Temat interpretacji

opodatkowanie czynności udzielania pożyczek

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 czerwca 2019 r. (data wpływu 5 lipca 2019 r.), uzupełnionym pismem z 29 lipca 2019 r. (data wpływu 5 sierpnia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności udzielania pożyczek jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lipca 2019 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 29 lipca 2019 r. (data wpływu 5 sierpnia 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 24 lipca 2019 r. znak: 0111-KDIB4.4014.220.2019.1.JKU. Z pisma tego wynika, że Wnioskodawca oczekuje również interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług. Wnioskodawca pismem z 29 lipca 2019 r. postawił pytanie i sformułował własne stanowisko w zakresie podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej P.) - planuje zawieranie z powiązanymi z nią spółkami z ograniczoną odpowiedzialnością (powiązanie polega na tym, że ten sam podmiot jest jedynym udziałowcem P. i każdej z pozostałych spółek) - dalej zwanymi Spółkami, a każda z nich osobno Spółką - umów regulujących zasady wzajemnego udzielania pożyczek.

Zgodnie z przyjętym założeniem, P. zawarła lub zawrze z daną Spółką dwie umowy:

1. na podstawie pierwszej z nich, P. byłaby zobowiązana do udzielania danej Spółce pożyczek do wysokości określonego w umowie limitu kwotowego. Limit ten byłby odnawialny tzn. każda spłata pożyczki przez Spółkę w trakcie trwania umowy skutkowałaby odnowieniem limitu do wysokości kwoty spłaconej pożyczki. Pożyczki byłyby oprocentowane według przewidzianej w umowie stopy, stanowiącej sumę stopy bazowej (WIBOR) oraz ustalonej w umowie marży.
2. na podstawie drugiej umowy dana Spółka byłaby zobowiązana do udzielania P. pożyczek do wysokości określonego w umowie limitu kwotowego. Limit ten byłby odnawialny tzn. każda spłata pożyczki przez Spółkę w trakcie trwania umowy skutkowałaby odnowieniem limitu do wysokości kwoty spłaconej pożyczki. Pożyczki byłyby oprocentowane według przewidzianej w umowie stopy, stanowiącej sumę stopy bazowej (WIBOR) oraz ustalonej w umowie marży.

Pożyczki będą udzielane przez Spółki na rzecz P. lub przez P. na rzecz Spółek pod warunkiem posiadania nadwyżek środków finansowych umożliwiających udzielenie pożyczki.

P. oraz Spółki mają siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zarówno P., jak i każda ze Spółek jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny.

Spółki prowadzą lub mają prowadzić działalność gospodarczą związaną z wytwarzaniem energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych - większość z nich to spółki produkujące energię z tych źródeł (elektrownie lub elektrociepłownie), a pozostałe świadczą usługi związane z dystrybucją tej energii, przygotowaniem inwestycji, serwisem, czy badaniami i rozwojem w zakresie energii z ww. źródeł.

W przedmiocie działalności P. oraz każdej ze Spółek, określonym w umowach spółek, wskazano działalność mieszczącą się w PKD 64.92.z pozostałe formy udzielania kredytów.

W związku z powyższym opisem w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytanie:

Czy z tytułu udzielanych przez Spółki na rzecz P. pożyczek Spółki są zwolnione od podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu udzielanych przez Spółki na rzecz P. pożyczek Spółki są zwolnione od podatku towarów i usług.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b upcc, opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają m.in. umowy pożyczki. Jednakże w myśl art. 2 pkt 4 upcc, opodatkowaniu tym podatkiem nie podlegają czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższy przepis znajdzie zastosowanie do pożyczek udzielanych mu przez Spółki, gdyż z tytułu dokonania tych czynności będą one zwolnione od podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług objęta jest m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Udzielenie pożyczki nie stanowi dostawy towarów, niemniej jednak spełnia przesłanki uznania go za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym jest to każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Udzielenie pożyczki bezspornie stanowi świadczenie na rzecz jego odbiorcy (pożyczkobiorcy), który jest beneficjentem (konsumentem) świadczenia, uzyskującym w związku z tym określoną korzyść majątkową (pozyskanie finansowania). Zasadne jest więc zakwalifikowanie udzielenia pożyczki jako świadczenia usług w rozumieniu ustawy o VAT.

Jednocześnie w przypadku oprocentowanych pożyczek świadczenie to ma charakter odpłatny. Oprocentowanie pożyczki stanowi bowiem wynagrodzenie usługodawcy - świadczenie wzajemne (ekwiwalent) otrzymywane od drugiej strony.

Z powyższych względów udzielanie pożyczek przez Spółki na rzecz P., za wynagrodzeniem, w postaci oprocentowania, stanowi odpłatne świadczenie usług. Objęte przedmiotowym zakresem zastosowania przepisów ustawy o VAT. Korzysta ono jednak ze zwolnienia od podatku przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT dla usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych. Jednocześnie Spółki udzielając pożyczek na rzecz P. działać będą w charakterze podatników VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT:

1. Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności (...).

2. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników. A także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Mając powyższe na uwadze, w pierwszej kolejności należy wskazać, że każda ze Spółek jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny i każda z nich prowadzi działalność gospodarczą produkcyjną, handlową lub usługową. W konsekwencji każdej z nich przysługuje status producenta, handlowca lub usługodawcy w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Jednocześnie Spółki jako osoby prawne, w przeciwieństwie do osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, nie wykonują czynności należących do sfery prywatnej i nie zarządzają majątkiem prywatnym. Wobec tego wszelkie czynności Spółek, w szczególności obejmujące wykorzystanie ich majątku, należą do płaszczyzny zawodowej i związane są z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Z tego względu wykonanie przez Spółki usługi w postaci udzielenia pożyczki mieści się w pojęciu wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT - co przemawia za wnioskiem, iż udzielając pożyczek na rzecz Wnioskodawcy Spółki działają w charakterze podatników podatku od towarów i usług.

Niezależnie od powyższego, za wnioskiem, iż pożyczki udzielane będą w ramach działalności gospodarczej przemawiają następujące okoliczności:

Po pierwsze, pożyczki będą udzielane odpłatnie - za oprocentowaniem, które zgodnie z przepisami o podatku dochodowym stanowić będzie dla Spółek przychód z prowadzonej działalności gospodarczej.

Po drugie, pożyczki będą udzielane z zasobów przedsiębiorstwa prowadzonego przez daną Spółkę - stanowić będą zagospodarowanie własnych środków finansowych Spółek, stanowiących kapitał wypracowany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (nadwyżkę finansową środków uzyskanych z prowadzonej działalności).

Po trzecie, każda ze Spółek udzielających pożyczek na rzecz P. ma jako przedmiot działalności określony w umowie spółki m.in. działalność mieszczącą się w PKD 64.92.Z pozostałe formy udzielania kredytów, która obejmuje w szczególności udzielanie pożyczek pieniężnych poza systemem bankowym. Jest to kolejna przesłanka świadcząca o tym, że intencją Spółek jest prowadzenie w sposób stały profesjonalnej działalności w zakresie udzielania pożyczek.

Po czwarte wreszcie, planowana formuła umów, jakie mają być zawarte przez poszczególne Spółki z P., zgodnie z którą Spółki mają udzielać P. pożyczek do wysokości określonego w umowie limitu kwotowego, jednakże limit byłby odnawialny (każda spłata pożyczki przez Spółkę w trakcie trwania umowy skutkowałaby odnowieniem limitu do wysokości kwoty spłaconej pożyczki), zakłada ciągłość współpracy stron w tym zakresie. Zgodnie z przyjętym założeniem, pożyczki nie będą zatem udzielane incydentalnie, lecz w sposób częstotliwy.

Należy przy tym uwzględnić, że na analogicznych zasadach pożyczki będą udzielane przez P. na rzecz poszczególnych Spółek; strony planują stałą współpracę w zakresie wzajemnego finansowania, w zależności od bieżących potrzeb poszczególnych podmiotów i dysponowania przez nie wolną nadwyżką środków finansowych.

Udzielanie pożyczek przez Spółki na rzecz P. ma zatem stanowić stałe uzupełnienie prowadzonej przez nie działalności gospodarczej, wiążące się z uzyskiwaniem w sposób ciągły przychodu (oprocentowania) z tytułu świadczenia usług finansowych.

Także z tego względu udzielania pożyczek przez Spółki mieści się w pojęciu działalność gospodarcza zdefiniowanym w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. W konsekwencji udzielając pożyczek Spółki będą działać w charakterze podatników VAT.

Dodać należy, że stanowisko, zgodnie z którym w warunkach takich jak opisane powyżej, udzielanie pożyczek przez osoby prawne będące przedsiębiorcami, stanowi odpłatne świadczenie usług zwolnionych z VAT, które nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, ma również oparcie w licznych interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

Przykładowo można wskazać na interpretacje indywidualne:

• nr 3063-ILPP1-1.4512.49.2017.1.MJ z dnia 14 marca 2017 r.,
• nr 0111-KDIB3-1.4012.705.2017.1.KO z dnia 20 listopada 2017 r.,
• nr 0111-KDIB3-1.4012.177.2018.3.AB z dnia 28 maja 2018 r.,
• nr 0111-KDIB3-1.4012.244.2018.2.IK z dnia 24 maja 2018 r.,
• nr 0111-KDIB3-1.4012.500.2018.4.ICz z dnia 23 sierpnia 2018 r.

Całokształt przedstawionych okoliczności przemawia więc za uznaniem za prawidłowe stanowiska Wnioskodawcy, iż w związku z udzieleniem przez Spółki pożyczek na rzecz P., po stronie P. nie będzie powstawał obowiązek podatkowy w podatku do czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Na wstępie niniejszej interpretacji należy wyjaśnić, iż Wnioskodawca (pożyczkobiorca) został uznany za podmiot zainteresowany w sprawie będącej przedmiotem wniosku w związku z możliwością opodatkowania ww. czynności podatkiem od czynności cywilnoprawnych w przypadku, gdyby czynność udzielenia pożyczki przez pożyczkodawcę nie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

1. w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
2. świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca - spółka z ograniczoną odpowiedzialnością - planuje zawieranie z powiązanymi z nią spółkami z ograniczoną odpowiedzialnością umów regulujących zasady wzajemnego udzielania pożyczek.

Zgodnie z przyjętym założeniem, P. zawarła lub zawrze z daną Spółką dwie umowy:

1. Wnioskodawca byłby zobowiązany do udzielania danej Spółce pożyczek do wysokości określonego w umowie limitu kwotowego. Limit ten byłby odnawialny tzn. każda spłata pożyczki przez Spółkę w trakcie trwania umowy skutkowałaby odnowieniem limitu do wysokości kwoty spłaconej pożyczki. Pożyczki byłyby oprocentowane według przewidzianej w umowie stopy, stanowiącej sumę stopy bazowej (WIBOR) oraz ustalonej w umowie marży.
2. Spółka byłaby zobowiązana do udzielania Wnioskodawcy pożyczek do wysokości określonego w umowie limitu kwotowego. Limit ten byłby odnawialny tzn. każda spłata pożyczki przez Spółkę w trakcie trwania umowy skutkowałaby odnowieniem limitu do wysokości kwoty spłaconej pożyczki. Pożyczki byłyby oprocentowane według przewidzianej w umowie stopy, stanowiącej sumę stopy bazowej (WIBOR) oraz ustalonej w umowie marży.

Pożyczki będą udzielane przez Spółki na rzecz Wnioskodawcy lub przez Wnioskodawcę na rzecz Spółek pod warunkiem posiadania nadwyżek środków finansowych umożliwiających udzielenie pożyczki. Wnioskodawca oraz Spółki mają siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zarówno Wnioskodawca jak i każda ze Spółek jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny.

Spółki prowadzą lub ma prowadzić działalność gospodarczą związaną z wytwarzaniem energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych - większość z nich to spółki produkujące energię z tych źródeł (elektrownie lub elektrociepłownie), a pozostałe świadczą usługi związane z dystrybucją tej energii, przygotowaniem inwestycji, serwisem, czy badaniami i rozwojem w zakresie energii z ww. źródeł. W przedmiocie działalności Wnioskodawcy oraz każdej ze Spółek, określonym w umowach spółek, wskazano działalność mieszczącą się w PKD 64.92.Z pozostałe formy udzielania kredytów.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy z tytułu udzielanych przez Spółki na rzecz Wnioskodawcy pożyczek Spółki są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145). Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy należy stwierdzić, że czynność udzielenia pożyczek, będzie spełniać przesłanki uznania tej czynności za podlegającą opodatkowaniu. Udzielenie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług.

W konsekwencji wskazane we wniosku czynności udzielania przez Pożyczkodawców (Spółki) pożyczek na rzecz Wnioskodawcy stanowią odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie zaś z art. 146aa ust. 1 pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

W odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, należy wskazać, że czynność udzielenia oprocentowanych pożyczek przez Pożyczkodawców (Spółki) stanowi czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy. Z uwagi na to, że usługa ta mieści się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy jako wymieniona wprost w tym przepisie - usługa udzielania pożyczek przez Pożyczkodawców (Spółki) na rzecz Wnioskodawcy, korzystać będzie ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług należy uznać za prawidłowe.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydana w odrębnym rozstrzygnięciu.

Zauważyć należy również, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). A zatem wniosek o wydanie interpretacji może być złożony tylko w indywidualnej sprawie zainteresowanego. Z tych też względów - z uwagi na indywidualny charakter interpretacji przepisów prawa podatkowego - zaznacza się, iż niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy jedynie Wnioskodawcy, nie zaś Pożyczkodawców. Uwzględniając powyższe wskazać należy, iż interpretacja nie wywołuje skutków prawnych dla świadczących usługę Pożyczkodawców. W konsekwencji regulacje zawarte w art. 14k-14n ustawy Ordynacja podatkowa nie będą miały zastosowania dla Pożyczkodawców (Spółek).

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej