uznanie transakcji wniesienia przez Wnioskodawcę wydzielonego Działu Prawnego do Spółki Prawniczej za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkie... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 20.05.2019, sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.161.2019.1.MK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

uznanie transakcji wniesienia przez Wnioskodawcę wydzielonego Działu Prawnego do Spółki Prawniczej za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2019 r. (data wpływu 29 marca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania wydzielonego z przedsiębiorstwa Działu Prawnego za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy oraz uznania transakcji wniesienia przez Wnioskodawcę wydzielonego Działu Prawnego do Spółki Prawniczej za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania wydzielonego z przedsiębiorstwa Działu Prawnego za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy oraz uznania transakcji wniesienia przez Wnioskodawcę wydzielonego Działu Prawnego do Spółki Prawniczej za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe

Wnioskodawca - X (Spółka Partnerska), w grudniu 2015 roku nabyła na odrębną własność lokal niemieszkalny (Lokal), położony w budynku mieszkalno - usługowo - handlowym we W., celem przeniesienia do niego działalności Spółki Partnerskiej. We wrześniu 2016 r. Sąd Rejonowy dla W.K. założył dla lokalu niemieszkalnego księgę wieczystą oraz dokonał odpowiednich wpisów w księdze wieczystej prowadzonej dla gruntu oddanego w użytkowanie wieczyste oraz budynku stanowiącego odrębną nieruchomość. Spółka Partnerska została wpisana do księgi wieczystej założonej dla wyodrębnionego lokalu niemieszkalnego jako właściciel. Wspólnikami Spółki Partnerskiej są osoby fizyczne.

Przedmiotem działalności Spółki Partnerskiej od wielu lat jest przede wszystkim prowadzenie działalności prawniczej, przy czym w obecnym profilu działalności gospodarczej Spółki Partnerskiej, w związku z nabyciem w 2015 r. lokalu opisanego powyżej, można wyodrębnić dwa działy:

dział nieruchomości - na który składa się lokal wraz ze związanymi z nim aktywami materialnymi i niematerialnymi, poddany po zakupie na przestrzeni ostatnich lat gruntowne przebudowie i rewitalizacji, a także prawa i obowiązki wynikające z umów dotyczących funkcjonowania, bieżącej działalności i najmu lokalu, a zatem w szczególności z umów najmu (m.in. z podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą w zakresie doradztwa podatkowego, księgowości i innych), systemy sygnalizacji włamania, zobowiązania z tytułu korzystania z Lokalu (koszty zarządu nieruchomością wspólną, umowy z dostawcą mediów, umowy z firmą sprzątającą),prawa i obowiązki z umowy kredytu bankowego zaciągniętego na cele inwestycyjne, kwota zobowiązania z tytułu przedmiotowego kredytu bankowego (dalej jako: Dział Lokalowy),

oraz

dział obsługi prawnej - na który składają się składniki majątkowe i niemajątkowe, a także prawa i obowiązki wynikające z umów o obsługę prawną, umów o pracę oraz świadczenia usług prawnych na rzecz Spółki Partnerskiej, umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, umowy rachunku bankowego na potrzeby bieżącej działalności, licencje na korzystanie z programów obsługi biurowej oraz programów prawniczych (dalej jako: Dział Prawny).

W związku z rozwojem działalności, chęcią poszerzenia składu wspólników oraz uelastycznienia formy prawnej prowadzonej działalności prawniczej, planowane jest przeniesienie Działu Prawnego jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa (ZCP) w drodze wkładu niepieniężnego do spółki partnerskiej albo spółki komandytowej (Spółka Prawnicza), która będzie miała siedzibę w Polsce.

Jednym z celów planowanej reorganizacji prowadzonej działalności gospodarczej jest umożliwienie przystąpienia do Spółki Prawniczej w ramach Działu Prawnego kolejnym wspólnikom bez konieczności wnoszenia przez nich wkładu odpowiadającego proporcjonalnej wartości Działu Lokalowego (co byłoby ekonomicznie uzasadnione w sytuacji, w której nowi wspólnicy mieliby przystępować do podmiotu, w skład którego wchodzą obydwa działy: Prawny oraz Lokalowy). Z drugiej strony, aktualni wspólnicy Spółki Partnerskiej, chcą czerpać korzyści z Działu Lokalowego z wyłączeniem nowych wspólników wstępujących potencjalnie do spółki, którzy nie tworzyli Działu Lokalowego i nie ponosili związanego z tym ekonomicznego kosztu.

Spółka Partnerska, po dokonaniu aportu ZCP, ograniczy w przyszłości swoją działalność do wynajmowania Lokalu i ewentualnie innych nabytych nieruchomości podmiotom trzecim, w tym Spółce Prawniczej i innym podmiotom działającym w branży prawnej, podatkowej oraz księgowej i innych. Ponadto, posiadając udział w Spółce Prawniczej jako jej wspólnik (komandytariusz lub komplementariusz), będzie uczestniczyć w zysku tej spółki.

Do Działu Prawnego przypisane są składniki majątkowe (materialne i niematerialne) niezbędne i wykorzystywane do prowadzenia przez niego działalności gospodarczej, w szczególności:

składniki rzeczowego majątku trwałego, w tym wyposażenie biura, infrastruktura i sprzęt informatyczny;

składniki niematerialne (np. należności, licencje na oprogramowanie komputerowe, baza klientów);

środki pieniężne.

Ponadto, do Działu Prawnego przypisane są także etaty pracowników, w tym pracowników Sekretariatu, Referentów Prawnych oraz Radców Prawnych.

Prowadzona w Spółce ewidencja pozwala na wyodrębnienie i przypisanie do Działu Prawnego odpowiadających mu przychodów i należności oraz kosztów i zobowiązań. Niektóre ogólne koszty funkcjonowania aktualnie Spółki Partnerskiej przypisywane będą do poszczególnych działów za pomocą klucza alokacji. Pozwoli to stworzyć odpowiednik bilansu oraz rachunku zysków i strat (tj. zestawienia przychodów i kosztów alokowanych do Działu Lokalowego i do Działu Prawnego), a w konsekwencji możliwe będzie ustalenie wyniku finansowego Działu Prawnego.

Dział Prawny został na podstawie uchwały wspólników wyodrębniony formalnie w strukturze organizacyjnej Spółki jako odrębny.

W ramach planowanej transakcji wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci Działu Prawnego do Spółki Prawniczej, zamiarem jest przeniesienie na Spółkę Prawniczą wszystkich składników majątkowych (zarówno materialnych, jak i niematerialnych) związanych funkcjonalnie z Działem Prawnym (czyli przyporządkowanych do tego działu zgodnie z uwagami powyżej). Dotyczy to w szczególności przeniesienia na Spółkę Prawniczą praw i obowiązków wynikających z umów o pracę w związku z przejściem zakładu pracy w rozumieniu art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2018 r., poz. 108, z późn. zm.), jak również wyposażenia biura, infrastruktury i sprzęt informatyczny oraz umów z klientami Spółki Partnerskiej

W konsekwencji, podjęte zostaną niezbędne działania w celu uzyskania od kontrahentów zgód wymaganych przepisami prawa cywilnego oraz postanowieniami umownymi - w szczególności w zakresie uzyskania od kontrahentów zgód w odniesieniu do przeniesienia zobowiązań dotyczących działalności Działu Prawnego. Mogą zaistnieć jednak sytuacje, w odniesieniu do których przeniesienie praw lub obowiązków wynikających z umowy nie będzie możliwe z perspektywy prawnej, w szczególności umowy te są wspólne dla różnych rodzajów działalności prowadzonej w ramach Spółki, jeśli podpisanie odrębnych umów dla poszczególnych jednostek organizacyjnych nie będzie możliwe (przykładowo kontrahent nie wyrazi na to zgody lub nie będzie możliwe uzyskanie stosownej zgody kontrahenta na jej przeniesienie).

Do czasu przeniesienia części istniejących kontraktów albo zawarcia nowych kontraktów przez Spółkę Prawniczą, Dział Prawny będzie mógł korzystać z usług na podstawie istniejących umów zawartych przez Spółkę Partnerską (np. w zakresie usług księgowych).

Do Działu Prawnego nie zostaną alokowane zobowiązania wynikające z umowy kredytowej na zakup Lokalu, z umów najmu (m.in. z podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą w zakresie doradztwa podatkowego, księgowości i innych), zobowiązania z tytułu korzystania z Lokalu (koszty zarządu nieruchomością wspólną, umowy z dostawcą mediów, umowy z firmą sprzątającą). Począwszy od dnia wniesienia Działu Prawnego do Spółki Prawniczej, niektóre funkcje, zapewniane dotychczas wewnętrznie przez Spółkę Partnerską lub też podmioty zewnętrzne (np. księgowość), będą świadczone na rzecz Spółki Prawniczej przez samą Spółkę lub podmioty trzecie na podstawie odrębnych umów. Spółka Prawnicza będzie wynajmowała lokal od Spółki Partnerskiej celem prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie doradztwa prawnego. Spółka Prawnicza, po dokonaniu transakcji aportowej, będzie miała możliwość kontynuowania działalności gospodarczej prowadzonej w ramach Działu Prawnego w takim zakresie, w jakim jest ona obecnie prowadzona w ramach Spółki Partnerskiej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydzielony z przedsiębiorstwa Dział Prawny stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 ust. 27e ustawy o VAT, a w konsekwencji czy transakcja wniesienia przez Spółkę Partnerską wydzielonego Działu Prawnego stanowiącego zorganizowaną część przedsiębiorstwa w zamian za prawa i obowiązki w Spółce Prawniczej nie będzie stanowiła czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, wyodrębniony w spółce partnerskiej Dział Prawny stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. W konsekwencji wniesienie w formie wkładu niepieniężnego Działu Prawnego do Spółki Prawniczej nie będzie skutkowało powstaniem po stronie Spółki obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, w świetle art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa definiuje art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, zgodnie z którym przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa należy rozumieć organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczony do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Oznacza to. że ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa mamy do czynienia, jeżeli spełnione są następujące warunki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,

zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych.

zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Jak wskazano w części wniosku opisującej stanowisko własne Dział Prawny wyodrębniony jest organizacyjnie w strukturze Spółki. Został on na podstawie uchwały wspólników wyodrębniony formalnie w strukturze organizacyjnej Spółki jako odrębny. Do Działu Prawnego przypisane są składniki majątkowe (materialne i niematerialne), niezbędne i wykorzystywane do prowadzenia przez niego działalności gospodarczej, w szczególności:

składniki majątku , w tym wyposażenie biura, infrastruktura i sprzęt informatyczny (m. in. komputery, laptopy, drukarki, urządzenia wielofunkcyjne, serwery,);

składniki niematerialne (m. in. należności, licencje na oprogramowanie komputerowe, baza klientów);

środki pieniężne.

Do Działu Prawnego przypisane są także etaty pracowników, w tym pracowników Sekretariatu. Referentów Prawnych oraz Radców Prawnych. W związku z powyższym Dział Prawny samodzielnie realizuje zadania gospodarcze, polegające na obsłudze prawnej przedsiębiorców i osób fizycznych i organizacji nie prowadzących działalności gospodarczej. Obsługa prawna dotyczy zarówno stałej obsługi określonych podmiotów (świadczenie doradztwa prawnego i udzielenie wyjaśnień w zakresie stosowania prawa, sporządzenie opinii prawnych, umów, porozumień, dokumentów korporacyjnych i innych pism w obrocie prawnym, udział w negocjacjach) jak i udzielanie porad prawnych czy reprezentowanie przed sądami i organami administracji w danej sprawie.

Dział Prawny wyodrębniony jest również finansowo Spółka posiada odrębny rachunek bankowy na potrzeby bieżącej działalności, który został przyporządkowany do Działu Prawnego. Możliwe jest więc precyzyjne wskazanie należności i zobowiązań dotyczących działalności prowadzonej w ramach Działu Lokalowego oraz Działu Prawnego

Prowadzona w Spółce ewidencja pozwala na wyodrębnienie i przypisanie do Działu Prawnego odpowiadających mu przychodów i należności oraz kosztów i zobowiązań. Wprawdzie niektóre ogólne koszty funkcjonowania aktualnie Spółki Partnerskiej przypisywane będą do poszczególnych działów za pomocą klucza alokacji, jednakże zdaniem Wnioskodawcy nie zdyskwalifikuje to uznania Działu Prawnego za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, a pozwoli stworzyć odpowiednik bilansu oraz rachunku zysków i strat dla Działu Prawnego, a w konsekwencji możliwe będzie ustalenie wyniku finansowego Działu Prawnego. Zdaniem Wnioskodawcy Dział Prawny mógłby stanowić (i w przeszłości stanowił) niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

Reasumując, w świetle przedstawionej powyżej argumentacji, w ocenie Wnioskodawcy, Dział Prawny stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT przepisów ustawy nie stosuje się, między innymi, do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Oznacza to, że zgodnie z w/w przepisem ustawy o VAT z zakresu opodatkowania podatkiem VAT wyłączone zostały transakcje zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W związku z tym, że ustawodawca nie zdefiniował co należy rozumieć pod pojęciem transakcji zbycia, w celu zdefiniowania pojęcia należy odwołać się do zakresu przedmiotowego ustawy o VAT. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust 1 ustawy o VAT dostawę towarów stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT świadczenie usług obejmuje każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę czynności prawnej.

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania określonej czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji.

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zdaniem Wnioskodawcy pod pojęciem transakcji zbycia należy rozumieć zatem wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel i obejmuje ono swoim zakresem m.in. przeniesienie własności przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części poprzez wniesienie w formie wkładu niepieniężnego (aportu). W konsekwencji wniesienie w formie wkładu niepieniężnego zorganizowanej części przedsiębiorstwa w zamian za prawa i obowiązki w Spółce Prawniczej stanowi transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzone zostało również w orzecznictwie oraz indywidualnych interpretacjach podatkowych.

Przykładowo w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 października 2009 r (sygn. III SA/Wa 369/09) czytamy: transakcją zbycia jest każda czynność, w świetle obowiązujących przepisów skutkująca przeniesieniem własności przedsiębiorstwa.

Tytułem przykładu można wymienić również m.in. interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 17 lutego 2017 r. (sygn. 2461-IBPP3 4512.849.2016 1 AR), w której stwierdzono, że w myśl art. 6 pkt 1 tej ustawy, jej przepisów nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Transakcja zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa to każda czynność, w wyniku której dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania ZCP jak właściciel. Do takich czynności zaliczyć należy m.in. sprzedaż, darowiznę, a także wydzielenie aktywów podmiotu (w tym przypadku Oddziału) i przeniesienie go do innej spółki prawa handlowego (w tym przypadku Spółki Celowej). W oparciu o przedstawione powyżej argumenty oraz uwzględniając treść art. 6 pkt 1 ustawy o VAT uznać należy, ze transakcja polegająca na wydzieleniu Oddziału i przeniesieniu go do Spółki Celowej nie będzie objęta zakresem tej ustawy, a co za tym idzie nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

Podobne stanowisko wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 9 czerwca 2016 r (sygn. ILPP2/4512-1-234/16-4/AD), w której organ ten stwierdził, że pojęcie transakcja zbycia należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu dostawa towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, tzn. zbycie obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aportu).

W interpretacji indywidualnej z dnia 24 listopada 2017 r. (sygn. o 0111-KDIB3-2.4012.302.2017.2.SR) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że: Analiza zaprezentowanego opisu sprawy w kontekście przytoczonych regulacji prawnych oraz orzecznictwa TSUE. prowadzi do wniosku, ze skoro przedmiot aportu jest wyodrębniony funkcjonalnie, organizacyjnie i finansowo i będzie w takim stopniu zorganizowany i wyodrębniony że wraz z jego wniesieniem do Spółki Akcyjnej zostanie zachowana pełna ciągłość w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej, tym samym zostaną spełnione wszystkie wskazane wcześniej przesłanki do uznania majątku, mającego być przedmiotem aportu za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. W konsekwencji aport wyżej opisanego majątku do Spółki Akcyjnej, nie będzie podlegał opodatkowaniu VAT zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy znalazło również potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 29.12.2014 r., IPTPP2/443-783/14-2/AJB, w której organ stwierdza, ze Pojęcie transakcji zbycia, należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy. Zbycie obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, darowizna, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematuralnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Warunkiem niezbędnym jest także wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie Powyższe oznacza, ze przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, Dział Prawny wyodrębniony w sposób wskazany w opisie stanu faktycznego stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e) ustawy o VAT, a w konsekwencji wniesienie Działu Prawnego w formie wkładu niepieniężnego do Spółki Prawniczej w zamian za prawa i obowiązki nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z przepisu tego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy, nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przy czym należy zaznaczyć, że użyte w cyt. przepisie sformułowanie transakcje zbycia należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu dostawy towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. zbycie obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Należy zauważyć, że powyższa regulacja stanowi implementację art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnymi i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie, które winno zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące część przedsiębiorstwa powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w istniejącym przedsiębiorstwie, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona obiektywnie oceniając posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Oznacza to, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Przesłanki takiego wyodrębnienia są spełnione w sytuacji organizacyjnego wyodrębnienia w wewnętrznej strukturze przedsiębiorstwa oraz ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w sposób pozwalający na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z tą częścią przedsiębiorstwa.

Jednocześnie zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna być gospodarczo samodzielna, zanim dojdzie do transakcji zbycia. Zatem wydzielona jednostka jeszcze przed jej zbyciem powinna uzyskać samodzielność gospodarczą i realizować ją w praktyce. Skutki prawne po stronie zbywcy nie powinny bowiem zależeć od zdarzeń przyszłych i niepewnych (samodzielne realizowanie zadań gospodarczych) powstałych już w innym podmiocie (u nabywcy).

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że nie wystarczy zatem zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. W przeciwnym razie nie można bowiem uznać, że dojdzie do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub też jego zorganizowanej części decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Podkreślić w tym miejscu należy, że nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części są na tyle istotne, aby bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części podlegają wyłączeniu z transakcji zbycia. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie lub jego zorganizowanej części zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Aby zatem ocenić czy w danej, konkretnej sytuacji mamy do czynienia ze zbyciem przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, należy dokładnie przeanalizować zarówno to jakie składniki majątku będą przedmiotem transakcji, ale także czy istniejące między nimi funkcjonalne zależności pozwolą na kontynuowanie działalności zbywanego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Przy dokonaniu tej analizy pomocne, a czasami nawet niezbędne mogą okazać się orzeczenia TSUE.

W zakresie braku obowiązku opodatkowania czynności zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl, w którym stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego.

W wyroku z dnia 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christel Schriever, TSUE wywiódł, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje natomiast samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. W wyroku tym Trybunał wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy.

Trybunał uznał również, że regulacja art. 19 Dyrektywy 112 może znaleźć zastosowanie także w sytuacji przekazania aktywów przedsiębiorstwa bez prawa własności nieruchomości, jeżeli działalność gospodarcza nie wymaga użytkowania konkretnych pomieszczeń lub pomieszczeń wyposażonych w stałe instalacje konieczne do jej prowadzenia. Oznacza to, zdaniem TSUE, że wspomniany przepis obejmuje również sytuacje, w których lokal handlowy zostanie udostępniony nabywcy w drodze dzierżawy lub jeżeli nabywca dysponuje odpowiednią nieruchomością, do której może przenieść całość przejętych aktywów i gdzie może kontynuować działalność gospodarczą. Doprowadziło to Trybunał do wniosku, że: przeniesienie własności zapasu towarów oraz wyposażenia sklepu z jednoczesnym oddaniem nabywcy w dzierżawę lokalu handlowego na podstawie umowy na czas nieoznaczony, ale możliwej do rozwiązania przez każdą ze stron z zachowaniem krótkiego terminu wypowiedzenia, stanowi przekazanie całości lub części aktywów w rozumieniu tego przepisu, pod warunkiem iż przekazane aktywa są wystarczające do prowadzenia przez nabywcę w sposób trwały samodzielnej działalności gospodarczej.

W kontekście uregulowań wspólnotowych oraz orzecznictwa TSUE należy wskazać, że nie ma podstaw do przyjęcia, że tylko przeniesienie wszystkich składników materialnych i niematerialnych jest okolicznością decydującą o uznaniu danego zespołu składników materialnych i niematerialnych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, ponieważ jeśli dany zespół składników będzie zdolny do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej, to spełnione zostaną przesłanki pozwalające uznać, z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności, że doszło do wydzielenia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto, w wyroku z 21 czerwca 2012 r., sygn. I FSK 1586/11 NSA zauważył, że Sam tylko fakt wyłączenia jakiegokolwiek składnika majątku nie pozwala na stwierdzenie, że już z tego powodu przedmiotem zbycia nie jest zorganizowana część przedsiębiorstwa, bowiem decydującą jest okoliczność, czy przy użyciu tej części można samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. () Jeśli wyłączenie określonego składnika nie pozbawi wydzielonego kompleksu majątkowego cech przedsiębiorstwa bądź jego zorganizowanej części, to zbycie w takiej postaci nie podlega podatkowi od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność prawniczą, przy czym w obecnym profilu działalności gospodarczej Spółki Partnerskiej, w związku z nabyciem w 2015 r. lokalu, można wyodrębnić dwa działy:

dział nieruchomości - na który składa się lokal wraz ze związanymi z nim aktywami materialnymi i niematerialnymi, poddany po zakupie na przestrzeni ostatnich lat gruntowne przebudowie i rewitalizacji, a także prawa i obowiązki wynikające z umów dotyczących funkcjonowania, bieżącej działalności i najmu lokalu, a zatem w szczególności z umów najmu (m.in. z podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą w zakresie doradztwa podatkowego, księgowości i innych), systemy sygnalizacji włamania, zobowiązania z tytułu korzystania z Lokalu (koszty zarządu nieruchomością wspólną, umowy z dostawcą mediów, umowy z firmą sprzątającą),prawa i obowiązki z umowy kredytu bankowego zaciągniętego na cele inwestycyjne, kwota zobowiązania z tytułu przedmiotowego kredytu bankowego (dalej jako: Dział Lokalowy),

oraz

dział obsługi prawnej - na który składają się składniki majątkowe i niemajątkowe, a także prawa i obowiązki wynikające z umów o obsługę prawną, umów o pracę oraz świadczenia usług prawnych na rzecz Spółki Partnerskiej, umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, umowy rachunku bankowego na potrzeby bieżącej działalności, licencje na korzystanie z programów obsługi biurowej oraz programów prawniczych (dalej jako: Dział Prawny).

Do Działu Prawnego przypisane są składniki majątkowe (materialne i niematerialne) niezbędne i wykorzystywane do prowadzenia przez niego działalności gospodarczej, w szczególności:

składniki rzeczowego majątku trwałego, w tym wyposażenie biura, infrastruktura i sprzęt informatyczny;

składniki niematerialne (np. należności, licencje na oprogramowanie komputerowe, baza klientów);

środki pieniężne.

Ponadto, do Działu Prawnego przypisane są także etaty pracowników, w tym pracowników Sekretariatu, Referentów Prawnych oraz Radców Prawnych. Prowadzona w Spółce ewidencja pozwala na wyodrębnienie i przypisanie do Działu Prawnego odpowiadających mu przychodów i należności oraz kosztów i zobowiązań. Niektóre ogólne koszty funkcjonowania aktualnie Spółki Partnerskiej przypisywane będą do poszczególnych działów za pomocą klucza alokacji. Pozwoli to stworzyć odpowiednik bilansu oraz rachunku zysków i strat (tj. zestawienia przychodów i kosztów alokowanych do Działu Lokalowego i do Działu Prawnego), a w konsekwencji możliwe będzie ustalenie wyniku finansowego Działu Prawnego.

Spółka posiada odrębny rachunek bankowy na potrzeby bieżącej działalności, który został przyporządkowany do Działu Prawnego. Możliwe będzie precyzyjne wskazanie należności i zobowiązań dotyczących działalności prowadzonej w ramach Działu Lokalowego oraz Działu Prawnego. Dział Prawny został na podstawie uchwały wspólników wyodrębniony formalnie w strukturze organizacyjnej Spółki jako odrębny. W ramach planowanej transakcji wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci Działu Prawnego do Spółki Prawniczej, zamiarem jest przeniesienie na Spółkę Prawniczą wszystkich składników majątkowych (zarówno materialnych, jak i niematerialnych) związanych funkcjonalnie z Działem Prawnym (czyli przyporządkowanych do tego działu zgodnie z uwagami powyżej). Dotyczy to w szczególności przeniesienia na Spółkę Prawniczą praw i obowiązków wynikających z umów o pracę w związku z przejściem zakładu pracy w rozumieniu art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy, jak również wyposażenia biura, infrastruktury i sprzętu informatycznego oraz umów z klientami Spółki Partnerskiej. Spółka Prawnicza, po dokonaniu transakcji aportowej, będzie miała możliwość kontynuowania działalności gospodarczej prowadzonej w ramach Działu Prawnego w takim zakresie, w jakim jest ona obecnie prowadzona w ramach Spółki Partnerskiej.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii stwierdzenia, czy wydzielony z przedsiębiorstwa Dział Prawny stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, a w konsekwencji czy transakcja wniesienia przez Spółkę Partnerską wydzielonego Działu Prawnego stanowiącego zorganizowaną część przedsiębiorstwa w zamian za prawa i obowiązki w Spółce Prawniczej nie będzie stanowiła czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Jak już wyjaśniono, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jak o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa w momencie przekazania określonych składników majątkowych (na ile stanowią w nim w tym momencie wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Konfrontując zaprezentowany opis sprawy z powołanymi regulacjami prawnymi, zdaniem organu, wskazany zespół składników materialnych i niematerialnych składających się na Dział Prawny będący przedmiotem transakcji, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy. Przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności sprawy wskazują bowiem, że opisany zespół składników materialnych i niematerialnych cechuje się wyodrębnieniem organizacyjnym, finansowym oraz funkcjonalnym.

O wydzieleniu organizacyjnym i funkcjonalnym świadczy to, że na podstawie uchwały wspólników Dział Prawny został wyodrębniony formalnie w strukturze organizacyjnej Spółki jako odrębny. Ponadto do Działu Prawnego przypisane są składniki majątkowe (materialne i niematerialne) niezbędne i wykorzystywane do prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, w szczególności: składniki rzeczowego majątku trwałego, w tym wyposażenie biura, infrastruktura i sprzęt informatyczny, składniki niematerialne (np. należności, licencje na oprogramowanie komputerowe, baza klientów) oraz środki pieniężne. Do Działu Prawnego przypisane są także etaty pracowników, w tym pracowników Sekretariatu, Referentów Prawnych oraz Radców Prawnych.

O wyodrębnieniu finansowym świadczy natomiast fakt, że Spółka posiada odrębny rachunek bankowy na potrzeby bieżącej działalności, który został przyporządkowany do Działu Prawnego. Prowadzona w Spółce ewidencja pozwala na wyodrębnienie i przypisanie do Działu Prawnego odpowiadających mu przychodów i należności oraz kosztów i zobowiązań.

Zatem, możliwe będzie precyzyjne wskazanie należności i zobowiązań dotyczących działalności prowadzonej w ramach Działu Lokalowego oraz Działu Prawnego.

Ponadto, jak wyraźnie wskazano we wniosku, Spółka Prawnicza, po dokonaniu transakcji aportowej, będzie miała możliwość kontynuowania działalności gospodarczej prowadzonej w ramach Działu Prawnego w takim zakresie, w jakim jest ona obecnie prowadzona w ramach Spółki Partnerskiej.

Stwierdzić zatem należy, że w analizowanej sprawie zostaną spełnione wszystkie wskazane powyżej przesłanki do uznania składników materialnych i niematerialnych, mających być przedmiotem transakcji, za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy. Powyższe wynika z faktu, że ww. składniki są wyodrębnione z majątku przedsiębiorstwa Wnioskodawcy na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej oraz funkcjonalnej.

Mając na uwadze powyższą analizę opisu sprawy oraz powołanych przepisów prawa stwierdzić należy, że wydzielony z przedsiębiorstwa Dział Prawny stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, a w konsekwencji transakcja wniesienia przez Spółkę Partnerską wydzielonego Działu Prawnego stanowiącego zorganizowaną część przedsiębiorstwa w zamian za prawa i obowiązki w Spółce Prawniczej nie będzie stanowiła czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Jednocześnie nadmienia się, że Wnioskodawca w pytaniu wskazuje na art. 2 ust. 27e ustawy o VAT. Jednakże, mając na uwadze merytoryczną treść przedmiotowego wniosku (okoliczności sprawy i własne stanowisko), tutejszy Organ uznał, że stanowi to oczywistą omyłkę pisarską i przyjęto, że intencją Wnioskodawcy było powołanie art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, wynikające z opisu sprawy bądź własnego stanowiska, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny, co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie