Opodatkowanie dostawy nieruchomości, brak możliwości uznania za zcp. - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 10.10.2019, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.346.2019.3.RMA, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Opodatkowanie dostawy nieruchomości, brak możliwości uznania za zcp.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2019 r. (data wpływu 7 sierpnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 września 2019 r. (data wpływu 2 października 2019 r.) w odpowiedzi na wezwanie nr 0114-KDIP1-3.4012.346.2019.2.RMA z dnia 19 września 2019 r. (skutecznie doręczone w dniu 23 września 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży działek gruntu oraz uznania nieruchomości za zorganizowaną część przedsiębiorstwa i wyłączeniu jej dostawy z opodatkowania podatkiem od towarów i usług - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 sierpnia 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży działek gruntu oraz uznania nieruchomości za zorganizowaną część przedsiębiorstwa i wyłączeniu jej dostawy z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Wniosek został uzupełniony w dniu 30 września 2019 r. pismem z dnia 30 września 2019 r. (data wpływu 2 października 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (opis przedstawiony w uzupełnieniu wniosku):

Sp. z o.o., której przedmiotem działalności jest prowadzenie agencji pracy tymczasowej zamierza zbyć na rzecz S.A. (również prowadzącą działalność skupiającą się na prowadzeniu agencji pracy tymczasowej) nieruchomość niezabudowaną, położoną we wsi (), gmina (), powiat (), województwo (), składającą się z działek o numerach ewidencyjnych: (). Działka () w wyniku decyzji Wójta Gminy () nr (), która uprawomocniła się dnia 27 września 2019 r., została podzielona na dwie oddzielne: (). Działki nie są związane z prowadzoną przez Sp. z o.o. działalnością gospodarczą, nie służą do realizacji przedmiotowej działalności Sp. z o.o. Działki nie są obciążone żadnymi zobowiązaniami, nie zostały też zawarte żadne umowy, których przedmiotem byłaby ww. nieruchomość (najmu, dzierżawy czy inne umowy o podobnym charakterze), związane z działalnością zarobkową czy też prawami do korzystania z nieruchomości wynikającymi z innych stosunków prawnych.

Nieruchomość nie była wcześniej zabudowana ani ulepszana przez właściciela (Sp. z o.o.), nie były na niej prowadzone żadne prace. Zakup nieruchomości stanowił swego rodzaju inwestycję na przyszłość. Działki, jak już wcześniej wspomniano, stanowią nieruchomość gruntową niezabudowaną sklasyfikowaną jako grunt rolny/orny. Działki zostały objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (zgodnie z którym zdecydowano o podstawowym przeznaczeniu jako tereny mieszkaniowe, oznaczonym w planie symbolem: 1.MN.6 - tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej wolnostojącej lub bliźniaczej małych domów mieszkalnych). Nieruchomości posiadają plany budowy, które mają zostać sprzedane na rzecz S.A. Wykorzystanie planów budowy przez S.A. nie jest pewne. W okresie poprzedzającym zbycie ww. działek S.A. nabyła za wynagrodzeniem, w drodze trójstronnego porozumienia część kontraktów od Sp. z o.o.

Kontrakty te w żadnym zakresie nie były powiązane bezpośrednio czy pośrednio z nieruchomością. W miesiącach maj/czerwiec bieżącego roku z pracownikami Sp. z o.o. zostały za porozumieniem stron rozwiązane umowy o pracę. Pracownicy zostali następnie zatrudnieni w S.A. Z wyżej wymienioną nieruchomością pracowników nie łączy żadna więź prawna czy faktyczna. Obie spółki są czynnymi podatnikami VAT i w chwili zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości obie spółki również będą zarejestrowane jako podatnicy VAT czynni. W zakresie zbycia nieruchomości między spółkami zostały przekazane zaliczki na zakup nieruchomości oraz wystawione odpowiednie faktury zaliczkowe. Między spółkami zachodzi powiązanie osobowe: w osobie prezesa Sp. z o.o. oraz S.A. występuje ta sama osoba J.G., zaś w zakresie posiadania udziałów w spółkach: Sp. z o.o.: 95 udziałów J.G./5 udziałów M.B.; S.A.: 50 udziałów J.G./50 udziałów M.B.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania

(sformułowane w odpowiedzi na wezwanie z dnia 30 września 2019 r.):

Czy sprzedaż nieruchomości przez Sp. z o.o. na rzecz S.A., składającej się z działek o numerach ewidencyjnych: (), która została objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, jest zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej u.p.t.u.)?
Czy wymieniona w stanie faktycznym nieruchomość może zostać uznana na podstawie art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług za zorganizowaną część przedsiębiorstwa i tym samym skorzystać ze zwolnienia z obowiązku opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko wynikające z uzupełnienia wniosku):

Stanowisko do pytania 1

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u. zwolnieniu podlega dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Art. 2 pkt 33 u.p.t.u. wyjaśnia pojęcie terenów budowlanych. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że nieruchomość, która ma być przedmiotem sprzedaży, posiada cechy gruntu przeznaczonego do zabudowy zgodnie z miejscowym planem zagospodarowana przestrzennego. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy () zatwierdzonym uchwałą Rady Gminy () Nr () z dnia 23 sierpnia 2003 r. opublikowaną w Dz. Urz. Woj. () Nr (), poz. () z (), działki będące przedmiotem sprzedaży objęte są owym planem w celu dokonania na nich zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej wolnostojącej lub bliźniaczej małych domów mieszkalnych (symbol 1.MN.6 ww. planu).

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) z dnia 29 stycznia 2016 r. I FSK 1726/14 przez pojęcie teren przeznaczony pod zabudowę użyte w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług należy rozumieć teren o takim przeznaczeniu wynikającym z zakwalifikowania w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego bądź w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania.

W przedstawionym stanie faktycznym takowe zaklasyfikowanie terenu bez wątpienia miało miejsce. Biorąc więc powyższe pod uwagę zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż nieruchomości nie podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u. w związku z art. 2 pkt 33 u.p.t.u.

Stanowisko do pytania 2

Na temat możliwości zaklasyfikowania pewnej części majątku jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 30 listopada 2017 r. I FSK 418/16. Jedna z tez jaką Sąd wyraził w swym uzasadnieniu brzmi: Zespół składników majątkowych posiada zdolność do samodzielnej działalności w sytuacji, gdy sam w sobie, bez uzupełniania go o dodatkowe elementy (po nabyciu i włączeniu do przedsiębiorstwa nabywcy) zdolny jest do prowadzenia działalności. W takiej sytuacji można go uznać za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. W przedstawionym stanie faktycznym bez wątpienia nie występują przesłanki mogące zaklasyfikować nieruchomość, która jest elementem majątku Sp. z o.o. jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Po nabyciu nieruchomości gruntowej przez S.A. również nie zaistniałaby jakakolwiek możliwość wykorzystania jej do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Jak wskazano w stanie faktycznym przedmiotem zbycia są plany budowy. Fakt przyszłej możliwości wykorzystania nieruchomości będącej przedmiotem zbycia również nie przesądza o zaklasyfikowaniu jej jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa, gdyż zgodnie z tezą zespół składników majątkowych nie może być uzupełniony o dodatkowe elementy, którymi w tym przypadku mogłyby być realizacje zbywanych planów.

Innym wyrokiem odnoszącym się do zakresu pojęcia zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest wyrok NSA z dnia 23 listopada 2017 r. I FSK 327/16: [] w kształcie, w jakim zespół ten jest zbywany, może on wykonywać określone zadania gospodarcze. Innymi słowy, realizacja określonych zadań gospodarczych możliwa jest z wykorzystaniem określonego zespołu składników majątkowych, nie zaś dopiero w połączeniu z innymi składnikami majątkowymi, czy też dopiero w połączeniu z przedsiębiorstwem nabywcy. Można stwierdzić, iż przedmiotowa nieruchomość w postaci niezabudowanych gruntów w żaden sposób nie może posłużyć do wykonywania jakichkolwiek zadań gospodarczych - czy to czy nawet w połączeniu z przedsiębiorstwem nabywcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ad 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług () podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu,

po drugie czynność wykonywana jest przez podmiot, który jest podatnikiem VAT.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jak stanowi art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. () stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Ustawodawca przewidział także obniżone stawki podatku od towarów i usług lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług ujęte zostały między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Przez tereny budowlane - zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i gospodarowaniu przestrzennym.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Sp. z o.o. (Spółka), której przedmiotem działalności jest prowadzenie agencji pracy tymczasowej zamierza zbyć na rzecz S.A. (również prowadzącą działalność skupiającą się na prowadzeniu agencji pracy tymczasowej) nieruchomość niezabudowaną, składającą się z działek o numerach ewidencyjnych: (). Działka () została podzielona na dwie oddzielne: (). Działki nie są związane z prowadzoną przez Sp. z o.o. działalnością gospodarczą, nie służą do realizacji przedmiotowej działalności. Działki nie są obciążone żadnymi zobowiązaniami, nie zostały też zawarte żadne umowy, których przedmiotem byłaby ww. nieruchomość (najmu, dzierżawy czy inne umowy o podobnym charakterze), związane z działalnością zarobkową czy też prawami do korzystania z nieruchomości wynikającymi z innych stosunków prawnych.

Nieruchomość nie była wcześniej zabudowana ani ulepszana przez właściciela, nie były na niej prowadzone żadne prace. Zakup nieruchomości stanowił swego rodzaju inwestycję na przyszłość. Działki stanowią nieruchomość gruntową niezabudowaną sklasyfikowaną jako grunt rolny/orny. Działki zostały objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (zgodnie z którym zdecydowano o podstawowym przeznaczeniu jako tereny mieszkaniowe, oznaczonym w planie symbolem: 1.MN.6 - tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej wolnostojącej lub bliźniaczej małych domów mieszkalnych). Nieruchomości posiadają plany budowy, które mają zostać sprzedane na rzecz S.A. Wykorzystanie planów budowy przez S.A. nie jest pewne. W okresie poprzedzającym zbycie ww. działek S.A. nabyła za wynagrodzeniem, w drodze trójstronnego porozumienia część kontraktów od Sp. z o.o.

Wątpliwości Spółki dotyczą możliwości zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, do sprzedaży opisanej we wniosku nieruchomości, składającej się ww. działek ewidencyjnych.

Z wyżej przytoczonych przepisów wynika, że generalnie opodatkowane podatkiem są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę). Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę są zwolnione od podatku.

Jak wskazano, opodatkowane są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.

Natomiast przeznaczenie określonego gruntu jako terenu budowlanego, w myśl ww. przepisów, należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz w przypadku braku takiego planu wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Z opisanej sytuacji wynika, że działki gruntu o numerach ewidencyjnych: () zostały objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jako tereny mieszkaniowe, oznaczone w planie symbolem 1.MN.6 tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej wolnostojącej lub bliźniaczej małych domów mieszkalnych.

Tym samym stosownie do definicji określonej w art. 2 pkt 33 ustawy stanowią one tereny budowlane.

Zatem sprzedaż tych działek (nieruchomości z nich się składającej) na rzecz S.A. nie będzie zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie uregulowań art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy (nie jest to dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane).

Stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Ad 2

Przedmiotem wątpliwości jest również możliwość uznania ww. nieruchomości za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, a tym samym wyłączenie jej dostawy z zakresu opodatkowania podatkiem od towarów i usług stosownie do uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa wynika z art. 2 pkt 27e ustawy, zgodnie z którym przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Dla uznania zbywanego majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa podstawowym wymogiem jest to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,

zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest dowolnym zbiorem składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) wchodzących w skład przedsiębiorstwa, ale wyodrębnionym organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie zespołem tych składników, zdolnym do samodzielnej realizacji określonych zadań gospodarczych. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Przy ocenie, czy składniki majątku powinny być uznane za zorganizowaną część przedsiębiorstwa uwzględnić należy następujące okoliczności:

zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz
faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji (wyrok TSUE z dnia 30 maja 2013 r. w sprawie C-651/11 X BV, pkt 34).

Wskazanej oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji. Tym samym w przypadku, gdy konieczne dla kontynuowania działalności gospodarczej jest angażowanie przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji lub podejmowanie dodatkowych działań, brak jest możliwości stwierdzenia, że w danym przypadku zespół składników majątkowych stanowi ZCP.

Jak wskazał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie C 444/10 Schriever przekazanie całości lub części aktywów należy interpretować w taki sposób, że obejmuje ono przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą. Podobne stanowisko prezentowane jest w orzecznictwie sądów administracyjnych (wyroki NSA z dnia 25 czerwca 2013 r. sygn. akt I FSK 955/12 oraz z dnia 24 listopada 2016 r. sygn. akt I FSK 1316/15). Zgodnie natomiast z orzecznictwem TSUE (wyrok z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Christel Schriever, pkt 26) ocena, jakie dobra ruchome lub nieruchome są niezbędne do utworzenia przedsiębiorstwa lub ZCP, musi być dokonywana () z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej.

Odnosząc powyższe rozważania do zaistniałej sytuacji trudno byłoby uznać, że opisana we wniosku nieruchomość jest określonym zespołem składników, wyodrębnionym w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonym do realizacji określonych zadań gospodarczych. Jak bowiem wskazała Spółka, nabyte przez nią działki, mające być obecnie przedmiotem sprzedaży, nie są związane z prowadzoną przez Nią działalnością gospodarczą, nie służą do realizacji przedmiotowej działalności Sp. z o.o. (Spółka prowadzi działalność agencji pracy tymczasowej). Zakup tej nieruchomości stanowił inwestycję na przyszłość.

Na uznanie transakcji za zorganizowaną część przedsiębiorstwa nie będzie również mieć wpływu fakt, że na rzecz S.A. mają zostać sprzedane plany budowy, które posiadają nieruchomości. Wykorzystanie tych planów przez nabywcę nie jest bowiem pewne. Należy również mieć na uwadze, że dopiero po uzupełnieniu przedmiotu transakcji (nieruchomości składającej się z wymienionych działek gruntu) o ww. plany budowy (i zapewne o szereg innych elementów) nabywca miałby potencjalną możliwość wykorzystania ich w prowadzonej działalności gospodarczej. Natomiast dla uznania zespołu składników za zorganizowaną część przedsiębiorstwa nabywający powinien mieć faktyczną możliwość kontynuowania działalności zbywcy w oparciu o te składniki (bez konieczności uzupełnienia ich o inne).

W zaistniałej sytuacji nie ma mowy o jakimkolwiek kontynuowaniu działalności zbywcy, jeśli nieruchomość ta w ogóle nie była wykorzystywana przez Spółkę w jej działalności (zakup był traktowany jako inwestycja).

Zatem wymieniona we wniosku nieruchomość nie będzie uznana za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w myśl uregulowań art. 2 pkt 27e ustawy i jej zbycie nie będzie czynnością wyłączoną z opodatkowania podatkiem od towarów i usług stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy.

Stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych sprawa będzie rozpatrzona w odrębnym postępowaniu.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie