Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Wnioskodawca prawidłowo uznaje, że w odniesieniu do wydatków poniesionych w ramach realizacji Projektu przysługuje mu częściowe prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w oparciu o proporcje, o których mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy o VAT oraz art. 90 ust. 2 i 3 ustawy o VAT.
2. Wnioskodawca prawidłowo uznaje, że obniżenia tego powinien dokonywać w oparciu o proporcje obliczone odrębnie dla Szkoły jako jednostki budżetowej Miasta, zgodnie z § 3 ust. 1 i 3 Rozporządzenia oraz art. 90 ust. 10a-10b ustawy o VAT.
3. Wnioskodawca prawidłowo uznaje, że w przypadku, gdy proporcja obliczona dla Szkoły na podstawie § 3 ust. 3 Rozporządzenia ws prewspółczynnika nie przekracza 2%, ma on prawo - z uwagi na treść art. 86 ust. 2g w zw. z art. 90 ust. 10 pkt 2 ustawy o VAT - uznać, że proporcja ta wynosi 0%, a w związku z tym, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków poniesionych w ramach Projektu lub ubiegania się jego zwrot.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług bądź też dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. gdy odliczenia dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku VAT oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są przez tego podatnika wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Zasada ta wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy o VAT generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego uzupełniają regulacje zawarte w art. 86 ust. 2a-2h tej ustawy.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkami niemającymi zastosowania w niniejszej sprawie), gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej sposobem określenia proporcji. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Zgodnie z art. 86 ust. 22 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może w drodze rozporządzenia określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Na podstawie ww. przepisu zostało wydane Rozporządzenie ws tzw. prewspółczynnika. Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji. W Rozporządzeniu zostali wskazani podatnicy, do których przepisy w nim zawarte się odnoszą, a wykaz ten obejmuje m.in. jednostki samorządu terytorialnego.

Zgodnie z § 3 ust. 1 Rozporządzenia, w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego. Oznacza to, że w przypadku jednostki samorządu terytorialnego, sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla: urzędu obsługującego jednostki samorządu terytorialnego (tj. Urzędu Miasta), samorządowej jednostki budżetowej, samorządowego zakładu budżetowego.

W przypadku jednostek samorządu terytorialnego, nie jest więc ustalany jeden całościowy sposób określenia proporcji dla jednostki samorządu terytorialnego jako osoby prawnej, lecz ustalane są odrębnie sposoby określenia proporcji dla wymienionych wyżej jego poszczególnych jednostek organizacyjnych.

Sposób kalkulacji wskaźnika proporcji VAT właściwego dla jednostek budżetowych został wskazany w § 3 pkt 3 Rozporządzenia i jest on określany według wzoru:

X = (A x 100)/D

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X - proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A - roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez jednostkę budżetową, stanowiący część rocznego obrotu jednostki samorządu terytorialnego z działalności gospodarczej,

D - dochody wykonane jednostki budżetowej.

Należy ponadto zauważyć, że w przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowanych podatkiem VAT oraz zwolnionych z opodatkowania tym podatkiem, należy mieć również na uwadze uregulowania zawarte w art. 90 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to - na mocy art. 90 ust. 2 ustawy - podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Zgodnie z art. 90 ust. 10a ustawy, w przypadku jednostki samorządu terytorialnego proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego. Przepisy ust. 3-6 i 8-10 stosuje się odpowiednio.

Powyższe oznacza, że dla celów proporcjonalnego odliczenia, o którym mowa w art. 90 ust. 2 ustawy, przyjmuje się proporcję wyliczoną odrębnie dla każdej jednostki organizacyjnej, w tym dla jednostki budżetowej, w przypadku wykonywania przez tę jednostkę czynności opodatkowanych i zwolnionych z VAT.

Na podstawie art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku, gdy proporcja określona zgodnie z art. 90 ust. 2-8: przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%; nie przekroczyła 2% - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Zgodnie z art. 86 ust. 2g ustawy o VAT, ww. przepis art. 90 ust. 10 stosuje się odpowiednio w odniesieniu do proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a tej ustawy. Powyższe oznacza, że także w odniesieniu do tzw. prewspółczynnika, w przypadku, gdy wartość tej proporcji obliczona na podstawie przepisów Rozporządzenia nie przekroczyła 2%, podatnik ma prawo uznać, że wynosi ona 0%.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Miasto realizuje projekt termomodernizacji budynku Szkoły Podstawowej. W budynku tym jest/będzie następująca działalność: działalność statutowa Szkoły w zakresie edukacji publicznej - nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, działalność opodatkowana w postaci wynajmu powierzchni (wynajem pomieszczeń sali gimnastycznej, wynajem pojedynczych sal lekcyjnych na spotkania oraz wynajem powierzchni kuchennej z możliwością prowadzenia przez najemcę w jednym z lokali sprzedaży artykułów spożywczych; wynajem powierzchni dotyczy jedynie niewielkiej części powierzchni użytkowej budynku Szkoły, nie ma charakteru stałego, a przychody osiągane z tego tytułu są nieznaczne dla budżetu Szkoły i marginalne dla budżetu Miasta; umowy najmu zawiera dyrekcja Szkoły).

W związku z tym, że efekty Projektu będą wykorzystywane przez Szkołę do całokształtu prowadzonej przez nią działalności, Wnioskodawca nie ma możliwości dokonania tzw. alokacji bezpośredniej, tj. przypisania omawianych wydatków w całości do działalności gospodarczej, a w ramach tej działalności - do czynności opodatkowanych i zwolnionych z VAT. W ocenie Miasta powyższe oznacza, że w odniesieniu do wydatków poniesionych w ramach realizacji Projektu przysługuje mu częściowe prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w oparciu o proporcje, o których mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy o VAT oraz art. 90 ust. 2 i 3 ustawy o VAT.

W ocenie Miasta, ponieważ efekty Projektu będą wykorzystywane wyłącznie przez Szkołę jako odrębną jednostkę organizacyjną Miasta, z uwagi na przepisy § 3 ust. 1 i 3 Rozporządzenia oraz art. 90 ust. 10a-10b ustawy o VAT, ww. odliczenia należy dokonywać w oparciu o proporcje właściwe dla Szkoły jako jednostki budżetowej. Wnioskodawca będzie miał zatem prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizowanym Projektem z zastosowaniem sposobu określenia proporcji, o którym mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy przy uwzględnieniu § 3 ust. 1 i 3 Rozporządzenia oraz z zastosowaniem wskaźnika proporcji ustalonego zgodnie z art. 90 ust. 2 i ust. 3 ustawy, na podstawie danych jednostki wykorzystującej zakupione towary i usługi, tj. na podstawie danych Szkoły.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, wskaźnik proporcji, o którym mowa w § 3 ust. 3 Rozporządzenia wyliczony w oparciu o dane Szkoły wynosi poniżej 2% (dokładnie: 1,46%), na skutek czego Wnioskodawca uznał na podstawie art. 90 ust. 10 pkt 2 oraz art. 86 ust. 2g w zw. z art. 90 ust. 10 pkt 2 ustawy, że proporcja ta wynosi 0%. W ocenie Miasta powyższe oznacza, że Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z przedmiotowym Projektem.

Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe, m.in. w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej Nr 0115-KDIT1-2.4012.261.2018.2.KSZ z 11 maja 2018 r., gdzie stwierdzono, że:

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa podatkowego pozwala na stwierdzenie, że skoro proporcja wyliczona dla Szkoły Podstawowej - na podstawie art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług i § 3 ust. 2 przywołanego rozporządzenia - nie przekracza 2%, Gmina będzie mogła skorzystać z uprawnienia wynikającego z art. 90 ust. 10 pkt 2 i art. 86 ust. 2g ustawy, czyli będzie mogła uznać, że proporcja ta wynosi 0%. W takim przypadku Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z realizacją ww. projektu.

Analogiczne stanowisko zostało przedstawione:

• w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej Nr 0115-KDIT1-2.4012.253.2018.2.KSZ z 11 maja 2018 r.,
• w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej Nr 0112-KDIL4.4012.330.2018.2.NK z 5 września 2018 r.,
• w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej Nr 0112-KDIL2-2.4012.40.2017.1.MŁ z 16 maja 2017 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej