej kub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Art. 8a ust. 1 ustawy o VAT stanowi natomiast, że każdy transfer bonu jednego przeznaczenia, dokonany przez podatnika działającego we własnym imieniu uznaje się za dostawę towarów lub świadczenie usług, których ten bon dotyczy.

Jak stanowi art. 2 pkt 43 ustawy o VAT przez transfer bonu rozumie się emisję bonu oraz każde przekazanie tego bonu po jego emisji.

Jednocześnie, zgodnie z art. 8a ust. 3 ustawy o VAT, jeżeli transfer bonu jednego przeznaczenia dokonywany jest przez podatnika, działającego w imieniu innego podatnika, uznaje się, że taki transfer stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług, których ten bon dotyczy, dokonane przez podatnika, w imieniu którego działa podatnik.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka udostępnia za pośrednictwem portalu Bony w imieniu i na rzecz Sprzedawców, którzy są wyłącznie odpowiedzialni za dostarczenie objętych Bonem towarów lub usług Nabywcom, a także za zapewnienie wymaganej obsługi tych Nabywców, z uwzględnieniem obsługi posprzedażowej (tj. obsługa reklamacji, zwrotów, itp.). Podkreślenia wymaga, że umowy sprzedaży towarów lub usług z punktu widzenia prawa cywilnego zawierane są pomiędzy Sprzedawcami a Nabywcami. Działalność Spółki ograniczona jest jedynie do świadczenia odpłatnych Usług na rzecz Sprzedawców, obejmujących działalność promocyjno - marketingową oraz pośrednictwo w sprzedaży Bonów wyłącznie w imieniu i na rzecz Sprzedawców. Za ustalenie cen początkowych towarów i usług objętych Bonami również odpowiadają wyłącznie Sprzedawcy, zaś Spółka nie ma wpływu na rodzaj dostarczanych towarów oraz zakres usług świadczonych przez Sprzedawców na rzecz Nabywców.

Mając powyższe na uwadze, w opisanym stanie faktycznym Spółka świadczy jedynie usługi promocyjno-marketingowe oraz pośrednictwa w sprzedaży Bonów na rzecz Sprzedawców.

Tym samym obowiązek rozliczenia dostawy towarów lub świadczenia usług z tytułu transferu Bonów udostępnianych za pośrednictwem portalu, które stanowią bony jednego przeznaczenia w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, ciąży na Sprzedawcach, w imieniu których działa Spółka.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 3

Zgodnie z brzmieniem art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje, co do zasady z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi.

Z kolei, stosownie do treści art. 19a ust. 3 ustawy o VAT, usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

Mając na uwadze powyższe, należy wskazać, że Usługi świadczone przez Spółkę na rzecz Sprzedawców rozliczane będą w ustalonych ze Sprzedawcami okresach rozliczeniowych w oparciu liczbę sprzedanych Bonów w danym okresie rozliczeniowym (wynikającą z danych dostępnych na portalu).

W konsekwencji, obowiązek podatkowy z tytułu świadczonych przez Spółkę usług powstawał będzie zgodnie art. 19a ust. 3 ustawy o VAT każdorazowo w dacie wykonania Usług, tj. na koniec przyjętego okresu rozliczeniowego.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 4

Zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy o VAT, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Jednocześnie zdaniem Spółki nie każda wcześniejsza płatność jest zaliczką w rozumieniu powyżej wskazanych regulacji ustawy o VAT, a co za tym idzie, nie każda otrzymana wpłata rodzi obowiązek podatkowy u sprzedawcy. Otrzymane wynagrodzenie musi być bowiem odpowiednio skonkretyzowane, tj. odnosić się do zindywidualizowanej dostawy towaru (świadczenia usług), oraz definitywne. Jeżeli zatem w momencie otrzymania wpłaty nie jest możliwe określenie, w jakiej konkretnie wysokości dotyczy jakiej dostawy towarów (świadczenia usług) oraz wpłata ta nie ma charakteru definitywnego, to nie stanowi ona zaliczki podlegającej opodatkowaniu w rozumieniu art. 19a ust. 8 ustawy o VAT.

Mając powyższe na uwadze należy wskazać, iż w ramach świadczonych usług Spółka pobiera w imieniu i na rzecz Sprzedawców opłaty z tytułu Bonów udostępnianych za pośrednictwem portalu. W momencie realizacji Bonu przez Nabywcę Spółka przekazuje otrzymaną płatność Sprzedawcy, pomniejszoną o odpowiedni procent stanowiący wynagrodzenie z tytułu świadczonych przez Spółkę Usług (tj. usług promocyjno-marketingowych oraz pośrednictwa w sprzedaży Bonów). Obowiązek podatkowy z tytułu świadczonych Usług Spółka rozpoznaje w dacie ich wykonania, tj. na koniec przyjętego ze Sprzedawcą okresu rozliczeniowego w oparciu o ilość sprzedanych w danym okresie Bonów wymienialnych na towary lub usług oferowane przez danego Sprzedawcę.

W wyjątkowych przypadkach, gdy dany Bon nie zostaje wykorzystany w terminie ważności, Spółka zachowuje otrzymaną od Nabywcy płatność w całości. Różnica między otrzymaną od Nabywcy ceną Bonu a wartością brutto wynagrodzenia Spółki z tytułu świadczonych Usług rozliczoną na koniec przyjętego z danym Sprzedawcą okresu, w którym doszło do sprzedaży Bonu, stanowi dodatkowe wynagrodzenie Spółki z tytułu świadczonych Usług. W momencie upływu terminu ważności Bonu dochodzi zatem do konkretyzacji wysokości przysługującego Spółce dodatkowego wynagrodzenia z tytułu świadczonych usług oraz nabycia przez otrzymaną płatność definitywnego charakteru. Do tego momentu bowiem, otrzymana wpłata ma bezpośredni związek z nabyciem Bonu, nie zaś ze świadczonymi przez Spółkę Usługami, a Spółka jest zobowiązana do jej przekazania Sprzedawcy każdorazowo w przypadku realizacji Bonu.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Spółki otrzymywane od Nabywców wpłaty z tytułu zakupu Bonów udostępnianych za pośrednictwem portalu w imieniu i na rzecz Sprzedawców nie stanowią zaliczek na poczet świadczonych przez Spółkę Usług, podlegających opodatkowaniu zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy o VAT w momencie ich otrzymania.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 5

Stosownie do treści art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, co do zasady podstawę opodatkowania stanowi wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W momencie realizacji Bonu, Spółka zobowiązana jest do przekazania na rzecz Sprzedawcy kwoty pozyskanej od Nabywcy, po odliczeniu przysługującej Spółce opłaty prowizyjnej z tytułu świadczenia Usług.

W przypadku zaś niezrealizowania Bonu w terminie jego ważności, zgodnie z warunkami współpracy Spółki ze Sprzedawcami, Spółka ma prawo do zachowania całej kwoty otrzymanej od Nabywców, a różnica między otrzymaną od Nabywcy ceną Bonu a wartością brutto wynagrodzenia Spółki z tytułu świadczonych Usług rozliczoną na koniec przyjętego z danym Sprzedawcą okresu rozliczeniowego, stanowi dodatkowe wynagrodzenie Spółki z tytułu świadczonych Usług.

Mając powyższe na uwadze, w momencie upływu terminu ważności Bonu dochodzi do ostatecznego wykonania świadczonych przez Spółkę Usług w odniesieniu do danego Bonu. W tym bowiem momencie dochodzi do skonkretyzowania świadczenia ze strony Spółki oraz przysługującego jej wynagrodzenia. Kwota otrzymana przez Spółkę od Nabywców, pomniejszona o kwotę brutto wynagrodzenia Spółki z tytułu świadczonych Usług, rozliczona na koniec przyjętego z danym Sprzedawcą okresu, w którym doszło do sprzedaży Bonu, stanowi zaś dodatkowe wynagrodzenie Spółki z tytułu świadczonych Usług.

Moment wykonania przedmiotowych Usług w tym zakresie ma miejsce w okresie, w którym upłynął termin ważności Bonu. Obowiązek podatkowy z tytułu świadczonych przez Spółkę Usług w odniesieniu do dodatkowego wynagrodzenia dotyczącego Bonów niezrealizowanych powstaje zatem w przyjętym ze Sprzedawcą okresie rozliczeniowym, w którym ostatecznie upłynął termin ważności Bonu.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 6

Zgodnie z art. 106i ust. 1 ustawy o VAT, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę.

W związku z powyższym, faktury dokumentujące świadczenie przedstawionych w opisie stanu faktycznego Usług przez Spółkę, powinny być wystawiane w terminie do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło wykonanie Usług. Mając zatem na uwadze fakt, iż świadczone przez Spółkę usługi rozliczane są w przyjętych ze Sprzedawcami okresach rozliczeniowych, faktury dokumentujące świadczenie Usług powinny być wystawiane przez Spółkę w terminie do 15. dnia miesiąca następującego po zakończeniu każdego okresu rozliczeniowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Ad 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług () podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Od dnia 1 stycznia 2019 r. do ustawy o podatku od towarów i usług zostały wprowadzone dodatkowe przepisy mające na celu implementację dyrektywy Rady (UE) 2016/1065 z dnia 27 czerwca 2016 r. zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do bonów na towary lub usługi (Dz. Urz. UE L 177 z 1 lipca 2016 r.). Celem wprowadzonych przepisów jest uproszczenie, modernizacja i ujednolicenie przepisów ustawy VAT mających zastosowanie do bonów na towary lub usługi. Nowe regulacje mają zastosowanie wyłącznie do bonów wyemitowanych po dniu 31 grudnia 2018 r.

W myśl art. 2 pkt 41 ustawy przez bon rozumie się instrument, z którym wiąże się obowiązek jego przyjęcia jako wynagrodzenia lub części wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, w przypadku którego towary, które mają zostać dostarczone, lub usługi, które mają zostać wykonane, lub tożsamość potencjalnych dostawców lub usługodawców są wskazane w samym instrumencie lub określone w powiązanej dokumentacji, w tym w warunkach wykorzystania tego instrumentu.

Emisja bonu w myśl art. 2 pkt 42 ustawy to pierwsze wprowadzenie bonu do obrotu.

Zgodnie z art. 2 pkt 43 ustawy, bon jednego przeznaczenia to bon, w przypadku którego miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, których bon dotyczy, oraz kwota należnego podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze z tytułu dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług są znane w chwili emisji tego bonu.

Natomiast przez bon różnego przeznaczenia rozumie się bon inny niż bon jednego przeznaczenia (art. 2 pkt 44 ustawy).

Natomiast przez transfer bonu rozumie się emisję bonu oraz każde przekazanie tego bonu po jego emisji (art. 2 pkt 45 ustawy).

Wprowadzenie definicji bonu na towary i usługi jest nie tylko istotne ze względu na potrzebę harmonizacji opodatkowania podatkiem VAT w odniesieniu do transakcji z wykorzystaniem bonów w UE, lecz także ze względu na potrzebę unikania zakłóceń konkurencji. Celem tej definicji jest również rozróżnienie pomiędzy bonami, które można wymienić na towary i usługi a instrumentami płatniczymi, które służą tylko i wyłącznie do realizacji płatności, gdyż opodatkowanie bonów podatkiem VAT jako specyficznego środka płatniczego i instrumentów płatniczych jest różne.

Z uwagi na fakt, że bony w praktyce mogą nabierać coraz więcej cech, które charakteryzują instrumenty płatnicze, w każdym przypadku należy badać czy płatności, przy których skorzystać można z takiego instrumentu, dotyczą ograniczonej liczby oznaczonych co do nazwy towarów lub usług lub czy tożsamość potencjalnych oferentów dostaw towarów lub usług jest znana z góry - wówczas taki instrument zachowuje swój charakter bonu.

Z opisu przedstawionego w złożonym wniosku wynika, że Wnioskodawca jest polską spółką, której głównym przedmiotem działalności gospodarczej jest udostępnianie za pośrednictwem portalu internetowego na rzecz nabywców końcowych bonów wymienialnych na towary lub usługi, oferowane przez osoby trzecie, na rzecz których Spółka świadczy usługi promocyjno-marketingowe.

W przedmiotowym zakresie Spółka zawiera z poszczególnymi Sprzedawcami umowy o współpracę, które obejmują swoim zakresem:

• zobowiązanie Spółki do świadczenia na rzecz Sprzedawców za pośrednictwem Platformy usług promocyjno-marketingowych, w zakresie reklamowania oferowanych przez Sprzedawców towarów lub usług,

• zobowiązanie Spółki do świadczenia usług pośrednictwa w sprzedaży Bonów w imieniu i na rzecz Sprzedawców.

Bony, które są oferowane przez Spółkę poprzez portal, po zakupieniu przez Nabywcę mogą zostać wymienione na konkretny towar lub usługę u konkretnego, z góry określonego Sprzedawcy wskazanego na Bonie. W zależności od oferty danego Sprzedawcy udostępniane na portalu Bony mogą obejmować jeden typ towarów lub usług bądź kilka ich rodzajów, o wyborze których Nabywca może zdecydować dopiero w momencie realizacji Bonu.

Bony, które są oferowane przez Spółkę przez portal, po zakupieniu przez Nabywcę mogą zostać wymienione na konkretny towar lub usługę u konkretnego, z góry określonego Sprzedawcy wskazanego na Bonie. W zależności od oferty danego Sprzedawcy udostępniane na portalu Bony mogą obejmować w momencie nabycia jeden typ towarów lub usług bądź kilka ich rodzajów, o wyborze których Nabywca może zdecydować dopiero w momencie realizacji Bonu. W przypadku części Bonów oferowanych przez portal miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, których Bony dotyczą, oraz kwota należnego podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze z tytułu dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług są znane w chwili emisji tych Bonów.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą uznania Bonów, obejmujących jeden, z góry określony typ towarów lub usług oferowanych przez Sprzedawców, za bony jednego przeznaczenia.

W odniesieniu do rozróżnienia bonu jednego przeznaczenia od bonu różnego przeznaczenia wskazać należy, że związane jest to z odmiennym traktowaniem tych bonów w świetle VAT. Istotą tego rozróżnienia jest to, czy w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług, na które bon ostatecznie zostanie wymieniony, w momencie emisji bonu, dostępnych jest wystarczająco dużo informacji, by stwierdzić, gdzie ma nastąpić opodatkowanie podatkiem VAT i w jakiej kwocie. Zatem gdy powyższe dane są możliwe do określenia tj. w momencie emisji bonu można określić jego miejsce opodatkowania oraz wysokość podatku VAT należnego, to mamy do czynienia z bonem jednego przeznaczenia. W pozostałych przypadkach tj. gdy nie można ustalić miejsca opodatkowania w momencie emisji bonu lub nie jest znana kwota podatku VAT należnego mamy do czynienia z bonami różnego przeznaczenia.

Jak wskazano we wniosku, Bony udostępniane przez Spółkę w imieniu i na rzecz Sprzedawców za pośrednictwem Platformy mogą być wymieniane przez Nabywców na z góry określone rodzaje towarów lub usług, oferowanych przez Sprzedawców. Sprzedawcy, w imieniu i na rzecz których działa Spółka, są wyraźnie wskazani na poszczególnych Bonach lub w powiązanej z tymi Bonami dokumentacji, w tym również w ogólnych warunkach korzystania z Bonów, które są udostępnione dla Nabywców na portalu. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że w przypadku Bonów, których dotyczy wniosek, oferowanych przez portal miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, których Bony dotyczą, oraz kwota należnego podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze z tytułu dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług są znane w chwili emisji tych Bonów.

Zatem w przedmiotowej sprawie miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług objętych danym Bonem oraz kwota należnego podatku, wynikająca z dostawy tych towarów lub świadczonych usług jest dla Nabywcy z góry wiadoma.

Tym samym należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że Bony, w odniesieniu do których miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, oraz kwota należnego podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze z tytułu dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług są znane w chwili emisji tych Bonów, należy uznać za bony jednego przeznaczenia, o których mowa w art. 2 pkt 43 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Ad 2 i 3

Zasady dotyczące opodatkowania transferu bonów SPV i MPV zostały przedstawione w dziale II rozdziale 2a ustawy Opodatkowanie w przypadku stosowania bonów.

Art. 8a ustawy określa transfer bonu jednego przeznaczenia. Zgodnie z ust. 1 tego przepisu, transfer bonu jednego przeznaczenia dokonany przez podatnika działającego we własnym imieniu uznaje się za dostawę towarów lub świadczenie usług, których ten bon dotyczy.

Stosownie do ust. 3 tego przepisu, jeżeli transferu bonu jednego przeznaczenia dokonuje podatnik działający w imieniu innego podatnika, uznaje się, że taki transfer stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług, których ten bon dotyczy, dokonane przez podatnika, w imieniu którego działa podatnik.

Przepis ten dotyczy sytuacji, w której dystrybutor sprzedaje bon jednego przeznaczenia w imieniu i na rachunek osoby trzeciej, np. emitenta. W takiej sytuacji prawo własności do bonu przechodzi bezpośrednio ze zleceniodawcy dystrybutora, tj. z emitenta na kolejnego dystrybutora, działającego we własnym imieniu i na rachunek własny lub na konsumenta. Oznacza to, że w przypadku gdy dystrybutor będzie działał w imieniu i na rachunek osoby trzeciej (np. emitenta bonu SPV) wówczas dystrybutor taki realizuje jedynie usługę dystrybucji na rzecz emitenta. Od wynagrodzenia za taką usługę dystrybucji dystrybutor musi odprowadzić VAT na zasadach ogólnych. Własność bonu jednego przeznaczenia jest w takich przypadkach przenoszona bezpośrednio z emitenta na kolejnego dystrybutora, działającego w imieniu własnym lub na konsumenta.

Kwestię dotyczącą momentu powstania obowiązku podatkowego regulują przepisy art. 19a ustawy.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl art. 19a ust. 3 ustawy, usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca udostępnia za pośrednictwem portalu internetowego na rzecz nabywców końcowych bony wymienialne na towary lub usługi, oferowane przez osoby trzecie, na rzecz których Spółka świadczy usługi promocyjno - marketingowe. W przedmiotowym zakresie Spółka zawiera z poszczególnymi Sprzedawcami umowy o współpracę, które obejmują swoim zakresem: zobowiązanie Spółki do świadczenia na rzecz Sprzedawców za pośrednictwem portalu usług promocyjno - marketingowych, w zakresie reklamowania oferowanych przez Sprzedawców towarów lub usług, zobowiązanie Spółki do świadczenia Usług pośrednictwa w sprzedaży Bonów w imieniu i na rzecz Sprzedawców. Wnioskodawca świadczy kompleksowe Usługi pośrednictwa w sprzedaży Bonów świadczonych przez Spółkę na rzecz Sprzedawców. Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z ogólnymi warunkami współpracy stosowanymi przez Spółkę, umowy między Spółką a Sprzedawcami w zakresie świadczenia kompleksowych Usług pośrednictwa w sprzedaży Bonów zawierane są na czas nieokreślony. Usługi świadczone przez Spółkę mają charakter stałego, bieżącego, kompleksowego pośrednictwa i wykonywane są w sposób ciągły. W przypadku zatem gdy w oparciu o postanowienia indywidualnej umowy z danym Sprzedawcą ustalone są między stronami miesięczne okresy rozliczeniowe, a wartość świadczonych w danym okresie rozliczeniowym Usług ustalana jest w oparciu o ilość sprzedanych Bonów wynikającą z danych dostępnych na portalu, wykonanie świadczonych przez Spółkę kompleksowych Usług pośrednictwa w sprzedaży Bonów następuje z końcem każdego przyjętego okresu rozliczeniowego. Spółka świadczy na rzecz Sprzedawców kompleksowe Usługi, w ramach których reklamuje, ogłasza oraz pośredniczy w sprzedaży Bonów. Sprzedaż ta realizowana jest w imieniu i na rzecz Sprzedawców i Spółka otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą uznania świadczonych Usług za pośrednictwem portalu na rzecz Sprzedawców za kompleksowe usługi pośrednictwa oraz momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wykonywania tych Usług.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, wersja internetowa: http://sjp.pwn.pl), przez pośrednictwo należy rozumieć działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron. Równorzędnie, przez pośrednictwo rozumie się kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych, a więc załatwianie dla zarobku różnego rodzaju transakcji handlowych między dwiema stronami, uczestniczenie w zawieraniu takich transakcji. W tym zakresie należy stwierdzić, że wykonywane przez podmiot wszelkie czynności zmierzające do zawarcia między dwiema różnymi stronami transakcji handlowych można uznać za pośrednictwo.

Z kolei z doktrynalnego punktu widzenia cechą charakterystyczną pośrednictwa odróżniającą ten stosunek od innych umów jest fakt, że przyczyną zawarcia bezpośrednio lub pośrednio umowy są działania pośrednika. Innymi słowy przez umowę o pośrednictwo należałoby rozumieć taki stosunek prawny istniejący pomiędzy dwiema stronami, z których jedna (pośrednik) otrzymuje zlecenie od drugiej, aby doprowadzić do wymiany gospodarczej świadczeń z osobą trzecią, przy czym znalezienie kontrahenta ma stanowić bezpośredni i decydujący rezultat starań pośrednika. Bezpośrednim celem aktywności pośrednika jest wywołanie skutku prawnego, polegającego na wprowadzeniu zleceniodawcy (podmiotu zastępowanego) w stosunek umowny z osobą trzecią.

Jak z wniosku wynika, Wnioskodawca świadczy na rzecz Sprzedawców za pośrednictwem portalu usługi promocyjno - marketingowe, w zakresie reklamowania oferowanych przez Sprzedawców towarów lub usług, a także usługi pośrednictwa w sprzedaży Bonów w imieniu i na rzecz Sprzedawców. Spółka jest uprawniona do działania na rzecz Sprzedawców jako pośrednik, a głównym celem jej działania jest rozpowszechnianie promocyjnych ofert Sprzedawców na określone usługi oraz produkty, a także sprzedaż Bonów wymienialnych na przedmiotowe usługi oraz produkty, w imieniu i na rzecz Sprzedawców. Wnioskodawca uważa, że świadczy kompleksowe usługi pośrednictwa w sprzedaży Bonów realizowanej w imieniu i na rzecz Sprzedawców.

W tym miejscu należy wskazać, że zarówno przepisy krajowe z zakresu podatku VAT, jak i regulacje unijne nie zawierają definicji świadczenia kompleksowego. Pojęcie świadczenia kompleksowego jest wynikiem praktyki gospodarczej pomiędzy kontrahentami i zostało również ukształtowane na gruncie orzecznictwa krajowego i unijnego. Trybunał Sprawiedliwości UE wielokrotnie orzekał w sprawie usług kompleksowych. W jego ocenie każdą transakcję generalnie należy uznawać za odrębną i niezależną, ale jeśli już w praktyce rynkowej pojawi się transakcja złożona, to nie powinna być sztucznie rozdzielana. Z jedną transakcją mamy do czynienia wtedy, gdy dwa lub więcej elementów albo dwie lub więcej czynności dokonane przez wykonawcę (świadczącego usługi) są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie jedno świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter nienaturalny (wyrok z dnia 22 października 2009 r. w sprawie C-242/08 Swiss Re Germany Holding). Trybunał wskazuje jednocześnie, że niewystarczający dla uznania danego świadczenia za kompleksowe jest jedynie związek poszczególnych usług wchodzących w jego skład ze sobą. Ponadto według TSUE z odrębnymi usługami mamy do czynienia wtedy, gdy różne elementy danej usługi jedynie przyczyniają się do lepszego skorzystania ze świadczenia głównego, ale nie są warunkiem koniecznym do wykonania usługi wiodącej. Z orzeczeń krajowych należy przytoczyć wyrok NSA z dnia 1 czerwca 2011 r., sygn. I FSK 869/10, w którym Sąd stwierdził, że łącząc poszczególne dostawy czy świadczone usługi w jedno świadczenie nie można zapominać, że zasadą ustawową jest oddzielność i samodzielność poszczególnych dostaw czy świadczonych usług. Rozpoznawanie odrębnych świadczeń jako jednego kompleksowego świadczenia ma więc charakter wyjątkowy.

Zatem świadczenie kompleksowe oznacza dokonanie czynności o charakterze złożonym z co najmniej dwóch czynności, które składają się na całą transakcję. Natomiast relacja poszczególnych czynności wykonywanych na rzecz kontrahenta będzie miała charakter świadczenia głównego i świadczenia pomocniczego (lub świadczeń pomocniczych), a zatem takich, które umożliwiają skorzystanie (względnie lepsze skorzystanie) ze świadczenia podstawowego, a poszczególne czynności są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość.

W omawianym przypadku Usługi świadczone przez Spółkę mają charakter stałego, bieżącego, kompleksowego pośrednictwa i wykonywane są w sposób ciągły. Między stronami ustalono miesięczne okresy rozliczeniowe, a wartość świadczonych w danym okresie rozliczeniowym Usług ustalana jest w oparciu o ilość sprzedanych Bonów wynikającą z danych dostępnych na portalu. Zatem należy stwierdzić, że Wnioskodawca świadczy kompleksowe usługi pośrednictwa dotyczące sprzedaży Bonów wykonywane w imieniu i na rzecz Sprzedawców.

W rozpatrywanej sprawie w kontekście przedstawionego opisu sprawy oraz przytoczonych przepisów prawa należy także stwierdzić, że Usługę pośrednictwa uznaje się za wykonaną z upływem przyjętego okresu rozliczeniowego tj. danego miesiąca, w związku z tym obowiązek podatkowy z tytułu świadczonych przez Wnioskodawcę Usług pośrednictwa powstawał będzie zgodnie art. 19a ust. 3 ustawy, w dacie wykonania Usług, tj. na koniec przyjętego w umowie okresu rozliczeniowego, czyli danego miesiąca.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 i 3 należało uznać za prawidłowe.

Ad 4

Zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Z opisu sprawy przedstawionego w złożonym wniosku wynika, że Spółka jest uprawniona do działania na rzecz Sprzedawców jako pośrednik, a głównym celem jej działania jest rozpowszechnianie promocyjnych ofert Sprzedawców na określone usługi oraz produkty, a także sprzedaż Bonów wymienialnych na przedmiotowe usługi oraz produkty, w imieniu i na rzecz Sprzedawców. Spółka zapewnia Sprzedawcom, w imieniu i na rzecz których promowane oraz oferowane są produkty i usługi, stały dostęp do informacji odnośnie ilości oraz typu Bonów wybieranych przez Nabywców. W przypadku wyboru przez Nabywcę określonego Bonu, Wnioskodawca pobiera w imieniu i na rzecz Sprzedawcy kwotę, stanowiącą cenę danego towaru lub usługi, na które Bon jest wymienialny. W chwili zrealizowania Bonu, tj. jego wymiany na konkretny towar lub usługę oferowaną przez Sprzedawcę, Spółka przekazuje odpowiednią kwotę z tytułu realizacji Bonu na rzecz Sprzedawcy, zachowując jednocześnie część kwoty tytułem prowizji z tytułu świadczonych na rzecz Sprzedawcy usług promocyjno-marketingowych oraz pośrednictwa w sprzedaży Bonów. W wyjątkowych przypadkach, gdy zakupiony Bon nie zostanie wykorzystany przez Nabywcę w terminie ważności Bonu, Spółka zachowuje całą otrzymaną od Nabywcy kwotę tytułem dodatkowego wynagrodzenia za świadczenie usług promocyjno - marketingowych oraz pośrednictwa na rzecz Sprzedawców. Do przekazania środków pobranych przez Spółkę od nabywców Bonów na rzecz Sprzedawców dochodzi, co do zasady, po uzyskaniu od Sprzedawcy informacji o zrealizowaniu Bonu przez nabywcę. W tym też momencie część ceny Bonu, pomniejszona o procentową wartość wynagrodzenia przysługującego Spółce z tytułu świadczenia usług pośrednictwa w sprzedaży danego Bonu, jest przekazywana Sprzedawcy. Niezależnie natomiast od ekonomicznego przekazania Sprzedawcy wartości ceny sprzedanego Bonu, pomniejszonej o przysługujący Spółce procent, który następuje w momencie realizacji Bonu, Spółka dokonuje rozliczenia świadczonych na rzecz danego Sprzedawcy kompleksowych Usług pośrednictwa w sprzedaży Bonów. W oparciu o ilość Bonów sprzedanych w imieniu i na rzecz danego Sprzedawcy w przyjętym okresie rozliczeniowym oraz ich cenę, Spółka kalkuluje przysługujące jej z tego tytułu wynagrodzenie (tj. odpowiedni procent od ceny sprzedaży danych Bonów) i rozlicza podatek należny z tytułu świadczenia kompleksowych usług pośrednictwa w przyjętym okresie rozliczeniowym. Zatem na moment pobierania w imieniu i na rzecz Sprzedawców opłaty z tytułu sprzedaży Bonów udostępnianych za pośrednictwem portalu jedynie ustalony ze Sprzedawcą procent od ceny Bonu stanowi skonkretyzowane wynagrodzenie Spółki z tytułu świadczenia kompleksowych Usług pośrednictwa, w zakresie których Spółka rozpoznaje obowiązek podatkowy. Jednocześnie w wyjątkowych przypadkach, gdy dany Bon nie zostaje wykorzystany w terminie ważności, Spółka zgodnie z umową ze Sprzedawcą zachowuje otrzymaną od Nabywcy płatność za Bon w całości. Różnica między otrzymaną od Nabywcy ceną Bonu a wartością brutto wynagrodzenia Spółki z tytułu świadczonych kompleksowych Usług pośrednictwa rozliczoną na koniec przyjętego z danym Sprzedawcą okresu, w którym doszło do sprzedaży Bonu, stanowi dodatkowe wynagrodzenie Spółki z tytułu świadczonych Usług pośrednictwa. W momencie upływu terminu ważności danego Bonu dochodzi zatem do konkretyzacji wysokości przysługującego Spółce dodatkowego wynagrodzenia z tytułu świadczonych Usług pośrednictwa oraz nabycia przez otrzymaną przez Spółkę płatność definitywnego charakteru. Do tego momentu bowiem, otrzymana wpłata ma bezpośredni związek z nabyciem Bonu, nie zaś ze świadczonymi przez Spółkę usługami (tj. nie stanowi wynagrodzenia przysługującego Spółce z tytułu świadczonych usług), a Spółka jest zobowiązana do jej przekazania Sprzedawcy każdorazowo w przypadku realizacji Bonu. Otrzymywane on Nabywców wpłaty z tytułu zakupu Bonów udostępnianych za pośrednictwem portalu w imieniu i na rzecz Sprzedawców stanowią bazę kalkulacyjną wynagrodzenia Spółki z tytułu świadczenia na rzecz Sprzedawców kompleksowych Usług pośrednictwa w sprzedaży Bonów. Spółka kalkuluje bowiem w oparciu o uzyskaną od Nabywców cenę Bonu wartość przysługującego jej w danym okresie rozliczeniowym wynagrodzenia z tytułu świadczonych na rzecz Sprzedawców Usług, tj. wynagrodzenia podstawowego (w przypadku Bonów zrealizowanych) rozliczanego w przyjętych okresach, oraz dodatkowego (w przypadku Bonów niezrealizowanych w terminie ich ważności) rozliczanego dopiero w momencie spełnienia warunku upływu terminu ważności Bonu.

Wątpliwości Spółki dotyczą uznania pobieranych płatności za Bony, które nie zostały zrealizowane w określonym terminie, za opodatkowane zaliczki na poczet świadczonych przez Spółkę Usług.

Należy wskazać, że ustawodawca nie zamieścił w treści ustawy o podatku od towarów i usług definicji zaliczki. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku języka polskiego PWN www.sjp.pwn.pl, zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi.

Zgodnie z powyższym, aby zapłatę na poczet przyszłej należności uznać za zaliczkę, zadatek musi ona być powiązana z konkretną transakcją, co zostało potwierdzone także przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE).

W wyroku z dnia 21 lutego 2006 r. w sprawie C-419/02 BUPA Hospitals Ltd. Goldsborough development Ltd. przeciwko Commisioners Of Customs Excise, TSUE stwierdził, że wzakresie art. 10 ust. 2 akapit drugi VI Dyrektywy VAT, nie mieści się przedpłata dokonana w kwocie ryczałtowej na towary wskazane w sposób ogólny w wykazie, który może zostać w każdej chwili zmieniony za porozumieniem nabywcy i sprzedawcy, z którego nabywca może ewentualnie wybrać towary, na podstawie umowy, którą może on w każdej chwili rozwiązać, odzyskując w całości wykorzystaną przedpłatę. Należy wskazać, że art. 10 ust. 2 akapit drugi powyższej Dyrektywy stanowi, że w przypadku, gdy zapłata następuje, przed wykonaniem dostawy towarów lub świadczenia usług, podatek staje się wymagalny w momencie otrzymania płatności i od jej wysokości.

W powyższym wyroku TSUE podkreślił, że: (...) w przypadku dokonania płatności zaliczkowej obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje zanim dostawa towarów lub świadczenie usług zostaną wykonane. Aby obowiązek podatkowy powstał w takiej sytuacji, wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszła dostawa lub przyszłe świadczenie usług muszą już być znane, a zatem w szczególności, (...) w momencie dokonania takiej zapłaty, towary i usługi powinny być szczegółowo określone.

Podobnie wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 28 lipca 2009 r. sygn. akt I FSK 932/08. Sąd uznał, że: dla uznania wpłaconej kwoty jako zaliczki na poczet wykonanych usług, w rozumieniu art. 19 ust. 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), istotnym jest, aby przyszłe świadczenie było określone w sposób jednoznaczny co do rodzaju towaru bądź usługi, tzn. w sposób umożliwiający ich identyfikację, a dodatkowo strony tego świadczenia, w momencie wpłaty zaliczki, nie mają woli dokonywania jego zmian w przyszłości.

Zatem, aby zapłatę na poczet przyszłych należności uznać za zaliczkę, muszą zostać spełnione następujące przesłanki:

1. zapłata musi zostać dokonana na poczet konkretnej transakcji, tj. przyszłe świadczenie powinno być określone co do rodzaju w sposób jednoznaczny (określone powinny być cechy identyfikujące rodzaj towaru bądź usługi),
2. konkretyzacja przyszłego świadczenia powinna być wystarczająco dokładna dla określenia zasad opodatkowania świadczenia, tj. w szczególności należy móc określić miejsce świadczenia i stawkę opodatkowania,
3. w momencie dokonania zaliczki strony nie mają intencji zmiany świadczenia w przyszłości.

W przedstawionej we wniosku sytuacji zauważyć należy, że w momencie otrzymania przez Spółkę kwoty z tytułu sprzedaży Bonu nie jest możliwe określenie, jakie dodatkowe wynagrodzenie będzie przysługiwać Spółce z tytułu wyświadczonych Usług. Bowiem w sytuacji, gdy zakupiony Bon nie zostanie wykorzystany przez Nabywcę w terminie jego ważności, Spółka zachowuje całą otrzymaną kwotę tytułem dodatkowego wynagrodzenia. Inaczej jest w przypadku, gdy Bon jest zrealizowany przez nabywcę, wtedy wynagrodzeniem Spółki jest część pobieranej w imieniu i na rzecz Sprzedawcy kwoty. Tym samym dopiero po upływie terminu ważności Bonu Spółka w sposób niebudzący wątpliwości definitywnie może rozliczyć otrzymaną kwotę i ustalić należne Jej wynagrodzenie (w wysokości części lub całości zatrzymanej kwoty).

Zatem otrzymywane od Nabywców wpłaty z tytułu zakupu Bonów nie stanowią zaliczek na poczet świadczonych przez Spółkę Usług, podlegających opodatkowaniu zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy w momencie ich otrzymania. Otrzymywane od Nabywców wpłaty z tytułu zakupu Bonów, które nie zostały zrealizowane w terminie stanowią dla Wnioskodawcy dodatkowe wynagrodzenie za świadczenie usług promocyjno - marketingowych oraz gotowość pośrednictwa na rzecz Sprzedawców.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 należało uznać za prawidłowe.

Ad 5

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jak wskazała Spółka, w przypadku wyboru przez Nabywcę określonego Bonu, Wnioskodawca pobiera w imieniu i na rzecz Sprzedawcy kwotę, stanowiącą cenę danego towaru lub usługi, na które Bon jest wymienialny. W chwili zrealizowania Bonu, tj. jego wymiany na konkretny towar lub usługę oferowaną przez Sprzedawcę, Spółka przekazuje odpowiednią kwotę z tytułu realizacji Bonu na rzecz Sprzedawcy, zachowując jednocześnie część kwoty tytułem prowizji z tytułu świadczonych na rzecz Sprzedawcy usług promocyjno - marketingowych oraz pośrednictwa w sprzedaży Bonów. W wyjątkowych przypadkach, gdy zakupiony Bon nie zostanie wykorzystany przez Nabywcę w terminie ważności Bonu, Spółka zachowuje całą otrzymaną od Nabywcy kwotę tytułem dodatkowego wynagrodzenia za świadczenie usług promocyjno - marketingowych oraz pośrednictwa na rzecz Sprzedawców. Uwzględnia ono fakt, że do momentu upływu okresu ważności Bonu, Spółka świadczyła gotowość pośrednictwa między nabywcą Bonu, a jego Sprzedawcą, która w przypadku pozostałych Bonów kończy się w momencie ich realizacji.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu ww. dodatkowego wynagrodzenia od niewykorzystanego Bonu w momencie upływu okresu jego ważności.

Jak wskazano powyżej, w momencie otrzymania przez Spółkę kwoty z tytułu sprzedaży Bonu nie jest możliwe określenie, jakie wynagrodzenie będzie przysługiwać Spółce z tytułu wyświadczonych Usług. Dopiero w sytuacji, gdy zakupiony Bon nie zostanie wykorzystany przez Nabywcę w terminie jego ważności, Spółka może określić, że zatrzymywana w tym przypadku dodatkowa kwota (oprócz standardowo pobieranej części kwoty tytułem prowizji) jest również jej wynagrodzeniem uzyskanym w związku (jak wynika z umowy) z gotowością Spółki do pośrednictwa między nabywcą Bonu, a jego Sprzedawcą.

Zatem Wnioskodawca uzyskane dodatkowe wynagrodzenie dotyczące Bonów niezrealizowanych z tytułu świadczonych przez Spółkę Usług powinien uwzględnić w okresie rozliczeniowym, w którym upłynął termin ważności tego Bonu.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca świadczy kompleksowe usługi pośrednictwa w sprzedaży Bonów, dla których obowiązek podatkowy powstaje stosownie do art. 19a ust. 3 ustawy tj. na koniec przyjętego okresu rozliczeniowego. Tym samym obowiązek podatkowy z tytułu świadczonych Usług, za które Wnioskodawca otrzymuje dodatkowe wynagrodzenie dotyczące nierealizowanego Bonu należy wykazać z końcem danego okresu rozliczeniowego, w którym wynagrodzenie to jest należne.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 5 należało uznać za prawidłowe.

Ad 6

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106i ust. 1 ustawy, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-9.

Jak z wniosku wynika Wnioskodawca świadczy kompleksowe Usługi pośrednictwa w sprzedaży Bonów w imieniu i na rzecz Sprzedawców. Usługi świadczone przez Spółkę na rzecz Sprzedawców rozliczane są w ustalonych ze Sprzedawcami miesięcznych okresach rozliczeniowych w oparciu o liczbę sprzedanych Bonów w danym okresie rozliczeniowym.

Wątpliwości Spółki dotyczą terminu wystawienia faktury dokumentującej świadczone na rzecz Sprzedawców Usługi.

Analiza okoliczności przedstawionych we wniosku na tle obowiązujących przepisów prawa prowadzi do wniosku, że w opisanym stanie faktycznym faktury dokumentujące świadczenie Usług przez Spółkę powinny być wystawiane w terminie do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło wykonanie tych Usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 6 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej