Stanowisko Wnioskodawcy

AD. 1

W ocenie Wnioskodawcy usługi najmu świadczone na rzecz Podmiotu 3 są opodatkowane podatkiem od towarów i usług, z zastosowaniem stawki podstawowej, tj. 23 %. Podstawą do takiego uznania jest przepis art. 41 ust. 1 w zw. art. 146 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy w przedmiotowym przypadku nie znajdzie zastosowaniu żadne ze zwolnień w podatku od towarów i usług przewidziane w art. 43 ww. ustawy.

W szczególności zastosowaniu nie znajdzie przepis art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. usługi w zakresie wynajmowania nieruchomości o charakterze mieszkalnym, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Warunkiem zastosowania ww. zwolnienia jest, aby wynajem budynku następował wyłącznie na cele mieszkaniowe.

W przedmiotowym stanie faktycznym, w budynku będą zakwaterowani pensjonariusze, niemniej jednak Podmiot 3 będzie im oferować kompleksową usługę pomocy społecznej, w skład której będzie wchodzić szereg poszczególnych elementów (zakwaterowania, wyżywienia, pielęgnacji itp.). Usługa pomocy społecznej w ww. przypadku ma charakter jednolity, nie może być dzielona na szereg poszczególnych usług. Ponadto, sami pensjonariusze będą ponosić opłatę za usługę pomocy społecznej (w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy o V), w którą wchodzić będzie określony pakiet usług.

Zwrócić uwagę należy, iż sądy administracyjne, jak i dorobek interpretacyjny Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wskazywał, iż usług pomocy społecznej w rozumieniu art. 43 ust. pkt 22 ustawy o VAT nie można utożsamiać z usługami, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług.

Na taką interpretację wskazał przede wszystkim Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z III SA/ Gl 1614/14 odnosząc się do zakresu zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach bowiem wskazał: z powołanego przepisu jednoznacznie wynika, iż warunkiem zwolnienia jest by dzierżawiona nieruchomość była wykorzystywana wyłącznie na cele mieszkaniowe. W tej sytuacji w ocenie Sądu kluczowe znaczenie w przedmiotowej sprawie ma odpowiedź na pytanie, czy wydzierżawiona nieruchomość będzie wykorzystywana wyłącznie na cele mieszkaniowe. Odpowiedź ta w niniejszym przypadku jest negatywna. Dzierżawca bowiem jak to wynika z wniosku w nieruchomości będzie świadczył usługi pomocy społecznej z zakwaterowaniem.

Z powyższego wynika zatem, iż wraz z celem mieszkaniowym będą świadczone innego rodzaju usługi w dzierżawionym budynku mieszkalnym. Wobec podopiecznych - osób zamieszkujących budynek mający być przedmiotem umowy dzierżawy od skarżącego a mający się znajdować we władaniu D Sp. z o.o. będą świadczone także inne usługi - usługi pomocy społecznej. Tym samym D Sp. z o.o. istotnie realizuje cel mieszkaniowy w dzierżawionym budynku, nie mniej jednak oprócz zakwaterowania w budynku osób przewlekle chorych będą w nim świadczone także inne usługi. Zatem dzierżawiony budynek nie będzie przeznaczony na cele wyłącznie mieszkaniowe. W tej sytuacji usługi dzierżawy budynku mieszkalnego na rzecz podmiotu, niezależnie od tego w jakim charakterze prawnym będzie on prowadził tam usługi pomocy społecznej sklasyfikowane wg PKWiU 87.20.12.0 nie korzystają ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług, w następstwie czego podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej.

Podobne wnioski wynikają z interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 września 2018 r. nr 0111- KDIB3-2.4012.427.2018.2.MN. W tej ostatniej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, iż jak już wcześniej wskazano, celem innym niż mieszkaniowy jest np. prowadzenie przez najemcę/dzierżawcę działalności gospodarczej na potrzeby, której budynek lub jego części są wynajmowane/wydzierżawiane, co ma miejsce w przedmiotowej sprawie. Cel mieszkaniowy nie jest w niniejszej sprawie zrealizowany, albowiem Wnioskodawca dzierżawi budynek Spółce, na cele niemieszkalne. Spółka w dzierżawionym budynku będzie prowadzić działalność gospodarczą tj. świadczyć w nim usługi w zakresie opieki społecznej, poprzez prowadzenie domu opieki dla osób w podeszłym wieku. (....) Mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie nie zostały spełnione wyżej opisane przesłanki, w związku z czym przedmiotowa dzierżawa budynku przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki prowadzącej dom opieki dla osób w podeszłym wieku, (świadczy usługi pomocy społecznej), nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym Wnioskodawca powinien świadczoną usługę opodatkować według stawki 23%".

Wnioskodawca w pełni podziela stanowisko prezentowane w ww. orzeczeniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, jak również w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. W związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy świadczenie usług najmu całości/części budynku będzie opodatkowane podatkiem VAT według stawki podstawowej, tj. 23 %.

AD. 2

Wnioskodawca w związku z tym, iż nabywa towary/usługi niezbędne do realizacji inwestycji, a następnie do wykonywania czynności opodatkowanych, tj. świadczenia usług najmu na rzecz Podmiotu 3, posiada prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

Podstawą do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z nabyciem towarów/usług niezbędnych do budowy pensjonatu będzie przepis art. 86 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z nim w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wynika ze stanowiska Wnioskodawcy prezentowanego w Ad. 1, najem budynku na rzecz Podmiotu 3 podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej, tj. 23 %. Tym samym będzie istniał bezpośredni związek nabytych usług związanych z realizacją inwestycji budowy pensjonatu ze sprzedażą opodatkowaną (usługami najmu).

W ocenie Wnioskodawcy oznacza to, iż zgodnie ogólnymi zasadami dotyczącymi obniżania podatku należnego o podatek naliczony, Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia podatku naliczonego od nabywanych towarów i usług związanych z budową pensjonatu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary zgodnie z art. 2 pkt 6 ww. ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast, przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów ().

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Należy zauważyć, że generalnie poza wyjątkami wskazanymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają czynności odpłatne.

Należy podkreślić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepis art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Należy ponadto zauważyć, że stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy (w pozycji nr 163 tego załącznika, stanowiącego wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości obecnie 8%, znajdują się usługi związane z zakwaterowaniem, oznaczone symbolem PKWiU 55).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych, dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych, dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy).

W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i podmiotu nabywającego tę usługę.

Powyższe wskazuje, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym, co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

• świadczenie usługi na własny rachunek,

• charakter mieszkalny nieruchomości,

• mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego zamierzającą przeprowadzenie całościowej inwestycji, której efektem będzie wybudowanie budynku usługowego z przeznaczeniem m.in. na krótko lub długoterminowe zakwaterowanie osób, świadczenie usług hotelarskich, usług szkoleniowo - konferencyjnych, oraz który będzie także przystosowany do świadczenia usług pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej.

W celu realizacji inwestycji, Wnioskodawca będzie nabywać towary niezbędne do realizacji inwestycji (materiały budowalne), a także szereg usług, w tym zwłaszcza: usługi budowalne, projektowe/ architektoniczne, prawne/doradcze i inne.

W związku z tym, iż budynek będzie także przystosowany do świadczenia usług pomocy społecznej oraz zakwaterowania, Wnioskodawca dokona rejestracji obiektu w Urzędzie Marszałkowskim - jako obiektu hotelarskiego oraz w Wydziale Polityki Społecznej Urzędu Wojewódzkiego - jako obiektu zapewniającego całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku.

Po zakończeniu inwestycji i oddaniu budynku (obiektu hotelarskiego) do użytku zdatnego do wykonywania ww. usług, Wnioskodawca odda całość lub wydzieloną część budynku w najem Podmiotowi 3, w którym będzie wspólnikiem, wskutek np. wniesienia aportu (m. in. sprzętu potrzebnego do świadczenia ww. usług).

Umowa najmu budynku zostanie zawarta na czas określony, np. 15-stu lat, z możliwością wcześniejszego jej rozwiązania. Umowa najmu będzie w razie potrzeby przedłużana o kolejny okres uzgodniony przez Strony (Wnioskodawcę i Podmiot 3). Miesięczna kwota najmu zostanie ustalona przez Strony na warunkach rynkowych, w tym biorąc pod uwagę: lokalizację, powierzchnię, koszty utrzymania budynku. W razie zmiany otoczenia rynkowego lub upływu czasu, miesięczna kwota najmu zostanie dostosowana do warunków odpowiadającym rynkowym.

Podmiot 3 w najętej całości/części budynku będzie świadczył bezpośrednio usługi pomocy społecznej (zwolnione na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy o VAT) dla pensjonariuszy. Co istotne, wyłącznie Podmiot 3 będzie oferował pobyt w pensjonacie, w tym świadczenie usług zwolnionych od podatku od towarów i usług.

To Podmiot 3 będzie wyłącznie zawierał umowy z poszczególnymi pensjonariuszami, zatrudniał personel niezbędny do wykonywania usług, a także będzie prowadził bieżącą obsługę pensjonatu.

Wnioskodawca powziął wątpliwość czy oddanie w najem budynku Podmiotowi 3, który świadczyć w nim będzie usługi pomocy społecznej podlega opodatkowaniu 23 % stawką podatku VAT.

Jak już wcześniej wskazano, celem innym niż mieszkaniowy jest np. prowadzenie przez najemcę/dzierżawcę działalności gospodarczej na potrzeby, której budynek lub jego części są wynajmowane/wydzierżawiane, co ma miejsce w przedmiotowej sprawie. Cel mieszkaniowy nie jest w niniejszej sprawie zrealizowany, albowiem Wnioskodawca wynajmie budynek Podmiotowi 3, na cele niemieszkalne. Podmiot 3 w wynajmowanym budynku będzie prowadzić działalność gospodarczą tj. świadczyć w nim usługi w zakresie opieki społecznej dla pensjonariuszy.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nie zostały spełnione wyżej opisane przesłanki, w związku z czym przedmiotowy najem budynku/części budynku przez Wnioskodawcę na rzecz Podmiotu 3 świadczącego w tym budynku usługi pomocy społecznej dla pensjonariuszy, nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym Wnioskodawca powinien świadczoną usługę opodatkować według stawki 23%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że usługi najmu świadczone na rzecz Podmiotu 3 są opodatkowane podatkiem od towarów i usług z zastosowaniem stawki podstawowej, tj. 23 %, uznać należy za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 tej ustawy.

W myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ww. ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca realizuje inwestycję, której efektem będzie wybudowanie budynku usługowego z przeznaczeniem m.in. na krótko lub długoterminowe zakwaterowanie osób, świadczenie usług hotelarskich, usług szkoleniowo-konferencyjnych, oraz który będzie także przystosowany do świadczenia usług pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej. Po zakończeniu inwestycji i oddaniu budynku (obiektu hotelarskiego) do użytku zdatnego do wykonywania ww. usług, Wnioskodawca odda całość lub wydzieloną część budynku w najem Podmiotowi 3.

Jak wskazano w niniejszej interpretacji, czynność oddania przez Wnioskodawcę w najem budynku Podmiotowi 3, która świadczyć w nim będzie usługi pomocy społecznej, będzie opodatkowana podatkiem VAT w wysokości 23%.

Zatem, skoro cały budynek będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (najem budynku Podmiotowi 3, który świadczyć w nim będzie usługi pomocy społecznej), Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o całą kwotę podatku VAT naliczonego wnikającego z faktury dokumentującej nabycie towarów i usług związanych z wybudowaniem budynku.

Podkreślić w tym miejscu należy, że z art. 86 ust. 1 ustawy wyraźnie wynika, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek związany z nabytymi towarami i usługami wyłącznie w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych sytuacji.

Zatem w sytuacji, gdy przedmiotowy budynek tylko w części zostanie oddany w najem Podmiotowi 3, a w pozostałej części nie będzie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z wybudowaniem budynku wyłącznie w zakresie, w jakim budynek ten będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, że związku z tym, że nabywa towary/usługi niezbędne do realizacji inwestycji w postaci budynku, który następnie będzie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych, tj. świadczenia usług najmu na rzecz Podmiotu 3, posiada prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto należy wskazać, że zgodnie z zgodnie z art. 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł, którą należy wpłacić w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku. Jak stanowi art. 14f § 2 Ordynacji podatkowa w przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.

Przedmiotowa sprawa dotyczy dwóch zdarzeń przyszłych. Wnioskodawca w dniu 29 marca 2019 r. dokonał wpłaty 160 zł tytułem opłaty od wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. W związku tym, że kwota 80 zł jest wpłatą wyższą od należnej, zatem stanowi nadpłatę w rozumieniu art. 14f § 2b pkt 3 Ordynacji podatkowej i podlega zwrotowi według dyspozycji Wnioskodawcy przekazem pocztowym na adres wskazany w części B.3 wniosku.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej