Stanowisko Wnioskodawcy:

Pytanie nr 1

Zdaniem Wnioskodawcy, Świadczenia wykonywane przez Faktora na rzecz Wnioskodawcy prowadzącego działalność poprzez Oddział, w tym Świadczenia objęte zakresem Porozumienia, stanowią kompleksową usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

1. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 Ustawy o VAT.
2. Pojęcie świadczenia usług na gruncie VAT ma szeroki zakres. Należy przez nie rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie, powstrzymanie się od działania (nieczynienie bądź też tolerowanie - znoszenie określonych stanów rzeczy).

Dla kwalifikacji danego świadczenia jako usługi podlegającej opodatkowaniu VAT niezbędne jest, aby:

1. świadczenie wykonywane było w ramach umowy zobowiązaniowej,
2. jedna ze stron takiej umowy powinna być beneficjentem świadczenia,
3. wskutek wykonywania świadczenia podmiot ten odnosi korzyści o charakterze majątkowym,
4. świadczenie to powinno mieć charakter odpłatny,
5. powinien istnieć związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności, który powinien mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można stwierdzić, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

1. Powyższe przesłanki opodatkowania usług podatkiem VAT są jednolicie rozumiane w orzecznictwie sądów administracyjnych i Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE):
   1. Usługą jest świadczenie niebędące dostawą towarów, w przypadku którego istnieje bezpośredni odbiorca odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść (tak m.in. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z. dnia 9 kwietnia 2009 r., sygn. akt III SA/WA 154/09, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (WSA) w Bydgoszczy z dnia 30 stycznia 2018 r., sygn. akt I SA/Bd 1006/17).
   2. Świadczenie podlega opodatkowaniu VAT, kiedy wykonywane jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może być uznana za bezpośredniego beneficjenta usługi - tak WSA w Gliwicach w wyroku z dnia 27 lutego 2012 r., sygn. akt III SA/GI 1076/11.
   3. Jak wskazał WSA w Warszawie w wyroku z dnia 17 listopada 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 230/15: Przez pojęcie świadczenia usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług lub dostawy towarów, to - co do zasady - niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności. Odpłatność natomiast oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. Pod pojęciem odpłatności rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego)".
   4. Co do zasady, świadczenie usług podlega opodatkowaniu VAT kiedy ma odpłatny charakter. Cecha odpłatności zakłada ekwiwalentność świadczeń, która decyduje o powstaniu obowiązku podatkowego w VAT. Jak wskazuje TSUE w wyroku z dnia 3 marca 1994 r. C-16/93 w sprawie R. J. Tolsma przeciwko Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden świadczenie "podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy".
2. Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, w ocenie Wnioskodawcy Świadczenia wykonywane przez Faktora na rzecz Wnioskodawcy prowadzącego działalność poprzez Oddział stanowią kompleksową usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT podlegającą opodatkowaniu VAT.

Wskazują na to poniższe argumenty:

1. Świadczenia Faktora obejmują szereg powiązanych ze sobą czynności na rzecz Spółki. Kluczowe z tych czynności obejmują (i) zapewnienie Spółce stałego bieżącego Finansowania poprzez nabycie prawa do Wierzytelności, (ii) uwolnienie Spółki od ciężarów (kosztów) i ryzyka związanego ze ściąganiem długów wynikających z przeniesionych Wierzytelności oraz (iii) wykonywania świadczeń pomocniczych i administracyjnych w tym zakresie.
2. Świadczenia Faktora są wykonywane w ramach stosunków zobowiązaniowych obejmujących całość umów zawartych pomiędzy Spółką, Dealerami i Faktorem dla wdrożenia nowego modelu współpracy w ramach faktoringu, w tym w szczególności na podstawie Porozumienia.
3. Wnioskodawca prowadzący działalność gospodarczą w Polsce poprzez Oddział jest bezpośrednim beneficjentem Świadczeń.
4. Na skutek nabycia Świadczeń Spółka odnosi wymierne korzyści o charakterze majątkowym pozwalające na znaczące ograniczenie kosztów w związku z uzyskaniem bieżącego finansowania Wierzytelności, zwolnienia z obowiązku ich egzekwowania oraz uzyskaniem dodatkowych świadczeń w zakresie bieżącego monitorowania Wierzytelności, procesu ich spłaty przez Dealerów, a co za tym idzie sytuacji finansowej Dealerów, którym Spółka sprzedaje Pojazdy.
5. Za wykonywane przez Faktora Świadczenia Wnioskodawca dokonuje zapłaty Wynagrodzenia, co wskazuje na bezpośredni i wyraźny związek pomiędzy Świadczeniami a płatnością Spółki za te Świadczenia.

1. Stanowisko Spółki potwierdzają organy podatkowe w interpretacjach dla zbliżonych stanów faktycznych, m.in. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (Dyrektor KIS) w interpretacji z 15 września 2017 r., nr 011 l-KDIB3-l.4012.343.2017.3.WN, czy z 19 września 2018 r., nr 0114-KDIP1-2.4012.443.2018.2.IG.
2. Jednocześnie Spółka ma istotny interes prawny w poznaniu odpowiedzi na analizowane pytania. Tylko w sytuacji, gdy Świadczenia Faktora stanowią usługi w rozumieniu Ustawy o VAT mogą one bowiem podlegać opodatkowaniu podstawową stawką VAT, którego kwota może podlegać odliczeniu przez Spółkę. Odpowiedź na analizowane pytanie warunkuje zatem odpowiedź na dwa kolejne pytania, w tym ostatnie dotyczące możliwości odliczenia przez Wnioskodawcę kwot podatku VAT z faktur wystawionych Faktora.

Pytanie nr 2

Zdaniem Wnioskodawcy Świadczenia Faktora na rzecz Wnioskodawcy prowadzącego działalność poprzez Oddział powinny być opodatkowane według podstawowej stawki VAT wynoszącej 23%.

1. Stosownie do art. 41 ust. 1 Ustawy o VAT, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 Ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku VAT, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stawka ta zostanie utrzymana, w myśl art. 146aa ust. 1 Ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%.

1. Zgodnie z art. 43 ust. 1 Ustawy VAT, zwalnia się z VAT m.in.:
   1. usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę,
   2. usługi w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę,
   3. usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług,
   4. usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 1636, 1948 i 1997 oraz z 2017 r., poz. 724, 768 i 791) z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 15 Ustawy o VAT powyższe zwolnienia nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym faktoringu;
2. usług doradztwa,
3. usług w zakresie leasingu.

1. Przez usługi faktoringu rozumie się wykup przez faktora wierzytelności faktorantów należnych od kontrahentów z tytułu m.in. dostaw towarów oraz świadczenie przez faktora dodatkowych usług (m.in. inkasa należności, monitoringu płatności, prowadzenie rozliczeń). Czynności te mają najczęściej charakter kompleksowy, gdzie zapewnienie finansowania faktorantowi, zwolnienie go z obowiązku egzekucji długów jest powiązane ze świadczeniami dodatkowymi o charakterze wspomagającym i organizacyjnym.

Tak określone kompleksowe usługi nie są objęte zakresem zwolnienia z VAT. Jak wskazano w wyroku TSUE z dnia 26 czerwca 2003 r. w sprawie C-305/01 działalność gospodarcza, w ramach której podmiot gospodarczy nabywa wierzytelności, podejmując ryzyko niewywiązania się dłużnika ze zobowiązania i w zamian wystawia swojemu klientowi faktury z tytułu prowizji, stanowi odzyskiwanie długów i dlatego działalność ta wyłączona jest ze zwolnienia z VAT. Podobnie, w wyroku z dnia 28 października 2008 r. w sprawie C-175/09 Comtnissioners for Her Majestys Revenue and Customs przeciwko AXA UK pic TSUE wskazał, że usługa faktoringu może obejmować wierzytelności, które nie stały się wymagalne i które zostaną zapłacone z chwilą, gdy staną się wymagalne. Tego rodzaju usługa również nie korzysta ze zwolnienia z VAT.

1. Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Faktor dokonuje Świadczeń na rzecz Spółki obejmujących:
   1. zapewnienie Spółce stałego bieżącego finansowania poprzez nabycie prawa do Wierzytelności, co do zasady przed terminem wymagalności tych Wierzytelności,
   2. uwolnieniu Spółki od ciężarów (kosztów) i ryzyka związanego ze ściąganiem długów wynikających z przeniesionych Wierzytelności,
   3. wykonywania świadczeń pomocniczych i administracyjnych w tym zakresie.

Zakres tych Świadczeń, w tym w szczególności działań pomocniczych i administracyjnych, określony jest między innymi w Porozumieniu. W całości wpisują się one w definicję usługi faktoringu. Spółka dokonuje na rzecz Faktora cesji wierzytelności w zamian za odpłatność w związku z postawieniem Spółce kapitału do dyspozycji.

Świadczenia te obejmują zespół powiązanych ze sobą czynności, które wykraczają poza zakres usług wskazanych w przepisach art. 43 ust. 1 pkt 38-41 Ustawy o VAT. Stanowią one natomiast usługę wskazaną w przepisie art. 43 ust. 15 lit. a) Ustawy o VAT, która jest usługą wyłączoną z zakresu zwolnienia z VAT.

1. Świadczenia Faktora na rzecz Spółki nie są więc zwolnione z opodatkowania z VAT. Nie podlegają one również opodatkowaniu stawką obniżoną VAT. W konsekwencji świadczenia te winny być opodatkowane podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23% i dokumentowane przez Faktora fakturami, zgodnie z przepisami art. 106b ust. I pkt 1 i nast. Ustawy o VAT.
2. Stanowisko Spółki potwierdzają organy podatkowe w interpretacjach dla zbliżonych stanów faktycznych, m.in. Dyrektor KIS w interpretacji z 15 września 2017 r., nr 0111-KDIB3-1.4012.343.2017.3.WN z 31 maja 2017 r., nr 0114-KDIP1-2.4012.95.2017.1.IG czy z 19 września 2018 r., nr 0114-KDIP1-2.4012.443.2018.2.IG.
3. Jednocześnie Spółka ma istotny interes prawny w poznaniu odpowiedzi na analizowane pytania. Tylko w sytuacji, gdy Świadczenia Faktora stanowią usługi opodatkowane podstawową stawką VAT jego kwota może podlegać odliczeniu przez Spółkę. Odpowiedź na analizowane pytanie warunkuje zatem odpowiedź na kolejne pytanie dotyczące możliwości odliczenia przez Wnioskodawcę kwot podatku VAT z faktur wystawionych przez Faktora.

Pytanie nr 3

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT z faktur Faktora wystawianych z tytułu Świadczeń.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

1. Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a Ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

1. Po to, aby usługodawca mógł odliczyć podatek VAT z tytułu zakupu usług muszą zostać spełnione następujące warunki:
   1. usługodawca i usługobiorca są podatnikami VAT,
   2. usługi zostały wykonane dla usługobiorcy,
   3. usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT przez nabywcę,
   4. usługobiorca posiada fakturę VAT, która stwierdza wyświadczenie usług.

Kluczowe dla odliczenia podatku naliczonego VAT jest zachowanie związku nabytych usług z działalnością usługobiorcy opodatkowaną VAT. Jak bowiem tłumaczy TSUE: System odliczeń ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru VAT należnego lub zapłaconego w ramach całej działalności gospodarczej tego przedsiębiorcy. Wspólny system VAT zapewnia zatem całkowitą neutralność obciążeń podatkowych każdej działalności gospodarczej, bez względu na cel czy rezultaty tej działalności, pod warunkiem że co do zasady podlega ona sama opodatkowaniu VAT (zob. w szczególności wyroki: z dnia 21 marca 2000 r Gabalfrisa i in., od C-110/98 do C-147/98, z dnia 21 czerwca 2012 r., Mahageben i David, C-80/11 i C-142/11 czy z dnia 19 października 2017 r. w sprawie SC Paper Consult SRI. przeciwko Directia Regionala a Finantelor Publice Cluj-Napoca, Administrapa Jude(eana a Finantelor Publice Bistrita-Nasaud, C-101/16).

1. Powyższe przesłanki odliczenia podatku VAT będą w pełni spełnione w analizowanej sprawie:
   1. Zarówno Spółka jak i Faktor są czynnymi, zarejestrowanymi dla celów VAT podatnikami.
   2. Świadczenia Faktora są wykonane dla Spółki (prowadzącej działalność poprzez Oddział), są one opodatkowane VAT w stawce podstawowej 23%.
   3. Spółka będzie posiadać faktury dokumentujące wykonanie opodatkowanych Świadczeń.

Spółka nabywa zaś Świadczenia dla celów działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Polski poprzez Oddział i opodatkowanej VAT na terytorium kraju. Istnieje bezpośredni związek między nabytymi Świadczenia a czynnościami opodatkowanymi VAT w postaci dostaw Pojazdów na rzecz Dealerów. Wierzytelności z egzekwowania których Faktor zwalania Spółkę są wprost związane z tymi dostawami Pojazdów.

1. Jednocześnie, nie zajdą w tym zakresie przesłanki wyłączające możliwość odliczenia kwot podatku naliczonego VAT przez Wnioskodawcę, w szczególności wskazane w przepisie art. 88 Ustawy o VAT.
2. W związku z powyższym należy stwierdzić, że Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT z faktur Faktora wystawianych z tytułu Świadczeń.

Stanowisko Spółki potwierdzają interpretacje podatkowe wydane w analogicznych stanach faktycznych, m.in. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 12 lipca 2016 r., nr IPPP3/4512-354/16-3/ISZ czy interpretacja Dyrektora KIS z 29 marca 2017 r., nr 2461-IBPP2.4512.156.2017.1.KB.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej. Wobec powyższego należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

1. w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
2. świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Aby dana czynność (usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego.

Jednocześnie, skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Wierzytelność jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego. Instytucja przelewu wierzytelności została uregulowana w przepisach art. 509-518 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.) zwanej dalej Kodeksem cywilnym.

Zgodnie z art. 509 § 1 Kodeksu cywilnego wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

W myśl art. 509 § 2 Kodeksu cywilnego wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Jak stanowi art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Istotą przelewu wierzytelności jest zatem umowa zawierana przez wierzyciela z osobą trzecią, na podstawie której osoba ta nabywa od wierzyciela przysługującą mu wierzytelność.

W wyniku przelewu wierzytelności prawa przysługujące dotychczasowemu wierzycielowi przechodzą na nabywcę wierzytelności, przy czym sam stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie. Na podstawie umowy przelewu wierzytelności cesjonariusz może dochodzić spełnienia określonego świadczenia od dłużnika, przysługuje mu również uprawnienie do rozporządzania wierzytelnością poprzez jej dalszą odsprzedaż, zamianę, darowiznę, zapis w testamencie lub zastaw. W zamian za nabywaną wierzytelność cesjonariusz (nabywca) zobowiązuje się do spełnienia określonego świadczenia na rzecz cedenta. Spełnienie świadczenia, wynikającego z umowy przelewu nastąpi, gdy cedent przeniesie wierzytelność na cesjonariusza, a on zapłaci mu cenę za cedowaną wierzytelność (w sytuacji, kiedy cesja miała charakter odpłatny).

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Przy czym stosownie do art. 43 ust. 15 ustawy zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.

Zatem usługi dotyczące długów, co do zasady, korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy. Jednakże w odniesieniu do usług, o których mowa w art. 43 ust. 15 ustawy, tj. m.in. w odniesieniu do usług ściągania długów, w tym factoringu, nie stosuje się zwolnienia od podatku.

Usługi ściągania długów i faktoringu nie zostały zdefiniowane w polskich przepisach prawa i należą do tzw. umów nienazwanych. Co do zasady, factoring polega na tym, że faktor trudniący się zawodowo tego typu działalnością nabywa wierzytelności przysługujące przedsiębiorcy (faktorantowi) z tytułu dokonania sprzedaży lub wykonania usług w zamian za określoną kwotę, odpowiadającą wartości nominalnej wierzytelności pomniejszonej o dyskonto uwzględniające wynagrodzenie faktora.

W pojęciu usług ściągania długów i faktoringu mieści się zatem m.in. skup wierzytelności w celu ich windykacji we własnym zakresie lub odprzedaży. Usługa tego typu polegająca na wyręczeniu klienta z czynności zmierzających do odzyskania długu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bez możliwości skorzystania ze zwolnienia.

W tym miejscu należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie uzależnia opodatkowania usług faktoringu od rodzaju umowy zawartej pomiędzy stronami, co oznacza, że każdy typ faktoringu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Faktoring na gruncie ustawy winien być traktowany analogicznie jak cesja wierzytelności.

Usługę polegającą na nabyciu wierzytelności od innych podmiotów w drodze umowy sprzedaży wierzytelności (cesji) i uwolnieniu ich od obowiązku egzekwowania tych wierzytelności potraktować należy jako usługę ściągania długów, która została wyłączona ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 15 ustawy.

Zatem czynność polegająca na nabyciu wierzytelności od innych podmiotów za wynagrodzeniem, spowoduje niewątpliwie uwolnienie tych podmiotów od ciężaru egzekwowania wierzytelności.

Natomiast na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na podstawie art. 86 ustawy przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.

O bezpośrednim związku dokonywanych zakupów z działalnością można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów będących przedmiotem dostawy, czy też niezbędne do świadczenia usług; bezpośrednio więc wiążą się z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania firmy. Mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością gospodarczą, istnieć musi związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Wnioskodawca jest spółką kapitałową z siedzibą w Belgii. Spółka jest belgijskim rezydentem podatkowym podlegającym opodatkowaniu od całości swoich dochodów na terytorium Belgi. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca m.in. importuje i sprzedaje samochody osobowe japońskiej marki Z, jak również części zamienne i akcesoria samochodowe.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem od towarów i usług na terytorium Polski. Wnioskodawca prowadzi działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej za pośrednictwem oddziału, który jest wpisany do Krajowego Rejestru Sądowego. Wnioskodawca poprzez Oddział prowadzi działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług polegającą głównie na sprzedaży nowych samochodów do autoryzowanych dealerów, którzy następnie sprzedają je do odbiorców końcowych. Dealerzy mogą przy tym, w porozumieniu z Wnioskodawcą, podjąć decyzję o wykorzystaniu nabytego samochodu jako pojazdu demonstracyjnego lub zastępczego.

Obecnie Spółka wraz ze swoją siecią dealerską przystąpiła do nowego modelu współpracy, zgodnie z którym możliwe będzie skorzystanie z odnawialnego finansowania w ramach faktoringu przy sprzedaży Pojazdów przez Spółkę do Dealerów. Finasowania w tym zakresie udziela podmiot z branży finansowej wyspecjalizowany w świadczeniu usług leasingu pojazdów osobowych i dostawczych oraz udzielania finansowania w ramach faktoringu w odniesieniu do wierzytelności. Faktor jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. W ramach współpracy Faktor wykonuje świadczenia zarówno na rzecz Spółki, jak i Dealerów. W stosunku do Spółki Faktor dokonuje świadczeń polegających na:

1. zapewnieniu Spółce stałego bieżącego finansowania poprzez nabycie prawa do wierzytelności z tytułu sprzedaży Pojazdów przez Spółkę do Dealerów,
2. uwolnieniu Spółki od ciężarów i ryzyka związanego ze ściąganiem długów wynikających z przeniesionych Wierzytelności,
3. wykonywania świadczeń pomocniczych i administracyjnych w tym zakresie.

W celu określenia ram współpracy w ramach nowego modelu finansowania Spółka, Dealerzy oraz Faktor zawarli szereg umów i porozumień tak na poziomie europejskim jak krajowym. Spółka i Faktor zawarli w szczególności porozumienie, na mocy którego Faktor będzie spełniał na rzecz Wnioskodawcy świadczenia służące uwolnieniu Spółki z obowiązku ściągania Wierzytelności. Porozumienie to reguluje w szczególności określenie zakresu świadczeń pomocniczych i administracyjnych Faktora związanych z zapewnieniem Finansowania Spółki oraz uwolnieniem jej z obowiązku ściągania Wierzytelności. W ramach Porozumienia Faktor zobowiązuje się w szczególności do wykonywania na rzecz Spółki Świadczeń, tj.:

1. przejęcia obsługi procesu ściągania i podejmowania działań zmierzających do zabezpieczenia, dochodzenia lub egzekucji Wierzytelności,
2. obsługi administracyjnej tego procesu, w tym do prowadzenia korespondencji z Dealerami, prowadzenia monitoringu płatności Wierzytelności oraz do prowadzenia negocjacji z Dealerami,
3. przechowywania, zabezpieczania i aktualizowania rejestrów i dokumentów dotyczących Wierzytelności;
4. udostępnienia Spółce zaplecza oraz infrastruktury IT celem zapewnienia elektronicznego obiegu dokumentów oraz umożliwienia Spółce wglądu w dowolnym momencie do informacji o Wierzytelnościach,
5. cyklicznego przekazywania Spółce raportów o łącznej wartości spłaty Wierzytelności przez Dealerów.

W zamian za realizowane Świadczenia Spółka będzie płaciła Faktorowi wynagrodzenie w oparciu o algorytm odnoszący się do stawki bazowej, co do zasady - trzymiesięcznej stopy WIBOR powiększonej o odpowiednią marżę określoną w Porozumieniu.

Wynagrodzenie za Świadczenia w odniesieniu do sprzedaży przez Wnioskodawcę Pojazdów przysługuje za okres od dnia uruchomienia przez Dealera danej transzy do dnia, w którym upływa termin wskazany w tzw. plan code" widocznym w systemie zamówieniowym Wnioskodawcy, ale nie później niż do dnia, w którym zgodnie z umową pomiędzy Faktorem a Dealerami upływa termin spłaty danej transzy lub nie później niż w dniu spłaty przez Dealera transzy dotyczącej Pojazdu. Wynagrodzenie obejmuje również zryczałtowaną opłatę administracyjną za uruchomienie finansowania polegającego na rozpoczęciu obsługi Wierzytelności dokumentowanej daną fakturą wystawioną przez Wnioskodawcę na Dealera i przedstawioną przez Wnioskodawcę Faktorowi w celu jej spłaty w odniesieniu do danego pojazdu.

Spółka nabywa Świadczenia dla celów działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Polski poprzez Oddział i opodatkowanej VAT na terytorium kraju. Istnieje bezpośredni związek między nabytymi Świadczeniami a czynnościami opodatkowanymi VAT w postaci dostaw Pojazdów na rzecz Dealerów. Wierzytelności, z egzekwowania których Faktor zwalania Spółkę są wprost związane z tymi dostawami Pojazdów.

Świadczenia wykonywane są w odniesieniu do Wierzytelności wskazanych w systemach informatycznych Faktora oraz Wnioskodawcy, w stosunku do których Faktor będzie udzielać finansowania odnawialnego na zasadach określonych w umowach pomiędzy Dealerami i Faktorem. Faktor po zapewnieniu finansowania na rzecz Spółki i nabyciu Wierzytelności będzie umożliwiał dalsze odroczenie spłaty tych Wierzytelności przez Dealerów na rzecz Faktora. Niezależnie od Świadczeń wykonywanych przez Faktora na rzecz Spółki, Dealerzy będą zobowiązani do płacenia odsetek, prowizji i opłat z tytułu możliwości korzystania z tego finansowania na zasadach określonych w umowach pomiędzy Dealerami a Faktorem. W konsekwencji, z przedmiotowego modelu współpracy korzystają zarówno Dealer - w zakresie w jakim Faktor Finansuje zakupiony przez niego od Spółki Pojazd, jak i Spółka - w zakresie w jakim Faktor zwalnia Spółkę z obowiązku egzekwowania Wierzytelności wynikających ze sprzedanych Pojazdów oraz umożliwia jej uzyskanie dodatkowych świadczeń pomocniczych i administracyjnych.

Przystąpienie przez Wnioskodawcę oraz współpracujących Dealerów jest elementem współpracy Spółki ze grupą kapitałową Faktora na poziomie europejskim. W ramach tej współpracy grupa kapitałowa Faktora finansuje dostawy pojazdów marki Mazda na rzecz Dealerów w formie faktoringu. Cele biznesowe nowego modelu finansowania są łatwe do identyfikacji i obejmują przede wszystkim uwolnienie Spółki od ciężaru ściągania Wierzytelności od Dealerów, odroczenie konieczności spłaty tych Wierzytelności przez Dealerów, a co za tym idzie zwiększenie wolumenu sprzedawanych przez Wnioskodawcę oraz Dealerów Pojazdów oraz zwiększenie ich przychodów i obrotu opodatkowanego VAT.

Wątpliwości dotyczą m.in. tego czy Świadczenia wykonywane przez Faktora na rzecz Wnioskodawcy prowadzącego działalność poprzez Oddział, w tym Świadczenia objęte zakresem Porozumienia, stanowią usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy biorąc pod uwagę przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w okolicznościach niniejszej sprawy uznać należy, że spełnione są wszystkie warunki do uznania stosunku pomiędzy Faktorem a Wnioskodawcą za świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ustawy. Świadczenia Faktora stanowią szereg powiązanych ze sobą czynności na rzecz Spółki. Kluczowe z tych czynności obejmują zapewnienie Spółce stałego bieżącego Finansowania poprzez nabycie prawa do Wierzytelności, uwolnienie Spółki od ciężarów i ryzyka związanego ze ściąganiem długów wynikających z przeniesionych Wierzytelności oraz wykonywania świadczeń pomocniczych i administracyjnych w tym zakresie. Świadczenia Faktora są wykonywane w ramach stosunków zobowiązaniowych obejmujących całość umów zawartych pomiędzy Spółką, Dealerami i Faktorem dla wdrożenia nowego modelu współpracy w ramach faktoringu. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w Polsce poprzez Oddział i jest bezpośrednim beneficjentem Świadczeń. Na skutek nabycia Świadczeń Wnioskodawca odnosi wymierne korzyści o charakterze majątkowym pozwalające na znaczące ograniczenie kosztów w związku z uzyskaniem bieżącego finansowania Wierzytelności, zwolnienia z obowiązku ich egzekwowania oraz uzyskaniem dodatkowych świadczeń w zakresie bieżącego monitorowania Wierzytelności, procesu ich spłaty przez Dealerów. Za wykonywane przez Faktora Świadczenia Wnioskodawca dokonuje zapłaty Wynagrodzenia, co wskazuje na bezpośredni i wyraźny związek pomiędzy Świadczeniami a płatnością Spółki za te Świadczenia. Zatem Świadczenia spełniają kryteria świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Ponadto wątpliwości dotyczą tego czy Świadczenia Faktora na rzecz Wnioskodawcy prowadzącego działalność poprzez Oddział powinny być opodatkowane według podstawowej stawki VAT wynoszącej 23%.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że z opisu sprawy wynika, że Faktor dokonuje Świadczeń na rzecz Spółki obejmujących: zapewnienie Spółce stałego bieżącego finansowania poprzez nabycie prawa do Wierzytelności, co do zasady przed terminem wymagalności tych Wierzytelności; uwolnieniu Spółki od ciężarów i ryzyka związanego ze ściąganiem długów wynikających z przeniesionych Wierzytelności; wykonywania świadczeń pomocniczych i administracyjnych w tym zakresie. W ramach Porozumienia Faktor zobowiązuje się w szczególności do wykonywania na rzecz Spółki Świadczeń, tj.:

1. przejęcia obsługi procesu ściągania i podejmowania działań zmierzających do zabezpieczenia, dochodzenia lub egzekucji Wierzytelności,
2. obsługi administracyjnej tego procesu, w tym do prowadzenia korespondencji z Dealerami, prowadzenia monitoringu płatności Wierzytelności oraz do prowadzenia negocjacji z Dealerami,
3. przechowywania, zabezpieczania i aktualizowania rejestrów i dokumentów dotyczących Wierzytelności;
4. udostępnienia Spółce zaplecza oraz infrastruktury IT celem zapewnienia elektronicznego obiegu dokumentów oraz umożliwienia Spółce wglądu w dowolnym momencie do informacji o Wierzytelnościach,
5. cyklicznego przekazywania Spółce raportów o łącznej wartości spłaty Wierzytelności przez Dealerów.

Cele biznesowe nowego modelu finansowania obejmują przede wszystkim uwolnienie Spółki od ciężaru ściągania Wierzytelności od Dealerów, odroczenie konieczności spłaty tych Wierzytelności przez Dealerów, a co za tym idzie zwiększenie wolumenu sprzedawanych przez Wnioskodawcę oraz Dealerów Pojazdów oraz zwiększenie ich przychodów i obrotu opodatkowanego VAT.

Zatem realizowane przez Faktora Świadczenia obejmują zespół powiązanych ze sobą czynności, które wykraczają poza zakres usług wskazanych w art. 43 ust. 1 pkt 38 i 40 ustawy. Realizowane przez Faktora Świadczenia stanowią usługę wskazaną w przepisie art. 43 ust. 15 lit. a ustawy, która jest usługą wyłączoną z zakresu zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Jednocześnie ustawodawca nie przewidział dla niniejszych usług obniżonej stawki podatku.

W konsekwencji realizowane przez Faktora Świadczenia powinny być opodatkowane podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem nr 2 należy uznać za prawidłowe.

Wątpliwości dotyczą również tego czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z wystawianych przez Faktora faktur dokumentujących realizację Świadczeń.

Z przedstawionego we wniosku opisu sytuacji wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług na terytorium Polski. Wnioskodawca prowadzi działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej za pośrednictwem oddziału, który jest wpisany do Krajowego Rejestru Sądowego. Wnioskodawca poprzez Oddział prowadzi działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług polegającą głównie na sprzedaży nowych samochodów do autoryzowanych dealerów, którzy następnie sprzedają je do odbiorców końcowych. Spółka nabywa Świadczenia dla celów działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Polski poprzez Oddział i opodatkowanej VAT na terytorium kraju. Istnieje bezpośredni związek między nabytymi Świadczeniami a czynnościami opodatkowanymi VAT w postaci dostaw Pojazdów na rzecz Dealerów. Zatem spełnione są warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy uprawniające Wnioskodawcę do odliczenia podatku naliczonego z wystawianych przez Faktora faktur dokumentujących realizację Świadczeń. Jednocześnie, skoro jak wskazano w niniejszej interpretacji, realizowane przez Faktora Świadczenia powinny być opodatkowane podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23% nie zachodzą przesłanki negatywne, określone w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy. Zatem należy stwierdzić, że w przypadku nie zaistnienie innych negatywnych przesłanek, o których mowa w art. 88 ustawy Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z wystawianych przez Faktora faktur dokumentujących realizację Świadczeń.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem nr 3 należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia stanów faktycznych oraz zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja ma zastosowanie wyłącznie w stosunku do Wnioskodawcy a nie ma zastosowania do podmiotu świadczącego na rzecz Wnioskodawcy usługi (Faktora).

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej